2020-04-04 12:42:18
Ὄνομα τελείως ἄγνωστο στούς περισσότερους. Καί πράγματι εἶναι ὄνομα ξενικό, Περσικό, πού ἀνήκει στήν ἔνδοξη Περσίδα μάρτυρα. Διότι ὁ Χριστιανισμός ἄκμασε καί στήν Περσία, καί μάλιστα πολύ ἐγκαίρως.
Ἀλλά καί πολεμήθηκε ἀπό τούς ἐκεῖ εἰδωλολάτρες ἄρχοντες. Κι ὅμως δοξάσθηκε πολύ καί ἔχει νά παρουσίασει χιλιάδες καί μυριάδες Μάρτυρες. Μεταξύ αὐτῶν καί ἡ Φερφούθα μέ τήν ἀδελφή της καί τή νεαρή κόρη τῆς ἀδελφῆς της.
Ἡ Φερφούθα ἦταν ἀνεψιά τοῦ ἱερομάρτυρος Ἐπισκόπου Συμεών, ὁ ὁποῖος μαζί μέ ἄλλους χίλιους Μάρτυρες ἐπισφράγισε τήν ἁγία ζωή του μέ μαρτυρικό θάνατο, ἄξιο τοῦ καλοῦ ποιμένος.
Ἦταν τότε ἐποχή τῆς αὐτοκρατορίας στήν Ἀνατολή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Στήν Περσία βασίλευε ὁ βασιλεύς Σαπώρ ὁ Β, φανατικός εἰδωλολάτρης.
Κάποτε ἀσθένησε ἡ σύζυγος τοῦ βασιλέως μέ ἀσθένεια σοβαρή. Καί καθώς οἱ ἰατροί τῆς Περσίας δέν ἦταν σέ θέση νά τήν θεραπεύσουν, ὁ βασιλεύς κατέφυγε στούς πολυπληθεῖς ἐκεῖ μάγους. Καί οἱ πιό κορυφαῖοι ἀπ’ αὐτούς ἀπέδωσαν τήν ἀσθένεια τῆς βασίλισσας στίς μαγικές ἐνέργειες τῆς Φερφούθας καί τῆς ἀδελφῆς της.
Καί τίς παρουσίασαν στόν βασιλιά καί στό περιβάλλον του ὡς ὑπεύθυνες γιά τήν ἀσθένεια τῆς βασίλισσας. Καί τό ἔκαναν αὐτό εἴτε διότι τίς ἔβλεπαν νά ἀσχολοῦνται μέ θρησκευτικούς τύπους, ἄγνωστους καί ὕποπτους γι’ αὐτούς, ξένους ἀπό τά εἰδωλολατρικά συνηθισμένα, εἴτε διότι τίς γνώριζαν ὡς Χριστιανές καί ἤθελαν νά τίς ἐκδικηθοῦν.
Ἦταν φυσικό ὁ Σαπώρ νά δεχθεῖ τή γνώμη τῶν ἔμπιστων μάγων του. Γι’ αὐτό καί ἔδωσε τήν ἐντολή νά συλληφθοῦν οἱ δυό ἀδελφές καί νά ὁδηγηθοῦν σέ ἀνάκριση, τήν ὁποία ὁ βασιλεύς ἀνέθεσε στόν ἀρχιμάγο Μαπτόν. Κι αὐτός τίς ἀνέκρινε μέ ἐπιμονή καί μέ τρόπο βίαιο. Παρόλα αὐτά δέν μπόρεσε νά στηρίξει καμμία κατηγορία σέ βάρος τους. Ἡ Φερφούθα, γιά νά ἀποδείξει τήν ἀθωότητά της, μεταξύ τῶν ἄλλων ἐπιχειρημάτων της ἀνέφερε καί τήν ἰδιότητά της ὡς Χριστιανῆς. Εἴμαστε Χριστιανές, εἶπε, καί ἡ πίστη μας, ἡ θρησκεία μας δέν δέχεται, δέν μᾶς ἐπιτρέπει τήν μαγεία. Εἴμαστε ἀθῶες!
Ναί, ἡ κατηγορία δέν ἀποδείχθηκε ἀληθινή. Ὅμως ὁ ἀνακριτής ἀρχιμάγος Μαπτόν δέν θέλησε νά ἀπαλλάξει τίς ἀδελφές ἀπό τήν κατηγορία. Ἀντίθετα πρόσθεσε καί τή νέα κατηγορία ὅτι ἦταν Χριστιανές. Διπλή λοιπόν ἡ κατηγορία ἐναντίον τῶν δυό ἀδελφῶν, ἡ μία ὅτι ἀσχολοῦνταν μέ τή μαγεία, ἡ ἄλλη, ἡ χριστιανική τους ἰδιότητα. Ἀλλά αὐτά σύμφωνα μέ τόν ἀνακριτή ἐπιβάλλουν τήν ποινή τοῦ θανάτου.
Ἔτσι μέ πολλή εὐκολία ὁ βασιλεύς κατεδίκασε τήν Φερφούθα, τήν ἀδελφή της καί τήν νεαρή ἀνεψιά της σέ θάνατο. Εὔκολη ἀπόφαση, στήν ὁποία τακτικά κατέφευγε ὁ ἀνεξέλεγκτος ἡγεμόνας. Στήν περίπτωση μάλιστα αὐτήν πολύ εὐκολότερα, ἐφόσον τόν ἔπεισαν ὅτι αἰτία τῆς σοβαρῆς καί ἀθεράπευτης ἀσθένειας τῆς συζύγου του ἦταν οἱ δυό μάγισσες Χριστιανές ἀδελφές. Ποιός μποροῦσε νά ἐμποδίσει τόν βασιλιά στήν ἀπόφασή του, ἐφόσον δέν πίστευε σέ Θεό δίκαιο Κριτή;
Ἡ Φερφούθα, ἡ ἀδελφή καί ἡ ἀνεψιά της δέθηκαν γερά σέ πασσάλους, ὥστε νά μήν εἶναι δυνατόν νά ξεφύγουν οὔτε κἄν νά κινηθοῦν. Ἐκεῖ οἱ δήμιοι ὑποβάλλουν τίς Μάρτυρες σέ μαρτύριο φρικτό, φρικοδέστερο τοῦ ὁποίου ἴσως δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξει.
Μέ μεγάλα πριόνια τίς πριόνισαν. Πριόνισαν τά σώματά τους καθέτως, ἀπό τό κεφάλι πρός τά πόδια, καί τά χώρισαν στά δυό. Δέν μποροῦμε ἐδῶ νά μιλήσουμε γιά πόνο τοῦ μαρτυρίου. Διότι ἡ λέξη πόνος δέν μπορεῖ νά ἀποδώσει τή φρίκη τοῦ μαρτυρίου, τό ὁποῖο ὑπέστησαν ζωντανές. Τό ὑπέστησαν ὅμως ἐν Κυρίῳ.
Γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, γιά τήν ἀλήθεια του, γιά νά μείνουν σταθερές σ’ ὅσα πίστευαν καί ζοῦσαν, σ’ ὅσα οἱ ἴδιες δίδασκαν στό περιβάλλον τους. Καί ὑπέμειναν τό φοβερότερο μαρτύριο, γιά νά μή χωρισθοῦν ἀπό τόν Χριστό. Δέν τό γράφει αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος; «Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χρίστου; θλῖψις, ἤ στενοχώρια, ἤ διωγμός, ἤ λιμός, ἤ γυμνότης, ἤ κίνδυνος, ἤ μάχαιρα»; (Ρωμ. η΄ 35).
Διαμερισμένα τά σώματά τους τά κάρφωσαν σέ ξύλα, τά ἔβαλαν τό ἕνα ἀπέναντι στό ἄλλο, γιά νά δημιουργηθεῖ ἕνας στενός διάδρομος. Καί ἀπό τόν διάδρομο αὐτόν ἔβαλαν νά περάσει ἡ βασίλισσα.
Καί ἡ βασίλισσα, ἡ βαρειά ἀσθενής, αὐτόματα θεραπεύθηκε πλήρως καί μέ θαυμαστό τρόπο. Θαῦμα μέγα, πού ἔγινε μπροστά στά ἔκπληκτα βλέμματα τοῦ βασιλιά καί τῆς συνοδείας του. Θαῦμα τοῦ Θεοῦ, πού πιστοποιεῖ τή δύναμη τῶν Ἁγίων μετά θάνατον, τή δύναμη τῶν ἱερῶν τους Λειψάνων.
Ἄραγε συγκλονίσθηκαν οἱ βασιλεῖς καί οἱ ἐπιτελεῖς τους ἀπό τό θαῦμα; Αὐτό δέν τό γνωρίζουμε! Ἐκεῖνο πού γνωρίζουμε, εἶναι ὅτι ὁ Κύριος τίμησε τίς τρεῖς αὐτές Μάρτυρες καί μέ τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας. Καί τελικά τίς στεφάνωσε μέ τόν ἁμαράντινο στεφάνι τῆς αἰωνίου δόξης.
Ναί, οἱ Χριστιανές αὐτές γυναῖκες κατηγορήθηκαν, συκοφαντήθηκαν, ὑπέστησαν σκληρό μαρτύριο. Καί ἦταν φυσικό, ἐφόσον ἔζησαν σ’ ἕνα εἰδωλολατρικό περιβάλλον, ἐχθρικό καί ἀνίκανο νά κατανόησει τήν πίστη τους, τήν ἐν Χριστῷ καινή ζωή. Ὅμως δέν ὑπέστειλαν τή σημαία τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἀληθείας. Ἔμειναν πιστές στόν Χριστό μέχρι θανάτου!
Ἰσχύει καί γι’ αὐτές ὅ,τι βεβαίωσε ὁ Κύριος γιά τούς Ἐπισκόπους Περγάμου καί Σάρδεων: «Ὅτι κρατεῖς τό ὄνομά μου, καί οὐκ ἠρνήσω τήν πίστιν μου… ὁμολογήσω τό ὄνομά σου ἐνώπιον τοῦ πατρός μου καί ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ» (Ἀποκ. β΄ 13, γ΄ 5). Ἄξιες θαυμασμοῦ, τιμῆς καί μιμήσεως!
Ἀπό τό βιβλίο «Ἔνθεοι Σάλπιγγες», Ἀρχιμ. Θεοδώρου Μπεράτη.
Πηγή: ο Σωτήρ
paraklisi
Ἀλλά καί πολεμήθηκε ἀπό τούς ἐκεῖ εἰδωλολάτρες ἄρχοντες. Κι ὅμως δοξάσθηκε πολύ καί ἔχει νά παρουσίασει χιλιάδες καί μυριάδες Μάρτυρες. Μεταξύ αὐτῶν καί ἡ Φερφούθα μέ τήν ἀδελφή της καί τή νεαρή κόρη τῆς ἀδελφῆς της.
Ἡ Φερφούθα ἦταν ἀνεψιά τοῦ ἱερομάρτυρος Ἐπισκόπου Συμεών, ὁ ὁποῖος μαζί μέ ἄλλους χίλιους Μάρτυρες ἐπισφράγισε τήν ἁγία ζωή του μέ μαρτυρικό θάνατο, ἄξιο τοῦ καλοῦ ποιμένος.
Ἦταν τότε ἐποχή τῆς αὐτοκρατορίας στήν Ἀνατολή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Στήν Περσία βασίλευε ὁ βασιλεύς Σαπώρ ὁ Β, φανατικός εἰδωλολάτρης.
Κάποτε ἀσθένησε ἡ σύζυγος τοῦ βασιλέως μέ ἀσθένεια σοβαρή. Καί καθώς οἱ ἰατροί τῆς Περσίας δέν ἦταν σέ θέση νά τήν θεραπεύσουν, ὁ βασιλεύς κατέφυγε στούς πολυπληθεῖς ἐκεῖ μάγους. Καί οἱ πιό κορυφαῖοι ἀπ’ αὐτούς ἀπέδωσαν τήν ἀσθένεια τῆς βασίλισσας στίς μαγικές ἐνέργειες τῆς Φερφούθας καί τῆς ἀδελφῆς της.
Καί τίς παρουσίασαν στόν βασιλιά καί στό περιβάλλον του ὡς ὑπεύθυνες γιά τήν ἀσθένεια τῆς βασίλισσας. Καί τό ἔκαναν αὐτό εἴτε διότι τίς ἔβλεπαν νά ἀσχολοῦνται μέ θρησκευτικούς τύπους, ἄγνωστους καί ὕποπτους γι’ αὐτούς, ξένους ἀπό τά εἰδωλολατρικά συνηθισμένα, εἴτε διότι τίς γνώριζαν ὡς Χριστιανές καί ἤθελαν νά τίς ἐκδικηθοῦν.
Ἦταν φυσικό ὁ Σαπώρ νά δεχθεῖ τή γνώμη τῶν ἔμπιστων μάγων του. Γι’ αὐτό καί ἔδωσε τήν ἐντολή νά συλληφθοῦν οἱ δυό ἀδελφές καί νά ὁδηγηθοῦν σέ ἀνάκριση, τήν ὁποία ὁ βασιλεύς ἀνέθεσε στόν ἀρχιμάγο Μαπτόν. Κι αὐτός τίς ἀνέκρινε μέ ἐπιμονή καί μέ τρόπο βίαιο. Παρόλα αὐτά δέν μπόρεσε νά στηρίξει καμμία κατηγορία σέ βάρος τους. Ἡ Φερφούθα, γιά νά ἀποδείξει τήν ἀθωότητά της, μεταξύ τῶν ἄλλων ἐπιχειρημάτων της ἀνέφερε καί τήν ἰδιότητά της ὡς Χριστιανῆς. Εἴμαστε Χριστιανές, εἶπε, καί ἡ πίστη μας, ἡ θρησκεία μας δέν δέχεται, δέν μᾶς ἐπιτρέπει τήν μαγεία. Εἴμαστε ἀθῶες!
Ναί, ἡ κατηγορία δέν ἀποδείχθηκε ἀληθινή. Ὅμως ὁ ἀνακριτής ἀρχιμάγος Μαπτόν δέν θέλησε νά ἀπαλλάξει τίς ἀδελφές ἀπό τήν κατηγορία. Ἀντίθετα πρόσθεσε καί τή νέα κατηγορία ὅτι ἦταν Χριστιανές. Διπλή λοιπόν ἡ κατηγορία ἐναντίον τῶν δυό ἀδελφῶν, ἡ μία ὅτι ἀσχολοῦνταν μέ τή μαγεία, ἡ ἄλλη, ἡ χριστιανική τους ἰδιότητα. Ἀλλά αὐτά σύμφωνα μέ τόν ἀνακριτή ἐπιβάλλουν τήν ποινή τοῦ θανάτου.
Ἔτσι μέ πολλή εὐκολία ὁ βασιλεύς κατεδίκασε τήν Φερφούθα, τήν ἀδελφή της καί τήν νεαρή ἀνεψιά της σέ θάνατο. Εὔκολη ἀπόφαση, στήν ὁποία τακτικά κατέφευγε ὁ ἀνεξέλεγκτος ἡγεμόνας. Στήν περίπτωση μάλιστα αὐτήν πολύ εὐκολότερα, ἐφόσον τόν ἔπεισαν ὅτι αἰτία τῆς σοβαρῆς καί ἀθεράπευτης ἀσθένειας τῆς συζύγου του ἦταν οἱ δυό μάγισσες Χριστιανές ἀδελφές. Ποιός μποροῦσε νά ἐμποδίσει τόν βασιλιά στήν ἀπόφασή του, ἐφόσον δέν πίστευε σέ Θεό δίκαιο Κριτή;
Ἡ Φερφούθα, ἡ ἀδελφή καί ἡ ἀνεψιά της δέθηκαν γερά σέ πασσάλους, ὥστε νά μήν εἶναι δυνατόν νά ξεφύγουν οὔτε κἄν νά κινηθοῦν. Ἐκεῖ οἱ δήμιοι ὑποβάλλουν τίς Μάρτυρες σέ μαρτύριο φρικτό, φρικοδέστερο τοῦ ὁποίου ἴσως δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξει.
Μέ μεγάλα πριόνια τίς πριόνισαν. Πριόνισαν τά σώματά τους καθέτως, ἀπό τό κεφάλι πρός τά πόδια, καί τά χώρισαν στά δυό. Δέν μποροῦμε ἐδῶ νά μιλήσουμε γιά πόνο τοῦ μαρτυρίου. Διότι ἡ λέξη πόνος δέν μπορεῖ νά ἀποδώσει τή φρίκη τοῦ μαρτυρίου, τό ὁποῖο ὑπέστησαν ζωντανές. Τό ὑπέστησαν ὅμως ἐν Κυρίῳ.
Γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, γιά τήν ἀλήθεια του, γιά νά μείνουν σταθερές σ’ ὅσα πίστευαν καί ζοῦσαν, σ’ ὅσα οἱ ἴδιες δίδασκαν στό περιβάλλον τους. Καί ὑπέμειναν τό φοβερότερο μαρτύριο, γιά νά μή χωρισθοῦν ἀπό τόν Χριστό. Δέν τό γράφει αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος; «Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χρίστου; θλῖψις, ἤ στενοχώρια, ἤ διωγμός, ἤ λιμός, ἤ γυμνότης, ἤ κίνδυνος, ἤ μάχαιρα»; (Ρωμ. η΄ 35).
Διαμερισμένα τά σώματά τους τά κάρφωσαν σέ ξύλα, τά ἔβαλαν τό ἕνα ἀπέναντι στό ἄλλο, γιά νά δημιουργηθεῖ ἕνας στενός διάδρομος. Καί ἀπό τόν διάδρομο αὐτόν ἔβαλαν νά περάσει ἡ βασίλισσα.
Καί ἡ βασίλισσα, ἡ βαρειά ἀσθενής, αὐτόματα θεραπεύθηκε πλήρως καί μέ θαυμαστό τρόπο. Θαῦμα μέγα, πού ἔγινε μπροστά στά ἔκπληκτα βλέμματα τοῦ βασιλιά καί τῆς συνοδείας του. Θαῦμα τοῦ Θεοῦ, πού πιστοποιεῖ τή δύναμη τῶν Ἁγίων μετά θάνατον, τή δύναμη τῶν ἱερῶν τους Λειψάνων.
Ἄραγε συγκλονίσθηκαν οἱ βασιλεῖς καί οἱ ἐπιτελεῖς τους ἀπό τό θαῦμα; Αὐτό δέν τό γνωρίζουμε! Ἐκεῖνο πού γνωρίζουμε, εἶναι ὅτι ὁ Κύριος τίμησε τίς τρεῖς αὐτές Μάρτυρες καί μέ τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας. Καί τελικά τίς στεφάνωσε μέ τόν ἁμαράντινο στεφάνι τῆς αἰωνίου δόξης.
Ναί, οἱ Χριστιανές αὐτές γυναῖκες κατηγορήθηκαν, συκοφαντήθηκαν, ὑπέστησαν σκληρό μαρτύριο. Καί ἦταν φυσικό, ἐφόσον ἔζησαν σ’ ἕνα εἰδωλολατρικό περιβάλλον, ἐχθρικό καί ἀνίκανο νά κατανόησει τήν πίστη τους, τήν ἐν Χριστῷ καινή ζωή. Ὅμως δέν ὑπέστειλαν τή σημαία τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἀληθείας. Ἔμειναν πιστές στόν Χριστό μέχρι θανάτου!
Ἰσχύει καί γι’ αὐτές ὅ,τι βεβαίωσε ὁ Κύριος γιά τούς Ἐπισκόπους Περγάμου καί Σάρδεων: «Ὅτι κρατεῖς τό ὄνομά μου, καί οὐκ ἠρνήσω τήν πίστιν μου… ὁμολογήσω τό ὄνομά σου ἐνώπιον τοῦ πατρός μου καί ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ» (Ἀποκ. β΄ 13, γ΄ 5). Ἄξιες θαυμασμοῦ, τιμῆς καί μιμήσεως!
Ἀπό τό βιβλίο «Ἔνθεοι Σάλπιγγες», Ἀρχιμ. Θεοδώρου Μπεράτη.
Πηγή: ο Σωτήρ
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
