2020-05-13 00:26:55
«Να αναβιώσουμε το ευρωπαϊκό σχέδιο με βάση την αλληλεγγύη και τη σύνθεση των διαφορών» αναφέρεται σε κοινό ανακοινωθέν με αφορμή την επέτειο των 70 χρόνων από τη Διακήρυξη Schuman
«Η κρίση της πανδημίας δημιουργεί την ευκαιρία να τεθούν νέες βάσεις στο Ευρωπαϊκό Εγχείρημα και νέες προϋποθέσεις για την οικοδόμηση ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης, προσαρμοσμένου στον 21ο αιώνα», επεσήμαναν σε κοινή δήλωσή τους οι πρόεδροι της Ευρωπαϊκής Ο.Κ.Ε., της ελληνικής Ο.Κ.Ε και της ΟΚΣ της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο της 70ής επετείου της Διακήρυξης Schuman.
Η Διακήρυξη του 1950 αφορούσε τη συγχώνευση οικονομικών συμφερόντων η οποία θα βοηθούσε -μετά τις πληγές που άφησε ο πόλεμος- στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου και θα αποτελούσε το πρώτο βήμα για την ενοποίηση της Ευρώπης.
Στην Κοινή Δήλωση τονίζεται η μοναδικότητα του Ευρωπαϊκού Εγχειρήματος, το οποίο εξασφάλισε ειρήνη, σταθερότητα και ευημερία για τόσο μεγάλο συνεχόμενο χρονικό διάστημα σε τόσους πολλούς ανθρώπους, διασφαλίζοντας την προστασία των ελευθεριών και των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων τους.
Στο κείμενο που υπογράφουν ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (Ε.Ο.Κ.Ε.), κ. Luca Javier, ο Πρόεδρος της ελληνικής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (Ο.Κ.Ε.), κ. Γιώργος Βερνίκος, και οι Πρόεδροι των Οικονομικών και Κοινωνικών Συμβουλίων (Ο.Κ.Σ.) της Βουλγαρίας, της Γαλλίας, της Ιρλανδίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας, της Ρουμανίας, της Σλοβακίας και της Πολωνίας επισημαίνεται ότι:
«Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να δώσουμε ουσιαστικό περιεχόμενο στο κοινωνικό συμβόλαιο του 21ου αιώνα, το οποίο στοχεύει κυρίως στη μείωση των ανισοτήτων που υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή και τα θεμέλια των δημοκρατιών μας.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι απαραίτητη μια συλλογική προσπάθεια. Τα Ευρωπαϊκά Οικονομικά και Κοινωνικά Συμβούλια αποτελούν, μέσω της εκπροσώπησης της οργανωμένης κοινωνίας των πολιτών, ένα προνομιακό χώρο για κοινή ανάπτυξη και προτάσεις. Ένα χώρο σύγκλισης των κινητήριων δυνάμεων των κοινωνιών μας, οι οποίες μπορούν να επιτρέψουν στα εθνικά και ευρωπαϊκά θεσμικά Όργανα να λάβουν ισχυρές και κοινές αποφάσεις. Οι πολλαπλές κρίσεις των τελευταίων δέκα ετών μας έχουν δοκιμάσει, αλλά κάθε φορά βγήκαμε πιο δυνατοί. Σήμερα, ίσως στην πιο κρίσιμη στιγμή -από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου-, για τους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς και τα κράτη, τα λόγια του Robert Schuman μιλούν για το παρόν μας και μας προειδοποιούν ακόμη περισσότερο, για το μέλλον.
Η πανδημία ώθησε την Ευρωπαϊκή Ένωση, μόλις πριν από τέσσερις μήνες, να κάνει επιλογές που θα ήταν αδιανόητες προηγουμένως. Η αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας, η προσωρινή έγκριση καθεστώτων κρατικών ενισχύσεων, η ενεργητική δράση του ΕΚΤ για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του κρατικού χρέους, η εισαγωγή του SURE και του Ταμείου Ανάκαμψης είναι σημαντικές επιλογές που αντικατοπτρίζουν την κατανόησή μας ότι οι οικονομικές επιπτώσεις της υγειονομικής κρίσης στην υγεία υπονομεύουν τα θεμέλια του ευρωπαϊκού σχεδίου.
Με τη διεύρυνση των ρήξεων και την αυξημένη αστάθεια στον κόσμο γύρω μας, δεν ήταν ποτέ τόσο σημαντικό - και τόσο δύσκολο - να διασφαλιστεί και να παγιωθεί η πρόοδος που έχει σημειωθεί μέχρι στιγμής και φέρνει την Ευρώπη πιο κοντά σε θέματα αλληλεγγύης και διαμοιρασμού κοινωνικών και πολιτικών που δύνανται να αναβιώνουν το ευρωπαϊκό σχέδιο. Ως μέρος μιας στρατηγικής βιώσιμης ανάπτυξης οφείλουμε να επανεξετάσουμε τα συστήματα κοινωνικής προστασίας μας, να επενδύσουμε στην κατάρτιση, την τεχνολογική καινοτομία, την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων μας και την ασφάλεια της υγείας ως πυλώνες της ευρωπαϊκής αναγέννησης. Η Ατζέντα του 2030, η οποία εγκρίθηκε για πρώτη φορά από τα Ηνωμένα Έθνη το 2015 και στη συνέχεια υιοθετήθηκε από την Ε.Ε., με την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, είναι η στρατηγική που μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός για συνεχιζόμενους μετασχηματισμούς και ως εκ τούτου πρέπει να παραμείνει ως στρατηγική της Ε.Ε. για την επόμενη δεκαετία, ιδιαίτερα στην αυγή της νέας κρίσης, αυτής του COVID19.
Το μέλλον της Ευρώπης, η Ευρωπαϊκή Αναγέννηση, θα εξαρτηθεί από τη δέσμευση, τη φαντασία και το θάρρος που μπορούμε να επιδείξουμε στις επιλογές των επόμενων μηνών. Επιλογές που πρέπει να γίνουν από κοινού, στη βάση μιας εποικοδομητικής σύνθεσης των διαφορών μας».
anatakti
«Η κρίση της πανδημίας δημιουργεί την ευκαιρία να τεθούν νέες βάσεις στο Ευρωπαϊκό Εγχείρημα και νέες προϋποθέσεις για την οικοδόμηση ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης, προσαρμοσμένου στον 21ο αιώνα», επεσήμαναν σε κοινή δήλωσή τους οι πρόεδροι της Ευρωπαϊκής Ο.Κ.Ε., της ελληνικής Ο.Κ.Ε και της ΟΚΣ της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο της 70ής επετείου της Διακήρυξης Schuman.
Η Διακήρυξη του 1950 αφορούσε τη συγχώνευση οικονομικών συμφερόντων η οποία θα βοηθούσε -μετά τις πληγές που άφησε ο πόλεμος- στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου και θα αποτελούσε το πρώτο βήμα για την ενοποίηση της Ευρώπης.
Στην Κοινή Δήλωση τονίζεται η μοναδικότητα του Ευρωπαϊκού Εγχειρήματος, το οποίο εξασφάλισε ειρήνη, σταθερότητα και ευημερία για τόσο μεγάλο συνεχόμενο χρονικό διάστημα σε τόσους πολλούς ανθρώπους, διασφαλίζοντας την προστασία των ελευθεριών και των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων τους.
Στο κείμενο που υπογράφουν ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (Ε.Ο.Κ.Ε.), κ. Luca Javier, ο Πρόεδρος της ελληνικής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (Ο.Κ.Ε.), κ. Γιώργος Βερνίκος, και οι Πρόεδροι των Οικονομικών και Κοινωνικών Συμβουλίων (Ο.Κ.Σ.) της Βουλγαρίας, της Γαλλίας, της Ιρλανδίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας, της Ρουμανίας, της Σλοβακίας και της Πολωνίας επισημαίνεται ότι:
«Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να δώσουμε ουσιαστικό περιεχόμενο στο κοινωνικό συμβόλαιο του 21ου αιώνα, το οποίο στοχεύει κυρίως στη μείωση των ανισοτήτων που υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή και τα θεμέλια των δημοκρατιών μας.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι απαραίτητη μια συλλογική προσπάθεια. Τα Ευρωπαϊκά Οικονομικά και Κοινωνικά Συμβούλια αποτελούν, μέσω της εκπροσώπησης της οργανωμένης κοινωνίας των πολιτών, ένα προνομιακό χώρο για κοινή ανάπτυξη και προτάσεις. Ένα χώρο σύγκλισης των κινητήριων δυνάμεων των κοινωνιών μας, οι οποίες μπορούν να επιτρέψουν στα εθνικά και ευρωπαϊκά θεσμικά Όργανα να λάβουν ισχυρές και κοινές αποφάσεις. Οι πολλαπλές κρίσεις των τελευταίων δέκα ετών μας έχουν δοκιμάσει, αλλά κάθε φορά βγήκαμε πιο δυνατοί. Σήμερα, ίσως στην πιο κρίσιμη στιγμή -από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου-, για τους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς και τα κράτη, τα λόγια του Robert Schuman μιλούν για το παρόν μας και μας προειδοποιούν ακόμη περισσότερο, για το μέλλον.
Η πανδημία ώθησε την Ευρωπαϊκή Ένωση, μόλις πριν από τέσσερις μήνες, να κάνει επιλογές που θα ήταν αδιανόητες προηγουμένως. Η αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας, η προσωρινή έγκριση καθεστώτων κρατικών ενισχύσεων, η ενεργητική δράση του ΕΚΤ για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του κρατικού χρέους, η εισαγωγή του SURE και του Ταμείου Ανάκαμψης είναι σημαντικές επιλογές που αντικατοπτρίζουν την κατανόησή μας ότι οι οικονομικές επιπτώσεις της υγειονομικής κρίσης στην υγεία υπονομεύουν τα θεμέλια του ευρωπαϊκού σχεδίου.
Με τη διεύρυνση των ρήξεων και την αυξημένη αστάθεια στον κόσμο γύρω μας, δεν ήταν ποτέ τόσο σημαντικό - και τόσο δύσκολο - να διασφαλιστεί και να παγιωθεί η πρόοδος που έχει σημειωθεί μέχρι στιγμής και φέρνει την Ευρώπη πιο κοντά σε θέματα αλληλεγγύης και διαμοιρασμού κοινωνικών και πολιτικών που δύνανται να αναβιώνουν το ευρωπαϊκό σχέδιο. Ως μέρος μιας στρατηγικής βιώσιμης ανάπτυξης οφείλουμε να επανεξετάσουμε τα συστήματα κοινωνικής προστασίας μας, να επενδύσουμε στην κατάρτιση, την τεχνολογική καινοτομία, την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων μας και την ασφάλεια της υγείας ως πυλώνες της ευρωπαϊκής αναγέννησης. Η Ατζέντα του 2030, η οποία εγκρίθηκε για πρώτη φορά από τα Ηνωμένα Έθνη το 2015 και στη συνέχεια υιοθετήθηκε από την Ε.Ε., με την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, είναι η στρατηγική που μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός για συνεχιζόμενους μετασχηματισμούς και ως εκ τούτου πρέπει να παραμείνει ως στρατηγική της Ε.Ε. για την επόμενη δεκαετία, ιδιαίτερα στην αυγή της νέας κρίσης, αυτής του COVID19.
Το μέλλον της Ευρώπης, η Ευρωπαϊκή Αναγέννηση, θα εξαρτηθεί από τη δέσμευση, τη φαντασία και το θάρρος που μπορούμε να επιδείξουμε στις επιλογές των επόμενων μηνών. Επιλογές που πρέπει να γίνουν από κοινού, στη βάση μιας εποικοδομητικής σύνθεσης των διαφορών μας».
anatakti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
