2020-01-15 20:01:33
Τον αποκαλούν «ασημένιο φάντασμα» και «αυτοκόλλητο», επειδή διαθέτει ασύγκριτο ασημένιο τρίχωμα, συλλαμβάνει με μαεστρία τα θηράματά του και αναπτύσσει ισχυρούς δεσμούς με τον άνθρωπό του.
Γι’ αυτό δεν αντέχει και τη μοναξιά.
Ο σκύλος Βαϊμαράνερ (Weimaraner) θέλει πλάι του έναν ιδιοκτήτη/κηδεμόνα που αγαπά τη φύση και το τρέξιμο, αλλά και τα κυναθλήματα. Έναν άνθρωπο που έχει εμπειρία στους σκύλους και είναι διατεθειμένος να μοιραστεί χρόνο μαζί του.
Ας τον γνωρίσουμε, λοιπόν, με τη βοήθεια των εκτροφέων, Λίνας Πετσίτη και Ηλία Σωφρονά.
Ο εκτροφέας, Ηλίας Σωφρονάς
Ιστορία
Η ιστορία του σκύλου της φυλής Weimaraner ξεκινά στις αρχές του 19ου αιώνα σε ένα μέρος που λεγόταν Weimar, στη σημερινή Γερμανία. Ήθελαν έναν σκύλο μεγαλόσωμο, για να κυνηγάει μεγάλα θηράματα όπως ελάφια, αρκούδες και λύκους. Όταν, όμως, το φυσικό περιβάλλον άρχισε να περιορίζεται και τα ζώα να μειώνονται, άρχισαν να τον χρησιμοποιούν για μικρότερα θηράματα: αλεπούδες, πουλιά και λαγούς.
Επιθυμούσαν έναν σκύλο έξυπνο, γενναίο, γρήγορο, με οξεία όσφρηση και αντοχή. Έναν σκύλο που να είναι περίφημος κυνηγός τη μέρα, αλλά πιστός και πολύ δεμένο με τον κηδεμόνα του το βράδυ. Δημιουργήθηκε αποκλειστικά για βασιλιάδες, και δεν επιτρεπόταν να έχει τέτοιο σκύλο ένας «κοινός θνητός».
Το 1897 το Weimaraner Club της Γερμανίας άρχισε να έχει υψηλά στάνταρντ για την εκτροφή της φυλής. Για πολλά χρόνια οι Γερμανοί ήταν πολύ προστατευτικοί και επιφυλακτικοί για το πού θα δώσουν τα σκυλιά. Για παράδειγμα, στην Αμερική έστελναν τα σκυλιά στειρωμένα, για να μπορούν να ελέγχουν τον πληθυσμό τους.
Το 1920 οι αμερικανοί εκτροφείς έκαναν ξανά προσπάθεια να εισάγουν εκτροφικά σκυλιά, αλλά πάλι οι Γερμανοί τους έστειλαν δύο στειρωμένα. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η εκτροφή στην Γερμανία άρχισε να έχει δυσκολίες, πολλοί εκτροφείς έστειλαν τα σκυλιά τους στην Αμερική για να σωθούν. Οι φαντάροι που επέστρεφαν, έφερναν μαζί τους Weimaraner, κι έτσι έγιναν διάσημα.
Επειδή πολλοί ήθελαν να αποκτήσουν έναν σκύλο αυτής της φυλής, άρχισε η κακής ποιότητας εκτροφή, με αποτέλεσμα τη δημιουργία προβλημάτων στη συμπεριφορά, αλλά και στην υγεία του.
Αλλά, το 1990 οι εκτροφείς άρχισαν, ξανά, την επιλεκτική εκτροφή, έτσι ώστε να αναδείξουν τα χαρίσματα αυτής της μοναδικής φυλής. Και κατάφεραν, για μια ακόμα φορά, να την κάνουν διάσημη.
Ο χαρακτηρισμός «ασημένιο φάντασμα» προκύπτει από το μοναδικό του χρώμα και το απόκοσμο βλέμμα του (καθώς τα μάτια του έχουν περίεργο χρωματισμό), και την ικανότητά του να γίνεται αθόρυβος στη διάρκεια του κυνηγιού.
Χαρακτήρας
Είναι σκυλιά πολύ έξυπνα, ενεργητικά, χαδιάρικα και αγαπησιάρικα. Προστατευτικά και γενναία με αυτούς που αγαπούν, δεν θα κάνουν πίσω αν καταλάβουν ότι οι δικοί τους άνθρωποι κινδυνεύουν.
Προτιμούν τα ζεστά κλίματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τα πάνε καλά στο κρύο. Όχι, όμως, στο πολύ κρύο. Θέλουν άσκηση για να μπορούν να είναι ήρεμα στο σπίτι: να δουλεύεται το μυαλό και το σώμα τους. Είναι εκπαιδεύσιμα, ειδικά με λιχουδιές.
Εάν έχουν κοινωνικοποιηθεί σωστά από τη νεαρή τους ηλικία, μπορούν να τα πάνε καλά με τα παιδιά. Αλλά, θα ήταν καλύτερα να συμβιώνουν με παιδιά ηλικίας 10 ετών και άνω. Γιατί ένα μικρότερο παιδί δεν μπορεί να κατανοήσει απόλυτα τα σημάδια που θα δείξει ένας σκύλος, όπως αν κουράστηκε ή θύμωσε, ή απλά δεν θέλει να παίξει άλλο. Και γι’ αυτόν τον λόγο δεν θα πρέπει να μένουν ποτέ χωρίς επίβλεψη – όχι επειδή πρόκειται για έναν επικίνδυνο σκύλο. Με σωστή κοινωνικοποίηση θα έχουν καλές σχέσεις και με τα άλλα σκυλιά, ακόμα και με μικρότερα σε μέγεθος ζώα. Διαφορετικά, μπορεί να τα περάσουν για θηράματα.
Με ξένους, μπορεί να είναι επιφυλακτικά ή ντροπαλά, όμως όχι επιθετικά. Για τους ανθρώπους που γνωρίζουν, είναι απλά μοναδικά. Δένονται πολύ με τους κηδεμόνες τους και δεν τους αρέσει η μοναξιά. Γι’ αυτό και κάποια μπορεί να υποφέρουν από το άγχος του αποχωρισμού. Δεν είναι τυχαίο, που λέγονται και σκυλιά «αυτοκόλλητα». Λόγω του κυνηγετικού τους ενστίκτου θα πρέπει στη βόλτα να είναι πάντα με λουρί, καθώς μπορεί να κυνηγήσουν άλλα ζώα.
Μορφολογία
Το ύψος στα αρσενικά κυμαίνεται από 59cm έως 70cm και το βάρος τους από 30 έως 40 κιλά.
Το ύψος στα θηλυκά κυμαίνεται από 57cm έως 65cm και το βάρος τους από 25 έως 35 κιλά.
Το τρίχωμά τους έχει δύο είδη: το λειότριχο και το μακρύτριχο.
Το λειότριχο είναι πυκνό και λείο, χωρίς καθόλου υπόστρωμα.
Το μακρύτριχο είναι μαλακό και λείο, ή ελαφρώς κυματιστό, με ή χωρίς υπόστρωμα.
Οι αποδεκτοί χρωματισμοί είναι: ασημένιο, γκρι του ποντικού και αποχρώσεις αυτών. Το χρώμα μπορεί να είναι πιο ανοιχτό στο πρόσωπο και τα αυτιά.
Επιτρέπεται μια λευκή κηλίδα στο στήθος και στα δάχτυλα.
Υγεία
Όπως κάθε καθαρόαιμη φυλή, έτσι και αυτή έχει κάποιες κληρονομικές γενετικές παθήσεις. Οι DNA παθήσεις εξετάζονται μια φορά στη ζωή του σκύλου. Για τη σχετική εξέταση λαμβάνεται δείγμα σάλιου ή αίματος, το οποίο στέλνεται σε επίσημα εργαστήρια του εξωτερικού. Οι DNA παθήσεις είναι:
Chondrodysplasia and Dystrophy
Degenerative Myelopathy
Spinal Dysraphism
Hyperuricosuria
Ηypomyelination
Οι μελλοντικοί γεννήτορες, εκτός από αυτές τις DNA παθήσεις, θα πρέπει να εξετάζονται και για:
Εξάρθρωση επιγονατίδας – PATELLAR LUXATION (κάθε χρόνο)
Δυσπλασία ισχίων και αγκώνων (συνήθως εξετάζονται 15-20 μηνών
Παθήσεις των ματιών σε πιστοποιημένο οφθαλμίατρο (κάθε χρόνο)
Έλεγχο καρδιάς (Doppler)
Αλλά, με την επιλεκτική εκτροφή καταφέραμε να έχουμε υγιέστατα δείγματα της φυλής.
Εκπαίδευση
Η κοινωνικοποίηση είναι «το Α και το Ω», όπως και σε κάθε φυλή. Ένας σκύλος Weimaraner, για να είναι ισορροπημένος, θα πρέπει η εκπαίδευσή του να ξεκινά από την νεαρή του ηλικία. Επειδή είναι πολύ έξυπνος, θα πρέπει να είμαστε σταθεροί, ώστε να μη πάρει το πάνω χέρι. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι η εκπαίδευσή του δεν θα γίνεται με αγάπη και επιβράβευση: είτε λεκτική, είτε με λιχουδιές ή παιχνίδι.
Επίσης, πρέπει να του αφιερώνουμε ποιοτικό χρόνο, δηλαδή να δουλεύουμε το μυαλό, αλλά και το σώμα του, καθώς δεν είναι μόνο σκύλος του καναπέ. Μαθαίνει γρήγορα και του αρέσει να δουλεύει. Με σωστή κοινωνικοποίηση, μπορεί να γίνει τέλειο μέλος για μια οικογένεια.
Περιποίηση
Ένα Weimaraner, είτε είναι λειότριχο είτε μακρύτριχο, θέλει μπάνιο μία φορά στις 15-20 μέρες, ή και μια φορά το μήνα. Γενικά χάνει ελάχιστο τρίχωμα. Αν, όμως, χρησιμοποιούμε υψηλής ποιότητας σαμπουάν, αλλά και υψηλής ποιότητας τροφή, μπορούμε να αποφύγουμε, σε μεγάλο βαθμό, την πτώση της τρίχας. Καλό είναι, να το βουρτσίζετε δύο φορές την εβδομάδα.
Συμβουλές
Κατάλληλος κηδεμόνας για ένα Weimaraner είναι εκείνος που έχει σκοπό να ασχοληθεί σοβαρά και υπεύθυνα. Να είναι φυσιολάτρης, να αγαπά το τρέξιμο και τα κυναθλήματα, και όχι μόνον τον καναπέ.
Δεν είναι καλή επιλογή για έναν αρχάριο. Το Βαϊμαράνερ θέλει έμπειρο κηδεμόνα.
Του αρέσει να ζει μέσα στο σπίτι, αρκεί να μπορεί να εκτονώνει την ενέργειά του σε σωστά περιφραγμένους χώρους.
Κατά την περίοδο της ανάπτυξής του δεν πρέπει να έχει υπερβολικό βάρος, να ανεβαίνει και να κατεβαίνει σκάλες, όπως και να τρέχει και να παίζει σε πατώματα που γλιστράνε, γιατί δεν είναι καλό για τις αρθρώσεις του.
Είναι ένας σκύλος που αγαπά πολύ την οικογένειά του».
anatakti
Γι’ αυτό δεν αντέχει και τη μοναξιά.
Ο σκύλος Βαϊμαράνερ (Weimaraner) θέλει πλάι του έναν ιδιοκτήτη/κηδεμόνα που αγαπά τη φύση και το τρέξιμο, αλλά και τα κυναθλήματα. Έναν άνθρωπο που έχει εμπειρία στους σκύλους και είναι διατεθειμένος να μοιραστεί χρόνο μαζί του.
Ας τον γνωρίσουμε, λοιπόν, με τη βοήθεια των εκτροφέων, Λίνας Πετσίτη και Ηλία Σωφρονά.
Ο εκτροφέας, Ηλίας Σωφρονάς
Ιστορία
Η ιστορία του σκύλου της φυλής Weimaraner ξεκινά στις αρχές του 19ου αιώνα σε ένα μέρος που λεγόταν Weimar, στη σημερινή Γερμανία. Ήθελαν έναν σκύλο μεγαλόσωμο, για να κυνηγάει μεγάλα θηράματα όπως ελάφια, αρκούδες και λύκους. Όταν, όμως, το φυσικό περιβάλλον άρχισε να περιορίζεται και τα ζώα να μειώνονται, άρχισαν να τον χρησιμοποιούν για μικρότερα θηράματα: αλεπούδες, πουλιά και λαγούς.
Επιθυμούσαν έναν σκύλο έξυπνο, γενναίο, γρήγορο, με οξεία όσφρηση και αντοχή. Έναν σκύλο που να είναι περίφημος κυνηγός τη μέρα, αλλά πιστός και πολύ δεμένο με τον κηδεμόνα του το βράδυ. Δημιουργήθηκε αποκλειστικά για βασιλιάδες, και δεν επιτρεπόταν να έχει τέτοιο σκύλο ένας «κοινός θνητός».
Το 1897 το Weimaraner Club της Γερμανίας άρχισε να έχει υψηλά στάνταρντ για την εκτροφή της φυλής. Για πολλά χρόνια οι Γερμανοί ήταν πολύ προστατευτικοί και επιφυλακτικοί για το πού θα δώσουν τα σκυλιά. Για παράδειγμα, στην Αμερική έστελναν τα σκυλιά στειρωμένα, για να μπορούν να ελέγχουν τον πληθυσμό τους.
Το 1920 οι αμερικανοί εκτροφείς έκαναν ξανά προσπάθεια να εισάγουν εκτροφικά σκυλιά, αλλά πάλι οι Γερμανοί τους έστειλαν δύο στειρωμένα. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η εκτροφή στην Γερμανία άρχισε να έχει δυσκολίες, πολλοί εκτροφείς έστειλαν τα σκυλιά τους στην Αμερική για να σωθούν. Οι φαντάροι που επέστρεφαν, έφερναν μαζί τους Weimaraner, κι έτσι έγιναν διάσημα.
Επειδή πολλοί ήθελαν να αποκτήσουν έναν σκύλο αυτής της φυλής, άρχισε η κακής ποιότητας εκτροφή, με αποτέλεσμα τη δημιουργία προβλημάτων στη συμπεριφορά, αλλά και στην υγεία του.
Αλλά, το 1990 οι εκτροφείς άρχισαν, ξανά, την επιλεκτική εκτροφή, έτσι ώστε να αναδείξουν τα χαρίσματα αυτής της μοναδικής φυλής. Και κατάφεραν, για μια ακόμα φορά, να την κάνουν διάσημη.
Ο χαρακτηρισμός «ασημένιο φάντασμα» προκύπτει από το μοναδικό του χρώμα και το απόκοσμο βλέμμα του (καθώς τα μάτια του έχουν περίεργο χρωματισμό), και την ικανότητά του να γίνεται αθόρυβος στη διάρκεια του κυνηγιού.
Χαρακτήρας
Είναι σκυλιά πολύ έξυπνα, ενεργητικά, χαδιάρικα και αγαπησιάρικα. Προστατευτικά και γενναία με αυτούς που αγαπούν, δεν θα κάνουν πίσω αν καταλάβουν ότι οι δικοί τους άνθρωποι κινδυνεύουν.
Προτιμούν τα ζεστά κλίματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τα πάνε καλά στο κρύο. Όχι, όμως, στο πολύ κρύο. Θέλουν άσκηση για να μπορούν να είναι ήρεμα στο σπίτι: να δουλεύεται το μυαλό και το σώμα τους. Είναι εκπαιδεύσιμα, ειδικά με λιχουδιές.
Εάν έχουν κοινωνικοποιηθεί σωστά από τη νεαρή τους ηλικία, μπορούν να τα πάνε καλά με τα παιδιά. Αλλά, θα ήταν καλύτερα να συμβιώνουν με παιδιά ηλικίας 10 ετών και άνω. Γιατί ένα μικρότερο παιδί δεν μπορεί να κατανοήσει απόλυτα τα σημάδια που θα δείξει ένας σκύλος, όπως αν κουράστηκε ή θύμωσε, ή απλά δεν θέλει να παίξει άλλο. Και γι’ αυτόν τον λόγο δεν θα πρέπει να μένουν ποτέ χωρίς επίβλεψη – όχι επειδή πρόκειται για έναν επικίνδυνο σκύλο. Με σωστή κοινωνικοποίηση θα έχουν καλές σχέσεις και με τα άλλα σκυλιά, ακόμα και με μικρότερα σε μέγεθος ζώα. Διαφορετικά, μπορεί να τα περάσουν για θηράματα.
Με ξένους, μπορεί να είναι επιφυλακτικά ή ντροπαλά, όμως όχι επιθετικά. Για τους ανθρώπους που γνωρίζουν, είναι απλά μοναδικά. Δένονται πολύ με τους κηδεμόνες τους και δεν τους αρέσει η μοναξιά. Γι’ αυτό και κάποια μπορεί να υποφέρουν από το άγχος του αποχωρισμού. Δεν είναι τυχαίο, που λέγονται και σκυλιά «αυτοκόλλητα». Λόγω του κυνηγετικού τους ενστίκτου θα πρέπει στη βόλτα να είναι πάντα με λουρί, καθώς μπορεί να κυνηγήσουν άλλα ζώα.
Μορφολογία
Το ύψος στα αρσενικά κυμαίνεται από 59cm έως 70cm και το βάρος τους από 30 έως 40 κιλά.
Το ύψος στα θηλυκά κυμαίνεται από 57cm έως 65cm και το βάρος τους από 25 έως 35 κιλά.
Το τρίχωμά τους έχει δύο είδη: το λειότριχο και το μακρύτριχο.
Το λειότριχο είναι πυκνό και λείο, χωρίς καθόλου υπόστρωμα.
Το μακρύτριχο είναι μαλακό και λείο, ή ελαφρώς κυματιστό, με ή χωρίς υπόστρωμα.
Οι αποδεκτοί χρωματισμοί είναι: ασημένιο, γκρι του ποντικού και αποχρώσεις αυτών. Το χρώμα μπορεί να είναι πιο ανοιχτό στο πρόσωπο και τα αυτιά.
Επιτρέπεται μια λευκή κηλίδα στο στήθος και στα δάχτυλα.
Υγεία
Όπως κάθε καθαρόαιμη φυλή, έτσι και αυτή έχει κάποιες κληρονομικές γενετικές παθήσεις. Οι DNA παθήσεις εξετάζονται μια φορά στη ζωή του σκύλου. Για τη σχετική εξέταση λαμβάνεται δείγμα σάλιου ή αίματος, το οποίο στέλνεται σε επίσημα εργαστήρια του εξωτερικού. Οι DNA παθήσεις είναι:
Chondrodysplasia and Dystrophy
Degenerative Myelopathy
Spinal Dysraphism
Hyperuricosuria
Ηypomyelination
Οι μελλοντικοί γεννήτορες, εκτός από αυτές τις DNA παθήσεις, θα πρέπει να εξετάζονται και για:
Εξάρθρωση επιγονατίδας – PATELLAR LUXATION (κάθε χρόνο)
Δυσπλασία ισχίων και αγκώνων (συνήθως εξετάζονται 15-20 μηνών
Παθήσεις των ματιών σε πιστοποιημένο οφθαλμίατρο (κάθε χρόνο)
Έλεγχο καρδιάς (Doppler)
Αλλά, με την επιλεκτική εκτροφή καταφέραμε να έχουμε υγιέστατα δείγματα της φυλής.
Εκπαίδευση
Η κοινωνικοποίηση είναι «το Α και το Ω», όπως και σε κάθε φυλή. Ένας σκύλος Weimaraner, για να είναι ισορροπημένος, θα πρέπει η εκπαίδευσή του να ξεκινά από την νεαρή του ηλικία. Επειδή είναι πολύ έξυπνος, θα πρέπει να είμαστε σταθεροί, ώστε να μη πάρει το πάνω χέρι. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι η εκπαίδευσή του δεν θα γίνεται με αγάπη και επιβράβευση: είτε λεκτική, είτε με λιχουδιές ή παιχνίδι.
Επίσης, πρέπει να του αφιερώνουμε ποιοτικό χρόνο, δηλαδή να δουλεύουμε το μυαλό, αλλά και το σώμα του, καθώς δεν είναι μόνο σκύλος του καναπέ. Μαθαίνει γρήγορα και του αρέσει να δουλεύει. Με σωστή κοινωνικοποίηση, μπορεί να γίνει τέλειο μέλος για μια οικογένεια.
Περιποίηση
Ένα Weimaraner, είτε είναι λειότριχο είτε μακρύτριχο, θέλει μπάνιο μία φορά στις 15-20 μέρες, ή και μια φορά το μήνα. Γενικά χάνει ελάχιστο τρίχωμα. Αν, όμως, χρησιμοποιούμε υψηλής ποιότητας σαμπουάν, αλλά και υψηλής ποιότητας τροφή, μπορούμε να αποφύγουμε, σε μεγάλο βαθμό, την πτώση της τρίχας. Καλό είναι, να το βουρτσίζετε δύο φορές την εβδομάδα.
Συμβουλές
Κατάλληλος κηδεμόνας για ένα Weimaraner είναι εκείνος που έχει σκοπό να ασχοληθεί σοβαρά και υπεύθυνα. Να είναι φυσιολάτρης, να αγαπά το τρέξιμο και τα κυναθλήματα, και όχι μόνον τον καναπέ.
Δεν είναι καλή επιλογή για έναν αρχάριο. Το Βαϊμαράνερ θέλει έμπειρο κηδεμόνα.
Του αρέσει να ζει μέσα στο σπίτι, αρκεί να μπορεί να εκτονώνει την ενέργειά του σε σωστά περιφραγμένους χώρους.
Κατά την περίοδο της ανάπτυξής του δεν πρέπει να έχει υπερβολικό βάρος, να ανεβαίνει και να κατεβαίνει σκάλες, όπως και να τρέχει και να παίζει σε πατώματα που γλιστράνε, γιατί δεν είναι καλό για τις αρθρώσεις του.
Είναι ένας σκύλος που αγαπά πολύ την οικογένειά του».
anatakti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στα 130 ευρώ το άτομο μετ’ επιστροφής το εισιτήριο Λεμεσός-Πειραιά
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έμφραγμα διαρκείας στις μεταβιβάσεις ακινήτων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
