2020-03-04 21:16:52
Ο Μάικ ήταν ένα κοτόπουλο πέντε μηνών που μεγάλωνε στη φάρμα της οικογένειας Όλσεν, στην πόλη Φρούτα του Κολοράντο. Τον Σεπτέμβριο του 1945 ο κ. Όλσεν αποφάσισε πως ήρθε η ώρα του να βρεθεί στο τραπέζι και το αποκεφάλισε.
Είναι γνωστό ότι τα κοτόπουλα δεν πεθαίνουν αμέσως, αλλά μπορούν να ζήσουν μερικά λεπτά μετά τον αποκεφαλισμό τους. Τρέχουν γύρω γύρω και μετά από λίγο ξεψυχούν. Το συγκεκριμένο πουλερικό, αφού έκανε μερικούς γύρους μόλις του έκοψαν το κεφάλι, συνέχισε να περπατά σαν να μη συνέβη τίποτα. Έκπληκτος ο κ. Όλσεν έβλεπε το κοτόπουλο να κάνει τη χαρακτηριστική κίνηση ψάχνοντας για φαγητό και το άφησε, θεωρώντας ενδεχομένως ότι θα πέθαινε λίγο αργότερα.
Το επόμενο πρωί βρήκε το κοτόπουλο και διαπίστωσε πως ήταν ζωντανό. Κατάλαβε πως το πουλερικό δεν ήθελε να πεθάνει. Έπρεπε όμως να βρει έναν τρόπο να τρώει. Εξέτασε τον λαιμό του και άρχισε να του ρίχνει τροφή σε υγρή μορφή, με σύριγγα κατευθείαν στον οισοφάγο. Eπίσης με σύριγγα του καθάριζε τη βλέννα από το λαιμό για να μην πνίγεται.
Η οικογένεια βάφτισε το κοτόπουλο «Μάικ» και έγινε το κατοικίδιό της. Το κοτόπουλο υπεβλήθη σε μια σειρά εξετάσεων από τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Γιούτα. Ο Μάικ επέζησε επειδή ο κ. Όλσεν αστόχησε και δεν πέτυχε τον εγκεφαλικό μίσχο, το ένα αυτί και την καρωτίδα.
Επίσης, ένας θρόμβος τον είχε σώσει από την ακατάσχετη αιμορραγία. Το μόνο που είχε χάσει το κοτόπουλο ήταν η όρασή του, το ράμφος του κι ένα μέρος του εγκεφάλου του, που όμως δεν επηρέαζε τις ζωτικές του λειτουργίες. Ήταν απλά ατσούμπαλο και περπατούσε με αστάθεια.
Πολύ σύντομα η τοπική εφημερίδα έγραψε ένα άρθρο για το πουλί – θαύμα και η φήμη του εξαπλώθηκε αμέσως. Στον κ. Όλσεν έγινε πρόταση να παρουσιάζει τον Μάικ σε διάφορα σόου σε αμερικανικές πολιτείες. Το ταξίδι τους ξεκίνησε κι ο Μάικ γινόταν όλο και πιο διάσημος, καθώς ταξίδευε από πόλη σε πόλη. Στο απόγειο της καριέρας του ο Μάικ και το αφεντικό του έφτασαν να βγάζουν απο τα εισιτήρια περίπου 4.500 δολάρια το μήνα.
Έγινε ρεπορτάζ για τις ειδήσεις, ενώ τον φιλοξένησαν τα περιοδικά ΤΙΜΕ και LIFE.
Επι 18 μήνες ο κ. Όλσεν κι ο Μάικ ταξίδευαν σε όλες τις πολιτείες, με τελευταίο σταθμό το Φοίνιξ της Αριζόνα, όπου ο Μάικ άφησε την τελευταία του πνοή.
Ενώ βρισκόταν σε ένα μοτέλ, ο Μάικ πνίγηκε από έναν σπόρο καλαμποκιού που είχε καταφέρει να βάλει στον οισοφάγο του. Ο κ. Όλσεν δεν είχε μαζί του τον κατάλληλο εξοπλισμό για να τον σώσει και το συμπαθέστατο πουλερικό ξεψύχησε.
Ο κ. Όλσεν δεν ήθελε να παραδεχθεί ότι από απροσεξία του πέθανε το κοτόπουλο και είπε σε όλους ότι το πούλησε.
Η φήμη του Μάικ διατηρήθηκε για πολύ καιρό ακόμη.
Οι κάτοικοι της μικρής πόλης του Κολοράντο έστησαν άγαλμα για να τον τιμήσουν και από το 1999 διοργανώνουν κάθε χρόνο φεστιβάλ στη μνήμη του.
το είδαμε mixanitouxronou.gr
Είναι γνωστό ότι τα κοτόπουλα δεν πεθαίνουν αμέσως, αλλά μπορούν να ζήσουν μερικά λεπτά μετά τον αποκεφαλισμό τους. Τρέχουν γύρω γύρω και μετά από λίγο ξεψυχούν. Το συγκεκριμένο πουλερικό, αφού έκανε μερικούς γύρους μόλις του έκοψαν το κεφάλι, συνέχισε να περπατά σαν να μη συνέβη τίποτα. Έκπληκτος ο κ. Όλσεν έβλεπε το κοτόπουλο να κάνει τη χαρακτηριστική κίνηση ψάχνοντας για φαγητό και το άφησε, θεωρώντας ενδεχομένως ότι θα πέθαινε λίγο αργότερα.
Το επόμενο πρωί βρήκε το κοτόπουλο και διαπίστωσε πως ήταν ζωντανό. Κατάλαβε πως το πουλερικό δεν ήθελε να πεθάνει. Έπρεπε όμως να βρει έναν τρόπο να τρώει. Εξέτασε τον λαιμό του και άρχισε να του ρίχνει τροφή σε υγρή μορφή, με σύριγγα κατευθείαν στον οισοφάγο. Eπίσης με σύριγγα του καθάριζε τη βλέννα από το λαιμό για να μην πνίγεται.
Η οικογένεια βάφτισε το κοτόπουλο «Μάικ» και έγινε το κατοικίδιό της. Το κοτόπουλο υπεβλήθη σε μια σειρά εξετάσεων από τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Γιούτα. Ο Μάικ επέζησε επειδή ο κ. Όλσεν αστόχησε και δεν πέτυχε τον εγκεφαλικό μίσχο, το ένα αυτί και την καρωτίδα.
Επίσης, ένας θρόμβος τον είχε σώσει από την ακατάσχετη αιμορραγία. Το μόνο που είχε χάσει το κοτόπουλο ήταν η όρασή του, το ράμφος του κι ένα μέρος του εγκεφάλου του, που όμως δεν επηρέαζε τις ζωτικές του λειτουργίες. Ήταν απλά ατσούμπαλο και περπατούσε με αστάθεια.
Πολύ σύντομα η τοπική εφημερίδα έγραψε ένα άρθρο για το πουλί – θαύμα και η φήμη του εξαπλώθηκε αμέσως. Στον κ. Όλσεν έγινε πρόταση να παρουσιάζει τον Μάικ σε διάφορα σόου σε αμερικανικές πολιτείες. Το ταξίδι τους ξεκίνησε κι ο Μάικ γινόταν όλο και πιο διάσημος, καθώς ταξίδευε από πόλη σε πόλη. Στο απόγειο της καριέρας του ο Μάικ και το αφεντικό του έφτασαν να βγάζουν απο τα εισιτήρια περίπου 4.500 δολάρια το μήνα.
Έγινε ρεπορτάζ για τις ειδήσεις, ενώ τον φιλοξένησαν τα περιοδικά ΤΙΜΕ και LIFE.
Επι 18 μήνες ο κ. Όλσεν κι ο Μάικ ταξίδευαν σε όλες τις πολιτείες, με τελευταίο σταθμό το Φοίνιξ της Αριζόνα, όπου ο Μάικ άφησε την τελευταία του πνοή.
Ενώ βρισκόταν σε ένα μοτέλ, ο Μάικ πνίγηκε από έναν σπόρο καλαμποκιού που είχε καταφέρει να βάλει στον οισοφάγο του. Ο κ. Όλσεν δεν είχε μαζί του τον κατάλληλο εξοπλισμό για να τον σώσει και το συμπαθέστατο πουλερικό ξεψύχησε.
Ο κ. Όλσεν δεν ήθελε να παραδεχθεί ότι από απροσεξία του πέθανε το κοτόπουλο και είπε σε όλους ότι το πούλησε.
Η φήμη του Μάικ διατηρήθηκε για πολύ καιρό ακόμη.
Οι κάτοικοι της μικρής πόλης του Κολοράντο έστησαν άγαλμα για να τον τιμήσουν και από το 1999 διοργανώνουν κάθε χρόνο φεστιβάλ στη μνήμη του.
το είδαμε mixanitouxronou.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Είπε Γέρων ...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
