2020-04-11 11:36:07
Σε λίγες ημέρες θα εορτάσουμε την Ανάσταση του Χριστού, λίγο περίεργα σε σχέση με άλλες χρονιές, αλλά νομίζω με πιο ειλικρινή κριτήρια.
Ίσως η φετινή Ανάσταση να είναι και η μόνη που υποστηρίζει το αθάνατο πνεύμα της διότι θα έχει λίγους θνητούς να την κοινωνήσουν.
Έπρεπε να φτάσουμε σε ακραίες περιπτώσεις, όπως κι αν τις αντιλαμβανόμαστε, για να καταλάβουμε ότι το πνεύμα της Ανάστασης είναι η αθανασία μας;
Μήπως ήρθε η ώρα, λόγω αρχής καινούργιων καταστάσεων και όχι λόγω πληρώματος της ιστορίας, να πρέπει να έχουμε ενδυνάμωση με το Πνεύμα της αθανασίας που μόνο το μήνυμα της Αναστάσεως έχει να μας προσφέρει;
Αν ταυτιστούμε με το φόβο, την απορία και τις άναρθρες κραυγές για κάτι που μας αφθαρτοποιεί στην αιωνιότητα αλλά θα το στερηθούμε προσωρινά, τότε μάλλον για το τέλος μας και το θάνατό μας κραυγάζουμε, που δεν θα έρθει κάποτε γιατί έχει έρθει ήδη και δεν το ξέρουμε ….
Δε γίνεται η μεγαλύτερη εορτή του έτους που μας προσφέρει το νόημα της ζωής μέσα από το θάνατο, με τα πάμπολα μηνύματα που θα ακουστούν στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος, να μας αφήνει αδιάφορους όσον αφορά το βασικό της νόημα που δεν είναι άλλο από τη νίκη της Ζωής επί του θανάτου.
Πώς γίνεται η προσφερόμενη Αθανασία να μας αφήνει στο τέλος τη γεύση του θανάτου μόνο;
Και ποιου θανάτου;… Αυτού που ξέρουμε χιλιάδες τώρα χρόνια να κυριεύει τα πάντα κι εμείς με το μήνυμα της Ανάστασης να τρέμουμε το θάνατο; Είναι γεγονός άξιο απορίας και εμβάθυνσης ...
Εμβάθυνσης όχι στα θεολογικά κείμενα. Δεν έχουν αξία αυτά, αν δε σε κυριεύσει η Ανάσταση ως γεγονός μα περιμένεις απ’τη βιβλιογραφία και τις μαρτυρίες Αγίων Ανθρώπων για να κάνεις συγκατάβαση και νεύμα κατανόησης.
Αποτελούν μεσοβέζικες λύσεις.Το μόνο που καταφέρνουν, είναι να πελαγοδρομούμε στην ανασφάλεια και στη συντήρηση του ψέματος και να έχουμε μόνιμα την ίδια απορία: κι αν δεν είναι έτσι;
Τις άστοχες αυτές στιγμές της ζωής μας, έρχεται μιά φορά το χρόνο, το μέγα γεγονός της Ανάστασης να μας απευθύνει, εδώ και 2000 χρόνια, την ίδια ερώτηση: πεθαίνουν οι αθάνατοι;
πηγή
proskynitis
Ίσως η φετινή Ανάσταση να είναι και η μόνη που υποστηρίζει το αθάνατο πνεύμα της διότι θα έχει λίγους θνητούς να την κοινωνήσουν.
Έπρεπε να φτάσουμε σε ακραίες περιπτώσεις, όπως κι αν τις αντιλαμβανόμαστε, για να καταλάβουμε ότι το πνεύμα της Ανάστασης είναι η αθανασία μας;
Μήπως ήρθε η ώρα, λόγω αρχής καινούργιων καταστάσεων και όχι λόγω πληρώματος της ιστορίας, να πρέπει να έχουμε ενδυνάμωση με το Πνεύμα της αθανασίας που μόνο το μήνυμα της Αναστάσεως έχει να μας προσφέρει;
Αν ταυτιστούμε με το φόβο, την απορία και τις άναρθρες κραυγές για κάτι που μας αφθαρτοποιεί στην αιωνιότητα αλλά θα το στερηθούμε προσωρινά, τότε μάλλον για το τέλος μας και το θάνατό μας κραυγάζουμε, που δεν θα έρθει κάποτε γιατί έχει έρθει ήδη και δεν το ξέρουμε ….
Δε γίνεται η μεγαλύτερη εορτή του έτους που μας προσφέρει το νόημα της ζωής μέσα από το θάνατο, με τα πάμπολα μηνύματα που θα ακουστούν στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος, να μας αφήνει αδιάφορους όσον αφορά το βασικό της νόημα που δεν είναι άλλο από τη νίκη της Ζωής επί του θανάτου.
Πώς γίνεται η προσφερόμενη Αθανασία να μας αφήνει στο τέλος τη γεύση του θανάτου μόνο;
Και ποιου θανάτου;… Αυτού που ξέρουμε χιλιάδες τώρα χρόνια να κυριεύει τα πάντα κι εμείς με το μήνυμα της Ανάστασης να τρέμουμε το θάνατο; Είναι γεγονός άξιο απορίας και εμβάθυνσης ...
Εμβάθυνσης όχι στα θεολογικά κείμενα. Δεν έχουν αξία αυτά, αν δε σε κυριεύσει η Ανάσταση ως γεγονός μα περιμένεις απ’τη βιβλιογραφία και τις μαρτυρίες Αγίων Ανθρώπων για να κάνεις συγκατάβαση και νεύμα κατανόησης.
Αποτελούν μεσοβέζικες λύσεις.Το μόνο που καταφέρνουν, είναι να πελαγοδρομούμε στην ανασφάλεια και στη συντήρηση του ψέματος και να έχουμε μόνιμα την ίδια απορία: κι αν δεν είναι έτσι;
Τις άστοχες αυτές στιγμές της ζωής μας, έρχεται μιά φορά το χρόνο, το μέγα γεγονός της Ανάστασης να μας απευθύνει, εδώ και 2000 χρόνια, την ίδια ερώτηση: πεθαίνουν οι αθάνατοι;
πηγή
proskynitis
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Λαζαράκια
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
