2020-04-23 12:28:45
Βρίσκεται στα όρια της κοινότητας Ξυνιάδα και σε απόσταση 44 χιλιομέτρων από την Λαμία και περίπου 15 από το Δομοκό, σε υψόμετρο 533 μέτρα στην βόρεια πλευρά της Όθρης και στις όχθες της άλλοτε πανέμορφης λίμνης Ξυνιάδος.
Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Ελεούσας Ξυνιάδος βρέθηκε από τον τότε 8χρονο και σημερινό Αρχιμανδρίτη της Μονής Αθανάσιο Σύρο (στη φωτογραφία) όταν η Χάρη της του παρουσιάστηκε ως όραμα αλλά και στον ύπνο του όπου του υπέδειξε το σημείο όπου βρίσκεται στις αρχές της δεκαετίας του ’50.
Δυο φορές εμφανίστηκε η Παναγία στον μικρο Θανάση, ο οποίος όλα αυτά τα χρόνια παραμένει αγνός και ταπεινός.
Με απλότητα και με αφοπλιστική ειλικρίνεια, λέει «Εγώ, παιδί μου, δεν έχω τη μόρφωση και τη δύναμη. Να ξέρετε όμως ότι τα θαύματα γίνονται και θα γίνονται μέχρι τη συντέλεια του κόσμου. Και μένα με έλεγαν στη αρχή “χαϊβάνι” και δεν με πίστευαν, αλλά η Παναγία τελικά έκανε το θαύμα της. Παρόμοιο θαύμα ήταν και το μοναστήρι.
Όλα με τα χέρια τα φτιάξαμε. Τίποτα δεν είχαμε, όλα έγιναν από τους πιστούς. Όσα μου συνέβησαν δεν τα έζησα μόνο εγώ αλλά ένα ολόκληρο χωριό».
Στη δεύτερη της εμφάνιση της Παναγίας του είχε πει :"Μη φοβάσαι Θανάση με αγαπάς, και με έστειλε να αποκαλύψω σε σένα που έχεις καθαρή καρδιά και αγνή ψυχή, ότι στο μεσαίο σημείο που με είδες να σημειώνω, εκεί να σκάψετε και θα βρείτε την Εικόνα μου. Εκείνο το σημείο να γίνει τόπος λατρείας, να γίνει ένας ναός, ένας άγιος τόπος».
Με τα λόγια αυτά χάθηκε η μαυροφορεμένη γυναίκα από τον μικρό Αθανάσιο.
Το πρωί ο μικρός Αθανάσιος άρχισε να διηγείται στους δικούς του με κάθε λεπτομέρεια την δεύτερη εμφάνιση της Θεοτόκου και τους παρακαλούσε να σκάψουν εκεί που του υπέδειξε η Παναγία.
Δυστυχώς οι αντιδράσεις των κατοίκων του χωριού δεν ήταν ευνοϊκές για τον μικρό Αθανάσιο.
Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι όλα όσα τους διηγούνταν ήταν αληθινά και πολλές φορές τον αποπαίρνανε και τον διώχνανε με προσβλητικές φράσεις!
Αλλά το ίδιο κάνουν πάντα οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν.
Όλες όμως αυτές, οι αντιδράσεις των κατοίκων του χωριού, δεν μπόρεσαν να κλονίσουν τον Αθανάσιο.
Μάζεψε πέτρες κι έκτισε μόνος του ένα μικρό εκκλησάκι στο σημείο που του υπέδειξε η Παναγία.
Εκεί έβαλε μια μικρή εικόνα της Παναγίας, πήγαινε κάθε μέρα, πρωί βράδυ, άναβε το καντηλάκι της κι έκανε την προσευχή του στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Στις συνεχείς παρακλήσεις του, να σκάψουν εκεί που του είπε η Παναγία, ανταποκρίθηκαν κάποτε μερικοί συγχωριανοί του. Οι ενέργειες όμως ήταν μεμονωμένες και χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Πέρασαν οκτώ ολόκληρα χρόνια και την αδιαφορία των κατοίκων σταμάτησε μια πολύ θανατηφόρα ασθένεια που έπεσε στα ζώα του χωριού.
Άρχισαν πια να σκέπτονται αρκετά σοβαρά μήπως η αρρώστια των «ζωντανών» ήταν η τιμωρία του Θεού για την απιστία που έδειξαν στα λόγια του μικρού Αθανάσιου.
Άρχισαν λοιπόν να κάνουν παρακλήσεις στην Θεοτόκο να τους συγχωρήσει για την αδιαφορία τους και να τους απαλλάξει από το κακό που τους βρήκε.
Έτσι λοιπόν, το θανατικό των ζώων του χωριού έγινε αφορμή οι κάτοικοι του χωριού να γυρίσουν κοντά στον Θεό.
Στις αρχές Ιουνίου του 1962 πήγε στην Ξυνιάδα ένα σκαπτικό μηχάνημα για να ανοίξει τους δρόμους του χωριού.
Οι κάτοικοι τότε παρακάλεσαν τον χειριστή, μόλις τελειώσει την διάνοιξη, να κάνει τον κόπο να σκάψει και στο μέρος που έλεγε ο Αθανάσιος ότι του υπέδειξε η Παναγία, πως υπάρχει η εικόνα της.
Ο χειριστής όμως του μηχανήματος, που ονομαζόταν Ηλίας Σάλτας και καταγόταν από το χωριό Σταυρός Λαμίας, δεν ήθελε να σκάψει και μάλιστα αντέδρασε βίαια στις επίμονες παρακλήσεις των κατοίκων του χωριού.
Τότε επενέβη ένας άλλος Λαμιώτης, ο Σπύρος Χουλιάρας, υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών ο οποίος είχε ακούσει από τη μητέρα του για τις εμφανίσεις της Παναγίας. Ο κ. Χουλιάρας αντιλαμβανόμενος τις αντιδράσεις του οδηγού, κάλεσε σε σύσκεψη τις αρχές της κοινότητας, ήτοι τον πρόεδρο του χωριού, τον δάσκαλο, τον ιερέα, τις αστυνομικές αρχές και το εκκλησιαστικό συμβούλιο και όλοι μαζί πήγαν και παρακάλεσαν τον χειριστή, τον οποίο και τελικά έπεισαν.
Το μηχάνημα ξεκίνησε να σκάβει και να βγάζει χώματα στο σημείο που του υπέδειξαν κι όλος ο κόσμος μαζεύτηκε εκεί περιμένοντας με αγωνία.
Ο χειριστής μετά την πρώτη εκσκαφή επιχειρεί και δεύτερη χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Αρχίζει να βλαστημά και επιχειρεί και τρίτη φορά προσπάθεια χωρίς όμως αποτέλεσμα και πάλι.
Η μηχανή είχε σταματήσει πλέον.
Τότε ο αστυνομικός που ήταν κοντά στο σημείο βλέπει δίπλα στο μαχαίρι του μηχανήματος και κοντά στη ρίζα ενός πουρναριού την εικόνα της Παναγίας.
Ο χειριστής του μηχανήματος μάλιστα λέγεται πως είχε πάθηση στο στομάχι και μόλις βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας έπεσα την προσκύνησε, έκλαψε και έγινε καλά.
Η εικόνα βρέθηκε κάτω από το έδαφος σε ενάμισι μέτρο βάθος και φαίνεται να ανήκει στην εποχή της εικονομαχίας ενώ διατηρείται σε πάρα πολύ καλή κατάσταση πάρα την επί αιώνες παραμονή της στο χώμα.
Επίσης στη Μονή θησαυρίζεται και το πετραχήλι του Αγίου Νεκτάριου το οποίο φυλάσσεται σε αυτήν και επιτελεί καθημερινά πολλά θαύματα.
Η προσέλευση πολλών προσκυνητών οδήγησε στην θεμελίωση ενός μεγαλύτερου Ναού το 1965 ο οποίος με την βοήθεια των πιστών αποπερατώθηκε το 1966.
Κοντά στο ναό ανοικοδομήθηκαν κελιά ενώ με την άοκνη φροντίδα του Αρχιμανδρίτη Αθανασίου Σύρου (ο οποίος από την εύρεση της εικόνας και μετά αφιέρωσε τη ζωή του στο Θεό και στην ασκητική ζωή) και την πρόθυμη συμπαράσταση των προσκυνητών ανεγέρθη γηροκομείο για την περίθαλψη των απόρων γερόντων της περιοχής.
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Σήμερα η εικόνα της Μεγαλόχαρης έχει σκεπαστεί με ασημί και χρυσό ενώ είναι τοποθετημένη σε ένα όμορφο προσκυνητάρι. Τα τάματα των πιστών που πηγαίνουν να ζητήσουν τη βοήθεια της Χάρης Της έχουν στολίσει όλη την επιφάνεια της εικόνας.
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΗΣ
Το 1963 μια νεαρή κοπέλα από το χωριό Αγραπιδια Δομοκού δαιμονίστηκε. Οι γονείς της απελπισμένοι αφού τρέξανε σε όλους τους γιατρούς χωρίς αποτέλεσμα την έταξαν στην Παναγία Ελεούσα. Η κοπέλα δεν μιλούσε πάρα μόνο έβγαζε άναρθρες κραυγές. Κατά την διάρκεια της Ολονυκτίας στη Μόνη διαπιστώθηκε αλλαγή στην συμπεριφορά της κοπέλας και αμέσως απέκτησε απόλυτη ηρεμία. Το γεγονός έγινε γνωστό και εκατοντάδες πιστοί προσέτρεξαν στην Θαυματουργή εικόνα για να ευχαριστήσουν την Θεοτόκο.
“ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ “
Δύο άτεκνα ζευγάρια από την Καρδίτσα μετά από πολλές προσπάθειες και επισκέψεις σε γιατρούς παρακάλεσαν την Παναγία να τους χαρίσει παιδιά. Ζήτησαν από τον ηγούμενο της Μονής να κάνει παράκληση στην Χάρη Της και εκείνος ευλογώντας τους, τους είπε ότι η Μεγαλόχαρη θα κάνει το Θαύμα Της.
Ένα χρόνο μετά τα δύο ζευγάρια πήγαν στην Παναγία κρατώντας στην αγκαλιά τους τα παιδιά τους και για να την ευχαριστήσουν τα βάφτισαν στη Μονή. Από τότε μέχρι σήμερα περισσότερα από χίλια πεντακόσια άτεκνα ζευγάρια έχουν ζητήσει την Βοήθεια Της, τεκνοποίησαν και βάφτισαν τα παιδιά τους στο Μοναστήρι.
Η Παναγιώτα Ψυχογιού από την Αγία Παρασκευή Λοκρίδας εξομολογήθηκε το θαύμα Της Παναγίας η οποία την θεράπευε από τον καρκίνο.
Ένα μικρό παιδί από την Ξυνιαδα κατά την διάρκεια του δείπνου τυφλώθηκε. Οι γονείς του άφωνοι από το γεγονός εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στο Θεό και πήγαν τον νεαρό στην Μεγαλόχαρη Παναγία. Έγινε παράκληση και προς το τέλος της το φως επανήλθε στα μάτια του παιδιού. Οι γονείς του θέλοντας να ευχαριστήσουν την Παναγία αφιέρωσαν στο Μοναστήρι την αυλόπορτα του Περίβολου.
“ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟ “
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Πατέρας Πορφύριος επισκέφτηκε τρεις φορές το Μοναστήρι της Παναγίας Ελεούσας στην Ξυνιάδα ενώ κατά την τρίτη επίσκεψη του εκμυστηρεύτηκε σημαντικά πράγματα στον Πάτερ Αθανάσιο για τα σημεία των καιρών και το μέλλον της χριστιανοσύνης αλλά και της Ελλάδας.
Όπως είχε πει και ο ίδιος ο πατέρας Αθανάσιος ο Άγιος Πορφύριος του αποκάλυψε ένα πρωινό Κυριακής μετά την Θεία Λιτουργία στο αρχονταρίκι της Μονής σε επισκέπτες και ντόπιους “έρχονται δεινά, έρχονται δύσκολοι καιροί, φτιάξτε δικά σας πράματα (ζώα) δικά σας περιβόλια για να βοηθήσετε όταν έρθει η ώρα εκείνους που θα έχουν ανάγκη..”
Η εύρεση της Εικόνας αλλά και η λιτανεία αυτής γιορτάζεται στις 21 Ιουνίου.
Οι μαρτυρίες και τα θαύματα της Παναγίας Ελεούσας στην Ξυνιάδα Δομοκού πολλά, ακόμη και οι ολιγόπιστοι θα πιστέψουν περισσότερο όταν τα ακούσουν. Από ανθρώπους που βρίσκονται ανάμεσα μας.
Όλοι κουβαλάμε από ένα σταυρό, όλοι περιμένουμε ένα μικρό θαύμα γιατί Εκείνη δεν άφησε ποτέ κανέναν…..
Πηγή: Gina Patton
paraklisi
Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Ελεούσας Ξυνιάδος βρέθηκε από τον τότε 8χρονο και σημερινό Αρχιμανδρίτη της Μονής Αθανάσιο Σύρο (στη φωτογραφία) όταν η Χάρη της του παρουσιάστηκε ως όραμα αλλά και στον ύπνο του όπου του υπέδειξε το σημείο όπου βρίσκεται στις αρχές της δεκαετίας του ’50.
Δυο φορές εμφανίστηκε η Παναγία στον μικρο Θανάση, ο οποίος όλα αυτά τα χρόνια παραμένει αγνός και ταπεινός.
Με απλότητα και με αφοπλιστική ειλικρίνεια, λέει «Εγώ, παιδί μου, δεν έχω τη μόρφωση και τη δύναμη. Να ξέρετε όμως ότι τα θαύματα γίνονται και θα γίνονται μέχρι τη συντέλεια του κόσμου. Και μένα με έλεγαν στη αρχή “χαϊβάνι” και δεν με πίστευαν, αλλά η Παναγία τελικά έκανε το θαύμα της. Παρόμοιο θαύμα ήταν και το μοναστήρι.
Όλα με τα χέρια τα φτιάξαμε. Τίποτα δεν είχαμε, όλα έγιναν από τους πιστούς. Όσα μου συνέβησαν δεν τα έζησα μόνο εγώ αλλά ένα ολόκληρο χωριό».
Στη δεύτερη της εμφάνιση της Παναγίας του είχε πει :"Μη φοβάσαι Θανάση με αγαπάς, και με έστειλε να αποκαλύψω σε σένα που έχεις καθαρή καρδιά και αγνή ψυχή, ότι στο μεσαίο σημείο που με είδες να σημειώνω, εκεί να σκάψετε και θα βρείτε την Εικόνα μου. Εκείνο το σημείο να γίνει τόπος λατρείας, να γίνει ένας ναός, ένας άγιος τόπος».
Με τα λόγια αυτά χάθηκε η μαυροφορεμένη γυναίκα από τον μικρό Αθανάσιο.
Το πρωί ο μικρός Αθανάσιος άρχισε να διηγείται στους δικούς του με κάθε λεπτομέρεια την δεύτερη εμφάνιση της Θεοτόκου και τους παρακαλούσε να σκάψουν εκεί που του υπέδειξε η Παναγία.
Δυστυχώς οι αντιδράσεις των κατοίκων του χωριού δεν ήταν ευνοϊκές για τον μικρό Αθανάσιο.
Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι όλα όσα τους διηγούνταν ήταν αληθινά και πολλές φορές τον αποπαίρνανε και τον διώχνανε με προσβλητικές φράσεις!
Αλλά το ίδιο κάνουν πάντα οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν.
Όλες όμως αυτές, οι αντιδράσεις των κατοίκων του χωριού, δεν μπόρεσαν να κλονίσουν τον Αθανάσιο.
Μάζεψε πέτρες κι έκτισε μόνος του ένα μικρό εκκλησάκι στο σημείο που του υπέδειξε η Παναγία.
Εκεί έβαλε μια μικρή εικόνα της Παναγίας, πήγαινε κάθε μέρα, πρωί βράδυ, άναβε το καντηλάκι της κι έκανε την προσευχή του στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Στις συνεχείς παρακλήσεις του, να σκάψουν εκεί που του είπε η Παναγία, ανταποκρίθηκαν κάποτε μερικοί συγχωριανοί του. Οι ενέργειες όμως ήταν μεμονωμένες και χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Πέρασαν οκτώ ολόκληρα χρόνια και την αδιαφορία των κατοίκων σταμάτησε μια πολύ θανατηφόρα ασθένεια που έπεσε στα ζώα του χωριού.
Άρχισαν πια να σκέπτονται αρκετά σοβαρά μήπως η αρρώστια των «ζωντανών» ήταν η τιμωρία του Θεού για την απιστία που έδειξαν στα λόγια του μικρού Αθανάσιου.
Άρχισαν λοιπόν να κάνουν παρακλήσεις στην Θεοτόκο να τους συγχωρήσει για την αδιαφορία τους και να τους απαλλάξει από το κακό που τους βρήκε.
Έτσι λοιπόν, το θανατικό των ζώων του χωριού έγινε αφορμή οι κάτοικοι του χωριού να γυρίσουν κοντά στον Θεό.
Στις αρχές Ιουνίου του 1962 πήγε στην Ξυνιάδα ένα σκαπτικό μηχάνημα για να ανοίξει τους δρόμους του χωριού.
Οι κάτοικοι τότε παρακάλεσαν τον χειριστή, μόλις τελειώσει την διάνοιξη, να κάνει τον κόπο να σκάψει και στο μέρος που έλεγε ο Αθανάσιος ότι του υπέδειξε η Παναγία, πως υπάρχει η εικόνα της.
Ο χειριστής όμως του μηχανήματος, που ονομαζόταν Ηλίας Σάλτας και καταγόταν από το χωριό Σταυρός Λαμίας, δεν ήθελε να σκάψει και μάλιστα αντέδρασε βίαια στις επίμονες παρακλήσεις των κατοίκων του χωριού.
Τότε επενέβη ένας άλλος Λαμιώτης, ο Σπύρος Χουλιάρας, υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών ο οποίος είχε ακούσει από τη μητέρα του για τις εμφανίσεις της Παναγίας. Ο κ. Χουλιάρας αντιλαμβανόμενος τις αντιδράσεις του οδηγού, κάλεσε σε σύσκεψη τις αρχές της κοινότητας, ήτοι τον πρόεδρο του χωριού, τον δάσκαλο, τον ιερέα, τις αστυνομικές αρχές και το εκκλησιαστικό συμβούλιο και όλοι μαζί πήγαν και παρακάλεσαν τον χειριστή, τον οποίο και τελικά έπεισαν.
Το μηχάνημα ξεκίνησε να σκάβει και να βγάζει χώματα στο σημείο που του υπέδειξαν κι όλος ο κόσμος μαζεύτηκε εκεί περιμένοντας με αγωνία.
Ο χειριστής μετά την πρώτη εκσκαφή επιχειρεί και δεύτερη χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Αρχίζει να βλαστημά και επιχειρεί και τρίτη φορά προσπάθεια χωρίς όμως αποτέλεσμα και πάλι.
Η μηχανή είχε σταματήσει πλέον.
Τότε ο αστυνομικός που ήταν κοντά στο σημείο βλέπει δίπλα στο μαχαίρι του μηχανήματος και κοντά στη ρίζα ενός πουρναριού την εικόνα της Παναγίας.
Ο χειριστής του μηχανήματος μάλιστα λέγεται πως είχε πάθηση στο στομάχι και μόλις βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας έπεσα την προσκύνησε, έκλαψε και έγινε καλά.
Η εικόνα βρέθηκε κάτω από το έδαφος σε ενάμισι μέτρο βάθος και φαίνεται να ανήκει στην εποχή της εικονομαχίας ενώ διατηρείται σε πάρα πολύ καλή κατάσταση πάρα την επί αιώνες παραμονή της στο χώμα.
Επίσης στη Μονή θησαυρίζεται και το πετραχήλι του Αγίου Νεκτάριου το οποίο φυλάσσεται σε αυτήν και επιτελεί καθημερινά πολλά θαύματα.
Η προσέλευση πολλών προσκυνητών οδήγησε στην θεμελίωση ενός μεγαλύτερου Ναού το 1965 ο οποίος με την βοήθεια των πιστών αποπερατώθηκε το 1966.
Κοντά στο ναό ανοικοδομήθηκαν κελιά ενώ με την άοκνη φροντίδα του Αρχιμανδρίτη Αθανασίου Σύρου (ο οποίος από την εύρεση της εικόνας και μετά αφιέρωσε τη ζωή του στο Θεό και στην ασκητική ζωή) και την πρόθυμη συμπαράσταση των προσκυνητών ανεγέρθη γηροκομείο για την περίθαλψη των απόρων γερόντων της περιοχής.
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Σήμερα η εικόνα της Μεγαλόχαρης έχει σκεπαστεί με ασημί και χρυσό ενώ είναι τοποθετημένη σε ένα όμορφο προσκυνητάρι. Τα τάματα των πιστών που πηγαίνουν να ζητήσουν τη βοήθεια της Χάρης Της έχουν στολίσει όλη την επιφάνεια της εικόνας.
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΗΣ
Το 1963 μια νεαρή κοπέλα από το χωριό Αγραπιδια Δομοκού δαιμονίστηκε. Οι γονείς της απελπισμένοι αφού τρέξανε σε όλους τους γιατρούς χωρίς αποτέλεσμα την έταξαν στην Παναγία Ελεούσα. Η κοπέλα δεν μιλούσε πάρα μόνο έβγαζε άναρθρες κραυγές. Κατά την διάρκεια της Ολονυκτίας στη Μόνη διαπιστώθηκε αλλαγή στην συμπεριφορά της κοπέλας και αμέσως απέκτησε απόλυτη ηρεμία. Το γεγονός έγινε γνωστό και εκατοντάδες πιστοί προσέτρεξαν στην Θαυματουργή εικόνα για να ευχαριστήσουν την Θεοτόκο.
“ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ “
Δύο άτεκνα ζευγάρια από την Καρδίτσα μετά από πολλές προσπάθειες και επισκέψεις σε γιατρούς παρακάλεσαν την Παναγία να τους χαρίσει παιδιά. Ζήτησαν από τον ηγούμενο της Μονής να κάνει παράκληση στην Χάρη Της και εκείνος ευλογώντας τους, τους είπε ότι η Μεγαλόχαρη θα κάνει το Θαύμα Της.
Ένα χρόνο μετά τα δύο ζευγάρια πήγαν στην Παναγία κρατώντας στην αγκαλιά τους τα παιδιά τους και για να την ευχαριστήσουν τα βάφτισαν στη Μονή. Από τότε μέχρι σήμερα περισσότερα από χίλια πεντακόσια άτεκνα ζευγάρια έχουν ζητήσει την Βοήθεια Της, τεκνοποίησαν και βάφτισαν τα παιδιά τους στο Μοναστήρι.
Η Παναγιώτα Ψυχογιού από την Αγία Παρασκευή Λοκρίδας εξομολογήθηκε το θαύμα Της Παναγίας η οποία την θεράπευε από τον καρκίνο.
Ένα μικρό παιδί από την Ξυνιαδα κατά την διάρκεια του δείπνου τυφλώθηκε. Οι γονείς του άφωνοι από το γεγονός εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στο Θεό και πήγαν τον νεαρό στην Μεγαλόχαρη Παναγία. Έγινε παράκληση και προς το τέλος της το φως επανήλθε στα μάτια του παιδιού. Οι γονείς του θέλοντας να ευχαριστήσουν την Παναγία αφιέρωσαν στο Μοναστήρι την αυλόπορτα του Περίβολου.
“ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟ “
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Πατέρας Πορφύριος επισκέφτηκε τρεις φορές το Μοναστήρι της Παναγίας Ελεούσας στην Ξυνιάδα ενώ κατά την τρίτη επίσκεψη του εκμυστηρεύτηκε σημαντικά πράγματα στον Πάτερ Αθανάσιο για τα σημεία των καιρών και το μέλλον της χριστιανοσύνης αλλά και της Ελλάδας.
Όπως είχε πει και ο ίδιος ο πατέρας Αθανάσιος ο Άγιος Πορφύριος του αποκάλυψε ένα πρωινό Κυριακής μετά την Θεία Λιτουργία στο αρχονταρίκι της Μονής σε επισκέπτες και ντόπιους “έρχονται δεινά, έρχονται δύσκολοι καιροί, φτιάξτε δικά σας πράματα (ζώα) δικά σας περιβόλια για να βοηθήσετε όταν έρθει η ώρα εκείνους που θα έχουν ανάγκη..”
Η εύρεση της Εικόνας αλλά και η λιτανεία αυτής γιορτάζεται στις 21 Ιουνίου.
Οι μαρτυρίες και τα θαύματα της Παναγίας Ελεούσας στην Ξυνιάδα Δομοκού πολλά, ακόμη και οι ολιγόπιστοι θα πιστέψουν περισσότερο όταν τα ακούσουν. Από ανθρώπους που βρίσκονται ανάμεσα μας.
Όλοι κουβαλάμε από ένα σταυρό, όλοι περιμένουμε ένα μικρό θαύμα γιατί Εκείνη δεν άφησε ποτέ κανέναν…..
Πηγή: Gina Patton
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τέξας: Γιατρός έκανε καραντίνα σε... δεντρόσπιτο
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εταιρία Δολοφόνων: Όταν αποκαλύφθηκε η φρίκη του αιώνα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
