2020-04-27 10:01:35
Από τον Λουδοβίκο ΙΕ’ και τον Ναπολέοντα μέχρι τους Ζισκάρ Ντ’Εστέν, Μιτεράν, Ολάντ και Σαρκοζί, το γαλλικό Προεδρικό Μέγαρο είναι γεμάτο σκανδαλώδεις ερωτικές ιστορίες στηρίζοντας πλήρως τον γαλλικό μύθο:
«Ξέρουμε πού ακριβώς ΔΕΝ κοιμάται ο πρόεδρός μας: Στο Champs-Élysées»!
Ενα δωράκι στην ερωμένη του Λουδοβικου του ΙΕ’ ήταν το μέγαρο των Ηλυσίων στις αρχές του 18ου αιώνα! Ενα μικρό «κόσμημα» που χάρισε η μεγαλειότητά του στη Μαντάμ ντε Πομπαντούρ, ως αναγνώριση των υπηρεσιών που προσέφερε στο βασιλικό κρεβάτι. Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα ο Ναπολέων ο Γ’ το μετέτρεψε στην πιο πολυτελή φωλιά για παράνομους έρωτες στον κόσμο, εγκαθιστώντας εκεί το χαρέμι του, το οποίο επισκεπτόταν μέσω μιας μυστικής σύρραγγας. Εκτοτε, τα κρεβάτια στο γαλλικό προεδρικό μέγαρο αναστενάζουν και οι τοίχοι αφηγούνται δεκάδες πικάντικες ροζ ιστορίες που πλέον συγκεντρώθηκαν σε ένα βιβλίο.
Τηρώντας τη χρονολογική σειρά, ο Ζαν Γκαρίγκ κλείνει με το ζεύγος Εμανουέλ και Μπριζίτ Μακρόν το βιβλίο του περί της ροζ ιστορίας του γαλλικού Προεδρικού Μεγάρου. Ο τίτλος του συγγράμματος («Η ερωτική ιστορία των Ηλυσίων, από την Πομπαντούρ στους παπαράτσι») ερεθίζει την προσδοκία για χυμώδη παραλειπόμενα τύπου κλειδαρότρυπας. Δυστυχώς για τον αναγνώστη, οι τελευταίοι ένοικοι του μεγάρου Champs-Elysees δεν έχουν άπλυτα προς αποκάλυψη. Για το νυν προεδρικό ζεύγος της Γαλλικής Δημοκρατίας δεν υπάρχει τίποτα σκανδαλοθηρικό ή έστω ερωτικά πικάντικο να ειπωθεί: φανατικά μονογαμικοί, ειλικρινά αγαπημένοι.
Ως τέτοιοι όμως οι Μακρόν δεν περιποιούν καμία τιμή στον πολυτάραχο σεξουαλικό βίο των περίφημων Ηλυσίων Πεδίων. Διότι πρόκειται για ένα οίκημα όπου διαδραματίστηκαν όργια - ενίοτε κατά κυριολεξίαν. Ενας πρόεδρος κάποτε πέθανε πάνω στην κορύφωση της σαρκικής ηδονής.
Ο σοσιαλιστής ηγέτης Φρανσουά Μιτεράν είχε εγκαταστήσει εκεί την παράλληλη οικογένεια που είχε δημιουργήσει με την ερωμένη του - την οποία, φυσικά, απατούσε με αναρίθμητες άλλες κυρίες, πρόθυμες να γνωρίσουν καλύτερα τον εσωτερικό κόσμο του προεδρικού μεγάρου.
Ο «φίλος Φρανσουά Ολάντ» από τα Ηλύσια Πεδία έφευγε κρυφά, ως συνεπιβάτης σε σκούτερ, για να επισκεφθεί τη μαιτρέσα του, Ζιλί Γκαγιέ. Με λίγα λόγια, αν υπάρχει ένας συμβολικός ομφαλός της Δύσης, όπου η εξουσία συνευρίσκεται και συσσωματώνεται με το ερωτικό πάθος, αυτός είναι το μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων.
Στο κάτω-κάτω, δεν υπάρχουν πολλές έδρες προέδρων ανά τον κόσμο στις οποίες ο λαός να είχε κρεμάσει πανό με τη φράση «Εδώ μένει η πόρνη του βασιλιά». Αυτό είχε γίνει τον 18ο αιώνα, πριν από τη Γαλλική Επανάσταση, για τη διαβόητη μαρκησία ντε Πομπαντούρ, την ερωμένη του Λουδοβίκου του ΙΕ’. Για τη μεγαλειότητά του, τα Ηλύσια Πεδία ήταν κάτι σαν κόσμημα, ένα μικρό δώρο στη Μαντάμ ντε Πομπαντούρ, ως αναγνώριση των υπηρεσιών που προσέφερε στο βασιλικό κρεβάτι.
Πάντως, ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία του μεγάρου των Ηλυσίων είχε μεν ως κεντρικό πρόσωπο μια σεξοβόμβα, αλλά δεν περιελάμβανε το σεξ αυτό καθαυτό ούτε καν ως υπόνοια. Ηταν το 1967 όταν ο τότε πρόεδρος Σαρλ ντε Γκολ δεξιωνόταν προσωπικότητες των τεχνών και των γραμμάτων. Στην υποδοχή βρισκόταν ο ίδιος ο στρατηγός, η σύζυγός του Ιβόν, ως κέρβερος της πουριτανικής ηθικής, και ο υπουργός Πολιτισμού, γνωστός συγγραφέας, διανοούμενος αλλά και εκ πεποιθήσεως ελευθέριος Αντρέ Μαλρό. Ολοι οι προσκεκλημένοι τηρούσαν απαρέγκλιτα τον ενδυματικό κώδικα της βραδιάς.
Οι κύριοι με φράκο, οι κυρίες με σοβαρό φόρεμα ή ταγέρ και σεμνή, περιποιημένη κόμμωση. Συνεπώς, αντικρίζοντας την Μπριζίτ Μπαρντό να προσέρχεται με τα μακριά της μαλλιά να ανεμίζουν ανυπότακτα, ο Ντε Γκολ και η πρώτη κυρία κινδύνευσαν από καταπληξία. Ιδιαίτερα δε εφόσον η Μπαρντό είχε επιλέξει να φορέσει ένα σύνολο παντελόνι-σακάκι σε στυλ χρυσοποίκιλτης στολής ναυάρχου.
Παρότι δυσκολεύτηκε να καταπιεί την ευθεία προσβολή, ενώπιον αυτού του ζωντανού, κατάξανθου σαρκασμού, ο στρατηγός Ντε Γκολ βρήκε την ψυχραιμία να πειράξει ευγενικά τη σταρ: «Απίθανη σύμπτωση: Εγώ ντυμένος με πολιτικά και εσείς με στρατιωτική στολή. Μπράβο, είστε πολύ σικ».
O Νικολά Σαρκοζί τίμησε την παράδοση εισερχόμενος με μία σύζυγο και εξερχόμενος με μία άλλη. Οταν εξελέγη, το 2007, ήταν ακόμη παντρεμένος με τη Σεσιλιά Σιγκανέρ-Αλμπένιθ. Μόνο τυπικά όμως, καθώς λίγους μήνες αφότου ανέλαβε καθήκοντα, το Γραφείο Τύπου των Ηλυσίων ανακοίνωνε επισήμως ότι ο γάμος του προέδρου Σαρκοζί και της Σεσιλιά διαλύεται. Ούτως ή άλλως ήταν κοινό μυστικό ότι η πρώτη κυρία συζούσε με τον εραστή της, τον επιχειρηματία Ρισάρ Ατιά.
Και αν ο Νικολά Σαρκοζί έγινε ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία της Γαλλίας που πήρε διαζύγιο όντας ένοικος των Ηλυσίων, η Σεσιλιά ήταν μία από τις ελάχιστες πρώτες κυρίες με εξωσυζυγικές σχέσεις. Οπως και να ’χει, μετά από μια αμήχανη περίοδο κατά την οποία ο Σαρκοζί συνοδευόταν από τη μητέρα του στις επίσημες αποστολές, στο μέγαρο των Ηλυσίων εμφανίστηκε η Κάρλα Μπρούνι. Αρχικά ως «φίλη του προέδρου», εν συνεχεία ως κρυφή ερωμένη και εντέλει ως νόμιμη σύζυγος.
Πολύ πιο προχωρημένος σε ό,τι αφορά τα ερωτικά του και την πολυγαμία αποδείχθηκε βέβαια ο Φρανσουά Ολάντ, ο διάδοχος του Σαρκοζί στα Ηλύσια Πεδία. Αυτά που είδε ο μπάτλερ επί των ημερών Ολάντ δεν είχαν συμβεί για πολλά χρόνια πίσω από τις πύλες του Προεδρικού Μεγάρου.
Εως και λίγες ημέρες πριν από την εκλογή του, τον Απρίλιο του 2012, ο Ολάντ ήταν διεκδικούμενος -ως προς τις εντυπώσεις αν μη τι άλλο- από δύο γυναίκες: την πολιτικό και μητέρα των 4 παιδιών του Σεγκολέν Ρουαγιάλ και την ερωμένη του Βαλερί Τριερβελέρ. Η δεύτερη κατάφερε να αποκλείσει την πρώτη από την τελετή εγκατάστασης του Ολάντ στα Ηλύσια Πεδία, όμως ο θρίαμβός της δεν κράτησε πολύ. Από τον Φεβρουάριο του 2013 το ερωτικό τρίγωνο της προεδρικής έδρας απέκτησε μία επιπλέον γωνία - αν και μυστικά στην αρχή: την ηθοποιό Ζιλί Γκαγιέ, με την οποία ο Ολάντ είχε συνάψει δεσμό κάτω από τη μύτη της Τριερβελέρ.
Ο αχόρταγος Ζισκάρ
Σε ό,τι αφορά τον Βαλερί Ζισκάρ ντ’Εστέν, πρόεδρο της Γαλλίας την περίοδο 1974-1981, είχε και μια άλλη, επιμελώς κρυμμένη, πτυχή ως προσωπικότητα. Αχόρταγος γυναικάς και καθ’ έξιν ερωτύλος, στη διάρκεια της προεδρικής του θητείας είχε μετατρέψει το μέγαρο των Ηλυσίων σε θέατρο ερωτικών περιπετειών με παρτενέρ κάθε κατηγορίας, μεταξύ των οποίων οι ηθοποιοί Μιρέιγ Νταρκ, Μαρλέν Ζομπέρ και Κατί Ροζιέ, η τραγουδίστρια Μαρί Λαφορέ και η χορεύτρια Λιζέτ Μαλιντόρ. Ωστόσο, το μεγαλύτερο σκάνδαλο με κεντρικό ήρωα τον Ζισκάρ ντ’Εστέν παραλίγο να ξεσπάσει έξω από το μέγαρο των Ηλυσίων.
Ο πρόεδρος συνήθιζε να αποδρά τις νύχτες και να απολαμβάνει τη συντροφιά καλλιτεχνών. Επιστρέφοντας στην έδρα του είτε λόγω κόπωσης και υπνηλίας είτε λόγω μέθης, έτρεχε υπερβολικά. Οδηγούσε ο ίδιος ένα σούπερ σπορ αυτοκίνητο, της κατηγορίας Ferrari, το οποίο είχε δανειστεί από τον Ροζέ Βαντίμ, τον μπον βιβάν σκηνοθέτη, παραγωγό κ.λπ. Στο τιμόνι του δικού του αυτοκινήτου ο πρόεδρος της Γαλλίας κάποιο ξημέρωμα του 1974 έπεσε πάνω στο φορτηγάκι ενός γαλατά.
Δίπλα του, πιθανότατα, βρισκόταν η Μαρλέν Ζομπέρ. Ο συναγερμός που σήμανε αμέσως στα Ηλύσια Πεδία είχε να κάνει με τη συγκάλυψη του συμβάντος άμεσα και ολοκληρωτικά. Ηταν όμως ένα ανέφικτο εγχείρημα, όπως και το να διασκεδαστεί η εντύπωση που ορισμένα ΜΜΕ της εποχής είχαν ήδη καλλιεργήσει στους Γάλλους πολίτες. Γράφοντας ότι «ξέρουμε πού ακριβώς δεν κοιμάται ποτέ ο πρόεδρός μας: Στο μέγαρο των Ηλυσίων».
Ο μερακλής Φορέ
Το μέγαρο των Ηλυσίων φιλοξένησε ερωτικά σκάνδαλα κάθε είδους και μεγέθους. Ισως τους εμπλεκόμενους ενέπνεε το γεγονός ότι ο αρχικός σκοπός της ανέγερσής του ήταν να φιλοξενεί διερχόμενους περιωπής, εφόσον το 1722, όταν η κατασκευή του ολοκληρώθηκε, ήταν το καλύτερο ξενοδοχείο της γαλλικής πρωτεύουσας. Περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα, το 1853, όταν ένας από τους μεγάλους αναμορφωτές της Γαλλίας, ο Ναπολέων ο Γ’, παράγγειλε εκτενείς παρεμβάσεις, ανακαινίσεις και αναδιαρρυθμίσεις, τα σημερινά Ηλύσια Πεδία μετατράπηκαν στην πιο πολυτελή φωλιά για παράνομους έρωτες στον κόσμο.
Ο Ναπολέων ο Γ’ είχε εγκαταστήσει εκεί το χαρέμι από τις ερωμένες του και φρόντιζε να τις επισκέπτεται αθέατος μέσω μιας μυστικής υπόγειας σύρραγγας.
Παρ’ όλα αυτά, ο τίτλος του μεγαλύτερου ηδονοθήρα μάλλον θα πρέπει να πιστωθεί στον σχετικά άσημο και ελάχιστα συμπαθή Φελίξ Φορέ, πρόεδρο κατά την περίοδο 1895-1899. Μέχρι σήμερα είναι ο μόνος Γάλλος ηγέτης ο οποίος απεβίωσε μέσα στο Champs-Elysees και ο μόνος που, σύμφωνα με τη φημολογία τουλάχιστον, άφησε την τελευταία του πνοή εν ώρα ερωτικής συνεύρεσης. Η εξωσυζυγική του σχέση με τη βαρόνη Μαργκερίτ Στενχέλ, διαβόητη και η ίδια για τον άστατο ερωτικό της βίο, ήταν γνωστή στους κύκλους των παροικούντων την προεδρική κατοικία.
Ηταν ιδιαιτέρως επιδέξια -έως και θανάσιμα ικανή- περί τα σεξουαλικά παίγνια. Και ήταν μερικά φαρμακερά λογοπαίγνια που απαθανάτισαν το, κωμικοτραγικό ομολογουμένως, γεγονός. Διότι στον επικήδειο του Φελίξ Φορέ ακούστηκε η φράση «ll voulait être César, il ne fut que Pompée» δηλαδή «ήθελε να γίνει Καίσαρας, κατέληξε σαν θύμα της Πομπηίας», όπου όμως «pompée» είναι και κάποιος ή κάτι που έχει υποστεί άντληση. Λέγεται ότι η βαρόνη Στενχέλ ήταν απαράμιλλη στο στοματικό σεξ, το οποίο, κατά πληροφορίες, προσέφερε ως τελευταίο κατευόδιο από τον μάταιο τούτο κόσμο στον περίοπτο ένοικο των Ηλυσίων Πεδίων.
anatakti
«Ξέρουμε πού ακριβώς ΔΕΝ κοιμάται ο πρόεδρός μας: Στο Champs-Élysées»!
Ενα δωράκι στην ερωμένη του Λουδοβικου του ΙΕ’ ήταν το μέγαρο των Ηλυσίων στις αρχές του 18ου αιώνα! Ενα μικρό «κόσμημα» που χάρισε η μεγαλειότητά του στη Μαντάμ ντε Πομπαντούρ, ως αναγνώριση των υπηρεσιών που προσέφερε στο βασιλικό κρεβάτι. Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα ο Ναπολέων ο Γ’ το μετέτρεψε στην πιο πολυτελή φωλιά για παράνομους έρωτες στον κόσμο, εγκαθιστώντας εκεί το χαρέμι του, το οποίο επισκεπτόταν μέσω μιας μυστικής σύρραγγας. Εκτοτε, τα κρεβάτια στο γαλλικό προεδρικό μέγαρο αναστενάζουν και οι τοίχοι αφηγούνται δεκάδες πικάντικες ροζ ιστορίες που πλέον συγκεντρώθηκαν σε ένα βιβλίο.
Τηρώντας τη χρονολογική σειρά, ο Ζαν Γκαρίγκ κλείνει με το ζεύγος Εμανουέλ και Μπριζίτ Μακρόν το βιβλίο του περί της ροζ ιστορίας του γαλλικού Προεδρικού Μεγάρου. Ο τίτλος του συγγράμματος («Η ερωτική ιστορία των Ηλυσίων, από την Πομπαντούρ στους παπαράτσι») ερεθίζει την προσδοκία για χυμώδη παραλειπόμενα τύπου κλειδαρότρυπας. Δυστυχώς για τον αναγνώστη, οι τελευταίοι ένοικοι του μεγάρου Champs-Elysees δεν έχουν άπλυτα προς αποκάλυψη. Για το νυν προεδρικό ζεύγος της Γαλλικής Δημοκρατίας δεν υπάρχει τίποτα σκανδαλοθηρικό ή έστω ερωτικά πικάντικο να ειπωθεί: φανατικά μονογαμικοί, ειλικρινά αγαπημένοι.
Ως τέτοιοι όμως οι Μακρόν δεν περιποιούν καμία τιμή στον πολυτάραχο σεξουαλικό βίο των περίφημων Ηλυσίων Πεδίων. Διότι πρόκειται για ένα οίκημα όπου διαδραματίστηκαν όργια - ενίοτε κατά κυριολεξίαν. Ενας πρόεδρος κάποτε πέθανε πάνω στην κορύφωση της σαρκικής ηδονής.
Ο σοσιαλιστής ηγέτης Φρανσουά Μιτεράν είχε εγκαταστήσει εκεί την παράλληλη οικογένεια που είχε δημιουργήσει με την ερωμένη του - την οποία, φυσικά, απατούσε με αναρίθμητες άλλες κυρίες, πρόθυμες να γνωρίσουν καλύτερα τον εσωτερικό κόσμο του προεδρικού μεγάρου.
Ο «φίλος Φρανσουά Ολάντ» από τα Ηλύσια Πεδία έφευγε κρυφά, ως συνεπιβάτης σε σκούτερ, για να επισκεφθεί τη μαιτρέσα του, Ζιλί Γκαγιέ. Με λίγα λόγια, αν υπάρχει ένας συμβολικός ομφαλός της Δύσης, όπου η εξουσία συνευρίσκεται και συσσωματώνεται με το ερωτικό πάθος, αυτός είναι το μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων.
Στο κάτω-κάτω, δεν υπάρχουν πολλές έδρες προέδρων ανά τον κόσμο στις οποίες ο λαός να είχε κρεμάσει πανό με τη φράση «Εδώ μένει η πόρνη του βασιλιά». Αυτό είχε γίνει τον 18ο αιώνα, πριν από τη Γαλλική Επανάσταση, για τη διαβόητη μαρκησία ντε Πομπαντούρ, την ερωμένη του Λουδοβίκου του ΙΕ’. Για τη μεγαλειότητά του, τα Ηλύσια Πεδία ήταν κάτι σαν κόσμημα, ένα μικρό δώρο στη Μαντάμ ντε Πομπαντούρ, ως αναγνώριση των υπηρεσιών που προσέφερε στο βασιλικό κρεβάτι.
Πάντως, ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία του μεγάρου των Ηλυσίων είχε μεν ως κεντρικό πρόσωπο μια σεξοβόμβα, αλλά δεν περιελάμβανε το σεξ αυτό καθαυτό ούτε καν ως υπόνοια. Ηταν το 1967 όταν ο τότε πρόεδρος Σαρλ ντε Γκολ δεξιωνόταν προσωπικότητες των τεχνών και των γραμμάτων. Στην υποδοχή βρισκόταν ο ίδιος ο στρατηγός, η σύζυγός του Ιβόν, ως κέρβερος της πουριτανικής ηθικής, και ο υπουργός Πολιτισμού, γνωστός συγγραφέας, διανοούμενος αλλά και εκ πεποιθήσεως ελευθέριος Αντρέ Μαλρό. Ολοι οι προσκεκλημένοι τηρούσαν απαρέγκλιτα τον ενδυματικό κώδικα της βραδιάς.
Οι κύριοι με φράκο, οι κυρίες με σοβαρό φόρεμα ή ταγέρ και σεμνή, περιποιημένη κόμμωση. Συνεπώς, αντικρίζοντας την Μπριζίτ Μπαρντό να προσέρχεται με τα μακριά της μαλλιά να ανεμίζουν ανυπότακτα, ο Ντε Γκολ και η πρώτη κυρία κινδύνευσαν από καταπληξία. Ιδιαίτερα δε εφόσον η Μπαρντό είχε επιλέξει να φορέσει ένα σύνολο παντελόνι-σακάκι σε στυλ χρυσοποίκιλτης στολής ναυάρχου.
Παρότι δυσκολεύτηκε να καταπιεί την ευθεία προσβολή, ενώπιον αυτού του ζωντανού, κατάξανθου σαρκασμού, ο στρατηγός Ντε Γκολ βρήκε την ψυχραιμία να πειράξει ευγενικά τη σταρ: «Απίθανη σύμπτωση: Εγώ ντυμένος με πολιτικά και εσείς με στρατιωτική στολή. Μπράβο, είστε πολύ σικ».
O Νικολά Σαρκοζί τίμησε την παράδοση εισερχόμενος με μία σύζυγο και εξερχόμενος με μία άλλη. Οταν εξελέγη, το 2007, ήταν ακόμη παντρεμένος με τη Σεσιλιά Σιγκανέρ-Αλμπένιθ. Μόνο τυπικά όμως, καθώς λίγους μήνες αφότου ανέλαβε καθήκοντα, το Γραφείο Τύπου των Ηλυσίων ανακοίνωνε επισήμως ότι ο γάμος του προέδρου Σαρκοζί και της Σεσιλιά διαλύεται. Ούτως ή άλλως ήταν κοινό μυστικό ότι η πρώτη κυρία συζούσε με τον εραστή της, τον επιχειρηματία Ρισάρ Ατιά.
Και αν ο Νικολά Σαρκοζί έγινε ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία της Γαλλίας που πήρε διαζύγιο όντας ένοικος των Ηλυσίων, η Σεσιλιά ήταν μία από τις ελάχιστες πρώτες κυρίες με εξωσυζυγικές σχέσεις. Οπως και να ’χει, μετά από μια αμήχανη περίοδο κατά την οποία ο Σαρκοζί συνοδευόταν από τη μητέρα του στις επίσημες αποστολές, στο μέγαρο των Ηλυσίων εμφανίστηκε η Κάρλα Μπρούνι. Αρχικά ως «φίλη του προέδρου», εν συνεχεία ως κρυφή ερωμένη και εντέλει ως νόμιμη σύζυγος.
Πολύ πιο προχωρημένος σε ό,τι αφορά τα ερωτικά του και την πολυγαμία αποδείχθηκε βέβαια ο Φρανσουά Ολάντ, ο διάδοχος του Σαρκοζί στα Ηλύσια Πεδία. Αυτά που είδε ο μπάτλερ επί των ημερών Ολάντ δεν είχαν συμβεί για πολλά χρόνια πίσω από τις πύλες του Προεδρικού Μεγάρου.
Εως και λίγες ημέρες πριν από την εκλογή του, τον Απρίλιο του 2012, ο Ολάντ ήταν διεκδικούμενος -ως προς τις εντυπώσεις αν μη τι άλλο- από δύο γυναίκες: την πολιτικό και μητέρα των 4 παιδιών του Σεγκολέν Ρουαγιάλ και την ερωμένη του Βαλερί Τριερβελέρ. Η δεύτερη κατάφερε να αποκλείσει την πρώτη από την τελετή εγκατάστασης του Ολάντ στα Ηλύσια Πεδία, όμως ο θρίαμβός της δεν κράτησε πολύ. Από τον Φεβρουάριο του 2013 το ερωτικό τρίγωνο της προεδρικής έδρας απέκτησε μία επιπλέον γωνία - αν και μυστικά στην αρχή: την ηθοποιό Ζιλί Γκαγιέ, με την οποία ο Ολάντ είχε συνάψει δεσμό κάτω από τη μύτη της Τριερβελέρ.
Ο αχόρταγος Ζισκάρ
Σε ό,τι αφορά τον Βαλερί Ζισκάρ ντ’Εστέν, πρόεδρο της Γαλλίας την περίοδο 1974-1981, είχε και μια άλλη, επιμελώς κρυμμένη, πτυχή ως προσωπικότητα. Αχόρταγος γυναικάς και καθ’ έξιν ερωτύλος, στη διάρκεια της προεδρικής του θητείας είχε μετατρέψει το μέγαρο των Ηλυσίων σε θέατρο ερωτικών περιπετειών με παρτενέρ κάθε κατηγορίας, μεταξύ των οποίων οι ηθοποιοί Μιρέιγ Νταρκ, Μαρλέν Ζομπέρ και Κατί Ροζιέ, η τραγουδίστρια Μαρί Λαφορέ και η χορεύτρια Λιζέτ Μαλιντόρ. Ωστόσο, το μεγαλύτερο σκάνδαλο με κεντρικό ήρωα τον Ζισκάρ ντ’Εστέν παραλίγο να ξεσπάσει έξω από το μέγαρο των Ηλυσίων.
Ο πρόεδρος συνήθιζε να αποδρά τις νύχτες και να απολαμβάνει τη συντροφιά καλλιτεχνών. Επιστρέφοντας στην έδρα του είτε λόγω κόπωσης και υπνηλίας είτε λόγω μέθης, έτρεχε υπερβολικά. Οδηγούσε ο ίδιος ένα σούπερ σπορ αυτοκίνητο, της κατηγορίας Ferrari, το οποίο είχε δανειστεί από τον Ροζέ Βαντίμ, τον μπον βιβάν σκηνοθέτη, παραγωγό κ.λπ. Στο τιμόνι του δικού του αυτοκινήτου ο πρόεδρος της Γαλλίας κάποιο ξημέρωμα του 1974 έπεσε πάνω στο φορτηγάκι ενός γαλατά.
Δίπλα του, πιθανότατα, βρισκόταν η Μαρλέν Ζομπέρ. Ο συναγερμός που σήμανε αμέσως στα Ηλύσια Πεδία είχε να κάνει με τη συγκάλυψη του συμβάντος άμεσα και ολοκληρωτικά. Ηταν όμως ένα ανέφικτο εγχείρημα, όπως και το να διασκεδαστεί η εντύπωση που ορισμένα ΜΜΕ της εποχής είχαν ήδη καλλιεργήσει στους Γάλλους πολίτες. Γράφοντας ότι «ξέρουμε πού ακριβώς δεν κοιμάται ποτέ ο πρόεδρός μας: Στο μέγαρο των Ηλυσίων».
Ο μερακλής Φορέ
Το μέγαρο των Ηλυσίων φιλοξένησε ερωτικά σκάνδαλα κάθε είδους και μεγέθους. Ισως τους εμπλεκόμενους ενέπνεε το γεγονός ότι ο αρχικός σκοπός της ανέγερσής του ήταν να φιλοξενεί διερχόμενους περιωπής, εφόσον το 1722, όταν η κατασκευή του ολοκληρώθηκε, ήταν το καλύτερο ξενοδοχείο της γαλλικής πρωτεύουσας. Περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα, το 1853, όταν ένας από τους μεγάλους αναμορφωτές της Γαλλίας, ο Ναπολέων ο Γ’, παράγγειλε εκτενείς παρεμβάσεις, ανακαινίσεις και αναδιαρρυθμίσεις, τα σημερινά Ηλύσια Πεδία μετατράπηκαν στην πιο πολυτελή φωλιά για παράνομους έρωτες στον κόσμο.
Ο Ναπολέων ο Γ’ είχε εγκαταστήσει εκεί το χαρέμι από τις ερωμένες του και φρόντιζε να τις επισκέπτεται αθέατος μέσω μιας μυστικής υπόγειας σύρραγγας.
Παρ’ όλα αυτά, ο τίτλος του μεγαλύτερου ηδονοθήρα μάλλον θα πρέπει να πιστωθεί στον σχετικά άσημο και ελάχιστα συμπαθή Φελίξ Φορέ, πρόεδρο κατά την περίοδο 1895-1899. Μέχρι σήμερα είναι ο μόνος Γάλλος ηγέτης ο οποίος απεβίωσε μέσα στο Champs-Elysees και ο μόνος που, σύμφωνα με τη φημολογία τουλάχιστον, άφησε την τελευταία του πνοή εν ώρα ερωτικής συνεύρεσης. Η εξωσυζυγική του σχέση με τη βαρόνη Μαργκερίτ Στενχέλ, διαβόητη και η ίδια για τον άστατο ερωτικό της βίο, ήταν γνωστή στους κύκλους των παροικούντων την προεδρική κατοικία.
Ηταν ιδιαιτέρως επιδέξια -έως και θανάσιμα ικανή- περί τα σεξουαλικά παίγνια. Και ήταν μερικά φαρμακερά λογοπαίγνια που απαθανάτισαν το, κωμικοτραγικό ομολογουμένως, γεγονός. Διότι στον επικήδειο του Φελίξ Φορέ ακούστηκε η φράση «ll voulait être César, il ne fut que Pompée» δηλαδή «ήθελε να γίνει Καίσαρας, κατέληξε σαν θύμα της Πομπηίας», όπου όμως «pompée» είναι και κάποιος ή κάτι που έχει υποστεί άντληση. Λέγεται ότι η βαρόνη Στενχέλ ήταν απαράμιλλη στο στοματικό σεξ, το οποίο, κατά πληροφορίες, προσέφερε ως τελευταίο κατευόδιο από τον μάταιο τούτο κόσμο στον περίοπτο ένοικο των Ηλυσίων Πεδίων.
anatakti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Προσοχή! Αυτό το μήνυμα καταστρέφει οποιοδήποτε iPhone και iPad
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
