2020-05-03 22:00:16
Απευθύνομαι σε σένα που μπήκες στο σχολείο μας και άφησες το στίγμα σου, για μια ακόμη φορά.
Και σου γράφω από εδώ, γιατί εσύ είσαι «σκοτεινός» τύπος, χωρίς όνομα, χωρίς υπογραφή χωρίς ταυτότητα.
Και θέλω να σου πω για όσα έπραξες ένα ΜΠΡΑΒΟ.
Μπράβο που μας έβγαλες από τις σκέψεις, τις έννοιες και τις αγωνίες του πως θα αξιοποιήσουμε τα λιγοστά χρήματα του σχολείου μας.
Μπράβο που δε θα χρειαστεί άλλο ξενύχτι και υπολογισμοί αν θα φτάσει η κρατική επιχορήγηση για ν΄ αγοράσουμε τον πρώτο υπολογιστή για τους 30 εκπαιδευτικούς του σχολείου μας, ώστε να κάνουν με αξιοπρέπεια τη δουλειά τους.. Αλλά εσένα δε σε νοιάζει Μπράβο που δε θα χρειαστεί ν΄ αγωνιούμε αν θα φτάσουν τα χρήματα για να έχουν θέρμανση 237 μαθητές τον χειμώνα . Μέσα σ΄ αυτούς μπορεί να είναι ο αδελφός σου, ο φίλος, ο συγγενής σου … αλλά εσένα δε σε νοιάζει…
Μπράβο για το ό,τι δε θα καταφέρουμε να έχουν τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί όσα ονειρεύονται και όσα τους αξίζουν.
Μπράβο που ότι με κόπο, θυσίες, έξοδα και εθελοντική εργασία φτιάχνουμε το διέλυσες.
Μπράβο… Τα κατάφερες… και πάλι.
Μπράβο σε σένα που έσπασες την οροφή του λεβητοστασίου για το κέφι σου, αλλά είπαμε… ας παγώσουν το χειμώνα… εσένα δε σε νοιάζει.
Μπράβο σε σένα που έσπασες το κουδούνι της εισόδου και έτσι θα συνεχιστεί η αγωνία της κάθε μάνας (που μπορεί να είναι η δική σου) να της ανοίξουμε για να παραλάβει το άρρωστο παιδί της .Αλλά είπαμε… εσένα δε σε νοιάζει.
Μπράβο σε σένα που έσπασες την πόρτα της εισόδου αφήνοντάς την ένα μάτσο σίδερα, επικίνδυνα για την ασφάλεια εξάχρονων παιδιών, που ματωμένα θα ψάχνουν βοήθεια … αλλά είπαμε… εσένα δε σε νοιάζει.
Όταν εμείς παλεύουμε για ανοιχτά το απόγευμα σχολεία, που θα αποτελούν χώρους χαλάρωσης, αθλητισμού και πολιτισμού, εσύ δε στάθηκες κοντά μας, γιατί είπαμε… εσένα δε σε νοιάζει.
Μπράβο σε σένα που έσπασες τις βρύσες της αυλής και πήρες τις σωλήνες του ποτίσματος , αφήνοντας παιδιά διψασμένα και κατεστραμμένο τον κήπο που τόσο ονειρευτήκαμε… αλλά είπαμε… εσένα δε σε νοιάζει…
Μπράβο σε σένα που κατέστρεψες τις ζωγραφιές στους τοίχους που με τόσο κόπο φτιάχτηκαν, για να έχουν τα παιδιά των κοντέινερ ένα χαρούμενο περιβάλλον, αλλά είπαμε … εσένα δε σε νοιάζει.
Μπράβο και σε σένα, που άφησες το στίγμα της ομάδας σου στους τοίχους, που τυχαίνει να είναι και δική μου ομάδα. Μόνο που εγώ επέλεξα αυτή την ομάδα, για την ιστορία και τις αρχές της. Γιατί οι δικοί μου άνθρωποι έζησαν από πρώτο χέρι τι θα πει, να σου σπάνε την πόρτα, να σου καταστρέφουν το βιός σου, να ζωγραφίζουν στον τοίχο σου «Ρωμιός», να αντικρίζεις καμένη γη. Και ήρθαν εδώ, στην πατρίδα, πρόσφυγες, κυνηγημένοι και ζούσαν σε παραπήγματα σαν τα κοντέινερ των παιδιών που βεβήλωσες ... αλλά είπαμε… εσένα δε σε νοιάζει.
Ξέρεις όμως κάτι; Εμένα με νοιάζει. Όλους τους δασκάλους τους νοιάζει.
Και όσο και να μη σε νοιάζει, όσο κι αν μας επισκέπτεσαι, όσο και αν καταστρέφεις, εμείς θα συνεχίσουμε να φτιάχνουμε, να ονειρευόμαστε και να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο.
Για τα παιδιά… για τις οικογένειές τους … για τους δασκάλους και για ΣΕΝΑ.
Που κάποια στιγμή μπορεί να καταλάβεις ποιο είναι το χαρακτηριστικό που θα σε κάνει να ξεχωρίζεις αληθινά.
Και τότε πίστεψέ με… θα σε νοιάζει.
Αυγερινός Γεωργόπουλος
Διευθυντής 7ου ΔΣ Αρτέμιδας
anatakti
Και σου γράφω από εδώ, γιατί εσύ είσαι «σκοτεινός» τύπος, χωρίς όνομα, χωρίς υπογραφή χωρίς ταυτότητα.
Και θέλω να σου πω για όσα έπραξες ένα ΜΠΡΑΒΟ.
Μπράβο που μας έβγαλες από τις σκέψεις, τις έννοιες και τις αγωνίες του πως θα αξιοποιήσουμε τα λιγοστά χρήματα του σχολείου μας.
Μπράβο που δε θα χρειαστεί άλλο ξενύχτι και υπολογισμοί αν θα φτάσει η κρατική επιχορήγηση για ν΄ αγοράσουμε τον πρώτο υπολογιστή για τους 30 εκπαιδευτικούς του σχολείου μας, ώστε να κάνουν με αξιοπρέπεια τη δουλειά τους.. Αλλά εσένα δε σε νοιάζει Μπράβο που δε θα χρειαστεί ν΄ αγωνιούμε αν θα φτάσουν τα χρήματα για να έχουν θέρμανση 237 μαθητές τον χειμώνα . Μέσα σ΄ αυτούς μπορεί να είναι ο αδελφός σου, ο φίλος, ο συγγενής σου … αλλά εσένα δε σε νοιάζει…
Μπράβο για το ό,τι δε θα καταφέρουμε να έχουν τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί όσα ονειρεύονται και όσα τους αξίζουν.
Μπράβο που ότι με κόπο, θυσίες, έξοδα και εθελοντική εργασία φτιάχνουμε το διέλυσες.
Μπράβο… Τα κατάφερες… και πάλι.
Μπράβο σε σένα που έσπασες την οροφή του λεβητοστασίου για το κέφι σου, αλλά είπαμε… ας παγώσουν το χειμώνα… εσένα δε σε νοιάζει.
Μπράβο σε σένα που έσπασες το κουδούνι της εισόδου και έτσι θα συνεχιστεί η αγωνία της κάθε μάνας (που μπορεί να είναι η δική σου) να της ανοίξουμε για να παραλάβει το άρρωστο παιδί της .Αλλά είπαμε… εσένα δε σε νοιάζει.
Μπράβο σε σένα που έσπασες την πόρτα της εισόδου αφήνοντάς την ένα μάτσο σίδερα, επικίνδυνα για την ασφάλεια εξάχρονων παιδιών, που ματωμένα θα ψάχνουν βοήθεια … αλλά είπαμε… εσένα δε σε νοιάζει.
Όταν εμείς παλεύουμε για ανοιχτά το απόγευμα σχολεία, που θα αποτελούν χώρους χαλάρωσης, αθλητισμού και πολιτισμού, εσύ δε στάθηκες κοντά μας, γιατί είπαμε… εσένα δε σε νοιάζει.
Μπράβο σε σένα που έσπασες τις βρύσες της αυλής και πήρες τις σωλήνες του ποτίσματος , αφήνοντας παιδιά διψασμένα και κατεστραμμένο τον κήπο που τόσο ονειρευτήκαμε… αλλά είπαμε… εσένα δε σε νοιάζει…
Μπράβο σε σένα που κατέστρεψες τις ζωγραφιές στους τοίχους που με τόσο κόπο φτιάχτηκαν, για να έχουν τα παιδιά των κοντέινερ ένα χαρούμενο περιβάλλον, αλλά είπαμε … εσένα δε σε νοιάζει.
Μπράβο και σε σένα, που άφησες το στίγμα της ομάδας σου στους τοίχους, που τυχαίνει να είναι και δική μου ομάδα. Μόνο που εγώ επέλεξα αυτή την ομάδα, για την ιστορία και τις αρχές της. Γιατί οι δικοί μου άνθρωποι έζησαν από πρώτο χέρι τι θα πει, να σου σπάνε την πόρτα, να σου καταστρέφουν το βιός σου, να ζωγραφίζουν στον τοίχο σου «Ρωμιός», να αντικρίζεις καμένη γη. Και ήρθαν εδώ, στην πατρίδα, πρόσφυγες, κυνηγημένοι και ζούσαν σε παραπήγματα σαν τα κοντέινερ των παιδιών που βεβήλωσες ... αλλά είπαμε… εσένα δε σε νοιάζει.
Ξέρεις όμως κάτι; Εμένα με νοιάζει. Όλους τους δασκάλους τους νοιάζει.
Και όσο και να μη σε νοιάζει, όσο κι αν μας επισκέπτεσαι, όσο και αν καταστρέφεις, εμείς θα συνεχίσουμε να φτιάχνουμε, να ονειρευόμαστε και να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο.
Για τα παιδιά… για τις οικογένειές τους … για τους δασκάλους και για ΣΕΝΑ.
Που κάποια στιγμή μπορεί να καταλάβεις ποιο είναι το χαρακτηριστικό που θα σε κάνει να ξεχωρίζεις αληθινά.
Και τότε πίστεψέ με… θα σε νοιάζει.
Αυγερινός Γεωργόπουλος
Διευθυντής 7ου ΔΣ Αρτέμιδας
anatakti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Υποψήφιος τεχνικός διευθυντής της Νιούκαστλ ο Νταμπίζας
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ας προσπαθήσουμε να νιώσουμε τις Μυροφόρες...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
