2020-01-05 15:00:09
Δεν θύμωσε μόνο ο Ταγίπ Ερντογάν και οι «κλώνοι» του στην ισλαμική Τουρκία για την υπογραφή της συμφωνίας κατασκευής του αγωγού EastMed από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και τους Πρωθυπουργούς της Ελλάδας και του Ισραήλ.
Ενοχλήθηκαν και μερικοί οπαδοί της «όποιας λύσης». Και ενοχλήθηκαν επειδή θεωρούν πως αποκλείεται η «μαμά» Τουρκία από το ενεργειακό παιγνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο. Και αυτή, βεβαίως, δεν είναι η αλήθεια. Οι τρεις ηγέτες εννοούν ότι από τον αγωγό δεν θα αποκλειστεί καμία χώρα της περιοχής. Υπό έναν όρο: Τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Υπάρχει η παραμικρή περίπτωση η σημερινή Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν να σταματήσει να απειλεί και να προκαλεί και να γίνει μία κανονική χώρα; Την απάντηση μπορεί να δώσει ο καθένας στη βάση των γεγονότων και των δεδομένων που έχουμε ενώπιόν μας. Η κατοχική δύναμη, με δική της απόφαση και ευθύνη, έχει ανοικτά πολεμικά μέτωπα στο Κουρδιστάν, στη Συρία, στο Ιράκ (όπου και εκεί διατηρεί στρατεύματα κατοχής) και την Πέμπτη αποφάσισε να αναμειχθεί στρατιωτικά και στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης. Η Τουρκία ασκεί μία εξαιρετικά επικίνδυνη πολιτική χωρίς να υπολογίζει κανένα.
Πρωτίστως, δεν υπολογίζει την Ελλάδα και την Κύπρο τις οποίες απειλεί ευθέως με πόλεμο και, βεβαίως, δεν δίνει την παραμικρή σημασία στις όποιες χλιαρές διαμαρτυρίες της απαξιωμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα κράτη-μέλη της οποίας πολιτεύονται στη βάση των κρατικών συμφερόντων και όχι των ευρωπαϊκών. Αλλά η Τουρκία δεν μένει μόνο μέχρι εκεί. Απειλεί και το Ισραήλ, απειλεί και την Αίγυπτο, δύο χώρες που διατηρούν καλοκουρδισμένες πολεμικές μηχανές. Έχει ταχθεί εναντίον όλων. Χωρίς, δυστυχώς, καμία συνέπεια. Έχει αναδειχθεί στον απόλυτο ταραξία για την ευρύτερη περιοχή, και φοβάμαι ότι αυτή η στάση της μπορεί να προκαλέσει και έναν νέο πόλεμο.
Η αποστολή μεγάλου στρατιωτικού αποσπάσματος στη Λιβύη σίγουρα θα προκαλέσει και τους άλλους πρωταγωνιστές. Η Αίγυπτος είναι γείτονας, δεν βρίσκεται –όπως η Τουρκία– μακριά. Και έχει συμφέροντα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην αντιδράσει, διότι γνωρίζει ότι βασικά πίσω από την απόφαση του Ερντογάν είναι να προκαλέσει μία γενικότερη ανάφλεξη στην περιοχή για να επιβάλει νέο καθεστώς στο Κάιρο, το οποίο θα ελέγχει. Ο Ερντογάν δεν δέχθηκε ποτέ ότι οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» του Μόρσι, τους οποίους ήλεγχε απόλυτα, έχασαν –όπως την έχασαν– την εξουσία.
Έχετε φανταστεί τι θα συνέβαινε εάν οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» είχαν παραμείνει στην εξουσία; Θα είχαν διαλύσει τη συμφωνία για την ΑΟΖ με την Κύπρο, θα είχαν ακυρώσει όλες τις συμφωνίες με το Ισραήλ, θα είχαν οριοθετήσει ΑΟΖ με την Τουρκία «τρώγοντας» το Καστελόριζο, τη Ρόδο και την Στρογγύλη και γενικά θα αποτελούσαν –μαζί με τον Άγκυρα– την υπ’ αριθμόν έναν δύναμη στη Μεσόγειο. Αυτό, σε συνδυασμό με τον αντι-εβραϊκό χαρακτήρα της Συμμαχίας τους, θα αύξανε τον πολεμικό πυρετό στο ζενίθ. Οπωσδήποτε η κατάσταση θα ήταν εξαιρετικά δυσάρεστη και επικίνδυνη για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Στην πολιτική λένε πως «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Ο στρατηγός αλ Σίσι είναι ένας δικτάτορας. Τα ανθρώπινα δικαιώματα των αντιπάλων του είναι ανύπαρκτα. Οι φυλακές είναι γεμάτες.
Από την άλλη πλευρά, η παρουσία του και μόνο στην ηγεσία της δικτατορικής κυβέρνησης αποκλείει τον έλεγχο της Αιγύπτου από την Τουρκία. Την ίδια στιγμή η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν μαζί τους έναν συνεπή εταίρο, με τον οποίο συνεργάζονται στρατιωτικά, διπλωματικά και οικονομικά. Ο αλ Σίσι και ο Βενιαμίν Νετανιάχου είναι αυτή τη στιγμή οι μεγαλύτεροι εχθροί του Ταγίπ Ερντογάν. Εδώ δεν «βαφτίζουμε» το κρέας ψάρι. Όχι. Ομιλούμε επί του «πραγματικού». Ο Πρόεδρος της Τουρκίας βυσσοδομεί και συνωμοτεί εναντίον του Προέδρου της Αιγύπτου και του Πρωθυπουργού του Ισραήλ. Υπάρχουν αρκετοί αναλυτές που πιστεύουν πως εάν οι δύο αυτοί ηγέτες αποσυρθούν από το πολιτικό σκηνικό, ο μόνος κερδισμένος θα είναι ο Ερντογάν. Μεγάλη κουβέντα, χωρίς αμφιβολία, που ελπίζουμε να μην έχει ίχνος αλήθειας.
Επιστρέφοντας στα καθαρά «δικά μας», μου έκανε εντύπωση ότι διάβασα χαιρέκακα σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα για την ακύρωση της περιοδείας του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο, η οποία περιελάμβανε και έναν σταθμό στην Κύπρο όπου θα είχε συναντήσεις με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Χριστοδουλίδη και τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί.
Τα σχόλια ήταν απαράδεκτα διότι αυτοί που τα έγραψαν χάρηκαν επειδή στο ταραγμένο τους μυαλό η επίσκεψη του κ. Πομπέο στη Λευκωσία θα αποτελούσε ενίσχυση της κυπριακής Κυβέρνησης και ειδικά του υπουργού Εξωτερικών. Ενίσχυση της Κυπριακής Δημοκρατίας θα ήταν, ακόμα και αν είχε αποφασίσει να συναντήσει τον κ. Ακιντζί, με στόχο να τον βοηθήσει ενόψει της «εκλογικής» διαδικασίας στα κατεχόμενα. Οι Αμερικανοί πιστεύουν πως αν τον στηρίξουν θα επικρατήσει. Στην πραγματικότητα, ο Ερντογάν και οι «κλώνοι» του θα επιλέξουν αυτόν που θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα της κατοχικής δύναμης. Και η αλήθεια είναι ότι ο σημερινός κατοχικός ηγέτης έπαιξε καλά το παιγνίδι της Τουρκίας. Θα τους πάρει καιρό τους Αμερικανούς, αλλά θα το… καταλάβουν!
Η αντίδραση μερικών εκ των οπαδών της «όποιας λύσης» για την αναβολή της επίσκεψης του κ. Πομπέο είναι καταδικαστέα. Οι άνθρωποι αντιδρούν με οτιδήποτε γίνεται και το οποίο θεωρούν… πρόκληση εναντίον της Τουρκίας, αλλά και της Ρωσίας. Διότι ο πυρήνας αυτής της κίνησης είναι βασικά «εμπνευσμένος» από τις αρχές του ΑΚΕΛ, ότι η Μόσχα είναι η μοναδική φίλη της Κύπρου και ακόμα: ότι το Κυπριακό δεν έχει λυθεί με ευθύνη της ελληνικής πλευράς. Πρόκειται για μία αρρωστημένη πολιτική και τακτική, που βοηθά τους Τούρκους. Άλλωστε, από το Κραν Μοντανά μέχρι σήμερα, επιμένουν να ισχυρίζονται ότι δεν υπήρξε λύση λόγω του Προέδρου Αναστασιάδη. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Έχει κάνει τόσες υποχωρήσεις που, υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να είχε πάει σπίτι του. Διότι πρόκειται για απαράδεκτες υποχωρήσεις. Παρ’ όλα αυτά, το ΑΚΕΛ και οι δυνάμεις που ελέγχει απαιτούν περισσότερες.
Η υπογραφή της κατασκευής του αγωγού EastMed είναι ένα καλό νέο, που έρχεται σε μία εποχή κατά την οποία η εκτός εαυτού Τουρκία απειλεί την Κύπρο, την Ελλάδα και όλους τους γείτονές της. Αντιλαμβάνομαι ότι καλύπτει και θέματα ασφάλειας. Είναι καιρός η οποία οικονομική και διπλωματική συνεργασία να γίνει και στρατιωτική ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η υπόθεση της νεαρής Βρετανίδας πρέπει να ιδωθεί με ανθρωπιστικά κριτήρια. Όχι μόνο με νομικά. Ας πάρει μία πολιτική απόφαση ο κ. Αναστασιάδης για να τελειώνει αυτή η ιστορία. Είναι κρίμα και το 19χρονο κορίτσι, αλλά και η Κύπρος που διασύρεται διεθνώς…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Έστησαν μηχανισμό με έδρα την Αθήνα στον οποίο συμμετέχουν γνωστοί δημοσιογράφοι από την εποχή του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν. Γράφουν έναν σωρό βλακείες και ανοησίες, οι οποίες αναπαράγονται από ΜΜΕ της Λευκωσίας, με φράσεις ότι «ο έγκυρος δημοσιογράφος έγραψε» κ.λπ. Είναι τόσοι αστείοι και, ταυτόχρονα, τόσο χαζοί. Φτάνουν στο σημείο να υποστηρίζουν ότι η Λευκωσία δεν ενημερώνει την Αθήνα για κρίσιμες αποφάσεις. Και όταν αποδεικνύεται το ψέμα τους γίνονται πιο επιθετικοί. Αλλά φταίει και το Μαξίμου, και το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών που επιτρέπουν να διακινούνται τα ψέματα. Θα επανέλθουμε φυσικά…
parapona-rodou
Ενοχλήθηκαν και μερικοί οπαδοί της «όποιας λύσης». Και ενοχλήθηκαν επειδή θεωρούν πως αποκλείεται η «μαμά» Τουρκία από το ενεργειακό παιγνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο. Και αυτή, βεβαίως, δεν είναι η αλήθεια. Οι τρεις ηγέτες εννοούν ότι από τον αγωγό δεν θα αποκλειστεί καμία χώρα της περιοχής. Υπό έναν όρο: Τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Υπάρχει η παραμικρή περίπτωση η σημερινή Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν να σταματήσει να απειλεί και να προκαλεί και να γίνει μία κανονική χώρα; Την απάντηση μπορεί να δώσει ο καθένας στη βάση των γεγονότων και των δεδομένων που έχουμε ενώπιόν μας. Η κατοχική δύναμη, με δική της απόφαση και ευθύνη, έχει ανοικτά πολεμικά μέτωπα στο Κουρδιστάν, στη Συρία, στο Ιράκ (όπου και εκεί διατηρεί στρατεύματα κατοχής) και την Πέμπτη αποφάσισε να αναμειχθεί στρατιωτικά και στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης. Η Τουρκία ασκεί μία εξαιρετικά επικίνδυνη πολιτική χωρίς να υπολογίζει κανένα.
Πρωτίστως, δεν υπολογίζει την Ελλάδα και την Κύπρο τις οποίες απειλεί ευθέως με πόλεμο και, βεβαίως, δεν δίνει την παραμικρή σημασία στις όποιες χλιαρές διαμαρτυρίες της απαξιωμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα κράτη-μέλη της οποίας πολιτεύονται στη βάση των κρατικών συμφερόντων και όχι των ευρωπαϊκών. Αλλά η Τουρκία δεν μένει μόνο μέχρι εκεί. Απειλεί και το Ισραήλ, απειλεί και την Αίγυπτο, δύο χώρες που διατηρούν καλοκουρδισμένες πολεμικές μηχανές. Έχει ταχθεί εναντίον όλων. Χωρίς, δυστυχώς, καμία συνέπεια. Έχει αναδειχθεί στον απόλυτο ταραξία για την ευρύτερη περιοχή, και φοβάμαι ότι αυτή η στάση της μπορεί να προκαλέσει και έναν νέο πόλεμο.
Η αποστολή μεγάλου στρατιωτικού αποσπάσματος στη Λιβύη σίγουρα θα προκαλέσει και τους άλλους πρωταγωνιστές. Η Αίγυπτος είναι γείτονας, δεν βρίσκεται –όπως η Τουρκία– μακριά. Και έχει συμφέροντα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην αντιδράσει, διότι γνωρίζει ότι βασικά πίσω από την απόφαση του Ερντογάν είναι να προκαλέσει μία γενικότερη ανάφλεξη στην περιοχή για να επιβάλει νέο καθεστώς στο Κάιρο, το οποίο θα ελέγχει. Ο Ερντογάν δεν δέχθηκε ποτέ ότι οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» του Μόρσι, τους οποίους ήλεγχε απόλυτα, έχασαν –όπως την έχασαν– την εξουσία.
Έχετε φανταστεί τι θα συνέβαινε εάν οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» είχαν παραμείνει στην εξουσία; Θα είχαν διαλύσει τη συμφωνία για την ΑΟΖ με την Κύπρο, θα είχαν ακυρώσει όλες τις συμφωνίες με το Ισραήλ, θα είχαν οριοθετήσει ΑΟΖ με την Τουρκία «τρώγοντας» το Καστελόριζο, τη Ρόδο και την Στρογγύλη και γενικά θα αποτελούσαν –μαζί με τον Άγκυρα– την υπ’ αριθμόν έναν δύναμη στη Μεσόγειο. Αυτό, σε συνδυασμό με τον αντι-εβραϊκό χαρακτήρα της Συμμαχίας τους, θα αύξανε τον πολεμικό πυρετό στο ζενίθ. Οπωσδήποτε η κατάσταση θα ήταν εξαιρετικά δυσάρεστη και επικίνδυνη για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Στην πολιτική λένε πως «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Ο στρατηγός αλ Σίσι είναι ένας δικτάτορας. Τα ανθρώπινα δικαιώματα των αντιπάλων του είναι ανύπαρκτα. Οι φυλακές είναι γεμάτες.
Από την άλλη πλευρά, η παρουσία του και μόνο στην ηγεσία της δικτατορικής κυβέρνησης αποκλείει τον έλεγχο της Αιγύπτου από την Τουρκία. Την ίδια στιγμή η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν μαζί τους έναν συνεπή εταίρο, με τον οποίο συνεργάζονται στρατιωτικά, διπλωματικά και οικονομικά. Ο αλ Σίσι και ο Βενιαμίν Νετανιάχου είναι αυτή τη στιγμή οι μεγαλύτεροι εχθροί του Ταγίπ Ερντογάν. Εδώ δεν «βαφτίζουμε» το κρέας ψάρι. Όχι. Ομιλούμε επί του «πραγματικού». Ο Πρόεδρος της Τουρκίας βυσσοδομεί και συνωμοτεί εναντίον του Προέδρου της Αιγύπτου και του Πρωθυπουργού του Ισραήλ. Υπάρχουν αρκετοί αναλυτές που πιστεύουν πως εάν οι δύο αυτοί ηγέτες αποσυρθούν από το πολιτικό σκηνικό, ο μόνος κερδισμένος θα είναι ο Ερντογάν. Μεγάλη κουβέντα, χωρίς αμφιβολία, που ελπίζουμε να μην έχει ίχνος αλήθειας.
Επιστρέφοντας στα καθαρά «δικά μας», μου έκανε εντύπωση ότι διάβασα χαιρέκακα σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα για την ακύρωση της περιοδείας του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο, η οποία περιελάμβανε και έναν σταθμό στην Κύπρο όπου θα είχε συναντήσεις με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Χριστοδουλίδη και τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί.
Τα σχόλια ήταν απαράδεκτα διότι αυτοί που τα έγραψαν χάρηκαν επειδή στο ταραγμένο τους μυαλό η επίσκεψη του κ. Πομπέο στη Λευκωσία θα αποτελούσε ενίσχυση της κυπριακής Κυβέρνησης και ειδικά του υπουργού Εξωτερικών. Ενίσχυση της Κυπριακής Δημοκρατίας θα ήταν, ακόμα και αν είχε αποφασίσει να συναντήσει τον κ. Ακιντζί, με στόχο να τον βοηθήσει ενόψει της «εκλογικής» διαδικασίας στα κατεχόμενα. Οι Αμερικανοί πιστεύουν πως αν τον στηρίξουν θα επικρατήσει. Στην πραγματικότητα, ο Ερντογάν και οι «κλώνοι» του θα επιλέξουν αυτόν που θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα της κατοχικής δύναμης. Και η αλήθεια είναι ότι ο σημερινός κατοχικός ηγέτης έπαιξε καλά το παιγνίδι της Τουρκίας. Θα τους πάρει καιρό τους Αμερικανούς, αλλά θα το… καταλάβουν!
Η αντίδραση μερικών εκ των οπαδών της «όποιας λύσης» για την αναβολή της επίσκεψης του κ. Πομπέο είναι καταδικαστέα. Οι άνθρωποι αντιδρούν με οτιδήποτε γίνεται και το οποίο θεωρούν… πρόκληση εναντίον της Τουρκίας, αλλά και της Ρωσίας. Διότι ο πυρήνας αυτής της κίνησης είναι βασικά «εμπνευσμένος» από τις αρχές του ΑΚΕΛ, ότι η Μόσχα είναι η μοναδική φίλη της Κύπρου και ακόμα: ότι το Κυπριακό δεν έχει λυθεί με ευθύνη της ελληνικής πλευράς. Πρόκειται για μία αρρωστημένη πολιτική και τακτική, που βοηθά τους Τούρκους. Άλλωστε, από το Κραν Μοντανά μέχρι σήμερα, επιμένουν να ισχυρίζονται ότι δεν υπήρξε λύση λόγω του Προέδρου Αναστασιάδη. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Έχει κάνει τόσες υποχωρήσεις που, υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να είχε πάει σπίτι του. Διότι πρόκειται για απαράδεκτες υποχωρήσεις. Παρ’ όλα αυτά, το ΑΚΕΛ και οι δυνάμεις που ελέγχει απαιτούν περισσότερες.
Η υπογραφή της κατασκευής του αγωγού EastMed είναι ένα καλό νέο, που έρχεται σε μία εποχή κατά την οποία η εκτός εαυτού Τουρκία απειλεί την Κύπρο, την Ελλάδα και όλους τους γείτονές της. Αντιλαμβάνομαι ότι καλύπτει και θέματα ασφάλειας. Είναι καιρός η οποία οικονομική και διπλωματική συνεργασία να γίνει και στρατιωτική ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η υπόθεση της νεαρής Βρετανίδας πρέπει να ιδωθεί με ανθρωπιστικά κριτήρια. Όχι μόνο με νομικά. Ας πάρει μία πολιτική απόφαση ο κ. Αναστασιάδης για να τελειώνει αυτή η ιστορία. Είναι κρίμα και το 19χρονο κορίτσι, αλλά και η Κύπρος που διασύρεται διεθνώς…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Έστησαν μηχανισμό με έδρα την Αθήνα στον οποίο συμμετέχουν γνωστοί δημοσιογράφοι από την εποχή του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν. Γράφουν έναν σωρό βλακείες και ανοησίες, οι οποίες αναπαράγονται από ΜΜΕ της Λευκωσίας, με φράσεις ότι «ο έγκυρος δημοσιογράφος έγραψε» κ.λπ. Είναι τόσοι αστείοι και, ταυτόχρονα, τόσο χαζοί. Φτάνουν στο σημείο να υποστηρίζουν ότι η Λευκωσία δεν ενημερώνει την Αθήνα για κρίσιμες αποφάσεις. Και όταν αποδεικνύεται το ψέμα τους γίνονται πιο επιθετικοί. Αλλά φταίει και το Μαξίμου, και το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών που επιτρέπουν να διακινούνται τα ψέματα. Θα επανέλθουμε φυσικά…
parapona-rodou
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ποια ήταν τα 10 χειρότερα password του 2019
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
