2020-01-26 19:37:32
Τί και πόσο μπορούσε να πει κανείς από τηλεφώνου, όταν, μάλιστα, και εκεί υπήρχαν περιορισμοί χρόνου και δυσκολίες μεγάλες, για να πιάσει κανείς γραμμή;
Εάν κατόρθωνα και "έβγαζα" γραμμή την ημέρα, είχε, πάντα, πολύ κόσμον ο Παππούλης και δεν μπορούσε να μου μιλήσει.
Γι' αυτό μου έλεγε να τον παίρνω τηλέφωνο στις δυο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα ή στις πέντε το πρωί.
Πράγματι, προσπαθούσα στις δύο η ώρα, αλλά ήταν αδύνατο να πιάσω γραμμή.
Εκείνη την ώρα, όπως μου έλεγε, τον έπαιρναν από Αμερική και από άλλες χώρες που τότε -λόγω της διαφοράς ώρας- είχαν πρωί.
Όταν προσπαθούσα στις πέντε το πρωί, συναντούσα τις ίδιες δυσκολίες γιατί του τηλεφωνούσαν από τους Αγίους Τόπους και από το Άγιον Όρος, αλλά και πολλοί κληρικοί. Όλες αυτές οι αποτυχημένες προσπάθειες μου προκαλούσαν εκνευρισμό, και αγανάκτηση συγχρόνως.
Και αυτό το έβλεπε ο Παππούλης, με τη χάρη που είχε από το Θεό. Γι' αυτό, όταν, τελικά, κατόρθωνα να μιλήσω μαζί του, με παρατηρούσε και μου συνιστούσε ηρεμία και ψυχραιμία. Ενώ εγώ, περνώντας στην επίθεση του παραπονιόμουν ότι, τώρα που "έμπλεξε" με τον Ανώτατο Κλήρο, με παραμέρισε.
Και τότε άρχιζε το λογοπαίγνιο μεταξύ μας, και ο Παππούλης προσπαθούσε να με πείσει, ότι τίποτε δεν άλλαξε στις σχέσεις μας, αλλά η ηλικία, η υπερκόπωση και η ασθένεια τον υποχρεώνουν να αλλάξει συμπεριφορά προς όλους, για να κατορθώσει να παρατείνει τη ζωή του, προς όφελος όλων μας.
-Τι να κάνω ; Αφού πονάω πολύ! Και όλος ο κόσμος με έχει ανάγκη. Και δεν μπορώ να ανταποκριθώ και με παρεξηγούν.
Και εσύ, ακόμη, με παρεξηγείς. Και με το δίκιο σου. Θυμάσαι όλα τα παλαιά και τώρα σου κακοφαίνεται.
Αλλά, μήπως εγώ δεν θέλω την συντροφιά σου; Αλλά, αφού δεν μπορώ; Τί να κάνω; Πες μου.
Θέλεις να πεθάνω;
- Όχι! Παππουλάκι μου! Μακριά από μένα τέτοιες σκέψεις.
Απλώς, σας πιέζω να με βοηθήσετε στην επίλυση του προβλήματός μου. Γιατί όπως ξέρετε χρονίζει.
Και όσο περνά ο καιρός, τόσο πιο οξύ γίνεται.
-Εύχομαι!
-Εύχεσθε, Παππούλη, αλλά αποτέλεσμα δεν βλέπω.
-Έχει ο Θεός, παιδί μου.
(Ανθολόγιο συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, σελ. 58 - 59)
Πηγή
paraklisi
Εάν κατόρθωνα και "έβγαζα" γραμμή την ημέρα, είχε, πάντα, πολύ κόσμον ο Παππούλης και δεν μπορούσε να μου μιλήσει.
Γι' αυτό μου έλεγε να τον παίρνω τηλέφωνο στις δυο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα ή στις πέντε το πρωί.
Πράγματι, προσπαθούσα στις δύο η ώρα, αλλά ήταν αδύνατο να πιάσω γραμμή.
Εκείνη την ώρα, όπως μου έλεγε, τον έπαιρναν από Αμερική και από άλλες χώρες που τότε -λόγω της διαφοράς ώρας- είχαν πρωί.
Όταν προσπαθούσα στις πέντε το πρωί, συναντούσα τις ίδιες δυσκολίες γιατί του τηλεφωνούσαν από τους Αγίους Τόπους και από το Άγιον Όρος, αλλά και πολλοί κληρικοί. Όλες αυτές οι αποτυχημένες προσπάθειες μου προκαλούσαν εκνευρισμό, και αγανάκτηση συγχρόνως.
Και αυτό το έβλεπε ο Παππούλης, με τη χάρη που είχε από το Θεό. Γι' αυτό, όταν, τελικά, κατόρθωνα να μιλήσω μαζί του, με παρατηρούσε και μου συνιστούσε ηρεμία και ψυχραιμία. Ενώ εγώ, περνώντας στην επίθεση του παραπονιόμουν ότι, τώρα που "έμπλεξε" με τον Ανώτατο Κλήρο, με παραμέρισε.
Και τότε άρχιζε το λογοπαίγνιο μεταξύ μας, και ο Παππούλης προσπαθούσε να με πείσει, ότι τίποτε δεν άλλαξε στις σχέσεις μας, αλλά η ηλικία, η υπερκόπωση και η ασθένεια τον υποχρεώνουν να αλλάξει συμπεριφορά προς όλους, για να κατορθώσει να παρατείνει τη ζωή του, προς όφελος όλων μας.
-Τι να κάνω ; Αφού πονάω πολύ! Και όλος ο κόσμος με έχει ανάγκη. Και δεν μπορώ να ανταποκριθώ και με παρεξηγούν.
Και εσύ, ακόμη, με παρεξηγείς. Και με το δίκιο σου. Θυμάσαι όλα τα παλαιά και τώρα σου κακοφαίνεται.
Αλλά, μήπως εγώ δεν θέλω την συντροφιά σου; Αλλά, αφού δεν μπορώ; Τί να κάνω; Πες μου.
Θέλεις να πεθάνω;
- Όχι! Παππουλάκι μου! Μακριά από μένα τέτοιες σκέψεις.
Απλώς, σας πιέζω να με βοηθήσετε στην επίλυση του προβλήματός μου. Γιατί όπως ξέρετε χρονίζει.
Και όσο περνά ο καιρός, τόσο πιο οξύ γίνεται.
-Εύχομαι!
-Εύχεσθε, Παππούλη, αλλά αποτέλεσμα δεν βλέπω.
-Έχει ο Θεός, παιδί μου.
(Ανθολόγιο συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, σελ. 58 - 59)
Πηγή
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αμβρακιά | Ο Μυστράς της Ακαρνανίας - (ΒΙΝΤΕΟ: Ανδρέας Κουτσοθανάσης)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
