2020-03-06 23:02:27
Τα αναγνώσματα της Πρώτης Κυριακής των Νηστειών, αδελφοί χριστιανοί, μάς μιλούν για την πίστη στον Χριστό.
Αλλά και το μεγάλο και σπουδαίο γεγονός της αναστήλωσης των ιερων εικόνων, το οποίο ανελλιπώς γιορτάζουμε κάθε χρόνο από το 843 μέχρι και σήμερα, αυτήν την πίστη καταδεικνύει και διατρανώνει.
«Αδελφοί», μάς λέει ο απόστολος Παύλος [1], «με πίστη ο Μωυσής έγινε μέγας και αρνήθηκε να ονομάζεται γιος της κόρης του Φαραώ, προτιμώντας μάλλον να συμπάσχει με τον λαό του Θεού παρά να έχει πρόσκαιρη απόλαυση της αμαρτίας και θεωρώντας την ντροπή του Χριστού ως μεγαλύτερο πλούτο από όλους τους θησαυρούς της Αιγύπτου. Αλλά δεν θα μού φτάσει ο χρόνος να διηγούμαι για τους Κριτές και τους Προφήτες, οι οποίοι με την πίστη υπερνίκησαν βασιλείς, εργάστηκαν την δικαιοσύνη, πέτυχαν τις υποσχέσεις (του Θεού), έφραξαν στόματα λιονταριών, έσβησαν την δύναμη της φωτιάς, ιάθηκαν από ασθένειες
. Άλλοι πάλι δεν δέχτηκαν να γλιτώσουν και υπέμειναν μαρτύρια, προσβλέποντας στην μεγαλύτερη ανάσταση (του πνεύματος), περιπαίχτηκαν, μαστιγώθηκαν, φυλακίστηκαν, λιθοβολίστηκαν, πριονίστηκαν, θανατώθηκαν με μαχαίρι, περιπλανήθηκαν σε σπηλιές και βουνά με στερήσεις και κακουχίες, σαν να μην τους άξιζε ο κόσμος. Μαρτύρησαν με τον τρόπο αυτό την πίστη τους και δεν αποκόμισαν την επαγγελία (της Αναστάσεως), επειδή ο Θεός προέβλεψε κάτι καλύτερο, να τελειωθούν μαζί με εμάς».
Για το θέμα αυτό μάς λέει και η σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου [2], ότι όταν ο Χριστός κάλεσε τον Φίλιππο να τον ακολουθήσει, εκείνος στη συνέχεια πήγε και βρήκε τον φίλο του, τον Ναθαναήλ, και τού λέει :
«Βρήκαμε αυτόν για τον οποίο έγραψε ο Μωυσής και οι προφήτες, τον Ιησού τον γιο του Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ. -Είναι δυνατόν να προέλθει κάτι καλό από τη Ναζαρέτ; αναρωτήθηκε εκείνος κι ο Φίλιππος του απαντά
-Έλα και δες.
Σαν είδε ο Χριστός τον Ναθαναήλ να πλησιάζει, λέει :
-Ιδού ένας αληθινός Ισραηλίτης, που δεν έχει μέσα του δόλο.
-Από πού με ξερεις; τον ρωτά ο Ναθαναήλ κι ο Κύριος τού απαντά
-Πριν σού μιλήσει ο Φίλιππος, σε είδα που ήσουν κάτω από την συκιά.
-Δάσκαλε, σύ είσαι ο υιός του Θεού, σύ είσαι ο βασιλιάς του Ισραήλ.
-Επειδή σού είπα ότι σε είδα κάτω από την συκιά, πιστεύεις; μεγαλύτερα θα δεις. Αλήθεια σάς λέω, σύντομα θα δείτε τον ουρανό ανοιχτό και τους αγγέλους του Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν περιστοιχίζοντας τον υιό του ανθρώπου».
Θεμέλιο και πέτρα και άγκυρα, πάνω στην οποία είναι στερεωμένη ολόκληρη η ζωή μας, είναι η πίστη ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός και Λὀγος του Θεού. Δίχως αυτό, η πίστη μας είναι μάταιη και ο αγώνας ατελέσφορος. Οι άνθρωποι της Παλαιάς Διαθήκης και οι χριστιανοί όλων των εποχών, αυτή την πίστη τους μαρτύρησαν καιεξ αιτίας αυτής μαρτύρησαν. Αιώνες διωγμών, εκατομμύρια μαρτύρων, απειλές, θηρία, βασανιστήρια, δήμιοι, όχι μόνο δεν έκαμψαν το φρόνημα των πιστών αλλά μάλλον πότισαν το δέντρο της πίστεως, την Εκκλησία του Χριστού. Αλλά και μετέπειτα και μέχρι σήμερα οι χριστιανοί θανατώνονται ανηλεώς στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική, μόνο και μόνο επειδή πιστεύουν στον Χριστό. Αλλά και πόσες ύβρεις, πόσες συκοφαντίες και πόση περιφρόνηση δεν μάς επιφυλάσσει ο «προοδευτικός ανθρωπισμός» της εποχής μας, που απεχθάνεται να ακουει για Χριστό και για πίστη...
Χωρίς, επομένως, το θεμέλιο τούτο, δεν είναι δυνατόν να ανταπεξέλθουμε στις τρικυμίες του κόσμου, που βάλλει από έξω, ούτε στις θύελλες των πειρασμών, που μάς πολεμούν εκ των έσω. Χωρίς πίστη ακράδαντη, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριος και ο Θεός μας, που έγινε άνθρωπος για χάρη μας και μάς χαρίζει την συγγνώμη και την αιώνιο ζωή, δεν είναι δυνατόν να διέλθουμε επιτυχώς ούτε το στάδιο της Νηστείας και δεν έχει νόημα η μεγάλη γιορτή της Αναστάσεως του Χριστού.
Όλες οι αιρέσεις με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο αλλοιώνουν την πίστη μας για το πρόσωπο του Χριστού. Η εικονομαχία, που ξεσπασε τον όγδοο αιώνα, αποτελούσε την περίληψη όλων των αιρέσεων. Οι άγιοι Πατέρες που υπερασπίστηκαν την τιμή και την προσκύνηση των ιερών εικόνων, δεν υπερασπίστηκαν μόνο την ιστορικότητα του προσώπου του Χριστού αλλά και την θεότητά του. Επί έναν περίπου αιώνα όσοι ομολογούσαν τούτη την πίστη διώκονταν από τους «ευσεβείς βασιλείς», εξορίζονταν, βασανίζονταν, θανατώνονταν. Πολλοί έκρυβαν σε σεντούκια και πιθάρια τις άγιες εικόνες και τις προσκυνούσαν στα κρυφά, μαζί με αυτούς και η αυγούστα Θεοδώρα, η σύζυγος του τελευταίου εικονομάχου αυτοκράτορα. Το 843 ανέλαβε την κηδεμονία του ανήλικου γιου της και αυτοκράτορα Μιχαήλ και την πρώτη Κυριακή των Νηστειών του ίδιου έτους, με πανηγυρικό τρόπο αναστήλωσε τις εικόνες, δηλαδή αποκατέστησε την θέση τους σύμφωνα με την πίστη της Εκκλησίας, και θέσπισε κάθε χρόνο αυτή τη μέρα να διαβάζεται ο Όρος της έβδομης Οικουμενικής Συνόδου που περιέχει την ορθόδοξη διδασκαλία για το πρόσωπο του Χριστού και την προσκύνηση των εικόνων. Το σκήνωμά της σώζεται άφθαρτο στον μητροπολιτικό ναό της Κέρκυρας και λιτανεύεται μαζί με τις ιερές εικόνες, διατρανώνοντας τούτη την πίστη που επέδειξαν οι πιστοί όλων των εποχών, άγνωστοι και διάσημοι, η οποία αποτελεί ζητούμενο για τον καθένα μας. Είθε, με την χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τις πρεσβείες όλων των αγίων, να αξιωθούμε να γίνουμε κι εμείς μιμητές της πίστεως των προφητών, των αποστόλων, των μαρτύρων και των ομολογητών του Χριστού. Αμήν.
1. Εβρ. ια’ 24-26, 32-40. 2. Ιω. α’ 44-52.
ΠΗΓΗ
proskynitis
Αλλά και το μεγάλο και σπουδαίο γεγονός της αναστήλωσης των ιερων εικόνων, το οποίο ανελλιπώς γιορτάζουμε κάθε χρόνο από το 843 μέχρι και σήμερα, αυτήν την πίστη καταδεικνύει και διατρανώνει.
«Αδελφοί», μάς λέει ο απόστολος Παύλος [1], «με πίστη ο Μωυσής έγινε μέγας και αρνήθηκε να ονομάζεται γιος της κόρης του Φαραώ, προτιμώντας μάλλον να συμπάσχει με τον λαό του Θεού παρά να έχει πρόσκαιρη απόλαυση της αμαρτίας και θεωρώντας την ντροπή του Χριστού ως μεγαλύτερο πλούτο από όλους τους θησαυρούς της Αιγύπτου. Αλλά δεν θα μού φτάσει ο χρόνος να διηγούμαι για τους Κριτές και τους Προφήτες, οι οποίοι με την πίστη υπερνίκησαν βασιλείς, εργάστηκαν την δικαιοσύνη, πέτυχαν τις υποσχέσεις (του Θεού), έφραξαν στόματα λιονταριών, έσβησαν την δύναμη της φωτιάς, ιάθηκαν από ασθένειες
Για το θέμα αυτό μάς λέει και η σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου [2], ότι όταν ο Χριστός κάλεσε τον Φίλιππο να τον ακολουθήσει, εκείνος στη συνέχεια πήγε και βρήκε τον φίλο του, τον Ναθαναήλ, και τού λέει :
«Βρήκαμε αυτόν για τον οποίο έγραψε ο Μωυσής και οι προφήτες, τον Ιησού τον γιο του Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ. -Είναι δυνατόν να προέλθει κάτι καλό από τη Ναζαρέτ; αναρωτήθηκε εκείνος κι ο Φίλιππος του απαντά
-Έλα και δες.
Σαν είδε ο Χριστός τον Ναθαναήλ να πλησιάζει, λέει :
-Ιδού ένας αληθινός Ισραηλίτης, που δεν έχει μέσα του δόλο.
-Από πού με ξερεις; τον ρωτά ο Ναθαναήλ κι ο Κύριος τού απαντά
-Πριν σού μιλήσει ο Φίλιππος, σε είδα που ήσουν κάτω από την συκιά.
-Δάσκαλε, σύ είσαι ο υιός του Θεού, σύ είσαι ο βασιλιάς του Ισραήλ.
-Επειδή σού είπα ότι σε είδα κάτω από την συκιά, πιστεύεις; μεγαλύτερα θα δεις. Αλήθεια σάς λέω, σύντομα θα δείτε τον ουρανό ανοιχτό και τους αγγέλους του Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν περιστοιχίζοντας τον υιό του ανθρώπου».
Θεμέλιο και πέτρα και άγκυρα, πάνω στην οποία είναι στερεωμένη ολόκληρη η ζωή μας, είναι η πίστη ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός και Λὀγος του Θεού. Δίχως αυτό, η πίστη μας είναι μάταιη και ο αγώνας ατελέσφορος. Οι άνθρωποι της Παλαιάς Διαθήκης και οι χριστιανοί όλων των εποχών, αυτή την πίστη τους μαρτύρησαν καιεξ αιτίας αυτής μαρτύρησαν. Αιώνες διωγμών, εκατομμύρια μαρτύρων, απειλές, θηρία, βασανιστήρια, δήμιοι, όχι μόνο δεν έκαμψαν το φρόνημα των πιστών αλλά μάλλον πότισαν το δέντρο της πίστεως, την Εκκλησία του Χριστού. Αλλά και μετέπειτα και μέχρι σήμερα οι χριστιανοί θανατώνονται ανηλεώς στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική, μόνο και μόνο επειδή πιστεύουν στον Χριστό. Αλλά και πόσες ύβρεις, πόσες συκοφαντίες και πόση περιφρόνηση δεν μάς επιφυλάσσει ο «προοδευτικός ανθρωπισμός» της εποχής μας, που απεχθάνεται να ακουει για Χριστό και για πίστη...
Χωρίς, επομένως, το θεμέλιο τούτο, δεν είναι δυνατόν να ανταπεξέλθουμε στις τρικυμίες του κόσμου, που βάλλει από έξω, ούτε στις θύελλες των πειρασμών, που μάς πολεμούν εκ των έσω. Χωρίς πίστη ακράδαντη, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριος και ο Θεός μας, που έγινε άνθρωπος για χάρη μας και μάς χαρίζει την συγγνώμη και την αιώνιο ζωή, δεν είναι δυνατόν να διέλθουμε επιτυχώς ούτε το στάδιο της Νηστείας και δεν έχει νόημα η μεγάλη γιορτή της Αναστάσεως του Χριστού.
Όλες οι αιρέσεις με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο αλλοιώνουν την πίστη μας για το πρόσωπο του Χριστού. Η εικονομαχία, που ξεσπασε τον όγδοο αιώνα, αποτελούσε την περίληψη όλων των αιρέσεων. Οι άγιοι Πατέρες που υπερασπίστηκαν την τιμή και την προσκύνηση των ιερών εικόνων, δεν υπερασπίστηκαν μόνο την ιστορικότητα του προσώπου του Χριστού αλλά και την θεότητά του. Επί έναν περίπου αιώνα όσοι ομολογούσαν τούτη την πίστη διώκονταν από τους «ευσεβείς βασιλείς», εξορίζονταν, βασανίζονταν, θανατώνονταν. Πολλοί έκρυβαν σε σεντούκια και πιθάρια τις άγιες εικόνες και τις προσκυνούσαν στα κρυφά, μαζί με αυτούς και η αυγούστα Θεοδώρα, η σύζυγος του τελευταίου εικονομάχου αυτοκράτορα. Το 843 ανέλαβε την κηδεμονία του ανήλικου γιου της και αυτοκράτορα Μιχαήλ και την πρώτη Κυριακή των Νηστειών του ίδιου έτους, με πανηγυρικό τρόπο αναστήλωσε τις εικόνες, δηλαδή αποκατέστησε την θέση τους σύμφωνα με την πίστη της Εκκλησίας, και θέσπισε κάθε χρόνο αυτή τη μέρα να διαβάζεται ο Όρος της έβδομης Οικουμενικής Συνόδου που περιέχει την ορθόδοξη διδασκαλία για το πρόσωπο του Χριστού και την προσκύνηση των εικόνων. Το σκήνωμά της σώζεται άφθαρτο στον μητροπολιτικό ναό της Κέρκυρας και λιτανεύεται μαζί με τις ιερές εικόνες, διατρανώνοντας τούτη την πίστη που επέδειξαν οι πιστοί όλων των εποχών, άγνωστοι και διάσημοι, η οποία αποτελεί ζητούμενο για τον καθένα μας. Είθε, με την χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τις πρεσβείες όλων των αγίων, να αξιωθούμε να γίνουμε κι εμείς μιμητές της πίστεως των προφητών, των αποστόλων, των μαρτύρων και των ομολογητών του Χριστού. Αμήν.
1. Εβρ. ια’ 24-26, 32-40. 2. Ιω. α’ 44-52.
ΠΗΓΗ
proskynitis
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μην στηρίζεσαι στη δική σου φρόνηση
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
