2020-01-18 19:01:36
του Γιώργου Φασουλόπουλου από το ylikonet
Οι πρώτοι οκτώ έλληνες καθηγητές του Φυσικού Αθηνών, εφάρμοσαν τα οργανωτικά πρότυπα των ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων, διεκδικώντας την δημιουργία, υποστήριξη και ηγεσία εργαστηριακών εδρών Φυσικής που θα εξασφάλιζαν ισχυρότερο διοικητικό και διαπραγματευτικό στάτους εντός της πανεπιστημιακής ιεραρχίας
Tο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον της χώρας, τους αποδέχτηκε και τους ενσωμάτωσε κυρίως για το εκλαϊκευτικό τους έργο, παρά για το, επικυρωμένο από την διεθνή επιστημονική κοινότητα, επιστημονικό τους αποτύπωμα.
Αυτή η τάση περιγράφεται από την ακόλουθη αναφορά του γενετιστή και ιστορικού της επιστήμης Κώστα Κριμπά για τον Δ Χόνδρο:
«Μετά από λαμπρές μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία και έρευνα που άφησαν εκεί εποχή, το 1912 διορίζεται καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έκτοτε παύει να ασχολείται με την έρευνα, αφιερώνεται στη διδασκαλία αλλά και σε άλλα πνευματικά ενδιαφέροντα, τα οποία τον βοηθούν να καταστεί ένας γοητευτικός και ενημερωμένος δάσκαλος»
Η περίπτωση του Θόδωρου Κουγιουμτζέλη, που εκπροσωπεί την πιο διακριτό εκπρόσωπο στον διεθνή επιστημονικό ανταγωνισμό αυτή την περίοδο, χαρακτηρίζεται από χαμηλό κοινωνικό προφίλ και δεν δικαιώνεται από την εξέλιξή του στην ιεραρχία του Φυσικού Αθηνών
Οι διδακτικές και οι συνακόλουθες συγγραφικές δραστηριότητες των καθηγητών του Φυσικού, προέκριναν την ποιοτική έναντι της επίκαιρης μαθηματικής διαχείρισης του περιεχομένου της Φυσικής με ρεαλιστικά επιχειρήματα που εστίαζαν στην ελλειπή μαθηματική παιδεία όσων επέλεγαν σπουδές στις θετικές σχολές του Πανεπιστημίου
Φαίνεται ότι λειτουργούν και στο Φυσικό Αθηνών τα παραδοσιακά δίκτυα υποστήριξης: η οικογενειοκρατία και η τοπικιστική αλληλεγγύη
Αναλυτικά η έρευνα του Γ. Φασουλόπουλου
καθηγητές στο Φυσικό Αθηνών τα πρώτα 100 χρόνια
Οι πρώτοι οκτώ έλληνες καθηγητές του Φυσικού Αθηνών, εφάρμοσαν τα οργανωτικά πρότυπα των ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων, διεκδικώντας την δημιουργία, υποστήριξη και ηγεσία εργαστηριακών εδρών Φυσικής που θα εξασφάλιζαν ισχυρότερο διοικητικό και διαπραγματευτικό στάτους εντός της πανεπιστημιακής ιεραρχίας
Tο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον της χώρας, τους αποδέχτηκε και τους ενσωμάτωσε κυρίως για το εκλαϊκευτικό τους έργο, παρά για το, επικυρωμένο από την διεθνή επιστημονική κοινότητα, επιστημονικό τους αποτύπωμα.
Αυτή η τάση περιγράφεται από την ακόλουθη αναφορά του γενετιστή και ιστορικού της επιστήμης Κώστα Κριμπά για τον Δ Χόνδρο:
«Μετά από λαμπρές μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία και έρευνα που άφησαν εκεί εποχή, το 1912 διορίζεται καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έκτοτε παύει να ασχολείται με την έρευνα, αφιερώνεται στη διδασκαλία αλλά και σε άλλα πνευματικά ενδιαφέροντα, τα οποία τον βοηθούν να καταστεί ένας γοητευτικός και ενημερωμένος δάσκαλος»
Η περίπτωση του Θόδωρου Κουγιουμτζέλη, που εκπροσωπεί την πιο διακριτό εκπρόσωπο στον διεθνή επιστημονικό ανταγωνισμό αυτή την περίοδο, χαρακτηρίζεται από χαμηλό κοινωνικό προφίλ και δεν δικαιώνεται από την εξέλιξή του στην ιεραρχία του Φυσικού Αθηνών
Οι διδακτικές και οι συνακόλουθες συγγραφικές δραστηριότητες των καθηγητών του Φυσικού, προέκριναν την ποιοτική έναντι της επίκαιρης μαθηματικής διαχείρισης του περιεχομένου της Φυσικής με ρεαλιστικά επιχειρήματα που εστίαζαν στην ελλειπή μαθηματική παιδεία όσων επέλεγαν σπουδές στις θετικές σχολές του Πανεπιστημίου
Φαίνεται ότι λειτουργούν και στο Φυσικό Αθηνών τα παραδοσιακά δίκτυα υποστήριξης: η οικογενειοκρατία και η τοπικιστική αλληλεγγύη
Αναλυτικά η έρευνα του Γ. Φασουλόπουλου
καθηγητές στο Φυσικό Αθηνών τα πρώτα 100 χρόνια
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γιώργος Καπουτζίδης: Σε προχωρημένες επαφές με το Mega!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τι κάνει ο δήμος με την ενημέρωση πολιτών στο διαδίκτυο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
