2020-05-14 17:20:14
Παιδί μονογονεϊκής οικογένειας, ο Αναστάσης Ροϊλός από τις Άγριες Μέλισσες, εξομολογήθηκε, τη νύχτα της Τετάρτης, στον Γρηγόρη Αρναούτογλου για το πώς μεγάλωσε μόνο με τη μητέρα του.
“Μεγάλωσα μόνο με τη μητέρα μου. Γεννήθηκα το 1988, πήγα σχολείο το ’90, οι μονογονεϊκές οικογένειες ήταν ελάχιστες. Σε μεγάλο βαθμό ισχύει ότι ήμασταν δακτυλοδεικτούμενοι. Στο σχολείο έλεγαν “γιατί δεν βλέπω τον μπαμπά σου”. Αυτό που μου έδωσε η μητέρα μου από μικρό, ήταν πως ένα κι ένα κάνουν δύο, αυτή είναι η κατάσταση, την ξέρεις από τώρα, δεν σε παραμυθιάζω. Ήξερα από πολύ μικρός τι μου γίνεται.
Ήμουν προστάτης της οικογένειας εκ των πραγμάτων, αλλά δεν είναι κάτι που με έκανε σκληρό ή με έκανε πιο άντρα. Νομίζω ότι δυναμώνεις, ότι σε νοιάζουν άλλα πράγματα. Είχα συνειδητοποιήσει ότι καλύτερα χωρίς πατέρα παρά με έναν κακό πατέρα ή με μια κατάσταση στο σπίτι που δεν θα βοηθούσε την ανάπτυξη.
Η φιγούρα η πατρική είναι ένα ποτ πουρί χαρακτήρων, συμπεριφορών από άλλους γονείς και όχι μόνο. Γεννήθηκα σε αυτή την κατάσταση, δεν έχασα κάτι. Για μένα είναι πολύ πιο ζόρικη η περίπτωση κάποιος να χάσει τον πατέρα του σε μία τρυφερή ηλικία ή σε μία ηλικία πιο μεγάλη με τον οποίο είχε καλή σχέση, παρά αυτό που συνέβη σε μένα. Στην εφηβεία περνάς μια φάση που είσαι αρνητικός προς όλα, δεν θες κανέναν και προσπαθείς να τραβήξεις τον δικό σου δρόμο”, κατέληξε ο Αναστάσης Ροϊλός.
http://www.tvnea.com
“Μεγάλωσα μόνο με τη μητέρα μου. Γεννήθηκα το 1988, πήγα σχολείο το ’90, οι μονογονεϊκές οικογένειες ήταν ελάχιστες. Σε μεγάλο βαθμό ισχύει ότι ήμασταν δακτυλοδεικτούμενοι. Στο σχολείο έλεγαν “γιατί δεν βλέπω τον μπαμπά σου”. Αυτό που μου έδωσε η μητέρα μου από μικρό, ήταν πως ένα κι ένα κάνουν δύο, αυτή είναι η κατάσταση, την ξέρεις από τώρα, δεν σε παραμυθιάζω. Ήξερα από πολύ μικρός τι μου γίνεται.
Ήμουν προστάτης της οικογένειας εκ των πραγμάτων, αλλά δεν είναι κάτι που με έκανε σκληρό ή με έκανε πιο άντρα. Νομίζω ότι δυναμώνεις, ότι σε νοιάζουν άλλα πράγματα. Είχα συνειδητοποιήσει ότι καλύτερα χωρίς πατέρα παρά με έναν κακό πατέρα ή με μια κατάσταση στο σπίτι που δεν θα βοηθούσε την ανάπτυξη.
Η φιγούρα η πατρική είναι ένα ποτ πουρί χαρακτήρων, συμπεριφορών από άλλους γονείς και όχι μόνο. Γεννήθηκα σε αυτή την κατάσταση, δεν έχασα κάτι. Για μένα είναι πολύ πιο ζόρικη η περίπτωση κάποιος να χάσει τον πατέρα του σε μία τρυφερή ηλικία ή σε μία ηλικία πιο μεγάλη με τον οποίο είχε καλή σχέση, παρά αυτό που συνέβη σε μένα. Στην εφηβεία περνάς μια φάση που είσαι αρνητικός προς όλα, δεν θες κανέναν και προσπαθείς να τραβήξεις τον δικό σου δρόμο”, κατέληξε ο Αναστάσης Ροϊλός.
http://www.tvnea.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
