2020-03-14 21:53:01
Φυλάσσεται στην Μονή Ξενοφώντος, Αγίου Όρους.Πρόκειται για να μικρό μέρος του λειψάνου και όχι για όλο το χέρι. Το δώρησε στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος ο μακαριστός παπαΧαράλαμπος, ηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους και μάλιστα είχε μυροβλύσει το λείψανο καί το μύρο είχε χρώμα κόκκινο.
πηγή: leipsanothiki
Ο Άγιος Γεώργιος ο μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος γεννήθηκε κατά το 275 στην Καππαδοκία, από γονείς χριστιανούς και ο πατέρας του, πέθανε μαρτυρικά για το Χριστό όταν ο Γεώργιος ήταν δέκα χρονών και η μητέρα του τον πήρε μαζί της στην πατρίδα της την Παλαιστίνη, όπου είχε και τα κτήματα της.
Το δεξί χέρι του Αγίου Γεωργίου.
Ιερά Μονή Ξενοφώντος Αγίου Όρους.
Στα 18 του χρόνια, στρατεύθηκε στο ρωμαϊκό στρατό, και αν και νέος στην ηλικία, διεκπεραίωνε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και τον προήγαγαν σε ανώτερα αξιώματα δίνοντάς του τον τίτλο του κόμη ενώ ο Διοκλητιανός τον εκτιμούσε πολύ.
Επί του αυτοκράτορα Δεκίου μέχρι και την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο ο Διοκλητιανός, το 283, η Χριστιανική Εκκλησία μεγάλωσε πάρα πολύ, οι Χριστιανοί πήραν πολλές δημόσιες θέσεις, έκτισαν πολλούς και μεγάλους ναούς, διάφορα σχολεία και οργάνωσαν την διοίκηση και τη διαχείριση των εκκλησιών και της φιλανθρωπίας.
Η αναφορά στον δωρητή στο λείψανο του Αγίου Γεωργίου.
Τοιχογραφία του Αγίου Γεωργίου της Πρώιμης
περιόδου της Οθωμανικής κυριαρχίας από τον
ομώνυμο ναό στην περιοχή Λουκισίων στην Χαλκίδα
πηγή: www.medievalroutes.gr
Ο Διοκλητιανός αρχικά εργάστηκε για την οργάνωση του κράτους του, προσέλαβε στρατηγούς για βοηθούς του που τους ονόμασε αυτοκράτορες και Καίσσαρες και αφού πέτυχε να υποτάξει τους εχθρούς του κράτους και να σταθεροποιήσει τα σύνορα του, στράφηκε στα εσωτερικά ζητήματα και εναντίον του Χριστιανισμού.
Κάλεσε λοιπόν τους Καίσσαρες και τους στρατηγούς το 303 σε τρεις γενικές συγκεντρώσεις, ανάμεσα τους βρισκότανε και ο 28χρονος Γεώργιος, για να πάρουν αποφάσεις για την εξόντωση και τον αφανισμό της Χριστιανικής πίστης.
Πρώτος μίλησε ο Διοκλητιανός που επέβαλε σε όλους να αναλάβουν τον εξοντωτικό αγώνα εναντίον του Χριστιανισμού, για να εξαλείψουν την Χριστιανική Θρησκεία από το Ρωμαϊκό κράτος.
Ο Γεώργιος σηκώθηκε και είπε: «Γιατί, βασιλιά και άρχοντες, θέλετε να χυθεί αίμα δίκαιο και άγιο και να εξαναγκάσετε τους Χριστιανούς να προσκυνούν και να λατρεύουν τα είδωλα»;
Μόλις τέλειωσε, προσπάθησαν να τον πείσουν να μετανοήσει για όσα είπε, καταπραΰνοντας έτσι και τον Διοκλητιανό, αλλά ο Γεώργιος ήταν σταθερός και με θάρρος διακήρυσσε την Χριστιανική του πίστη, έτσι οργισμένος ο Διοκλητιανός διέταξε να τον κλείσουν στην φυλακή και να του περισφίξουν τα πόδια στο ξύλο και αφού τον ξαπλώσουν ανάσκελα, να βάλουν πάνω στο στήθος του μεγάλη και βαριά πέτρα.
Άγιος Γεώργιος - Φορητή εικόνα
(Δημ. Παπαδιαμάντης 1824 ), Ιερά Μονή Γηρομερίου
Την επομένη ο Διοκλητιανός διέταξε να του παρουσιάσουν τον Γεώργιο για να τον ανακρίνει.
Και πάλι αυτός έμεινε ακλόνητος στην ομολογία του και παρ' όλες τις κολακείες και τις υποσχέσεις του αυτοκράτορα διακήρυττε την πίστη του και μιλούσε για τους ουράνιους θησαυρούς.
Ο Διοκλητιανός οργίστηκε από τα λόγια του και διέταξε να δέσουν τον Άγιο σε ένα μεγάλο τροχό για να κομματιαστεί το σώμα του, μάλιστα ειρωνεύτηκε την ανδρεία του Αγίου και τον κάλεσε να προσκυνήσει τα είδωλα.
Ο Γεώργιος ευχαρίστησε τον Θεό που τον αξίωνε να δοκιμαστεί και δέχτηκε με ευχαρίστησε να υποστεί το φοβερό αυτό μαρτύριο, που χώριζε σε μικρά λεπτά κομμάτια ολόκληρο το σώμα του και πραγματικά μόλις ο τροχός κινήθηκε τα κοφτερά σίδερα άρχισαν να κόβουν το σώμα του.
Τότε ακούστηκε μια φωνή από τον ουρανό που έλεγε: «Μη φοβάσαι, Γεώργιε, γιατί εγώ είμαι μαζί σου» και αμέσως ένας άγγελος ελευθέρωσε τον Άγιο, λύνοντας τον από τον τροχό και θεραπεύτηκε όλο το πληγωμένο σώμα του ενώ ο Γεώργιος αφού απέκτησε το θαυμάσιο παράστημα του, με όψη αγγελική, παρουσιάστηκε στον Διοκλητιανό που είχε πάει με άλλους να κάνει θυσία.
Οι άγιοι Γεώργιος και Δημήτριος
Τοιχογραφία με τους αγίους Γεώργιο και Δημήτριο,
περίπου στα 1180, Ναός Αγίων Αναργύρων, Καστοριά.
πηγή: www.medievalroutes.gr
Μόλις τον είδαν έμειναν όλοι έκθαμβοι και απορημένοι ενώ μερικοί ισχυριζόντουσαν ότι είναι κάποιος που του μοιάζει και άλλοι ότι είναι φάντασμα.
Καθώς σχολίαζαν το γεγονός, εμφανίστηκαν μπροστά στον βασιλιά δύο από τους αξιωματικούς του, ο Πρωτολέοντας και ο Ανατόλιος με χίλιους στρατιώτες και βλέποντας το μαρτύριο του Γεώργιου, ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό και έγιναν άγιοι της Πίστης μας.
Ο Διοκλητιανός θύμωσε τόσο που έγινε έξαλλος και διέταξε να σκοτώσουν τον Πρωτολέοντα και τοπν Ανατόλιο, πράγμα που έγινε αμέσως ενώ έπειτα διέταξε να γεμίσουν ένα λάκκο με ασβέστη και νερό και αφού ρίξουν μέσα τον Γεώργιο, να τον αφήσουν μέσα τρεις μέρες και τρεις νύχτες έτσι που να διαλυθούν και τα κόκκαλα του.
Πραγματικά οι δήμιοι ρίξανε τον Άγιο στον ζεματιστό ασβέστη, κλείσανε το στόμα του λάκκου και μετά από τρεις μέρες πήγανε στρατιώτες να ανοίξουν το λάκκο και με μεγάλη τους έκπληξη βρήκαν τον Γεώργιο όρθιο, μέσα στον ασβέστη και προσευχόταν, γεγονός που τους εντυπωσίασε και προκάλεσε θαυμασμό και ενθουσιασμό στο λαό, που φώναζε: «Ο Θεός του Γεωργίου είναι μεγάλος».
Τοιχογραφία του Αγίου Γεωργίου με το προσωνύμιο
"Ταχύς" στον νάρθηκα του Καθολικού της ιεράς
ΜονήςΚοιμήσεως της Θεοτόκου Δαμανδρίου
στην Μυτιλήνη.
πηγή: www.damandri.gr
Ο Διοκλητιανός ζήτησε εξηγήσεις από τον Γεώργιο, που έμαθε τις μαντικές τέχνες και πως τις χρησιμοποιεί και ο Γεώργιος του απάντησε ότι τα γεγονότα ήταν αποτέλεσμα της θείας χάρης και δύναμης και όχι μαγείας και γοητείας.
Ο Διοκλητιανός οργισμένος διέταξε να του φορέσουν πυρακτωμένα παπούτσια με σιδερένια καρφιά και τον εξαναγκάσουν να περπατά ενώ ο Άγιος προσευχόταν και περπατούσε χωρίς να πάθει τίποτα.
Διέταξε πάλι να τον φυλακίσουν και φώναξε τους άρχοντες να συσκεφθούν τι έπρεπε να κάνουν στον Γεώργιο και αφού τον δείρανε τόσο πολύ με μαστίγια και πλήγωσαν ολόκληρο το σώμα του Αγίου, τον παρουσίασαν στον Διοκλητιανό.
Αυτός έμεινε έκπληκτος βλέποντας τον Γεώργιο να λάμπει σαν Άγγελος και σκέφτηκε ότι το φαινόμενο αυτό οφειλόταν στις μαγικές του ικανότητες και έτσι κάλεσε τον μάγο Αθανάσιο, για να λύσει τα μάγια του Γεωργίου ο οποίος ήρθε κρατώντας στα χέρια του δύο πήλινα αγγεία, όπου υπήρχε δηλητήριο, στο πρώτο αγγείο το δηλητήριο προξενούσε τρέλα, ενώ στο δεύτερο τον θάνατο.
Αμφιπρόσωπη φορητή εικόνα με τον άγιο Γεώργιο στην
κύρια όψη και τις αγίες Μαρίνα και Ειρήνη στην πίσω.
Έχει διαστάσεις 107 x 72 και προέρχεται από την
περιοχή της Καστοριάς.Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο.
πηγή: www.byzantinemuseum.gr
Αμέσως οδήγησαν τον Άγιο στον Διοκλητιανό και στον μάγο Αθανάσιο και ο Διοκλητιανός διέταξε να του δώσουν να πιει το πρώτο δηλητήριο.
Ο Άγιος χωρίς δισταγμό ήπιε το δηλητήριο του πρώτου δοχείου, αφού προηγουμένως προσευχήθηκε, λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο ειπών καν θανάσιμον τι πίωτιν, ου μη αυτούς βλάψει, θαυμάστωσον νυν τα ελέη σου» και δεν έπαθε απολύτως τίποτα!
Μόλις είδαν ότι δεν έπαθε απολύτως τίποτα, ο βασιλιάς διέταξε να του δώσει ο μάγος και το δεύτερο αγγείο, το ήπιε και αυτό χωρίς να πάθει το παραμικρό και όλοι έμειναν έκπληκτοι από αυτό το θαύμα.
Ο Διοκλητιανός εξακολουθούσε να επιμένει ότι για να μην πεθάνει ο Γεώργιος είχε δικά του μάγια και ο μάγος Αθανάσιος που ήξερε πόσο δραστικά ήταν τα δηλητήρια, αφού γονάτισε μπροστά στον μάρτυρα, ομολόγησε την πίστη του στον αληθινό Θεό και τότε ο Διοκλητιανός διέταξε και σκότωσαν τον Αθανάσιο αμέσως.
Εκείνη την στιγμή έφθασε και η γυναίκα του Διοκλητιανού Αλεξάνδρα, που ομολόγησε και αυτή την πίστη της στον αληθινό Θεό όμως ο Διοκλητιανός διέταξε να την φυλακίσουν και την επομένη να της κόψουν το κεφάλι και έτσι η Αλεξάνδρα ενώ προσευχόταν στην φυλακή, παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού.
Άγιος Γεώργιος, ανάγλυφη μαρμάρινη εικόνα, 11ος αιώνας
Ιερά Mονή Bατοπαιδίου, Άγιον Όρος.
Ο Άγιος Γεώργιος κλείστηκε στην φυλακή και την νύκτα είδε στο όνειρο του τον Χριστό, που του ανάγγειλε ότι θα πάρει το στεφάνι του μαρτυρίου και θα αξιωθεί της αιωνίου ζωής.
Όταν ξημέρωσε διατάχτηκαν οι στρατιώτες από τον ο Διοκλητιανό να παρουσιάσουν μπροστά του τον Άγιο και μόλις τον αντίκρισε ο Διοκλητιανός, του πρότεινε να πάνε στον ναό του Απόλλωνα για να θυσιάσει στο είδωλο του.
Όταν μπήκε ο Άγιος στον ναό, σήκωσε το χέρι και αφού έκανε το σημείο του σταυρού διέταξε το είδωλο να πέσει και αμέσως αυτό έπεσε και έγινε κομμάτια.
Ο ιερέας των ειδώλων και ο λαός θύμωσαν και φώναζαν στον βασιλέα να θανατώσει τον Γεώργιο, έτσι ο Διοκλητιανός έδωσε διαταγή και του έκοψαν το κεφάλι.
Ο πιστός υπηρέτης του Αγίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του Αγίου, παρέλαβε το Άγιο λείψανο του Μάρτυρα μαζί με αυτό της μητέρας του Αγίας Πολυχρονίας, το μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης και από εκεί, όπως βεβαιώνουν οι πηγές, οι Σταυροφόροι πήραν τα ιερά λείψανά τους και τα μετέφεραν στη Δύση.
ΑΠΟΤΜΗΜΑ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (κλικ εδώ)
Σημείωση:
Η μνήμη του Αγίου γιορτάζεται στις 23 του Απρίλη. Εάν όμως το Πάσχα πέφτει μετά τις 23 Απρίλη, τότε η μνήμη του Αγίου γιορτάζεται την επόμενη μέρα του Πάσχα (Δευτέρα της Διακαινησίμου).
Απολυτίκιον
του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς».
Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).
Πηγή: greekorthodoxreligioustourism
paraklisi
πηγή: leipsanothiki
Ο Άγιος Γεώργιος ο μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος γεννήθηκε κατά το 275 στην Καππαδοκία, από γονείς χριστιανούς και ο πατέρας του, πέθανε μαρτυρικά για το Χριστό όταν ο Γεώργιος ήταν δέκα χρονών και η μητέρα του τον πήρε μαζί της στην πατρίδα της την Παλαιστίνη, όπου είχε και τα κτήματα της.
Το δεξί χέρι του Αγίου Γεωργίου.
Ιερά Μονή Ξενοφώντος Αγίου Όρους.
Στα 18 του χρόνια, στρατεύθηκε στο ρωμαϊκό στρατό, και αν και νέος στην ηλικία, διεκπεραίωνε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και τον προήγαγαν σε ανώτερα αξιώματα δίνοντάς του τον τίτλο του κόμη ενώ ο Διοκλητιανός τον εκτιμούσε πολύ.
Επί του αυτοκράτορα Δεκίου μέχρι και την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο ο Διοκλητιανός, το 283, η Χριστιανική Εκκλησία μεγάλωσε πάρα πολύ, οι Χριστιανοί πήραν πολλές δημόσιες θέσεις, έκτισαν πολλούς και μεγάλους ναούς, διάφορα σχολεία και οργάνωσαν την διοίκηση και τη διαχείριση των εκκλησιών και της φιλανθρωπίας.
Η αναφορά στον δωρητή στο λείψανο του Αγίου Γεωργίου.
Τοιχογραφία του Αγίου Γεωργίου της Πρώιμης
περιόδου της Οθωμανικής κυριαρχίας από τον
ομώνυμο ναό στην περιοχή Λουκισίων στην Χαλκίδα
πηγή: www.medievalroutes.gr
Ο Διοκλητιανός αρχικά εργάστηκε για την οργάνωση του κράτους του, προσέλαβε στρατηγούς για βοηθούς του που τους ονόμασε αυτοκράτορες και Καίσσαρες και αφού πέτυχε να υποτάξει τους εχθρούς του κράτους και να σταθεροποιήσει τα σύνορα του, στράφηκε στα εσωτερικά ζητήματα και εναντίον του Χριστιανισμού.
Κάλεσε λοιπόν τους Καίσσαρες και τους στρατηγούς το 303 σε τρεις γενικές συγκεντρώσεις, ανάμεσα τους βρισκότανε και ο 28χρονος Γεώργιος, για να πάρουν αποφάσεις για την εξόντωση και τον αφανισμό της Χριστιανικής πίστης.
Πρώτος μίλησε ο Διοκλητιανός που επέβαλε σε όλους να αναλάβουν τον εξοντωτικό αγώνα εναντίον του Χριστιανισμού, για να εξαλείψουν την Χριστιανική Θρησκεία από το Ρωμαϊκό κράτος.
Ο Γεώργιος σηκώθηκε και είπε: «Γιατί, βασιλιά και άρχοντες, θέλετε να χυθεί αίμα δίκαιο και άγιο και να εξαναγκάσετε τους Χριστιανούς να προσκυνούν και να λατρεύουν τα είδωλα»;
Μόλις τέλειωσε, προσπάθησαν να τον πείσουν να μετανοήσει για όσα είπε, καταπραΰνοντας έτσι και τον Διοκλητιανό, αλλά ο Γεώργιος ήταν σταθερός και με θάρρος διακήρυσσε την Χριστιανική του πίστη, έτσι οργισμένος ο Διοκλητιανός διέταξε να τον κλείσουν στην φυλακή και να του περισφίξουν τα πόδια στο ξύλο και αφού τον ξαπλώσουν ανάσκελα, να βάλουν πάνω στο στήθος του μεγάλη και βαριά πέτρα.
Άγιος Γεώργιος - Φορητή εικόνα
(Δημ. Παπαδιαμάντης 1824 ), Ιερά Μονή Γηρομερίου
Την επομένη ο Διοκλητιανός διέταξε να του παρουσιάσουν τον Γεώργιο για να τον ανακρίνει.
Και πάλι αυτός έμεινε ακλόνητος στην ομολογία του και παρ' όλες τις κολακείες και τις υποσχέσεις του αυτοκράτορα διακήρυττε την πίστη του και μιλούσε για τους ουράνιους θησαυρούς.
Ο Διοκλητιανός οργίστηκε από τα λόγια του και διέταξε να δέσουν τον Άγιο σε ένα μεγάλο τροχό για να κομματιαστεί το σώμα του, μάλιστα ειρωνεύτηκε την ανδρεία του Αγίου και τον κάλεσε να προσκυνήσει τα είδωλα.
Ο Γεώργιος ευχαρίστησε τον Θεό που τον αξίωνε να δοκιμαστεί και δέχτηκε με ευχαρίστησε να υποστεί το φοβερό αυτό μαρτύριο, που χώριζε σε μικρά λεπτά κομμάτια ολόκληρο το σώμα του και πραγματικά μόλις ο τροχός κινήθηκε τα κοφτερά σίδερα άρχισαν να κόβουν το σώμα του.
Τότε ακούστηκε μια φωνή από τον ουρανό που έλεγε: «Μη φοβάσαι, Γεώργιε, γιατί εγώ είμαι μαζί σου» και αμέσως ένας άγγελος ελευθέρωσε τον Άγιο, λύνοντας τον από τον τροχό και θεραπεύτηκε όλο το πληγωμένο σώμα του ενώ ο Γεώργιος αφού απέκτησε το θαυμάσιο παράστημα του, με όψη αγγελική, παρουσιάστηκε στον Διοκλητιανό που είχε πάει με άλλους να κάνει θυσία.
Οι άγιοι Γεώργιος και Δημήτριος
Τοιχογραφία με τους αγίους Γεώργιο και Δημήτριο,
περίπου στα 1180, Ναός Αγίων Αναργύρων, Καστοριά.
πηγή: www.medievalroutes.gr
Μόλις τον είδαν έμειναν όλοι έκθαμβοι και απορημένοι ενώ μερικοί ισχυριζόντουσαν ότι είναι κάποιος που του μοιάζει και άλλοι ότι είναι φάντασμα.
Καθώς σχολίαζαν το γεγονός, εμφανίστηκαν μπροστά στον βασιλιά δύο από τους αξιωματικούς του, ο Πρωτολέοντας και ο Ανατόλιος με χίλιους στρατιώτες και βλέποντας το μαρτύριο του Γεώργιου, ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό και έγιναν άγιοι της Πίστης μας.
Ο Διοκλητιανός θύμωσε τόσο που έγινε έξαλλος και διέταξε να σκοτώσουν τον Πρωτολέοντα και τοπν Ανατόλιο, πράγμα που έγινε αμέσως ενώ έπειτα διέταξε να γεμίσουν ένα λάκκο με ασβέστη και νερό και αφού ρίξουν μέσα τον Γεώργιο, να τον αφήσουν μέσα τρεις μέρες και τρεις νύχτες έτσι που να διαλυθούν και τα κόκκαλα του.
Πραγματικά οι δήμιοι ρίξανε τον Άγιο στον ζεματιστό ασβέστη, κλείσανε το στόμα του λάκκου και μετά από τρεις μέρες πήγανε στρατιώτες να ανοίξουν το λάκκο και με μεγάλη τους έκπληξη βρήκαν τον Γεώργιο όρθιο, μέσα στον ασβέστη και προσευχόταν, γεγονός που τους εντυπωσίασε και προκάλεσε θαυμασμό και ενθουσιασμό στο λαό, που φώναζε: «Ο Θεός του Γεωργίου είναι μεγάλος».
Τοιχογραφία του Αγίου Γεωργίου με το προσωνύμιο
"Ταχύς" στον νάρθηκα του Καθολικού της ιεράς
ΜονήςΚοιμήσεως της Θεοτόκου Δαμανδρίου
στην Μυτιλήνη.
πηγή: www.damandri.gr
Ο Διοκλητιανός ζήτησε εξηγήσεις από τον Γεώργιο, που έμαθε τις μαντικές τέχνες και πως τις χρησιμοποιεί και ο Γεώργιος του απάντησε ότι τα γεγονότα ήταν αποτέλεσμα της θείας χάρης και δύναμης και όχι μαγείας και γοητείας.
Ο Διοκλητιανός οργισμένος διέταξε να του φορέσουν πυρακτωμένα παπούτσια με σιδερένια καρφιά και τον εξαναγκάσουν να περπατά ενώ ο Άγιος προσευχόταν και περπατούσε χωρίς να πάθει τίποτα.
Διέταξε πάλι να τον φυλακίσουν και φώναξε τους άρχοντες να συσκεφθούν τι έπρεπε να κάνουν στον Γεώργιο και αφού τον δείρανε τόσο πολύ με μαστίγια και πλήγωσαν ολόκληρο το σώμα του Αγίου, τον παρουσίασαν στον Διοκλητιανό.
Αυτός έμεινε έκπληκτος βλέποντας τον Γεώργιο να λάμπει σαν Άγγελος και σκέφτηκε ότι το φαινόμενο αυτό οφειλόταν στις μαγικές του ικανότητες και έτσι κάλεσε τον μάγο Αθανάσιο, για να λύσει τα μάγια του Γεωργίου ο οποίος ήρθε κρατώντας στα χέρια του δύο πήλινα αγγεία, όπου υπήρχε δηλητήριο, στο πρώτο αγγείο το δηλητήριο προξενούσε τρέλα, ενώ στο δεύτερο τον θάνατο.
Αμφιπρόσωπη φορητή εικόνα με τον άγιο Γεώργιο στην
κύρια όψη και τις αγίες Μαρίνα και Ειρήνη στην πίσω.
Έχει διαστάσεις 107 x 72 και προέρχεται από την
περιοχή της Καστοριάς.Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο.
πηγή: www.byzantinemuseum.gr
Αμέσως οδήγησαν τον Άγιο στον Διοκλητιανό και στον μάγο Αθανάσιο και ο Διοκλητιανός διέταξε να του δώσουν να πιει το πρώτο δηλητήριο.
Ο Άγιος χωρίς δισταγμό ήπιε το δηλητήριο του πρώτου δοχείου, αφού προηγουμένως προσευχήθηκε, λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο ειπών καν θανάσιμον τι πίωτιν, ου μη αυτούς βλάψει, θαυμάστωσον νυν τα ελέη σου» και δεν έπαθε απολύτως τίποτα!
Μόλις είδαν ότι δεν έπαθε απολύτως τίποτα, ο βασιλιάς διέταξε να του δώσει ο μάγος και το δεύτερο αγγείο, το ήπιε και αυτό χωρίς να πάθει το παραμικρό και όλοι έμειναν έκπληκτοι από αυτό το θαύμα.
Ο Διοκλητιανός εξακολουθούσε να επιμένει ότι για να μην πεθάνει ο Γεώργιος είχε δικά του μάγια και ο μάγος Αθανάσιος που ήξερε πόσο δραστικά ήταν τα δηλητήρια, αφού γονάτισε μπροστά στον μάρτυρα, ομολόγησε την πίστη του στον αληθινό Θεό και τότε ο Διοκλητιανός διέταξε και σκότωσαν τον Αθανάσιο αμέσως.
Εκείνη την στιγμή έφθασε και η γυναίκα του Διοκλητιανού Αλεξάνδρα, που ομολόγησε και αυτή την πίστη της στον αληθινό Θεό όμως ο Διοκλητιανός διέταξε να την φυλακίσουν και την επομένη να της κόψουν το κεφάλι και έτσι η Αλεξάνδρα ενώ προσευχόταν στην φυλακή, παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού.
Άγιος Γεώργιος, ανάγλυφη μαρμάρινη εικόνα, 11ος αιώνας
Ιερά Mονή Bατοπαιδίου, Άγιον Όρος.
Ο Άγιος Γεώργιος κλείστηκε στην φυλακή και την νύκτα είδε στο όνειρο του τον Χριστό, που του ανάγγειλε ότι θα πάρει το στεφάνι του μαρτυρίου και θα αξιωθεί της αιωνίου ζωής.
Όταν ξημέρωσε διατάχτηκαν οι στρατιώτες από τον ο Διοκλητιανό να παρουσιάσουν μπροστά του τον Άγιο και μόλις τον αντίκρισε ο Διοκλητιανός, του πρότεινε να πάνε στον ναό του Απόλλωνα για να θυσιάσει στο είδωλο του.
Όταν μπήκε ο Άγιος στον ναό, σήκωσε το χέρι και αφού έκανε το σημείο του σταυρού διέταξε το είδωλο να πέσει και αμέσως αυτό έπεσε και έγινε κομμάτια.
Ο ιερέας των ειδώλων και ο λαός θύμωσαν και φώναζαν στον βασιλέα να θανατώσει τον Γεώργιο, έτσι ο Διοκλητιανός έδωσε διαταγή και του έκοψαν το κεφάλι.
Ο πιστός υπηρέτης του Αγίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του Αγίου, παρέλαβε το Άγιο λείψανο του Μάρτυρα μαζί με αυτό της μητέρας του Αγίας Πολυχρονίας, το μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης και από εκεί, όπως βεβαιώνουν οι πηγές, οι Σταυροφόροι πήραν τα ιερά λείψανά τους και τα μετέφεραν στη Δύση.
ΑΠΟΤΜΗΜΑ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (κλικ εδώ)
Σημείωση:
Η μνήμη του Αγίου γιορτάζεται στις 23 του Απρίλη. Εάν όμως το Πάσχα πέφτει μετά τις 23 Απρίλη, τότε η μνήμη του Αγίου γιορτάζεται την επόμενη μέρα του Πάσχα (Δευτέρα της Διακαινησίμου).
Απολυτίκιον
του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς».
Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).
Πηγή: greekorthodoxreligioustourism
paraklisi
VIDEO
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Είπε Γέρων ...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
