Μονόλιθος 2.000 χρόνων που ανακαλύφθηκε στον Αμαζόνιο αποκαλύπτει τα μυστικά του
Ένας μονόλιθος 2.000 ετών ανακαλύφθηκε μέσα στη ζούγκλα του Αμαζονίου διακοσμημένος με κύκλους, σπείρες και κυνόδοντες αιλουροειδών. Τον σκάναραν με 3D σκάνερ στον τόπο που ανακαλύφθηκε, στο μακρινό Περού.
Βρίσκεται σε μια απομακρυσμένη κοιλάδα της ζούγκλας του βόρειου Περού. Η σκαλιστή αυτή πέτρα ήταν γνωστή στους ντόπιους και μερικούς εξερευνητές, αλλά τώρα σκαναρίστηκε με 3D σάρωση, αποκαλύπτοντας τα κρυμμένα μυστικά της.
Η πέτρα σαρώθηκε από τον Jason Kleinhenz, μηχανικό εφαρμογών στην Exact Metrology, ο οποίος δήλωσε ότι τα σχέδια είναι «αφηρημένα και περίτεχνα και δύσκολα περιγράφονται με λέξεις».
Μεταξύ αυτών όμως, βρήκε έναν κύκλο με μια τρύπα στο κέντρο του και μια σειρά από ευθείες γραμμές που ακτινοβολούν προς τα έξω (σαν ήλιος) και δύο κυνόδοντες από έναν φτερωτό θεό αιλουροειδών.
Μεταφέροντας έναν Περουβιανό Μονόλιθο μέσα από τη ζούγκλα
Για να φτάσει στον μονόλιθο, ο Jason Kleinhenz δήλωσε ότι η ομάδα του ανέβηκε στην Leymebamba, περίπου 60 χιλιόμετρα νότια της πόλης Τσατσαπόγιας στη βόρεια Περουβιανή περιοχή του Αμαζονίου στην κοιλάδα του ποταμού Ουτσουμπάμπα. Ανεβαίνοντας από τα 1800 μέτρα μέχρι τα 4.000 μέτρα, με έναν σαρωτή 3D Artec, έξω από ένα απομακρυσμένο χωριό, βρήκαν τον μονόλιθο που καλύπτεται κάτω από βλάστηση. Ζυγίζοντας περίπου έναν τόνο, με ύψος 2,5 πόδια, πλάτος 10 πόδια και μήκος 5 πόδια (0,8 μ. Χ 3 μ. Χ 1,5 μ.), ο τεράστιος μονόλιθος δεν κατασκευάστηκε εκεί, αλλά πρέπει να έχει μεταφερθεί με σχοινιά και πολλά ρυμούλκα, μέσα από την πυκνή ζούγκλα σε αυτή τη θέση.
Στόχος της μελέτης ήταν η αναδημιουργία των γλυπτών του μονόλιθου, τα οποία κινδύνευαν από τη διάβρωση. Ο αρχαιολόγος Daniel Fernandez-Davila δήλωσε ότι όταν η ομάδα έφτασε στον μονόλιθο, φοβόταν ότι τα αρχαία γλυπτά της θα μπορούσαν να έχουν εξαφανιστεί εντελώς. Ευτυχώς τα γλυπτά του μονόλιθου ήταν ακόμα απλά, ορατά στον οφθαλμό και ο τρισδιάστατος σαρωτής κατέγραψε λεπτομέρειες, όπως τους κυνόδοντες μιας «φτερωτής μορφής αιλουροειδούς».
Η παρουσία αυτού του φτερωτού θεού, λέει στους αρχαιολόγους ότι τα γλυπτά έγιναν μεταξύ 200 π.Χ. και 200 μ.Χ., σε μια εποχή που δεν υπήρχε σύστημα γραφής στο Περού.
Οι αρχαιολόγοι σαρώνουν τον περουβιανό μονόλιθο για έρευνα.
Ένας πολύ σημαντικός και ιερός τόπος
Στο παρελθόν, ο Fernandez-Davila συνεργάστηκε με το Inka Natura, ένα μη κερδοσκοπικό διοργανωτή ταξιδιών, σε εκπομπές για το Travel Channel και το BBC. Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο, η σκαλιστή φιγούρα είναι ενδεικτική της περιόδου 200 π.Χ. με 200 μ.Χ και υποψιάζεται ότι τα άλλα σκαλιστά σύμβολα είναι πιθανότατα συνδεδεμένα με αυτή τη συγκεκριμένη θεότητα. Επιπλέον, ο Fernandez-Davila θεωρεί ότι ολόκληρη η κοιλάδα της ζούγκλας, στην οποία βρίσκεται ο μονόλιθος, ίσως ήταν “ένα πολύ σημαντικό και ιερό μέρος”, υπόθεση που στηρίζεται από την παρουσία δύο λουτρών των Inca όχι μακριά από τον σκαλιστό μονόλιθο.
Οι πρώιμοι Βόρειοι πολιτισμοί του σύγχρονου Περού ήταν αγροτικοί και παρατηρούσαν τα αστέρια και τα κλιματικά πρότυπα για να προβλέψουν επικείμενες αλλαγές του καιρού, προτού αυτές εμφανιστούν . Ομάδες ζώων αντιπροσώπευαν τρία βασικά επίπεδα στην αγρο-κοσμολογία των Άνδεων. Τα πουλιά στον ουρανό αντιπροσώπευαν τον ανώτερο κόσμο, όπου οι θεοί κατοικούσαν και δρούσαν. Τα αιλουροειδή κυριαρχούσαν στην επιφάνεια της Γης, τότε και τώρα, και τα ερπετά που έβγαιναν από τα βράχια και από τις σπηλιές, αντιπροσώπευαν τον υπόγειο κόσμο του θανάτου. Έτσι, από την προσεκτική παρακολούθηση των περιβάλλοντός τους, οι προ-Κολομβιανές περουβιανές κοινωνίες έφθασαν σε ένα επίπεδο γλυπτικής ποιότητας, όπως είναι εμφανές σε αυτόν τον πρόσφατα σαρωμένο μονόλιθο.
Καρδιές του ήλιου, ψυχές αιλουροειδών
Οι σκαλιστοί κυνόδοντες αντιπροσωπεύουν ένα μυστικιστικό ζώο που είναι το μισό αιλουροειδές και το μισό πουλί. Όντας ένας ισχυρός, γενναίος και πονηρός θηρευτής, το αιλουροειδές ήταν ένα από τις σημαντικότερα συμβολικά θρησκευτικά σύμβολα στις κουλτούρες των βόρειων εδαφών. Συχνά συνδέεται με τη γεωργική γονιμότητα και την παροχή νερού, καθώς το ζώο προέρχεται από το εύφορο και άφθονο νερό του Αμαζονίου.
Η σημειωτική του αιλουροειδούς αναπτύχθηκε περισσότερο με την άνοδο των Ίνκας στην πρωτεύουσά τους, την Κούσκο. Η πόλη είχε τη μορφή ενός πούμα του οποίου το σώμα σχηματίζεται από τα ποτάμια Tulumayo και Huatanay, και η ουρά του ήταν εκεί όπου συναντιούνται τα δύο ποτάμια. Το κεφάλι του πούμα ήταν το φρούριο του Σαξαϋουαμάν και η καρδιά του ήταν το Huacapata ή η ιερή πλατεία του Coricancha ή του Ναού του Ήλιου, το πνευματικό και διοικητικό κέντρο ολόκληρης της αυτοκρατορίας των Inca, όλα συγχωνευμένα μέσα σε μια τεράστια πόλη σχήματος αιλουροειδούς.
Ενώ το ακριβές τρισδιάστατο μοντέλο του σκαλιστού μονόλιθου, του Fernandez-Davila, είναι πραγματικά εντυπωσιακό, είναι μόνο η πρώτη φάση της έρευνάς του, καθώς σχεδιάζει να πραγματοποιήσει μια εκτεταμένη αρχαιολογική έρευνα ολόκληρης της ιερής περιοχής κάποτε στο μέλλον.
Σύμφωνα με όσα διαβάσαμε δε δίνεται κάποια εξήγηση ικανοποιητική, ούτε για το πως βρέθηκε εκεί ο μονόλιθος, αφού το μέγεθός του δεν επιτρέπει μεταφορά με σκοινιά και ρυμούλκες εκείνη την εποχή, ούτε για τnν αναπαράσταση των θεών ως ζώα και για ποιο λόγο γινόταν αυτό.
Για υπότιτλους: Ρυθμίσεις, Υπότιτλοι, Προτεινόμενη γλώσσα, Υπότιτλοι, Αυτόματη μετάφραση, Ελληνικά
The Living Stones of Sacsayhuaman
[embedded content]
Πληροφορίες που λύνουν αυτά τα μυστήρια μπορείτε να βρείτε στον τόμο 10 “Στα ίχνη των Θεών”, της σειράς “Γιατί και Πως Ζουν Ανάμεσά μας” του Δημοσθένη Λιακόπουλου, για το Περού στη σελ. 203 και για τη Σαξαϋουαμάν στη σελ. 214. –el.gr
Let's block ads! (Why?)
ΠΗΓΗ
Μονόλιθος 2.000 χρόνων που ανακαλύφθηκε στον Αμαζόνιο αποκαλύπτει τα μυστικά του periergaa
