2020-04-10 23:32:02
Η εμμονή των εταιρειών για δουλειά μόνο στο χώρο εργασίας βλάπτει σοβαρά τις επαγγελματίες γυναίκες. Μετά την εμφάνιση του κορωνοϊού, πρέπει να αλλάξoυν τα εργασιακά δεδομένα “Θυμάμαι έντονα τη διεξαγωγή τηλεφωνικής κλήσης από το γραφείο μου αργά το βράδυ, όταν τα παιδιά μου ήταν μικρά. Από πίσω ακούγονταν ήχοι, όπως το άνοιγμα του νεροχύτη της κουζίνας, του ψυγείου, ο ήχος των πιάτων και των ποτηριών που ετοιμάζονταν να τοποθετηθούν στο τραπέζι κλπ. Η καρδιά μου κάπως πάγωσε. Γιατί δεν θα μπορούσα να είμαι και εγώ με την οικογένειά μου, όπως ήταν ο συνάδελφος που μιλούσαμε στο τηλέφωνο;”, αναρωτιέται η Brigid Schulte, διευθύντρια του Better Life Lab του New America.
Έτσι, παρόλο που ήμουν αρκετά μπερδεμένη, άρχισα να εργάζομαι ήσυχα από το σπίτι, όταν μπορούσα. Ήταν ένας υπολογισμένος κίνδυνος. Ο χώρος εργασίας μου ήταν λίγο διαφορετικός από το συνηθισμένο. Οι διευθυντές μάς αναθέτουν δουλειές που πρέπει να γίνουν στο χώρο εργασίας – να βλέπουν το προσωπικό στα γραφεία του, γράφοντας όλο το απόγευμα στον υπολογιστή.
Οι κοινωνικοί επιστήμονες έχουν έναν όρο για να περιγράψουν αυτό το φαινόμενο: “Ο κανόνας του ιδανικού εργάτη”. Στους αμερικανικούς χώρους εργασίας, ο ιδανικός εργάτης έρχεται νωρίς και δουλεύει ως αργά.”
Οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες να έχουν ευθύνες φροντίδας, οπότε η πεποίθηση ότι η καλύτερη δουλειά γίνεται στο γραφείο μάς πονάει περισσότερο από τους άνδρες. Καθώς ο κορωνοϊός κατακλύζει κάθε γωνιά της ζωής μας, οι γυναίκες ελπίζουμε να διαταράξει επίσης τις ξεπερασμένες πεποιθήσεις για την εργασία που μας κρατούν πίσω όταν πρόκειται για την εξέλιξη της σταδιοδρομίας μας.
Λόγω της τρέχουσας παγκόσμιας κρίσης για να δημιουργηθεί η κοινωνική απόσταση, που απαιτείται για να σταματήσει η ανησυχητική εξάπλωση του ιού, άρχισαν να μεταδίδονται τηλεοπτικές εκπομπές από τα σπίτια των παρουσιαστών, οι επιχειρήσεις λιανικής πώλησης έκλεισαν και οι άνθρωποι άρχισαν να μαθαίνουν πώς να χρησιμοποιούν τη βιντεοκλήση από διάφορα μέρη του σπιτιού τους για να εφαρμόσουν το νέο hashtag #workfromhome.
Aυτή τη στιγμή, το ένα τέταρτο του εργατικού δυναμικού των ΗΠΑ εργάζεται εξ αποστάσεως, σύμφωνα με το Γραφείο Στατιστικής Εργασίας. Έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι οι εξ αποστάσεως εργαζόμενοι είναι πιο παραγωγικοί, πιο αφοσιωμένοι, έχουν λιγότερο άγχος και είναι πιο ικανοποιημένοι με τη δουλειά τους. Όμως η έρευνα δείχνει, επίσης, ότι οι διευθυντές τείνουν να επιβραβεύουν τους εργαζομένους που είναι παρόντες σωματικά στο χώρο εργασίας τους, καθώς πιστεύουν πως είναι πιο αφοσιωμένοι στη δουλειά τους.
Επιπλέον, ορισμένες από τις προκαταλήψεις των εργαζομένων βασίζονται σε πολλά κοινωνικά στερεότυπα, όπως το φύλο. Όταν εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά οι ευέλικτες πολιτικές εργασίας κατά τη δεκαετία του 1990, πολλές γυναίκες αποφάσισαν να τις “τιμήσουν” ζητώντας να δουλεύουν από απόσταση – όχι για διασκέδαση, αλλά για να καταφέρουν να βγάλουν εις πέρας τις μητρικές τους υποχρεώσεις. Γρήγορα εφαρμόστηκε ο όρος “Mommy Track” για τις γυναίκες και τις εργαζόμενες μητέρες, που θέλουν να δουλεύουν και φροντίζουν τα παιδιά τους ταυτόχρονα. Αυτή η απόφαση δεν ήταν εκτιμητέα. Επιπλέον, οι διευθυντές κατάλαβαν ότι οι άνδρες δεν τις χρειάζονται, επειδή δεν υποχρεούνται να παρέχουν φροντίδα στο σπίτι – μια πεποίθηση που αμφισβητείται καθώς οι περισσότεροι άνδρες απαιτούν γονική άδεια. Οι άνδρες που επιθυμούν να εργαστούν εξ αποστάσεως θεωρούνται λιγότερο αφοσιωμένοι και τιμωρούνται – με απόλυση. Πολλές εταιρείες έχουν στην κατοχή τους αυτή την πολιτική τηλεργασίας, που δεν τολμά να τη χρησιμοποιήσει κανείς. Ή, όπως λένε ορισμένοι επαγγελματίες του ανθρωπίνου δυναμικού, είναι ένα «όφελος φάντασμα».
Η κρίση του κορωνοϊού έχει αλλάξει αυτούς τους κανόνες. Τώρα, ακόμη και οι C.E.O. εργάζονται εξ αποστάσεως. Η εργασία από απόσταση δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί ως ένα προνόμιο των γυναικών, γιατί είναι θέμα ζωής και θανάτου.
Ελπίζω ότι αυτή η περίοδος θα μας ωθήσει σε μια νέα εποχή, που θα είναι πιο εφικτή η κατανόηση της εργασίας εξ αποστάσεως, μειώνοντας έτσι τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι επαγγελματίες γυναίκες. Ελπίζω ότι θα μας υποχρεώσει να αναγνωρίσουμε ότι ακόμα κι αν ο σκύλος γαβγίζει, το παιδί κλαίει και οι ήχοι του σπιτιού μάς τρυπάνε τα αυτιά, η καλή δουλειά μπορεί να γίνει οπουδήποτε – και από οποιονδήποτε.
anatakti
Έτσι, παρόλο που ήμουν αρκετά μπερδεμένη, άρχισα να εργάζομαι ήσυχα από το σπίτι, όταν μπορούσα. Ήταν ένας υπολογισμένος κίνδυνος. Ο χώρος εργασίας μου ήταν λίγο διαφορετικός από το συνηθισμένο. Οι διευθυντές μάς αναθέτουν δουλειές που πρέπει να γίνουν στο χώρο εργασίας – να βλέπουν το προσωπικό στα γραφεία του, γράφοντας όλο το απόγευμα στον υπολογιστή.
Οι κοινωνικοί επιστήμονες έχουν έναν όρο για να περιγράψουν αυτό το φαινόμενο: “Ο κανόνας του ιδανικού εργάτη”. Στους αμερικανικούς χώρους εργασίας, ο ιδανικός εργάτης έρχεται νωρίς και δουλεύει ως αργά.”
Οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες να έχουν ευθύνες φροντίδας, οπότε η πεποίθηση ότι η καλύτερη δουλειά γίνεται στο γραφείο μάς πονάει περισσότερο από τους άνδρες. Καθώς ο κορωνοϊός κατακλύζει κάθε γωνιά της ζωής μας, οι γυναίκες ελπίζουμε να διαταράξει επίσης τις ξεπερασμένες πεποιθήσεις για την εργασία που μας κρατούν πίσω όταν πρόκειται για την εξέλιξη της σταδιοδρομίας μας.
Λόγω της τρέχουσας παγκόσμιας κρίσης για να δημιουργηθεί η κοινωνική απόσταση, που απαιτείται για να σταματήσει η ανησυχητική εξάπλωση του ιού, άρχισαν να μεταδίδονται τηλεοπτικές εκπομπές από τα σπίτια των παρουσιαστών, οι επιχειρήσεις λιανικής πώλησης έκλεισαν και οι άνθρωποι άρχισαν να μαθαίνουν πώς να χρησιμοποιούν τη βιντεοκλήση από διάφορα μέρη του σπιτιού τους για να εφαρμόσουν το νέο hashtag #workfromhome.
Aυτή τη στιγμή, το ένα τέταρτο του εργατικού δυναμικού των ΗΠΑ εργάζεται εξ αποστάσεως, σύμφωνα με το Γραφείο Στατιστικής Εργασίας. Έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι οι εξ αποστάσεως εργαζόμενοι είναι πιο παραγωγικοί, πιο αφοσιωμένοι, έχουν λιγότερο άγχος και είναι πιο ικανοποιημένοι με τη δουλειά τους. Όμως η έρευνα δείχνει, επίσης, ότι οι διευθυντές τείνουν να επιβραβεύουν τους εργαζομένους που είναι παρόντες σωματικά στο χώρο εργασίας τους, καθώς πιστεύουν πως είναι πιο αφοσιωμένοι στη δουλειά τους.
Επιπλέον, ορισμένες από τις προκαταλήψεις των εργαζομένων βασίζονται σε πολλά κοινωνικά στερεότυπα, όπως το φύλο. Όταν εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά οι ευέλικτες πολιτικές εργασίας κατά τη δεκαετία του 1990, πολλές γυναίκες αποφάσισαν να τις “τιμήσουν” ζητώντας να δουλεύουν από απόσταση – όχι για διασκέδαση, αλλά για να καταφέρουν να βγάλουν εις πέρας τις μητρικές τους υποχρεώσεις. Γρήγορα εφαρμόστηκε ο όρος “Mommy Track” για τις γυναίκες και τις εργαζόμενες μητέρες, που θέλουν να δουλεύουν και φροντίζουν τα παιδιά τους ταυτόχρονα. Αυτή η απόφαση δεν ήταν εκτιμητέα. Επιπλέον, οι διευθυντές κατάλαβαν ότι οι άνδρες δεν τις χρειάζονται, επειδή δεν υποχρεούνται να παρέχουν φροντίδα στο σπίτι – μια πεποίθηση που αμφισβητείται καθώς οι περισσότεροι άνδρες απαιτούν γονική άδεια. Οι άνδρες που επιθυμούν να εργαστούν εξ αποστάσεως θεωρούνται λιγότερο αφοσιωμένοι και τιμωρούνται – με απόλυση. Πολλές εταιρείες έχουν στην κατοχή τους αυτή την πολιτική τηλεργασίας, που δεν τολμά να τη χρησιμοποιήσει κανείς. Ή, όπως λένε ορισμένοι επαγγελματίες του ανθρωπίνου δυναμικού, είναι ένα «όφελος φάντασμα».
Η κρίση του κορωνοϊού έχει αλλάξει αυτούς τους κανόνες. Τώρα, ακόμη και οι C.E.O. εργάζονται εξ αποστάσεως. Η εργασία από απόσταση δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί ως ένα προνόμιο των γυναικών, γιατί είναι θέμα ζωής και θανάτου.
Ελπίζω ότι αυτή η περίοδος θα μας ωθήσει σε μια νέα εποχή, που θα είναι πιο εφικτή η κατανόηση της εργασίας εξ αποστάσεως, μειώνοντας έτσι τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι επαγγελματίες γυναίκες. Ελπίζω ότι θα μας υποχρεώσει να αναγνωρίσουμε ότι ακόμα κι αν ο σκύλος γαβγίζει, το παιδί κλαίει και οι ήχοι του σπιτιού μάς τρυπάνε τα αυτιά, η καλή δουλειά μπορεί να γίνει οπουδήποτε – και από οποιονδήποτε.
anatakti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
