2020-02-08 07:32:19
Ο κατά κόσμον Θεόδωρος Γεωργίου Κακούνης γεννήθηκε στα χωριό Καστρί της Λακωνίας το 1885. Μαζί με τον δίδυμο αδελφό του Δημήτριο, τον μετέπειτα Καυσοκαλυβίτη μοναχό Ιερόθεο (†1968), νέοι ξενιτεύθηκαν για την Αμερική. Πήγαν να εργασθούν, για να βοηθήσουν τη φτωχή τους οικογένεια. Μία ημέρα, πηγαίνοντας σ’ ένα θέατρο για να ψυχαγωγηθούν και να ξεκουρασθούν, είδαν ένα φοβερό θέαμα. Χορός δαιμόνων να περιφέρεται γύρω από το κτίριο και να γκρεμίζει στην αμαρτία νέους και νέες. Τρομαγμένοι αναχώρησαν για το Άγιον Όρος, ποθώντας τη σωτηρία της ψυχής τους.
Το 1903 ο Θεόδωρος προσήλθε στην ιερά σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης, στην
Καλύβη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στην ευλαβή συνοδεία των ιερομονάχων Στεφάνου και Θεοδοσίου. Το 1907 εκάρη μοναχός. Ημέρα με την ημέρα προόδευσε πνευματικά και καλλιεργούσε επιμελημένα τις ένθεες αρετές. Έγινε δεκτικός της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, γιατί είχε μεγάλη ταπείνωση.
Το 1912 χειροτονήθηκε διάκονος. Διακονούσε με κάθε ευλάβεια και ιεροπρέπεια. Το 1923 προσήλθε στη μονή Γρηγορίου. Το 1931 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, τελώντας τα θεία μυστήρια με φόβο Θεού. Μετά την κοίμηση του Γέροντός του Στεφάνου, κλήθηκε να διακονήσει στη μονή Γρηγορίου, όπου μόναζαν πολλοί συμπατριώτες του. Ηγούμενος ήταν ο λίαν ενάρετος Γέροντας Αθανάσιος (†1953).
Στα αυστηρό αυτό κοινόβιο έγινε υπόδειγμα υπακοής, υπομονής και ταπεινώσεως. Για την αρετή του, μετά την παραίτηση του ηγουμένου Αθανασίου, εξελέγη ηγούμενος, παρότι στη μονή υπήρχαν παλαιότεροι ιερομόναχοι όπως οι Γεώργιος, Στέφανος, Κωνσταντίνος, Δημήτριος και Διονύσιος. Το 1937 προχειρίσθηκε αρχιμανδρίτης και Πνευματικός κι ενθρονίσθηκε ηγούμενος. Το 1943 παραιτήθηκε της ηγουμενείας.
Ήτο ευλαβής και φιλακόλουθος πάντοτε. Διακόνησε παλαιότερα ως προσφοράρης και ιερορράπτης. Έδειχνε μεγάλη αγάπη στους προσκυνητές και αφιέρωνε χρόνο για πνευματικές συζητήσεις μαζί τους.
Στις 8.2.1964 μετά διετή ημιπληγία ανεπαύθη ήσυχα στη μονή του και παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο. Ετάφη μετά των άλλων πατέρων στο κοιμητήριο. Στην ηγουμενεία τον διαδέχθηκε ο αρχιμανδρίτης Βησσαρίων (†1974).
Πηγές – Βιβλιογραφία
Ανδρέου Αγιορείτου μοναχού. Γεροντικό του Αγίου Όρους, τ. Α’, Αθήναι 1979, σσ. 170-172. Ιεράς Μονής Γρηγορίου, Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, Άγιον Όρος 2003, σσ. 39-40.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό, τ. Β΄, εκδ. Μυγδονία σ. 711-712
http://www.pemptousia.gr/2016/02/ieromonachos-theodoros-grigoriatis-1885-8-fevrouariou-1964/
Το 1903 ο Θεόδωρος προσήλθε στην ιερά σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης, στην
Καλύβη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στην ευλαβή συνοδεία των ιερομονάχων Στεφάνου και Θεοδοσίου. Το 1907 εκάρη μοναχός. Ημέρα με την ημέρα προόδευσε πνευματικά και καλλιεργούσε επιμελημένα τις ένθεες αρετές. Έγινε δεκτικός της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, γιατί είχε μεγάλη ταπείνωση.
Το 1912 χειροτονήθηκε διάκονος. Διακονούσε με κάθε ευλάβεια και ιεροπρέπεια. Το 1923 προσήλθε στη μονή Γρηγορίου. Το 1931 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, τελώντας τα θεία μυστήρια με φόβο Θεού. Μετά την κοίμηση του Γέροντός του Στεφάνου, κλήθηκε να διακονήσει στη μονή Γρηγορίου, όπου μόναζαν πολλοί συμπατριώτες του. Ηγούμενος ήταν ο λίαν ενάρετος Γέροντας Αθανάσιος (†1953).
Στα αυστηρό αυτό κοινόβιο έγινε υπόδειγμα υπακοής, υπομονής και ταπεινώσεως. Για την αρετή του, μετά την παραίτηση του ηγουμένου Αθανασίου, εξελέγη ηγούμενος, παρότι στη μονή υπήρχαν παλαιότεροι ιερομόναχοι όπως οι Γεώργιος, Στέφανος, Κωνσταντίνος, Δημήτριος και Διονύσιος. Το 1937 προχειρίσθηκε αρχιμανδρίτης και Πνευματικός κι ενθρονίσθηκε ηγούμενος. Το 1943 παραιτήθηκε της ηγουμενείας.
Ήτο ευλαβής και φιλακόλουθος πάντοτε. Διακόνησε παλαιότερα ως προσφοράρης και ιερορράπτης. Έδειχνε μεγάλη αγάπη στους προσκυνητές και αφιέρωνε χρόνο για πνευματικές συζητήσεις μαζί τους.
Στις 8.2.1964 μετά διετή ημιπληγία ανεπαύθη ήσυχα στη μονή του και παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο. Ετάφη μετά των άλλων πατέρων στο κοιμητήριο. Στην ηγουμενεία τον διαδέχθηκε ο αρχιμανδρίτης Βησσαρίων (†1974).
Πηγές – Βιβλιογραφία
Ανδρέου Αγιορείτου μοναχού. Γεροντικό του Αγίου Όρους, τ. Α’, Αθήναι 1979, σσ. 170-172. Ιεράς Μονής Γρηγορίου, Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, Άγιον Όρος 2003, σσ. 39-40.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό, τ. Β΄, εκδ. Μυγδονία σ. 711-712
http://www.pemptousia.gr/2016/02/ieromonachos-theodoros-grigoriatis-1885-8-fevrouariou-1964/
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
