2020-01-20 18:46:43
Τα μιαροθρησκευτικά της Νέας Τάξης Πραγμάτων
Παναγιώτης Τσαγκάρης
Υπ. Δρ. Θεολογίας,
Γενικός Γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων(ΠΕΘ)
Ομιλία στην Πανελλήνια Ορθόδοξη Ένωση(Π.Ο.Ε.), 13-1-2020
Ο όρος Νέα Τάξη Πραγμάτων (ή ΝΤΠ), ως συνώνυμος του διεθνούς αγγλικού όρου New World Order (Νέα Παγκόσμια Τάξη ή NWO), που συχνά – πυκνά χρησιμοποιείται στην εποχή μας, σημαίνει, σύμφωνα και με διάφορες συνομοσιολογικές –όπως κάποιοι τις χαρακτηρίζουν- θεωρίες, την αναδυόμενη, απολυταρχική, παγκόσμια διακυβέρνηση.[1] Κατά τη διάρκεια του 20ού και του 21ού αιώνα, πολιτικές προσωπικότητες όπως οι Φρανγκλίνος Ρούσβελτ, Γούντροου Γουίλσον, Ουίνστον Τσώρτσιλ, Τζορτζ Μπους ο Πρεσβύτερος και Τζορτζ Μπους ο Νεότερος, Μπιλ Κλίντον, Μπαράκ Χουσέιν Ομπάμα, Τόνι Μπλερ, Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, Άνγκελα Μέρκελ, Εμμανουέλ Μακρόν, οι Έλληνες πολιτικοί, Κώστας Σημίτης, Γεώργιος Α
. Παπανδρεου και άλλοι πολλοί, χρησιμοποίησαν τον όρο «Νέα Παγκόσμια Τάξη» για να αναφερθούν σε μια νέα περίοδο ιστορίας που χαρακτηρίζεται από μια δραματική αλλαγή στην παγκόσμια πολιτική σκέψη και την παγκόσμια ισορροπία εξουσίας. «Θα έχουμε μια παγκόσμια κυβέρνηση είτε σας αρέσει είτε όχι. Η μόνη ερώτηση είναι, αν αυτή η κυβέρνηση θα προκύψει με κατάκτηση ή συναίνεση», διατυμπάνισε ο τραπεζίτης Τζέιμς Βάρμπουργκ (James Warburg) στις 17 Φεβρουαρίου 1950 σε εξεταστική επιτροπή της αμερικανικής Γερουσίας![2]
Όταν όμως η πολιτική ηγεσία μιλά ή καλεί σε Νέα Τάξη Πραγμάτων, οφείλει να γνωρίζει ότι ρίγη τρόμου διαπερνούν τους απλούς πολίτες διότι ενώ αυτοί εκλέγουν εθνικές κυβερνήσεις, από ότι φαίνεται από τις δηλώσεις των ηγετών του(και όχι μόνο), τους προκύπτουν ή θα τους προκύψουν, μυστικά και απρόβλεπτα οικουμενικά σχήματα εξουσίας που αποφασίζουν πριν από αυτούς γι΄ αυτούς, με κοινό τελικό στόχο πάντα, όπως διατυμπανίζεται κατά κόρον «ένθεν κακείθεν», μια παγκόσμια κυβέρνηση, σ΄ ένα παγκόσμιο κράτος με ένα παγκόσμιο κοινό νόμισμα και με μια επίσης, παγκόσμια θρησκεία.
Αξίζει να αναφέρουμε εδώ, ότι η κεντρική έννοια στο πολιτικό αφήγημα του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ ήταν ''η απο-ιδεολογικοποίηση των εθνών και η απο-επένδυση των σχέσεών τους, ως ο μόνος ικανός μηχανισμός δηλαδή που θα οδηγούσε στην πραγματική ολοκλήρωση της Νέας Τάξης Πραγμάτων. «Για να γίνει πραγματικότητα ένας νέος τύπος προόδου ανάμεσα στον κόσμο, όλοι πρέπει να αλλάξουμε. Η ανοχή είναι το άλφα και το ωμέγα της νέας αυτής τάξης πραγμάτων», σημείωνε τον Ιούνιο του 1990.''[3]
Ανοχή λοιπόν και αλλαγή κατά τον Γκορμπατσώφ είναι οι δύο λέξεις κλειδιά που οδηγούν στην Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Ανοχή και αλλαγή όμως, είναι και οι δύο έννοιες κλειδιά οι οποίες χρησιμοποιούνται στην προσπάθεια που συντονισμένα καταβάλλεται από δίαφορα κέντρα εξουσίας, για την απο-χριστιανοποίηση και απο-ορθοδοξοποίηση του μαθήματος των Θρησκευτικών στην Ελλάδα.
Συγκεκριμένα, κάποιοι εκ των εισηγητών των νέων Προγραμμάτων Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών τα οποία αλλάζουν άρδην τον χαρακτήρα του μαθήματος, το απο-χριστιανοποιούν και το απο-ορθοδοξοποιούν, μετατρέποντάς το σε συγκριτιστικό - πολυθρησκειακό, γράφουν τα εξής αποκαλυπτικά:
«Το ελληνικό σχολείο αποτελεί ακραία περίπτωση θρησκευτικού κατηχητισμού. Σ’ ένα πλουραλιστικό και δημοκρατικό σχολείο που σέβεται την θρησκευτική ετερότητα και μάλιστα στο πλαίσιο της σύγχρονης συνείδησης της ευρωπαϊκής πολιτιστικής πραγματικότητας, η λύση δεν είναι παρά η κατάργηση του ομολογιακού μαθήματος και η μετάβαση σε ένα ουδετερόθρησκο σχολείο Η ορθόδοξη θεολογία οφείλει να πραγματοποιήσει ένα δημιουργικό άνοιγμα προς τον πολυπολιτισμικό κόσμο μας, προσλαμβάνοντας τα προβλήματα και τους προβληματισμούς του. Χρειάζεται μια νέα προσέγγιση των σημερινών κοινωνικών και πολιτιστικών πραγματικοτήτων του κόσμου μας, μέσα από μια θεολογία της πολυπολιτισμικότητας…
Είναι όντως ανάγκη, λοιπόν, το Θ.Μ. να αλλάξει φυσιογνωμία και χαρακτήρα. Είναι ανάγκη η θεολογία της πολυπολιτισμικότητας, όχι απλώς να το αγγίξει αλλά να το διαπεράσει, ώστε αυτό το ίδιο να γίνει πρωτοπόρο στη διαπολιτισμική αγωγή, κομίζοντας μιαν άλλη μαρτυρία για την αλήθεια και ποιότητα της ζωής του ανθρώπου και του κόσμου. Είναι ανάγκη να αναπλαισιωθεί ο θεολογικός και παιδαγωγικός του χαρακτήρας σε νέες βάσεις και αρχές…».[4]
Προβληματίζει λοιπόν, εντονότατα η διαπίστωση που εξάγεται από την μελέτη των παραπάνω κειμένων, ότι το ιδεολογικό θεμέλιο επάνω στο οποίο οικοδομείται όλη η φιλοσοφία και η έμπνευση των νέων Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών ταυτίζεται απόλυτα με το θεμελικό πλαίσιο όπου δομείται και εκτυλίσσεται ο σχεδιασμός της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.
Και ακόμη περισσότερο, είναι απαράδεκτος ο τρόπος που διδάσκονται και παρουσιάζονται τα θρησκεύματα μέσα στα Προγράμματα και τα βιβλία των νέων Θρησκευτικών, δηλαδή η μεθοδευμένη προσπάθεια ώστε να συμπλέκονται, εξισώνονται και ισοτιμούνται στη συνείδηση των παιδιών οι θρησκείες με την Αποκαλυπτική χριστιανική πίστη. Όταν αυτό γίνεται συστηματικά σε κάθε διδακτική ώρα, τα παιδιά εισπράττουν βιωματικά την εκ των προτέρων αλλοιωμένη αλήθεια, το περιεχόμενο της οποίας είναι ότι εφόσον ένας και κοινός είναι ο Θεός όλων των θρησκειών και του Χριστιανισμού, τότε όλες οι θρησκείες και μαζί και ο Χριστιανισμός, αποτελούν για όλους τους ανθρώπους συνεπώς και για τους ορθόδοξους, διαφορετικούς δρόμους που οδηγούν όμως, όλοι αυτοί οι δρόμοι, στον έναν κοινό και ίδιο Θεό όλων των θρησκειών. Όταν κανείς κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, είναι λογικό επακόλουθο να αναζητήσει τη μία κοινή θρησκεία, την πανθρησκεία, η οποία και αποτελεί ένα βασικό πυλώνα και στόχο της νεοταξικής ιδεολογίας.[5]
Βέβαια, οι συντάκτες των νέων Προγραμμάτων Σπουδών διατείνονται ότι αυτό ακριβώς, είναι το μεγάλο πλεονέκτημα των Προγραμμάτων ότι δηλαδή, με την ισοτίμηση της διδασκαλίας του Χριστιανισμού και των θρησκειών, αποτρέπεται η «κοινοτιστικού τύπου διαίρεση των παιδιών (και κατάτμηση του Σχολείου) με βάση τη θρησκεία, καθώς ήταν έτσι σχεδιασμένο ώστε να απευθύνεται σε όλα τα παιδιά ανεξάρτητα από την θρησκευτική τους προέλευση (ή την απουσία της)»[6]. Διαφωνούν λοιπόν, έντονα με τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας(ΣτΕ) και με όσους προτείνουν την ξεχωριστή διδασκαλία των θρησκειών διότι έτσι, όπως ισχυρίζονται, θα πρέπει να κληθούν πέραν των Θεολόγων και καθηγητές από τα άλλα δόγματα (πχ ιεροδιδάσκαλοι του Ισλάμ), για να διδάξουν τις θρησκείες τους και αυτό όπως ισχυρίζονται, θα δημιουργήσει εντάσεις στο χώρο του σχολείου.[7] Από την άλλη όμως, υποστηρίζεται εμφαντικά, ότι όλες οι θρησκείες είναι παράγοντες ειρήνης, καταλλαγής και αλληλεγγύης.[8] Οφείλουν όμως, να εξηγήσουν πειστικά γιατί, δηλαδή, όταν διδάσκονται όλες μαζί οι θρησκείες και πρωταρχικά το Ισλάμ, ανακατεμένες και πολτοποιημένες μέσα στα νέα Προγράμματα και βιβλία, αποτελούν όπως ισχυρίζονται, δρόμους ειρήνης, ενώ όταν διδάσκονται χωριστά στο σχολείο, αποβαίνουν όπως πάλι ισχυρίζονται, παράγοντες εντάσεων;;;
Επίσης, οφείλουν να δώσουν τεκμηριωμένη απάντηση, στο ερώτημα, γιατί αποδέχονται την διακριτή και αμιγή διδασκαλία του Ισλάμ στην περιοχή της Θράκης, όπου υπάρχει έντονο το μουσουλμανικό στοιχείο αλλά ταυτόχρονα, αρνούνται την ξεχωριστή διδασκαλία της Ορθοδοξίας στους Ορθοδόξους και αγωνίζονται να αφήσουν τους Ορθοδόξους χωρίς ορθόδοξο μάθημα Θρησκευτικών, ωστέ να μην μπορούν αυτοί, να μάθουν στο σχολείο, ουσιαστικά τίποτε για την πίστη τους. Αυτή η συμπεριφορά δίκαια δημιουργεί την αίσθηση της ανισονομίας αλλά και το συναίσθημα της αδικίας στους πολίτες αυτής εδώ της χώρας. Μάλιστα, το ΣτΕ προφανώς και δεν πείστηκε από τα επιχειρήματα που προέβαλαν οι υποστηρικτές των νέων Θρησκευτικών για τη διάκριση που δημιουργούν σε βάρος των ορθοδόξων Ελλήνων, γι΄ αυτό και καταδίκασε αυτά τα Προγράμματα και τα βιβλία, διότι ακριβώς δημιουργούν με την εφαρμογή τους, εμφανή ανισότητα και αδικία, σε βάρος των ορθοδόξων μαθητών και γονέων της πατρίδας μας.
Αναμφίβολα λοιπόν, όταν κανείς μελετάει την επιχειρηματολογία αλλά και το αποτέλεσμα της εργασίας των συντακτών των νέων Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών, δεν μπορεί παρά να μπει στον πειρασμό, να εντάξει όλες αυτές τις διαθρησκειακές και πολυπολιτισμικές καρικατούρες που αποδομούν τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, στα ευρύτερα πλαίσια των παγκοσμίων σχεδιασμών και αλλαγών που συνδέονται στενά με την διαδικασία δημιουργίας αυτού του εξουσιαστικού μορφώματος που αποκαλείται Νέα Παγκόσμια Τάξη.
''Δεν είναι άλλωστε διόλου τυχαίο ότι πριν από αρκετά χρόνια(2014), ο Ρώσος Πατριάρχης Κύριλλος έκανε λόγο για ολοκληρωτικό πόλεμο της Νέας Τάξης Πραγμάτων ενάντια στην Ορθοδοξία. Οι εκφραστές της Νέας Τάξης είπε ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Εκκλησίας «γνωρίζουν ότι εάν καταρρεύσει η Ορθοδοξία οι υπόλοιπες θρησκείες θα είναι του χεριού τους». Στην ουσία μοναδικό κίνδυνο για ανατροπή των σχεδίων της παγκοσμιοποίησης αποτελεί η Ορθόδοξη διδασκαλία, κάτι που άλλωστε είχε συνειδητοποιήσει και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος.
«Σήμερα σε όλον τον κόσμο γίνεται μία παγκόσμια μάχη για να υπακούσει η Εκκλησία στα κέντρα της εξουσίας, κέντρα ιδεολογικά, εκείνα που αναλαμβάνουν δικαίωμα να κυβερνούν τον κόσμο ιδεολογικά»!... Και πρόσθεσε: «Σε πολλές χώρες του κόσμου ανακηρύσσουν την ελευθερία της θρησκευτικής πεποίθησης και ταυτόχρονα γίνεται υποδούλωση της Εκκλησίας, απώλεια της ελευθερίας αυτής... Από τα προαναφερόμενα κέντρα πηγάζουν επικίνδυνες και θανατηφόρες για το ανθρώπινο γένος απάτες»! Τι άραγε να εννοεί...; '' [9]
Αλλά και ο Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος, δήλωσε πρόσφατα(2018): «Η Νέα Τάξη Πραγμάτων με όχημα την παγκοσμιοποίηση έχει στοχοποιήσει την Ορθόδοξη Ελλάδα, πολεμώντας την Εκκλησία, τον πολιτισμό αυτού του τόπου και τον συνδετικό κρίκο της κοινωνίας, την οικογένεια.»[10]
Επίσης και ο γνωστός καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κ. Γεώργιος Κασιμάτης έχει δηλώσει ότι: «Η Ελλάδα αποτελεί το μέγιστο πείραμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων για την απόλυτη κατοχή μίας χώρας χωρίς να προηγηθεί πόλεμος!...»[11]
Παρακολουθώντας κανείς όλες αυτές τις δηλώσεις και ακόμη, όλα αυτά που συντελούνται στις μέρες μας στο μάθημα των Θρησκευτικών είναι επόμενο, να του δημιουργηθεί η αίσθηση ότι η λέξη Ορθοδοξία ή οι φράσεις ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών, Ελληνορθόδοξη παιδεία, προκαλούν αλεργία σε κάποιους και ειδικότερα σε όσους ενστερνίζονται τις νεοταξικές ιδεολογικές κατευθύνσεις και πολιτικές.
Αλγεινή εντύπωση σε κάθε καλοπροαίρετο παρατηρητή, προκαλείται επίσης, όταν αντιλαμβάνεται ότι ακόμη και κάποιοι καθηγητές Θεολογίας, φθάνουν στο σημείο να καταφέρονται και να συμπεριφέρονται προς το ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα των Θρησκευτικών σαν να είναι αυτό το διδακτικό αντικείμενο κάτι το ντροπιαστικό, να το αρνούνται, να το υποτιμούν και να το απορρίπτουν μετά βδελυγμίας, επειδή είναι ορθόδοξο και δεν είναι διαθρησκειακό.
Μέσα σε αυτό το ιδεολογικό πλαίσιο και την πολιτική συνάφεια, αναρωτιέται κανείς και σε τι αποσκοπούν δηλώσεις προβεβλημένων Ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος οι οποίες μάλιστα, στοιχούνται στην ίδια περίπου, απορριπτική του ορθόδοξου μαθήματος των Θρησκευτικών, γραμμή. Και όλα αυτά μάλιστα, συμβαίνουν όταν πηδαλιούχος της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμος ο Β΄.
Συγκεκριμένα προ λίγων εβδομάδων και προς έκπληξη πολλών, ακούσαμε Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος να δηλώνουν ότι: «Τα σχολεία μας δεν χρειάζονται ούτε κατηχητές ούτε απολογητές. Χρειάζονται εμπνευσμένους καθηγητές, επιστήμονες Θεολόγους που θα διδάσκουν ένα μάθημα γνώσης, ένα μάθημα πολιτισμού, ένα μάθημα σύμφωνα με τα επιστημονικά και παιδαγωγικά πρότυπα, ένα μάθημα ως μια άσκηση αγάπης με τα μάτια στραμμένα στον κόσμο και όχι στον εαυτό μας.»[12] Η επίσης, να δηλώνουν τα εξής: «Ἡ κατάργηση τῶν συνόρων (ὡς εὐρωπαϊκὸ κεκτημένο) καὶ τὸ ἑλληνικὸ ὄνειρο (ὁ χαλαρὸς τρόπος τῆς ζωῆς μας) θὰ βοηθήσει στὴν γρήγορη ὁλοκλήρωση τῆς ὑφισταμένης πιὰ παγκοσμιοποίησης στὴν περιοχή μας… Αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ στὴν ἀνθρωπογεωγραφία τῆς Πατρίδος μας, φυσικὸ εἶναι, νὰ φέρει ἀλλαγὴ καὶ στὴν πολιτισμικὴ εἰκόνα της. Τὰ μαθήματα στὰ σχολεῖα (κυρίως τῆς Ἱστορίας καὶ τῶν Θρησκευτικῶν), οἱ ἐθνικὲς γιορτὲς καὶ παρελάσεις, οἱ ἐθνικὲς ἀργίες καὶ τὰ σύμβολα, τὰ συνταγματικῶς κατοχυρωμένα, τὰ ἐργασιακῶς δεδομένα καὶ τὰ δημοσιονομικῶς κεκτημένα θὰ τροποποιηθοῦν, ἀπὸ πολὺ μέχρι καὶ ἄρδην. Αὐτὲς οἱ ἀλλαγὲς θὰ εἰσχωροῦν ἀργά, διάσπαρτα, ἀλλὰ μὲ σταθερὴ ροὴ μέσα σὲ κάθε κοινωνικὴ διαστρωμάτωση τῆς ἑλληνικῆς ζωῆς μας, γι’ αὐτὸ καὶ θὰ «χωνεύονται» εὔκολα. Θὰ γίνονται ἀβίαστα ἀποδεκτὲς ἀπὸ ὅλους μας, ὡς κατανοητὲς καὶ φυσιολογικές.»[13] Ή πάλι, άλλες δηλώσεις, ότι «Η Ιερά Σύνοδος δεν βλέπει το μάθημα των Θρησκευτικών μονάχα σε ότι αφορά την Ορθοδοξία. Πρέπει να μάθουν οι μαθητές και τα άλλα θρησκεύματα που υπάρχουν και τις άλλες ομολογίες. Βρισκόμαστε σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία»[14]. Επίσκοποι των οποίων την τιμή και την υπόληψη βέβαια, σεβόμαστε αλλά οι δηλώσεις τους προφανώς επιδέχονται πολλές αναγνώσεις από εκείνους που τις μελετούν, ανάλογα φυσικά και με την προδιάθεση του καθενός και τα κριτήρια με τα οποία κανείς τις ερμηνεύει.
Θεωρώντας λοιπόν, λογική και αληθινή τη διαπίστωση ότι πολλοί είναι εκείνοι στην χώρα μας που δεν θέλουν να ακούνε ή να μιλάνε για ορθόδοξο μάθημα Θρησκευτικών, που τους καταλαμβάνει κυριολεκτικά τρόμος στο άκουσμα της λέξης ορθόδοξο… ονομάσαμε το σημερινό μάθημα των Θρησκευτικών που βασίζεται στα νέα Προγράμματα και βιβλία των Φίλη - Γαβρόγλου, τα μιαροθρησκευτικά της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Μιαρός σύμφωνα με το λεξικό της ελληνικής γλώσσας, σημαίνει κατά μία έννοια ο αποκρουστικός, ο αποτρόπαιος, ο απεχθής. Πιστεύουμε λοιπόν, ότι πολλοί από τους ακόλουθους ή τους συμπαθούντες της Νέας Τάξης Πραγμάτων έχουν την τάση, κάθετι ορθόδοξο να το θεωρούν εξ ορισμού ως κάτι μιαρό, ως μίασμα απεχθέστατο και αποκρουστικό που βέβαια, πρέπει οποσδήποτε να αποβληθεί, να εξαληφθεί και ούτε καν λεκτικά να αναφερθεί. Όλοι αυτοί λοιπόν, απεχθάνονται κάθετι ορθόδοξο. Κατά λογική συνέπεια, τα ορθόδοξα Θρησκευτικά είναι για όλους αυτούς μιαροθρησκευτικά (= απεχθή Θρησκευτικά).
Παράλληλα, όμως, εμείς οι ορθόδοξοι, δικαιούμαστε είτε ως απλοί μελετητές των νέων Θρησκευτικών είτε ως καθ΄ ύλην αρμόδιοι ορθόδοξοι Θεολόγοι, να καταλήξουμε στο συμπέρασμα, ότι τελικά, για τους ορθόδοξους χριστιανούς, μιαροθρησκευτικά(=απεχθή Θρησκευτικά), είναι τα νέα Θρησκευτικά που εισήχθησαν στα σχολεία το 2016 και συνεχίζουν να διδάσκονται ακόμη και μετά από τις 4 ακυρωτικές αποφάσεις του ΣτΕ. Και είναι μιαρά, διότι είναι ακατάλληλα για την πνευματική αγωγή των μαθητών από παιδαγωγικής πλευράς, καθώς, για παράδειγμα, παρουσιάζουν αναντιστοιχία του προσφερόμενου εκπαιδευτικού υλικού προς την πνευματική ηλικία και ωριμότητα των μαθητών. Παράλληλα είναι μιαρά και από Θεολογικής πλευράς, διότι, καθώς για παράδειγμα, τοποθετούν την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία περί Θεού και ανθρώπου στην ίδια βαθμίδα εκτίμησης και αποδοχής με όλες τις άλλες θρησκευτικές αντιλήψεις αλλά και από άποψης νομικής, καθώς για παράδειγμα, αντίθετα με το Σύνταγμα και τις σχετικές Διεθνείς Συμβάσεις, δεν διδάσκουν ολοκληρωμένα στα παιδιά τη θρησκευτική πίστη των πατέρων τους.
Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, απαιτούμαι και την ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ των κατηργημένων από το ΣτΕ νέων Θρησκευτικών, των Θρησκευτικών «Διαμαντοπούλου-Φίλη-Γαβρόγλου και ΣΙΑ»! Φτάνει πια ο εμπαιγμός της Δικαιοσύνης, της αλήθειας και του ελληνικού λαού!
Από την Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2019 όλοι οι Έλληνες είμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς και παγκόσμιας ελληνικής πρωτοτυπίας καθώς στα σχολεία της χώρας μας στο μάθημα των Θρησκευτικών οι μαθητές διδάσκονται βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών τα οποία τυπικά και ουσιαστικά δεν υφίστανται, δεν ισχύουν, είναι κατηργημένα διότι είναι αντισυνταγματικά σύμφωνα με τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας(1749 και 1750) που εκδόθηκαν την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2019.
Σεβόμενοι απόλυτα τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας, τιμώντας τους δίκαιους αγώνες που δόθηκαν επί (8) οκτώ συναπτά έτη ενάντια στην καταστροφική για την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των παιδιών, διδασκαλία της συγκρητιστικής πολυθρησκείας στα σχολεία και απαντώντας άμεσα στα πάμπολλα ερωτήματα καθηγητών και γονέων περί του θέματος έχουμε να δηλώσουμε τα εξής:
Προς το Υπουργείο Παιδείας:
Το Υπουργείο Παιδείας & Θρησκευμάτων όφειλε και έπρεπε άμεσα, συμμορφούμενο προς τις αποφάσεις(1749 & 1750/20-9-2019) του ΣτΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών και επιδεικνύοντας έμπρακτα σεβασμό προς αυτό, να δώσει α) εντολή για επανεκτύπωση των παλαιών βιβλίων και διανομή τους πάραυτα στα σχολεία και β) οδηγίες προς τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν το μάθημα στο σχολείο, για διδασκαλία σύμφωνη με τα παλαιά Αναλυτικά Προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών. Αντί όλων αυτών το Υπουργείο Παιδείας εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρεται ότι «θα προβεί στις ενδεδειγμένες ενέργειες για την αναμόρφωση του Προγράμματος Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών».
Επίσης, το Υπουργείο και η Υπουργός Παιδείας προχώρησαν στη δημιουργία Επιτροπής την οποία συστήνει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) και η οποία θα… προτείνει μεταβατική λύση του ζητήματος με απώτερο στόχο την πλήρη συμμόρφωση των Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών με τις αποφάσεις του ΣτΕ, για το χρονικό διάστημα που θα απαιτηθεί μέχρι τη συγγραφή και εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών και νέων βιβλίων, ...αν δηλαδή, ποτέ συγγραφούν νέα Προγράμματα και βιβλία και μέχρι τότε, πιθανόν, εσαεί(για πάντα)… θα παραμένουν τα σημερινά ή έστω, κάπως διορθωμένα από την προειρημένη Επιτροπή. Προφανώς αυτά σχεδιάζονται!
Και ποια είναι τα μέλη αυτής της νέας Επιτροπής του ΙΕΠ που καλούνται να «σώσουν» το μάθημα από τα νέα Προγράμματα; Ανάμεσά τους θα βρει κανείς συνεργάτες των κ.κ. Φίλη και Γαβρόγλου, συντάκτες και επιμορφωτές των ακυρωμένων από το ΣτΕ νέων Προγραμμάτων, διοργανωτές πρόσφατων Συνεδρίων υπέρ των νέων Προγραμμάτων, φανατικούς υποστηρικτές των νέων Προγραμμάτων που οδυρόνταν για τις πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ και καθύβριζαν τους δικαστές του ΣτΕ γι΄ αυτές τις αποφάσεις, ομοϊδεάτες του Αντισυνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ υπέρμαχους των νέων Προγραμμάτων αλλά και πρόσωπα που θα έπρεπε να ελεγχθούν από τη δικαιοσύνη διότι παρανόμα τοποθετήθηκαν σε Επιτροπές όπως έχει ήδη επίσημα καταγγελθεί.[15] Αυτό σημαίνει κατά το κοινώς λεγόμενο, «βάλανε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα»;
Πέραν όμως, όλων των άλλων, η επιλογή των προσώπων που απαρτίζουν την Επιτροπή που προαναφέρθηκε και από τα οποία πρόσωπα, κάποια έχουν δημόσια καταφερθεί εναντίον των απόφάσεων του ΣτΕ, συνιστά μεγάλη προσβολή και ύβρη προς το ΣτΕ, προς τους δικαστές του ΣτΕ και προς τις αποφάσεις τους για το μάθημα των Θρησκευτικών διότι απαρτίζεται από ανθρώπους που ύβριζαν το ΣτΕ για τις αποφάσεις του στο μάθημα των Θρησκευτικών.
Μετά από αυτή τη σύνθεση της Επιτροπής, για ποια δημοκρατία και για ποια αντικειμενικότητα στις αποφάσεις της θα μπορούμε να μιλάμε;
Αν αυτές οι επιλογές δεν συνιστούν μεθόδευση για τη διατήρηση με άλλη μορφή των καταδικασμένων και ακυρωμένων από το ΣτΕ, νέων Προγραμμάτων Σπουδών, κατά τα πρότυπα Φίλη - Γαβρόγλου, τότε σε τι αποσκοπούν όλα αυτά;
Αν όλα αυτά δεν συνιστούν επίσης, πλήρη εξαπάτηση όλων εκείνων που προεκλογικά πίστεψαν και ψήφισαν την κ. Κεραμέως και το κόμμα της, τότε τι σημαίνουν όλα αυτά;
Άραγε, έχουμε δει μέχρι σήμερα κάτι διαφορετικό στην πράξη, στο μάθημα των Θρησκευτικών από ότι ίσχυε στην περίοδο των κ.κ. Φίλη – Γαβρόγλου;
Με αυτές τις ενέργειές τους, το Υπουργείο Παιδείας:
1) εκτίθεται και εκθέτει και την αρμόδια Υπουργό την κ. Νίκη Κεραμέως - η οποία σε πρόσφατη δήλωσή της ανέφερε μεν ότι: «θα αρχίσουμε τη διαδικασία εκπόνησης νέων θρησκευτικών μαθημάτων, πάντα σε ισορροπία με τις αποφάσεις των ανώτερων δικαστηρίων» αλλά χωρίς όμως, ποτέ μέχρι σήμερα από την στιγμή της ανάληψης των υπουργικών καθηκόντων της, να δηλώνει παράλληλα, ότι ακυρώνει άμεσα και τη διδασκαλία των αντισυνταγματικών Προγραμμάτων και βιβλίων στα σχολεία - και
2) ουσιαστικά εμπαίζει την Δικαιοσύνη που αποτελεί βασικό πυλώνα της Δημοκρατίας, διακωμωδεί τον θεσμό του ΣτΕ, υποτιμά και ευτελίζει κυριολεκτικά τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, διαστρεβλώνει την αλήθεια και εξαπατάει τον λαό διότι «εν γνώσει ή εν αγνοία» του παραθεωρεί τα παρακάτω γεγονότα:
α) Ότι τα «περι ου ο λόγος» Προγράμματα καθώς και τα βιβλία που απορρέουν από αυτά, έχουν καταργηθεί πλήρως(τυπικά και ουσιαστικά), από τις προειρημένες αποφάσεις του ΣτΕ και ως εκ τούτου το Υπουργείο Παιδείας οφείλει όχι απλά να τα αναμορφώσει αλλά πάραυτα να τα αποσύρει ως «απαράδεκτα και επικίνδυνα», κατά την ευφυή αρχιεπισκοπική ρήση.
β) Ότι το Υπουργείο Παιδείας σύμφωνα με την κείμενη Νομολογία[άρθρο 50 παρ. 4 του Π.Δ. για το ΣτΕ (18/1989)], οφείλει μετά τις εκδοθείσες αποφάσεις του ΣτΕ, να επιστρέψει άμεσα στην προ των Προγραμμάτων Φίλη-Γαβρόγλου κατάσταση και επίσης, «να απέχει από κάθε ενέργεια που είναι αντίθετη προς όσα κρίθηκαν από αυτό(το ΣτΕ)» που πρακτικά σημαίνει ότι δεν δικαιολογείται, δεν είναι νόμιμη και συνεπώς, δεν μπορεί να υπάρξει καμιά «αναμόρφωση» των κατηργημένων από το ΣτΕ Προγραμμάτων Σπουδών και των βιβλίων τους, παρεκτός βέβαια και εάν η κυρία Κεραμέως ζήλεψε την άδοξη «δόξα» των κ.κ. Φίλη και Γαβρόγλου, τους οποίους τιμώρησε προ εξαμήνου ο ελληνικός λαός και τους έστειλε για τα πεπραγμένα τους, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας!
γ) Ότι «η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο όπως νόμος ορίζει. Νόμος ορίζει τα αναγκαία μέτρα για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης της διοίκησης», όπως διαλαμβάνει η σχετική συνταγματική επιταγή (άρθρο 95 παρ.5).
Η κ. Κεραμέως επίσης, αποφεύγει συστηματικά συνεχώς από την ημέρα της τοποθέτησής της στο Υπουργείο Παιδείας και μέχρι σήμερα, δηλαδή εδώ κι ένα εξάμηνο, το διάλογο που της ζητείται από τον κατ΄ εξοχήν Επιστημονικό και Συνδικαλιστικό φορέα των Θεολόγων, την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ), προσβάλλοντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο και όλους τους Θεολόγους καθηγητές. Αυτή είναι η αντίληψη που έχει για τη δημοκρατία η Νέα Δημοκρατία; Αυτή είναι η άποψη για τη δημοκρατία της κ. Κεραμέως; Αυτός είναι ο σεβασμός της κ. Κεραμέως προς τις αποφάσεις του ΣτΕ και προς το Σύνταγμα; Η κ. Κεραμέως οφείλει άμεσα:
1. Να εξηγήσει πειστικά γιατί δεν επαναφέρει άμεσα τα Προγραμματα και βιβλία που ίσχυαν πριν εισαχθούν τα επίμαχα Προγραμματα και βιβλία των κ.κ. Φίλη – Γαβρόγλου. Για ποιο λόγο δηλαδή, χρειάζεται να συσταθεί Επιτροπή για κάτι που απαιτεί μια και μόνον απλή Υπουργική απόφαση της κ. Κεραμέως η οποία θα καταργεί αυτοστιγμής τα Προγραμματα και βιβλία Γαβρόγλου.
2. Να αιτιολογήσει επίσης, επαρκώς η κ. Κεραμέως, για ποιο λόγο δεν συνεργάζεται με την ΠΕΘ αλλά και τους ειδικούς της Παιδαγωγικής καθηγητές του Πανεπιστημίου για το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών.
3. Να απομακρύνει από την συσταθείσα Επιτροπή, εφόσον δεν έχουν τη στοιχειώδη ευθιξία να παραιτηθούν από μόνα τους, τα στελέχη εκείνα που ελέγχονται ως φανατικοί υποστηρικτές των κατηργημένων από το ΣτΕ Προγραμμάτων και βιβλίων αλλά και τα στελέχη του Υπουργείου που της υπέδειξαν αυτά τα πρόσωπα και συγκεκριμένα τον Γεν. Γραμματέα Θρησκευμάτων κ. Γεώργιο Καλαντζή που σύμφωνα με μαρτυρίες στελεχών του Υπουργείου, χειρίζεται αποκλειστικά και μόνον εκείνος, το όλο θέμα. Αυτό όμως αν ισχύει, δηλαδή το να αποφασίζει ο κ. Καλαντζής μόνος του για το μάθημα των Θρησκευτικών, τη στιγμή που εκείνος δεν είναι καν Θεολόγος, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του το Επιστημονικό και Συνδικαλιστικό Σωματείο των Θεολόγων, δεν δείχνει ούτε πνεύμα συνεργατικότητας(collaboration), ούτε δημοκρατική πολιτική φανερώνει αλλά περισσότερο προσομοιάζει σε μια πολιτική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Και ερωτούμε: Δεν ήταν ο κ. Καλαντζής εκείνος που ήλεγχε και κατεύθυνε τα πράγματα, σε άμεση συνεργασία με πρόσωπα από τη διοίκηση της Εκκλησίας και το Σωματείο «Καιρός» από το οποίο προερχόταν όλα τα μέλη των λεγόμενων «Εμπειρογνωμόνων» και οδήγησαν όλοι αυτοί το μάθημα στην αντισυνταγμάτικότητα των νέων Προγραμμάτων; Πώς λοιπόν η κ. Κεραμέως έρχεται και ορίζει Επιτροπή αποτελούμενη από τα ίδια μέλη του «Καιρού», για να προτείνουν συνταγματική λύση; Ποιους κοροϊδεύουν;
Διαβάσαμε σε εφημερίδα επώνυμο δημοσιογραφικό άρθρο[16] που ανέφερε ότι η Επιτροπή που διόρισε η κ. Κεραμέως, θα προτείνει να γίνουν μόνον κάποιες περικοπές θρησκειολογικών αναφορών αλλά να παραμείνουν και να μην αποκαθηλωθούν τα αντισυνταγματικά, τα ακυρωμένα Προγράμματα!!! Να λοιπόν, γιατί αποφεύγει να κάνει διάλογο με την ΠΕΘ η κ. Κεραμέως. Διότι κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό, τους γονείς, τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς και στοχεύει να διατηρήσει σε ισχύ τα ήδη ακυρωμένα Προγράμματα. Να γιατί στις 21 Σεπτεμβρίου 2019 δεν απέσυρε τα ακυρωμένα Προγράμματα, όπως είχε χρέος και δεν επανέφερε σε ισχύ τα ισχύοντα πριν από το 2016. Συνεχίζει έτσι η κ. Κεραμέως το έργο του ΣΥΡΙΖΑ και το σχέδιό του για το ουδετερόθρησκο σχολείο. Και βέβαια αν ισχύουν οι πληροφορίες που δημοσιεύει το ως άνω άρθρο, η υπουργός και ο κ. Καλαντζής έχουν δώσει οδηγίες «να γίνουν προσαρμογές, ώστε το μάθημα να εναρμονισθεί με την απόφαση του ΣτΕ. Πρόκειται για τη βασική υπουργική γραμμή, η οποία συνάδει με τις θέσεις όσων πιστεύουν –μεταξύ αυτών και εκκλησιαστικοί παράγοντες– ότι το μάθημα δεν πρέπει να αποκτήσει ομολογιακό χαρακτήρα»[17]. Παρακολουθήστε λογική ακολουθία, δείτε πώς κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό: Το μάθημα, γράφει το δημοσίευμα, θα εναρμονισθεί με τις αποφάσεις του ΣτΕ αλλά δεν θα έχει ομολογιακό χαρακτήρα. Μα η βασική γραμμή της απόφασης του ΣτΕ είναι το μάθημα να έχει ομολογιακό χαρακτήρα, δηλαδή να είναι ορθόδοξο. Η υπουργική όμως γραμμή, κατά το δημοσίευμα, συνάδει με τις θέσεις του «Καιρού» και κάποιων εκκλησιαστικών παραγόντων, όπως οι Μητροπολίτες Μεσσηνίας, Αλεξανδρουπόλεως κ.ά, των οποίων την τιμή και την υπόληψη βέβαια, σεβόμαστε αλλά έχουν ήδη καταγγελθεί ότι δεν θέλουν να αποκτήσει το μάθημα ομολογιακό δηλαδή ορθόδοξο χαρακτήρα. Και τι γίνεται τελικά; Αυτό που θέλουν οι παράγοντες οι εκκλησιαστικοί και οι συν αυτώ, διότι αυτοί δεν συμφώνησαν ποτέ με τις αποφάσεις του ΣτΕ και τώρα απλώς τις καταργούν ελέω Κεραμέως – Καλαντζή. Οι παράγοντες και ο παραγοντισμός ουσιαστικά επιβάλλουν αυταρχικά και εξουσιαστικά να ακυρωθούν όχι τα νέα Προγράμματα αλλά οι αποφάσεις του ΣτΕ που τα ακύρωσαν. Τα Προγράμματα, λένε οι πληροφορίες του δημοσιογράφου, θα μείνουν αλώβητα. Το ΣτΕ αποφάσισε ακύρωση των Προγραμμάτων. Οι παράγοντες, αντίθετα, αποφάσισαν τη διατήρησή τους. Πράγματι, “«θαυμαστός» ο τρόπος λειτουργίας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και των θεσμών του!”[18]
Άραγε ο Αρχιεπίσκοπος και η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, που σε πρόσαφατη συνεδρίασή τους είχαν αποφάσισαν ότι αναμένουν από το Υπουργείο την εφαρμογή των αποφάσεων του ΣτΕ, γνωρίζουν και επικροτούν αυτές τις κινήσεις των Κεραμέως - Καλαντζή; Ο λαός οφείλει να γνωρίζει τη στάση της διοικούσας Εκκλησίας. Μπορεί ακόμη, πολιτικοί και εκκλησιαστικοί παράγοντες να δηλώνουν ικανοποιημένοι από τις υπηρεσίες του κ. Καλαντζή στη θέση την οποία μακροχρόνια κατέχει με τη γνωστή σε όλους πλέον στήριξη που έχει αλλά ο λαός του Θεού που παρατηρεί τις ενέργείες του, θεωρεί ότι αυτές είναι καταστροφικές για το μάθημα των Θρησκευτικών, διότι συμπαρασύρουν σε μια αδιέξοδη και πολλαπλά επιζήμια πολιτική γι΄ αυτό το πολυσυζητημένο και πολυβασανισμένο μάθημα και την Υπουργό Παιδείας, την κ. Κεραμέως.
Προς τους Θεολόγους καθηγητές οφείλουμε να πούμε:
Οι καθηγητές και διδάσκαλοι που διδάσκουν στις τάξεις το μάθημα οφείλουν φυσικά, άμεσα να λάβουν υπόψη τους τις σχετικές με το μάθημα αποφάσεις του ΣτΕ και να συνεχίσουν χωρίς κανέναν φόβο πλέον, αυτό που στην συντριπτική πλειονότητά τους ήδη έκαναν, δηλαδή να διδάσκουν στην τάξη με βάση τα προηγούμενα Αναλυτικά Προγράμματα και βιβλία που ίσχυαν ως το 2016. Να σημειωθεί ότι και πέρυσι διοικητικές διαδικασίες που κινήθηκαν εναντίον Συναδέλφων που ακολουθούσαν στη διδασκαλία τα προηγούμενα Αναλυτικά Προγράμματα και βιβλία κατέπεσαν και τέθηκαν στο αρχείο και αυτό μάλιστα, έγινε προτού να εκδοθούν οι πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ κατά των Προγραμμάτων Γαβρόγλου!
Προς τους γονείς και κηδεμόνες:
Οι γονείς και κηδεμόνες είναι αυτονόητο ότι έχουν κάθε δικαίωμα να επιζητούν αλλά και να απαιτούν από την πολιτεία και από το εκπαιδευτικό προσωπικό των σχολείων, την διδασκαλία της πίστης τους ατόφιας και ανόθευτης από συγκρητιστικές προσμίξεις, στα παιδιά τους και ακόμη, να το διεκδικούν αυτό με κάθε νόμιμο τρόπο(ένδικα μέσα, επιστροφή βιβλίων, κ.λπ), από την στιγμή μάλιστα που και το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας με τις προειρημένες αποφάσεις του, τους δίνει κάθε δικαίωμα!
Προς την Ποιμαίνουσα Εκκλησία:
Είναι θλιβερό το θέαμα και το άκουσμα Επίσκοποι να παροτρύνουν, σχεδόν να ικετεύουν Υπουργούς να καταστρατηγήσουν το νόμο και τις αποφάσεις των δικαστηρίων της χώρας διότι αυτά δεν συνάδουν με το ατομικό «κοσμοπολίτικο», «προοδευτικό» και «εκσυγχρονιστικό» κοσμοείδωλό τους. Μια ατομική κοσμοαντίληψη η οποία μάλιστα, εμπεριέχει άρνηση του Ιερού Ευαγγελίου, έρχεται σε δεύτερη μοίρα μπροστά θέλημα του Θεού και στη διακονία του ποιμνίου![19] Με αυτά και με εκείνα, φθάσαμε στο σημείο δικαστές να ορθοτομούν τον λόγο της αλήθειας, Επίσκοποι να μεταμορφώνονται και να συμπεριφέρονται ως πολιτικάντηδες πολιτικοί και οι εκπρόσωποι της πολιτείας να διεκδικούν επάξια το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου! Προφανώς και μας «αξίζουν συγχαρητήρια» ως έθνος γι΄ αυτή μας την κατάντια!
Δόξα τω Θεώ όμως, υπάρχουν ακόμη, Επίσκοποι στην Εκκλησία οι οποίοι και τολμούν μέσα στον παράλογο κόσμο μας, να μαρτυρούν τα λογικά, τα αληθή και τα αυτονόητα ότι δηλαδή, «Επιτέλους η Εκκλησία οφείλει και δικαιούται το πολύτιμο αυτό εργαλείο, την ιστορική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Χώρας μας, να το κεφαλαιοποιήση. Δηλαδή να απαιτήση από την Πολιτεία το μάθημα των Θρησκευτικών για τα Ελληνόπουλα να είναι Ορθόδοξο, τα μέχρι σήμερα χρησιμοποιούμενα η μη ανεκδιήγητα “φυλλάδια” να αποσυρθούν πάραυτα»(Σεβ. Μητροπολίτης Ιερισσού κ. Θεόκλητος)![20]
Συμπέρασμα
Η επιστροφή του σχολείου στην ορθόδοξη κανονικότητα μετά και τις αποφάσεις του ΣτΕ είναι πλέον μονόδρομος για το Υπουργείο Παιδείας και την Υπουργό Παιδείας κ. Κεραμέως και παλλαϊκή απαίτηση. Η κ. Κεραμέως, όπως έσπευσε ταχύτατα και άμεσα να εφαρμόσει την απόφαση της Ανεξάρτητης Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων για την μη αναγραφή του θρησκεύματος και της ιθαγένειας στους τίτλους σπουδών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οφείλει και πολύ περισσότερο μάλιστα, το ίδιο να πράξει και με την ίδια ταχύτητα και αμεσότητα και για την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας, του ΣτΕ, για το μάθημα των Θρησκευτικών αποσύροντας πάραυτα τα «Θρησκευτικά Φίλη-Γαβρόγλου» από τα σχολεία!
Και αυτό πρέπει μάλιστα να γίνει χωρίς τη συμμετοχή όλων εκείνων των προσώπων που συνήργησαν σε αυτό το έγκλημα και ταλαιπώρησαν, κυριολεκτικά βασάνισαν την εκπαιδευτική κοινότητα, την πολιτεία, την Εκκλησία και τον λαό επί μια σχεδόν δεκαετία ενεργώντας ετσιθελικά και επιβάλλοντας αυταρχικά τις ιδεοληψίες τους, χωρίς καθόλου να υπολογίζουν τις διαφωνίες των Συναδέλφων τους, φθάνοντας μάλιστα, στο σημείο να απαξιώνουν, να στιγματίζουν και να στοχοποιούν τους Συναδέλφους τους που διαφωνούσαν. Αυτό είναι το δίκαιο και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα, σήμερα, τώρα, πράξη!
Κάθε άλλη λύση η οποία επιχειρείται να δοθεί παρακάμπτοντας την εκπεφρασμένη με πολλούς τρόπους εδώ και χρόνια, θέληση κλήρου και λαού, θα περιπλέξει περισσότερο τα πράγματα, θα δυσχεράνει τη διδασκαλία του χριστιανικού μαθήματος των Θρησκευτικών στο σχολείο, θα εμποδίσει τους ορθόδοξους μαθητές να αποκτήσουν τη θρησκευτική παιδεία που τους αξίζει για να καταστούν ολοκληρωμένες προσωπικότητες και τελικά θα αποβεί μοιραία για όλους τους εμπλεκόμενους υπεύθυνους οι οποίοι ηθελημένα ή αθέλητα θα στιγματιστούν στα μάτια του ελληνικού λαού ως συμπλέοντες με τους στόχους και τα σχέδια μυστικών και απολυταρχικών μορφών εξουσίας, όπως αυτών της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.
Η επισήμανση αυτή αξίζει να προσεχθεί ιδιαίτερα στην Ελλάδα, όπου στη συνεἰδηση της συντριπτικής πλειονοψηφίας των πολιτών της, φαίνεται ότι το δίπολο νεοπατριωτική και νεοταξική πολιτική τείνει πλέον, να αντικαταστήσει τις μέχρι σήμερα, γνωστές, παραδοσιακές διπολικές μορφές πολιτικής(σοσιαλιστική και συντηρητική ή αριστερή και δεξιά πολιτική). Γι΄ αυτό και είναι σύνηθες πλέον το φαινόμενο οι πολιτικοί στη χώρα μας, να χαρακτηρίζονται από τους Έλληνες πολίτες, ανάλογα με την νεοπατριωτική ή νεοταξική πολιτική ατζέντα που ακολουθούν, άσχετα σε ποιο κόμμα ανήκουν πολιτικά.
Η συμπεριφορά λοιπόν, των πολιτικών προς το ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα των Θρησκευτικών λειτουργεί και ως ένα ισχυρό πολιτικό μέτρο κρίσης - αξιολόγησης που έχουν στα χέρια τους οι Έλληνες πολίτες για να κρίνουν και να αξιολογούν σήμερα, τους πολιτικούς τους.
Ας έχουμε λοιπόν, όλοι υπόψη, ότι το ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών έχει σχέση με την ποιότητα και την εξέλιξη του πολιτισμού, με την ποιότητα της κοινωνικής και ηθικής ζωής των πολιτών αυτής της χώρας, με την μείσωση της εγκληματικότητας, προπάντων όμως με την οντολογική δομή των νέων ανθρώπων, διότι τα παιδιά μας μαθαίνουν να ζουν εν Χριστώ για να έχουν ελπίδα ζωής αιωνίου συμμετέχοντας στην νίκη του Χριστού κατά του θανάτου. Γι΄ αυτό θεωρείται και είναι πρωτεύον θέμα της σημερινής πολιτικής επικαιρότητας και απασχολεί μόνιμα εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές, κλήρο και λαό. Αυτήν την αξία και τη σημασία της ορθόδοξης διδασκαλίας οφείλουν να λάβουν υπόψη και όλοι οι υπεύθυνοι του Υπουργείου Παιδείας. Εμείς δε οι υπόλοιποι οφείλουμε να αγωνισθούμε για να διασώσουμε τη σχολική ορθόδοξη αγωγή των παιδιών μας, αναλλοίωτη και χωρίς τις παρεμβατικές υποδείξεις των εντός και εκτός της χώρας εκπροσώπων της Νέας Τάξης Πραγμάτων, όποιοι και αν είναι αυτοί.
Τέλος λοιπόν, η περίοδος χάριτος στην κ. Κεραμέως και στην Κυβέρνηση που προφανώς επέλεξαν, να συμπορευθούν από δω και πέρα και φυσικά και στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, με όλους εκείνους που πολεμούν αδυσώπητα για την απο-χριστιανοποίηση και απο-ορθοδοξοποίηση του μαθήματος των Θρησκευτικών και της Ελλάδας. Η κ. Κεραμέως και η Νέα Δημοκρατία προτίμησαν για άλλη μια φορά μάλλον, να πλήξουν στην καρδιά, στην πίστη τους, εκείνους που τους εμπιστεύτηκαν, διχάζοντας τους Έλληνες, σε μία περίοδο κατά την οποία η χώρα αγωνίζεται να επιβιώσει διερχόμενη από Συμπληγάδες Πέτρες δύσκολων οικονομικών και άκρως επικίνδυνων εθνικών θεμάτων.
Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων είναι πάντα ανοιχτή στο διάλογο και περιμένει την κ. Κεραμέως να κάνει όλες εκείνες τις ενέργειες που δεν φανερώνουν υπεροψία και μονομέρεια αλλά αντίθετα την πραγματική διάθεση να απευθυνθεί δημοκρατικά και ισότιμα σε όλους τους Θεολόγους και τελικά, σε όλους τους Έλληνες.
Είναι ώρα λοιπόν, όλοι μας, να αγωνισθούμε για να διασώσουμε το ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών.
Είναι ώρα τα χριστιανικά σωματεία των Αθηνών και όλης της Ελλάδας, να διεξάγουν και πάλι, έναν ανυποχώρητο αλλά και συνάμα ευλογημένο αγώνα για να ανατραπούν τα άνομα σχέδια όλων εκείνων που προσπαθούν λυσσαλέα για την απο-χριστιανοποίηση και απο-ορθοδοξοποίηση του μαθήματος των Θρησκευτικών και της Ελλάδας.
Είναι ώρα να ξανακάνουμε «Ορθόδοξη Χριστιανική Αγωγή» το μάθημα των Θρησκευτικών στο σχολείο.
Είναι ώρα να εμποδίσουμε με δύναμη ψυχής και πίστης όλους όσους, έχοντας στα χέρια τους, ως μοχλό την θρησκευτική διαπαιδαγώγηση 1.000.000 νέων, απεργάζονται να αφαιρέσουν από το ελληνικό σχολείο, κάθε ικμάδα Ελληνορθόδοξης παιδείας.
Είναι ώρα να αναστήσουμε και πάλι την εν Χριστώ παιδεία, την ζωηφόρο Ελληνορθόδ thriskeftika
Παναγιώτης Τσαγκάρης
Υπ. Δρ. Θεολογίας,
Γενικός Γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων(ΠΕΘ)
Ομιλία στην Πανελλήνια Ορθόδοξη Ένωση(Π.Ο.Ε.), 13-1-2020
Ο όρος Νέα Τάξη Πραγμάτων (ή ΝΤΠ), ως συνώνυμος του διεθνούς αγγλικού όρου New World Order (Νέα Παγκόσμια Τάξη ή NWO), που συχνά – πυκνά χρησιμοποιείται στην εποχή μας, σημαίνει, σύμφωνα και με διάφορες συνομοσιολογικές –όπως κάποιοι τις χαρακτηρίζουν- θεωρίες, την αναδυόμενη, απολυταρχική, παγκόσμια διακυβέρνηση.[1] Κατά τη διάρκεια του 20ού και του 21ού αιώνα, πολιτικές προσωπικότητες όπως οι Φρανγκλίνος Ρούσβελτ, Γούντροου Γουίλσον, Ουίνστον Τσώρτσιλ, Τζορτζ Μπους ο Πρεσβύτερος και Τζορτζ Μπους ο Νεότερος, Μπιλ Κλίντον, Μπαράκ Χουσέιν Ομπάμα, Τόνι Μπλερ, Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, Άνγκελα Μέρκελ, Εμμανουέλ Μακρόν, οι Έλληνες πολιτικοί, Κώστας Σημίτης, Γεώργιος Α
Όταν όμως η πολιτική ηγεσία μιλά ή καλεί σε Νέα Τάξη Πραγμάτων, οφείλει να γνωρίζει ότι ρίγη τρόμου διαπερνούν τους απλούς πολίτες διότι ενώ αυτοί εκλέγουν εθνικές κυβερνήσεις, από ότι φαίνεται από τις δηλώσεις των ηγετών του(και όχι μόνο), τους προκύπτουν ή θα τους προκύψουν, μυστικά και απρόβλεπτα οικουμενικά σχήματα εξουσίας που αποφασίζουν πριν από αυτούς γι΄ αυτούς, με κοινό τελικό στόχο πάντα, όπως διατυμπανίζεται κατά κόρον «ένθεν κακείθεν», μια παγκόσμια κυβέρνηση, σ΄ ένα παγκόσμιο κράτος με ένα παγκόσμιο κοινό νόμισμα και με μια επίσης, παγκόσμια θρησκεία.
Αξίζει να αναφέρουμε εδώ, ότι η κεντρική έννοια στο πολιτικό αφήγημα του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ ήταν ''η απο-ιδεολογικοποίηση των εθνών και η απο-επένδυση των σχέσεών τους, ως ο μόνος ικανός μηχανισμός δηλαδή που θα οδηγούσε στην πραγματική ολοκλήρωση της Νέας Τάξης Πραγμάτων. «Για να γίνει πραγματικότητα ένας νέος τύπος προόδου ανάμεσα στον κόσμο, όλοι πρέπει να αλλάξουμε. Η ανοχή είναι το άλφα και το ωμέγα της νέας αυτής τάξης πραγμάτων», σημείωνε τον Ιούνιο του 1990.''[3]
Ανοχή λοιπόν και αλλαγή κατά τον Γκορμπατσώφ είναι οι δύο λέξεις κλειδιά που οδηγούν στην Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Ανοχή και αλλαγή όμως, είναι και οι δύο έννοιες κλειδιά οι οποίες χρησιμοποιούνται στην προσπάθεια που συντονισμένα καταβάλλεται από δίαφορα κέντρα εξουσίας, για την απο-χριστιανοποίηση και απο-ορθοδοξοποίηση του μαθήματος των Θρησκευτικών στην Ελλάδα.
Συγκεκριμένα, κάποιοι εκ των εισηγητών των νέων Προγραμμάτων Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών τα οποία αλλάζουν άρδην τον χαρακτήρα του μαθήματος, το απο-χριστιανοποιούν και το απο-ορθοδοξοποιούν, μετατρέποντάς το σε συγκριτιστικό - πολυθρησκειακό, γράφουν τα εξής αποκαλυπτικά:
«Το ελληνικό σχολείο αποτελεί ακραία περίπτωση θρησκευτικού κατηχητισμού. Σ’ ένα πλουραλιστικό και δημοκρατικό σχολείο που σέβεται την θρησκευτική ετερότητα και μάλιστα στο πλαίσιο της σύγχρονης συνείδησης της ευρωπαϊκής πολιτιστικής πραγματικότητας, η λύση δεν είναι παρά η κατάργηση του ομολογιακού μαθήματος και η μετάβαση σε ένα ουδετερόθρησκο σχολείο Η ορθόδοξη θεολογία οφείλει να πραγματοποιήσει ένα δημιουργικό άνοιγμα προς τον πολυπολιτισμικό κόσμο μας, προσλαμβάνοντας τα προβλήματα και τους προβληματισμούς του. Χρειάζεται μια νέα προσέγγιση των σημερινών κοινωνικών και πολιτιστικών πραγματικοτήτων του κόσμου μας, μέσα από μια θεολογία της πολυπολιτισμικότητας…
Είναι όντως ανάγκη, λοιπόν, το Θ.Μ. να αλλάξει φυσιογνωμία και χαρακτήρα. Είναι ανάγκη η θεολογία της πολυπολιτισμικότητας, όχι απλώς να το αγγίξει αλλά να το διαπεράσει, ώστε αυτό το ίδιο να γίνει πρωτοπόρο στη διαπολιτισμική αγωγή, κομίζοντας μιαν άλλη μαρτυρία για την αλήθεια και ποιότητα της ζωής του ανθρώπου και του κόσμου. Είναι ανάγκη να αναπλαισιωθεί ο θεολογικός και παιδαγωγικός του χαρακτήρας σε νέες βάσεις και αρχές…».[4]
Προβληματίζει λοιπόν, εντονότατα η διαπίστωση που εξάγεται από την μελέτη των παραπάνω κειμένων, ότι το ιδεολογικό θεμέλιο επάνω στο οποίο οικοδομείται όλη η φιλοσοφία και η έμπνευση των νέων Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών ταυτίζεται απόλυτα με το θεμελικό πλαίσιο όπου δομείται και εκτυλίσσεται ο σχεδιασμός της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.
Και ακόμη περισσότερο, είναι απαράδεκτος ο τρόπος που διδάσκονται και παρουσιάζονται τα θρησκεύματα μέσα στα Προγράμματα και τα βιβλία των νέων Θρησκευτικών, δηλαδή η μεθοδευμένη προσπάθεια ώστε να συμπλέκονται, εξισώνονται και ισοτιμούνται στη συνείδηση των παιδιών οι θρησκείες με την Αποκαλυπτική χριστιανική πίστη. Όταν αυτό γίνεται συστηματικά σε κάθε διδακτική ώρα, τα παιδιά εισπράττουν βιωματικά την εκ των προτέρων αλλοιωμένη αλήθεια, το περιεχόμενο της οποίας είναι ότι εφόσον ένας και κοινός είναι ο Θεός όλων των θρησκειών και του Χριστιανισμού, τότε όλες οι θρησκείες και μαζί και ο Χριστιανισμός, αποτελούν για όλους τους ανθρώπους συνεπώς και για τους ορθόδοξους, διαφορετικούς δρόμους που οδηγούν όμως, όλοι αυτοί οι δρόμοι, στον έναν κοινό και ίδιο Θεό όλων των θρησκειών. Όταν κανείς κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, είναι λογικό επακόλουθο να αναζητήσει τη μία κοινή θρησκεία, την πανθρησκεία, η οποία και αποτελεί ένα βασικό πυλώνα και στόχο της νεοταξικής ιδεολογίας.[5]
Βέβαια, οι συντάκτες των νέων Προγραμμάτων Σπουδών διατείνονται ότι αυτό ακριβώς, είναι το μεγάλο πλεονέκτημα των Προγραμμάτων ότι δηλαδή, με την ισοτίμηση της διδασκαλίας του Χριστιανισμού και των θρησκειών, αποτρέπεται η «κοινοτιστικού τύπου διαίρεση των παιδιών (και κατάτμηση του Σχολείου) με βάση τη θρησκεία, καθώς ήταν έτσι σχεδιασμένο ώστε να απευθύνεται σε όλα τα παιδιά ανεξάρτητα από την θρησκευτική τους προέλευση (ή την απουσία της)»[6]. Διαφωνούν λοιπόν, έντονα με τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας(ΣτΕ) και με όσους προτείνουν την ξεχωριστή διδασκαλία των θρησκειών διότι έτσι, όπως ισχυρίζονται, θα πρέπει να κληθούν πέραν των Θεολόγων και καθηγητές από τα άλλα δόγματα (πχ ιεροδιδάσκαλοι του Ισλάμ), για να διδάξουν τις θρησκείες τους και αυτό όπως ισχυρίζονται, θα δημιουργήσει εντάσεις στο χώρο του σχολείου.[7] Από την άλλη όμως, υποστηρίζεται εμφαντικά, ότι όλες οι θρησκείες είναι παράγοντες ειρήνης, καταλλαγής και αλληλεγγύης.[8] Οφείλουν όμως, να εξηγήσουν πειστικά γιατί, δηλαδή, όταν διδάσκονται όλες μαζί οι θρησκείες και πρωταρχικά το Ισλάμ, ανακατεμένες και πολτοποιημένες μέσα στα νέα Προγράμματα και βιβλία, αποτελούν όπως ισχυρίζονται, δρόμους ειρήνης, ενώ όταν διδάσκονται χωριστά στο σχολείο, αποβαίνουν όπως πάλι ισχυρίζονται, παράγοντες εντάσεων;;;
Επίσης, οφείλουν να δώσουν τεκμηριωμένη απάντηση, στο ερώτημα, γιατί αποδέχονται την διακριτή και αμιγή διδασκαλία του Ισλάμ στην περιοχή της Θράκης, όπου υπάρχει έντονο το μουσουλμανικό στοιχείο αλλά ταυτόχρονα, αρνούνται την ξεχωριστή διδασκαλία της Ορθοδοξίας στους Ορθοδόξους και αγωνίζονται να αφήσουν τους Ορθοδόξους χωρίς ορθόδοξο μάθημα Θρησκευτικών, ωστέ να μην μπορούν αυτοί, να μάθουν στο σχολείο, ουσιαστικά τίποτε για την πίστη τους. Αυτή η συμπεριφορά δίκαια δημιουργεί την αίσθηση της ανισονομίας αλλά και το συναίσθημα της αδικίας στους πολίτες αυτής εδώ της χώρας. Μάλιστα, το ΣτΕ προφανώς και δεν πείστηκε από τα επιχειρήματα που προέβαλαν οι υποστηρικτές των νέων Θρησκευτικών για τη διάκριση που δημιουργούν σε βάρος των ορθοδόξων Ελλήνων, γι΄ αυτό και καταδίκασε αυτά τα Προγράμματα και τα βιβλία, διότι ακριβώς δημιουργούν με την εφαρμογή τους, εμφανή ανισότητα και αδικία, σε βάρος των ορθοδόξων μαθητών και γονέων της πατρίδας μας.
Αναμφίβολα λοιπόν, όταν κανείς μελετάει την επιχειρηματολογία αλλά και το αποτέλεσμα της εργασίας των συντακτών των νέων Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών, δεν μπορεί παρά να μπει στον πειρασμό, να εντάξει όλες αυτές τις διαθρησκειακές και πολυπολιτισμικές καρικατούρες που αποδομούν τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, στα ευρύτερα πλαίσια των παγκοσμίων σχεδιασμών και αλλαγών που συνδέονται στενά με την διαδικασία δημιουργίας αυτού του εξουσιαστικού μορφώματος που αποκαλείται Νέα Παγκόσμια Τάξη.
''Δεν είναι άλλωστε διόλου τυχαίο ότι πριν από αρκετά χρόνια(2014), ο Ρώσος Πατριάρχης Κύριλλος έκανε λόγο για ολοκληρωτικό πόλεμο της Νέας Τάξης Πραγμάτων ενάντια στην Ορθοδοξία. Οι εκφραστές της Νέας Τάξης είπε ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Εκκλησίας «γνωρίζουν ότι εάν καταρρεύσει η Ορθοδοξία οι υπόλοιπες θρησκείες θα είναι του χεριού τους». Στην ουσία μοναδικό κίνδυνο για ανατροπή των σχεδίων της παγκοσμιοποίησης αποτελεί η Ορθόδοξη διδασκαλία, κάτι που άλλωστε είχε συνειδητοποιήσει και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος.
«Σήμερα σε όλον τον κόσμο γίνεται μία παγκόσμια μάχη για να υπακούσει η Εκκλησία στα κέντρα της εξουσίας, κέντρα ιδεολογικά, εκείνα που αναλαμβάνουν δικαίωμα να κυβερνούν τον κόσμο ιδεολογικά»!... Και πρόσθεσε: «Σε πολλές χώρες του κόσμου ανακηρύσσουν την ελευθερία της θρησκευτικής πεποίθησης και ταυτόχρονα γίνεται υποδούλωση της Εκκλησίας, απώλεια της ελευθερίας αυτής... Από τα προαναφερόμενα κέντρα πηγάζουν επικίνδυνες και θανατηφόρες για το ανθρώπινο γένος απάτες»! Τι άραγε να εννοεί...; '' [9]
Αλλά και ο Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος, δήλωσε πρόσφατα(2018): «Η Νέα Τάξη Πραγμάτων με όχημα την παγκοσμιοποίηση έχει στοχοποιήσει την Ορθόδοξη Ελλάδα, πολεμώντας την Εκκλησία, τον πολιτισμό αυτού του τόπου και τον συνδετικό κρίκο της κοινωνίας, την οικογένεια.»[10]
Επίσης και ο γνωστός καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κ. Γεώργιος Κασιμάτης έχει δηλώσει ότι: «Η Ελλάδα αποτελεί το μέγιστο πείραμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων για την απόλυτη κατοχή μίας χώρας χωρίς να προηγηθεί πόλεμος!...»[11]
Παρακολουθώντας κανείς όλες αυτές τις δηλώσεις και ακόμη, όλα αυτά που συντελούνται στις μέρες μας στο μάθημα των Θρησκευτικών είναι επόμενο, να του δημιουργηθεί η αίσθηση ότι η λέξη Ορθοδοξία ή οι φράσεις ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών, Ελληνορθόδοξη παιδεία, προκαλούν αλεργία σε κάποιους και ειδικότερα σε όσους ενστερνίζονται τις νεοταξικές ιδεολογικές κατευθύνσεις και πολιτικές.
Αλγεινή εντύπωση σε κάθε καλοπροαίρετο παρατηρητή, προκαλείται επίσης, όταν αντιλαμβάνεται ότι ακόμη και κάποιοι καθηγητές Θεολογίας, φθάνουν στο σημείο να καταφέρονται και να συμπεριφέρονται προς το ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα των Θρησκευτικών σαν να είναι αυτό το διδακτικό αντικείμενο κάτι το ντροπιαστικό, να το αρνούνται, να το υποτιμούν και να το απορρίπτουν μετά βδελυγμίας, επειδή είναι ορθόδοξο και δεν είναι διαθρησκειακό.
Μέσα σε αυτό το ιδεολογικό πλαίσιο και την πολιτική συνάφεια, αναρωτιέται κανείς και σε τι αποσκοπούν δηλώσεις προβεβλημένων Ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος οι οποίες μάλιστα, στοιχούνται στην ίδια περίπου, απορριπτική του ορθόδοξου μαθήματος των Θρησκευτικών, γραμμή. Και όλα αυτά μάλιστα, συμβαίνουν όταν πηδαλιούχος της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμος ο Β΄.
Συγκεκριμένα προ λίγων εβδομάδων και προς έκπληξη πολλών, ακούσαμε Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος να δηλώνουν ότι: «Τα σχολεία μας δεν χρειάζονται ούτε κατηχητές ούτε απολογητές. Χρειάζονται εμπνευσμένους καθηγητές, επιστήμονες Θεολόγους που θα διδάσκουν ένα μάθημα γνώσης, ένα μάθημα πολιτισμού, ένα μάθημα σύμφωνα με τα επιστημονικά και παιδαγωγικά πρότυπα, ένα μάθημα ως μια άσκηση αγάπης με τα μάτια στραμμένα στον κόσμο και όχι στον εαυτό μας.»[12] Η επίσης, να δηλώνουν τα εξής: «Ἡ κατάργηση τῶν συνόρων (ὡς εὐρωπαϊκὸ κεκτημένο) καὶ τὸ ἑλληνικὸ ὄνειρο (ὁ χαλαρὸς τρόπος τῆς ζωῆς μας) θὰ βοηθήσει στὴν γρήγορη ὁλοκλήρωση τῆς ὑφισταμένης πιὰ παγκοσμιοποίησης στὴν περιοχή μας… Αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ στὴν ἀνθρωπογεωγραφία τῆς Πατρίδος μας, φυσικὸ εἶναι, νὰ φέρει ἀλλαγὴ καὶ στὴν πολιτισμικὴ εἰκόνα της. Τὰ μαθήματα στὰ σχολεῖα (κυρίως τῆς Ἱστορίας καὶ τῶν Θρησκευτικῶν), οἱ ἐθνικὲς γιορτὲς καὶ παρελάσεις, οἱ ἐθνικὲς ἀργίες καὶ τὰ σύμβολα, τὰ συνταγματικῶς κατοχυρωμένα, τὰ ἐργασιακῶς δεδομένα καὶ τὰ δημοσιονομικῶς κεκτημένα θὰ τροποποιηθοῦν, ἀπὸ πολὺ μέχρι καὶ ἄρδην. Αὐτὲς οἱ ἀλλαγὲς θὰ εἰσχωροῦν ἀργά, διάσπαρτα, ἀλλὰ μὲ σταθερὴ ροὴ μέσα σὲ κάθε κοινωνικὴ διαστρωμάτωση τῆς ἑλληνικῆς ζωῆς μας, γι’ αὐτὸ καὶ θὰ «χωνεύονται» εὔκολα. Θὰ γίνονται ἀβίαστα ἀποδεκτὲς ἀπὸ ὅλους μας, ὡς κατανοητὲς καὶ φυσιολογικές.»[13] Ή πάλι, άλλες δηλώσεις, ότι «Η Ιερά Σύνοδος δεν βλέπει το μάθημα των Θρησκευτικών μονάχα σε ότι αφορά την Ορθοδοξία. Πρέπει να μάθουν οι μαθητές και τα άλλα θρησκεύματα που υπάρχουν και τις άλλες ομολογίες. Βρισκόμαστε σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία»[14]. Επίσκοποι των οποίων την τιμή και την υπόληψη βέβαια, σεβόμαστε αλλά οι δηλώσεις τους προφανώς επιδέχονται πολλές αναγνώσεις από εκείνους που τις μελετούν, ανάλογα φυσικά και με την προδιάθεση του καθενός και τα κριτήρια με τα οποία κανείς τις ερμηνεύει.
Θεωρώντας λοιπόν, λογική και αληθινή τη διαπίστωση ότι πολλοί είναι εκείνοι στην χώρα μας που δεν θέλουν να ακούνε ή να μιλάνε για ορθόδοξο μάθημα Θρησκευτικών, που τους καταλαμβάνει κυριολεκτικά τρόμος στο άκουσμα της λέξης ορθόδοξο… ονομάσαμε το σημερινό μάθημα των Θρησκευτικών που βασίζεται στα νέα Προγράμματα και βιβλία των Φίλη - Γαβρόγλου, τα μιαροθρησκευτικά της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Μιαρός σύμφωνα με το λεξικό της ελληνικής γλώσσας, σημαίνει κατά μία έννοια ο αποκρουστικός, ο αποτρόπαιος, ο απεχθής. Πιστεύουμε λοιπόν, ότι πολλοί από τους ακόλουθους ή τους συμπαθούντες της Νέας Τάξης Πραγμάτων έχουν την τάση, κάθετι ορθόδοξο να το θεωρούν εξ ορισμού ως κάτι μιαρό, ως μίασμα απεχθέστατο και αποκρουστικό που βέβαια, πρέπει οποσδήποτε να αποβληθεί, να εξαληφθεί και ούτε καν λεκτικά να αναφερθεί. Όλοι αυτοί λοιπόν, απεχθάνονται κάθετι ορθόδοξο. Κατά λογική συνέπεια, τα ορθόδοξα Θρησκευτικά είναι για όλους αυτούς μιαροθρησκευτικά (= απεχθή Θρησκευτικά).
Παράλληλα, όμως, εμείς οι ορθόδοξοι, δικαιούμαστε είτε ως απλοί μελετητές των νέων Θρησκευτικών είτε ως καθ΄ ύλην αρμόδιοι ορθόδοξοι Θεολόγοι, να καταλήξουμε στο συμπέρασμα, ότι τελικά, για τους ορθόδοξους χριστιανούς, μιαροθρησκευτικά(=απεχθή Θρησκευτικά), είναι τα νέα Θρησκευτικά που εισήχθησαν στα σχολεία το 2016 και συνεχίζουν να διδάσκονται ακόμη και μετά από τις 4 ακυρωτικές αποφάσεις του ΣτΕ. Και είναι μιαρά, διότι είναι ακατάλληλα για την πνευματική αγωγή των μαθητών από παιδαγωγικής πλευράς, καθώς, για παράδειγμα, παρουσιάζουν αναντιστοιχία του προσφερόμενου εκπαιδευτικού υλικού προς την πνευματική ηλικία και ωριμότητα των μαθητών. Παράλληλα είναι μιαρά και από Θεολογικής πλευράς, διότι, καθώς για παράδειγμα, τοποθετούν την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία περί Θεού και ανθρώπου στην ίδια βαθμίδα εκτίμησης και αποδοχής με όλες τις άλλες θρησκευτικές αντιλήψεις αλλά και από άποψης νομικής, καθώς για παράδειγμα, αντίθετα με το Σύνταγμα και τις σχετικές Διεθνείς Συμβάσεις, δεν διδάσκουν ολοκληρωμένα στα παιδιά τη θρησκευτική πίστη των πατέρων τους.
Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, απαιτούμαι και την ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ των κατηργημένων από το ΣτΕ νέων Θρησκευτικών, των Θρησκευτικών «Διαμαντοπούλου-Φίλη-Γαβρόγλου και ΣΙΑ»! Φτάνει πια ο εμπαιγμός της Δικαιοσύνης, της αλήθειας και του ελληνικού λαού!
Από την Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2019 όλοι οι Έλληνες είμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς και παγκόσμιας ελληνικής πρωτοτυπίας καθώς στα σχολεία της χώρας μας στο μάθημα των Θρησκευτικών οι μαθητές διδάσκονται βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών τα οποία τυπικά και ουσιαστικά δεν υφίστανται, δεν ισχύουν, είναι κατηργημένα διότι είναι αντισυνταγματικά σύμφωνα με τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας(1749 και 1750) που εκδόθηκαν την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2019.
Σεβόμενοι απόλυτα τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας, τιμώντας τους δίκαιους αγώνες που δόθηκαν επί (8) οκτώ συναπτά έτη ενάντια στην καταστροφική για την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των παιδιών, διδασκαλία της συγκρητιστικής πολυθρησκείας στα σχολεία και απαντώντας άμεσα στα πάμπολλα ερωτήματα καθηγητών και γονέων περί του θέματος έχουμε να δηλώσουμε τα εξής:
Προς το Υπουργείο Παιδείας:
Το Υπουργείο Παιδείας & Θρησκευμάτων όφειλε και έπρεπε άμεσα, συμμορφούμενο προς τις αποφάσεις(1749 & 1750/20-9-2019) του ΣτΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών και επιδεικνύοντας έμπρακτα σεβασμό προς αυτό, να δώσει α) εντολή για επανεκτύπωση των παλαιών βιβλίων και διανομή τους πάραυτα στα σχολεία και β) οδηγίες προς τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν το μάθημα στο σχολείο, για διδασκαλία σύμφωνη με τα παλαιά Αναλυτικά Προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών. Αντί όλων αυτών το Υπουργείο Παιδείας εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρεται ότι «θα προβεί στις ενδεδειγμένες ενέργειες για την αναμόρφωση του Προγράμματος Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών».
Επίσης, το Υπουργείο και η Υπουργός Παιδείας προχώρησαν στη δημιουργία Επιτροπής την οποία συστήνει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) και η οποία θα… προτείνει μεταβατική λύση του ζητήματος με απώτερο στόχο την πλήρη συμμόρφωση των Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών με τις αποφάσεις του ΣτΕ, για το χρονικό διάστημα που θα απαιτηθεί μέχρι τη συγγραφή και εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών και νέων βιβλίων, ...αν δηλαδή, ποτέ συγγραφούν νέα Προγράμματα και βιβλία και μέχρι τότε, πιθανόν, εσαεί(για πάντα)… θα παραμένουν τα σημερινά ή έστω, κάπως διορθωμένα από την προειρημένη Επιτροπή. Προφανώς αυτά σχεδιάζονται!
Και ποια είναι τα μέλη αυτής της νέας Επιτροπής του ΙΕΠ που καλούνται να «σώσουν» το μάθημα από τα νέα Προγράμματα; Ανάμεσά τους θα βρει κανείς συνεργάτες των κ.κ. Φίλη και Γαβρόγλου, συντάκτες και επιμορφωτές των ακυρωμένων από το ΣτΕ νέων Προγραμμάτων, διοργανωτές πρόσφατων Συνεδρίων υπέρ των νέων Προγραμμάτων, φανατικούς υποστηρικτές των νέων Προγραμμάτων που οδυρόνταν για τις πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ και καθύβριζαν τους δικαστές του ΣτΕ γι΄ αυτές τις αποφάσεις, ομοϊδεάτες του Αντισυνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ υπέρμαχους των νέων Προγραμμάτων αλλά και πρόσωπα που θα έπρεπε να ελεγχθούν από τη δικαιοσύνη διότι παρανόμα τοποθετήθηκαν σε Επιτροπές όπως έχει ήδη επίσημα καταγγελθεί.[15] Αυτό σημαίνει κατά το κοινώς λεγόμενο, «βάλανε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα»;
Πέραν όμως, όλων των άλλων, η επιλογή των προσώπων που απαρτίζουν την Επιτροπή που προαναφέρθηκε και από τα οποία πρόσωπα, κάποια έχουν δημόσια καταφερθεί εναντίον των απόφάσεων του ΣτΕ, συνιστά μεγάλη προσβολή και ύβρη προς το ΣτΕ, προς τους δικαστές του ΣτΕ και προς τις αποφάσεις τους για το μάθημα των Θρησκευτικών διότι απαρτίζεται από ανθρώπους που ύβριζαν το ΣτΕ για τις αποφάσεις του στο μάθημα των Θρησκευτικών.
Μετά από αυτή τη σύνθεση της Επιτροπής, για ποια δημοκρατία και για ποια αντικειμενικότητα στις αποφάσεις της θα μπορούμε να μιλάμε;
Αν αυτές οι επιλογές δεν συνιστούν μεθόδευση για τη διατήρηση με άλλη μορφή των καταδικασμένων και ακυρωμένων από το ΣτΕ, νέων Προγραμμάτων Σπουδών, κατά τα πρότυπα Φίλη - Γαβρόγλου, τότε σε τι αποσκοπούν όλα αυτά;
Αν όλα αυτά δεν συνιστούν επίσης, πλήρη εξαπάτηση όλων εκείνων που προεκλογικά πίστεψαν και ψήφισαν την κ. Κεραμέως και το κόμμα της, τότε τι σημαίνουν όλα αυτά;
Άραγε, έχουμε δει μέχρι σήμερα κάτι διαφορετικό στην πράξη, στο μάθημα των Θρησκευτικών από ότι ίσχυε στην περίοδο των κ.κ. Φίλη – Γαβρόγλου;
Με αυτές τις ενέργειές τους, το Υπουργείο Παιδείας:
1) εκτίθεται και εκθέτει και την αρμόδια Υπουργό την κ. Νίκη Κεραμέως - η οποία σε πρόσφατη δήλωσή της ανέφερε μεν ότι: «θα αρχίσουμε τη διαδικασία εκπόνησης νέων θρησκευτικών μαθημάτων, πάντα σε ισορροπία με τις αποφάσεις των ανώτερων δικαστηρίων» αλλά χωρίς όμως, ποτέ μέχρι σήμερα από την στιγμή της ανάληψης των υπουργικών καθηκόντων της, να δηλώνει παράλληλα, ότι ακυρώνει άμεσα και τη διδασκαλία των αντισυνταγματικών Προγραμμάτων και βιβλίων στα σχολεία - και
2) ουσιαστικά εμπαίζει την Δικαιοσύνη που αποτελεί βασικό πυλώνα της Δημοκρατίας, διακωμωδεί τον θεσμό του ΣτΕ, υποτιμά και ευτελίζει κυριολεκτικά τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, διαστρεβλώνει την αλήθεια και εξαπατάει τον λαό διότι «εν γνώσει ή εν αγνοία» του παραθεωρεί τα παρακάτω γεγονότα:
α) Ότι τα «περι ου ο λόγος» Προγράμματα καθώς και τα βιβλία που απορρέουν από αυτά, έχουν καταργηθεί πλήρως(τυπικά και ουσιαστικά), από τις προειρημένες αποφάσεις του ΣτΕ και ως εκ τούτου το Υπουργείο Παιδείας οφείλει όχι απλά να τα αναμορφώσει αλλά πάραυτα να τα αποσύρει ως «απαράδεκτα και επικίνδυνα», κατά την ευφυή αρχιεπισκοπική ρήση.
β) Ότι το Υπουργείο Παιδείας σύμφωνα με την κείμενη Νομολογία[άρθρο 50 παρ. 4 του Π.Δ. για το ΣτΕ (18/1989)], οφείλει μετά τις εκδοθείσες αποφάσεις του ΣτΕ, να επιστρέψει άμεσα στην προ των Προγραμμάτων Φίλη-Γαβρόγλου κατάσταση και επίσης, «να απέχει από κάθε ενέργεια που είναι αντίθετη προς όσα κρίθηκαν από αυτό(το ΣτΕ)» που πρακτικά σημαίνει ότι δεν δικαιολογείται, δεν είναι νόμιμη και συνεπώς, δεν μπορεί να υπάρξει καμιά «αναμόρφωση» των κατηργημένων από το ΣτΕ Προγραμμάτων Σπουδών και των βιβλίων τους, παρεκτός βέβαια και εάν η κυρία Κεραμέως ζήλεψε την άδοξη «δόξα» των κ.κ. Φίλη και Γαβρόγλου, τους οποίους τιμώρησε προ εξαμήνου ο ελληνικός λαός και τους έστειλε για τα πεπραγμένα τους, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας!
γ) Ότι «η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο όπως νόμος ορίζει. Νόμος ορίζει τα αναγκαία μέτρα για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης της διοίκησης», όπως διαλαμβάνει η σχετική συνταγματική επιταγή (άρθρο 95 παρ.5).
Η κ. Κεραμέως επίσης, αποφεύγει συστηματικά συνεχώς από την ημέρα της τοποθέτησής της στο Υπουργείο Παιδείας και μέχρι σήμερα, δηλαδή εδώ κι ένα εξάμηνο, το διάλογο που της ζητείται από τον κατ΄ εξοχήν Επιστημονικό και Συνδικαλιστικό φορέα των Θεολόγων, την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ), προσβάλλοντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο και όλους τους Θεολόγους καθηγητές. Αυτή είναι η αντίληψη που έχει για τη δημοκρατία η Νέα Δημοκρατία; Αυτή είναι η άποψη για τη δημοκρατία της κ. Κεραμέως; Αυτός είναι ο σεβασμός της κ. Κεραμέως προς τις αποφάσεις του ΣτΕ και προς το Σύνταγμα; Η κ. Κεραμέως οφείλει άμεσα:
1. Να εξηγήσει πειστικά γιατί δεν επαναφέρει άμεσα τα Προγραμματα και βιβλία που ίσχυαν πριν εισαχθούν τα επίμαχα Προγραμματα και βιβλία των κ.κ. Φίλη – Γαβρόγλου. Για ποιο λόγο δηλαδή, χρειάζεται να συσταθεί Επιτροπή για κάτι που απαιτεί μια και μόνον απλή Υπουργική απόφαση της κ. Κεραμέως η οποία θα καταργεί αυτοστιγμής τα Προγραμματα και βιβλία Γαβρόγλου.
2. Να αιτιολογήσει επίσης, επαρκώς η κ. Κεραμέως, για ποιο λόγο δεν συνεργάζεται με την ΠΕΘ αλλά και τους ειδικούς της Παιδαγωγικής καθηγητές του Πανεπιστημίου για το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών.
3. Να απομακρύνει από την συσταθείσα Επιτροπή, εφόσον δεν έχουν τη στοιχειώδη ευθιξία να παραιτηθούν από μόνα τους, τα στελέχη εκείνα που ελέγχονται ως φανατικοί υποστηρικτές των κατηργημένων από το ΣτΕ Προγραμμάτων και βιβλίων αλλά και τα στελέχη του Υπουργείου που της υπέδειξαν αυτά τα πρόσωπα και συγκεκριμένα τον Γεν. Γραμματέα Θρησκευμάτων κ. Γεώργιο Καλαντζή που σύμφωνα με μαρτυρίες στελεχών του Υπουργείου, χειρίζεται αποκλειστικά και μόνον εκείνος, το όλο θέμα. Αυτό όμως αν ισχύει, δηλαδή το να αποφασίζει ο κ. Καλαντζής μόνος του για το μάθημα των Θρησκευτικών, τη στιγμή που εκείνος δεν είναι καν Θεολόγος, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του το Επιστημονικό και Συνδικαλιστικό Σωματείο των Θεολόγων, δεν δείχνει ούτε πνεύμα συνεργατικότητας(collaboration), ούτε δημοκρατική πολιτική φανερώνει αλλά περισσότερο προσομοιάζει σε μια πολιτική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Και ερωτούμε: Δεν ήταν ο κ. Καλαντζής εκείνος που ήλεγχε και κατεύθυνε τα πράγματα, σε άμεση συνεργασία με πρόσωπα από τη διοίκηση της Εκκλησίας και το Σωματείο «Καιρός» από το οποίο προερχόταν όλα τα μέλη των λεγόμενων «Εμπειρογνωμόνων» και οδήγησαν όλοι αυτοί το μάθημα στην αντισυνταγμάτικότητα των νέων Προγραμμάτων; Πώς λοιπόν η κ. Κεραμέως έρχεται και ορίζει Επιτροπή αποτελούμενη από τα ίδια μέλη του «Καιρού», για να προτείνουν συνταγματική λύση; Ποιους κοροϊδεύουν;
Διαβάσαμε σε εφημερίδα επώνυμο δημοσιογραφικό άρθρο[16] που ανέφερε ότι η Επιτροπή που διόρισε η κ. Κεραμέως, θα προτείνει να γίνουν μόνον κάποιες περικοπές θρησκειολογικών αναφορών αλλά να παραμείνουν και να μην αποκαθηλωθούν τα αντισυνταγματικά, τα ακυρωμένα Προγράμματα!!! Να λοιπόν, γιατί αποφεύγει να κάνει διάλογο με την ΠΕΘ η κ. Κεραμέως. Διότι κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό, τους γονείς, τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς και στοχεύει να διατηρήσει σε ισχύ τα ήδη ακυρωμένα Προγράμματα. Να γιατί στις 21 Σεπτεμβρίου 2019 δεν απέσυρε τα ακυρωμένα Προγράμματα, όπως είχε χρέος και δεν επανέφερε σε ισχύ τα ισχύοντα πριν από το 2016. Συνεχίζει έτσι η κ. Κεραμέως το έργο του ΣΥΡΙΖΑ και το σχέδιό του για το ουδετερόθρησκο σχολείο. Και βέβαια αν ισχύουν οι πληροφορίες που δημοσιεύει το ως άνω άρθρο, η υπουργός και ο κ. Καλαντζής έχουν δώσει οδηγίες «να γίνουν προσαρμογές, ώστε το μάθημα να εναρμονισθεί με την απόφαση του ΣτΕ. Πρόκειται για τη βασική υπουργική γραμμή, η οποία συνάδει με τις θέσεις όσων πιστεύουν –μεταξύ αυτών και εκκλησιαστικοί παράγοντες– ότι το μάθημα δεν πρέπει να αποκτήσει ομολογιακό χαρακτήρα»[17]. Παρακολουθήστε λογική ακολουθία, δείτε πώς κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό: Το μάθημα, γράφει το δημοσίευμα, θα εναρμονισθεί με τις αποφάσεις του ΣτΕ αλλά δεν θα έχει ομολογιακό χαρακτήρα. Μα η βασική γραμμή της απόφασης του ΣτΕ είναι το μάθημα να έχει ομολογιακό χαρακτήρα, δηλαδή να είναι ορθόδοξο. Η υπουργική όμως γραμμή, κατά το δημοσίευμα, συνάδει με τις θέσεις του «Καιρού» και κάποιων εκκλησιαστικών παραγόντων, όπως οι Μητροπολίτες Μεσσηνίας, Αλεξανδρουπόλεως κ.ά, των οποίων την τιμή και την υπόληψη βέβαια, σεβόμαστε αλλά έχουν ήδη καταγγελθεί ότι δεν θέλουν να αποκτήσει το μάθημα ομολογιακό δηλαδή ορθόδοξο χαρακτήρα. Και τι γίνεται τελικά; Αυτό που θέλουν οι παράγοντες οι εκκλησιαστικοί και οι συν αυτώ, διότι αυτοί δεν συμφώνησαν ποτέ με τις αποφάσεις του ΣτΕ και τώρα απλώς τις καταργούν ελέω Κεραμέως – Καλαντζή. Οι παράγοντες και ο παραγοντισμός ουσιαστικά επιβάλλουν αυταρχικά και εξουσιαστικά να ακυρωθούν όχι τα νέα Προγράμματα αλλά οι αποφάσεις του ΣτΕ που τα ακύρωσαν. Τα Προγράμματα, λένε οι πληροφορίες του δημοσιογράφου, θα μείνουν αλώβητα. Το ΣτΕ αποφάσισε ακύρωση των Προγραμμάτων. Οι παράγοντες, αντίθετα, αποφάσισαν τη διατήρησή τους. Πράγματι, “«θαυμαστός» ο τρόπος λειτουργίας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και των θεσμών του!”[18]
Άραγε ο Αρχιεπίσκοπος και η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, που σε πρόσαφατη συνεδρίασή τους είχαν αποφάσισαν ότι αναμένουν από το Υπουργείο την εφαρμογή των αποφάσεων του ΣτΕ, γνωρίζουν και επικροτούν αυτές τις κινήσεις των Κεραμέως - Καλαντζή; Ο λαός οφείλει να γνωρίζει τη στάση της διοικούσας Εκκλησίας. Μπορεί ακόμη, πολιτικοί και εκκλησιαστικοί παράγοντες να δηλώνουν ικανοποιημένοι από τις υπηρεσίες του κ. Καλαντζή στη θέση την οποία μακροχρόνια κατέχει με τη γνωστή σε όλους πλέον στήριξη που έχει αλλά ο λαός του Θεού που παρατηρεί τις ενέργείες του, θεωρεί ότι αυτές είναι καταστροφικές για το μάθημα των Θρησκευτικών, διότι συμπαρασύρουν σε μια αδιέξοδη και πολλαπλά επιζήμια πολιτική γι΄ αυτό το πολυσυζητημένο και πολυβασανισμένο μάθημα και την Υπουργό Παιδείας, την κ. Κεραμέως.
Προς τους Θεολόγους καθηγητές οφείλουμε να πούμε:
Οι καθηγητές και διδάσκαλοι που διδάσκουν στις τάξεις το μάθημα οφείλουν φυσικά, άμεσα να λάβουν υπόψη τους τις σχετικές με το μάθημα αποφάσεις του ΣτΕ και να συνεχίσουν χωρίς κανέναν φόβο πλέον, αυτό που στην συντριπτική πλειονότητά τους ήδη έκαναν, δηλαδή να διδάσκουν στην τάξη με βάση τα προηγούμενα Αναλυτικά Προγράμματα και βιβλία που ίσχυαν ως το 2016. Να σημειωθεί ότι και πέρυσι διοικητικές διαδικασίες που κινήθηκαν εναντίον Συναδέλφων που ακολουθούσαν στη διδασκαλία τα προηγούμενα Αναλυτικά Προγράμματα και βιβλία κατέπεσαν και τέθηκαν στο αρχείο και αυτό μάλιστα, έγινε προτού να εκδοθούν οι πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ κατά των Προγραμμάτων Γαβρόγλου!
Προς τους γονείς και κηδεμόνες:
Οι γονείς και κηδεμόνες είναι αυτονόητο ότι έχουν κάθε δικαίωμα να επιζητούν αλλά και να απαιτούν από την πολιτεία και από το εκπαιδευτικό προσωπικό των σχολείων, την διδασκαλία της πίστης τους ατόφιας και ανόθευτης από συγκρητιστικές προσμίξεις, στα παιδιά τους και ακόμη, να το διεκδικούν αυτό με κάθε νόμιμο τρόπο(ένδικα μέσα, επιστροφή βιβλίων, κ.λπ), από την στιγμή μάλιστα που και το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας με τις προειρημένες αποφάσεις του, τους δίνει κάθε δικαίωμα!
Προς την Ποιμαίνουσα Εκκλησία:
Είναι θλιβερό το θέαμα και το άκουσμα Επίσκοποι να παροτρύνουν, σχεδόν να ικετεύουν Υπουργούς να καταστρατηγήσουν το νόμο και τις αποφάσεις των δικαστηρίων της χώρας διότι αυτά δεν συνάδουν με το ατομικό «κοσμοπολίτικο», «προοδευτικό» και «εκσυγχρονιστικό» κοσμοείδωλό τους. Μια ατομική κοσμοαντίληψη η οποία μάλιστα, εμπεριέχει άρνηση του Ιερού Ευαγγελίου, έρχεται σε δεύτερη μοίρα μπροστά θέλημα του Θεού και στη διακονία του ποιμνίου![19] Με αυτά και με εκείνα, φθάσαμε στο σημείο δικαστές να ορθοτομούν τον λόγο της αλήθειας, Επίσκοποι να μεταμορφώνονται και να συμπεριφέρονται ως πολιτικάντηδες πολιτικοί και οι εκπρόσωποι της πολιτείας να διεκδικούν επάξια το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου! Προφανώς και μας «αξίζουν συγχαρητήρια» ως έθνος γι΄ αυτή μας την κατάντια!
Δόξα τω Θεώ όμως, υπάρχουν ακόμη, Επίσκοποι στην Εκκλησία οι οποίοι και τολμούν μέσα στον παράλογο κόσμο μας, να μαρτυρούν τα λογικά, τα αληθή και τα αυτονόητα ότι δηλαδή, «Επιτέλους η Εκκλησία οφείλει και δικαιούται το πολύτιμο αυτό εργαλείο, την ιστορική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Χώρας μας, να το κεφαλαιοποιήση. Δηλαδή να απαιτήση από την Πολιτεία το μάθημα των Θρησκευτικών για τα Ελληνόπουλα να είναι Ορθόδοξο, τα μέχρι σήμερα χρησιμοποιούμενα η μη ανεκδιήγητα “φυλλάδια” να αποσυρθούν πάραυτα»(Σεβ. Μητροπολίτης Ιερισσού κ. Θεόκλητος)![20]
Συμπέρασμα
Η επιστροφή του σχολείου στην ορθόδοξη κανονικότητα μετά και τις αποφάσεις του ΣτΕ είναι πλέον μονόδρομος για το Υπουργείο Παιδείας και την Υπουργό Παιδείας κ. Κεραμέως και παλλαϊκή απαίτηση. Η κ. Κεραμέως, όπως έσπευσε ταχύτατα και άμεσα να εφαρμόσει την απόφαση της Ανεξάρτητης Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων για την μη αναγραφή του θρησκεύματος και της ιθαγένειας στους τίτλους σπουδών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οφείλει και πολύ περισσότερο μάλιστα, το ίδιο να πράξει και με την ίδια ταχύτητα και αμεσότητα και για την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας, του ΣτΕ, για το μάθημα των Θρησκευτικών αποσύροντας πάραυτα τα «Θρησκευτικά Φίλη-Γαβρόγλου» από τα σχολεία!
Και αυτό πρέπει μάλιστα να γίνει χωρίς τη συμμετοχή όλων εκείνων των προσώπων που συνήργησαν σε αυτό το έγκλημα και ταλαιπώρησαν, κυριολεκτικά βασάνισαν την εκπαιδευτική κοινότητα, την πολιτεία, την Εκκλησία και τον λαό επί μια σχεδόν δεκαετία ενεργώντας ετσιθελικά και επιβάλλοντας αυταρχικά τις ιδεοληψίες τους, χωρίς καθόλου να υπολογίζουν τις διαφωνίες των Συναδέλφων τους, φθάνοντας μάλιστα, στο σημείο να απαξιώνουν, να στιγματίζουν και να στοχοποιούν τους Συναδέλφους τους που διαφωνούσαν. Αυτό είναι το δίκαιο και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα, σήμερα, τώρα, πράξη!
Κάθε άλλη λύση η οποία επιχειρείται να δοθεί παρακάμπτοντας την εκπεφρασμένη με πολλούς τρόπους εδώ και χρόνια, θέληση κλήρου και λαού, θα περιπλέξει περισσότερο τα πράγματα, θα δυσχεράνει τη διδασκαλία του χριστιανικού μαθήματος των Θρησκευτικών στο σχολείο, θα εμποδίσει τους ορθόδοξους μαθητές να αποκτήσουν τη θρησκευτική παιδεία που τους αξίζει για να καταστούν ολοκληρωμένες προσωπικότητες και τελικά θα αποβεί μοιραία για όλους τους εμπλεκόμενους υπεύθυνους οι οποίοι ηθελημένα ή αθέλητα θα στιγματιστούν στα μάτια του ελληνικού λαού ως συμπλέοντες με τους στόχους και τα σχέδια μυστικών και απολυταρχικών μορφών εξουσίας, όπως αυτών της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.
Η επισήμανση αυτή αξίζει να προσεχθεί ιδιαίτερα στην Ελλάδα, όπου στη συνεἰδηση της συντριπτικής πλειονοψηφίας των πολιτών της, φαίνεται ότι το δίπολο νεοπατριωτική και νεοταξική πολιτική τείνει πλέον, να αντικαταστήσει τις μέχρι σήμερα, γνωστές, παραδοσιακές διπολικές μορφές πολιτικής(σοσιαλιστική και συντηρητική ή αριστερή και δεξιά πολιτική). Γι΄ αυτό και είναι σύνηθες πλέον το φαινόμενο οι πολιτικοί στη χώρα μας, να χαρακτηρίζονται από τους Έλληνες πολίτες, ανάλογα με την νεοπατριωτική ή νεοταξική πολιτική ατζέντα που ακολουθούν, άσχετα σε ποιο κόμμα ανήκουν πολιτικά.
Η συμπεριφορά λοιπόν, των πολιτικών προς το ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα των Θρησκευτικών λειτουργεί και ως ένα ισχυρό πολιτικό μέτρο κρίσης - αξιολόγησης που έχουν στα χέρια τους οι Έλληνες πολίτες για να κρίνουν και να αξιολογούν σήμερα, τους πολιτικούς τους.
Ας έχουμε λοιπόν, όλοι υπόψη, ότι το ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών έχει σχέση με την ποιότητα και την εξέλιξη του πολιτισμού, με την ποιότητα της κοινωνικής και ηθικής ζωής των πολιτών αυτής της χώρας, με την μείσωση της εγκληματικότητας, προπάντων όμως με την οντολογική δομή των νέων ανθρώπων, διότι τα παιδιά μας μαθαίνουν να ζουν εν Χριστώ για να έχουν ελπίδα ζωής αιωνίου συμμετέχοντας στην νίκη του Χριστού κατά του θανάτου. Γι΄ αυτό θεωρείται και είναι πρωτεύον θέμα της σημερινής πολιτικής επικαιρότητας και απασχολεί μόνιμα εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές, κλήρο και λαό. Αυτήν την αξία και τη σημασία της ορθόδοξης διδασκαλίας οφείλουν να λάβουν υπόψη και όλοι οι υπεύθυνοι του Υπουργείου Παιδείας. Εμείς δε οι υπόλοιποι οφείλουμε να αγωνισθούμε για να διασώσουμε τη σχολική ορθόδοξη αγωγή των παιδιών μας, αναλλοίωτη και χωρίς τις παρεμβατικές υποδείξεις των εντός και εκτός της χώρας εκπροσώπων της Νέας Τάξης Πραγμάτων, όποιοι και αν είναι αυτοί.
Τέλος λοιπόν, η περίοδος χάριτος στην κ. Κεραμέως και στην Κυβέρνηση που προφανώς επέλεξαν, να συμπορευθούν από δω και πέρα και φυσικά και στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, με όλους εκείνους που πολεμούν αδυσώπητα για την απο-χριστιανοποίηση και απο-ορθοδοξοποίηση του μαθήματος των Θρησκευτικών και της Ελλάδας. Η κ. Κεραμέως και η Νέα Δημοκρατία προτίμησαν για άλλη μια φορά μάλλον, να πλήξουν στην καρδιά, στην πίστη τους, εκείνους που τους εμπιστεύτηκαν, διχάζοντας τους Έλληνες, σε μία περίοδο κατά την οποία η χώρα αγωνίζεται να επιβιώσει διερχόμενη από Συμπληγάδες Πέτρες δύσκολων οικονομικών και άκρως επικίνδυνων εθνικών θεμάτων.
Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων είναι πάντα ανοιχτή στο διάλογο και περιμένει την κ. Κεραμέως να κάνει όλες εκείνες τις ενέργειες που δεν φανερώνουν υπεροψία και μονομέρεια αλλά αντίθετα την πραγματική διάθεση να απευθυνθεί δημοκρατικά και ισότιμα σε όλους τους Θεολόγους και τελικά, σε όλους τους Έλληνες.
Είναι ώρα λοιπόν, όλοι μας, να αγωνισθούμε για να διασώσουμε το ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών.
Είναι ώρα τα χριστιανικά σωματεία των Αθηνών και όλης της Ελλάδας, να διεξάγουν και πάλι, έναν ανυποχώρητο αλλά και συνάμα ευλογημένο αγώνα για να ανατραπούν τα άνομα σχέδια όλων εκείνων που προσπαθούν λυσσαλέα για την απο-χριστιανοποίηση και απο-ορθοδοξοποίηση του μαθήματος των Θρησκευτικών και της Ελλάδας.
Είναι ώρα να ξανακάνουμε «Ορθόδοξη Χριστιανική Αγωγή» το μάθημα των Θρησκευτικών στο σχολείο.
Είναι ώρα να εμποδίσουμε με δύναμη ψυχής και πίστης όλους όσους, έχοντας στα χέρια τους, ως μοχλό την θρησκευτική διαπαιδαγώγηση 1.000.000 νέων, απεργάζονται να αφαιρέσουν από το ελληνικό σχολείο, κάθε ικμάδα Ελληνορθόδοξης παιδείας.
Είναι ώρα να αναστήσουμε και πάλι την εν Χριστώ παιδεία, την ζωηφόρο Ελληνορθόδ thriskeftika
VIDEO
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Μπαρτζώκας ψάχνει δύο παίκτες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
