2020-03-22 10:36:39
Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία γεννήθηκε στην Αίγυπτο. Λίγο αργότερα πήγε στην Αλεξάνδρεια και ασκούσε το επαίσχυντο επάγγελμα της πορνείας από τα δώδεκα κιόλας χρόνια της.
Ήταν δε τόσο πορωμένη στην αμαρτία ώστε ο επαγγελματισμός είχε δευτερεύουσα σημασία. Ασκούσε την πορνεία κυρίως για ηδονιστική απόλαυση, σε τέτοια ηθική κατάπτωση είχε περιέλθει!
Αναζητούσε συνεχώς πορνικούς πελάτες στα μεγάλα λιμάνια και τις πολυπληθείς πόλεις.
Κάποτε πληροφορήθηκε πως στην Ιερουσαλήμ συγκεντρωνόταν πολύς κόσμος. Σκέφτηκε πως αν μετέβαινε εκεί θα έβρισκε πελάτες. Έτσι αποφάσισε να ταξιδέψει στην Παλαιστίνη. Βρήκε κάποιο πλοίο, πλήρωσε το ναύλο με το κορμί της και έφτασε στην Ιερουσαλήμ και οδηγήθηκε στον πανίερο ναό της Αναστάσεως.
Επιχείρησε να εισέλθει στον ιερό αυτό χώρο, μήπως και έβρισκε εκεί εραστές. Μέχρι εκεί είχε φτάσει ο πορνικός της παραλογισμός.
Όμως μια αόρατη δύναμη την εμπόδιζε να εισέλθει στο ναό. Όσο και αν προσπαθούσε δε μπορούσε να μπει. Τέσσερις φορές απωθήθηκε μυστηριωδώς.
Απόρησε και άρχισε για πρώτη φορά στη ζωή της να προβληματίζεται.
Μια μυστική φωνή ακούστηκε στην ψυχή της, η οποία ξύπνησε τη ναρκωμένη από την αμαρτία συνείδησή της. Κατάλαβε πως αυτό που επιχειρούσε ήταν φρικτή ιεροσυλία και ανείπωτη ασέβεια.
Προσπαθούσε να βεβηλώσει τον άγιο τόπο, που σταυρώθηκε, τάφηκε και ανέστη ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
Καυτά δάκρυα μετάνοιας άρχισαν να κυλούν από τα πρώην λάγνα μάτια της.
Είναι ολοφάνερο πως εκεί την οδήγησε η θεία πρόνοια να σωθεί, διότι η ψυχή της, παρ' όλη την πόρωσή της, ήταν δεκτική στη μετάνοια και τη σωτηρία.
Εν ριπή οφθαλμού άλλαξε γνώμη. Ήθελε να εισέλθει στο ναό, όχι πια να συναντήσει πορνικούς εραστές, αλλά για να συναντήσει το Νυμφίο της ταλαίπωρης και βασανισμένης ψυχής της, το Σωτήρα Χριστό.
Παρακαλούσε να παραμερισθεί το αόρατο εμπόδιο και να μπει, να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου. Έτσι και έγινε. Ο Θεός της επέτρεψε να μπει και να προσκυνήσει.
Αυτή ήταν μια νέα αφετηρία για τη ζωή της.
Ακριβώς την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού ενώθηκε κι αυτή με το πλήθος των προσκυνητών, που έμπαιναν στον Μεγάλο ναό για να παρακολουθήσουν την Ακολουθία της Υψώσεως, περισσότερο από περιέργεια παρά από πίστη.
Στάθηκε όμως αδύνατο να μπει στον ναό, γιατί μόλις έφτανε στην είσοδό του μία αόρατη δύναμη την έσπρωχνε προς τα έξω. Και τότε το θαύμα συντελέστηκε. «Ελθούσα εις εαυτήν» και αφού στάθηκε σε μία γωνιά έξω από τον ναό, από όπου μπορούσε να βλέπει την εικόνα της Παναγίας, την παρακάλεσε με δάκρυα μετάνοιας στα μάτια: «Παρθένε, Δέσποινα Θεοτόκε, ξέρω πως δεν είμαι άξια να εισέλθω στην εκκλησία να δω το Άγιο Ξύλο, όπου εσταυρώθη ο Υιός Σου. Αξίωσέ με όμως να μπω στον ναό να τον δω, γίνου εγγυήτριά μου προς τον Υιό Σου και Σου υπόσχομαι ότι στο εξής δεν θα μιάνω το σώμα μου, αλλά θα πάω όπου Εσύ με οδηγήσεις».
Αυτά είπε και η προσευχή της εισακούστηκε.
Μπήκε στην εκκλησία ανεμπόδιστα, είδε τον Τίμιο Σταυρό, παρακολούθησε συντετριμμένη την Ύψωσή Του και βγαίνοντας από τον ναό ευχαριστούσε με δάκρυα στα μάτια την Παναγία που την βοήθησε, ζητώντας της συνάμα να την φωτίσει τι έπρεπε να κάνει.
Και ενώ έκλαιγε, ακούει μία φωνή να της λέγει: «Αν περάσεις τον Ιορδάνη ποταμό, θα βρεις μεγάλη ανάπαυση». Ο δρόμος ήταν μακρινός, η απόφαση όμως και η θέληση μεγάλη. Με μικρό πλοιάριο περνά τον Ιορδάνη ποταμό και με μοναδικά εφόδια τρεις άρτους προχωρεί και εγκαθίσταται στα βάθη της ερήμου.
Απαρνήθηκε τις απολαύσεις της ζωής και ακολούθησε το βίο της άσκησης. Κατόρθωσε να ανέλθει σε ύψη αγιότητας.
Το πρώην αμαρτωλό σαρκίο της έγινε πλέον θεοφόρο σκήνωμα, κατοικητήριο του Θεού.
Η άγια Μαρία η Αιγυπτία είναι ένα καλό ζωντανό παράδειγμα ειλικρινούς μετάνοιας, η οποία δείχνει το δρόμο της μεταμέλειας σε κάθε πιστό.
Αποδεικνύει περίτρανα πως ο κάθε άνθρωπος, όσο αμαρτωλός και αν είναι, είναι καλεσμένος για σωτηρία, φτάνει να μετανοήσει ειλικρινά. Γι' αυτό και η σεπτή και αγία μορφή της αγίας Μαρίας προβάλλεται και τιμάται αυτή την κατ' εξοχήν περίοδο της μετάνοιας για την Εκκλησία μας.
Εκεί στην έρημο μόνη και αβοήθητη, αμέτρητα δαιμονικά τάγματα την πολεμούν ασταμάτητα, κάνοντας την ζωή της μαρτυρική.
Συχνά της θυμίζουν την ωραία και άσωτη ζωή που πέρναγε στον κόσμο, όπως π.χ. την συντροφιά με τόσα και τόσα παλικάρια, την ομορφιά της σαρκικής ηδονής, τα γέλια και τα γλέντια, τα κρέατα και τα ωραία κρασιά που της άρεσαν πάρα πολύ όταν έκαναν τρικούβερτα γλέντια.
Ανάβουν μέσα της τη φωτιά των σαρκικών παθών, για να την ερεθίζουν και να την φλογίζουν με την επιθυμία της πορνείας.
Με αισχρούς λογισμούς και σατανικές επιθυμίες την πολεμούν ασταμάτητα.
Άλλες φορές της δείχνουν, σαν σε τηλεόραση, όλες τις προηγούμενες της αμαρτίες, για να την κάνουν να απελπιστεί, να τα παρατήσει και να επιστρέψει πίσω στον κόσμο και τις ηδονές του.
Πόσες φορές δεν την παρακινούσαν να ξανατραγουδήσει όλα εκείνα τα αισχρά δαιμονικά τραγούδια με τα οποία σκανδάλιζε τους εραστές της.
Μυριάδες δαίμονες εναντίον μιας γυναίκας. Όσο αυτή αντιστεκόταν, τόσο αυτοί ούρλιαζαν από το κακό τους. Την φλόγιζαν πιο πολύ απ’ ότι ο ήλιος την καυτή άμμο της ερήμου.
Τόσο ζωντανά και τόσο πραγματικά φαινόντουσαν όλα αυτά, που η ταλαίπωρη ψυχή της δεν άντεχε άλλο και έπεφτε εκεί, μέσα στην καυτή άμμο, για να την ποτίσει με πικρά δάκρυα.
Χρειαζόταν να φέρνει άπειρες φορές στο μυαλό της την συμφωνία και την υπόσχεση που έδωσε στην Παναγία μας, για να παίρνει δύναμη και κουράγιο στον ανελέητο αυτό σατανικό πόλεμο.
Νοερά μεταφερόταν πολλές φορές μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου και με σπαραχτικά κλάματα την ικέτευε να την βοηθήσει και να την απαλλάξει από τις σατανικές αυτές επιδρομές.
Και η Παναγιά έτρεχε σε βοήθεια της αγίας ασκήτριας.
Ένα γλυκό φως εμφανιζόταν τριγύρω της και έδιωχνε κάθε δαιμονική φαντασία. Οι λογισμοί αμέσως ειρήνευαν, οι σαρκικοί πειρασμοί έπαυαν, η τρικυμία που κυριαρχούσε εξαφανιζόταν και μια απέραντη γαλήνη και χαρά βασίλευε.
Ύμνους τότε ευχαριστίας και δοξολογίας σκορπούσαν στον αέρα τα ευγνώμονα χείλη της οσίας μας.
Κάθε φορά τώρα που ο πειρασμός της επιτίθεται και της φλογίζει το σώμα με σαρκικούς πειρασμούς, ώστε να την φέρνει στο χείλος της απόγνωσης και της απελπισίας, αυτή πέφτει στη γη και βρέχει το έδαφος με τα παρακλητικά της δάκρυα.
Και δεν σηκώνεται από κει, μέχρις ότου η ουράνια οδηγός και μεσίτρια της, η Παναγία Θεοτόκος, να της στείλει το ουράνιο εκείνο γλυκό φως, για να την παρηγορήσει και να την απαλλάξει από τις πειρασμικές επιθέσεις.
Με αυτούς τους πολέμους και με αυτή την θεϊκή βοήθεια πέρασε τους πρώτους δεκαεφτά χρόνους της ερημικής της ζωής.
Μετά, η έντονη παρουσία της θείας Χάριτος κάνει την ερημική της ζωή πιο ήσυχη, αφού ο ασκητικός τρόπος ζωής της τρέπει τους δαίμονες σε φυγή.
Τους καίει η προσευχή της οσίας Μαρίας και τους μαστιγώνει η υπεράνθρωπη άσκησή της, που ξεπερνάει σε αθλήματα και αυτά των μεγάλων ασκητών της ερήμου.
Η τροφή της είναι πενιχρή. Για πολλά χρόνια ζει, κατά παραχώρηση Θεού, με τα δυόμιση εκείνα ψωμάκια που έφερε μαζί της στην έρημο. Μετά τρέφεται με βότανα και ότι άλλο βρίσκει στην έρημο.
Υποφέρει πολύ από την δίψα. Νερό εξοικονομεί συνήθως από τις σταγόνες δροσιάς που τα βράδια η υγρασία της ερήμου δημιουργεί.
Τα ρούχα της σύντομα καταστράφηκαν με αποτέλεσμα η παγωνιά της νύχτας και ο καύσωνας της ημέρας να την ταλαιπωρούν αφάνταστα.
Πόσες φορές από την υπερβολή του κρύου ή του καύσωνα δεν έπεσε κάτω λιπόθυμη!
Αναρίθμητοι οι πειρασμοί, πολυποίκιλες οι θλίψεις.
Εμφανής όμως και η Χάρις του Θεού, η οποία σκέπαζε και προστάτευε τον επίγειο αυτόν άγγελο.
Τα στοιχεία της φύσης γίνονται φιλικά μαζί της. Με παραχώρηση του Θεού, δεν θα υποφέρει πλέον από το κρύο ή την ζέστη. Η πείνα και η δίψα δεν θα ταλαιπωρούν πλέον την Αγία μας.
Τα λόγια του Θεού, την αγία Γραφή, την γνωρίζει απ’ έξω με θεία φώτιση, χωρίς ποτέ να την έχει διαβάσει, αφού ποτέ δεν έχει μάθει γράμματα.
Η οσία Μαρία η Αιγυπτία είναι ένα εκλεκτό σκεύος της Χάριτος του Θεού και ο Θεός δεν θα την αφήσει για πάντα στην αφάνεια.
Πρέπει οι υπεράνθρωποι αγώνες της να φανερωθούν και η μεγαλειώδης μετάνοια της να γίνει γνωστή, για να γίνει παράδειγμα προς μίμηση.
Ο πολυεύσπλαχνος Σωτήρας του κόσμου μεθοδεύει την γνωστοποίηση της.
Μεσα στον καύσωνα και το ψύχος, μέσα σε ποικίλους και δυνατούς πειρασμούς, τρώγοντας λίγα μόνο χορταράκια έζησε σαράντα ολόκληρα χρόνια, χωρίς να αντικρίσει πρόσωπο ανθρώπου ή και θηρίου ακόμα ώσπου... ώσπου την ανακάλυψε ο πατήρ Ζωσιμάς.
Στον πατέρα Ζωσιμά η Οσία Μαρία άνοιξε την καρδιά της και του διηγήθηκε με λεπτομέρεια όλη της τη ζωή.
Στο τέλος του ζήτησε όπως τον επόμενο χρόνο την περιμένει στην όχθη του Ιορδάνη με τα Άχραντα Μυστήρια για να την κοινωνήσει, πράγμα που έγινε.
. Πριν χωριστούν, του ζήτησε όπως τον επόμενο χρόνο μεταβεί στον τόπο όπου τη συνάντησε για πρώτη φορά, για να τη δει όπως θέλει ο Θεός.
Τον επόμενο χρόνο ο πατήρ Ζωσιμάς πήγε πράγματι στον τόπο, όπου πρωτοσυνάντησε την οσία, για να την βρει όμως νεκρή. Πάνω από το κεφάλι της γραμμένα στη γη έγραφε: «Αββά Ζωσιμά, θάψε εδώ το σώμα της ταπεινής Μαρίας.
Πέθανα την ίδια μέρα που με κοινώνησες».
Να τη θάψει! Πώς όμως να έβγαζε τον λάκκο χωρίς κανένα σκαπτικό εργαλείο; Ο Θεός όμως προνόησε και γι’ αυτό. Καθώς σκεφτόταν πώς θα έβγαζε τον λάκκο, γυρίζει πίσω του και βλέπει ένα λιοντάρι.
Αμέσως κατάλαβε «έλα», του λέει, «θηρίο ανήμερο, επειδή η δύναμη του Θεού σε έφερε εδώ για να με βοηθήσεις, σκάψε τη γη για να θάψουμε το λείψανο, γιατί εγώ αδυνατώ». Έτσι είπε ο γέροντας και το λιοντάρι άρχισε το σκάψιμο.
Σε λίγη ώρα ο τάφος ήταν έτοιμος. Έθαψε τότε ο γέροντας το λείψανο της αγίας στη θέση που τη βρήκε και επέστρεψε στο μοναστήρι του δοξάζοντας τον Θεό, μεταφέροντας μαζί του και όσα η Οσία Μαρία του αποκάλυψε, όταν βρισκόταν στη ζωή. Την ίδια στιγμή εξαφανίστηκε και το λιοντάρι.
Έφυγε ευθείς για την έρημο της Ιουδαίας.
Αδελφοί,
Ας μην αφήσουμε την πόρτα κλειστή. Ας την ανοίξουμε με το κλειδί της μετανοίας, της πραγματικής μετανοίας και της συγχώρεσης.
Ας κοιταχτούμε στον καθρέπτη της ψυχής μας και με δάκρυα να διαβούμε το κατώφλι της εκκλησίας να εναποθέσουμε ότι μας βαραίνει στο πετραχήλι του εξομολόγου.
Ξέρετε πολύ καλα ότι είμαστε τυχεροί που έχουμε κοντά μας πολλούς πνευματικούς πατέρες να μας καθοδηγούν σε κάθε τι που μας προβληματίζει.
Αυτοί μπορούν να διώξουν από μέσα μας κάθε βαρίδιο και να μας οδηγήσουν στην Ανάσταση.
Δυστυχώς ο σύγχρονος άνθρωπος γκρέμισε κάθε σεμνοτυφία, αλλά δυστυχώς έπεσε στα δίκτυα της σεξουαλικής απελευθέρωσης.
Σήμερα κυριαρχούν τα κηρύγματα της νέας ηθικής, αλλά είδαμε σε ποιο χάος έχουν οδηγήσει τον άνθρωπο και ιδιαίτερα τη νεολαία. Διαπιστώσαμε τα δεινά στα όποια έχουν περιπέσει οι άνθρωποι ακολουθώντας μία τέτοια τακτική
. Ο άνθρωπος παρά την ελευθεριότητα των σχέσεων νοιώθει ανυπόφορη μοναξιά και ζει το δράμα μιας ανέραστης ζωής των ενστίκτων και του τραγικού εξευτελισμού του.
Η ζωή της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας μας δίνει την ευκαιρία να επιχειρήσουμε μία πνευματική επανεκκίνηση και ανανέωση.
Γιατί παρασυρμένοι από το σαρκικό φρόνημα έχουμε αμαυρώσει την εικόνα του Θεού, με αποτέλεσμα την απώλεια της ελευθερίας μας και την υποδούλωσή μας στα πάθη της ντροπής.
Η δύναμη της μετάνοιας όπως την είδαμε να εκφράζεται μέσα από το πονεμένο πρόσωπο της Μαρίας της Αιγυπτίας είναι τόσο μεγάλη και δυνατή που έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώσει το δούλο της αμαρτίας σε θεοειδή εικόνα και να τον επαναφέρει από το περιθώριο της ζωής στην κοινωνία της αγάπης και της αγιότητας.
Ας είναι η μετάνοια της Οσίας Μαρίας ό οδηγός της δικής μας μετάνοιας όχι μόνο τις ημέρες των εορτών αλλά και όλες τις μέρες της ζωής μας.
Με τις ευχές της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας να μας δίνει πάντοτε ο Θεός καλή μετάνοια, για να αξιωθούμε, όπως εκείνη, της Βασιλείας των Ουρανών.
Αμήν.
Πηγή: facebook (Gina Patton)
paraklisi
Ήταν δε τόσο πορωμένη στην αμαρτία ώστε ο επαγγελματισμός είχε δευτερεύουσα σημασία. Ασκούσε την πορνεία κυρίως για ηδονιστική απόλαυση, σε τέτοια ηθική κατάπτωση είχε περιέλθει!
Αναζητούσε συνεχώς πορνικούς πελάτες στα μεγάλα λιμάνια και τις πολυπληθείς πόλεις.
Κάποτε πληροφορήθηκε πως στην Ιερουσαλήμ συγκεντρωνόταν πολύς κόσμος. Σκέφτηκε πως αν μετέβαινε εκεί θα έβρισκε πελάτες. Έτσι αποφάσισε να ταξιδέψει στην Παλαιστίνη. Βρήκε κάποιο πλοίο, πλήρωσε το ναύλο με το κορμί της και έφτασε στην Ιερουσαλήμ και οδηγήθηκε στον πανίερο ναό της Αναστάσεως.
Επιχείρησε να εισέλθει στον ιερό αυτό χώρο, μήπως και έβρισκε εκεί εραστές. Μέχρι εκεί είχε φτάσει ο πορνικός της παραλογισμός.
Όμως μια αόρατη δύναμη την εμπόδιζε να εισέλθει στο ναό. Όσο και αν προσπαθούσε δε μπορούσε να μπει. Τέσσερις φορές απωθήθηκε μυστηριωδώς.
Απόρησε και άρχισε για πρώτη φορά στη ζωή της να προβληματίζεται.
Μια μυστική φωνή ακούστηκε στην ψυχή της, η οποία ξύπνησε τη ναρκωμένη από την αμαρτία συνείδησή της. Κατάλαβε πως αυτό που επιχειρούσε ήταν φρικτή ιεροσυλία και ανείπωτη ασέβεια.
Προσπαθούσε να βεβηλώσει τον άγιο τόπο, που σταυρώθηκε, τάφηκε και ανέστη ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
Καυτά δάκρυα μετάνοιας άρχισαν να κυλούν από τα πρώην λάγνα μάτια της.
Είναι ολοφάνερο πως εκεί την οδήγησε η θεία πρόνοια να σωθεί, διότι η ψυχή της, παρ' όλη την πόρωσή της, ήταν δεκτική στη μετάνοια και τη σωτηρία.
Εν ριπή οφθαλμού άλλαξε γνώμη. Ήθελε να εισέλθει στο ναό, όχι πια να συναντήσει πορνικούς εραστές, αλλά για να συναντήσει το Νυμφίο της ταλαίπωρης και βασανισμένης ψυχής της, το Σωτήρα Χριστό.
Παρακαλούσε να παραμερισθεί το αόρατο εμπόδιο και να μπει, να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου. Έτσι και έγινε. Ο Θεός της επέτρεψε να μπει και να προσκυνήσει.
Αυτή ήταν μια νέα αφετηρία για τη ζωή της.
Ακριβώς την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού ενώθηκε κι αυτή με το πλήθος των προσκυνητών, που έμπαιναν στον Μεγάλο ναό για να παρακολουθήσουν την Ακολουθία της Υψώσεως, περισσότερο από περιέργεια παρά από πίστη.
Στάθηκε όμως αδύνατο να μπει στον ναό, γιατί μόλις έφτανε στην είσοδό του μία αόρατη δύναμη την έσπρωχνε προς τα έξω. Και τότε το θαύμα συντελέστηκε. «Ελθούσα εις εαυτήν» και αφού στάθηκε σε μία γωνιά έξω από τον ναό, από όπου μπορούσε να βλέπει την εικόνα της Παναγίας, την παρακάλεσε με δάκρυα μετάνοιας στα μάτια: «Παρθένε, Δέσποινα Θεοτόκε, ξέρω πως δεν είμαι άξια να εισέλθω στην εκκλησία να δω το Άγιο Ξύλο, όπου εσταυρώθη ο Υιός Σου. Αξίωσέ με όμως να μπω στον ναό να τον δω, γίνου εγγυήτριά μου προς τον Υιό Σου και Σου υπόσχομαι ότι στο εξής δεν θα μιάνω το σώμα μου, αλλά θα πάω όπου Εσύ με οδηγήσεις».
Αυτά είπε και η προσευχή της εισακούστηκε.
Μπήκε στην εκκλησία ανεμπόδιστα, είδε τον Τίμιο Σταυρό, παρακολούθησε συντετριμμένη την Ύψωσή Του και βγαίνοντας από τον ναό ευχαριστούσε με δάκρυα στα μάτια την Παναγία που την βοήθησε, ζητώντας της συνάμα να την φωτίσει τι έπρεπε να κάνει.
Και ενώ έκλαιγε, ακούει μία φωνή να της λέγει: «Αν περάσεις τον Ιορδάνη ποταμό, θα βρεις μεγάλη ανάπαυση». Ο δρόμος ήταν μακρινός, η απόφαση όμως και η θέληση μεγάλη. Με μικρό πλοιάριο περνά τον Ιορδάνη ποταμό και με μοναδικά εφόδια τρεις άρτους προχωρεί και εγκαθίσταται στα βάθη της ερήμου.
Απαρνήθηκε τις απολαύσεις της ζωής και ακολούθησε το βίο της άσκησης. Κατόρθωσε να ανέλθει σε ύψη αγιότητας.
Το πρώην αμαρτωλό σαρκίο της έγινε πλέον θεοφόρο σκήνωμα, κατοικητήριο του Θεού.
Η άγια Μαρία η Αιγυπτία είναι ένα καλό ζωντανό παράδειγμα ειλικρινούς μετάνοιας, η οποία δείχνει το δρόμο της μεταμέλειας σε κάθε πιστό.
Αποδεικνύει περίτρανα πως ο κάθε άνθρωπος, όσο αμαρτωλός και αν είναι, είναι καλεσμένος για σωτηρία, φτάνει να μετανοήσει ειλικρινά. Γι' αυτό και η σεπτή και αγία μορφή της αγίας Μαρίας προβάλλεται και τιμάται αυτή την κατ' εξοχήν περίοδο της μετάνοιας για την Εκκλησία μας.
Εκεί στην έρημο μόνη και αβοήθητη, αμέτρητα δαιμονικά τάγματα την πολεμούν ασταμάτητα, κάνοντας την ζωή της μαρτυρική.
Συχνά της θυμίζουν την ωραία και άσωτη ζωή που πέρναγε στον κόσμο, όπως π.χ. την συντροφιά με τόσα και τόσα παλικάρια, την ομορφιά της σαρκικής ηδονής, τα γέλια και τα γλέντια, τα κρέατα και τα ωραία κρασιά που της άρεσαν πάρα πολύ όταν έκαναν τρικούβερτα γλέντια.
Ανάβουν μέσα της τη φωτιά των σαρκικών παθών, για να την ερεθίζουν και να την φλογίζουν με την επιθυμία της πορνείας.
Με αισχρούς λογισμούς και σατανικές επιθυμίες την πολεμούν ασταμάτητα.
Άλλες φορές της δείχνουν, σαν σε τηλεόραση, όλες τις προηγούμενες της αμαρτίες, για να την κάνουν να απελπιστεί, να τα παρατήσει και να επιστρέψει πίσω στον κόσμο και τις ηδονές του.
Πόσες φορές δεν την παρακινούσαν να ξανατραγουδήσει όλα εκείνα τα αισχρά δαιμονικά τραγούδια με τα οποία σκανδάλιζε τους εραστές της.
Μυριάδες δαίμονες εναντίον μιας γυναίκας. Όσο αυτή αντιστεκόταν, τόσο αυτοί ούρλιαζαν από το κακό τους. Την φλόγιζαν πιο πολύ απ’ ότι ο ήλιος την καυτή άμμο της ερήμου.
Τόσο ζωντανά και τόσο πραγματικά φαινόντουσαν όλα αυτά, που η ταλαίπωρη ψυχή της δεν άντεχε άλλο και έπεφτε εκεί, μέσα στην καυτή άμμο, για να την ποτίσει με πικρά δάκρυα.
Χρειαζόταν να φέρνει άπειρες φορές στο μυαλό της την συμφωνία και την υπόσχεση που έδωσε στην Παναγία μας, για να παίρνει δύναμη και κουράγιο στον ανελέητο αυτό σατανικό πόλεμο.
Νοερά μεταφερόταν πολλές φορές μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου και με σπαραχτικά κλάματα την ικέτευε να την βοηθήσει και να την απαλλάξει από τις σατανικές αυτές επιδρομές.
Και η Παναγιά έτρεχε σε βοήθεια της αγίας ασκήτριας.
Ένα γλυκό φως εμφανιζόταν τριγύρω της και έδιωχνε κάθε δαιμονική φαντασία. Οι λογισμοί αμέσως ειρήνευαν, οι σαρκικοί πειρασμοί έπαυαν, η τρικυμία που κυριαρχούσε εξαφανιζόταν και μια απέραντη γαλήνη και χαρά βασίλευε.
Ύμνους τότε ευχαριστίας και δοξολογίας σκορπούσαν στον αέρα τα ευγνώμονα χείλη της οσίας μας.
Κάθε φορά τώρα που ο πειρασμός της επιτίθεται και της φλογίζει το σώμα με σαρκικούς πειρασμούς, ώστε να την φέρνει στο χείλος της απόγνωσης και της απελπισίας, αυτή πέφτει στη γη και βρέχει το έδαφος με τα παρακλητικά της δάκρυα.
Και δεν σηκώνεται από κει, μέχρις ότου η ουράνια οδηγός και μεσίτρια της, η Παναγία Θεοτόκος, να της στείλει το ουράνιο εκείνο γλυκό φως, για να την παρηγορήσει και να την απαλλάξει από τις πειρασμικές επιθέσεις.
Με αυτούς τους πολέμους και με αυτή την θεϊκή βοήθεια πέρασε τους πρώτους δεκαεφτά χρόνους της ερημικής της ζωής.
Μετά, η έντονη παρουσία της θείας Χάριτος κάνει την ερημική της ζωή πιο ήσυχη, αφού ο ασκητικός τρόπος ζωής της τρέπει τους δαίμονες σε φυγή.
Τους καίει η προσευχή της οσίας Μαρίας και τους μαστιγώνει η υπεράνθρωπη άσκησή της, που ξεπερνάει σε αθλήματα και αυτά των μεγάλων ασκητών της ερήμου.
Η τροφή της είναι πενιχρή. Για πολλά χρόνια ζει, κατά παραχώρηση Θεού, με τα δυόμιση εκείνα ψωμάκια που έφερε μαζί της στην έρημο. Μετά τρέφεται με βότανα και ότι άλλο βρίσκει στην έρημο.
Υποφέρει πολύ από την δίψα. Νερό εξοικονομεί συνήθως από τις σταγόνες δροσιάς που τα βράδια η υγρασία της ερήμου δημιουργεί.
Τα ρούχα της σύντομα καταστράφηκαν με αποτέλεσμα η παγωνιά της νύχτας και ο καύσωνας της ημέρας να την ταλαιπωρούν αφάνταστα.
Πόσες φορές από την υπερβολή του κρύου ή του καύσωνα δεν έπεσε κάτω λιπόθυμη!
Αναρίθμητοι οι πειρασμοί, πολυποίκιλες οι θλίψεις.
Εμφανής όμως και η Χάρις του Θεού, η οποία σκέπαζε και προστάτευε τον επίγειο αυτόν άγγελο.
Τα στοιχεία της φύσης γίνονται φιλικά μαζί της. Με παραχώρηση του Θεού, δεν θα υποφέρει πλέον από το κρύο ή την ζέστη. Η πείνα και η δίψα δεν θα ταλαιπωρούν πλέον την Αγία μας.
Τα λόγια του Θεού, την αγία Γραφή, την γνωρίζει απ’ έξω με θεία φώτιση, χωρίς ποτέ να την έχει διαβάσει, αφού ποτέ δεν έχει μάθει γράμματα.
Η οσία Μαρία η Αιγυπτία είναι ένα εκλεκτό σκεύος της Χάριτος του Θεού και ο Θεός δεν θα την αφήσει για πάντα στην αφάνεια.
Πρέπει οι υπεράνθρωποι αγώνες της να φανερωθούν και η μεγαλειώδης μετάνοια της να γίνει γνωστή, για να γίνει παράδειγμα προς μίμηση.
Ο πολυεύσπλαχνος Σωτήρας του κόσμου μεθοδεύει την γνωστοποίηση της.
Μεσα στον καύσωνα και το ψύχος, μέσα σε ποικίλους και δυνατούς πειρασμούς, τρώγοντας λίγα μόνο χορταράκια έζησε σαράντα ολόκληρα χρόνια, χωρίς να αντικρίσει πρόσωπο ανθρώπου ή και θηρίου ακόμα ώσπου... ώσπου την ανακάλυψε ο πατήρ Ζωσιμάς.
Στον πατέρα Ζωσιμά η Οσία Μαρία άνοιξε την καρδιά της και του διηγήθηκε με λεπτομέρεια όλη της τη ζωή.
Στο τέλος του ζήτησε όπως τον επόμενο χρόνο την περιμένει στην όχθη του Ιορδάνη με τα Άχραντα Μυστήρια για να την κοινωνήσει, πράγμα που έγινε.
. Πριν χωριστούν, του ζήτησε όπως τον επόμενο χρόνο μεταβεί στον τόπο όπου τη συνάντησε για πρώτη φορά, για να τη δει όπως θέλει ο Θεός.
Τον επόμενο χρόνο ο πατήρ Ζωσιμάς πήγε πράγματι στον τόπο, όπου πρωτοσυνάντησε την οσία, για να την βρει όμως νεκρή. Πάνω από το κεφάλι της γραμμένα στη γη έγραφε: «Αββά Ζωσιμά, θάψε εδώ το σώμα της ταπεινής Μαρίας.
Πέθανα την ίδια μέρα που με κοινώνησες».
Να τη θάψει! Πώς όμως να έβγαζε τον λάκκο χωρίς κανένα σκαπτικό εργαλείο; Ο Θεός όμως προνόησε και γι’ αυτό. Καθώς σκεφτόταν πώς θα έβγαζε τον λάκκο, γυρίζει πίσω του και βλέπει ένα λιοντάρι.
Αμέσως κατάλαβε «έλα», του λέει, «θηρίο ανήμερο, επειδή η δύναμη του Θεού σε έφερε εδώ για να με βοηθήσεις, σκάψε τη γη για να θάψουμε το λείψανο, γιατί εγώ αδυνατώ». Έτσι είπε ο γέροντας και το λιοντάρι άρχισε το σκάψιμο.
Σε λίγη ώρα ο τάφος ήταν έτοιμος. Έθαψε τότε ο γέροντας το λείψανο της αγίας στη θέση που τη βρήκε και επέστρεψε στο μοναστήρι του δοξάζοντας τον Θεό, μεταφέροντας μαζί του και όσα η Οσία Μαρία του αποκάλυψε, όταν βρισκόταν στη ζωή. Την ίδια στιγμή εξαφανίστηκε και το λιοντάρι.
Έφυγε ευθείς για την έρημο της Ιουδαίας.
Αδελφοί,
Ας μην αφήσουμε την πόρτα κλειστή. Ας την ανοίξουμε με το κλειδί της μετανοίας, της πραγματικής μετανοίας και της συγχώρεσης.
Ας κοιταχτούμε στον καθρέπτη της ψυχής μας και με δάκρυα να διαβούμε το κατώφλι της εκκλησίας να εναποθέσουμε ότι μας βαραίνει στο πετραχήλι του εξομολόγου.
Ξέρετε πολύ καλα ότι είμαστε τυχεροί που έχουμε κοντά μας πολλούς πνευματικούς πατέρες να μας καθοδηγούν σε κάθε τι που μας προβληματίζει.
Αυτοί μπορούν να διώξουν από μέσα μας κάθε βαρίδιο και να μας οδηγήσουν στην Ανάσταση.
Δυστυχώς ο σύγχρονος άνθρωπος γκρέμισε κάθε σεμνοτυφία, αλλά δυστυχώς έπεσε στα δίκτυα της σεξουαλικής απελευθέρωσης.
Σήμερα κυριαρχούν τα κηρύγματα της νέας ηθικής, αλλά είδαμε σε ποιο χάος έχουν οδηγήσει τον άνθρωπο και ιδιαίτερα τη νεολαία. Διαπιστώσαμε τα δεινά στα όποια έχουν περιπέσει οι άνθρωποι ακολουθώντας μία τέτοια τακτική
. Ο άνθρωπος παρά την ελευθεριότητα των σχέσεων νοιώθει ανυπόφορη μοναξιά και ζει το δράμα μιας ανέραστης ζωής των ενστίκτων και του τραγικού εξευτελισμού του.
Η ζωή της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας μας δίνει την ευκαιρία να επιχειρήσουμε μία πνευματική επανεκκίνηση και ανανέωση.
Γιατί παρασυρμένοι από το σαρκικό φρόνημα έχουμε αμαυρώσει την εικόνα του Θεού, με αποτέλεσμα την απώλεια της ελευθερίας μας και την υποδούλωσή μας στα πάθη της ντροπής.
Η δύναμη της μετάνοιας όπως την είδαμε να εκφράζεται μέσα από το πονεμένο πρόσωπο της Μαρίας της Αιγυπτίας είναι τόσο μεγάλη και δυνατή που έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώσει το δούλο της αμαρτίας σε θεοειδή εικόνα και να τον επαναφέρει από το περιθώριο της ζωής στην κοινωνία της αγάπης και της αγιότητας.
Ας είναι η μετάνοια της Οσίας Μαρίας ό οδηγός της δικής μας μετάνοιας όχι μόνο τις ημέρες των εορτών αλλά και όλες τις μέρες της ζωής μας.
Με τις ευχές της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας να μας δίνει πάντοτε ο Θεός καλή μετάνοια, για να αξιωθούμε, όπως εκείνη, της Βασιλείας των Ουρανών.
Αμήν.
Πηγή: facebook (Gina Patton)
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κορονοϊός: Σε ποια προϊόντα θα υπάρχει περιορισμός
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
