2020-01-11 20:12:05
† Μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Τατιανῆς.
῾Η ῾Αγία Μάρτυς Τατιανή καταγόταν ἀπό τή Ρώμη καί ἔζησε κατά τήν ἐποχή τοῦ αὐτοκράτορος ᾿Αλεξάνδρου τοῦ Σεβήρου (222-235 μ.Χ.). ῾Ο πατέρας της εἶχε διετελέσει ὕπατος.
῾Η ῾Αγία Τατιανή εἶχε τό ἐκκλησιαστικό ἀξίωμα τῆς διακόνισσας καί στήν ὑμνολογία παρίσταται ὡς μαθήτρια τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων Πέτρου καί Παύλου. ῾Η ἐπισημότητα τῆς καταγωγῆς της καί ὁ ἔνθεος ζῆλος μέ τόν ὁποῖο ἐκτελοῦσε τά διακονικά της καθήκοντα, ἔδωσαν στήν Τατιανή περιφανή θέση μεταξύ τῶν Χριστιανῶν.
Καί οἱ ᾿Εθνικοί ὅμως εἶχαν ἀκούσει περί αὐτῆς καί δέν μποροῦσαν νά δεχθοῦν τό γεγονός ὅτι μιά τέτοια γυναίκα καταφρονοῦσε τίς κοσμικές βλέψεις καί περιφρονοῦσε τά εἴδωλα, γιά νά ὑπηρετεῖ μέ τόση αὐταπάρνηση τούς Χριστιανούς καί νά κηρύττει τό Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου.
῞Οταν, ἐπί Σεβήρου, διατάχθηκε δίωξη τῶν Χριστιανῶν, Τατιανή συνελήφθη καί ἐπειδή διεκήρυττε τήν πίστη της στόν Χριστό, τήν ὁδήγησαν μπροστά στό βασιλέα καί μαζί μέ αὐτόν εἰσῆλθε σ᾿ ἕναν εἰδωλολατρικό ναό
. ᾿Εκεῖ ὅμως ῾Αγία, μέ μιά θερμή προσευχή στό Χριστό, συνετάραξε τά ξόανα (τά ξύλινα ἀγάλματα) τῶν θεοτήτων τῆς εἰδωλολατρίας καί τά ἐγκρέμισε στό δάπεδο. Γιά τό λόγο αὐτό τήν ὑπέβαλαν σέ βασανιστήρια. Τήν ἐκτύπησαν καί μέ σιδερένια νύχια τῆς ἐξέσκισαν τά βλέφαρα. ῎Επειτα τήν ἐκρέμασαν καί τῆς ἐξύρισαν τό κεφάλι. ᾿Ακολούθως τήν ἔριξαν ἐπάνω σέ φωτιά, ἀλλά δέν ἔπαθε τίποτε. Κατόπιν τήν ἔριξαν σέ πεινασμένα ἄγρια θηρία, ἀλλά αὐτά δέν ἐτόλμησαν νά τή βλάψουν. ῞Υστερα ἀπό ὅλα αὐτά, οἱ εἰδωλολάτρες ἔκοψαν τήν τιμία της κεφαλή καί κατ᾿ αὐτό τόν τρόπο ῾Αγία εἰσῆλθε μέ τό στέφανο τῆς δόξας στή χαρά τοῦ Κυρίου της.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Πέτρου τοῦ ᾿Αβεσαλαμίτου.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Πέτρος, διακρινόμενος γιά τή βαθιά του πίστη στόν Χριστό καί γιά τή σωματική του εὐρωστία καί δύναμη, ὄντας σέ νεαρή λικία διεκήρυξε μέ παρρησία ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός. Γιά τό λόγο αὐτό ὁ ἄρχοντας τῆς ᾿Ελευθερουπόλεως, ἀφοῦ δέν κατόρθωσε νά δελεάσει μέ κολακεῖες τόν ῞Αγιο καί νά τόν τρομοκρατήσει μέ ἀπειλές, γιά νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό, τόν παρέδωσε στό πῦρ, ὅπου ὁ Μάρτυς ἐτελειώθη καί ἔλαβε τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Μερτίου.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Μέρτιος κατετάγη, κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.), στό στρατιωτικό τάγμα, τό καλούμενο τῶν Μαύρων, στή Μαυριτανία. ᾿Εκεῖ τόν ἐπίεζαν νά προσφέρει θυσία στά εἴδωλα. ῾Ο ῞Αγιος ὅμως δέν ἐπειθάρχησε στίς ἐντολές τῶν εἰδωλολατρῶν.
῞Υστερα ἀπό τήν ἄρνηση τοῦ ῾Αγίου Μερτίου νά θυσιάσει στά εἴδωλα, οἱ εἰδωλολάτρες τόν κατήγγειλαν στόν κυρίαρχό του, ὅτι αὐτός ἐλάτρευε τόν ᾿Ιησοῦ. Τόν ὁδήγησαν ἐνώπιόν του. ῾Ο Μάρτυρας παρουσιάσθηκε καί ἐστάθηκε μπροστά στόν γεμόνα μέ σεμνότητα, ἀλλά καί ἄφοβη γενναιότητα. ῾Ο Μέρτιος ὑποκλίθηκε πρῶτα, γιά νά δείξει ὅτι τιμᾶ τόν ἄρχοντα, ἀλλά ἔπειτα ἀνένευσε καί ἀρνήθηκε νά συμμορφωθεῖ πρός τή διαταγή. Καί δεικνύοντας τίς πληγές, πού εἶχε μαχόμενος κάτω ἀπό τή σημαία τοῦ αὐτοκράτορος, ἐδήλωσε ὅτι εὐλαβεῖται τό βασιλέα, ὅτι εἶναι ἕτοιμος νά δώσει τό αἷμα του ὑπέρ τοῦ στρατιωτικοῦ καθήκοντος, ἀλλά ὅτι ψυχή του καί συνείδησή του ἀνήκουν στή λατρεία τοῦ Χριστοῦ.
῾Ο Διοκλητιανός ἐξαγριώθηκε καί ἄρχισε νά ὑποβάλλει τόν ῞Αγιο σέ ταπεινώσεις καί βασανιστήρια. Πρῶτα διέταξε νά τοῦ ἀφαιρέσουν τή ζώνη, πού ἦταν τό διακριτικό γνώρισμα τοῦ στρατιωτικοῦ του ἀξιώματος· μέ ἄλλα λόγια, τόν καθαίρεσαν ἀπό τό στρατιωτικό του ἀξίωμα. ῎Επειτα τόν ἐμαστίγωσαν ἀλύπητα. ᾿Επειδή ὅμως ἄντεξε στά βασανιστήρια καί δέν ἔβγαλε οὔτε καί τήν παραμικρή κραυγή, προεκάλεσε κατάπληξη στόν τύραννο καί ἐπαύξησε τήν ὀργή του. ῎Ετσι τό βασανιστήριο συνεχίσθηκε ἐπί πολλή ὥρα, μέχρι πού ὅλο τό σῶμα τοῦ Μάρτυρος ἔγινε μιά ἀνοιχτή πληγή. Τότε, μέ ἐντολή τοῦ ἀδίστακτου τυράννου, ἐσταμάτησαν τή μαστίγωση τοῦ Μερτίου καί τόν ἔριξαν στή φυλακή. Μετά ὀκτώ μέρες αἰσθάνθηκε, ὅτι εἶχε φθάσει ὥρα νά παραδώσει τήν ψυχή του στόν Θεό καί Κύριό του. ῾Η καρδιά του ἐσκιρτοῦσε, διότι ἔμελλε ὁ εὐσεβής υἱός νά ὑπάγει πρός τόν οὐράνιο Πατέρα, ὁ πιστός στρατιώτης πρός τόν ᾿Αρχιστράτηγο Χριστό, ὁ ἔνδοξος πρός τόν μισθαποδότη Κύριο. ῎Ετσι ὁ ἀθλητής αὐτός τοῦ Χριστοῦ παρέδωσε τήν τίμια ψυχή του στίς πατρικές ἀγκάλες τοῦ Θεοῦ.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων ὀκτώ Μαρτύρων.
Οἱ ῞Αγιοι ὀκτώ Μάρτυρες κατάγονταν ἀπό τή Νίκαια τῆς Βιθυνίας καί ἐμαρτύρησαν διά ξίφους.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς, ἁγίας μάρτυρος Εὐθασίας.
῾Η ῾Αγία Μάρτυς Εὐθασία ἐμαρτύρησε διά ξίφους, προσφέρουσα στόν Κύριο τήν τιμία αὐτῆς κεφαλή.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων Τιγρίου πρεσβυτέρου καί Εὐτροπίου.
Οἱ ῞Αγιοι Τίγριος καί Εὐτρόπιος ἔζησαν κατά τούς χρόνους τοῦ βασιλέως ᾿Αρκαδίου (395-408 μ.Χ.).
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ζωτικοῦ, Ρογάτου, Μοδέστου καί Καστουλίου.
Οἱ ῞Αγιοι ἦσαν στρατιωτικοί καί ἐμαρτύρησαν στήν ᾿Αφρική.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος ᾿Αρκαδίου.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Φιλοθέου.
῾Ο ῞Αγιος Φιλόθεος ἐμαρτύρησε στήν ᾿Αντιόχεια τόν 4ο αἰώνα μ.Χ.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ᾿Εϊλιανοῦ, τοῦ ἐκ Ρώμης.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Εϊλιανός καταγόταν ἀπό τή Ρώμη καί ἔζησε περί τόν 6ο αἰώνα μ.Χ. ῏Ηλθε στή Βρεττανία, ὅπου ἀσκήτεψε θεοφιλῶς στήν περιοχή βόρεια τοῦ ᾿Ανγκλέσεϋ καί ἐκοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Ηλιού τοῦ Θαυματουργοῦ.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Ηλιού ὑπῆρξε ἕνας ἀπό τούς μεγάλους διδασκάλους καί καθηγητές τῆς ἐρήμου. Εἶδε τήν πείνα, καί δέν τήν ἐλογάριασε. Τά ψύχη, καί τά ἀψήφησε. Τήν ἀγρυπνία, καί τήν κατεφρόνησε. Τίς στερήσεις, καί τίς κατεπάτησε. Τούς τυράννους καί τούς ἀντέβλεψε. Μυρίους κατατρεγμούς, καί τούς κατήσχυνε. Τί ἐφοβόταν μόνο; Τρία πράγματα, ὡς ἔλεγε· τήν ὥρα, κατά τήν ὁποία ἔμελλε ψυχή του νά ἐξέλθει ἀπό τό σῶμα του· τόν καιρό, κατά τόν ὁποῖο ἔμελλε νά φανεῖ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ· καί τή στιγμή, κατά τήν ὁποία θά ἐξερχόταν περί αὐτοῦ ἀπόφαση τοῦ Δικαιοκρίτου καί Φιλανθρώπου Θεοῦ.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Ηλιού ὁ Θαυματουργός ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν Εὐπραξίας.
῾Η ῾Οσία Εὐπραξία ἀσκήτεψε στήν Ταβέννησο τῆς ἄνω Αἰγύπτου καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ᾿Αλεξάνδρου, πλησίον τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων.
Δέν γνωρίζουμε σέ ποιόν ἀπό τούς ὁμώνυμους ῾Αγίους ἦταν ἀφιερωμένος αὐτός ὁ ναός, πού βρισκόταν κοντά στό ναό τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων στήν Κωνσταντινούπολη, καί ἴσως σήμερα νά ἑόρταζε τή μνήμη τῶν κτιτόρων αὐτοῦ.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Βενεδίκτου.
῾Ο ῞Αγιος Βενέδικτος καταγόταν ἀπό ἀγγλοσαξωνική εὐγενή οἰκογένεια καί ὑπηρετοῦσε στή αὐλή τοῦ βασιλέως ῎Οσγουϊ τῆς Νορθαμπρίας. Σέ λικία 25 ἐτῶν ἐγκατέλειψε τόν κόσμο καί ἔγινε μοναχός. Μετέβη στή Ρώμη, ὅπου διδάχθηκε τά τῆς μοναχικῆς πολιτείας ἀπό τούς ἐκεῖ μονάζοντες πατέρες. Μέ ἐντολή τοῦ Πάπα Βιταλιανοῦ (657-672 μ.Χ.) συνόδευσε τόν Θεόδωρο, πού καταγόταν ἀπό τήν Ταρσό τῆς Κιλικίας († 19 Σεπτεμβρίου), στή Βρεττανία καί διορίσθηκε γούμενος στή μονή ῾Αγίου Αὐγουστίνου Καντουαρίας. Παρέμεινε ἐκεῖ γιά μικρό χρονικό διάστημα καί στή συνέχεια ἀνεχώρησε γιά τήν περιοχή τοῦ Γουεαρμάουθ, ὅπου ἵδρυσε μονές, οἱ ὁποῖες ἦσαν ὑπό τήν πνευματική καθοδήγησή του. ᾿Εκάλεσε ἀπό τό ἐξωτερικό τεχνίτες, γιά νά διδάξουν στούς ῎Αγγλους τήν τέχνη τῆς ἀνοικοδομήσεως ναῶν, καί ἔκτισε τούς πρώτους λίθινους ναούς. Σπουδαιότερος ἀπό τούς μαθητές του εἶναι ὁ ῞Αγιος Βέδα (673-735 μ.Χ, † 27 Μαΐου), ὁ περίφημος συγγραφεύς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας τῆς ᾿Αγγλίας.
῾Ο ῞Αγιος Βενέδικτος ἐκοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη τό ἔτος 690 μ.Χ.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Μαρτινιανοῦ.
῾Ο ῞Οσιος Μαρτινιανός ἐγεννήθηκε τό ἔτος 1397 στό χωριό Μπερεζνίκι τῆς ἐπαρχίας Βολογντά τῆς Ρωσίας καί ὀνομαζόταν Μιχαήλ. ᾿Από 13 ἐτῶν ἐμόνασε στή μονή τοῦ ῾Αγίου Κυρίλλου, πού βρισκόταν στή Λευκή Λίμνη τῆς Ρωσίας, στή μονή τοῦ ῾Αγίου Θεράποντος καί στή μονή τῆς ῾Αγίας Τριάδος τοῦ ῾Αγίου Σεργίου, ὅπου ἔγινε γούμενος.
῾Ο ῞Οσιος Μαρτινιανός ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1483 σέ λικία 86 ἐτῶν.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Γαλακτίωνος, τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ.
῾Ο ῞Οσιος Γαλακτίων ἦταν μαθητής καί ὑποτακτικός τοῦ ῾Οσίου Μαρτινιανοῦ († 1483). ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1506 στή Ρωσία.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Θεοδοσίου, τοῦ ἐκ Ρωσίας.
῾Ο ῞Οσιος Θεοδόσιος ἐγεννήθηκε στή Ρωσία καί ἦταν συνασκητής τοῦ ῾Αγίου Παϊσίου Βελιτσκόβσκυ, τοῦ ὁποίου τή μνήμη τιμᾶ ᾿Εκκλησία στίς 15 Νοεμβρίου. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1802.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς Μεσοπαντητίσσης ἐν Κρήτῃ.
῾Η ἱερά εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Μεσοπαντητίσσης μετακομίσθηκε στήν Κρήτη ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη κατά τούς χρόνους τῆς εἰκονομαχίας, γιά νά διασωθεῖ ἀπό τήν ἀσεβή μανία τῶν εἰκονομάχων. Κατά τήν παράδοση ἔχει ἁγιογραφηθεῖ ἀπό τόν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ. Κατά τήν περίοδο τῆς ᾿Ενετικῆς κυριαρχίας στήν Κρήτη, ἐφυλασσόταν στό ναό τοῦ ῾Αγίου ᾿Αποστόλου Τίτου στόν Χάνδακα*. Κάθε δέ Τρίτη ἐλιτανευόταν ἀπό τούς εὐλαβεῖς Χριστιανούς. ῞Οταν ὁ Χάνδακας ἐκυριεύθηκε ἀπό τούς ᾿Αγαρηνούς, οἱ ᾿Ενετοί παρέλαβαν τήν σεβάσμια εἰκόνα τῆς Παναγίας καί τή μετέφεραν στή Βενετία, ὅπου τήν ἐναπέθεσαν στό ναό τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῶν Χαιρετισμῶν. ᾿Εκεῖ φυλάσσεται μέχρι σήμερα. ᾿Αντίτυπο τῆς ἱερᾶς εἰκόνος εὑρίσκεται στόν ἱερό ναό τοῦ ᾿Αποστόλου Τίτου, στό ῾Ηράκλειο, ὅπου τελεῖται καί ἑορτή τῆς συνάξεως.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γαλακτοτροφούσης.
῾Η ἱερά εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Γαλακτοτροφούσης βρισκόταν ἀρχικά στή Λαύρα τοῦ ῾Οσίου Σάββα στά ῾Ιεροσόλυμα. Κατά τό 13ο αἰώνα μ.Χ. ἐπισκέφθηκε τή Λαύρα ὁ ῞Αγιος Σάββας, ᾿Αρχιεπίσκοπος τῆς Σερβίας († 14 ᾿Ιανουαρίου), στόν ὁποῖο ἀναφέρθηκε παράδοση σωσμένη στό μοναστήρι, κατά τήν ὁποία ὁ ῞Οσιος Σάββας εἶχε πεῖ ὅτι εἰκόνα τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γαλακτοτροφούσης θά ἐδωρίζετο στόν ᾿Αρχιεπίσκοπο τῆς Σερβίας. ῎Ετσι τοῦ ἐχάρισαν τήν ἁγία εἰκόνα. ῾Ο ῞Αγιος Σάββας τήν προσέφερε στή μονή Χιλανδαρίου τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τοῦ ᾿Ακαθίστου ἐν τῇ ἱερᾷ μονῇ Χιλανδαρίου ῾Αγίου ῎Ορους.
῾Η ἱερά εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τοῦ ᾿Ακαθίστου ῞Υμνου φυλάσσεται στό Καθολικό τῆς ἱερᾶς μονῆς Χιλανδαρίου τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους. Τό ἔτος 1837, κατά τή διάρκεια πυρκαϊᾶς, οἱ μοναχοί ἔψαλαν τόν ᾿Ακάθιστο ῞Υμνο καί εἰκόνα παρέμεινε ἄθικτη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Βασιλείου.
῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Βασίλειος Σολόβσκι, τιμᾶται ὑπό τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Ταλλίνης καί ᾿Εσθονίας.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
Πηγή
paraklisi
῾Η ῾Αγία Μάρτυς Τατιανή καταγόταν ἀπό τή Ρώμη καί ἔζησε κατά τήν ἐποχή τοῦ αὐτοκράτορος ᾿Αλεξάνδρου τοῦ Σεβήρου (222-235 μ.Χ.). ῾Ο πατέρας της εἶχε διετελέσει ὕπατος.
῾Η ῾Αγία Τατιανή εἶχε τό ἐκκλησιαστικό ἀξίωμα τῆς διακόνισσας καί στήν ὑμνολογία παρίσταται ὡς μαθήτρια τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων Πέτρου καί Παύλου. ῾Η ἐπισημότητα τῆς καταγωγῆς της καί ὁ ἔνθεος ζῆλος μέ τόν ὁποῖο ἐκτελοῦσε τά διακονικά της καθήκοντα, ἔδωσαν στήν Τατιανή περιφανή θέση μεταξύ τῶν Χριστιανῶν.
Καί οἱ ᾿Εθνικοί ὅμως εἶχαν ἀκούσει περί αὐτῆς καί δέν μποροῦσαν νά δεχθοῦν τό γεγονός ὅτι μιά τέτοια γυναίκα καταφρονοῦσε τίς κοσμικές βλέψεις καί περιφρονοῦσε τά εἴδωλα, γιά νά ὑπηρετεῖ μέ τόση αὐταπάρνηση τούς Χριστιανούς καί νά κηρύττει τό Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου.
῞Οταν, ἐπί Σεβήρου, διατάχθηκε δίωξη τῶν Χριστιανῶν, Τατιανή συνελήφθη καί ἐπειδή διεκήρυττε τήν πίστη της στόν Χριστό, τήν ὁδήγησαν μπροστά στό βασιλέα καί μαζί μέ αὐτόν εἰσῆλθε σ᾿ ἕναν εἰδωλολατρικό ναό
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Πέτρου τοῦ ᾿Αβεσαλαμίτου.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Πέτρος, διακρινόμενος γιά τή βαθιά του πίστη στόν Χριστό καί γιά τή σωματική του εὐρωστία καί δύναμη, ὄντας σέ νεαρή λικία διεκήρυξε μέ παρρησία ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός. Γιά τό λόγο αὐτό ὁ ἄρχοντας τῆς ᾿Ελευθερουπόλεως, ἀφοῦ δέν κατόρθωσε νά δελεάσει μέ κολακεῖες τόν ῞Αγιο καί νά τόν τρομοκρατήσει μέ ἀπειλές, γιά νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό, τόν παρέδωσε στό πῦρ, ὅπου ὁ Μάρτυς ἐτελειώθη καί ἔλαβε τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Μερτίου.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Μέρτιος κατετάγη, κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.), στό στρατιωτικό τάγμα, τό καλούμενο τῶν Μαύρων, στή Μαυριτανία. ᾿Εκεῖ τόν ἐπίεζαν νά προσφέρει θυσία στά εἴδωλα. ῾Ο ῞Αγιος ὅμως δέν ἐπειθάρχησε στίς ἐντολές τῶν εἰδωλολατρῶν.
῞Υστερα ἀπό τήν ἄρνηση τοῦ ῾Αγίου Μερτίου νά θυσιάσει στά εἴδωλα, οἱ εἰδωλολάτρες τόν κατήγγειλαν στόν κυρίαρχό του, ὅτι αὐτός ἐλάτρευε τόν ᾿Ιησοῦ. Τόν ὁδήγησαν ἐνώπιόν του. ῾Ο Μάρτυρας παρουσιάσθηκε καί ἐστάθηκε μπροστά στόν γεμόνα μέ σεμνότητα, ἀλλά καί ἄφοβη γενναιότητα. ῾Ο Μέρτιος ὑποκλίθηκε πρῶτα, γιά νά δείξει ὅτι τιμᾶ τόν ἄρχοντα, ἀλλά ἔπειτα ἀνένευσε καί ἀρνήθηκε νά συμμορφωθεῖ πρός τή διαταγή. Καί δεικνύοντας τίς πληγές, πού εἶχε μαχόμενος κάτω ἀπό τή σημαία τοῦ αὐτοκράτορος, ἐδήλωσε ὅτι εὐλαβεῖται τό βασιλέα, ὅτι εἶναι ἕτοιμος νά δώσει τό αἷμα του ὑπέρ τοῦ στρατιωτικοῦ καθήκοντος, ἀλλά ὅτι ψυχή του καί συνείδησή του ἀνήκουν στή λατρεία τοῦ Χριστοῦ.
῾Ο Διοκλητιανός ἐξαγριώθηκε καί ἄρχισε νά ὑποβάλλει τόν ῞Αγιο σέ ταπεινώσεις καί βασανιστήρια. Πρῶτα διέταξε νά τοῦ ἀφαιρέσουν τή ζώνη, πού ἦταν τό διακριτικό γνώρισμα τοῦ στρατιωτικοῦ του ἀξιώματος· μέ ἄλλα λόγια, τόν καθαίρεσαν ἀπό τό στρατιωτικό του ἀξίωμα. ῎Επειτα τόν ἐμαστίγωσαν ἀλύπητα. ᾿Επειδή ὅμως ἄντεξε στά βασανιστήρια καί δέν ἔβγαλε οὔτε καί τήν παραμικρή κραυγή, προεκάλεσε κατάπληξη στόν τύραννο καί ἐπαύξησε τήν ὀργή του. ῎Ετσι τό βασανιστήριο συνεχίσθηκε ἐπί πολλή ὥρα, μέχρι πού ὅλο τό σῶμα τοῦ Μάρτυρος ἔγινε μιά ἀνοιχτή πληγή. Τότε, μέ ἐντολή τοῦ ἀδίστακτου τυράννου, ἐσταμάτησαν τή μαστίγωση τοῦ Μερτίου καί τόν ἔριξαν στή φυλακή. Μετά ὀκτώ μέρες αἰσθάνθηκε, ὅτι εἶχε φθάσει ὥρα νά παραδώσει τήν ψυχή του στόν Θεό καί Κύριό του. ῾Η καρδιά του ἐσκιρτοῦσε, διότι ἔμελλε ὁ εὐσεβής υἱός νά ὑπάγει πρός τόν οὐράνιο Πατέρα, ὁ πιστός στρατιώτης πρός τόν ᾿Αρχιστράτηγο Χριστό, ὁ ἔνδοξος πρός τόν μισθαποδότη Κύριο. ῎Ετσι ὁ ἀθλητής αὐτός τοῦ Χριστοῦ παρέδωσε τήν τίμια ψυχή του στίς πατρικές ἀγκάλες τοῦ Θεοῦ.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων ὀκτώ Μαρτύρων.
Οἱ ῞Αγιοι ὀκτώ Μάρτυρες κατάγονταν ἀπό τή Νίκαια τῆς Βιθυνίας καί ἐμαρτύρησαν διά ξίφους.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς, ἁγίας μάρτυρος Εὐθασίας.
῾Η ῾Αγία Μάρτυς Εὐθασία ἐμαρτύρησε διά ξίφους, προσφέρουσα στόν Κύριο τήν τιμία αὐτῆς κεφαλή.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων Τιγρίου πρεσβυτέρου καί Εὐτροπίου.
Οἱ ῞Αγιοι Τίγριος καί Εὐτρόπιος ἔζησαν κατά τούς χρόνους τοῦ βασιλέως ᾿Αρκαδίου (395-408 μ.Χ.).
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ζωτικοῦ, Ρογάτου, Μοδέστου καί Καστουλίου.
Οἱ ῞Αγιοι ἦσαν στρατιωτικοί καί ἐμαρτύρησαν στήν ᾿Αφρική.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος ᾿Αρκαδίου.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Φιλοθέου.
῾Ο ῞Αγιος Φιλόθεος ἐμαρτύρησε στήν ᾿Αντιόχεια τόν 4ο αἰώνα μ.Χ.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ᾿Εϊλιανοῦ, τοῦ ἐκ Ρώμης.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Εϊλιανός καταγόταν ἀπό τή Ρώμη καί ἔζησε περί τόν 6ο αἰώνα μ.Χ. ῏Ηλθε στή Βρεττανία, ὅπου ἀσκήτεψε θεοφιλῶς στήν περιοχή βόρεια τοῦ ᾿Ανγκλέσεϋ καί ἐκοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Ηλιού τοῦ Θαυματουργοῦ.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Ηλιού ὑπῆρξε ἕνας ἀπό τούς μεγάλους διδασκάλους καί καθηγητές τῆς ἐρήμου. Εἶδε τήν πείνα, καί δέν τήν ἐλογάριασε. Τά ψύχη, καί τά ἀψήφησε. Τήν ἀγρυπνία, καί τήν κατεφρόνησε. Τίς στερήσεις, καί τίς κατεπάτησε. Τούς τυράννους καί τούς ἀντέβλεψε. Μυρίους κατατρεγμούς, καί τούς κατήσχυνε. Τί ἐφοβόταν μόνο; Τρία πράγματα, ὡς ἔλεγε· τήν ὥρα, κατά τήν ὁποία ἔμελλε ψυχή του νά ἐξέλθει ἀπό τό σῶμα του· τόν καιρό, κατά τόν ὁποῖο ἔμελλε νά φανεῖ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ· καί τή στιγμή, κατά τήν ὁποία θά ἐξερχόταν περί αὐτοῦ ἀπόφαση τοῦ Δικαιοκρίτου καί Φιλανθρώπου Θεοῦ.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Ηλιού ὁ Θαυματουργός ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν Εὐπραξίας.
῾Η ῾Οσία Εὐπραξία ἀσκήτεψε στήν Ταβέννησο τῆς ἄνω Αἰγύπτου καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ᾿Αλεξάνδρου, πλησίον τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων.
Δέν γνωρίζουμε σέ ποιόν ἀπό τούς ὁμώνυμους ῾Αγίους ἦταν ἀφιερωμένος αὐτός ὁ ναός, πού βρισκόταν κοντά στό ναό τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων στήν Κωνσταντινούπολη, καί ἴσως σήμερα νά ἑόρταζε τή μνήμη τῶν κτιτόρων αὐτοῦ.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Βενεδίκτου.
῾Ο ῞Αγιος Βενέδικτος καταγόταν ἀπό ἀγγλοσαξωνική εὐγενή οἰκογένεια καί ὑπηρετοῦσε στή αὐλή τοῦ βασιλέως ῎Οσγουϊ τῆς Νορθαμπρίας. Σέ λικία 25 ἐτῶν ἐγκατέλειψε τόν κόσμο καί ἔγινε μοναχός. Μετέβη στή Ρώμη, ὅπου διδάχθηκε τά τῆς μοναχικῆς πολιτείας ἀπό τούς ἐκεῖ μονάζοντες πατέρες. Μέ ἐντολή τοῦ Πάπα Βιταλιανοῦ (657-672 μ.Χ.) συνόδευσε τόν Θεόδωρο, πού καταγόταν ἀπό τήν Ταρσό τῆς Κιλικίας († 19 Σεπτεμβρίου), στή Βρεττανία καί διορίσθηκε γούμενος στή μονή ῾Αγίου Αὐγουστίνου Καντουαρίας. Παρέμεινε ἐκεῖ γιά μικρό χρονικό διάστημα καί στή συνέχεια ἀνεχώρησε γιά τήν περιοχή τοῦ Γουεαρμάουθ, ὅπου ἵδρυσε μονές, οἱ ὁποῖες ἦσαν ὑπό τήν πνευματική καθοδήγησή του. ᾿Εκάλεσε ἀπό τό ἐξωτερικό τεχνίτες, γιά νά διδάξουν στούς ῎Αγγλους τήν τέχνη τῆς ἀνοικοδομήσεως ναῶν, καί ἔκτισε τούς πρώτους λίθινους ναούς. Σπουδαιότερος ἀπό τούς μαθητές του εἶναι ὁ ῞Αγιος Βέδα (673-735 μ.Χ, † 27 Μαΐου), ὁ περίφημος συγγραφεύς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας τῆς ᾿Αγγλίας.
῾Ο ῞Αγιος Βενέδικτος ἐκοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη τό ἔτος 690 μ.Χ.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Μαρτινιανοῦ.
῾Ο ῞Οσιος Μαρτινιανός ἐγεννήθηκε τό ἔτος 1397 στό χωριό Μπερεζνίκι τῆς ἐπαρχίας Βολογντά τῆς Ρωσίας καί ὀνομαζόταν Μιχαήλ. ᾿Από 13 ἐτῶν ἐμόνασε στή μονή τοῦ ῾Αγίου Κυρίλλου, πού βρισκόταν στή Λευκή Λίμνη τῆς Ρωσίας, στή μονή τοῦ ῾Αγίου Θεράποντος καί στή μονή τῆς ῾Αγίας Τριάδος τοῦ ῾Αγίου Σεργίου, ὅπου ἔγινε γούμενος.
῾Ο ῞Οσιος Μαρτινιανός ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1483 σέ λικία 86 ἐτῶν.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Γαλακτίωνος, τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ.
῾Ο ῞Οσιος Γαλακτίων ἦταν μαθητής καί ὑποτακτικός τοῦ ῾Οσίου Μαρτινιανοῦ († 1483). ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1506 στή Ρωσία.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Θεοδοσίου, τοῦ ἐκ Ρωσίας.
῾Ο ῞Οσιος Θεοδόσιος ἐγεννήθηκε στή Ρωσία καί ἦταν συνασκητής τοῦ ῾Αγίου Παϊσίου Βελιτσκόβσκυ, τοῦ ὁποίου τή μνήμη τιμᾶ ᾿Εκκλησία στίς 15 Νοεμβρίου. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1802.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς Μεσοπαντητίσσης ἐν Κρήτῃ.
῾Η ἱερά εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Μεσοπαντητίσσης μετακομίσθηκε στήν Κρήτη ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη κατά τούς χρόνους τῆς εἰκονομαχίας, γιά νά διασωθεῖ ἀπό τήν ἀσεβή μανία τῶν εἰκονομάχων. Κατά τήν παράδοση ἔχει ἁγιογραφηθεῖ ἀπό τόν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ. Κατά τήν περίοδο τῆς ᾿Ενετικῆς κυριαρχίας στήν Κρήτη, ἐφυλασσόταν στό ναό τοῦ ῾Αγίου ᾿Αποστόλου Τίτου στόν Χάνδακα*. Κάθε δέ Τρίτη ἐλιτανευόταν ἀπό τούς εὐλαβεῖς Χριστιανούς. ῞Οταν ὁ Χάνδακας ἐκυριεύθηκε ἀπό τούς ᾿Αγαρηνούς, οἱ ᾿Ενετοί παρέλαβαν τήν σεβάσμια εἰκόνα τῆς Παναγίας καί τή μετέφεραν στή Βενετία, ὅπου τήν ἐναπέθεσαν στό ναό τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῶν Χαιρετισμῶν. ᾿Εκεῖ φυλάσσεται μέχρι σήμερα. ᾿Αντίτυπο τῆς ἱερᾶς εἰκόνος εὑρίσκεται στόν ἱερό ναό τοῦ ᾿Αποστόλου Τίτου, στό ῾Ηράκλειο, ὅπου τελεῖται καί ἑορτή τῆς συνάξεως.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γαλακτοτροφούσης.
῾Η ἱερά εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Γαλακτοτροφούσης βρισκόταν ἀρχικά στή Λαύρα τοῦ ῾Οσίου Σάββα στά ῾Ιεροσόλυμα. Κατά τό 13ο αἰώνα μ.Χ. ἐπισκέφθηκε τή Λαύρα ὁ ῞Αγιος Σάββας, ᾿Αρχιεπίσκοπος τῆς Σερβίας († 14 ᾿Ιανουαρίου), στόν ὁποῖο ἀναφέρθηκε παράδοση σωσμένη στό μοναστήρι, κατά τήν ὁποία ὁ ῞Οσιος Σάββας εἶχε πεῖ ὅτι εἰκόνα τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γαλακτοτροφούσης θά ἐδωρίζετο στόν ᾿Αρχιεπίσκοπο τῆς Σερβίας. ῎Ετσι τοῦ ἐχάρισαν τήν ἁγία εἰκόνα. ῾Ο ῞Αγιος Σάββας τήν προσέφερε στή μονή Χιλανδαρίου τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τοῦ ᾿Ακαθίστου ἐν τῇ ἱερᾷ μονῇ Χιλανδαρίου ῾Αγίου ῎Ορους.
῾Η ἱερά εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τοῦ ᾿Ακαθίστου ῞Υμνου φυλάσσεται στό Καθολικό τῆς ἱερᾶς μονῆς Χιλανδαρίου τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους. Τό ἔτος 1837, κατά τή διάρκεια πυρκαϊᾶς, οἱ μοναχοί ἔψαλαν τόν ᾿Ακάθιστο ῞Υμνο καί εἰκόνα παρέμεινε ἄθικτη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Βασιλείου.
῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Βασίλειος Σολόβσκι, τιμᾶται ὑπό τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Ταλλίνης καί ᾿Εσθονίας.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
Πηγή
paraklisi
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Γαλακτοτροφούσης τήν ἱεράν, καί σεπτήν Εἰκόνα, προσκυνήσωμεν ἀδελφοί»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
