2020-05-30 00:00:41
Ένα κείμενο που πρέπει να μας βάλει σε σοβαρές σκέψεις «Υπάρχουν πολλών ειδών κούρες, πολλών ειδών ειδικές δίαιτες εις τας οποίας υποβάλλεται κανείς για να ικανοποίση ωρισμένην ανάγκην του οργανισμού του ή ωρισμένο καπρίτσιο της μόδας. Κούρα γαλακτοτροφίας, κούρα χορτοφαγίας, κούρα ηλιοθεραπείας, κούρα περιπάτου. Χθες εγνώρισα μίαν νέαν κούρα: την κούρα της ακαθαρσίας.
Ιδού πως μου εξέθεσε τον μηχανισμό της και τα ελατήριά της ο κύριος που την εφήρμοζε:
-Το μυστικόν της ευτυχίας, μου είπε, είναι όχι να δημιουργή νέας ανάγκας και επομένως νέας αφορμάς πόνου, αλλ΄απεναντίας ν΄απλουστεύης τας ανάγκας που έχεις μέχρι του απαραιτήτου, και προ παντός να συμμορφώνεσαι με το περιβάλλον. Το να μεταφέρης και να περιάγης γούστα Άγγλου λόρδου μέσα εις την καθημερινήν ζωήν του κύκλου μας, αυτό αποτελεί όχι προσόν, όχι ευλογίαν, αλλά την μεγαλειτέραν κατάραν που μπορεί να έχη κανείς.
»Να λαχταράς καθαριότητα, υγιεινούς όρους, σχολαστικώς άμεμπτον περιβολήν, τροφήν, τρόπους, την στιγμήν που η ακαθαρσία, απαρατήρητος από τους άλλους σου στήνει καθημερινώς τας απείρους παγίδας της,-Τι συμφορά!
»Δι΄ο και απεφάσισα, αντί να εξαντληθώ σε μάταιες προσπάθειες διορθώσεως του περιβάλλοντος, να συμμορφωθώ απεναντίας με τας συνηθείας και με τα γούστα του περιβάλλοντος αυτού. Έτσι έχω υποβληθεί σε ¨κούρα ακαθαρσίας¨.
-Και πως την εφαρμόζετε;
-Τρώγω ό τι νάναι, πίνω ό τι μου προσφέρουν, ακουμβώ όπου τύχει, αναπνέω όπου και να βρεθώ. Ακόμη περισσότερο: αναζητώ επίτηδες στοιχεία ακαθαρσίας από τα οποία επωφελούμαι.
»Έτσι π.χ. προσπαθώ ώστε το ποτήρι που θα μου φέρουν στο καφενείο να είναι ει δυνατόν γεμάτο σκόνες ή ακόμη και σκουληκάκια, τα πιάτα και τα ποτήρια γεμάτα λίγδα, τα τραπεζομάντηλα άπλυτα, τα φλιτζάνια του καφέ ραγισμένα.
»Στο τραμ ακουμβώ όπου τύχει, επάνω στη λαδωμένη μηχανή ή στους τενεκέδες των επιβατών, στο τραίνο κάθομαι δίχως να τινάξω από τους καναπέδες την καπνιά, και στο δρόμο περιπατώ αμέριμνος δίχως να φοβούμαι ούτε τα μπουριά της σόμπας τον χειμώνα, ούτε τους καταβρεκτήρας το καλοκαίρι.
-Και ο σκοπός της φρικαλέας αυτής διαίτης;
-Να συνηθίσω στο περιβάλλον και ν΄αποκτήσω τρόπον τινά ανοσίαν έναντι των μικροβίων, όπως ο Μιθριδάτης έναντι των δηλητηρίων, ώστε να μην τα φοβούμαι. Τέλος να συνηθίσω στην ακαθαρσία η οποία είχε καταντήσει να μου γίνη σωστός εφιάλτης... Διότι, ξέρετε είμαι και λιγάκι νευρασθενικός...
-Ω: το βλέπω!».
(¨Μακεδονικά Νέα¨, 1939, ¨Ξένιος¨)
Ποιός θα το πίστευε ότι μια ταπεινή εφημερίδα από την Θεσσαλονίκη θα έθετε, 80 χρόνια πριν, τις θεωρητικές βάσεις για την δραματικά επίκαιρη ¨ανοσία της αγέλης¨, που τόσα δεινά έφερε, και φέρνει, στους ανεγκέφαλους που επένδυσαν σ΄αυτήν... Δεν έχετε παρά ν΄αλλάξετε μερικές λεξούλες στο κείμενο για να το μεταφέρετε στην εποχή μας!
Θωμάς Σιταράς Αθηναιογράφος-Συγγραφέας (FB: Σιταράς Θωμάς)
anatakti
Ιδού πως μου εξέθεσε τον μηχανισμό της και τα ελατήριά της ο κύριος που την εφήρμοζε:
-Το μυστικόν της ευτυχίας, μου είπε, είναι όχι να δημιουργή νέας ανάγκας και επομένως νέας αφορμάς πόνου, αλλ΄απεναντίας ν΄απλουστεύης τας ανάγκας που έχεις μέχρι του απαραιτήτου, και προ παντός να συμμορφώνεσαι με το περιβάλλον. Το να μεταφέρης και να περιάγης γούστα Άγγλου λόρδου μέσα εις την καθημερινήν ζωήν του κύκλου μας, αυτό αποτελεί όχι προσόν, όχι ευλογίαν, αλλά την μεγαλειτέραν κατάραν που μπορεί να έχη κανείς.
»Να λαχταράς καθαριότητα, υγιεινούς όρους, σχολαστικώς άμεμπτον περιβολήν, τροφήν, τρόπους, την στιγμήν που η ακαθαρσία, απαρατήρητος από τους άλλους σου στήνει καθημερινώς τας απείρους παγίδας της,-Τι συμφορά!
»Δι΄ο και απεφάσισα, αντί να εξαντληθώ σε μάταιες προσπάθειες διορθώσεως του περιβάλλοντος, να συμμορφωθώ απεναντίας με τας συνηθείας και με τα γούστα του περιβάλλοντος αυτού. Έτσι έχω υποβληθεί σε ¨κούρα ακαθαρσίας¨.
-Και πως την εφαρμόζετε;
-Τρώγω ό τι νάναι, πίνω ό τι μου προσφέρουν, ακουμβώ όπου τύχει, αναπνέω όπου και να βρεθώ. Ακόμη περισσότερο: αναζητώ επίτηδες στοιχεία ακαθαρσίας από τα οποία επωφελούμαι.
»Έτσι π.χ. προσπαθώ ώστε το ποτήρι που θα μου φέρουν στο καφενείο να είναι ει δυνατόν γεμάτο σκόνες ή ακόμη και σκουληκάκια, τα πιάτα και τα ποτήρια γεμάτα λίγδα, τα τραπεζομάντηλα άπλυτα, τα φλιτζάνια του καφέ ραγισμένα.
»Στο τραμ ακουμβώ όπου τύχει, επάνω στη λαδωμένη μηχανή ή στους τενεκέδες των επιβατών, στο τραίνο κάθομαι δίχως να τινάξω από τους καναπέδες την καπνιά, και στο δρόμο περιπατώ αμέριμνος δίχως να φοβούμαι ούτε τα μπουριά της σόμπας τον χειμώνα, ούτε τους καταβρεκτήρας το καλοκαίρι.
-Και ο σκοπός της φρικαλέας αυτής διαίτης;
-Να συνηθίσω στο περιβάλλον και ν΄αποκτήσω τρόπον τινά ανοσίαν έναντι των μικροβίων, όπως ο Μιθριδάτης έναντι των δηλητηρίων, ώστε να μην τα φοβούμαι. Τέλος να συνηθίσω στην ακαθαρσία η οποία είχε καταντήσει να μου γίνη σωστός εφιάλτης... Διότι, ξέρετε είμαι και λιγάκι νευρασθενικός...
-Ω: το βλέπω!».
(¨Μακεδονικά Νέα¨, 1939, ¨Ξένιος¨)
Ποιός θα το πίστευε ότι μια ταπεινή εφημερίδα από την Θεσσαλονίκη θα έθετε, 80 χρόνια πριν, τις θεωρητικές βάσεις για την δραματικά επίκαιρη ¨ανοσία της αγέλης¨, που τόσα δεινά έφερε, και φέρνει, στους ανεγκέφαλους που επένδυσαν σ΄αυτήν... Δεν έχετε παρά ν΄αλλάξετε μερικές λεξούλες στο κείμενο για να το μεταφέρετε στην εποχή μας!
Θωμάς Σιταράς Αθηναιογράφος-Συγγραφέας (FB: Σιταράς Θωμάς)
anatakti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έρχεται "ψαλίδι" στις αποδοχές των Σπανούλη και Πρίντεζη
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βροχές όλη την επόμενη βδομάδα - Η πρόγνωση
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
