Ο πόλεμος ενάντια στην φυλακή του κόσμου

Ο πόλεμος ενάντια στην φυλακή του κόσμου

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Παντελή Β. Γιαννουλάκη, ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΣ, από το κεφάλαιο “Τα Μυστικά της Ευγένειας”, Εκδ. Αόρατο Κολλέγιο)

«………….Η φυλακή του κόσμου είναι τεχνητή, αυτό είναι το μυστικό της, δεν είναι φυσική, είναι μια κατασκευασμένη πραγματικότητα στην οποία ζούμε αγνοί και ανυπεράσπιστοι, αθώοι μέσα στην άγνοιά μας, όπως τα αθώα γουρούνια εμπιστεύονται το χέρι που τα ταΐζει χωρίς να ξέρουν πως ακονίζει το μαχαίρι της σφαγής –αλλά γενναία πρέπει να ενημερωθούμε ότι υπάρχει ένας πνευματικός πόλεμος ενάντια σ’ αυτήν την φυλακή. Κι οι πολεμιστές του είναι άνθρωποι ευγενείς, τυραννισμένοι αλλά γενναίοι, αφανείς αλλά σημαντικοί, θλιμμένοι αλλά χαρούμενοι, ονειροπόλοι αλλά κοσμικοί, μοναχικοί αλλά συντροφικοί, ατελείς αλλά δίκαιοι, σοφοί αλλά γενναιόδωροι, οραματιστές αλλά σεμνοί, ξένοι αλλά οικείοι. Όσο θα υπάρχουν αυτοί οι απερίγραπτοι ήρωες, θα υπάρχει η Ελπίδα.

»Ο πόλεμος ενάντια στην φυλακή του κόσμου γίνεται από τους αληθινούς ανθρωπιστές, που θλίβονται για την τραγωδία του ανθρώπου στην Γη, και που αργά και σταθερά προσπαθούν να διδάξουν στον άνθρωπο πως όλοι μας εδώ είμαστε ορφανά αδέλφια, στον ίδιο ζυγό κάτω από τον ήλιο, και πως μπορούμε να υπερνικήσουμε την μοίρα μας.»

Ο πόλεμος ενάντια στην φυλακή του κόσμου γίνεται από τους αληθινούς λογοτέχνες, που αγωνιούν να διηγηθούν όλες τις ιστορίες, να μιλήσουν από την καρδιά και σε κάθε καρδιά, να παρακολουθήσουν και να καταγράψουν όλα εκείνα που οι άλλοι δεν παρατηρούν, να κατασκευάσουν κόσμους ολόκληρους και να μας ξεναγήσουν μέσα τους, αποδεικνύοντας έτσι την θεϊκή καταγωγή του ανθρώπου, προσπαθώντας να βάλουν σε λόγια εκείνο που δεν μπορεί να ειπωθεί με λόγια, για να το συλλάβει και να το εξερευνήσει ο νούς του ανθρώπου.»

Ο πόλεμος ενάντια στην φυλακή του κόσμου γίνεται από τους αληθινούς ποιητές, που ξενυχτούν στήνοντας αυτί στον άνεμο για να συλλάβουν τα μηνύματα που έρχονται από μακριά, και πασχίζουν να τα ψελλίσουν με τρόπο μουσικό και υπέροχο, για να τα μεταδώσουν έτσι ώστε να μην χαθεί η μαγεία που μεταφέρουν από την πηγή της εκπομπής τους, και να εμπνεύσουν τους καλούς ανθρώπους.»

Ο πόλεμος ενάντια στην φυλακή του κόσμου γίνεται από τους αληθινούς φιλόσοφους, που όλα τα αμφισβητούν, ακόμη και την ίδια την σοφία τους, και προσπαθούν να εξερευνήσουν με θαυμαστή ακρίβεια την ίδια την φύση της πραγματικότητας, θυσιάζοντας τις απολαύσεις που αυτή προσφέρει σ’ εκείνον τον ευτυχισμένο που δεν φιλοσοφεί.»

Ο πόλεμος ενάντια στην φυλακή του κόσμου γίνεται από τους αληθινούς ζωγράφους, που ζωγραφίζουν αυτό που βλέπουν με τα μάτια της ψυχής και όχι με εκείνους τους κρεάτινους βολβούς που ξεπετάγονται δεξιά κι αριστερά από την μύτη μας, κι ο καθένας μπορεί να δει στους πίνακές τους αυτό που είδε η ψυχή ενός ιδιαίτερου ανθρώπου, που αντιπροσωπεύει την ψυχή του κόσμου.»

Ο πόλεμος ενάντια στην φυλακή του κόσμου γίνεται από τους βάρδους, που περιπλανιούνται και τραγουδούν τα έπη των ιδιαίτερων ανθρώπων, και διδάσκουν την τέχνη της ομορφιάς και της μνήμης, κι όλες τις τεχνικές με τις οποίες ανθίζει η ανθρώπινη ψυχή στο άκουσμα μιας διήγησης.»

Ο πόλεμος ενάντια στην φυλακή του κόσμου γίνεται από τους αληθινούς μουσικούς, εκείνους που ξέρουν πως η μουσική δεν είναι μαθηματικά αλλά μαγεία, που ξέρουν την τέχνη των δονήσεων που στέλνουν τον ανθρώπινο νού σε ταξίδια αταξίδευτα, και που φτιάχνουν μια γλώσσα από μελωδίες, πανανθρώπινη, ικανή να κατανοηθεί από κάθε άνθρωπο σε όλον τον κόσμο, φορτίζοντας συγκινησιακά την λαχτάρα του ανθρώπου για το ανέκφραστο, για την ελευθερία πέρα από την γλώσσα.»

Ο πόλεμος ενάντια στην φυλακή του κόσμου γίνεται από τους εξερευνητές, κάθε είδους και πρόθεσης, που απομακρύνονται στο άγνωστο για να ανακαλύψουν εκείνο που όλοι αρνούνται ότι υπάρχει, που πηγαίνουν εκεί που δεν πήγε ποτέ κανείς, κι ενσαρκώνουν έτσι την ανθρώπινη προέκταση πέρα από τα συνηθισμένα αποδεκτά όρια.»

Ο πόλεμος ενάντια στην φυλακή του κόσμου γίνεται από τους ταξιδευτές, εκείνους που με ανοικτό νού ταξιδεύουν σε όλον τον κόσμο, κι έπειτα γυρνούν στην πατρίδα τους για να διηγηθούν πως ο κόσμος δεν είναι η γειτονιά μας, πως όλα τα παράξενα κι ανήκουστα σ’ εμάς πράγματα υπάρχουν αυτήν την στιγμή κάπου και μας περιμένουν να τα γνωρίσουμε, πως ο κόσμος δεν είναι μικρός και ελέγξιμος αλλά τεράστιος και ανεξέλεγκτος, γεμάτος από ψυχές που δημιουργούν, γεμάτος τόπους που δεν θα προλάβουμε να δούμε ποτέ, γεμάτος θαύματα που κανένας δεν θα μπορέσει να τα καταλάβει ποτέ, όσα κι αν καταλάβουμε, γεμάτος εμπειρίες που μπορεί κανείς να τις βιώσει, γεμάτος αισθήσεις απερίγραπτες που μπορεί κανείς να τις νιώσει, μακριά από εδώ –κι ίσως αυτό να δημιουργήσει στον άνθρωπο την αίσθηση και όλων εκείνων των υπέροχων κόσμων πέρα από τον δικό μας, κι ίσως και τον πόθο να ταξιδέψει κάποτε και σ’ αυτούς και να γυρίσει πίσω στην πατρίδα για να διηγηθεί τις περιπέτειές του.»

Ο πόλεμος ενάντια στην φυλακή του κόσμου γίνεται από δασκάλους πολυμαθείς και ευγενείς, που αγαπούν την μάθηση, χωρίς αυστηρά δόγματα, και διδάσκουν στους ανθρώπους την γνώση χωρίς ιδιαίτερο αντάλλαγμα, και χωρίς να νοιάζονται ποιος είναι αυτός που τους ακούει, και θέλουν να τα μάθουν όλα για να τα διδάξουν όλα, γνωρίζοντας πως η γνώση δεν είναι δική τους αλλά ταξιδεύει, θέλει να ταξιδέψει σε όλα τα κεφάλια, έρχεται από αλλού και πηγαίνει αλλού, σαν ένα ποτάμι που δεν πρέπει να ποτίζει πολύ κανενός το χωράφι, αλλά να ρέει ορμητικά προς το άγνωστο και να μάθεις πώς να πλέεις στα νερά του, και πώς πάει μακριά η βαλίτσα της γνώσης.»

Ο πόλεμος ενάντια στην φυλακή του κόσμου γίνεται από τους μύστες, που ανακαλύπτουν τα μεγάλα μυστικά του κόσμου μας, τα οποία δεν γνωρίζει ή δεν κατανοεί σχεδόν κανείς, αλλά, παρ’ όλα αυτά, αυτοί δεν απογοητεύονται και δεν θεωρούν μάταιο το εγχείρημα, μα, με συγκλονιστική αγωνία και με συμπόνεια και με υπέρβαση, προσπαθούν να διαφυλάξουν τα μυστικά και να τα διασώσουν, για να μην χαθεί εντελώς το θαυμαστό γι’ αυτούς που τους αναλογεί.»

Ο πόλεμος ενάντια στην φυλακή του κόσμου γίνεται από τους ονειρευτές, που ονειρεύονται τους τόπους της εσωτερικής μας γεωγραφίας, που είναι άμετρη, αχανής, ελεύθερη, αχαρτογράφητη, που μας δίνουν να καταλάβουμε πως ο καθένας μας είναι ένα σύμπαν από μόνος του, ανεξερεύνητο αλλά δικό μας, οικείο, νοσταλγικό, κι ότι η καρδιά του κάθε ανθρώπου είναι μια πύλη που οδηγεί εκεί.»

Ο πόλεμος ενάντια στην φυλακή του κόσμου γίνεται από τα μικρά παιδιά, που δεν πρόλαβε ακόμη η κρεατομηχανή σας να τα αφομοιώσει, που παίζουν τόσο υπέροχα και εφευρετικά, που χαίρονται με το παραμικρό και είναι περίεργα για τα πάντα, που μαγεύονται από την περιπέτεια και από το πρωτόγνωρο και το παράξενο, και που ενσαρκώνουν την ελπίδα του κάθε γονιού για ένα καλύτερο αύριο για λογαριασμό της τυραννισμένης μας ανθρωπότητας, ένα μέλλον ανέλπιστο, ίσως καταπληκτικό.

»Αυτός ο πόλεμος ενάντια στην φυλακή του κόσμου δεν γίνεται μακριά από την ανθρωπότητα και τις κοινωνίες της, αλλά μέσα στην ανθρωπότητα και στην κοινωνία, δεν γίνεται έξω από το σύστημα αλλά κρυφά και αντιστασιακά μέσα στο ίδιο το σύστημα εν αγνοία του, δεν γίνεται μοναχικά αλλά με τη συντροφιά των αδελφών ψυχών μας, δεν γίνεται μόνο για λογαριασμό μας αλλά για λογαριασμό όλων των ανθρώπων, δεν γίνεται μόνο για τους ζωντανούς αλλά και για τους νεκρούς μας που δεν λησμονήθηκαν, τους ομοίους μας που έφυγαν αδικημένοι από τον κόσμο, δεν γίνεται μόνο στον χώρο αλλά και στον χρόνο, όχι μόνο για λογαριασμό των σύγχρονων ανθρώπων αλλά και για λογαριασμό των γενεών που χάθηκαν και για λογαριασμό των μελλοντικών γενεών.»

Αυτόν τον πόλεμο ενάντια στην φυλακή του κόσμου, πιστεύω πως είναι απίστευτα σημαντικό ο καθένας μας να προσπαθήσει να τον νιώσει, να τον καταλάβει, να τον κατανοήσει με τον νού του και με την καρδιά του, να παρακολουθήσει τις μυστικές μάχες του, και να αγωνιστεί να κερδίσει έστω και μια μικρή μάχη, υπέρ των ονείρων του ανθρώπου, υπέρ της φαντασίας, υπέρ της εξερεύνησης, υπέρ της γνώσης, υπέρ της πνευματικής ύπαρξης και της πνευματικής ελευθερίας, υπέρ της ευγένειας, για την κατανόηση ή επινόηση μιας ανώτερης αποστολής για τον πνευματικό άνθρωπο, τον αληθινό άνθρωπο, που καμία φυλακή δεν μπορεί να τον φυλακίσει.

»Αυτή είναι η ευγένεια του ανθρώπινου πνεύματος, που κανένας ισχυρός δεν μπόρεσε ποτέ να λυγίσει, που επιβίωσε μέσα στους αιώνες παρ’ όλες τις χείριστες συνθήκες στις οποίες βρέθηκε, που μεταδόθηκε από ανθρώπους άγιους, ήρωες και μάρτυρες, ονειροπόλους που χάθηκαν στο πέρασμα των καιρών για να ανοίξουν τον δρόμο για τους επόμενους, χαρτογράφοι ενός πεδίου πέρα από το ανθρώπινο, της αληθινής μας πατρίδας : του Βασιλείου της Καρδιάς

«Εμείς που παντού την περιπέτεια αναζητούμεδεν είμαστε οι εχθροί σας.Να σας χαρίσουμε θέλουμε αδιάβατες μυστικές περιοχέςόπου το μυστήριο σαν άνθος μαγικό φυτρώνειγια ‘κείνον που θέλει να το δρέψει.Τον οίκτο σας, για μας που πολεμούμεστα σύνορα του Απεριόριστου και του Μελλοντικού…» (Guillaume Apollinaire) ………………»

giannoulakis

Let's block ads! (Why?)