Η ετήσια μαστογραφία είναι ένα σημαντικό δώρο, που μπορεί να κάνει σήμερα μια γυναίκα στον εαυτό της
2020-03-08 14:53:11
"Σήμερα, στη Γιορτή της Γυναίκας προτρέπω και παρακαλώ την κάθε μία από εσάς να κάνει ένα σημαντικό δώρο στον εαυτό της, την ετήσια μαστογραφία και υπέρηχο μαστού, γιατί πραγματικά η πρόληψη- έγκαιρη διάγνωση σώζει ζωές". Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει σήμερα σε όλες τις γυναίκες μια γυναίκα που βίωσε πριν από 24 χρόνια την εμπειρία του καρκίνου.
Πρόκειται για την Ελένη Ντελιοπούλου, αντιπρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου (ΕΛΛΟΚ), η οποία με αφορμή της Ημέρα της Γυναίκας αφηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τη δικιά της εμπειρία ως μια γυναίκα που αναμετρήθηκε με τον καρκίνο και βγήκε νικήτρια.
"Σήμερα 24 χρόνια μετά, συνεχίζω να ζω και να ρουφάω την κάθε στιγμή, να αγαπώ τον εαυτό μου και όλους τους ανθρώπους, να ενδιαφέρομαι για τα σημαντικά, να προσφέρω και να πετυχαίνω τους προσωπικούς και εθελοντικούς μου στόχους. Όραμά μου είναι ο καρκίνος να αντιμετωπίζεται ως ιάσιμη ασθένεια και όχι ως επάρατη νόσος. Για να το πετύχουμε θα πρέπει όλοι μαζί να σκύψουμε πάνω στον καρκίνο και να βρούμε τις βιώσιμες λύσεις" λέει η Ελένη Ντελιοπούλου.
Κάνοντας αναδρομή στην ημέρα που επισκέφτηκε το ακτινολογικό εργαστήριο, για να κάνει την πρώτη της μαστογραφία, μετά την οποία διαγνώστηκε ο καρκίνος, λέει: "Πόσο δύσκολο ήταν στον γιατρό μου να μου πει τα κακά νέα και σε μένα, πόσο αδιανόητο ήταν να τα ακούσω και να τα αποδεχτώ. Σκεφτόμουν πως μάλλον κάποιο λάθος συνέβη στη διάγνωση, δεν ήταν δυνατό, εγώ να έχω καρκίνο, εφόσον ένιωθα καλά, δεν πονούσα, ήμουν νέα, ονειρευόμουν να ζήσω όμορφα με την οικογένειά μου. Αμφισβήτησα τη διάγνωση, θύμωσα, πόνεσα, λύγισα, φοβήθηκα πως δεν θα προλάβω να μεγαλώσω τα παιδιά μου, πίστεψα πως όλα τελείωσαν για μένα, από τη στιγμή που ο καρκίνος κατέκτησε το σώμα μου, πολιόρκησε την ψυχή μου και ο θάνατος με άγγιξε" λέει η κ. Ντελιοπούλου.
Πενθούσα τον ακρωτηριασμό μου
"Ο χειρουργός μου μίλησε για μαστεκτομή. Πενθούσα τον ακρωτηριασμό μου και απεγνωσμένα έψαχνα μια γυναίκα με εμπειρία καρκίνου, να ζητήσω κάποιες πρακτικές συμβουλές να της εκμυστηρευτώ τις σκέψεις και τις αγωνίες μου, αλλά δεν τα κατάφερα. Φυσικά υπήρχαν κι άλλες γυναίκες με καρκίνο του μαστού, αλλά τότε το κρατούσαν ως επτασφράγιστο μυστικό, εξαιτίας των προκαταλήψεων και των ταμπού που υπήρχαν. 'Ένιωθα μόνη και δεν ήμουν η μόνη. Ο καρκίνος με έσπρωξε μέσα σε φουρτουνιασμένη θάλασσα, με ανάγκασε να παλέψω με τα τεράστια κύματα και μετά από πολύ αγώνα με οδήγησε σε μια μικρή ξέρα. Η οικογένειά μου ήταν δίπλα μου σε όλες τις δύσκολες στιγμές και την ευχαριστώ για την αγάπη και τη βοήθεια που μου προσέφερε, αλλά μπορούσε να καλύψει μόνο ένα μέρος των αναγκών μου. Άρχισα να συνειδητοποιώ τη νέα μου κατάσταση, μάζεψα όλα τα κομμάτια μου και τρεις μέρες μετά την έξοδο μου από το Νοσοκομείο επέστρεψα στην εργασία μου, θέλοντας να αποδείξω στον ίδιο μου τον εαυτό, στον άνδρα μου, στα παιδιά μου, στους συναδέλφους, πως συνεχίζω να ζω, να εργάζομαι, γεγονός που με βοήθησε να πιστέψω πως μπορεί και να τα καταφέρω. Δεν σκέφτηκα ούτε για μια στιγμή να κρατήσω τον καρκίνο μου ως οικογενειακό μυστικό. Έλεγα την αλήθεια ονοματίζοντας τον καρκίνο μου κι αυτό με απάλλαξε από το βαρύ φορτίο ενός μυστικού και παράλληλα μου προσέφερε απλόχερα την αγάπη, το ενδιαφέρον, αλλά και τον θαυμασμό των αγαπημένων μου ανθρώπων" προσθέτει.
O καρκίνος άνοιξε νέους δρόμους
'Ύστερα ο χρόνος κυλούσε πιο φυσιολογικά για την Ελένη Ντελιοπούλου, η οποία άρχισε δειλά-δειλά να ελπίζει ότι θα νικήσει τον καρκίνο και ότι μέσα από αυτή την κρίση της ασθένειας θα αναδυθεί κάτι σημαντικό και ωφέλιμο για την ίδια.
"Με τον καρκίνο μου ανακάλυψα την πίστη μου στο Θεό και ένοιωσα την προστασία του πάνω μου. Με απασχόλησε η ιδέα του θανάτου και θέλησα να ασχοληθώ με θέματα υπαρξιακά, θρησκείας, ηθικής, και άλλων αξιών. Αποφάσισα να σπουδάσω στο ΑΠΘ, στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας, όπου μέσα από το εμπειρία και τη γνώση βρήκα τις ισορροπίες μου. Εξοικειώθηκα με την ιδέα του θανάτου και αγάπησα περισσότερο τη ζωή. Αποφοίτησα το 2005 και αργότερα συνέχισα σπουδές στο ΑΠΘ στην σχολή Καλών Τεχνών, στο τμήμα Θεατρολογίας. Ο καρκίνος μου χάρισε κι άλλο ένα δώρο που προέκυψε μέσα από την εμπειρία κι άλλαξε τη στάση μου για τη ζωή. Με ώθησε προς τον εθελοντισμό. Το 2008, μαζί με λιγοστές γυναίκες που βιώσαμε τον καρκίνο του μαστού και υπό την σκέπη του Πανελληνίου Συλλόγου ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ, ιδρύσαμε το ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ Θεσσαλονίκης με σκοπό μια μικρή ομάδα αποθεραπευμένων και εκπαιδευμένων εθελοντριών να προσφέρουμε συναισθηματική στήριξη σε άλλες γυναίκες που πρόσφατα νόσησαν" σημειώνει.
Ο σύλλογός στη συνέχεια απέκτησε επαγγελματίες υγείας κοινωνική λειτουργό και ψυχολόγο για ψυχολογική υποστήριξη και ενημέρωση των ασθενών για τα δικαιώματά τους. "Παράλληλα θελήσαμε να μεταλαμπαδεύσουμε την αξία της πρόληψης - έγκαιρης διάγνωσης στο κοινό της ευρύτερης περιοχής. Πετύχαμε πολλά τόσο στη στήριξη των γυναικών όσο και στην ευαισθητοποίηση του κοινού με πολλά προγράμματα, δράσεις, εκδηλώσεις, επιστημονικές ομιλίες. Καθιερώσαμε συστηματικά το εθελοντικό πρόγραμμα "Reach to Recovery" στο Θεαγένειο Νοσοκομείο, σε ιδιωτικές κλινικές της Θεσσαλονίκης και στα γραφεία του Συλλόγου. Από το 2011 ορισμένοι Σύλλογοι Καρκινοπαθών προέβλεψαν την ανάγκη συνένωσης των συλλόγων και τη δημιουργία μιας Ομοσπονδίας ώστε να υπάρχει μια ενιαία δυνατή φωνή των ασθενών. Καταφέραμε την ίδρυση της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου-ΕΛΛΟΚ το 2016, με έδρα στην Αθήνα, ένα δευτεροβάθμιο όργανο που αποτελεί σήμερα την ομπρέλα για 36 συλλόγους ασθενών με εμπειρία καρκίνου από όλη την Ελλάδα, όπου είχα την τιμή να εκλεγώ πανελλαδικά ως αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου. Όραμα της ΕΛΛΟΚ είναι η ολοκληρωμένη φροντίδα των ασθενών με εμπειρία καρκίνου από την πρόληψη, θεραπεία, , ψυχολογική υποστήριξη, αποκατάσταση, επανένταξη στην εργασία και παρακολούθηση της υγείας των αποθεραπευμένων . Η πρόσβαση στα Δημόσια Νοσοκομεία με θεραπείες νέων καινοτόμων φαρμάκων , η σωστή επικοινωνία μεταξύ γιατρού- ασθενή, η συναπόφαση με τον θεράποντα γιατρό για την επιλογή της θεραπείας , η πρόσβαση των ασθενών σε κλινικές έρευνες, η συμμετοχή των ασθενών στις πολιτικές υγείας για τον καρκίνο τόσο σε Εθνικό όσο και σε Ευρωπαϊκό είναι ορισμένα από τις αρμοδιότητες και τους στόχους της ΕΛΛΟΚ" καταλήγει η κ.Ντελιοπούλου.
medlabgr
Πρόκειται για την Ελένη Ντελιοπούλου, αντιπρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου (ΕΛΛΟΚ), η οποία με αφορμή της Ημέρα της Γυναίκας αφηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τη δικιά της εμπειρία ως μια γυναίκα που αναμετρήθηκε με τον καρκίνο και βγήκε νικήτρια.
"Σήμερα 24 χρόνια μετά, συνεχίζω να ζω και να ρουφάω την κάθε στιγμή, να αγαπώ τον εαυτό μου και όλους τους ανθρώπους, να ενδιαφέρομαι για τα σημαντικά, να προσφέρω και να πετυχαίνω τους προσωπικούς και εθελοντικούς μου στόχους. Όραμά μου είναι ο καρκίνος να αντιμετωπίζεται ως ιάσιμη ασθένεια και όχι ως επάρατη νόσος. Για να το πετύχουμε θα πρέπει όλοι μαζί να σκύψουμε πάνω στον καρκίνο και να βρούμε τις βιώσιμες λύσεις" λέει η Ελένη Ντελιοπούλου.
Κάνοντας αναδρομή στην ημέρα που επισκέφτηκε το ακτινολογικό εργαστήριο, για να κάνει την πρώτη της μαστογραφία, μετά την οποία διαγνώστηκε ο καρκίνος, λέει: "Πόσο δύσκολο ήταν στον γιατρό μου να μου πει τα κακά νέα και σε μένα, πόσο αδιανόητο ήταν να τα ακούσω και να τα αποδεχτώ. Σκεφτόμουν πως μάλλον κάποιο λάθος συνέβη στη διάγνωση, δεν ήταν δυνατό, εγώ να έχω καρκίνο, εφόσον ένιωθα καλά, δεν πονούσα, ήμουν νέα, ονειρευόμουν να ζήσω όμορφα με την οικογένειά μου. Αμφισβήτησα τη διάγνωση, θύμωσα, πόνεσα, λύγισα, φοβήθηκα πως δεν θα προλάβω να μεγαλώσω τα παιδιά μου, πίστεψα πως όλα τελείωσαν για μένα, από τη στιγμή που ο καρκίνος κατέκτησε το σώμα μου, πολιόρκησε την ψυχή μου και ο θάνατος με άγγιξε" λέει η κ. Ντελιοπούλου.
Πενθούσα τον ακρωτηριασμό μου
"Ο χειρουργός μου μίλησε για μαστεκτομή. Πενθούσα τον ακρωτηριασμό μου και απεγνωσμένα έψαχνα μια γυναίκα με εμπειρία καρκίνου, να ζητήσω κάποιες πρακτικές συμβουλές να της εκμυστηρευτώ τις σκέψεις και τις αγωνίες μου, αλλά δεν τα κατάφερα. Φυσικά υπήρχαν κι άλλες γυναίκες με καρκίνο του μαστού, αλλά τότε το κρατούσαν ως επτασφράγιστο μυστικό, εξαιτίας των προκαταλήψεων και των ταμπού που υπήρχαν. 'Ένιωθα μόνη και δεν ήμουν η μόνη. Ο καρκίνος με έσπρωξε μέσα σε φουρτουνιασμένη θάλασσα, με ανάγκασε να παλέψω με τα τεράστια κύματα και μετά από πολύ αγώνα με οδήγησε σε μια μικρή ξέρα. Η οικογένειά μου ήταν δίπλα μου σε όλες τις δύσκολες στιγμές και την ευχαριστώ για την αγάπη και τη βοήθεια που μου προσέφερε, αλλά μπορούσε να καλύψει μόνο ένα μέρος των αναγκών μου. Άρχισα να συνειδητοποιώ τη νέα μου κατάσταση, μάζεψα όλα τα κομμάτια μου και τρεις μέρες μετά την έξοδο μου από το Νοσοκομείο επέστρεψα στην εργασία μου, θέλοντας να αποδείξω στον ίδιο μου τον εαυτό, στον άνδρα μου, στα παιδιά μου, στους συναδέλφους, πως συνεχίζω να ζω, να εργάζομαι, γεγονός που με βοήθησε να πιστέψω πως μπορεί και να τα καταφέρω. Δεν σκέφτηκα ούτε για μια στιγμή να κρατήσω τον καρκίνο μου ως οικογενειακό μυστικό. Έλεγα την αλήθεια ονοματίζοντας τον καρκίνο μου κι αυτό με απάλλαξε από το βαρύ φορτίο ενός μυστικού και παράλληλα μου προσέφερε απλόχερα την αγάπη, το ενδιαφέρον, αλλά και τον θαυμασμό των αγαπημένων μου ανθρώπων" προσθέτει.
O καρκίνος άνοιξε νέους δρόμους
'Ύστερα ο χρόνος κυλούσε πιο φυσιολογικά για την Ελένη Ντελιοπούλου, η οποία άρχισε δειλά-δειλά να ελπίζει ότι θα νικήσει τον καρκίνο και ότι μέσα από αυτή την κρίση της ασθένειας θα αναδυθεί κάτι σημαντικό και ωφέλιμο για την ίδια.
"Με τον καρκίνο μου ανακάλυψα την πίστη μου στο Θεό και ένοιωσα την προστασία του πάνω μου. Με απασχόλησε η ιδέα του θανάτου και θέλησα να ασχοληθώ με θέματα υπαρξιακά, θρησκείας, ηθικής, και άλλων αξιών. Αποφάσισα να σπουδάσω στο ΑΠΘ, στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας, όπου μέσα από το εμπειρία και τη γνώση βρήκα τις ισορροπίες μου. Εξοικειώθηκα με την ιδέα του θανάτου και αγάπησα περισσότερο τη ζωή. Αποφοίτησα το 2005 και αργότερα συνέχισα σπουδές στο ΑΠΘ στην σχολή Καλών Τεχνών, στο τμήμα Θεατρολογίας. Ο καρκίνος μου χάρισε κι άλλο ένα δώρο που προέκυψε μέσα από την εμπειρία κι άλλαξε τη στάση μου για τη ζωή. Με ώθησε προς τον εθελοντισμό. Το 2008, μαζί με λιγοστές γυναίκες που βιώσαμε τον καρκίνο του μαστού και υπό την σκέπη του Πανελληνίου Συλλόγου ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ, ιδρύσαμε το ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ Θεσσαλονίκης με σκοπό μια μικρή ομάδα αποθεραπευμένων και εκπαιδευμένων εθελοντριών να προσφέρουμε συναισθηματική στήριξη σε άλλες γυναίκες που πρόσφατα νόσησαν" σημειώνει.
Ο σύλλογός στη συνέχεια απέκτησε επαγγελματίες υγείας κοινωνική λειτουργό και ψυχολόγο για ψυχολογική υποστήριξη και ενημέρωση των ασθενών για τα δικαιώματά τους. "Παράλληλα θελήσαμε να μεταλαμπαδεύσουμε την αξία της πρόληψης - έγκαιρης διάγνωσης στο κοινό της ευρύτερης περιοχής. Πετύχαμε πολλά τόσο στη στήριξη των γυναικών όσο και στην ευαισθητοποίηση του κοινού με πολλά προγράμματα, δράσεις, εκδηλώσεις, επιστημονικές ομιλίες. Καθιερώσαμε συστηματικά το εθελοντικό πρόγραμμα "Reach to Recovery" στο Θεαγένειο Νοσοκομείο, σε ιδιωτικές κλινικές της Θεσσαλονίκης και στα γραφεία του Συλλόγου. Από το 2011 ορισμένοι Σύλλογοι Καρκινοπαθών προέβλεψαν την ανάγκη συνένωσης των συλλόγων και τη δημιουργία μιας Ομοσπονδίας ώστε να υπάρχει μια ενιαία δυνατή φωνή των ασθενών. Καταφέραμε την ίδρυση της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου-ΕΛΛΟΚ το 2016, με έδρα στην Αθήνα, ένα δευτεροβάθμιο όργανο που αποτελεί σήμερα την ομπρέλα για 36 συλλόγους ασθενών με εμπειρία καρκίνου από όλη την Ελλάδα, όπου είχα την τιμή να εκλεγώ πανελλαδικά ως αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου. Όραμα της ΕΛΛΟΚ είναι η ολοκληρωμένη φροντίδα των ασθενών με εμπειρία καρκίνου από την πρόληψη, θεραπεία, , ψυχολογική υποστήριξη, αποκατάσταση, επανένταξη στην εργασία και παρακολούθηση της υγείας των αποθεραπευμένων . Η πρόσβαση στα Δημόσια Νοσοκομεία με θεραπείες νέων καινοτόμων φαρμάκων , η σωστή επικοινωνία μεταξύ γιατρού- ασθενή, η συναπόφαση με τον θεράποντα γιατρό για την επιλογή της θεραπείας , η πρόσβαση των ασθενών σε κλινικές έρευνες, η συμμετοχή των ασθενών στις πολιτικές υγείας για τον καρκίνο τόσο σε Εθνικό όσο και σε Ευρωπαϊκό είναι ορισμένα από τις αρμοδιότητες και τους στόχους της ΕΛΛΟΚ" καταλήγει η κ.Ντελιοπούλου.
medlabgr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
