2020-05-03 09:21:45
Χθες το βράδυ πέθανε ο καθηγητής αστρονομίας του ΑΠΘ Γιάννης Σειραδάκης.
Ένα μικρό αφιέρωμα στο έργο του , το οποίο θα συμπληρώνω συνεχώς.
Ενα άρθρο – αφιέρωμα της Χρύσας Νάνου στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής», το 2010, για μια γυναίκα – σύμβολο στην εποχή της!
Ολη αυτή αγάπη για την έρευνα, για την αναζήτηση και διερεύνηση του αγνώστου από που προήλθε; Μήπως από τη μητρική παρουσία μιας σπουδαίας αρχαιολόγου (Μέρσι Μάνεϊ Κόουτς Σειραδάκη) στο σπίτι; Ο Καθηγητής Αστροφυσικής στο ΑΠΘ, Γιάννης Σειραδάκης, απαντάει με συγκίνηση: «Γιατί μου ανοίγετε τέτοιες πληγές. Αχ, να ήταν εδώ η μητέρα μου… Ποτέ δε με είδε να δουλεύω για τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων, γιατί δυστυχώς πέθανε λίγο πριν. Θα με είχε βοηθήσει πάρα πολύ. Πράγματι είχε δουλέψει με τον Έβανς ως αρχαιολόγος στις ανασκαφές της Κνωσού. Μάλιστα μας έχει μεταδώσει κάτι τόσο σε μένα όσο και στην αδερφή μου, στο να ψάχνουμε χωρίς ιδιοτέλεια
. Ποτέ δεν καταλάβαμε αν έκανε κάτι για τον εαυτό της. Της άρεσε να μελετάει, να δείχνει και να σπουδάζει. Τη θυμάμαι πολλές φορές, τα βράδια, να ζωγραφίζει αυτές τις εικόνες για τις δημοσιεύσεις της, με Σινική Μελάνη, γιατί τότε δεν υπήρχε Photoshop ή άλλα τέτοια εργαλεία. Μας έπαιρνε σε πολλά μέρη της χώρας, γυρίσαμε πολλούς Αρχαιολογικούς χώρους μαζί της κι ίσως να μας ενεφύσησε αυτό το αίσθημα της διερεύνησης του κόσμου γύρω μας χωρίς ιδιοτέλεια. Η μητέρα μου ήταν Βρετανίδα, όμως ήταν μεγάλη Φιλέλληνας. Οταν πήγε για τελευταία φορά στην Αγγλία, χρόνια πριν πεθάνει, μου είπε: ”Παιδί μου δε θα ξαναπάω εκεί, έχει πολύ κρύο, η Ελλάδα μου αρέσει”», θυμάται ο κ. Σειραδάκης.
Διαβάστε ένα εξαιρετικό άρθρο της Χρύσας Νάνου, στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής», στις 10 Οκτωβρίου του 2010.
Ο Γιάννης Σειραδάκης εξηγεί στον συντάκτη του «Humanstories», Στέλιο Μοσχούλα, για το «χάος και την αταξία» και για τη «ζωή και το θάνατο»!
«ΤΟ ΧΑΟΣ – ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ – ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΩΝΥΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
Στην ερώτηση τι σας γύρισε πίσω, στην Ελλάδα, ενώ μπορούσατε να είστε καθηγητής σε μεγάλα Πανεπιστήμια της Αγγλίας ή της Αμερικής, η απάντηση είναι συγκεριμένη: «Η ίδια η Ελλάδα… Δηλαδή η χώρα, οι άνθρωποί της, ο ουρανός, το περιβάλλον, τα ωραία τοπία και λίγο ίσως κι η ανοργανωσιά της. Μην ξεχνάμε ότι η πλήρης οργάνωση είναι βαρετή. Αν κάποιος είναι πλήρως οργανωμένος, αν χτυπάει το ίδιο καρφί μέρα – νύχτα, αν ξέρει τι θα συμβεί την επόμενη στιγμή, αν γνωρίζει ότι το λεωφορείο του θα έρθει ακριβώς την ώρα που πρέπει, κάπου είναι αδιάφορος για τη ζωή του. Πέρα από τα διάφορα αισθήματα που μας χαρακτηρίζουν, έχουμε και την περιέργεια που μας κάνει να αναζητούμε τον κόσμο και τις ομορφιές του, προσπαθώντας να τον καταλάβουμε.
»Το χάος κατά τη γνώμη μου είναι συνώνυμο με την ελευθερία. Μάλιστα στη φυσική το λέμε «βαθμός ελευθερίας». Ενα σύστημα που έχει πολλούς βαθμούς ελευθερίας, είναι πολύ πιο ελεύθερο κι έχει περισσότερες λύσεις, δηλαδή είναι πιο χαοτικό. Να σας το εξηγήσω και με έναν τεχνικό όρο που χρησιμοποιούμε στη φυσική, ότι έχουμε μεγαλύτερη εντροπία. Μια αρχαία πολύ όμορφη λέξη μάς δίνει το βαθμό τους χάους που έχει ένα σύστημα».
Πώς, όμως, είναι η ζωή ενός ανθρώπου που έχει δει τόσα καινούργια πράγματα, τόσους διαφορετικούς πλανήτες κ.α… Πώς προσγειώνεται, μετά την παρακολούθηση από νέας γενιάς τηλεσκόπεια, ξανά στην πραγματικότητα της Ελλάδας; Ο ίδιος μας εξηγεί: «Μη νομίζετε ότι είναι πολύ διαφορετική η ζωή ενός καλλιτέχνη κι ενός ερευνητή. Κι οι δύο βλέπουμε τον κόσμο και προσπαθούμε να τον καταλάβουμε. Ο καλλιτέχνης προσπαθεί να τον αποτυπώσει κι ένας επιστήμονας προσπαθεί να βρει τις ομορφιές και την απλότητά του. Αν υπάρχουν δύο θεωρίες, η μια περίπλοκη κι η άλλη απλή, το πιο πιθανό είναι η απλή να ισχύει τελικά».
«Ποια είναι η άποψή σας για το θάνατο;»… Κι απαντάει: «Δε γνωρίζω τι συμβαίνει μετά το θάνατο. Ομως δε μας φοβίζει ο ίδιος ο θάνατος, αλλά η πορεία προς αυτόν. Αν είναι δηλαδή πολύ πιο σύντομη κι όχι επώδυνη, τότε δε νομίζω να μας φοβίζει κάτι περισσότερο. Θα ήθελα να δω τι συμβαίνει μετά θάνατο, όμως είναι κάτι που δεν το γνωρίζουμε».
Ο Γιάννης Σειραδάκης κι η «βόλτα» του στους πλανήτες του ΝΟΗΣΙΣ.
Η ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΕΙΡΑΔΑΚΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΚΙ Η ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Ο Γιάννης Σειραδάκης, το 2005, βραβεύτηκε με το «Ντεκάρ» (Descartes) στη Βασιλική Εταιρία της Βρετανίας διότι η ομάδα του διερεύνησε τους αστέρες νετρονίων και βρήκε πάρα πολλά καινούργια «πάλσαρς» που περιστρέφονται με απίστευτες ταχύτητες. Το γρηγορότερο περιστρέφεται με 1.716 φορές το δευτερόλεπτο παρά τη μάζα του που είναι όπως του ήλιου, δηλαδή 2 εκ. φορές πιο μεγάλη από τη μάζα της Γης. Το αργότερο «πάλσαρ» περιστρέφεται μια φορά κάθε εννιά δευτερόλεπτα, έτσι οι παλμοί που εκπέμπονται «πάλσαρς» (από μια συχνότητα πιο υψηλή από του πενταγράμμου, έως πολύ χαμηλότερες) μοιάζουν σαν μια ορχήστρα με πολλά όργανα μουσικής των «πάλσαρς».
«Σε μια συνέντευξη που έδωσα στη Μ. Βρετανία για το βραβείο «Ντεκάρ» με ρώτησαν αν θέλω να μιλήσω – στην ειδική εκδήλωση στη Βασιλική Εταιρία – στα αγγλικά ή στη γλώσσα μου. Μίλησα στα ελληνικά σε ένα μεγάλο αμφιθέατρο με φόντο το τεράστιο ράδιο-τηλεσκόπιο κι ήταν μεγάλη η έκπληξή μου, αφού ακούστηκαν εκεί τα πρώτα λόγια της όλης εκδήλωσης στην ελληνική γλώσσα. Θυμίζουμε ότι πρώτος πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρίας ήταν ο Νεύτωνας κι ότι μέχρι σήμερα αποτελεί μια από τις σημαντικότερες και γνωστότερες εταιρίες επιστημών στον κόσμο», επισήμανε.
Πώς, όμως, ξεκίνησε την επιστήμη, την οποία υπηρετεί μέχρι σήμερα με αγάπη κι απόλυτη αφοσίωση; «Ουσιαστικά η καριέρα μου ξεκίνησε ως ράδιο-αστρονόμος. Ασχολήθηκα με μεγάλα ράδιο-τηλεσκόπια, τότε τα δύο μεγαλύτερα στον κόσμο ήταν ένα στη Μ. Βρετανία (με κεραία δορυφορική) με διάμετρο 76 μέτρων και το άλλο των 100 μέτρων κοντά στη Βόννη. Με αυτά διερευνούσαμε τον χώρο γύρω μας, τον ουρανό… Ειδικότητά μου ήταν να βρίσκω «πάλσαρς», δηλαδή αστεράκια συμπυκνωμένα. Για να καταλάβετε πόσο πυκνά είναι, ένα κυβικό εκατοστό της ύλης αυτών των αστέρων νετρονίων ζυγίζει πολύ περισσότερο από τα 7 δισεκατομμύρια ανθρώπων που υπάρχουν στην επιφάνεια της γης μας».
ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΑ ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ ΣΥΡΤΑΡΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ
«Χαίρομαι πολύ που βρισκόμαστε στο ΝΟΗΣΙΣ, στην αίθουσα Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας και στο Πλανητάριο και για έναν επιπρόσθετο λόγο, πέρα από την αξία της παρουσίας μας σε τέτοιους χώρους… Οταν ήμουν μεταπτυχιακός φοιτητής στη Βρετανία κι επειδή δεν υπήρχαν τα χρήματα για να συνεχίσω τις σπουδές μου, εργάστηκα ως χειριστής πλανηταρίου. Από εκεί ξεκίνησε η αγάπη μου για τα Πλανητάρια κι έτσι το 1993 κατέθεσα μια ολοκληρωμένη πρόταση για την κατασκευή ενός Πλανηταρίου στη Θεσσαλονίκη. Βέβαια τότε δεν προχώρησε, θα έμεινε μάλλον στα συρτάρια κάποιου υπουργείου, όμως αργότερα κατάφερε – το τότε Τεχνικό Μουσείο Θεσσαλονίκης – να ξεκινήσει (πιθανότατα) με αυτήν την πρόταση και να την εξελίξει τρομαχτικά, με την υποδομή που διέθετε. Ετσι έφτιαξε αυτό το ίδρυμα επιστημών και τεχνολογιας που ονομάζεται ΝΟΗΣΙΣ», ανέφερε ο κ. Σειραδάκης με συγκίνηση στο πρόσωπό του και παράλληλα την χαρά ζωγραφισμένη στα μάτια του για την υλοποίηση ενός τόσο σημαντικού έργου για την χώρα μας.
tinanantsou.blogspot.gr
Ένα μικρό αφιέρωμα στο έργο του , το οποίο θα συμπληρώνω συνεχώς.
Ενα άρθρο – αφιέρωμα της Χρύσας Νάνου στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής», το 2010, για μια γυναίκα – σύμβολο στην εποχή της!
Ολη αυτή αγάπη για την έρευνα, για την αναζήτηση και διερεύνηση του αγνώστου από που προήλθε; Μήπως από τη μητρική παρουσία μιας σπουδαίας αρχαιολόγου (Μέρσι Μάνεϊ Κόουτς Σειραδάκη) στο σπίτι; Ο Καθηγητής Αστροφυσικής στο ΑΠΘ, Γιάννης Σειραδάκης, απαντάει με συγκίνηση: «Γιατί μου ανοίγετε τέτοιες πληγές. Αχ, να ήταν εδώ η μητέρα μου… Ποτέ δε με είδε να δουλεύω για τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων, γιατί δυστυχώς πέθανε λίγο πριν. Θα με είχε βοηθήσει πάρα πολύ. Πράγματι είχε δουλέψει με τον Έβανς ως αρχαιολόγος στις ανασκαφές της Κνωσού. Μάλιστα μας έχει μεταδώσει κάτι τόσο σε μένα όσο και στην αδερφή μου, στο να ψάχνουμε χωρίς ιδιοτέλεια
Διαβάστε ένα εξαιρετικό άρθρο της Χρύσας Νάνου, στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής», στις 10 Οκτωβρίου του 2010.
Ο Γιάννης Σειραδάκης εξηγεί στον συντάκτη του «Humanstories», Στέλιο Μοσχούλα, για το «χάος και την αταξία» και για τη «ζωή και το θάνατο»!
«ΤΟ ΧΑΟΣ – ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ – ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΩΝΥΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
Στην ερώτηση τι σας γύρισε πίσω, στην Ελλάδα, ενώ μπορούσατε να είστε καθηγητής σε μεγάλα Πανεπιστήμια της Αγγλίας ή της Αμερικής, η απάντηση είναι συγκεριμένη: «Η ίδια η Ελλάδα… Δηλαδή η χώρα, οι άνθρωποί της, ο ουρανός, το περιβάλλον, τα ωραία τοπία και λίγο ίσως κι η ανοργανωσιά της. Μην ξεχνάμε ότι η πλήρης οργάνωση είναι βαρετή. Αν κάποιος είναι πλήρως οργανωμένος, αν χτυπάει το ίδιο καρφί μέρα – νύχτα, αν ξέρει τι θα συμβεί την επόμενη στιγμή, αν γνωρίζει ότι το λεωφορείο του θα έρθει ακριβώς την ώρα που πρέπει, κάπου είναι αδιάφορος για τη ζωή του. Πέρα από τα διάφορα αισθήματα που μας χαρακτηρίζουν, έχουμε και την περιέργεια που μας κάνει να αναζητούμε τον κόσμο και τις ομορφιές του, προσπαθώντας να τον καταλάβουμε.
»Το χάος κατά τη γνώμη μου είναι συνώνυμο με την ελευθερία. Μάλιστα στη φυσική το λέμε «βαθμός ελευθερίας». Ενα σύστημα που έχει πολλούς βαθμούς ελευθερίας, είναι πολύ πιο ελεύθερο κι έχει περισσότερες λύσεις, δηλαδή είναι πιο χαοτικό. Να σας το εξηγήσω και με έναν τεχνικό όρο που χρησιμοποιούμε στη φυσική, ότι έχουμε μεγαλύτερη εντροπία. Μια αρχαία πολύ όμορφη λέξη μάς δίνει το βαθμό τους χάους που έχει ένα σύστημα».
Πώς, όμως, είναι η ζωή ενός ανθρώπου που έχει δει τόσα καινούργια πράγματα, τόσους διαφορετικούς πλανήτες κ.α… Πώς προσγειώνεται, μετά την παρακολούθηση από νέας γενιάς τηλεσκόπεια, ξανά στην πραγματικότητα της Ελλάδας; Ο ίδιος μας εξηγεί: «Μη νομίζετε ότι είναι πολύ διαφορετική η ζωή ενός καλλιτέχνη κι ενός ερευνητή. Κι οι δύο βλέπουμε τον κόσμο και προσπαθούμε να τον καταλάβουμε. Ο καλλιτέχνης προσπαθεί να τον αποτυπώσει κι ένας επιστήμονας προσπαθεί να βρει τις ομορφιές και την απλότητά του. Αν υπάρχουν δύο θεωρίες, η μια περίπλοκη κι η άλλη απλή, το πιο πιθανό είναι η απλή να ισχύει τελικά».
«Ποια είναι η άποψή σας για το θάνατο;»… Κι απαντάει: «Δε γνωρίζω τι συμβαίνει μετά το θάνατο. Ομως δε μας φοβίζει ο ίδιος ο θάνατος, αλλά η πορεία προς αυτόν. Αν είναι δηλαδή πολύ πιο σύντομη κι όχι επώδυνη, τότε δε νομίζω να μας φοβίζει κάτι περισσότερο. Θα ήθελα να δω τι συμβαίνει μετά θάνατο, όμως είναι κάτι που δεν το γνωρίζουμε».
Ο Γιάννης Σειραδάκης κι η «βόλτα» του στους πλανήτες του ΝΟΗΣΙΣ.
Η ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΕΙΡΑΔΑΚΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΚΙ Η ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Ο Γιάννης Σειραδάκης, το 2005, βραβεύτηκε με το «Ντεκάρ» (Descartes) στη Βασιλική Εταιρία της Βρετανίας διότι η ομάδα του διερεύνησε τους αστέρες νετρονίων και βρήκε πάρα πολλά καινούργια «πάλσαρς» που περιστρέφονται με απίστευτες ταχύτητες. Το γρηγορότερο περιστρέφεται με 1.716 φορές το δευτερόλεπτο παρά τη μάζα του που είναι όπως του ήλιου, δηλαδή 2 εκ. φορές πιο μεγάλη από τη μάζα της Γης. Το αργότερο «πάλσαρ» περιστρέφεται μια φορά κάθε εννιά δευτερόλεπτα, έτσι οι παλμοί που εκπέμπονται «πάλσαρς» (από μια συχνότητα πιο υψηλή από του πενταγράμμου, έως πολύ χαμηλότερες) μοιάζουν σαν μια ορχήστρα με πολλά όργανα μουσικής των «πάλσαρς».
«Σε μια συνέντευξη που έδωσα στη Μ. Βρετανία για το βραβείο «Ντεκάρ» με ρώτησαν αν θέλω να μιλήσω – στην ειδική εκδήλωση στη Βασιλική Εταιρία – στα αγγλικά ή στη γλώσσα μου. Μίλησα στα ελληνικά σε ένα μεγάλο αμφιθέατρο με φόντο το τεράστιο ράδιο-τηλεσκόπιο κι ήταν μεγάλη η έκπληξή μου, αφού ακούστηκαν εκεί τα πρώτα λόγια της όλης εκδήλωσης στην ελληνική γλώσσα. Θυμίζουμε ότι πρώτος πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρίας ήταν ο Νεύτωνας κι ότι μέχρι σήμερα αποτελεί μια από τις σημαντικότερες και γνωστότερες εταιρίες επιστημών στον κόσμο», επισήμανε.
Πώς, όμως, ξεκίνησε την επιστήμη, την οποία υπηρετεί μέχρι σήμερα με αγάπη κι απόλυτη αφοσίωση; «Ουσιαστικά η καριέρα μου ξεκίνησε ως ράδιο-αστρονόμος. Ασχολήθηκα με μεγάλα ράδιο-τηλεσκόπια, τότε τα δύο μεγαλύτερα στον κόσμο ήταν ένα στη Μ. Βρετανία (με κεραία δορυφορική) με διάμετρο 76 μέτρων και το άλλο των 100 μέτρων κοντά στη Βόννη. Με αυτά διερευνούσαμε τον χώρο γύρω μας, τον ουρανό… Ειδικότητά μου ήταν να βρίσκω «πάλσαρς», δηλαδή αστεράκια συμπυκνωμένα. Για να καταλάβετε πόσο πυκνά είναι, ένα κυβικό εκατοστό της ύλης αυτών των αστέρων νετρονίων ζυγίζει πολύ περισσότερο από τα 7 δισεκατομμύρια ανθρώπων που υπάρχουν στην επιφάνεια της γης μας».
ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΑ ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ ΣΥΡΤΑΡΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ
«Χαίρομαι πολύ που βρισκόμαστε στο ΝΟΗΣΙΣ, στην αίθουσα Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας και στο Πλανητάριο και για έναν επιπρόσθετο λόγο, πέρα από την αξία της παρουσίας μας σε τέτοιους χώρους… Οταν ήμουν μεταπτυχιακός φοιτητής στη Βρετανία κι επειδή δεν υπήρχαν τα χρήματα για να συνεχίσω τις σπουδές μου, εργάστηκα ως χειριστής πλανηταρίου. Από εκεί ξεκίνησε η αγάπη μου για τα Πλανητάρια κι έτσι το 1993 κατέθεσα μια ολοκληρωμένη πρόταση για την κατασκευή ενός Πλανηταρίου στη Θεσσαλονίκη. Βέβαια τότε δεν προχώρησε, θα έμεινε μάλλον στα συρτάρια κάποιου υπουργείου, όμως αργότερα κατάφερε – το τότε Τεχνικό Μουσείο Θεσσαλονίκης – να ξεκινήσει (πιθανότατα) με αυτήν την πρόταση και να την εξελίξει τρομαχτικά, με την υποδομή που διέθετε. Ετσι έφτιαξε αυτό το ίδρυμα επιστημών και τεχνολογιας που ονομάζεται ΝΟΗΣΙΣ», ανέφερε ο κ. Σειραδάκης με συγκίνηση στο πρόσωπό του και παράλληλα την χαρά ζωγραφισμένη στα μάτια του για την υλοποίηση ενός τόσο σημαντικού έργου για την χώρα μας.
tinanantsou.blogspot.gr
VIDEO
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Ντορέττα Παπαδημητρίου και η Κατερίνα Ζαρίφη στο «Σημείο Συνάντησης»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
