2020-03-21 20:43:08
Η φιλοσοφία του Σταυρού, μας λέει ο Παύλος, είναι για τους λογοκρατούμενους Έλληνες μωρία και για τους σωβινιστές Εβραίους σκάνδαλο.
Σκάνδαλο, βέβαια ήταν και για τους μαθητές του Χριστού. Οι οποίοι πίστευαν ότι ο Μεσσίας θα γινόταν βασιλιάς ανώτερος του Δαβίδ και θα τους οδηγούσε στην παγκόσμια κυριαρχία.
Για να τους απαλλάξει, λοιπόν, ο Χριστός από αυτή την αυταπάτη έσπευσε να τους αποκαλύψει τον αληθινό του προορισμό: Τώρα, που πάμε στα Ιεροσόλυμα τους είπε, θα με συλλάβουν, θα με βασανίσουν, θα με καταδικάσουν σε θάνατο και θα με σταυρώσουν Κι ο Πέτρος, που συνήθως είχε τον πρώτο λόγο, πήρε παράμερα το Χριστό και τον επιτίμησε: Μην ξαναπείς τέτοια πράγματα, του είπε. Και ο Χριστός του απάντησε με μια πολύ σκληρότερη επιτίμηση, λέγοντάς του το παροιμιώδες πια «ύπαγε οπίσω μου σατανά! Γιατί δεν σκέφτεσαι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αλλά σύμφωνα με το θέλημα των ανθρώπων». Και, στρεφόμενος προς τους υπόλοιπους, τους είπε αυτά, που ακούμε στην ευαγγελική περικοπή της Σταυροπροσκύνησης (Μάρκου: Β: 1-12) Δηλαδή:
Όποιος θέλει να μ’ ακολουθήσει πρέπει να απαρνηθεί τον εαυτό του και να πάρει
το σταυρό του. Και βέβαια ο Χριστός δεν εννοούσε να γίνουν σαν τους μεσαιωνικούς σταυροφόρους, οι οποίοι διέλυσαν τη βυζαντινή αυτοκρατορία και αντιμετώπισαν τους μουσουλμάνους με περισσή βαρβαρότητα. Όπως κάνουν και στις μέρες μας οι Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ. Οι οποίοι και αυτοί στρέφονται εναντίον των Αράβων, αλλά και των ορθοδόξων (Σερβία Ελλάδα, Ρωσία, κλπ).
Σταυρός στην προκειμένη περίπτωση είναι, κατά κύριο λόγο, η συναίσθηση και η συνείδηση του καθήκοντος. Του καθήκοντος απέναντι στο συνάνθρωπο. Ακόμη και αν κινδυνεύουμε να υποστούμε διωγμούς και βασανιστήρια και τον πλέον ατιμωτικό και βασανιστικό θάνατο, όπως ήταν, για την εποχή εκείνη ο σταυρικός θάνατος.
Τα περί σταυρού λόγια του Χριστού φαίνεται ότι φόβισαν τους μαθητές και τους έριξαν σε σκέψη και συλλογή. Γι’ αυτό και ο Χριστός θέλησε να τους δώσει να καταλάβουν ότι ο θάνατος, ακόμη και ο σταυρικός είναι προτιμότερος απ’ τους οποιουσδήποτε ανήθικους συμβιβασμούς: Γιατί, βέβαια, η ζωή είναι το πολυτιμότερο εγκόσμιο αγαθό, που μας πρόσφερε ο Θεός. Αλλά ο καθένας μας έχει μέσα του κάτι ασύγκριτα πολυτιμότερο, όχι μόνο απ’ τη ζωή μας, αλλά και από ολόκληρο το σύμπαν. Και αυτό είναι η ψυχή μας. Αφού όποιος κερδίσει την ψυχή του, έχει ταυτόχρονα κερδίσει και τη ζωή του. Όχι μόνο την προσωρινή, αλλά και την αιώνια. Ενώ αυτός, που θα χάσει την ψυχή του, θα χάσει για πάντα και τη ζωή του. Γιατί μια ζωή, με νεκρή την ψυχή, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα αγωνίστηκαν οι μάρτυρες και οι ήρωες. Και, όταν ακόμη οι βασανιστές τους, τους χάριζαν, όχι μόνο τη ζωή, αλλά πολλά και μεγάλα προνόμια. Αν πρόδιδαν την πίστη τους και τις ιδέες τους, για να συμβιβαστούν με τη θέληση των εκάστοτε εξουσιαστών.
Αλλά δεν είναι μόνο ο φόβος, τους είπε ο Χριστός, είναι και η ντροπή. Γιατί οι εκάστοτε δήμιοι, πέρα απ’ τα οποιαδήποτε βασανιστήρια, επιστρατεύουν και τον εξευτελισμό. Προκειμένου να σπάσουν το ηθικό του βασανιζόμενου και να το εξαναγκάσουν να υποταχθεί στη θέλησή τους. Και μπορεί κάποιοι, που δεν υποκύπτουν ακόμη και μπροστά στο θάνατο, να λυγίσουν μπροστά στον επαπειλούμενο εξευτελισμό. Και εξάλλου, στη δική σας περίπτωση, υπάρχει τεράστιο χάσμα ανάμεσα σ’ αυτόν που ακολουθεί έναν μελλοντικό βασιλιά, από αυτόν, που ακολουθεί έναν μελλοντικό σταυρωμένο.
Ε, λοιπόν, εγώ έχω να πω σ’ εκείνους, που φοβούνται και ντρέπονται, ν’ ακολουθήσουν το δικό μου το δρόμο και αρνούνται ν’ αγωνιστούν για την πίστη τους και τις αρχές τους ότι ντρέπομαι για λογαριασμό τους.
Πάρτε τώρα, αν θέλετε, και βάλτε μπροστά στον καθρέφτη, που ο Χριστός έστησε με τα λόγια του αυτά εμάς τους τωρινούς χριστιανούς, κληρικούς και λαϊκούς, που την Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης πηγαίνουμε στις εκκλησιές, για να προσκυνήσουμε το σταυρό. Και υπολογίστε το χάος της ασυνέπειας, που μας χωρίζει. Και το πόση διάθεση έχουμε ν’ αγωνιστούμε για τους συνανθρώπους μας και την πίστη μας.
Βέβαια κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν ότι εμείς σηκώνουμε το σταυρό της νηστείας. Ότι παρακολουθούμε τις ιερές ακολουθίες και προσευχόμαστε αδιαλείπτως. Δεν νομίζω όμως ότι υστερούσαν σ’ αυτά ο Χριστός και η Παναγία και ο Πρόδρομος και οι Πατέρες της Εκκλησίας. Κι όμως παράλληλα, όταν χρειάστηκε, βγήκαν και πάλεψαν μέσα στο στίβο της κοινωνίας. Χωρίς να διστάσουν ν’ αντιμετωπίσουν τους διωγμούς, ακόμη και το θάνατο.
Ενώ εμείς, όχι μόνο δεν παίρνουμε ο καθένας το σταυρό του, για ν’ ακολουθήσουμε το Χριστό και τους μάρτυρες αλλά και έχουμε συμπαραταχθεί με τους σύγχρονους σταυρωτές. Που τους ακολουθούμε τυφλά, παρότι διαπράττουν χιλιάδες ανθρωποθυσίες σε βάρος των συνανθρώπων μας. Με αποτέλεσμα, αφού δεν σηκώνουμε τους σταυρούς που είναι στα μέτρα μας, να υποχρεωνόμαστε να σηκώσουμε άλλους πολύ βαρύτερους. Όπως δυστυχώς συμβαίνει στην παρούσα χρονική συγκυρία. Με τους κορονοϊούς και τους δήθεν σύμμαχους μας που έχουν μεθοδεύσει σε βάρος μας πολύ χειρότερα δεινά κι απ’ τους χειρότερους εχθρούς μας.
Και φτάνουν σε τέτοιο βαθμό διαστροφής και αδιαντροπιάς, ώστε να διατείνονται ότι μας δολοφονούν, γιατί θέλουν να δικαιώσουν τις θυσίες μας και να μας σώσουν. Ολόιδια με τους μεσαιωνικούς ιεροεξεταστές, που έκαιγαν τους αιρετικούς και τους Εβραίους, για να σώσουν τις ψυχές τους.
παπα-Ηλίας
https://papailiasyfantis.wordpress.com
Σκάνδαλο, βέβαια ήταν και για τους μαθητές του Χριστού. Οι οποίοι πίστευαν ότι ο Μεσσίας θα γινόταν βασιλιάς ανώτερος του Δαβίδ και θα τους οδηγούσε στην παγκόσμια κυριαρχία.
Για να τους απαλλάξει, λοιπόν, ο Χριστός από αυτή την αυταπάτη έσπευσε να τους αποκαλύψει τον αληθινό του προορισμό: Τώρα, που πάμε στα Ιεροσόλυμα τους είπε, θα με συλλάβουν, θα με βασανίσουν, θα με καταδικάσουν σε θάνατο και θα με σταυρώσουν Κι ο Πέτρος, που συνήθως είχε τον πρώτο λόγο, πήρε παράμερα το Χριστό και τον επιτίμησε: Μην ξαναπείς τέτοια πράγματα, του είπε. Και ο Χριστός του απάντησε με μια πολύ σκληρότερη επιτίμηση, λέγοντάς του το παροιμιώδες πια «ύπαγε οπίσω μου σατανά! Γιατί δεν σκέφτεσαι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αλλά σύμφωνα με το θέλημα των ανθρώπων». Και, στρεφόμενος προς τους υπόλοιπους, τους είπε αυτά, που ακούμε στην ευαγγελική περικοπή της Σταυροπροσκύνησης (Μάρκου: Β: 1-12) Δηλαδή:
Όποιος θέλει να μ’ ακολουθήσει πρέπει να απαρνηθεί τον εαυτό του και να πάρει
το σταυρό του. Και βέβαια ο Χριστός δεν εννοούσε να γίνουν σαν τους μεσαιωνικούς σταυροφόρους, οι οποίοι διέλυσαν τη βυζαντινή αυτοκρατορία και αντιμετώπισαν τους μουσουλμάνους με περισσή βαρβαρότητα. Όπως κάνουν και στις μέρες μας οι Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ. Οι οποίοι και αυτοί στρέφονται εναντίον των Αράβων, αλλά και των ορθοδόξων (Σερβία Ελλάδα, Ρωσία, κλπ).
Σταυρός στην προκειμένη περίπτωση είναι, κατά κύριο λόγο, η συναίσθηση και η συνείδηση του καθήκοντος. Του καθήκοντος απέναντι στο συνάνθρωπο. Ακόμη και αν κινδυνεύουμε να υποστούμε διωγμούς και βασανιστήρια και τον πλέον ατιμωτικό και βασανιστικό θάνατο, όπως ήταν, για την εποχή εκείνη ο σταυρικός θάνατος.
Τα περί σταυρού λόγια του Χριστού φαίνεται ότι φόβισαν τους μαθητές και τους έριξαν σε σκέψη και συλλογή. Γι’ αυτό και ο Χριστός θέλησε να τους δώσει να καταλάβουν ότι ο θάνατος, ακόμη και ο σταυρικός είναι προτιμότερος απ’ τους οποιουσδήποτε ανήθικους συμβιβασμούς: Γιατί, βέβαια, η ζωή είναι το πολυτιμότερο εγκόσμιο αγαθό, που μας πρόσφερε ο Θεός. Αλλά ο καθένας μας έχει μέσα του κάτι ασύγκριτα πολυτιμότερο, όχι μόνο απ’ τη ζωή μας, αλλά και από ολόκληρο το σύμπαν. Και αυτό είναι η ψυχή μας. Αφού όποιος κερδίσει την ψυχή του, έχει ταυτόχρονα κερδίσει και τη ζωή του. Όχι μόνο την προσωρινή, αλλά και την αιώνια. Ενώ αυτός, που θα χάσει την ψυχή του, θα χάσει για πάντα και τη ζωή του. Γιατί μια ζωή, με νεκρή την ψυχή, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα αγωνίστηκαν οι μάρτυρες και οι ήρωες. Και, όταν ακόμη οι βασανιστές τους, τους χάριζαν, όχι μόνο τη ζωή, αλλά πολλά και μεγάλα προνόμια. Αν πρόδιδαν την πίστη τους και τις ιδέες τους, για να συμβιβαστούν με τη θέληση των εκάστοτε εξουσιαστών.
Αλλά δεν είναι μόνο ο φόβος, τους είπε ο Χριστός, είναι και η ντροπή. Γιατί οι εκάστοτε δήμιοι, πέρα απ’ τα οποιαδήποτε βασανιστήρια, επιστρατεύουν και τον εξευτελισμό. Προκειμένου να σπάσουν το ηθικό του βασανιζόμενου και να το εξαναγκάσουν να υποταχθεί στη θέλησή τους. Και μπορεί κάποιοι, που δεν υποκύπτουν ακόμη και μπροστά στο θάνατο, να λυγίσουν μπροστά στον επαπειλούμενο εξευτελισμό. Και εξάλλου, στη δική σας περίπτωση, υπάρχει τεράστιο χάσμα ανάμεσα σ’ αυτόν που ακολουθεί έναν μελλοντικό βασιλιά, από αυτόν, που ακολουθεί έναν μελλοντικό σταυρωμένο.
Ε, λοιπόν, εγώ έχω να πω σ’ εκείνους, που φοβούνται και ντρέπονται, ν’ ακολουθήσουν το δικό μου το δρόμο και αρνούνται ν’ αγωνιστούν για την πίστη τους και τις αρχές τους ότι ντρέπομαι για λογαριασμό τους.
Πάρτε τώρα, αν θέλετε, και βάλτε μπροστά στον καθρέφτη, που ο Χριστός έστησε με τα λόγια του αυτά εμάς τους τωρινούς χριστιανούς, κληρικούς και λαϊκούς, που την Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης πηγαίνουμε στις εκκλησιές, για να προσκυνήσουμε το σταυρό. Και υπολογίστε το χάος της ασυνέπειας, που μας χωρίζει. Και το πόση διάθεση έχουμε ν’ αγωνιστούμε για τους συνανθρώπους μας και την πίστη μας.
Βέβαια κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν ότι εμείς σηκώνουμε το σταυρό της νηστείας. Ότι παρακολουθούμε τις ιερές ακολουθίες και προσευχόμαστε αδιαλείπτως. Δεν νομίζω όμως ότι υστερούσαν σ’ αυτά ο Χριστός και η Παναγία και ο Πρόδρομος και οι Πατέρες της Εκκλησίας. Κι όμως παράλληλα, όταν χρειάστηκε, βγήκαν και πάλεψαν μέσα στο στίβο της κοινωνίας. Χωρίς να διστάσουν ν’ αντιμετωπίσουν τους διωγμούς, ακόμη και το θάνατο.
Ενώ εμείς, όχι μόνο δεν παίρνουμε ο καθένας το σταυρό του, για ν’ ακολουθήσουμε το Χριστό και τους μάρτυρες αλλά και έχουμε συμπαραταχθεί με τους σύγχρονους σταυρωτές. Που τους ακολουθούμε τυφλά, παρότι διαπράττουν χιλιάδες ανθρωποθυσίες σε βάρος των συνανθρώπων μας. Με αποτέλεσμα, αφού δεν σηκώνουμε τους σταυρούς που είναι στα μέτρα μας, να υποχρεωνόμαστε να σηκώσουμε άλλους πολύ βαρύτερους. Όπως δυστυχώς συμβαίνει στην παρούσα χρονική συγκυρία. Με τους κορονοϊούς και τους δήθεν σύμμαχους μας που έχουν μεθοδεύσει σε βάρος μας πολύ χειρότερα δεινά κι απ’ τους χειρότερους εχθρούς μας.
Και φτάνουν σε τέτοιο βαθμό διαστροφής και αδιαντροπιάς, ώστε να διατείνονται ότι μας δολοφονούν, γιατί θέλουν να δικαιώσουν τις θυσίες μας και να μας σώσουν. Ολόιδια με τους μεσαιωνικούς ιεροεξεταστές, που έκαιγαν τους αιρετικούς και τους Εβραίους, για να σώσουν τις ψυχές τους.
παπα-Ηλίας
https://papailiasyfantis.wordpress.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το γνωρίζατε; -Τα «κενά» μνήμης είναι δείκτης... ευφυΐας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
