2020-04-12 12:16:43
Με ένα συγκλονιστικό κείμενο στη σελίδα του στο Facebook, Έλληνας της διασποράς κάνει “φύλλο και φτερό” το περιώνυμο “σουηδικό μοντέλο”, αποδεικνύοντας με την καταγραφή της εμπειρίας του ότι η εικόνα για όσα γίνονται εκεί που δεν ελήφθησαν μέτρα για τον περιορισμό της κυκλοφορίας με στόχο τον έλεγχο της επέλασης του κοροναϊού, είναι απολύτως ψευδής Να είμαι λοιπόν πάλι έξω. Όχι από το νοσοκομείο. Από το σπίτι μου. Δεν είμαι καν ένα καταγεγραμμένο επίσημα περιστατικό για το Σουηδικό κράτος. Είμαι ένας από τους ανώνυμους πάσχοντες που είτε επιβιώνουν είτε πεθαίνουν αβοήθητοι στο σπίτι τους. Δύο εβδομάδες μάχη με τον κοροναϊό. Υψηλός πυρετός, βήχας, πόνοι στο σώμα, σπασμοί. 14 μέρες συνεχούς αγωνίας. Δίπλα η Karin σε κάθε δύσκολη στιγμή μου. Κρατούσε το χέρι μου και απoκοιμόταν δίπλα μου. Δύο εβδομάδες που έφτασαν ώστε όποια αγάπη και θαυμασμό είχα για το Σουηδικό κράτος να την εκμηδενίσουν.
Αυτό που μου έκαναν οι υπάλληλοι αυτού του κράτος, το ιατρονοσηλευτικο προσωπικό τους, όταν ζήτησα την βοήθεια τους την 11η μέρα εύχομαι να μην το πάθει άλλος άνθρωπος αλλά εύχομαι οι ίδιοι να ζήσουν τα χειρότερα και να ψοφήσουν σαν αδέσποτα σκυλιά στον δρόμο όπως κόντεψα εγώ όταν με ξεφόρτωσαν στον δρόμο έξω από την κλειδωμένη πόρτα των επειγόντων περιστατικών με πυρετό και μια υπόσχεση ότι έρχονται να με πάρουν μέσα. Ποτέ δεν ήρθαν και παρέμεινα 45 λεπτά στο έλεος του κρύου ανέμου. Είχα για αυτούς την Πανώλη του Μεσαίωνα. Είχα όμως λάδι ακόμα στο καντήλι μου. Καθίκια..Μία χώρα που είναι τυλιγμένη με τον μύθο του κράτους που μάχεται ανά το κόσμο για τις ανθρώπινες αξίες καταδικάζει σε θάνατο οτιδήποτε μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην οικονομική του ανάπτυξη.
Δεν θέλω να κάνω τον γενναίο όμως η αλήθεια είναι ότι μετά από αρκετές εμπύρετες ημέρες δεν φοβόμουν για την ζωή μου. Τακτοποίησα τις οικονομικές μου υποχρεώσεις, μετέφερα τα χρήματα σε μέλη της οικογένειάς μου ώστε αν δεν υπάρξει καλή έκβαση να μην έχουν άλλα στο κεφάλι τους. Έδινα τον αγώνα μου και ότι προκύψει.. Μια φορά μόνο έβαλα τα κλάματα.
Όταν η σύντροφος μου μου είπε για έναν 35 χρόνο πατέρα τριών παιδιών όπου πήγε το ασθενοφόρο στο σπίτι το οποίο μάλιστα κάλεσε η σύζυγος του για δεύτερη φορά και τους είπαν ότι δεν θα τον παν στο νοσοκομείο γιατί δεν είναι γέρος και είναι δυνατός και θα τα καταφέρει. Την άλλη μέρα πέθανε.
Για αυτόν τον άνθρωπο έκλαψα. Οχι για μένα. Για εμένα δάκρυ δεν έχυσα. Η σύντροφος μου ναι. Εγώ όχι. Οργή ένιωθα και νιώθω όλο αυτόν τον καιρό. Οχι φόβο. Οργή διότι το ανεπτυγμένο κατά τα άλλα αυτο κράτος με την προσδοκία της ολοένα και μεγαλύτερης ανάπτυξης έχει χάσει αυτο που ονομάζεται ανθρωπισμός και υπερισχύει η βαρβαρότητα που συντροφεύουν τα οικονομικά διαγράμματα.
Το Σουηδικό μοντέλο είναι το εξής. Μας συμφέρει μακροπρόθεσμα οικονομικά να πάρουμε μέτρα? Όχι. Θα μας κοστίσει πολύ περισσότερο αν προσπαθήσουμε να περιορίσουμε την εξάπλωση. Όλα τα παιδιά σχολείο λοιπόν. Τώρα το αν κολλήσουν μετά τους γονείς και τους παππούδες ααααα εκεί είναι θέμα ατομικής ευθύνης. Και βεβαία θα πάνε σχολείο. Πως αλλιώς ο μπαμπάς και η μαμά θα πάνε στην δουλειά τους.Το Σουηδικό μοντέλο λοιπόν. Η σύντροφος μου δουλεύει σαν νοσοκόμα σε νοσοκομείο. Δεν την είχαν καν ενημερώσει ότι οι ασθενείς της ήταν ύποπτοι για κοροναϊό. Οταν εγώ κόλλησα με αντιμετώπισαν σαν λεπρό. Όπως σας λέω. Σαν λεπρό.
Η αξία της ανθρώπινης ζωής δεν είναι δυνατόν να κοστολογηθεί. Το ποσό που δίνουν για συντάξεις και την υποστήριξη των ασθενών έχει γνωστό κόστος. Όπως και το αβάσταχτο κόστος του να πάρουν μέτρα. (Αβάσταχτο. Που όμως η Ελλάδα των μνημονίων το δέχτηκε για να σώσει τους πολίτες της). Αν βάλεις λοιπόν τα έξοδα που θα προκύψουν από περιοριστικά μέτρα δεν τους βγαίνει με τίποτα. Άσε τους να πεθάνουν λοιπόν.
Λέει ο πίνακας λοιπόν ότι στην Σουηδία έχουμε σήμερα περίπου 9000 περιστατικά και πέθαναν 800. Αμ δε, έμενα δεν με έχουν μέσα. Όπως και αυτούς που πεθαίνουν στα σπίτια τους. Test? Τι λες τώρα. Δεν έχει νόημα. Άσε που χαλάει και την στατιστική εικόνα τους προς τα έξω. Το ίδιο είναι 9000 και το ίδιο είναι 60000?. Όχι δα μην τρελαθούμε.
Το ίδιο 800 θάνατοι αντί 5000? Φυσικά όχι. Ας μην χαλάσουμε λοιπόν το image του κράτους, Κάνουν καλά την δουλειά τους οι εδώ αρχές.
Να αγαπάμε την Ελλάδα. Να μην μιλάμε υποτιμητικά για αυτήν. Δεν έχουμε τα χρήματά των πλούσιων Ευρωπαίων αλλά έχουμε φιλότιμο και ανθρωπιά. Εν έτη 2020 ακόμα διδάσκουμε πολιτισμό.
medlabgr
Αυτό που μου έκαναν οι υπάλληλοι αυτού του κράτος, το ιατρονοσηλευτικο προσωπικό τους, όταν ζήτησα την βοήθεια τους την 11η μέρα εύχομαι να μην το πάθει άλλος άνθρωπος αλλά εύχομαι οι ίδιοι να ζήσουν τα χειρότερα και να ψοφήσουν σαν αδέσποτα σκυλιά στον δρόμο όπως κόντεψα εγώ όταν με ξεφόρτωσαν στον δρόμο έξω από την κλειδωμένη πόρτα των επειγόντων περιστατικών με πυρετό και μια υπόσχεση ότι έρχονται να με πάρουν μέσα. Ποτέ δεν ήρθαν και παρέμεινα 45 λεπτά στο έλεος του κρύου ανέμου. Είχα για αυτούς την Πανώλη του Μεσαίωνα. Είχα όμως λάδι ακόμα στο καντήλι μου. Καθίκια..Μία χώρα που είναι τυλιγμένη με τον μύθο του κράτους που μάχεται ανά το κόσμο για τις ανθρώπινες αξίες καταδικάζει σε θάνατο οτιδήποτε μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην οικονομική του ανάπτυξη.
Δεν θέλω να κάνω τον γενναίο όμως η αλήθεια είναι ότι μετά από αρκετές εμπύρετες ημέρες δεν φοβόμουν για την ζωή μου. Τακτοποίησα τις οικονομικές μου υποχρεώσεις, μετέφερα τα χρήματα σε μέλη της οικογένειάς μου ώστε αν δεν υπάρξει καλή έκβαση να μην έχουν άλλα στο κεφάλι τους. Έδινα τον αγώνα μου και ότι προκύψει.. Μια φορά μόνο έβαλα τα κλάματα.
Όταν η σύντροφος μου μου είπε για έναν 35 χρόνο πατέρα τριών παιδιών όπου πήγε το ασθενοφόρο στο σπίτι το οποίο μάλιστα κάλεσε η σύζυγος του για δεύτερη φορά και τους είπαν ότι δεν θα τον παν στο νοσοκομείο γιατί δεν είναι γέρος και είναι δυνατός και θα τα καταφέρει. Την άλλη μέρα πέθανε.
Για αυτόν τον άνθρωπο έκλαψα. Οχι για μένα. Για εμένα δάκρυ δεν έχυσα. Η σύντροφος μου ναι. Εγώ όχι. Οργή ένιωθα και νιώθω όλο αυτόν τον καιρό. Οχι φόβο. Οργή διότι το ανεπτυγμένο κατά τα άλλα αυτο κράτος με την προσδοκία της ολοένα και μεγαλύτερης ανάπτυξης έχει χάσει αυτο που ονομάζεται ανθρωπισμός και υπερισχύει η βαρβαρότητα που συντροφεύουν τα οικονομικά διαγράμματα.
Το Σουηδικό μοντέλο είναι το εξής. Μας συμφέρει μακροπρόθεσμα οικονομικά να πάρουμε μέτρα? Όχι. Θα μας κοστίσει πολύ περισσότερο αν προσπαθήσουμε να περιορίσουμε την εξάπλωση. Όλα τα παιδιά σχολείο λοιπόν. Τώρα το αν κολλήσουν μετά τους γονείς και τους παππούδες ααααα εκεί είναι θέμα ατομικής ευθύνης. Και βεβαία θα πάνε σχολείο. Πως αλλιώς ο μπαμπάς και η μαμά θα πάνε στην δουλειά τους.Το Σουηδικό μοντέλο λοιπόν. Η σύντροφος μου δουλεύει σαν νοσοκόμα σε νοσοκομείο. Δεν την είχαν καν ενημερώσει ότι οι ασθενείς της ήταν ύποπτοι για κοροναϊό. Οταν εγώ κόλλησα με αντιμετώπισαν σαν λεπρό. Όπως σας λέω. Σαν λεπρό.
Η αξία της ανθρώπινης ζωής δεν είναι δυνατόν να κοστολογηθεί. Το ποσό που δίνουν για συντάξεις και την υποστήριξη των ασθενών έχει γνωστό κόστος. Όπως και το αβάσταχτο κόστος του να πάρουν μέτρα. (Αβάσταχτο. Που όμως η Ελλάδα των μνημονίων το δέχτηκε για να σώσει τους πολίτες της). Αν βάλεις λοιπόν τα έξοδα που θα προκύψουν από περιοριστικά μέτρα δεν τους βγαίνει με τίποτα. Άσε τους να πεθάνουν λοιπόν.
Λέει ο πίνακας λοιπόν ότι στην Σουηδία έχουμε σήμερα περίπου 9000 περιστατικά και πέθαναν 800. Αμ δε, έμενα δεν με έχουν μέσα. Όπως και αυτούς που πεθαίνουν στα σπίτια τους. Test? Τι λες τώρα. Δεν έχει νόημα. Άσε που χαλάει και την στατιστική εικόνα τους προς τα έξω. Το ίδιο είναι 9000 και το ίδιο είναι 60000?. Όχι δα μην τρελαθούμε.
Το ίδιο 800 θάνατοι αντί 5000? Φυσικά όχι. Ας μην χαλάσουμε λοιπόν το image του κράτους, Κάνουν καλά την δουλειά τους οι εδώ αρχές.
Να αγαπάμε την Ελλάδα. Να μην μιλάμε υποτιμητικά για αυτήν. Δεν έχουμε τα χρήματά των πλούσιων Ευρωπαίων αλλά έχουμε φιλότιμο και ανθρωπιά. Εν έτη 2020 ακόμα διδάσκουμε πολιτισμό.
medlabgr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
