2020-01-30 18:15:16
Ιωάννης Καραβιδόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης, Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
Ο υποκριτικός διάλογος του ανθρώπου με το Θεό, τον εαυτό του και το διπλανό του είναι, όπως με πολλή συντομία είδαμε ως τώρα, μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα, τόσο συνυφασμένη με τη ζωή, ώστε το
υποκριτικό προσωπείο να αποβαίνει σε πολλές περιπτώσεις το πρόσωπο και η φυσιογνωμία του ανθρώπου. Δε θα ωφελούσε όμως σε τίποτα η ανάλυση πού έγινε προηγουμένως, εάν δεν προσθέταμε αμέσως ότι εκείνο που ενδιαφέρει κυρίως την πατερική σκέψη είναι η αντίστροφη πορεία, η ανάπλαση του ανθρώπου, η «καλή αντιστροφή», όπως τη χαρακτηρίζει ο Θεολόγος Γρηγόριος, η πορεία δηλ. από το προσωπείο στο πρόσωπο. Το αρνητικό φιλμ της ψυχής του ανθρώπου που μας έδωσαν οι Τρεις ‘Ιεράρχες έχει άξια, μόνο γιατί μπορεί από αυτό να εμφανιστεί η θετική και σωστή όψη του προσώπου μέσα στο εργαστήριο της Εκκλησίας.
Πραγματικά, η νέα διάσταση της έννοιας του προσώπου κατακτήθηκε μέσα στην Εκκλησία, και μπορούμε ιστορικά να διαπιστώσουμε την αλλαγή που συντελέστηκε κάνοντας μια σύγκριση της αρχαίας ελληνικής και της χριστιανικής έννοιας του ανθρώπινου προσώπου. Στην αρχαία Ελλάδα ο όρος πρόσωπο, έκτος από τις περιπτώσεις που αναφέρεται στο φυσικό πρόσωπο του ανθρώπου, δηλώνει ακόμη το προσωπείο, το ρόλο δηλ. του ηθοποιού, το ρόλο που υποδύεται κάποιος χωρίς να είναι στην πραγματικότητα αυτός τον όποιο παριστάνει, και πολύ σπάνια, κατά την ελληνιστική ιδίως εποχή, από τη σκηνή του θεάτρου ο όρος μεταφέρεται στη σκηνή της ζωής.
Διαβάστε περισσότερα »
paraklisi
Ο υποκριτικός διάλογος του ανθρώπου με το Θεό, τον εαυτό του και το διπλανό του είναι, όπως με πολλή συντομία είδαμε ως τώρα, μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα, τόσο συνυφασμένη με τη ζωή, ώστε το
υποκριτικό προσωπείο να αποβαίνει σε πολλές περιπτώσεις το πρόσωπο και η φυσιογνωμία του ανθρώπου. Δε θα ωφελούσε όμως σε τίποτα η ανάλυση πού έγινε προηγουμένως, εάν δεν προσθέταμε αμέσως ότι εκείνο που ενδιαφέρει κυρίως την πατερική σκέψη είναι η αντίστροφη πορεία, η ανάπλαση του ανθρώπου, η «καλή αντιστροφή», όπως τη χαρακτηρίζει ο Θεολόγος Γρηγόριος, η πορεία δηλ. από το προσωπείο στο πρόσωπο. Το αρνητικό φιλμ της ψυχής του ανθρώπου που μας έδωσαν οι Τρεις ‘Ιεράρχες έχει άξια, μόνο γιατί μπορεί από αυτό να εμφανιστεί η θετική και σωστή όψη του προσώπου μέσα στο εργαστήριο της Εκκλησίας.
Πραγματικά, η νέα διάσταση της έννοιας του προσώπου κατακτήθηκε μέσα στην Εκκλησία, και μπορούμε ιστορικά να διαπιστώσουμε την αλλαγή που συντελέστηκε κάνοντας μια σύγκριση της αρχαίας ελληνικής και της χριστιανικής έννοιας του ανθρώπινου προσώπου. Στην αρχαία Ελλάδα ο όρος πρόσωπο, έκτος από τις περιπτώσεις που αναφέρεται στο φυσικό πρόσωπο του ανθρώπου, δηλώνει ακόμη το προσωπείο, το ρόλο δηλ. του ηθοποιού, το ρόλο που υποδύεται κάποιος χωρίς να είναι στην πραγματικότητα αυτός τον όποιο παριστάνει, και πολύ σπάνια, κατά την ελληνιστική ιδίως εποχή, από τη σκηνή του θεάτρου ο όρος μεταφέρεται στη σκηνή της ζωής.
Διαβάστε περισσότερα »
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
