Η Διάσκεψη του Βερολίνου έλαβε τέλος και ο Τούρκος Πρόεδρος Ρ.Τ. Ερντογάν γύρισε πίσω στην Άγκυρα, εκφράζοντας για μία ακόμη φορά την αποφασιστικότητα της Τουρκίας για χρήση όλων εκείνων των μέσων, πολιτικών, διπλωματικών και στρατιωτικών, που θα του εξασφαλίσουν την παραμονή της χώρας του στη Συρία, τη Λιβύη και τη Μεσόγειο.
Η νεο-αποικιακή αυτή Διάσκεψη της 19ης Ιανουαρίου που διοργανώθηκε από την Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, παρά την μη πρόσκληση και συμμετοχή της Ελλάδας, δεν προκάλεσε ιδιαίτερες εντάσεις στις ελληνογερμανικές σχέσεις. Ωστόσο, το γεγονός αυτό ίσως λειτουργήσει «αφυπνιστικά» για κάποιους στην Αθήνα, οι οποίοι οφείλουν να δουν τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, αναφορικά με τις σχέσεις της χώρας μας με το Βερολίνο, αλλά και της στάσης που θα επιδείξουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, όταν οι κίνδυνοι χτυπήσουν αιφνιδιαστικά την πόρτα μας.
Αξίζει να σημειωθεί πως η Ελλάδα στη βάση των τωρινών δεδομένων καλείται να αντιμετωπίσει μία σύνθετη και εκτενή απειλή για τα συμφέροντά της, καθώς η γείτονα εμφανίζεται αναβαθμισμένη όσον αφορά τη στρατιωτική της ισχύ και η Ευρώπη, που καθοδηγείται από την Γερμανία, νομιμοποιεί τις κινήσεις του Ερντογάν στην περιοχή. Με άλλα λόγια, όταν η ελληνοτουρκική κρίση ενσκήψει στην χώρα μας, θα επιχειρηθεί η επιβολή της προσφυγής σε “συνθηκολόγηση”, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της Τουρκίας.
Όπως δείχνουν τα πράγματα, μέχρι στιγμής η μοναδική δύναμη που αντιτάσσεται στην ευρωπαϊκή πολιτική για την Ελλάδα, είναι το Παρίσι και ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, που αποτελεί ίσως την «μεγάλη ελπίδα» της χώρας στα πλαίσια του σαθρού πολιτικά ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Ως εκ τούτου, η χώρα μας έχει χρέος να καταδείξει προς όλους ότι δεν είναι «δεδομένη» και ότι σε καμία περίπτωση δεν θα ενδώσει στις προκλητικές ενέργειες της Άγκυρας, καθώς μία τέτοια υποχώρηση θα ισοδυναμεί με το πιο βαρύ σφάλμα μίας ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, με την επόμενη Διάσκεψη να μην αφορά το μέλλον της Λιβύης, αλλά τους όρους εδαφικής συρρίκνωσης από την γείτονα.
Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρ.Τ. Ερντογάν ήταν απόλυτα σαφής όταν έλεγε ότι οι τουρκικές δυνάμεις δεν πρόκειται να αποχωρήσουν από την περιοχή της Λιβύης, έως ότου υπάρξει «αναγνώριση» των δικαιωμάτων της στη Μεσόγειο και σταθεροποίησης της Κυβέρνησης του Σαράτζ στην Τρίπολη, με την οποία διατηρούν ιστορικούς δεσμούς πέντε αιώνων.
Έτσι, το τουρκο-λιβυκό σύμφωνο που υπογράφτηκε, θα περισωθεί και η βορειοαφρικανική χώρα θα αποτελέσει προτεκτοράτο της Τουρκίας, οικοδομώντας με ταχύτητα τη νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία από τη Συρία μέχρι τη Λιβύη, αρπάζοντας τα πετρέλαια της χώρας και κατ’ επέκταση το Αιγαίο. Τόσο η Γερμανία όσο και η Ευρώπη δείχνουν πρόθυμες να της δώσουν στο πιάτο μέρος της ελληνικής επικράτειας. Το εύλογο όμως, ερώτημα είναι «τι θα κάνουμε εμείς;».
Του Γεώργιου Π. Μαλούχου
Let's block ads! (Why?)
ΠΗΓΗ
periergaa
