2020-01-25 21:58:24
Στολή ψυχής αλέρωτη, παιδιού χιονοφεγγίζει!
Του τρούλου τις αγγελικές δυνάμεις ατενίζει!
Χρυσόστομος ασπάζεται λείψανο του προστάτη!
Εκείνον θα έχει στη ζωή παντοτινό ιχνηλάτη!
Θεοφίλων η συνέχεια τιμά τον μυροβλήτη
Το τέλος του το οσιακό ταπείνωση κηρύττει!
Στο άγιο βήμα ιερουργεί, το άνω σχώμεν νιώθει
Λάμπουν τα πρόσωπα όλων τους Χριστός σαν τους εδόθη!
Λέει την ευχή ολημερίς κι όλα τα αγιάζει
Τείχος στήνει στους δαίμονες τους καίει και τους δαμάζει!
Της νοεράς της προσευχής Φιλόθεο εργαστήρι
Σπηλαιώτης ο καθηγητής την νήψη έχει σπείρει.
Στο καθολικό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην θαλασσόβρεχτη Παντοκράτορος. Στεκόμαστε για λίγο εντυπωσιασμένοι μπροστά στο εκπληκτικό μαρμάρινο προσκυνητάρι της μεγάλης Δεσποτικής Εορτής, οπότε και η Μονή πανηγυρίζει. Χαραγμένο πάνω του το όνομα του Μοναχού Ακινδύνου εξ Άνδρου, ο οποίος το 1896 μερίμνησε και δαπάνησε, ώστε να μνημονεύεται πάντοτε ως ευεργέτης στην θεία πρόθεση
. Στον Εσπερινό του Αγίου Γερασίμου, μας συνεπαίρνει η δυνατή και μελωδικότατη φωνή του παπά Κωνσταντίνου του Κρητικού, που στέκεται στο αριστερό ψαλτήρι. Τιμάται από απόψε ένας Άγιος της άσκησης, που αθλήθηκε υπερβαλλόντως και στο Όρος, ποδηγετώντας όλους τους κατοπινούς οικιστές του Άθωνα. Το τροπάριο που ακούγεται, ιστορεί κατορθώματα που αναζητούν πάντοτε μιμητές, ακόμα και στην Θεοστυγή εποχή μας. «Πάτερ Γεράσιμε η σή στάσις ολονύκτιος, και των δακρύων η έκβλυσις, πάσας κατέσβεσε σαρκικάς ορέξεις, προς Θεόν πτερούμενος, και νουν και της καρδίας τα όμματα…» Οι χαιρετισμοί του Αγίου ενταγμένοι μέσα στο μικρό απόδειπνο, εξυμνούν την ρωμαλεότητα και την άγρυπνη προστασία του τρισολβίου Πατρός που δεν σταματά να κάνει το μεσιτευτικό δρομολόγιο! Όλος ην εν τοις κάτω τη σαρκί, και των άνω ουδόλως απήν τη ψυχή ο Γεράσιμος Δίπλα μου ένας μικρούλης γύρω στα 7, στέκεται όρθιος και περιεργάζεται συνεχώς τα άνω! Πάντα ένα παιδί κοιτάει ψηλά μόλις εισέρχεται σε έναν οίκο Κυρίου! Είναι συνταρακτικό το τι μπορεί μια καθαρή ψυχή να ατενίζει. Την ένωση του Ουρανού και της γης! Τις αγγελικές ουράνιες δυνάμεις… Όσα μπορούν να βλέπουν εκείνοι που κρατούν αλέρωτο και χιονοφεγγή τον χιτώνα του Αναβαλλομένου το Φως ως ιμάτιον Δωρεοδότη Χριστού. Επισκοπούν τον Παντεπίσκοπο! Πόσο χαριτωμένο είναι αυτό το μικρό παιδί που στέκει δίπλα μας! Τον ρωτάμε το όνομά του και εκείνο χωρίς να σταματήσει ψηλά να κοιτά, μας απαντά: -Χρυσόστομος! Με τον πατέρα του ήρθε απ το Κιλκίς στην Παντοκράτορος να συναντήσει …τον Άγιό του!
Το διαπιστώνουμε στην προσκύνηση των τιμίων λειψάνων και τόσο συγκινούμαστε όταν ακούμε τον γλυκύτατο καλογερόπαπα Θεόφιλο να του δείχνει μια ασημωμένη λειψανοθήκη! -Έλα Χρυσόστομέ μου να ασπαστείς τον προστάτη σου! Κρατώντας εκείνο τον πατέρα του από το χέρι πλησιάζει και φιλά τον Άγιο Ιωάννη! Δεν ξέρω αν συναισθάνεται την σπουδαιότητα της ώρας αυτής! Το μόνο που είναι βέβαιο είναι ότι αυτό το παιδί θα πορεύεται στην ζήση του έχοντας οδηγό τον οικουμενικό φωστήρα… Έχοντας φτερά, πάντα θα ακολουθεί το χρυσόλαλο αηδόνι της Ορθοδόξου πίστεως. Στεκόμαστε και εμείς στην σειρά για να ασπαστούμε τα άγια λείψανα που ο ευχάριστος πατέρας Θεόφιλος μας παραθέτει. Ένα διαρκές καλοσυνάτο χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του. Ο πιο πρόσφατος Θεόφιλος της Παντοκρατορινής ιστορίας. Μόνο τυχαίο δεν θεωρούμε το γεγονός ότι με ιδιαίτερη ευλάβεια μας καλεί να ασπαστούμε και το δεξί χέρι ενός μεγάλου Αγιορείτη Αγίου. Του συνονόματού του Μυροβλήτη Αγίου Θεοφίλου! Στο παντοκρατορινό κελίον του Αγίου Βασιλείου στην Καψάλα πέρασε τα τελευταία έτη της ισαγγελικής του πολιτείας. Λίγο πριν την οσιακή του κοίμηση ο ταπεινότατος Θεόφιλος, κάλεσε τον υποτακτικό του Ισαάκ και του είπε :
-Μόλις κοιμηθώ δεν θα πεις σε κανέναν τίποτα. Δεν θα τελέσεις τίποτα από τα ειωθότα Αγιορείτικα ταφικά. Θα δέσεις με ένα σχοινί τα πόδια μου και πήγαινε με σε ένα απόμερο μέρος του δάσους να με φάνε τα άγρια ζώα! Όμως κάμε σε παρακαλώ όσες περισσότερες λειτουργίες και μνημόσυνα μπορείς !
Ο Κύριος όμως επέτρεψε να φανερωθεί έτη αργότερα το λείψανό του το οποίο και μεταφέρθηκε στο κελί του όπου και πέντε αιώνες τώρα μυροβλύζει!
Παρατηρούμε τον παπά Θεόφιλο με την ίδια ζεστασιά που αγκάλιασε τον μικρό Χρυσόστομο, να υποδέχεται και έναν μεγάλο σε ηλικία λαϊκό άνθρωπο που κάτι θέλει να τον ρωτήσει για το πρόγραμμα του μοναστηριού. Αγάπη ανεξαίρετη και στον τρόπο του ταπεινού Ηγουμένου Γέροντος Γαβριήλ. Με ξεχωριστή χάρη και χαρά ευλογεί τους προσκυνητές. Κάθε φορά που τον βλέπουμε φέρνουμε στην μνήμη μας και τον μακαριστό προκάτοχό του. Τον Γέροντά του Βησσαρίωνα! Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι… Ο τάφος του πίσω από το καθολικό, σημείο αναφοράς και προσκυνήματος για όλους μας. Το 1992 ήρθαν μαζί από την Ξενοφώντος και ξεκίνησαν την νέα κοινοβιακή εποχή του μοναστηριού. Ξεκίνησε μια φωτεινή περίοδος κοινών αγώνων, συνδημιουργίας και άφατης χαράς! Δέκα χρόνια σχεδόν μετά ο πατήρ Βησσαρίων μόλις στα 47 του, μετά από σύντομη ασθένεια που υπέμεινε με θαυμαστή ανδρεία, με χρυσή την ψυχή περασμένη από το χωνευτήρι του Χρυσοχόου Θεού, εξεδήμησε προς Αυτόν, να λάβει πλέον τον μισθό μιας σύντομης αλλά τόσο καρποφόρας βιωτής. Τον διαδέχτηκε ο Γαβριήλ του, τέκνο της υπακοής και της ταπείνωσης. Ο Κρής Γαβριήλ, παιδιόθεν ποθών την μοναστική ζωή, από τότε που σαν παιδί εισερχόταν στο ιερό του Αγίου Νεκταρίου στα Χανιά. Στης Γερόντισσας την ικεσία καταφεύγει! Υπό το όμμα της μάνας, μεριμνά για τις ψυχές όσων εκείνη του εμπιστεύτηκε να οδηγήσει στην πνευματική μάνδρα της. Το ξημέρωμα μας βρίσκει στην λιτή. Το σκοτάδι διασχίζουν αθόρυβα οι φιγούρες των Παντοκρατορινών μοναχών που κινούνται πάντα με αιτία δοξολογική! Ακούμε την γνώριμη πλέον φωνή του παπά Κωνσταντίνου του Ηρακλειώτη! Αυτήν την φορά έρχεται όχι από το ψαλτήρι όπως χθες, μα μέσα από το Ιερό! Σήμερα ιερουργεί! Αρμονικός και ηδύς, ιεροπρεπής και ταπεινός! Νιώθουμε πόσο ξεχωριστές είναι τούτες οι στιγμές για εκείνον! Πόση τιμή και συγκίνηση πρέπει να αισθάνονται οι Ιερείς του έξω κόσμου όταν οι Αγιορείτες τους καλούν να εισέλθουν στους τόπους του υπερτάτου διακονήματος, σε Αθωνικό φοβερό βήμα, να κατεβάσουν τον Θεό στην γη και να ανυψώσουν τις καρδιές μας προς τον Κύριο. Το Άγιο ποτήριο πλησιάζουν με δέος και μηδενός εξαιρουμένου τα πνευματικοπαίδια του παπά! Το συν… εορτάζει μπροστά στην Γερόντισσα! Σύναξη Κρητικών, συναγωγή στο Ένα, το ομοθυμαδόν και οι νέες σελίδες στον Πραξαπόστολο. Μεταλαμβάνουν από τα χέρια του το Σώμα και το Αίμα του Χριστού! Όλων τα πρόσωπα εκείνη την ώρα παίρνουν την μορφή του πνευματικού τους! Είναι λαμπερά και αλλοιωμένα, σε έκσταση απερίγραπτη και τρισευλογημένη! Το Φως του κόσμου στα μάτια τους! Είναι η τελευταία Παντοκρατορινή εικόνα που χαράσσει στις καρδιές μας την λέξη Ελπίδα! Ελπίδα αθανασίας πλήρης! ( Σοφ. Σολ. 3,4) Όσοι κάποιοι συνειδητοποιημένα θα πλησιάζουν τον Άρτο της αιωνιζούσης Ζωής, τόσο θα σμικρύνεται η απόσταση ανάμεσα σε Ουρανό και γη. Όσο θα υπάρχουν πνευματικοί πατέρες που θα βιώνουν και θα εμπνέουν το ίνα ώσι έν, που θα νοιάζονται στην πράξη και θα αγρυπνούν για τις ψυχές που ακουμπούν στο πετραχήλι τους όπως ο πατήρ Κωνσταντίνος, τόσο θα αυξάνεται η παρρησία εκείνων των λίγων που εκλιπαρούν για παράταση στην παράταση του ελέους…
Επόμενος σταθμός της φετινής μας οδοιπορίας στα Θεοτοκοβλόγητα μονοπάτια της Αγγελικής πολιτείας, η Ιερά Μονή Καρακάλλου. Ω τι μνήμες μας γεννά αυτό το μοναστήρι ! Πόσες μορφές που ενώ ποτέ μας δεν συναντήσαμε πάντοτε νοσταλγούμε στο άκουσμα αυτού του Αθωνικού Προμάχου. Το κάστρο της, το κοιμητήρι της, τα κατάφορτα περιβόλια και οι πολύχρωμοι κήποι της, οι πατέρες οι παμφίλτατοι, ο Άγιος Γεδεών, ο Γέροντάς της ο βιβλικού παραστήματος Φιλόθεος… Πριν το μεσημέρι διαβαίνουμε το κατώφλι των Αγίων Αποστόλων. Ο εναγκαλισμός των Πρωτοκορυφαίων ακολουθεί παντού γνώριμα βήματα. Να αξιωθούμε κάποτε να βρεθούμε εδώ το καλοκαίρι στην δωδεκάωρη αγρύπνια, στο ξακουστό πανηγύρι των Καρακαλληνών… Ως τότε εδώ θα μας φέρνουν λίγοι στίχοι απ του μηνού Ιούνη την ψυχή… Από την Πνύκα ως τον Ισθμό και ως την Καρακάλλου αχολογούν τα ρήματα Εθνών του Διδασκάλου… Σμίγουν ξανά Πρωτόθρονοι, κρατώντας Εκκλησία, Κλειδιά βαστούν κι επιστολές που ανοίγουν Σωτηρία… Και πίσω τους οι πάνσοφοι, όλοι οι Μαθητάδες, Που τους υμνούν στο τέλος του οι διαλεχτοί οι ψαλτάδες.
Και η αλήθεια είναι ότι εδώ στην Καρακάλλου υπάρχει παράδοση σε αγγελόφωνους ψάλτες! Στο ίδιο δωμάτιο αρκετά χρόνια μετά, δίπλα στο παρεκκλήσι του Αγίου Παντελεήμονος! Ο πατήρ Νεκτάριος με χαρά μας υποδέχεται! Με τον Φώτη στις λίγες ώρες που μένουν ως τον εσπερινό αποφασίζουμε να ανηφορίσουμε ως την Φιλοθέου. Διαδρομή που όσοι την έκαναν ένιωσαν Θεού παρουσία συνεχή. Τα φιδίσια υγρά ανηφόρια, τα ανήλιαγα απομεινάρια από ησυχίας καλύβες, το ξαπόσταμα του Αη Γιώργη, οι ήχοι των πουλιών και της ευχής που πρώτη η καρδιά ακούει…
Δεν άλλαξε τίποτα ο σεβαστικός χρόνος. Ούτε μια λέξη απ τις παλιές δεν έχασε το χρώμα και το άρωμά της. Όπως δέκα χρόνια πριν! Και έπειτα ο ανήφορος ως τους Φιλοθεΐτες, χνάρια αγιασμένα, αιώνια γενναίοι Ερημίτες … Της Αριζόνας Άγγελο είχαμε στο μυαλό, και μέγα Εθναπόστολο, Κοσμά τον Αιτωλό… (σ.σ. Την ώρα που τούτες οι γραμμές γράφονται στον Ουρανό στήνεται πανηγύρι… Έχει υποδοχή Αγίου! Ο Φιλοθεϊτης Άγγελος στην χώρα των Ζώντων, συνόμιλος Αγίων…) Έπειτα από μισή ώρα φτάσαμε στο πανέμορφο Μοναστήρι. Και εδώ ο χρόνος σταματημένος. Το πράσινο χαλί που αγκαλιάζει το καθολικό, η χαμηλή είσοδος με την καμπάνα, το κωδωνοστάσι που αγγίζει Ουρανό.
Έξω από την πύλη συναντάμε μόνο κάποιους προσκυνητές. Κανέναν πατέρα δεν βλέπουμε. Ούτε θέλουμε να ενοχλήσουμε κανέναν. Στο καθολικό του Ευαγγελισμού μπαίνουμε να προσκυνήσουμε. Μας αρέσει η νέα ξύλινη και γυάλινη σκεπαστή κατασκευή που ενώνει την Εκκλησία με την τράπεζα. Τα πάντα εμφορούνται από την πνευματική θρέψη. Όλα εκεί να στοχεύουν. Καθόλου να μην ξεχνιέσαι σαν το σώμα συντηρείς. Σαν να προσπαθούν οι πατέρες να εγκλωβίσουν τις ανεπανάληπτες λατρευτικές στιγμές …
Να συνεχίσεις να υμνείς και να προσεύχεσαι και όταν τρως. Να αποζητάς την τρυφή του πνεύματος. Να υποτιμάς στο μέτρο που σου είναι αναγκαία και μόνο την τροφή του σώματος. Βγαίνοντας συναντάμε έναν δόκιμο νεαρότατο μοναχό. Σαν να μην πατά στη γη, με μια ζωντάνια εντυπωσιακή και την μονολόγιστη ευχή να ακούγεται καθαρά και συνεχώς από το στόμα του. Εγγονός Αγίου παπά Εφραίμ, Δισέγγονος Αγίου Ιωσήφ. Τι άλλο θα μπορούσαμε να βρούμε μπροστά μας εδώ σε αυτό το εργαστήριο της νοεράς Προσευχής; Μας μεταφέρει αυτό το ολόχαρο καλογεράκι, στην μικρά Αγία Άννα πριν από εβδομήντα ολόκληρα χρόνια, στο Πανεπιστήμιο της αδολεσχίας και της ευχής. Ο Σπηλαιώτης Άγιος Ιωσήφ διδάσκει ένα κούτσικο καλογέρι, τον κατοπινό μεγάλο Ιεραπόστολο Γέροντα Εφραίμ: «-Παιδί μου, την ευχή. Θέλω να σ ακούω να λες την ευχή και όχι να αργολογείς. Μη ζητάς τίποτε άλλο, αυτό είναι. Αυτός είναι ο πολύτιμος ουράνιος θησαυρός. Απόλαυσέ τον! «Οφείλει ο μοναχός είτε τρώει είτε πίνει είτε κάθεται είτε διακονεί είτε περπατεί είτε κάνει ο,τιδήποτε να φωνάζει αδιαλείπτως το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με…. Έτσι το όνομα του Κυρίου Ιησού κατερχόμενο στο βάθος της καρδιάς, θα ταπεινώσει τον δράκοντα, θα σώσει και θα ζωοποιήσει την ψυχή. Να επιμένεις, λοιπόν, αδιάλειπτα στην επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού, για να καταπιεί η καρδιά τον Κύριο και ο Κύριος την καρδιά και να γίνουν τα δύο ένα Από σας θέλω μόνο μέρα-νύχτα σιωπή, ευχή, μετάνοια και κυρίως δάκρυα. Τίποτε άλλο δεν θέλω, μόνο βία στην προσευχή και δάκρυα μέρα-νύχτα…. Μόλις ανοίξετε τα μάτια, αμέσως την ευχή. Μην αφήσετε το μυαλό σας να πετάει εδώ και κει και χάνετε την ώρα σας, που είναι πολύτιμη για την ευχή. Όταν έτσι βιάσετε τον εαυτό σας, θα σας βοηθήσει κι ὁ Θεός να γίνει μία αγία συνήθεια με το άνοιγμα των ματιών, η προσευχή να παίρνει την πρώτη θέση για όλη την ημέρα. Στην συνέχεια θα εργάζεσθε και θα λέτε την ευχή. Ευλογείται η εργασία, αγιάζεται το στόμα, η γλώσσα, η καρδιά, ο χώρος, ο χρόνος και όλος ο άνθρωπος, που προφέρει το όνομα του Χριστού. Ο μοναχός που λέει αδιαλείπτως την ευχούλα, οπλίζεται με τέτοια θεϊκή δύναμη, που καθίσταται απρόσβλητος από τους δαίμονες, αφού αυτή τους καίει και τους μαστιγώνει». Με το όνομα του Χριστού αγιάζεται η ατμόσφαιρα και φυγαδεύονται τα δαιμόνια…
Όταν προσεύχεται κανείς ο άλλος εύκολα δεν τον πλησιάζει να αργολογήσει. Το σκέπτεται. «Πως να τον σταματήσω τώρα, από την προσευχή και να καθίσω να του πω: Ξέρεις! Εκείνο, το άλλο, το παράλλο. Δεν θα μου δώσει σημασία». Σταματάει τον μετεωρισμό, δηλαδή την “αργολογία” του νου. Διότι κι εάν ακόμα ο νους ξεφύγει, πολύ σύντομα ο ήχος της φωνής τον επαναφέρει πίσω. Μπορεί ο αδελφός, ο οποίος ρεμβάζει η αργολογεί, να ανανήψει και να πει: «Μα ο αδελφός μου προσεύχεται, εγώ τι κάνω;… -Γέροντα, από την ευχή, πονάει το στόμα μου, η γλώσσα μου, έκλεισε ο λάρυγγάς μου είναι σαν πληγή. Ας πληγώσει! Δεν παθαίνεις τίποτα. Υπομονή! Μην την σταματάς καθόλου! Λέγε την. Ο πόνος θα φέρει την πνευματική ηδονή…. Αν δεν πονέσεις καρπό προσευχής δεν θα δεις. Αυτή θα σε βοηθήσει. Θα σε παρηγορήσει. Θα σε διδάξει. Θα σου γίνει φως. Θα σε σώσει. «Κράξον και βόησον» την ευχή. Με προσευχή, νήψη και προσοχή ασφάλιζε τον νου σου. Η διάνοια σου όχι προς τα έξω, αλλά προς τα μέσα. Όχι λόγια, συμβουλές και κηρύγματα, αλλά πολύ-πολύ ταπεινά και με δάκρυα την προσευχή. Αυτή είναι η ουσία, αυτή είναι η Πατερική οδός, αυτή είναι των παππούδων σας η παραγγελία και η νουθεσία. Δες την με την πράξη. Γιατί αν δεν έχεις πράξη, πως θα μιλήσεις για ουράνια θεωρία; …Κρατάτε την ευχή! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. Αυτή θα σας σώσει. Το όνομα του Χριστού θα φωτίσει τον νου σας, θα σας δυναμώσει ψυχικά, θα σας βοηθήσει στον πόλεμο εναντίον των δαιμόνων. Θα σας καλλιεργήσει τις αρετές και θα σας γίνει τα πάντα». (Αποσπάσματα από το βιβλίο : “Ο Γέροντάς μου Ιωσήφ ο ησυχαστής και Σπηλαιώτης 1897-1959” Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, Εκδόσεις Ι.Μ.Αγίου Αντωνίου Αριζόνας USA 2008., σελ.277-284)
Στην έξοδο, δίπλα στην έκθεση της Μονής που εκείνη την ώρα ήταν κλειστή ένα καλαθάκι με μια ταμπέλα: Ευλογίες. Μέσα πολλοί ψηφιακοί δίσκοι με κηρύγματα συγχρόνων και Θεοφωτίστων πατέρων. Ομιλίες του μακαριστού πατρός Συμεώνος Κραγιόπουλου, του υπέροχου πατέρα Αθανασίου Μυτιληναίου, του πεφιλημένου πνευματικού παιδιού του Γέροντος Εφραίμ πατρός Στεφάνου Αναγνωστοπούλου. Προσεκτικοί οι Φιλοθεϊτες στην ανθολόγησή τους. Πατρικές διδαχές από πατερικές και μόνο φωνές. Τις πήραμε με την ευχή να βοηθηθούμε και εμείς και άλλοι αδελφοί μας τα πυκνά σκοτάδια να φωτιστούν. Επιστροφή στην Καρακάλλου για εσπερινό Αναστάσιμο! Πολλά τα χρόνια και τα οδοιπορικά μας, μα πρώτη μας φορά αξιωνόμαστε να ψάλουμε στο Όρος αναστάσιμο απολυτίκιο! Ο ήχος τρίτος, ένθερμος και διασταλτικός, η μνήμη του Φιλοθεϊτη Αγγέλου παντού διάχυτη! Εφραινέσθω και Εφραιμέσθω τα Ουράνια…
(συνεχίζεται με το 6ο μέρος)
Νώντας Σκοπετέας
http://sotiriapsixis.blogspot.com/2019/12/2019-6.html
Προηγούμενα:
12768 - Όρος ασύνορο. Ημερολόγιο Άθωνος 2019. Μέρος 1
12804 - Όρος ασύνορο. Ημερολόγιο Άθωνος 2019. Μέρος 2
12853 - Όρος ασύνορο. Ημερολόγιο Άθωνος 2019. Μέρος 3
12891 - Όρος ασύνορο. Ημερολόγιο Άθωνος 2019. Μέρος 4
12941 - Όρος ασύνορο. Ημερολόγιο Άθωνος 2019. Μέρος 5
Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών, αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους: «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Μύρισε Παράδεισος», «Του Παραδείσου τ’ όνειρο», «Η Παναγία οικονόμησε», «Ψυχή Ορθρία», «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθως», «Όσο ανασαίνω θα διψώ!» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας: Ημερολόγιο Όρους.
agioritikesmnimes
Του τρούλου τις αγγελικές δυνάμεις ατενίζει!
Χρυσόστομος ασπάζεται λείψανο του προστάτη!
Εκείνον θα έχει στη ζωή παντοτινό ιχνηλάτη!
Θεοφίλων η συνέχεια τιμά τον μυροβλήτη
Το τέλος του το οσιακό ταπείνωση κηρύττει!
Στο άγιο βήμα ιερουργεί, το άνω σχώμεν νιώθει
Λάμπουν τα πρόσωπα όλων τους Χριστός σαν τους εδόθη!
Λέει την ευχή ολημερίς κι όλα τα αγιάζει
Τείχος στήνει στους δαίμονες τους καίει και τους δαμάζει!
Της νοεράς της προσευχής Φιλόθεο εργαστήρι
Σπηλαιώτης ο καθηγητής την νήψη έχει σπείρει.
Στο καθολικό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην θαλασσόβρεχτη Παντοκράτορος. Στεκόμαστε για λίγο εντυπωσιασμένοι μπροστά στο εκπληκτικό μαρμάρινο προσκυνητάρι της μεγάλης Δεσποτικής Εορτής, οπότε και η Μονή πανηγυρίζει. Χαραγμένο πάνω του το όνομα του Μοναχού Ακινδύνου εξ Άνδρου, ο οποίος το 1896 μερίμνησε και δαπάνησε, ώστε να μνημονεύεται πάντοτε ως ευεργέτης στην θεία πρόθεση
Το διαπιστώνουμε στην προσκύνηση των τιμίων λειψάνων και τόσο συγκινούμαστε όταν ακούμε τον γλυκύτατο καλογερόπαπα Θεόφιλο να του δείχνει μια ασημωμένη λειψανοθήκη! -Έλα Χρυσόστομέ μου να ασπαστείς τον προστάτη σου! Κρατώντας εκείνο τον πατέρα του από το χέρι πλησιάζει και φιλά τον Άγιο Ιωάννη! Δεν ξέρω αν συναισθάνεται την σπουδαιότητα της ώρας αυτής! Το μόνο που είναι βέβαιο είναι ότι αυτό το παιδί θα πορεύεται στην ζήση του έχοντας οδηγό τον οικουμενικό φωστήρα… Έχοντας φτερά, πάντα θα ακολουθεί το χρυσόλαλο αηδόνι της Ορθοδόξου πίστεως. Στεκόμαστε και εμείς στην σειρά για να ασπαστούμε τα άγια λείψανα που ο ευχάριστος πατέρας Θεόφιλος μας παραθέτει. Ένα διαρκές καλοσυνάτο χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του. Ο πιο πρόσφατος Θεόφιλος της Παντοκρατορινής ιστορίας. Μόνο τυχαίο δεν θεωρούμε το γεγονός ότι με ιδιαίτερη ευλάβεια μας καλεί να ασπαστούμε και το δεξί χέρι ενός μεγάλου Αγιορείτη Αγίου. Του συνονόματού του Μυροβλήτη Αγίου Θεοφίλου! Στο παντοκρατορινό κελίον του Αγίου Βασιλείου στην Καψάλα πέρασε τα τελευταία έτη της ισαγγελικής του πολιτείας. Λίγο πριν την οσιακή του κοίμηση ο ταπεινότατος Θεόφιλος, κάλεσε τον υποτακτικό του Ισαάκ και του είπε :
-Μόλις κοιμηθώ δεν θα πεις σε κανέναν τίποτα. Δεν θα τελέσεις τίποτα από τα ειωθότα Αγιορείτικα ταφικά. Θα δέσεις με ένα σχοινί τα πόδια μου και πήγαινε με σε ένα απόμερο μέρος του δάσους να με φάνε τα άγρια ζώα! Όμως κάμε σε παρακαλώ όσες περισσότερες λειτουργίες και μνημόσυνα μπορείς !
Ο Κύριος όμως επέτρεψε να φανερωθεί έτη αργότερα το λείψανό του το οποίο και μεταφέρθηκε στο κελί του όπου και πέντε αιώνες τώρα μυροβλύζει!
Παρατηρούμε τον παπά Θεόφιλο με την ίδια ζεστασιά που αγκάλιασε τον μικρό Χρυσόστομο, να υποδέχεται και έναν μεγάλο σε ηλικία λαϊκό άνθρωπο που κάτι θέλει να τον ρωτήσει για το πρόγραμμα του μοναστηριού. Αγάπη ανεξαίρετη και στον τρόπο του ταπεινού Ηγουμένου Γέροντος Γαβριήλ. Με ξεχωριστή χάρη και χαρά ευλογεί τους προσκυνητές. Κάθε φορά που τον βλέπουμε φέρνουμε στην μνήμη μας και τον μακαριστό προκάτοχό του. Τον Γέροντά του Βησσαρίωνα! Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι… Ο τάφος του πίσω από το καθολικό, σημείο αναφοράς και προσκυνήματος για όλους μας. Το 1992 ήρθαν μαζί από την Ξενοφώντος και ξεκίνησαν την νέα κοινοβιακή εποχή του μοναστηριού. Ξεκίνησε μια φωτεινή περίοδος κοινών αγώνων, συνδημιουργίας και άφατης χαράς! Δέκα χρόνια σχεδόν μετά ο πατήρ Βησσαρίων μόλις στα 47 του, μετά από σύντομη ασθένεια που υπέμεινε με θαυμαστή ανδρεία, με χρυσή την ψυχή περασμένη από το χωνευτήρι του Χρυσοχόου Θεού, εξεδήμησε προς Αυτόν, να λάβει πλέον τον μισθό μιας σύντομης αλλά τόσο καρποφόρας βιωτής. Τον διαδέχτηκε ο Γαβριήλ του, τέκνο της υπακοής και της ταπείνωσης. Ο Κρής Γαβριήλ, παιδιόθεν ποθών την μοναστική ζωή, από τότε που σαν παιδί εισερχόταν στο ιερό του Αγίου Νεκταρίου στα Χανιά. Στης Γερόντισσας την ικεσία καταφεύγει! Υπό το όμμα της μάνας, μεριμνά για τις ψυχές όσων εκείνη του εμπιστεύτηκε να οδηγήσει στην πνευματική μάνδρα της. Το ξημέρωμα μας βρίσκει στην λιτή. Το σκοτάδι διασχίζουν αθόρυβα οι φιγούρες των Παντοκρατορινών μοναχών που κινούνται πάντα με αιτία δοξολογική! Ακούμε την γνώριμη πλέον φωνή του παπά Κωνσταντίνου του Ηρακλειώτη! Αυτήν την φορά έρχεται όχι από το ψαλτήρι όπως χθες, μα μέσα από το Ιερό! Σήμερα ιερουργεί! Αρμονικός και ηδύς, ιεροπρεπής και ταπεινός! Νιώθουμε πόσο ξεχωριστές είναι τούτες οι στιγμές για εκείνον! Πόση τιμή και συγκίνηση πρέπει να αισθάνονται οι Ιερείς του έξω κόσμου όταν οι Αγιορείτες τους καλούν να εισέλθουν στους τόπους του υπερτάτου διακονήματος, σε Αθωνικό φοβερό βήμα, να κατεβάσουν τον Θεό στην γη και να ανυψώσουν τις καρδιές μας προς τον Κύριο. Το Άγιο ποτήριο πλησιάζουν με δέος και μηδενός εξαιρουμένου τα πνευματικοπαίδια του παπά! Το συν… εορτάζει μπροστά στην Γερόντισσα! Σύναξη Κρητικών, συναγωγή στο Ένα, το ομοθυμαδόν και οι νέες σελίδες στον Πραξαπόστολο. Μεταλαμβάνουν από τα χέρια του το Σώμα και το Αίμα του Χριστού! Όλων τα πρόσωπα εκείνη την ώρα παίρνουν την μορφή του πνευματικού τους! Είναι λαμπερά και αλλοιωμένα, σε έκσταση απερίγραπτη και τρισευλογημένη! Το Φως του κόσμου στα μάτια τους! Είναι η τελευταία Παντοκρατορινή εικόνα που χαράσσει στις καρδιές μας την λέξη Ελπίδα! Ελπίδα αθανασίας πλήρης! ( Σοφ. Σολ. 3,4) Όσοι κάποιοι συνειδητοποιημένα θα πλησιάζουν τον Άρτο της αιωνιζούσης Ζωής, τόσο θα σμικρύνεται η απόσταση ανάμεσα σε Ουρανό και γη. Όσο θα υπάρχουν πνευματικοί πατέρες που θα βιώνουν και θα εμπνέουν το ίνα ώσι έν, που θα νοιάζονται στην πράξη και θα αγρυπνούν για τις ψυχές που ακουμπούν στο πετραχήλι τους όπως ο πατήρ Κωνσταντίνος, τόσο θα αυξάνεται η παρρησία εκείνων των λίγων που εκλιπαρούν για παράταση στην παράταση του ελέους…
Επόμενος σταθμός της φετινής μας οδοιπορίας στα Θεοτοκοβλόγητα μονοπάτια της Αγγελικής πολιτείας, η Ιερά Μονή Καρακάλλου. Ω τι μνήμες μας γεννά αυτό το μοναστήρι ! Πόσες μορφές που ενώ ποτέ μας δεν συναντήσαμε πάντοτε νοσταλγούμε στο άκουσμα αυτού του Αθωνικού Προμάχου. Το κάστρο της, το κοιμητήρι της, τα κατάφορτα περιβόλια και οι πολύχρωμοι κήποι της, οι πατέρες οι παμφίλτατοι, ο Άγιος Γεδεών, ο Γέροντάς της ο βιβλικού παραστήματος Φιλόθεος… Πριν το μεσημέρι διαβαίνουμε το κατώφλι των Αγίων Αποστόλων. Ο εναγκαλισμός των Πρωτοκορυφαίων ακολουθεί παντού γνώριμα βήματα. Να αξιωθούμε κάποτε να βρεθούμε εδώ το καλοκαίρι στην δωδεκάωρη αγρύπνια, στο ξακουστό πανηγύρι των Καρακαλληνών… Ως τότε εδώ θα μας φέρνουν λίγοι στίχοι απ του μηνού Ιούνη την ψυχή… Από την Πνύκα ως τον Ισθμό και ως την Καρακάλλου αχολογούν τα ρήματα Εθνών του Διδασκάλου… Σμίγουν ξανά Πρωτόθρονοι, κρατώντας Εκκλησία, Κλειδιά βαστούν κι επιστολές που ανοίγουν Σωτηρία… Και πίσω τους οι πάνσοφοι, όλοι οι Μαθητάδες, Που τους υμνούν στο τέλος του οι διαλεχτοί οι ψαλτάδες.
Και η αλήθεια είναι ότι εδώ στην Καρακάλλου υπάρχει παράδοση σε αγγελόφωνους ψάλτες! Στο ίδιο δωμάτιο αρκετά χρόνια μετά, δίπλα στο παρεκκλήσι του Αγίου Παντελεήμονος! Ο πατήρ Νεκτάριος με χαρά μας υποδέχεται! Με τον Φώτη στις λίγες ώρες που μένουν ως τον εσπερινό αποφασίζουμε να ανηφορίσουμε ως την Φιλοθέου. Διαδρομή που όσοι την έκαναν ένιωσαν Θεού παρουσία συνεχή. Τα φιδίσια υγρά ανηφόρια, τα ανήλιαγα απομεινάρια από ησυχίας καλύβες, το ξαπόσταμα του Αη Γιώργη, οι ήχοι των πουλιών και της ευχής που πρώτη η καρδιά ακούει…
Δεν άλλαξε τίποτα ο σεβαστικός χρόνος. Ούτε μια λέξη απ τις παλιές δεν έχασε το χρώμα και το άρωμά της. Όπως δέκα χρόνια πριν! Και έπειτα ο ανήφορος ως τους Φιλοθεΐτες, χνάρια αγιασμένα, αιώνια γενναίοι Ερημίτες … Της Αριζόνας Άγγελο είχαμε στο μυαλό, και μέγα Εθναπόστολο, Κοσμά τον Αιτωλό… (σ.σ. Την ώρα που τούτες οι γραμμές γράφονται στον Ουρανό στήνεται πανηγύρι… Έχει υποδοχή Αγίου! Ο Φιλοθεϊτης Άγγελος στην χώρα των Ζώντων, συνόμιλος Αγίων…) Έπειτα από μισή ώρα φτάσαμε στο πανέμορφο Μοναστήρι. Και εδώ ο χρόνος σταματημένος. Το πράσινο χαλί που αγκαλιάζει το καθολικό, η χαμηλή είσοδος με την καμπάνα, το κωδωνοστάσι που αγγίζει Ουρανό.
Έξω από την πύλη συναντάμε μόνο κάποιους προσκυνητές. Κανέναν πατέρα δεν βλέπουμε. Ούτε θέλουμε να ενοχλήσουμε κανέναν. Στο καθολικό του Ευαγγελισμού μπαίνουμε να προσκυνήσουμε. Μας αρέσει η νέα ξύλινη και γυάλινη σκεπαστή κατασκευή που ενώνει την Εκκλησία με την τράπεζα. Τα πάντα εμφορούνται από την πνευματική θρέψη. Όλα εκεί να στοχεύουν. Καθόλου να μην ξεχνιέσαι σαν το σώμα συντηρείς. Σαν να προσπαθούν οι πατέρες να εγκλωβίσουν τις ανεπανάληπτες λατρευτικές στιγμές …
Να συνεχίσεις να υμνείς και να προσεύχεσαι και όταν τρως. Να αποζητάς την τρυφή του πνεύματος. Να υποτιμάς στο μέτρο που σου είναι αναγκαία και μόνο την τροφή του σώματος. Βγαίνοντας συναντάμε έναν δόκιμο νεαρότατο μοναχό. Σαν να μην πατά στη γη, με μια ζωντάνια εντυπωσιακή και την μονολόγιστη ευχή να ακούγεται καθαρά και συνεχώς από το στόμα του. Εγγονός Αγίου παπά Εφραίμ, Δισέγγονος Αγίου Ιωσήφ. Τι άλλο θα μπορούσαμε να βρούμε μπροστά μας εδώ σε αυτό το εργαστήριο της νοεράς Προσευχής; Μας μεταφέρει αυτό το ολόχαρο καλογεράκι, στην μικρά Αγία Άννα πριν από εβδομήντα ολόκληρα χρόνια, στο Πανεπιστήμιο της αδολεσχίας και της ευχής. Ο Σπηλαιώτης Άγιος Ιωσήφ διδάσκει ένα κούτσικο καλογέρι, τον κατοπινό μεγάλο Ιεραπόστολο Γέροντα Εφραίμ: «-Παιδί μου, την ευχή. Θέλω να σ ακούω να λες την ευχή και όχι να αργολογείς. Μη ζητάς τίποτε άλλο, αυτό είναι. Αυτός είναι ο πολύτιμος ουράνιος θησαυρός. Απόλαυσέ τον! «Οφείλει ο μοναχός είτε τρώει είτε πίνει είτε κάθεται είτε διακονεί είτε περπατεί είτε κάνει ο,τιδήποτε να φωνάζει αδιαλείπτως το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με…. Έτσι το όνομα του Κυρίου Ιησού κατερχόμενο στο βάθος της καρδιάς, θα ταπεινώσει τον δράκοντα, θα σώσει και θα ζωοποιήσει την ψυχή. Να επιμένεις, λοιπόν, αδιάλειπτα στην επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού, για να καταπιεί η καρδιά τον Κύριο και ο Κύριος την καρδιά και να γίνουν τα δύο ένα Από σας θέλω μόνο μέρα-νύχτα σιωπή, ευχή, μετάνοια και κυρίως δάκρυα. Τίποτε άλλο δεν θέλω, μόνο βία στην προσευχή και δάκρυα μέρα-νύχτα…. Μόλις ανοίξετε τα μάτια, αμέσως την ευχή. Μην αφήσετε το μυαλό σας να πετάει εδώ και κει και χάνετε την ώρα σας, που είναι πολύτιμη για την ευχή. Όταν έτσι βιάσετε τον εαυτό σας, θα σας βοηθήσει κι ὁ Θεός να γίνει μία αγία συνήθεια με το άνοιγμα των ματιών, η προσευχή να παίρνει την πρώτη θέση για όλη την ημέρα. Στην συνέχεια θα εργάζεσθε και θα λέτε την ευχή. Ευλογείται η εργασία, αγιάζεται το στόμα, η γλώσσα, η καρδιά, ο χώρος, ο χρόνος και όλος ο άνθρωπος, που προφέρει το όνομα του Χριστού. Ο μοναχός που λέει αδιαλείπτως την ευχούλα, οπλίζεται με τέτοια θεϊκή δύναμη, που καθίσταται απρόσβλητος από τους δαίμονες, αφού αυτή τους καίει και τους μαστιγώνει». Με το όνομα του Χριστού αγιάζεται η ατμόσφαιρα και φυγαδεύονται τα δαιμόνια…
Όταν προσεύχεται κανείς ο άλλος εύκολα δεν τον πλησιάζει να αργολογήσει. Το σκέπτεται. «Πως να τον σταματήσω τώρα, από την προσευχή και να καθίσω να του πω: Ξέρεις! Εκείνο, το άλλο, το παράλλο. Δεν θα μου δώσει σημασία». Σταματάει τον μετεωρισμό, δηλαδή την “αργολογία” του νου. Διότι κι εάν ακόμα ο νους ξεφύγει, πολύ σύντομα ο ήχος της φωνής τον επαναφέρει πίσω. Μπορεί ο αδελφός, ο οποίος ρεμβάζει η αργολογεί, να ανανήψει και να πει: «Μα ο αδελφός μου προσεύχεται, εγώ τι κάνω;… -Γέροντα, από την ευχή, πονάει το στόμα μου, η γλώσσα μου, έκλεισε ο λάρυγγάς μου είναι σαν πληγή. Ας πληγώσει! Δεν παθαίνεις τίποτα. Υπομονή! Μην την σταματάς καθόλου! Λέγε την. Ο πόνος θα φέρει την πνευματική ηδονή…. Αν δεν πονέσεις καρπό προσευχής δεν θα δεις. Αυτή θα σε βοηθήσει. Θα σε παρηγορήσει. Θα σε διδάξει. Θα σου γίνει φως. Θα σε σώσει. «Κράξον και βόησον» την ευχή. Με προσευχή, νήψη και προσοχή ασφάλιζε τον νου σου. Η διάνοια σου όχι προς τα έξω, αλλά προς τα μέσα. Όχι λόγια, συμβουλές και κηρύγματα, αλλά πολύ-πολύ ταπεινά και με δάκρυα την προσευχή. Αυτή είναι η ουσία, αυτή είναι η Πατερική οδός, αυτή είναι των παππούδων σας η παραγγελία και η νουθεσία. Δες την με την πράξη. Γιατί αν δεν έχεις πράξη, πως θα μιλήσεις για ουράνια θεωρία; …Κρατάτε την ευχή! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. Αυτή θα σας σώσει. Το όνομα του Χριστού θα φωτίσει τον νου σας, θα σας δυναμώσει ψυχικά, θα σας βοηθήσει στον πόλεμο εναντίον των δαιμόνων. Θα σας καλλιεργήσει τις αρετές και θα σας γίνει τα πάντα». (Αποσπάσματα από το βιβλίο : “Ο Γέροντάς μου Ιωσήφ ο ησυχαστής και Σπηλαιώτης 1897-1959” Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, Εκδόσεις Ι.Μ.Αγίου Αντωνίου Αριζόνας USA 2008., σελ.277-284)
Στην έξοδο, δίπλα στην έκθεση της Μονής που εκείνη την ώρα ήταν κλειστή ένα καλαθάκι με μια ταμπέλα: Ευλογίες. Μέσα πολλοί ψηφιακοί δίσκοι με κηρύγματα συγχρόνων και Θεοφωτίστων πατέρων. Ομιλίες του μακαριστού πατρός Συμεώνος Κραγιόπουλου, του υπέροχου πατέρα Αθανασίου Μυτιληναίου, του πεφιλημένου πνευματικού παιδιού του Γέροντος Εφραίμ πατρός Στεφάνου Αναγνωστοπούλου. Προσεκτικοί οι Φιλοθεϊτες στην ανθολόγησή τους. Πατρικές διδαχές από πατερικές και μόνο φωνές. Τις πήραμε με την ευχή να βοηθηθούμε και εμείς και άλλοι αδελφοί μας τα πυκνά σκοτάδια να φωτιστούν. Επιστροφή στην Καρακάλλου για εσπερινό Αναστάσιμο! Πολλά τα χρόνια και τα οδοιπορικά μας, μα πρώτη μας φορά αξιωνόμαστε να ψάλουμε στο Όρος αναστάσιμο απολυτίκιο! Ο ήχος τρίτος, ένθερμος και διασταλτικός, η μνήμη του Φιλοθεϊτη Αγγέλου παντού διάχυτη! Εφραινέσθω και Εφραιμέσθω τα Ουράνια…
(συνεχίζεται με το 6ο μέρος)
Νώντας Σκοπετέας
http://sotiriapsixis.blogspot.com/2019/12/2019-6.html
Προηγούμενα:
12768 - Όρος ασύνορο. Ημερολόγιο Άθωνος 2019. Μέρος 1
12804 - Όρος ασύνορο. Ημερολόγιο Άθωνος 2019. Μέρος 2
12853 - Όρος ασύνορο. Ημερολόγιο Άθωνος 2019. Μέρος 3
12891 - Όρος ασύνορο. Ημερολόγιο Άθωνος 2019. Μέρος 4
12941 - Όρος ασύνορο. Ημερολόγιο Άθωνος 2019. Μέρος 5
Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών, αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους: «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Μύρισε Παράδεισος», «Του Παραδείσου τ’ όνειρο», «Η Παναγία οικονόμησε», «Ψυχή Ορθρία», «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθως», «Όσο ανασαίνω θα διψώ!» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας: Ημερολόγιο Όρους.
agioritikesmnimes
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
![Ελ. Βενιζέλος: Άρπαζε ότι έβρισκε από ανυποψίαστους επιβάτες [pics]](https://images.newsnowgreece.com/131/1319888/el-venizelos-arpaze-oti-evriske-apo-anypopsiastous-epivates-pics-1-124x78.jpg)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
