Ο θρύλος της Πάπισσας Ιωάννας (Μέρος Β)…

Ο θρύλος της Πάπισσας Ιωάννας αποτελεί άραγε μια πραγματικότητα ή μια έντεχνη διαπλοκή ορισμένων κακόβουλων, με σκοπό να βλάψουν την Καθολική Εκκλησία;

Οι ιστορικοί έχουν καταλήξει στο δεύτερο. Αλλά ας έρθουμε στις λεπτομέρειες.

Εν πρώτοις, διάφοροι μυθιστοριογράφοι δε συμφωνούν ούτε στο όνομα ούτε στην καταγωγή της Πάπισσας. Άλλοι πίστευαν ότι ονομαζόταν Ιουλία από τη Δαλματία και άλλοι επέμεναν ότι ήταν από τη Γερμανία.

Άλλωστε, ο Χαγιάν, στην “Ιστορία της Γαλλίας” που τυπώθηκε το 1577, ισχυρίζεται πως η Ιωάννα, πριν γίνει Πάπισσα, ονομαζόταν Γιλβέρτη, πως είχε γίνει μοναχός στη Μονή Φούλδεν και πως είχε φίλο τον Ηγούμενο της Μονής.

Εκείνο, όμως, που φανερώνει πως ο μύθος αυτός είναι ψεύτικος, είναι κυρίως ότι για πρώτη φορά ο θρύλος αυτός κυκλοφόρησε το 1267, δηλαδή δύο αιώνες μετά από τότε που έλαβε δήθεν χώρα το γεγονός.

Από την επίσημη ιστορία του Βατικανού πληροφορούμαστε ότι κατά την εποχή που τοποθετούν οι ψευτοϊστορικοί την Πάπισσα Ιωάννα στον παπικό θρόνο, υπήρχε άλλος Πάπας, ο οποίος ήταν και αληθινός και αρσενικός.

Έπειτα, φαντάζει εντελώς παράξενο πώς δε σώζεται κανένα έγγραφο στα Αρχεία του Βατικανού σχετικά με τον φερόμενο ως Πάπα Ιωάννη Η’, τον οποίον υποδυόταν η Ιωάννα. Στους δεκατρείς μήνες που έμεινε στην εξουσία δε συνέταξε ποτέ ούτε ένα έγγραφο ούτε μια διαταγή; Απίθανο.

Μπορεί, βέβαια, να αντιτείνει κανείς ότι ίσως οι μεταγενέστεροι Πάπες φρόντισαν να εξαφανίσουν κάθε ίχνος της Πάπισσας, καταστρέφοντας πιθανώς και κάθε έγγραφο που συνέταξε.

Υπάρχουν, φυσικά, και άλλα στοιχεία, προκειμένου να αποδειχθεί η αλήθεια.

Εν πρώτοις, είναι ποτέ δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι μια νέα και ωραία γυναίκα δεν προκάλεσε ποτέ υπόνοια σε μια Αυλή τόσο αυστηρή, όπου ζούσαν μονάχα άντρες; Κι έπειτα, δεν αρρώστησε ποτέ, ώστε να αποκαλύψει ο ιατρός του Βατικανού το φύλο της; Ακόμη, πώς μπόρεσε να κρύψει την εγκυμοσύνη της, αφού μάλιστα είναι γνωστό ότι στις τελετές, τον Πάπα, όπως και τους δικούς μας Επισκόπους και Πατριάρχες, τους ντύνουν δημοσίως και επισήμως;

Οι Πάπες, κατά την εποχή εκείνη, είχαν εισαγάγει στην Αυλή τους τα βυζαντινά ήθη. Ήταν περιστοιχισμένοι από πολυάριθμους Αξιωματικούς, οι οποίοι έμεναν ακόμη και τη νύχτα ως τιμητική φρουρά στα δωμάτιά τους, τους επέβλεπαν κάθε στιγμή της ημέρας και γνώριζαν κάθε πράξη τους.

Μια γυναίκα τόσο έξυπνη, όπως την παρουσίαζαν οι χρονικογράφοι της, δε θα έβρισκε τρόπο να απαλλαγεί από την εγκυμοσύνη της, είτε με ιατρική επέμβαση είτε καταφεύγοντας σε κάποιο απομονωμένο μοναστήρι ή παλάτι, όπου θα γεννούσε χωρίς να την αντιληφθεί κανείς, παρά δυο-τρεις πιστοί και αφοσιωμένοι άνθρωποί της;

Και το σπουδαιότερο: είναι δυνατόν να διαλέξουν οι Καρδινάλιοι για Πάπα ένα πρόσωπο άγνωστο και νέο, έναν ξένο, ενώ είναι γνωστό πόσες ίντριγκες και δολοπλοκίες γίνονταν υπογείως για την εκλογή του ανώτατου άρχοντα της Καθολικής Εκκλησίας; Άλλωστε, ο Πάπας εκλεγόταν πάντοτε μεταξύ των Καρδιναλίων. Πώς, λοιπόν, αυτή τη φορά, κατ’ εξαίρεση, επέλεξαν για Πάπα έναν εντελώς άγνωστο ξένο;

Επιπλέον, την εποχή εκείνη είχε οριστεί, ήδη έναν αιώνα νωρίτερα, ως τελετουργικό η εξέταση των αντρικών οργάνων του Πάπα, ο οποίος καθόταν σε μια τρύπια πολυθρόνα και ένας Καρδινάλιος τον εξέταζε, προκειμένου να επιβεβαιώσει το φύλο του.

Το επίσημο τυπικό της τελετής ενθρόνισης του Πάπα, το οποίο είναι παμπάλαιο, ορίζει πως πράγματι ο ανώτατος άρχοντας της Καθολικής Εκκλησίας, μόλις εκλεχθεί και τελέσει την πρώτη του λειτουργία, κάθεται σε μια τρύπια στο κάτω μέρος πολυθρόνα, η οποία επισημαίνει ότι ο Πάπας δε θα πρέπει ποτέ να λησμονεί ότι, μολονότι εξελέγη ως αντιπρόσωπος του Θεού επί της γης, εν τούτοις δεν είναι Θεός, αλλά χαρακτηρίζεται από όλα τα ελαττώματα και όλες τις φυσικές ανάγκες του κοινού ανθρώπου και της θνητής του υπόστασης.

Πώς, λοιπόν, ξέφυγε η Πάπισσα Ιωάννα από αυτήν την ιδιότυπη εξέταση; Αλλά, το πιο σωστό είναι να αναρωτηθούμε πώς πλάστηκε ο θρύλος της Πάπισσας, δεδομένου ότι από ιστορική άποψη αποδεικνύεται ψευδής.

Την αιτία πρέπει να την αναζητήσουμε στις θρησκευτικές έριδες που γεννήθηκαν από το εκκλησιαστικό σχίσμα της Δύσης. Όταν οι Διαμαρτυρόμενοι αποσχίστηκαν από την Καθολική Εκκλησία, άρχισε ένας πόλεμος άγριος και εξοντωτικός ανάμεσά τους.

Οι Διαμαρτυρόμενοι κατηγορούσαν την Καθολική Εκκλησία ως διεφθαρμένη και τους Πάπες, τους κληρικούς και τους μοναχούς ως έκφυλους, παραδομένους στις ηδονικές απολαύσεις, στη φιλοχρηματία, στην έπαρση και στην εξαχρείωση. Χιλιάδες βιβλία τυπώθηκαν την εποχή εκείνη, γεμάτα σκάνδαλα, άλλα επίπλαστα και άλλα γνήσια και αληθινά.

Ένα από αυτά τα σκάνδαλα, επομένως, ήταν και ο θρύλος της Πάπισσας Ιωάννας, που γέννησε τάχατες το παιδί του παράνομου έρωτά της καταμεσής του δρόμου, καταγής, κατά τη διάρκεια της λιτανείας της Αναλήψεως.

Εν κατακλείδι, η Πάπισσα Ιωάννα δεν υπήρξε ποτέ. Ήταν ένα δημιούργημα μίσους, που στόχο είχε να αποδυναμώσει και να γελοιοποιήσει την Καθολική Εκκλησία.

Ωστόσο, στο βάθος του θλιβερού αυτού μύθου ελλοχεύει ένα ψήγμα αλήθειας, κατά τους κριτικούς της Ιστορίας, το οποίο εκμεταλλεύθηκαν οι ευφάνταστοι δημιουργοί του θρύλου της Πάπισσας.

Ο Πάπας Ιωάννης ο ΙΒ’, ο οποίος κάθισε στον παπικό θρόνο κατά την περίοδο που λέγεται πως έζησε η Ιωάννα, ήταν ένας τύπος ανθρώπου έκδοτου, έκφυλου, άξεστου και ανήθικου, σε τέτοιο βαθμό, που αποτελούσε όνειδος για ολόκληρη τη Ρώμη και την Εκκλησία.

Χάρις στη δύναμη του πατέρα του, αναρριχήθηκε νεότατος στον παπικό θρόνο και απέκτησε διάφορες φιλενάδες. Μία από αυτές, που λεγόταν Ιωάννα, του ασκούσε τεράστια επιρροή, με αποτέλεσμα ο λαός να την αποκαλεί σκωπτικά “Πάπισσα”.

Αυτό το γεγονός εκμεταλλεύθηκαν διάφοροι συγγραφείς, αμαθείς στην αρχή, για να εδραιώσουν τον θρύλο, ο οποίος, αργότερα, όταν ξεκίνησαν οι έριδες ανάμεσα στους Καθολικούς και στους Διαμαρτυρόμενους, έδωσε όπλα στους τελευταίους, για να κατηγορήσουν την Καθολική Εκκλησία.

Και κάπως έτσι διαλύεται ο θρύλος της Πάπισσας Ιωάννας μπροστά στον ήλιο της ιστορικής έρευνας.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “ΜΠΟΥΚΕΤΟ”, στις 25/06/1931…

Let's block ads! (Why?)