2012-06-20 18:37:26
τοῦ Νέστορος Νικηφορίδη
Στήν πολιτική, πολλές φορές ἄλλο πρᾶγμα ἔχει συμβῆ, καί ἄλλα πράγματα θεωροῦν οἱ πολιτικάντηδες πολιτικοί ὅτι συνέβησαν, κινούμενοι ἀπό ἕναν ἰδιότυπο ρεαλισμό πού βασίζεται στο συμφέρον τους. Ἔτσι, διαψεύδουν προσδοκίες ἀναλυτῶν, ψηφοφόρων, ἐχθρῶν καί φίλων, καί ἀναδεικνύονται σέ ἀπρόβλεπτους παῖκτες τοῦ πολιτικοῦ παιγνιδίου. Ἐμπνέουν ἐμπιστοσύνη στόν λαό ὡς "μάγοι τῆς πολιτικῆς" καί ἀπό ὑπέρμετρο ἐγωϊσμό φθάνουν νά μήν σέβονται ἱερά καί ὅσια.
Ἡ ἀληθινή πολιτική ὅμως δέν ἔχει παρά τήν ἐπίφαση τοῦ παιγνίου. Καί εἰς αὐτήν εἶναι ἀληθές ὅτι οἱ ἀληθινοί πολιτικοί , διαψεύδουν προσδοκίες ἀναλυτῶν, ψηφοφόρων, ἐχθρῶν καί φίλων, ἀλλά τοῦτο ὄχι διότι διαστρέφουν τά γεγονότα καί τά τεκταινόμενα, σύμφωνα πρός τό ἴδιον ὄφελος, ἀλλά διότι ἀντιλαμβάνονται ἀμερόληπτα τί πράγματι συνέβη, τί πράγματι συμβαίνει καί, στόν βαθμό τοῦ ἀνθρωπίνως ἐφικτοῦ, τί πράγματι θά συμβῆ
. Διά τοῦτο ἀναδεικνύονται εἰς πραγματικούς ἡγέτες, συνεπεῖς ὡς πρός τούς πράγματι φίλους καί ἀπρόβλεπτοι ὡς πρός τούς ἐχθρούς. Ἐμπνέουν ἐμπιστοσύνη στόν λαό χωρίς νά τόν γοητεύουν καί νά τόν παραπλανοῦν, δημιουργώντας σχέσεις ἐμπιστοσύνης, λιγώτερο μέ τήν τυπική συνέπεια λόγων καί ἔργων πού ἐπιδεικνύουν, καί περισσότερο μέ τήν φιλαλήθεια καί τήν οἰκειότητα τῆς ταπεινῆς ὅσο καί στιβαρῆς ἀποφασιστικότητάς τους γιά ἕνα δύσκολο ἔργο πού ξεπερνᾶ ἐκ φύσεως τά ἀνθρώπινα μέτρα. Διά τοῦτο διαφυλάσσουν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τά ἱερά καί τά ὅσια τῆς πατρίδος, τήν πίστη στόν ἀληθινό Θεό, πού ἐμπνέει τήν "Δικαιοσύνην ἐπί τῆς γῆς", τόν σεβασμό στήν Ἐκκλησία, ὅπως ἄλλωστε καί στήν "ἐκκλησία τοῦ δήμου".
Ἐκλογές λοιπόν τῆς 17ηςΙουνίου 2012. Πάλι ὑπάρχει ὁ κίνδυνος τῆς κομματικῆς διαστρεβλώσεως τοῦ τί πράγματι συνέβη καί τοῦ τί πιθανότατα θά συμβῆ. Ὁ λαός ἐψήφισε καί πάλι ὅπως τήν 6η Μαϊου 2012. Ἔδωσε τό ἴδιο ἀκριβῶς μήνυμα, μέ μόνη παραλλαγή, ὅτι ἐνέκρινε τήν μή περαιτέρω ἐφαρμογή μέτρων τοῦ Μνημονίου, μέσω τῆς λεγομένης "ἐπαναδιαπραγμάτευσης", οὕτως ὥστε νά μήν κινδυνεύσῃ ἡ ὁμαλή οἰκονομική πορεία τῆς χώρας μέσα στήν Εὐρώπη ἀπό τυχόν ἀπότομη καταγγελία ἤ "μονομερῆ ἀκύρωση" τοῦ Μνημονίου.
Ὁ λαός μας ἀκόμη, σέ ποσοστό 29,7% + 7%=36,7%, φοβήθηκε πολύ τήν τυχόν ἄνοδο στήν ἐξουσία τῆς λεγομένης "ἀριστερᾶς". Καί δέν πείσθηκε, σέ ποσοστό 100%, ὅτι σοβαρολογοῦν οἱ "ἑταῖροι μας" στήν Εὐρώπη, ὅταν λένε ὅτι πρέπει νά ἐφαρμοσθοῦν οἱ ὅροι τοῦ Μνημονίου ἀπαρεγκλίτως, δηλαδή προκειμένου νά πεθάνουμε καί ὡς ἄτομα καί ὡς ἔθνος, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι λένε ὅτι μᾶς θέλουν στήν Εὐρώπη, δηλαδή ζωντανούς καί ὄχι πεθαμένους.
Εἶναι καί κάτι ἄλλο: Οἱ ἐκλογές τῆς 6ης Μαϊου καί τῆς 17ξς Ιουνίου 2012, πρέπει νά κατανοοῦνται ἑνιαίως. Τό σημαντικώτερο ἴσως μήνυμα ἀμφοτέρων τῶν ἐκλογῶν αὐτῶν, εἶναι ὅτι δέν ἀρκεῖ πλέον ἡ τυπική δημοκρατία, αὐτό πού στήν δυτική Ευρώπη καί στίς ΗΠΑ εἶναι γνωστό ὡς Republique, γιά νά ἔχουν νομιμοποίηση οἱ κυβερνῶντες στήν Ἑλλάδα. Χρειάζεται ἡ οὐσιαστική καί ἀληθινή λήψη ὑπ' ὄψιν ἀπό τούς κυβερνῶντες τοῦ τί μήνυμα τούς στέλνει ὁ λαός μέσα ἀπό τίς κάλπες καί μέσα ἀπό τήν καθημερινή πραγματικότητά του, γιά νά ὑπάρχῃ πράγματική νομιμοποίηση τῆς Κυβερνήσεως, ἀλλά καί ἰσχυρή Κυβέρνηση γιά νά κατευθύνῃ τίς τύχες τῆς Ἑλλάδος. Ἴσως σέ ἄλλους λαούς νά ἀρκεῖ ἡ τυπική νομιμοποίηση τῶν ἐκλογῶν. Ὄχι στούς Ἕλληνες, ὅμως. Γιατί;
Πρῶτον, τό προαναφερθέν μήνυμα πού ἐδόθη μέ τίς ἐκλογές, εἶναι βαθύτατο, εἶναι βαθύτατα ἀληθές, βγαίνει ἀπό τά σπλάχνα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Καί τοῦτο, διότι ἐκδηλώθηκε ὅταν τό ὅλο σύστημα εἶχε φθάσει στά ὅριά του: συνθῆκες οἰκονομικῆς κρίσεως ρευστότητος λόγω κακῆς δομῆς τοῦ συστήματος εὐρώ καί τῆς ἐγχωρίας διασπαθίσεως τοῦ δημοσίου χρήματος, ἡ ὁποία κρίση ὅμως μετατράπηκε σέ σοβαρή κρίση τῆς πραγματικῆς οἰκονομίας μέ ἀνατροπές στήν κοινωνική διαβίωση ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων, πού μέ τήν σειρά της μετατράπηκε σέ πολιτική κρίση ἀξιοπιστίας τοῦ ὅλου πολιτικοῦ συστήματος. Ἑπομένως, ἡ οὐσιαστική δημοκρατία μέ τή ἀνωτέρω ἔννοια, ἀπηχεῖ τήν βαθύτατη αἴσθηση δημοκρατικότητας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Δεύτερον, ἡ αἴσθηση, ἀπαίτηση, ἐπιταγή γιά οὐσιαστική δημοκρατία, ἔρχεται ἀπό τήν ἀρχαιότητα, διαρρέει τό Βυζάντιο καί εἶχε παγιδευθῆ στό νεο-Ἑλληνικό κράτος ἐπί δύο σχεδόν αἰῶνες, ἀνάμεσα σέ διανέξεις γιά συνταγματική μοναρχία ἤ ἀπόλυτη μοναρχία, γιά βασιλεία ἤ δημοκρατία, γιά δεξιά ἤ ἀριστερά, γιά παράδοση ἤ ἐκσυγχρονισμό-ἐκθεμελίωση. Πρέπει να γίνει κατανοητό ὅτι αὐτή ἡ αἴσθηση-ἀπαίτηση-ἐπιταγή τῆς δημοκρατικότητας, γιά μιά διαρκῆ καί ἀναμορφούμενη ἐπανεξέταση τῆς τυπικῆς δημοκρατίας καί τῶν ἀποφάσεών της μέ βάση την οὐσιαστική δημοκρατία, "ἦλθε γιά νά μείνῃ".
Τρίτον, εἶναι ἀπορίας ἄξιο, πῶς δέν εἶχε γίνει ἀντιληπτό ἐνωρίτερα, ὅτι ἕνας λαός ὅπως ὁ Ἑλληνικός, γιά νά ἔχῃ ἰσχυρή Κυβέρνηση, πρέπει αὐτή νά μήν ἔχει ἔλλειμμα σέ οὐσιαστική δημοκρατία. Πρέπει δηλαδή νά μήν ἀρκεῖται τό πολιτικό, νομικό καί οἰκονομικό σύστημα, στήν Ἑλλάδα, στήν ὕπαρξη τυπικῆς δημοκρατίας, διότι αὐτή γίνεται αἰσθητή ὡς ὑποκρισία ὅταν ἀφίσταται τῆς οὐσιαστικῆς δημοκρατίας. Ἡ πραγματικότητα τοῦ καθημερινοῦ ἔθους καί δή τῶν χρηστῶν ἠθῶν μας ὡς κοινωνίας, πρέπει νά μεταφράζεται σέ πολιτική. Καί δή μέ νομική δεσμευτικότητα. Διότι, ὅπως λέγει καί τό Σύνταγμα "ἅπασαι αἱ ἐξουσίαι πηγάζουν ἐκ τοῦ λαοῦ καί ἀσκοῦνται ὑπέρ αὐτοῦ καί τοῦ ἔθνους". . Ἀκριβῶς ἀντίστροφα πρός τό καθεστώς τῆς τυπικῆς δημοκρατίας, ὅπου τέτοιες ἐκφράσεις ἀντιμετωπίζονται ὡς ἀόριστα εὐχολόγια. . . , ὅπου ὅ,τι δέν ἔχει ὁρίσει ὁ νόμος δέν ὑπάρχει, εἰ μή μόνον ὡς βουλησιαρχία τοῦ ἰσχυροῦ.
Ἑπομένως –καί ἰδού τί σημαίνει πρακτικῶς ὅταν λέμε ὅτι ἡ οὐσιαστική δημοκρατία ἦλθε γιά νά μείνῃ - ὅταν πρόκειται γιά καίριο ἤ θεμελιῶδες ζήτημα, νόμος δέν εἶναι ἁπλῶς ὅ,τι ψηφίζει ἡ Βουλή μέ μία περιστασιακή πλειοψηφία, ἀλλά αὐτό πού πράγματι ἀπηχεῖται στήν κοινωνία ὡς δίκαιο καί ἀληθές καί εὑρῆκε στήν Βουλή τήν διαπιστωτική του ἐπισφράγιση. Ἀλλοιῶς, δέν εἶναι νόμος, εἶναι ἀνομία μέ μορφή νόμου, εἶναι αὐτό πού σήμερα λέγεται ἀπορρύθμιση ἤ ἀποδόμηση. Καί ὡς τέτοιο, δέν ἰσχύει, προσκρούει στό Σύνταγμα. Τί εἶναι δέ γιά ἐμᾶς νόμος καί πόσο διαφέρει ἀπό τήν τυπική δημοκρατία, τό εἶπαν οἱ ἀρχαῖοι Λακεδαιμόνιοι μέ τό ἐπίγραμμα γιά τούς πεσόντες ὑπό τόν Λεωνίδα στίς Θερμοπύλες, ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
"Ὦ ξεῖν' ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῆδε κείμεθα τοῖς κείνων ρήμασι πειθόμενοι". Ὄντα λογικά, πρόσωπα, "ἐπείσθησαν" οἱ Σπαρτιᾶτες ὄχι ἀπό ἐντολές-διαταγές τῶν Ἐφόρων τῆς Σπάρτης, ἀλλά ἀπό "ῥήματα" πού εἶχαν ἀκούσει καί ἐνστερνισθῆ ἀπό μικρά παιδιά, ἀπό διηγήσεις καί ἱστορίες γιά ἥρωες, γιά φιλοπατρία, γιά ἀρετή, ἀπό λόγους πού ἐνέπνεαν στήν ψυχή τήν ἀγάπη γιά τήν πατρίδα, γιά τό δίκαιο, γιά τή ἐλευθερία, καί τέτοια ρήματα τούς ἐπανέλαβε ἡ ἐκκλησία τοῦ δήμου ὅταν ἀποφάσισε καί τούς ἀπέστειλε στίς Θερμοπύλες. Δέν ὑπήκουσαν συνεπῶς οἱ 300 τοῦ Λεωνίδα σέ κάποια ἄψυχη ἀντικειμενική νομιμότητα μιᾶς τυπικῆς δημοκρατίας ἤ μιᾶς τυπικῆς ὀλιγαρχίας. Τό πολίτευμα τῆς Σπάρτης ἦταν πράγματι, τύποις μέν ὀλιγαρχία, οὐσιαστικῶς δέ δημοκρατία γιά τούς Σπαρτιᾶτες πού ἔπρεπε νά ἀναδεικνύονται σέ ἀρίστους, ἕτοιμοι νά πεθάνουν γιά τήν πατρίδα "τοῖς κείνων ρήμασι πειθόμενοι".
Καί ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ρητῶς καί κατηγορηματικῶς προέταξε τήν οὐσιαστική νομιμότητα ἔναντι τῆς τυπικῆς: Δέν ἔγινε ὁ ἄνθρωπος γιά τό Σάββατο, ὅπως νόμιζαν κάποιοι Φαρισαῖοι, ἀλλά τό Σάββατο γιά τόν ἄνθρωπο, ὅπως ἀντιλαμβάνεται κάθε Ἕλληνας καί ὅλος ὁ λαός μας.
Ἀντιστοίχως, ἡ οὐσιαστική δημοκρατία στηρίζεται στήν ἀμερόληπτη καί ἀνιδιοτελῆ ἑρμηνεία τῆς ἱστορικά διαχρονικῆς δικαιϊκῆς , ἀλλά καί τῆς ἑκάστοτε πολιτικῆς, βουλήσως τοῦ λαοῦ. Οὐσιαστική ἑπομένως ἡ Δημοκρατία μας καί ὄχι πλέον μόνον τυπική.
Στό ἀπόηχο τῶν διπλῶν ἐκλογῶν τῆς 6-5-2012 καί 17-6-2012: Μήν περιμένει κανείς ὅτι εἶναι δυνατόν να γυρίσῃ τούμπα τό ἀνωτέρω νόημα τῆς ψήφου τοῦ Ἑλληνικού λαοῦ. Τό ἐθνικό συμφέρον ἄλλωστε ἐπιβάλλει τήν ὕπαρξη καί λειτουργία ἰσχυρῆς ἐθνικῆς Κυβερνήσεως, γιά τήν σωτηρία μας ἀπό τίς πολιτικές τοῦ Μνημνονίου ἐν μέσω τῆς περιρρέουσας γεωπολιτικῆς διακινδυνεύσεως.
Ἡ κατάσταση ΔΕΝ σηκώνει παιχνίδια μέ τεχνοκράτες ὑπηρέτες κάποιας ἀλλοδαπῆς ἤ ψευδο-ἡμεδαπῆς βουλησιαρχίας. Οὔτε πολιτικούς πολιτικάντες (ὁσονδήποτε καλῶν προθέσεων), δηλαδή ναρκισσευόμενους yes-men πού συγχέουν τήν πολιτική ὡς τέχνη τοῦ ἐφικτοῦ μέ τό προσωπικό τους συμφέρον, ἤ γόητες πού συγχέουν τήν οὐσιαστική δημοκρατία μέ τά κύματα τῶν ἰδεολογικῶν τους μορφωμάτων καί με τήν καρριερίστικη προσωπική ἐπίπλευσή τους, εἴτε ὡς φελῶν εἴτε ὡς καπεταναίων, ἐπί αὐτῶν.
Μέ ἄλλα λόγια, ἡ Ἑλλάδα δέν χρειάζεται ἁπλῶς Κυβέρνηση καί δή σέ ἐκδοχή "Διακυβέρνησης" καί "ἰσχυρή ἀντιπολίτευση", χρειάζεται πείθουσα καί ἀποτελεσματική ΗΓΕΣΙΑ στήν βάση τῆς οὐσιαστικῆς δημοκρατίας.
InfoGnomon
Στήν πολιτική, πολλές φορές ἄλλο πρᾶγμα ἔχει συμβῆ, καί ἄλλα πράγματα θεωροῦν οἱ πολιτικάντηδες πολιτικοί ὅτι συνέβησαν, κινούμενοι ἀπό ἕναν ἰδιότυπο ρεαλισμό πού βασίζεται στο συμφέρον τους. Ἔτσι, διαψεύδουν προσδοκίες ἀναλυτῶν, ψηφοφόρων, ἐχθρῶν καί φίλων, καί ἀναδεικνύονται σέ ἀπρόβλεπτους παῖκτες τοῦ πολιτικοῦ παιγνιδίου. Ἐμπνέουν ἐμπιστοσύνη στόν λαό ὡς "μάγοι τῆς πολιτικῆς" καί ἀπό ὑπέρμετρο ἐγωϊσμό φθάνουν νά μήν σέβονται ἱερά καί ὅσια.
Ἡ ἀληθινή πολιτική ὅμως δέν ἔχει παρά τήν ἐπίφαση τοῦ παιγνίου. Καί εἰς αὐτήν εἶναι ἀληθές ὅτι οἱ ἀληθινοί πολιτικοί , διαψεύδουν προσδοκίες ἀναλυτῶν, ψηφοφόρων, ἐχθρῶν καί φίλων, ἀλλά τοῦτο ὄχι διότι διαστρέφουν τά γεγονότα καί τά τεκταινόμενα, σύμφωνα πρός τό ἴδιον ὄφελος, ἀλλά διότι ἀντιλαμβάνονται ἀμερόληπτα τί πράγματι συνέβη, τί πράγματι συμβαίνει καί, στόν βαθμό τοῦ ἀνθρωπίνως ἐφικτοῦ, τί πράγματι θά συμβῆ
Ἐκλογές λοιπόν τῆς 17ηςΙουνίου 2012. Πάλι ὑπάρχει ὁ κίνδυνος τῆς κομματικῆς διαστρεβλώσεως τοῦ τί πράγματι συνέβη καί τοῦ τί πιθανότατα θά συμβῆ. Ὁ λαός ἐψήφισε καί πάλι ὅπως τήν 6η Μαϊου 2012. Ἔδωσε τό ἴδιο ἀκριβῶς μήνυμα, μέ μόνη παραλλαγή, ὅτι ἐνέκρινε τήν μή περαιτέρω ἐφαρμογή μέτρων τοῦ Μνημονίου, μέσω τῆς λεγομένης "ἐπαναδιαπραγμάτευσης", οὕτως ὥστε νά μήν κινδυνεύσῃ ἡ ὁμαλή οἰκονομική πορεία τῆς χώρας μέσα στήν Εὐρώπη ἀπό τυχόν ἀπότομη καταγγελία ἤ "μονομερῆ ἀκύρωση" τοῦ Μνημονίου.
Ὁ λαός μας ἀκόμη, σέ ποσοστό 29,7% + 7%=36,7%, φοβήθηκε πολύ τήν τυχόν ἄνοδο στήν ἐξουσία τῆς λεγομένης "ἀριστερᾶς". Καί δέν πείσθηκε, σέ ποσοστό 100%, ὅτι σοβαρολογοῦν οἱ "ἑταῖροι μας" στήν Εὐρώπη, ὅταν λένε ὅτι πρέπει νά ἐφαρμοσθοῦν οἱ ὅροι τοῦ Μνημονίου ἀπαρεγκλίτως, δηλαδή προκειμένου νά πεθάνουμε καί ὡς ἄτομα καί ὡς ἔθνος, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι λένε ὅτι μᾶς θέλουν στήν Εὐρώπη, δηλαδή ζωντανούς καί ὄχι πεθαμένους.
Εἶναι καί κάτι ἄλλο: Οἱ ἐκλογές τῆς 6ης Μαϊου καί τῆς 17ξς Ιουνίου 2012, πρέπει νά κατανοοῦνται ἑνιαίως. Τό σημαντικώτερο ἴσως μήνυμα ἀμφοτέρων τῶν ἐκλογῶν αὐτῶν, εἶναι ὅτι δέν ἀρκεῖ πλέον ἡ τυπική δημοκρατία, αὐτό πού στήν δυτική Ευρώπη καί στίς ΗΠΑ εἶναι γνωστό ὡς Republique, γιά νά ἔχουν νομιμοποίηση οἱ κυβερνῶντες στήν Ἑλλάδα. Χρειάζεται ἡ οὐσιαστική καί ἀληθινή λήψη ὑπ' ὄψιν ἀπό τούς κυβερνῶντες τοῦ τί μήνυμα τούς στέλνει ὁ λαός μέσα ἀπό τίς κάλπες καί μέσα ἀπό τήν καθημερινή πραγματικότητά του, γιά νά ὑπάρχῃ πράγματική νομιμοποίηση τῆς Κυβερνήσεως, ἀλλά καί ἰσχυρή Κυβέρνηση γιά νά κατευθύνῃ τίς τύχες τῆς Ἑλλάδος. Ἴσως σέ ἄλλους λαούς νά ἀρκεῖ ἡ τυπική νομιμοποίηση τῶν ἐκλογῶν. Ὄχι στούς Ἕλληνες, ὅμως. Γιατί;
Πρῶτον, τό προαναφερθέν μήνυμα πού ἐδόθη μέ τίς ἐκλογές, εἶναι βαθύτατο, εἶναι βαθύτατα ἀληθές, βγαίνει ἀπό τά σπλάχνα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Καί τοῦτο, διότι ἐκδηλώθηκε ὅταν τό ὅλο σύστημα εἶχε φθάσει στά ὅριά του: συνθῆκες οἰκονομικῆς κρίσεως ρευστότητος λόγω κακῆς δομῆς τοῦ συστήματος εὐρώ καί τῆς ἐγχωρίας διασπαθίσεως τοῦ δημοσίου χρήματος, ἡ ὁποία κρίση ὅμως μετατράπηκε σέ σοβαρή κρίση τῆς πραγματικῆς οἰκονομίας μέ ἀνατροπές στήν κοινωνική διαβίωση ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων, πού μέ τήν σειρά της μετατράπηκε σέ πολιτική κρίση ἀξιοπιστίας τοῦ ὅλου πολιτικοῦ συστήματος. Ἑπομένως, ἡ οὐσιαστική δημοκρατία μέ τή ἀνωτέρω ἔννοια, ἀπηχεῖ τήν βαθύτατη αἴσθηση δημοκρατικότητας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Δεύτερον, ἡ αἴσθηση, ἀπαίτηση, ἐπιταγή γιά οὐσιαστική δημοκρατία, ἔρχεται ἀπό τήν ἀρχαιότητα, διαρρέει τό Βυζάντιο καί εἶχε παγιδευθῆ στό νεο-Ἑλληνικό κράτος ἐπί δύο σχεδόν αἰῶνες, ἀνάμεσα σέ διανέξεις γιά συνταγματική μοναρχία ἤ ἀπόλυτη μοναρχία, γιά βασιλεία ἤ δημοκρατία, γιά δεξιά ἤ ἀριστερά, γιά παράδοση ἤ ἐκσυγχρονισμό-ἐκθεμελίωση. Πρέπει να γίνει κατανοητό ὅτι αὐτή ἡ αἴσθηση-ἀπαίτηση-ἐπιταγή τῆς δημοκρατικότητας, γιά μιά διαρκῆ καί ἀναμορφούμενη ἐπανεξέταση τῆς τυπικῆς δημοκρατίας καί τῶν ἀποφάσεών της μέ βάση την οὐσιαστική δημοκρατία, "ἦλθε γιά νά μείνῃ".
Τρίτον, εἶναι ἀπορίας ἄξιο, πῶς δέν εἶχε γίνει ἀντιληπτό ἐνωρίτερα, ὅτι ἕνας λαός ὅπως ὁ Ἑλληνικός, γιά νά ἔχῃ ἰσχυρή Κυβέρνηση, πρέπει αὐτή νά μήν ἔχει ἔλλειμμα σέ οὐσιαστική δημοκρατία. Πρέπει δηλαδή νά μήν ἀρκεῖται τό πολιτικό, νομικό καί οἰκονομικό σύστημα, στήν Ἑλλάδα, στήν ὕπαρξη τυπικῆς δημοκρατίας, διότι αὐτή γίνεται αἰσθητή ὡς ὑποκρισία ὅταν ἀφίσταται τῆς οὐσιαστικῆς δημοκρατίας. Ἡ πραγματικότητα τοῦ καθημερινοῦ ἔθους καί δή τῶν χρηστῶν ἠθῶν μας ὡς κοινωνίας, πρέπει νά μεταφράζεται σέ πολιτική. Καί δή μέ νομική δεσμευτικότητα. Διότι, ὅπως λέγει καί τό Σύνταγμα "ἅπασαι αἱ ἐξουσίαι πηγάζουν ἐκ τοῦ λαοῦ καί ἀσκοῦνται ὑπέρ αὐτοῦ καί τοῦ ἔθνους". . Ἀκριβῶς ἀντίστροφα πρός τό καθεστώς τῆς τυπικῆς δημοκρατίας, ὅπου τέτοιες ἐκφράσεις ἀντιμετωπίζονται ὡς ἀόριστα εὐχολόγια. . . , ὅπου ὅ,τι δέν ἔχει ὁρίσει ὁ νόμος δέν ὑπάρχει, εἰ μή μόνον ὡς βουλησιαρχία τοῦ ἰσχυροῦ.
Ἑπομένως –καί ἰδού τί σημαίνει πρακτικῶς ὅταν λέμε ὅτι ἡ οὐσιαστική δημοκρατία ἦλθε γιά νά μείνῃ - ὅταν πρόκειται γιά καίριο ἤ θεμελιῶδες ζήτημα, νόμος δέν εἶναι ἁπλῶς ὅ,τι ψηφίζει ἡ Βουλή μέ μία περιστασιακή πλειοψηφία, ἀλλά αὐτό πού πράγματι ἀπηχεῖται στήν κοινωνία ὡς δίκαιο καί ἀληθές καί εὑρῆκε στήν Βουλή τήν διαπιστωτική του ἐπισφράγιση. Ἀλλοιῶς, δέν εἶναι νόμος, εἶναι ἀνομία μέ μορφή νόμου, εἶναι αὐτό πού σήμερα λέγεται ἀπορρύθμιση ἤ ἀποδόμηση. Καί ὡς τέτοιο, δέν ἰσχύει, προσκρούει στό Σύνταγμα. Τί εἶναι δέ γιά ἐμᾶς νόμος καί πόσο διαφέρει ἀπό τήν τυπική δημοκρατία, τό εἶπαν οἱ ἀρχαῖοι Λακεδαιμόνιοι μέ τό ἐπίγραμμα γιά τούς πεσόντες ὑπό τόν Λεωνίδα στίς Θερμοπύλες, ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
"Ὦ ξεῖν' ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῆδε κείμεθα τοῖς κείνων ρήμασι πειθόμενοι". Ὄντα λογικά, πρόσωπα, "ἐπείσθησαν" οἱ Σπαρτιᾶτες ὄχι ἀπό ἐντολές-διαταγές τῶν Ἐφόρων τῆς Σπάρτης, ἀλλά ἀπό "ῥήματα" πού εἶχαν ἀκούσει καί ἐνστερνισθῆ ἀπό μικρά παιδιά, ἀπό διηγήσεις καί ἱστορίες γιά ἥρωες, γιά φιλοπατρία, γιά ἀρετή, ἀπό λόγους πού ἐνέπνεαν στήν ψυχή τήν ἀγάπη γιά τήν πατρίδα, γιά τό δίκαιο, γιά τή ἐλευθερία, καί τέτοια ρήματα τούς ἐπανέλαβε ἡ ἐκκλησία τοῦ δήμου ὅταν ἀποφάσισε καί τούς ἀπέστειλε στίς Θερμοπύλες. Δέν ὑπήκουσαν συνεπῶς οἱ 300 τοῦ Λεωνίδα σέ κάποια ἄψυχη ἀντικειμενική νομιμότητα μιᾶς τυπικῆς δημοκρατίας ἤ μιᾶς τυπικῆς ὀλιγαρχίας. Τό πολίτευμα τῆς Σπάρτης ἦταν πράγματι, τύποις μέν ὀλιγαρχία, οὐσιαστικῶς δέ δημοκρατία γιά τούς Σπαρτιᾶτες πού ἔπρεπε νά ἀναδεικνύονται σέ ἀρίστους, ἕτοιμοι νά πεθάνουν γιά τήν πατρίδα "τοῖς κείνων ρήμασι πειθόμενοι".
Καί ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ρητῶς καί κατηγορηματικῶς προέταξε τήν οὐσιαστική νομιμότητα ἔναντι τῆς τυπικῆς: Δέν ἔγινε ὁ ἄνθρωπος γιά τό Σάββατο, ὅπως νόμιζαν κάποιοι Φαρισαῖοι, ἀλλά τό Σάββατο γιά τόν ἄνθρωπο, ὅπως ἀντιλαμβάνεται κάθε Ἕλληνας καί ὅλος ὁ λαός μας.
Ἀντιστοίχως, ἡ οὐσιαστική δημοκρατία στηρίζεται στήν ἀμερόληπτη καί ἀνιδιοτελῆ ἑρμηνεία τῆς ἱστορικά διαχρονικῆς δικαιϊκῆς , ἀλλά καί τῆς ἑκάστοτε πολιτικῆς, βουλήσως τοῦ λαοῦ. Οὐσιαστική ἑπομένως ἡ Δημοκρατία μας καί ὄχι πλέον μόνον τυπική.
Στό ἀπόηχο τῶν διπλῶν ἐκλογῶν τῆς 6-5-2012 καί 17-6-2012: Μήν περιμένει κανείς ὅτι εἶναι δυνατόν να γυρίσῃ τούμπα τό ἀνωτέρω νόημα τῆς ψήφου τοῦ Ἑλληνικού λαοῦ. Τό ἐθνικό συμφέρον ἄλλωστε ἐπιβάλλει τήν ὕπαρξη καί λειτουργία ἰσχυρῆς ἐθνικῆς Κυβερνήσεως, γιά τήν σωτηρία μας ἀπό τίς πολιτικές τοῦ Μνημνονίου ἐν μέσω τῆς περιρρέουσας γεωπολιτικῆς διακινδυνεύσεως.
Ἡ κατάσταση ΔΕΝ σηκώνει παιχνίδια μέ τεχνοκράτες ὑπηρέτες κάποιας ἀλλοδαπῆς ἤ ψευδο-ἡμεδαπῆς βουλησιαρχίας. Οὔτε πολιτικούς πολιτικάντες (ὁσονδήποτε καλῶν προθέσεων), δηλαδή ναρκισσευόμενους yes-men πού συγχέουν τήν πολιτική ὡς τέχνη τοῦ ἐφικτοῦ μέ τό προσωπικό τους συμφέρον, ἤ γόητες πού συγχέουν τήν οὐσιαστική δημοκρατία μέ τά κύματα τῶν ἰδεολογικῶν τους μορφωμάτων καί με τήν καρριερίστικη προσωπική ἐπίπλευσή τους, εἴτε ὡς φελῶν εἴτε ὡς καπεταναίων, ἐπί αὐτῶν.
Μέ ἄλλα λόγια, ἡ Ἑλλάδα δέν χρειάζεται ἁπλῶς Κυβέρνηση καί δή σέ ἐκδοχή "Διακυβέρνησης" καί "ἰσχυρή ἀντιπολίτευση", χρειάζεται πείθουσα καί ἀποτελεσματική ΗΓΕΣΙΑ στήν βάση τῆς οὐσιαστικῆς δημοκρατίας.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΤΩΡΑ.Στο Θριάσιο νοσοκομείο ένας ακομη πυροσβέστης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
