Το 1925, μια ασυμβίβαστη Γαλλίδα, η Alexandra David Neel, επέστρεψε στο Παρίσι, μετά από 13 χρόνια παραμονής της στο Θιβέτ, την πιο μυστηριώδη χώρα της Γης, εκεί όπου ελάχιστοι τολμηροί Ευρωπαίοι μπορούσαν να καυχηθούν ότι έζησαν για δυο-τρεις μέρες.
Alexandra David-Neel (24/10/1868 – 08/09/1969)
Η Alexandra David Neel συνοδευόταν από έναν νεαρό Θιβετιανό, τον οποίο γνώρισε πολύ μικρό και τον υιοθέτησε στο Θιβέτ κατά τον πρώτο χρόνο της διαμονής της και έκτοτε, δεν τον εγκατέλειψε.
Η Alexandra David-Neel μαζί με τον υιοθετημένο γιο της, Aphur YongdenΜόλις αποβιβάστηκε από το τρένο στο Παρίσι, κρατούσε στα χέρια της μια μακριά ξύλινη ράβδο με πολλές γλυπτές παραστάσεις. Η ράβδος αυτή χρησίμευε κατά τις συνεχείς πορείες της στα όρη του Θιβέτ, για να στηρίζεται, αλλά και για να μετρά το ύψος του χιονιού.
Κατά τα δεκατρία χρόνια που παρέμεινε σε αυτή τη δύσβατη και μυστηριώδη χώρα δεν είχε λάβει ούτε επιστολή ούτε εφημερίδες από τη γενέτειρά της. Πληροφορήθηκε για το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου τυχαία, από δύο Ευρωπαίους που διήλθαν από το Θιβέτ.
Όπως εξήγησε στους συγκεντρωμένους δημοσιογράφους, στο Θιβέτ βρέθηκε από τύχη. Απεστάλη το 1911 από το γαλλικό Υπουργείο Παιδείας στη Βιρμανία των Ινδιών ως Καθηγήτρια της Φιλοσοφίας, προκειμένου να μελετήσει βουδιστικά κείμενα. Εκεί, έτυχε να γνωρίσει δύο Δαλάι Λάμας, οι οποίοι είχαν απελαθεί από την Κίνα.
Από διάφορες διηγήσεις, της ριζώθηκε η περιέργεια να επισκεφτεί τη Λάσα, τη μυστικιστική, όσο και σαγηνευτική πρωτεύουσα του Θιβέτ. Έβλεπε εξερευνητές και περιηγητές με όνειρο να φτάσουν στη Λάσα, οι οποίοι επέστρεφαν άπρακτοι, διότι προσέκρουαν σε ανυπέρβλητα εμπόδια. Δρόμοι κακοτράχαλοι, απροσπέλαστα μονοπάτια, χιονοθύελλες, αλλά και εχθρικές ορεινές φυλές, που κάθε ξένο τον θεωρούσαν εισβολέα.
Αλλά εκείνη είχε λάβει την απόφασή της. Έζησε για δύο χρόνια σ’ ένα σπήλαιο στα Ιμαλάια, σε ύψος 4.000 μέτρων, κοντά στην καλύβα ενός θιβετιανού μοναχού, από τον οποίο διδάχτηκε την τοπική γλώσσα και της εξήγησε τα χειρόγραφα κείμενα, τα οποία είχε στην καλύβα του.
Από το μέρος εκείνο, το 1916, προχώρησε προς τη Μονή Κουμ Μπουμ. Εκεί ζούσαν πολλοί μοναχοί, που τη δέχτηκαν μαζί με τους συντρόφους της, αλλά την απέτρεψαν να συνεχίσει τον δρόμο της προς τη Λάσα. Όμως, εκείνη γνώριζε πλέον τη γλώσσα και τα έθιμα του Θιβέτ και αποφάσισε να μην παρεκκλίνει της πορείας της. Ήταν σίγουρη ότι θα κατάφερνε να εκληφθεί ως ντόπια.
Διέσχισε, λοιπόν, το παρθένο δάσος του Ονίτο, όπου έζησε για ένα χρόνο μαζί με τις νομαδικές φυλές της περιοχής. Την εντυπωσίασε που οι απομονωμένοι αυτοί άνθρωποι είχαν τεράστιες γνώσεις περί της Αστρονομίας.
Όλες αυτές οι γνώσεις περιέχονταν στα βιβλία τους. Είχαν ναούς, οι οποίοι φωτίζονταν το μεσονύκτιο, όταν προσέρχονταν οι πιστοί, από ένα μυστηριώδες φως, που δεν την άφηναν να το εξετάσει. Η Alexandra David Neel, όμως, ήταν βέβαιη πως επρόκειτο για ηλεκτρικό φως ή για κάτι άλλο, πολύ πιο αινιγματικό.
Πέρα από το παρθένο δάσος του Ονίτο, η χώρα ήταν εντελώς άγνωστη για τους Ευρωπαίους. Για να μπορέσει να συνεχίσει την πορεία της, μεταμφιέστηκε σε επαίτιδα και προχωρούσε μέσα από δύσβατα μονοπάτια, καθώς απαγορευόταν η διέλευση της κυρίας οδού από τους ξένους.
Η Alexandra David-Neel επάνω σ’ένα γιακ, στο ΘιβέτΈφτασε στις πηγές του ποταμού Σαλουέν, που χρησίμευε για την εσωτερική συγκοινωνία του Θιβέτ. Συνάντησε φυλές παράξενες, οι οποίες την εμπόδισαν να συνεχίσει για τη Λάσα, την Απαγορευμένη Πόλη.
Μετά από λίγο, έφτασε στην έρημο των Χόρτων, μια αχανής έκταση πολλών εκατοντάδων χιλιομέτρων εντελώς ακατοίκητη και εν τούτοις, ήταν καλυμμένη, όχι από άμμο, αλλά από ένα πυκνό χόρτο ξηρό και σκληρό, ύψους περίπου 15 εκατοστών.
Η Alexandra David Neel χρειάστηκε δύο χρόνια μαζί με τον οδηγό της για να διέλθουν την έρημο των Χόρτων. Μένανε σε οάσεις, όπου υπήρχαν χωριά με πανύψηλους κατοίκους. Εκεί συνέλεξε πολλούς μύθους και παραδόσεις των Θιβετιανών.
Όταν πια διέσχισαν την τεράστια έρημο, βρίσκονταν πια σε ύψος 5.000 μέτρων. Τότε, είδαν κάτω, στο οροπέδιο που απλωνόταν, τη μυστηριώδη Λάσα, την πρωτεύουσα του Θιβέτ κι έδρα του Δαλάι Λάμα.
Έζησε εκεί ως επαίτιδα για τρία χρόνια, όπου κατάφερε να μελετήσει πολλά εκ του βίου και της ιστορίας των Θιβετιανών.
Η πρώτη Ευρωπαία γυναίκα που έζησε στο Θιβέτ ήταν η ασυμβίβαστη και χειραφετημένη Alexandra David Neel. Όσα είδε και έζησε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της, της άλλαξε τον τρόπο που έβλεπε τα πράγματα και αναθεώρησε πολλές από τις αντιλήψεις της.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, στις 19/05/1925…
Το άρθρο, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, στις 19/05/1925Μοιραστείτε το άρθρο...
Let's block ads! (Why?)
ΠΗΓΗ
Η πρώτη Ευρωπαία γυναίκα που έζησε στο Θιβέτ ΠΕΡΙΕΡΓΑ - STRANGE
periergaa
