2020-05-09 21:17:22
Η κυρία Καραγιάννη, η γυναίκα που βγήκε στο μπαλκόνι του νεοκλασικού της οδού Σταδίου φωνάζοντας για βοήθεια την ώρα που οι φλόγες και οι καπνοί έπνιγαν το κτήριο
μίλησε για τις τραγικές εκείνες στιγμές με αφορμή την εκδήλωση για την αποκάλυψη του μνημείου των θυμάτων 10 χρόνια μετά.
Όπως τονίζει η αδικία θα αποκατασταθεί «αν και όταν βρεθούν οι φονιάδες που χαίρονται τη ζωή τους και τα δικά μας παιδιά είναι στο χώμα».
«Πραγματικά νιώθω ότι δικαιώθηκε ένα κομμάτι της αδικίας που έχουμε υποστεί τόσα χρόνια. Πραγματικά κινδύνευσε η ζωή μας, παραλίγο να καούμε ζωντανοί και όλα αυτά δεν μπορεί κανείς να τα περιγράψει με λόγια. Ήταν τρομακτικό. Σήμερα, μετά από 10 ολόκληρα χρόνια που κανείς δεν είχε ενδιαφερθεί για εμάς μέχρι τώρα, πέρα από εκείνη την ημέρα. Σε ένα μικρό βαθμό νιώθω δικαιωμένη μέσα μου, γιατί η αδικία θα αποκατασταθεί αν και όταν βρεθούν οι φονιάδες που χαίρονται τη ζωή τους και τα δικά μας τα παιδιά είναι στο χώμα» λέει η κυρία Καραγιάννη.
Οι φωτογραφίες της κυρίας Καραγιάννη από την 5η Μαΐου 2010
Μιλώντας για την ημέρα της τραγωδίας λέει ότι «δεν θα τη ξεχάσω ποτέ μέχρι να πεθάνω. Θυμάμαι ότι επί τριάντα λεπτά έλεγα "θα ζήσω ή δεν θα ζήσω, θα ξαναδώ τα παιδιά μου, Θεέ μου" και να μην μπορώ να βγω από το κτίριο για να σωθώ καθώς πυκνοί μαύροι καπνοί με έπνιγαν».
«Από εκείνη την ημέρα γίναμε άλλοι άνθρωποι» εξομολογείται η Μαρία Καραγιάννη
Αλέξανδρος Νικολόπουλος ο οποίος σώθηκε κι αυτός τελευταία στιγμή από το κτίριο της Μarfin.
«Εγώ κατάφερα να βγω από την πόρτα αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνα τα τραγικά λεπτά μέχρι να φτάσω στην πόρτα και να προσπαθώ να ανοίξω την πόρτα ασφαλείας γιατί δεν ήξερα αν θα ανοίξει κιόλα , προκειμένου να βγω έξω και να σωθώ. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι τη στιγμή που βγαίνω έξω κι ακούω τον κόσμο να φωνάζει και να βρίζει» λέει χαρακτηριστικά ο κ. Νικολόπουλος.
anatakti
μίλησε για τις τραγικές εκείνες στιγμές με αφορμή την εκδήλωση για την αποκάλυψη του μνημείου των θυμάτων 10 χρόνια μετά.
Όπως τονίζει η αδικία θα αποκατασταθεί «αν και όταν βρεθούν οι φονιάδες που χαίρονται τη ζωή τους και τα δικά μας παιδιά είναι στο χώμα».
«Πραγματικά νιώθω ότι δικαιώθηκε ένα κομμάτι της αδικίας που έχουμε υποστεί τόσα χρόνια. Πραγματικά κινδύνευσε η ζωή μας, παραλίγο να καούμε ζωντανοί και όλα αυτά δεν μπορεί κανείς να τα περιγράψει με λόγια. Ήταν τρομακτικό. Σήμερα, μετά από 10 ολόκληρα χρόνια που κανείς δεν είχε ενδιαφερθεί για εμάς μέχρι τώρα, πέρα από εκείνη την ημέρα. Σε ένα μικρό βαθμό νιώθω δικαιωμένη μέσα μου, γιατί η αδικία θα αποκατασταθεί αν και όταν βρεθούν οι φονιάδες που χαίρονται τη ζωή τους και τα δικά μας τα παιδιά είναι στο χώμα» λέει η κυρία Καραγιάννη.
Οι φωτογραφίες της κυρίας Καραγιάννη από την 5η Μαΐου 2010
Μιλώντας για την ημέρα της τραγωδίας λέει ότι «δεν θα τη ξεχάσω ποτέ μέχρι να πεθάνω. Θυμάμαι ότι επί τριάντα λεπτά έλεγα "θα ζήσω ή δεν θα ζήσω, θα ξαναδώ τα παιδιά μου, Θεέ μου" και να μην μπορώ να βγω από το κτίριο για να σωθώ καθώς πυκνοί μαύροι καπνοί με έπνιγαν».
«Από εκείνη την ημέρα γίναμε άλλοι άνθρωποι» εξομολογείται η Μαρία Καραγιάννη
Αλέξανδρος Νικολόπουλος ο οποίος σώθηκε κι αυτός τελευταία στιγμή από το κτίριο της Μarfin.
«Εγώ κατάφερα να βγω από την πόρτα αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνα τα τραγικά λεπτά μέχρι να φτάσω στην πόρτα και να προσπαθώ να ανοίξω την πόρτα ασφαλείας γιατί δεν ήξερα αν θα ανοίξει κιόλα , προκειμένου να βγω έξω και να σωθώ. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι τη στιγμή που βγαίνω έξω κι ακούω τον κόσμο να φωνάζει και να βρίζει» λέει χαρακτηριστικά ο κ. Νικολόπουλος.
anatakti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
