2020-01-12 16:56:15
Ιερομονάχου Γεωργίου Καυσοκαλυβίτου (Ιερά Καλύβη Ζωοδόχου Πηγής Ιεράς Σκήτης Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους)
Ο Άγιος Πορφύριος σε όλη του ζωή είχε ως πρότυπα τον Απόστολο Παύλο και τον Ιερό Χρυσόστομο.
Ο Απόστολος Παύλος αμέσως μετά τη γνωριμία του με τον Χριστό στο
δρόμο προς τη Δαμασκό, πορεύθηκε πρός τα κλίματα της Συρίας και Κιλικίας (Γαλ. 1,21), όπου εκεί αγωνίσθηκε με τον «παλαιό» Παύλο. Η κλήσις του Θεού φυσικά είχε προηγηθεί από τον Χριστό, αλλά στην πορεία ο Παύλος απομονώθηκε στην έρημο για να αποκτήσει την κάθαρση, τον φωτισμό και τελικά να φθάσει στο ποθούμενο της Θέωσης, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ (Εφ. 4,13).
Ο Άγιος Πορφύριος όταν έφυγε από τον κόσμο, και ενώ είχε δεχθεί την κλήση του Θεού σε ηλικία 12 μόλις ετών, έφθασε στην έρημο των Καυσοκαλυβίων του Αγίου Όρους. Παρέμεινε σε αυτή την έρημο για επτά περίπου χρόνια, όσα και ο Απόστολος Παύλος αλλά όπως και ο Ιερός Χρυσόστομος όπου απεσύρθη στην έρημο μετά τις σπουδές του. Ο Άγιος Γέροντας με πλήρη απάρνηση του εγώ και με μεγάλη πνευματική και σωματική άσκηση, προσέλκυσε τη Θεία Χάρη ώστε να αποκτήσει και αυτός την πλήρη κάθαρση και τον φωτισμό του Θεού και εν τέλει να φθάσει στη Θέωση.
Ο Άγιος Πορφύριος ήταν πάντοτε υπέρ της ιεραποστολής, αλλά αφού καθαρθεί και φωτισθεί ο άνθρωπος. Πίστευε βαθύτατα, ότι όλοι μας οι Χριστιανοί μπορούμε να φθάσουμε στα μέτρα αυτών των δύο πολύ μεγάλων Αγίων, φθάνει να διατηρήσουμε τη φλόγα και τον ζήλο μέσα μας. Δεν θεωρούσε σωστό για ένα Χριστιανό να αρνηθεί τον κόσμο και να καταφύγει εις την έρημο ενδιαφερόμενος πρωτίστως για τη δική του σωτηρία.
Έλεγε συγκεκριμένα:
- «Αυτό δεν το δέχομαι, δεν είναι Ορθόδοξο. Το Ορθόδοξο είναι να φύγεις εις την έρημο από αγάπη στον Χριστό και για τη σωτηρία όλου του κόσμου, αδιαφορώντας για την δική σου σωτηρία»
Ίσως να φαίνεται σχήμα οξύμωρο το να αδιαφορεί κάποιος για την δικήν του σωτηρία και να ενδιαφέρεται για τη σωτηρία όλου του κόσμου, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο αγώνας του Ορθοδόξου Χριστιανού πρέπει να είναι παντελώς ανιδιοτελής. Τότε και μόνον τότε προκαλούμε το ενδιαφέρον του Χριστού να ενσκύψει στα προβλήματα του κόσμου, γιατί όπως μας λέγει ο Χριστός: «ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου οὗτος σώσει αὐτήν.τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;» (Μαρκ. 8. 35,36).
Κάποιο βράδυ, πριν πολλά χρόνια, βρισκόμουν στο κελί του Αγίου Πορφυρίου στο Μήλεσι Αττικής, μαζί με έναν ακόμη υποτακτικό του και στεκόμασταν δίπλα του. Ξαφνικά ο Άγιος Γέροντας, μας λέγει σε έντονο τόνο και απότομα:
- «Γιατί μωρέ να μην γίνετε σαν τον Απόστολο Παύλο;»
Ο αδελφός που στεκόταν δίπλα μου απάντησε λίγο απαισιόδοξα:
- «Εγώ Γέροντα μπορώ να γίνω σαν τον Απόστολο Παύλο;»
Και ο Άγιος Γέροντας απάντησε πάλι δυνατά και με σοβαρότητα: - «Ναι, γιατί να μην μπορείς να γίνεις;»
Ο Άγιος Πορφύριος τόνιζε ακριβώς αυτό, το οποίο φυσικά ο ίδιος είχε κατορθώσει να επιτύχει με τη Χάρη του Θεού, ενώ ήταν ένας κοινός θνητός άνθρωπος. Ενώ ήμουν παρών σε αυτή την ενδιαφέρουσα συζήτηση, καθόμουν ήσυχα, χωρίς να ομιλώ και άκουγα με ευχαρίστηση τον πατέρα Πορφύριο που με εξέφραζε απολύτως. Όταν μιλά ένας Γέροντας σαν τον πατέρα Πορφύριο και πιστεύει ότι αυτό μπορεί να γίνει πραγματικότητα, τότε και εμείς πρέπει να ταυτιζόμαστε μαζί του και να επιδιώκουμε να το κάνουμε κι εμείς πραγματικότητα.
Στις τελευταίες μέρες της επίγειας ζωής του ο Άγιος Πορφύριος με ευλόγησε για να με βοηθήσει η Χάρις του και να γίνουν πραγματικότητα οι επιθυμίες του για εμάς, τα παιδιά του. Στην βιωτή μου όμως και σε όλη την μετέπειτα πορεία μου, δεν γνώριζα πώς αυτή ή ευλογία και η Χάρις του θα με οδηγήσει μέσα από το θέλημα του Θεού να υπηρετήσω το σχέδιό Του.
Πηγή
paraklisi
Ο Άγιος Πορφύριος σε όλη του ζωή είχε ως πρότυπα τον Απόστολο Παύλο και τον Ιερό Χρυσόστομο.
Ο Απόστολος Παύλος αμέσως μετά τη γνωριμία του με τον Χριστό στο
δρόμο προς τη Δαμασκό, πορεύθηκε πρός τα κλίματα της Συρίας και Κιλικίας (Γαλ. 1,21), όπου εκεί αγωνίσθηκε με τον «παλαιό» Παύλο. Η κλήσις του Θεού φυσικά είχε προηγηθεί από τον Χριστό, αλλά στην πορεία ο Παύλος απομονώθηκε στην έρημο για να αποκτήσει την κάθαρση, τον φωτισμό και τελικά να φθάσει στο ποθούμενο της Θέωσης, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ (Εφ. 4,13).
Ο Άγιος Πορφύριος όταν έφυγε από τον κόσμο, και ενώ είχε δεχθεί την κλήση του Θεού σε ηλικία 12 μόλις ετών, έφθασε στην έρημο των Καυσοκαλυβίων του Αγίου Όρους. Παρέμεινε σε αυτή την έρημο για επτά περίπου χρόνια, όσα και ο Απόστολος Παύλος αλλά όπως και ο Ιερός Χρυσόστομος όπου απεσύρθη στην έρημο μετά τις σπουδές του. Ο Άγιος Γέροντας με πλήρη απάρνηση του εγώ και με μεγάλη πνευματική και σωματική άσκηση, προσέλκυσε τη Θεία Χάρη ώστε να αποκτήσει και αυτός την πλήρη κάθαρση και τον φωτισμό του Θεού και εν τέλει να φθάσει στη Θέωση.
Ο Άγιος Πορφύριος ήταν πάντοτε υπέρ της ιεραποστολής, αλλά αφού καθαρθεί και φωτισθεί ο άνθρωπος. Πίστευε βαθύτατα, ότι όλοι μας οι Χριστιανοί μπορούμε να φθάσουμε στα μέτρα αυτών των δύο πολύ μεγάλων Αγίων, φθάνει να διατηρήσουμε τη φλόγα και τον ζήλο μέσα μας. Δεν θεωρούσε σωστό για ένα Χριστιανό να αρνηθεί τον κόσμο και να καταφύγει εις την έρημο ενδιαφερόμενος πρωτίστως για τη δική του σωτηρία.
Έλεγε συγκεκριμένα:
- «Αυτό δεν το δέχομαι, δεν είναι Ορθόδοξο. Το Ορθόδοξο είναι να φύγεις εις την έρημο από αγάπη στον Χριστό και για τη σωτηρία όλου του κόσμου, αδιαφορώντας για την δική σου σωτηρία»
Ίσως να φαίνεται σχήμα οξύμωρο το να αδιαφορεί κάποιος για την δικήν του σωτηρία και να ενδιαφέρεται για τη σωτηρία όλου του κόσμου, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο αγώνας του Ορθοδόξου Χριστιανού πρέπει να είναι παντελώς ανιδιοτελής. Τότε και μόνον τότε προκαλούμε το ενδιαφέρον του Χριστού να ενσκύψει στα προβλήματα του κόσμου, γιατί όπως μας λέγει ο Χριστός: «ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου οὗτος σώσει αὐτήν.τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;» (Μαρκ. 8. 35,36).
Κάποιο βράδυ, πριν πολλά χρόνια, βρισκόμουν στο κελί του Αγίου Πορφυρίου στο Μήλεσι Αττικής, μαζί με έναν ακόμη υποτακτικό του και στεκόμασταν δίπλα του. Ξαφνικά ο Άγιος Γέροντας, μας λέγει σε έντονο τόνο και απότομα:
- «Γιατί μωρέ να μην γίνετε σαν τον Απόστολο Παύλο;»
Ο αδελφός που στεκόταν δίπλα μου απάντησε λίγο απαισιόδοξα:
- «Εγώ Γέροντα μπορώ να γίνω σαν τον Απόστολο Παύλο;»
Και ο Άγιος Γέροντας απάντησε πάλι δυνατά και με σοβαρότητα: - «Ναι, γιατί να μην μπορείς να γίνεις;»
Ο Άγιος Πορφύριος τόνιζε ακριβώς αυτό, το οποίο φυσικά ο ίδιος είχε κατορθώσει να επιτύχει με τη Χάρη του Θεού, ενώ ήταν ένας κοινός θνητός άνθρωπος. Ενώ ήμουν παρών σε αυτή την ενδιαφέρουσα συζήτηση, καθόμουν ήσυχα, χωρίς να ομιλώ και άκουγα με ευχαρίστηση τον πατέρα Πορφύριο που με εξέφραζε απολύτως. Όταν μιλά ένας Γέροντας σαν τον πατέρα Πορφύριο και πιστεύει ότι αυτό μπορεί να γίνει πραγματικότητα, τότε και εμείς πρέπει να ταυτιζόμαστε μαζί του και να επιδιώκουμε να το κάνουμε κι εμείς πραγματικότητα.
Στις τελευταίες μέρες της επίγειας ζωής του ο Άγιος Πορφύριος με ευλόγησε για να με βοηθήσει η Χάρις του και να γίνουν πραγματικότητα οι επιθυμίες του για εμάς, τα παιδιά του. Στην βιωτή μου όμως και σε όλη την μετέπειτα πορεία μου, δεν γνώριζα πώς αυτή ή ευλογία και η Χάρις του θα με οδηγήσει μέσα από το θέλημα του Θεού να υπηρετήσω το σχέδιό Του.
Πηγή
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αυτοί που έζησαν κοντά στον Άγιο Πορφύριο
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Είναι ακριβός ο Λισάντρο Σεμέντο για τον Ολυμπιακό
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
