2020-02-04 14:20:44
Τι γεύση έχει η επιστροφή σου σε έναν ρόλο που ερμήνευσες όταν ήσουν ακόμα παιδί;
«Είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα! Ενώ στην αρχή νόμιζα πως θα είναι μια εντελώς καινούργια εμπειρία και πως όλοι θα μου έχουν λείψει πάρα πολύ, δεν ήταν ακριβώς έτσι... Πήγα εκεί και όντως στην αρχή χάρηκα πολύ που τους είδα ξανά όλους μαζί. Πολύ γρήγορα όμως ένιωσα λες και είχαμε σταματήσει τα γυρίσματα μόλις πριν από 3 μέρες. Μοναδικό αλλά και παράξενο συναίσθημα».
Ο Μανωλάκης αποτέλεσε τον λόγο που έγινες ηθοποιός;
«Καθόλου... Τότε που έπαιζα αυτόν τον ρόλο, τον είχα στο μυαλό μου κατά 80% ως παιχνίδι. Δεν ήθελα να ασχοληθώ με την υποκριτική. Μετά τον Μανωλάκη μάλιστα έκανα και μια ταινία και είπα "ως εδώ ήταν, δεν θέλω να ασχοληθώ άλλο με αυτόν τον χώρο". Έτσι, επέστρεψα για πολύ καιρό στην... κανονικότητα, ώσπου κάποια στιγμή συναντήθηκα με την Κερασιά (Σαμαρά), η οποία άρχισε να μου ξαναξυπνά την επιθυμία της υποκριτικής. Ως τότε σκεφτόμουν να ασχοληθώ με τα παιδιά και ήδη είχα αρκετή ενασχόληση με τη μουσική. Τελικά, υπήρξα πολύ τυχερός, γιατί μόλις 15 μέρες μετά τη συζήτηση με την Κερασία προσκλήθηκα σε ένα κάστινγκ και έτσι με πήραν να παίξω στο "Ταμάμ", όπου παρέμεινα 3 χρόνια».
Και έπειτα ήρθε ο... Χάρης;
«Μετά ήρθαν οι σπουδές μου στην υποκριτική, στο Θέατρο Τέχνης, όπου μάλιστα έπαιξα την περασμένη σεζόν. Λίγο πριν πάρω το πτυχίο μου, λοιπόν, ήρθε όντως ο Χάρης και μου είπε: "θα κάνω το “Καφέ'". Εννοείται πως είπα αμέσως ναι, γιατί εκτός των άλλων είναι κι ένας άνθρωπος συγκινητικά αξιόλογος».
Τον νιώθεις και λίγο σαν πατέρα σου;
«Με τον Χάρη ξεκίνησα. Αν δεν τον είχα γνωρίσει από πιτσιρικάς, η ζωή μου κατά 99,9% θα ήταν σήμερα εντελώς διαφορετική. Ήταν ο άνθρωπος που με πήρε κυριολεκτικά από το χεράκι και έτσι άρχισαν όλα. Ναι ,λοιπόν, θα μπορούσα σίγουρα να τον χαρακτηρίσω "καλλιτεχνικό μου μπαμπά"».
Περίμενες τόσο υψηλά ποσοστά τηλεθέασης;
«Έβλεπα τόσο μεγάλη αναμονή από τον κόσμο, που ναι, αυτό με έκανε να πιστεύω πως θα πάει καλά. Η αλήθεια όμως είναι πως δεν περίμενα να πάει τόσο καλά. Πραγματικά όλοι βρεθήκαμε προ εκπλήξεως. Φαίνεται πως το κοινό αγαπά να επιστρέφει σε άλλες εποχές, καλύτερες, διαφορετικές, γιατί το έχει πολλή ανάγκη».
Ήδη υπάρχουν φήμες για ακόμη μία σεζόν. Ισχύουν;
«Υπάρχουν κάποιες συζητήσεις στο τραπέζι σε περίπτωση που πάει καλά, είναι όμως πολύ νωρίς για να πούμε κάτι τέτοιο...».
Και μια και ξαναμπήκες στο παιχνίδι της υποκριτικής, ποια είναι τώρα τα όνειρά σου;
«Όπως λέει και ο σκηνοθέτης μου στο θέατρο (σ.σ.: παίζει στην παράσταση, "Η Σαμάνθα και ο Μαξ στον βυθό της ασφάλτου", την οποία σκηνοθετεί ο Θοδωρής Αντωνιάδης), ονειρεύομαι "να κάνω εμπνευσμένες συναντήσεις"... Να παίξω δηλαδή σε δυνατές σκηνές, όπως το Εθνικό, και ίσως κάποια στιγμή να φτάσω και στην Επίδαυρο. Προς τα εκεί πάνε τα όνειρά μου».
Αυτά δήλωσε ο ''Μανωλάκης'' από το ΚΑΦΕ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ, κατά κόσμον Πάρης Σκαρτσολιάς.
http://www.tvnea.com
«Είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα! Ενώ στην αρχή νόμιζα πως θα είναι μια εντελώς καινούργια εμπειρία και πως όλοι θα μου έχουν λείψει πάρα πολύ, δεν ήταν ακριβώς έτσι... Πήγα εκεί και όντως στην αρχή χάρηκα πολύ που τους είδα ξανά όλους μαζί. Πολύ γρήγορα όμως ένιωσα λες και είχαμε σταματήσει τα γυρίσματα μόλις πριν από 3 μέρες. Μοναδικό αλλά και παράξενο συναίσθημα».
Ο Μανωλάκης αποτέλεσε τον λόγο που έγινες ηθοποιός;
«Καθόλου... Τότε που έπαιζα αυτόν τον ρόλο, τον είχα στο μυαλό μου κατά 80% ως παιχνίδι. Δεν ήθελα να ασχοληθώ με την υποκριτική. Μετά τον Μανωλάκη μάλιστα έκανα και μια ταινία και είπα "ως εδώ ήταν, δεν θέλω να ασχοληθώ άλλο με αυτόν τον χώρο". Έτσι, επέστρεψα για πολύ καιρό στην... κανονικότητα, ώσπου κάποια στιγμή συναντήθηκα με την Κερασιά (Σαμαρά), η οποία άρχισε να μου ξαναξυπνά την επιθυμία της υποκριτικής. Ως τότε σκεφτόμουν να ασχοληθώ με τα παιδιά και ήδη είχα αρκετή ενασχόληση με τη μουσική. Τελικά, υπήρξα πολύ τυχερός, γιατί μόλις 15 μέρες μετά τη συζήτηση με την Κερασία προσκλήθηκα σε ένα κάστινγκ και έτσι με πήραν να παίξω στο "Ταμάμ", όπου παρέμεινα 3 χρόνια».
Και έπειτα ήρθε ο... Χάρης;
«Μετά ήρθαν οι σπουδές μου στην υποκριτική, στο Θέατρο Τέχνης, όπου μάλιστα έπαιξα την περασμένη σεζόν. Λίγο πριν πάρω το πτυχίο μου, λοιπόν, ήρθε όντως ο Χάρης και μου είπε: "θα κάνω το “Καφέ'". Εννοείται πως είπα αμέσως ναι, γιατί εκτός των άλλων είναι κι ένας άνθρωπος συγκινητικά αξιόλογος».
Τον νιώθεις και λίγο σαν πατέρα σου;
«Με τον Χάρη ξεκίνησα. Αν δεν τον είχα γνωρίσει από πιτσιρικάς, η ζωή μου κατά 99,9% θα ήταν σήμερα εντελώς διαφορετική. Ήταν ο άνθρωπος που με πήρε κυριολεκτικά από το χεράκι και έτσι άρχισαν όλα. Ναι ,λοιπόν, θα μπορούσα σίγουρα να τον χαρακτηρίσω "καλλιτεχνικό μου μπαμπά"».
Περίμενες τόσο υψηλά ποσοστά τηλεθέασης;
«Έβλεπα τόσο μεγάλη αναμονή από τον κόσμο, που ναι, αυτό με έκανε να πιστεύω πως θα πάει καλά. Η αλήθεια όμως είναι πως δεν περίμενα να πάει τόσο καλά. Πραγματικά όλοι βρεθήκαμε προ εκπλήξεως. Φαίνεται πως το κοινό αγαπά να επιστρέφει σε άλλες εποχές, καλύτερες, διαφορετικές, γιατί το έχει πολλή ανάγκη».
Ήδη υπάρχουν φήμες για ακόμη μία σεζόν. Ισχύουν;
«Υπάρχουν κάποιες συζητήσεις στο τραπέζι σε περίπτωση που πάει καλά, είναι όμως πολύ νωρίς για να πούμε κάτι τέτοιο...».
Και μια και ξαναμπήκες στο παιχνίδι της υποκριτικής, ποια είναι τώρα τα όνειρά σου;
«Όπως λέει και ο σκηνοθέτης μου στο θέατρο (σ.σ.: παίζει στην παράσταση, "Η Σαμάνθα και ο Μαξ στον βυθό της ασφάλτου", την οποία σκηνοθετεί ο Θοδωρής Αντωνιάδης), ονειρεύομαι "να κάνω εμπνευσμένες συναντήσεις"... Να παίξω δηλαδή σε δυνατές σκηνές, όπως το Εθνικό, και ίσως κάποια στιγμή να φτάσω και στην Επίδαυρο. Προς τα εκεί πάνε τα όνειρά μου».
Αυτά δήλωσε ο ''Μανωλάκης'' από το ΚΑΦΕ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ, κατά κόσμον Πάρης Σκαρτσολιάς.
http://www.tvnea.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
