2020-06-23 20:58:12
Με την ευκαιρία του εορτασμού της 150ετηρίδος των εγκαινίων (23-5-1854) του Καθολικού της Ιεράς Μονής Αμπελακιωτίσσης, αλλά και της συμπληρώσεως 20 ετών από την κοίμηση (7-8-1984) του αειμνήστου Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Καλλινίκου (Πούλου) δημοσιεύουμε απομαγνητοφωνημένους λόγους του σε εγκαίνια Ιερού Ναού (Αγίου Νεκταρίου Εδέσσης, 25-9-1977).
Ως γνωστόν ο αείμνηστος Μητροπολίτης είχε το χάρισμα της αμεσότητος του λόγου και της ιεραποστολικής και κατηχητικής διδασκαλίας του λαού και μέσα στην ροή της ακολουθίας επεξηγούσε στον λαό τα τελούμενα. Δυστυχώς δεν διασώζεται όλη η συγκεκριμένη ακολουθία, αλλά μερικά ενδεικτικά σημεία, το κήρυγμά του και οι ευχές και ευχαριστίες στο τέλος της θείας Λειτουργίας.
Α) ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΤΗΣ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ
“Οι άγιοι μάρτυρες, των οποίων τα άγια λείψανα βρίσκονται εντός της αργυράς θήκης, εύχομαι να είναι βοήθεια πάντων υμών”.
“Η Αγία Τράπεζα είναι ο Τάφος του Κυρίου. Και όπως ο Νικόδημος ηγόρασε σινδόνα καθαράν, θα βάλωμεν, αφού γίνουν ορισμένες διαδικασίες, την σινδόναν αυτήν, η οποία λέγεται κατασάρκιον και έστω και εάν λιώση πρέπει μόνον ο Αρχιερεύς να την αντικαταστήση, ενδεδυμένος άπασαν την αρχιερατικήν στολήν! όχι απλώς με πετραχήλι και ωμόφορον.
”Και εν τω μεταξύ ο Νικόδημος ηγόρασε σμύρναν και αλόην, αρώματα ωσεί λίτρες εκατόν —τριάντα τρία κιλά αρώματα— γι' αυτό λοιπόν και θα πλύνουμε την Αγία Τράπεζα τώρα με ροδόσταμα και κατόπιν με το Άγιον Μύρον, όπως βαπτίζουμε ένα παιδάκι και το μυρώνουμε, θα μυρώσουμε και την Αγίαν Τράπεζαν.
”Με αυτό (τό ύφασμα) θα σκουπίσωμε την Αγία Τράπεζα και θα κατόπιν θα πάρετε όλοι από ένα φυλακτό, όλοι οι Χριστιανοί”.
“Ο θεμέλιος λίθος της Εκκλησίας είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Δίπλα στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν είναι και οι άγιοι Ευαγγελισταί. Γι' αυτό με κηρομαστίχη θα κολλήσωμε τους αγίους Ευαγγελιστάς εις την Αγίαν Τράπεζαν”.
“Αγαπητοί μου αδελφοί, ο Άγιος Θεός, δια πρεσβειών του εν αγίοις πατρός ημών Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως του θαυματουργού, μας ηξίωσε και ετελέσαμε τα εγκαίνια. Τώρα υπολείπεται και το τρίτον και τελευταίον μέρος της τελετής και αυτή είναι η πρώτη αρχιερατική θεία Λειτουργία. Ποιά θα είναι η τελευταία θεία Λειτουργία δεν ξεύρομε. Εύχομαι να είναι χιλιάδες ετών. Αλλά αυτά είναι του Θεού!
Την πρώτη όμως θεία Λειτουργία, μπορούμε να την παρακολουθήσουμε. Θα κάνουμε κάπως γοργόν ρυθμόν —βέβαια, δεν θα παραλείψουμε τίποτε, διότι δεν έχουμε δικαίωμα να παραλείπουμε από τα ιερά γράμματα— Θα παρακαλέσω ακόμη, αν είναι δυνατόν, όλοι να μείνετε, και θα παρακαλέσω και έξω, που δεν φθάνει η Εκκλησία μέσα, και αυτό γίνεται ό,τι γινότανε και επί της εποχής του ιερού Χρυσοστόμου, έλεγε "εσείς οι Χριστιανοί, λέγει, κάνετε τις Εκκλησίες μικρές!" Απλούστατα! εάν έλθουν όλοι οι ενορίτες οι Εκκλησίες είναι μικρές. Μια και βλέπω αυτήν την ανθρωποθάλασσα, θα παρακαλέσω να μείνετε μέχρι τέλους, να πάρετε το ιερόν αντίδωρον, να πάρετε το φυλαχτόν και να πάτε στην ευλογία του Θεού, διότι κάποτε-κάποτε γίνονται εγκαίνια. Ο Κύριος να είναι μαζί σας και να μας αξιώση να παρακολουθήσουμε την θεία Λειτουργία”.
Β) ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
"Ως φοβερός ο τόπος τούτος. Ουκ έστι τούτο αλλ' οίκος Θεού και αύτη η πύλη του ουρανού".
Επορεύετο, ευλαβές εκκλησίασμα, επορεύετο ο Πατριάρχης Ιακώβ από του φρέατος του Όρχου εις Χαράν της Μεσοποταμίας και έφθασεν εις τόπον λεγόμενον Βαιθήλ και επειδή ενύχτωσε, επήρε μερικούς λίθους από τον τόπον, τους έβαλε σε προσκέφαλον και εκοιμήθη εκεί. Την νύχτα είδε ένα φοβερόν ενύπνιον. Είδε μίαν κλίμακα, είδε μία σκάλα, η οποία εστηρίζετο εις την γήν και έφθανε εις τον ουρανόν και άγγελοι Θεού ανέβαινον και κατέβαινον εις την κλίμακα. Εις δε την κορυφήν ίστατο ο Παντοκράτωρ Κύριος. Και όταν είδε το όραμα αυτό εταράχθη και εφοβήθη, όπως ήταν επόμενον. Και άκουσε την φωνή του Θεού να λέγη: "Εγώ ειμί ο Θεός του πατρός σου Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, μη φοβού! Ο τόπος εις τον οποίον τώρα κοιμάσαι, θα τον δώσω εις σε και εις τους απογόνους σου. Οι απόγονοί σου θα πληθυνθούν σφόδρα, σαν τον άμμο της θαλάσσης, προς δυσμάς, προς βορράν, προς νότον, προς ανατολάς και ενευλογηθήσονται πάσαι αι φυλαί της γης με τον απόγονό σου”, με τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, διότι η Παναγία ήτο εκ του γένους του Αβραάμ, ήτο εκ του γένους Ιακώβ.
Εξύπνησε από το όραμα και είπε, ώ!, λέγει, δεν κατάλαβα ότι είναι Κύριος εις τον τόπον αυτόν! Ετρόμαξε. Και το πρωΐ, όταν εξύπνησε, είπε: "Ως φοβερός ο τόπος ούτος. Ουκ έστι τούτο, αλλ' οίκος Θεού και αύτη η πύλη του ουρανού". Εδώ, λέγει, δεν είναι τυχαία πράγματα. Εδώ είναι φοβερός ο τόπος και η πύλη του ουρανού είναι εδώ, άνοιξε ο ουρανός. Εσηκώθηκε, λοιπόν, το πρωΐ και έχυσε επάνω λάδι και επήρε ένα λιθάρι από αυτά που έβαλε εις προσκέφαλον το καθιέρωσε και αυτό είναι το πρώτον θυσιαστήριον, επίσημο θα λέγαμε θυσιαστήριον.
Και κατόπιν έχομε τους Εβραίους με την Σκηνή του Μαρτυρίου. Δεν είχαν Ναόν. Και ο Δαβίδ, ο Βασιλεύς, εθεώρει μεγάλο κακό να μην έχουν Ναόν και ορκίστηκε και είπε: "Να μη βάλω το κεφάλι μου σε προσκέφαλο, να μην κοιμηθώ, εάν δε κάνω Ναόν Κυρίου!" Αλλά δεν έκανε! Δεν το επέτρεψε ο Θεός, δια δύο φοβερά αμαρτήματα που διέπραξε, δεν το επέτρεψε ο Θεός να κάνη Ναόν. Και ήλθε ο υιός του ο Σολομών, ο οποίος διέθεσε μυθώδη ποσά! Αρκεί να σάς είπω ότι η στέγη του Ναού του Σολομώντος ήτο ολόχρυση. Όλος χρυσός! Και όταν έγιναν τα εγκαίνια, εσφάγησαν είκοσι δύο χιλιάδες βόες και εκατόν είκοσι χιλιάδες πρόβατα. Και έτρωγεν ο λαός επί επτά ημέρας και διασκέδαζε εν τυμπάνω και χορώ με άσματα ιερά εις δόξαν του μεγάλου αυτού γεγονότος.
Και όταν ήλθεν εις την γήν ο Κύριος, πάλιν τον Ναόν ηγάπα, και εις τον Ναόν επήγαινε και εις τας Συναγωγάς. Ο δε πρώτος Χριστιανικός Ναός ήταν το Υπερώον εις τα Ιεροσόλυμα, όπου ο Κύριος παρέδωκε τα Πανάχραντα Μυστήρια.
Οι πρώτοι Χριστιανοί, επήγαιναν και έκαναν την θεία Λειτουργία επάνω στα μνήματα των μαρτύρων. Επάνω εκεί σαν σε Αγία Τράπεζα ετέλουν την θείαν Λειτουργίαν. Επήγαιναν εις τας Κατακόμβας, μέσα, είκοσι μέτρα βαθιά στην γή, επάνω να γυρίζουν μεθυσμένοι Ρωμαίοι και μέσα εις τας κατακόμβας να ψάλλεται ο Θεός και να φωνάζη ο λαός αλληλούϊα, αλληλούϊα, αλληλούϊα, να φωνάζη όλος ο λαός!
Και ήλθεν η εποχή, και όταν πλέον ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο ισαπόστολος εκείνος βασιλεύς, όταν έδωκε ελευθερίαν δια να γίνουν Ναοί, τότε έκτισε η Αγία Ελένη τον περίφημο Ναόν των Ιεροσολύμων της Αναστάσεως, που σώζεται μέχρι σήμερα, την Εκατονταπυλιανή της Πάρου και έτσι έγιναν Ναοί.
Και όταν ήλθε ο Ιουστινιανός θέλησε να αφήση ένα καύχημα, να περάση τον Ναόν του Σολομώντος. Και έγινε ο περίφημος εκείνος Ναός, το όνειρον των Ελλήνων, το όνειρό μας, η Αγια-Σοφιά!... Και όταν είδε τον Ναόν, τον μέγαν αυτόν, το καύχημά το όνειρό μας —πού όταν ακούμε "Αγία Σοφία" πρέπει να περνάη ηλεκτρικόν ρεύμα μέσα στις φλέβες μας— και ετότε είπε το ονομαστόν εκείνο —όταν είδε τον ουρανομήκη Ναόν— είπε εκείνο το συγκινητικόν "Νενίκηκά σε, Σολομών!". Σε ενίκησα, Σολομών˚ διότι έκαμε και κάτι καλύτερο κτίριο και έκαμε Ναόν που δεν συγκρίνεται ποτέ με όλους τους Ναούς των Εβραίων και με όλας τας Συναγωγάς, διότι είναι χριστιανικός Ναός.
Και έκτοτε γίνονται Ναοί, αλλά για ποιόν λόγον να μιλάω γίνονται Ναοί, όταν βλέπω τον περικαλλέστατον αυτόν Ναόν, όταν βλέπω το θαύμα αυτό, διότι μόνον σε θαύμα οφείλεται αυτό που βλέπουμε˚ και ο άγιος Νεκτάριος θαυματούργησε και θαυματουργεί. Ούτε εγώ κατάλαβα, ως Επίσκοπος, ούτε η Επιτροπή κατάλαβε πώς έγινε αυτός ο Ναός! Λέτε και είχαμε ένα νομισματοκοπείον, είχαμε μια βρύση και μόλις θέλαμε κάτι, ανοίγαμε την βρύση και αμέσως έτρεχε χρυσός.
Και έτσι λοιπόν βρεθήκαμε εις τα εγκαίνια σήμερα του ιερού τούτου Ναού.
Και τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω δύο πράγματα. Ίσως μερικοί να υπάρχουν —δέν λέγω απ' εδώ, κανένας ξένος— να περάση και να ιδή τον Ναόν και να μπή μέσα και να μάθη πόσα έδωκαν οι Χριστιανοί —ένας μάλιστα, μια ψυχή, έδωκε τριακοσίας χιλιάδας ανωνύμως, χωρίς να ξέρη ούτε ο Επίσκοπος ποιός είναι! φανταστείτε πόσο ανώνυμος είναι ο άνθρωπος!— όταν περάση, λέγω, θα πή: "Γιατί τόσα χρήματα να ξοδεύωνται για τους Ναούς και να μη γίνωνται νοσοκομεία και σχολεία;". Προδότα Ιούδα, προδότα Ιούδα, προδότα Ιούδα! Όταν ο Ιούδας είδε την αδελφή του Λαζάρου, την Μαρία, να ρίχνη […] Μου λέγεις να κάμω ελεημοσύνη; Σε ερωτώ: φέρε μου όσα ξοδεύονται στο χαρτοπαίγνιο! Αν είχαμε όσα ξοδεύονται στο χαρτοπαίγνιο, θα είμεθα πάμπλουτοι. Εννέα δίς εκατομμύρια, εννιακόσια πενήντα εκατομμύρια δολ. εξοδεύτηκαν εις τα Ηνωμένας Πολιτείας δια καλλυντικά του προσώπου. Αν τα είχαμε στον Νομό Πέλλης θα παίρναμε όλοι περί τις εκατόν χιλιάδας χωρίς να κουραστούμε. Βλέπετε, οικονομία όταν θέλουμε να κάνουμε στην αμαρτία και όχι να μην κάνουμε Ναούς!
Κάθε γενεά θα δίδη το παρόν. Και η γενεά η δική μας, η γενεά η δική σας έδωκε το παρόν. Αφήνετε στα παιδιά σας αυτήν την Εκκλησία για να δείχνετε στα παιδιά σας ότι είσθε άνθρωποι των παραδόσεων, άνθρωποι του Θεού!
Και τέλος, μια παράκληση. Εκάναμε τα εγκαίνια του ιερού Ναού του αγίου Νεκταρίου. Αλλά, μας είπεν ο Απόστολος ότι κάθε ένας είναι και ναός του Θεού˚ "ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω". Θα μπώ λέγει μές στις καρδιές των ανθρώπων και θα κατοικήσω και θα κάνω περίπατο, με όλην μου την ψυχή, όπως θα λέγαμε ανθρωποπαθώς. Έ, λοιπόν, να κάνουμε τα εγκαίνια του ναού μας! Το σώμα μας είναι ναός του Παναγίου Πνεύματος. Τα μάτια μας είναι οι λαμπτήρες, οι πολυέλαιοι. Τα χέρια μας είναι τα μανουάλια ˚ πώς στέκονται τα μανουάλια και κοιτάζουν, έτσι και τα χέρια μας να τα υψώνουμε εις τον ουρανόν. Αγία Τράπεζα είναι η καρδία μας. Ας την πλύνωμε, ας την καθαρίσωμε, με το λουτρό της μετανοίας και της ιεράς εξομολογήσεως, και τότε θα νοιώσουμε διπλά εγκαίνια: τα εγκαίνια του ιερού Ναού του Αγίου Νεκταρίου και τα εγκαίνια της ψυχής μας με την ιερά εξομολόγηση, οπότε θα πάρωμε την θεία Κοινωνία και θα είμεθα έμψυχοι ναοί, και θα μας αξιώση ο Θεός να πάμε στον αχειροποίητον εκείνον Ναόν, επάνω στα Ιεροσόλυμα, στην Άνω Ιερουσαλήμ, όπου ήχος εορταζόντων και βοώντων απαύστως, δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι!”
Γ) ΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
“…Και ήθελα αυτήν την ώρα να εκφράσω τας ευχαριστίας μου προς υμάς (τόν Εφημέριο), προς τα αξιότιμα μέλη της Επιτροπής, προς τον μηχανικόν του ιερού Ναού, προς όλους που εργάσθηκαν χωρίς να λάβουν οβολόν! Αυτήν δε την στιγμήν, αισθάνομαι την υποχρέωση να παρακαλέσω τον Άγιον Θεόν να αναπαύση την ψυχήν της σεβαστής και αγαπητής κεκοιμημένης αδελφής μας Βασιλικής, να την αναπαύση εν σκηναίς δικαίων. Το πνεύμα της τώρα χαίρεται. Αυτή ενόμιζε θα κάνουμε ένα εκκλησάκι, και ενθυμείσθε όλοι θέλατε εκκλησάκι, πλην του Επισκόπου σας, ο οποίος είπε θα γίνη μεγάλος Ναός. Διότι στηρίζομαι σε δύο πόδια γερά˚ το ένα πόδι είναι ο Θεός και το άλλο είναι οι καλοί Χριστιανοί. Έχουμε Χριστιανούς, πάτερ, που μπορούμε όχι Ναούς να χτίζουμε, να κάνουμε θαύματα! Έχουμε και τον άγιο Νεκτάριον, ο οποίος θαυματουργεί. Ακόμη δε ευχαριστώ, από τα βάθη της ψυχής μου τους ανωνύμους και επωνύμους δωρητάς. Πώς να μη θυμηθή κανένας την γερόντισσα που είχε στο μαντήλι της μίαν λίραν και την δίνη στον Άγιον Νεκτάριον; Πώς να μη συγκινηθή κανείς όταν έρχεται και είναι γυναίκα συνταξιούχος, μεγάλης συντάξεως …τού ΟΓΑ! και φέρνει η καϋμένη την σύνταξη στον Άγιον Νεκτάριον; Όχι μονάχα τα μάτια μου κλαίνε, αλλά και τα χέρια μου και τα πόδια μου, αν είναι δυνατόν, θα κλαίνε όταν έχουμε τέτοιους Χριστιανούς. Έ, λοιπόν, ο Ναός αυτός είναι ο καρπός της ευσέβειας των ευλαβών Χριστιανών.
Γι' αυτό σηκώνω τα χέρια μου στον ουρανό, στον Πατέρα μας τον Θεόν, εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και εις το Άγιον Πνεύμα και παρακαλώ να ευλογή όλην την πόλιν αυτήν, όλους τους ευσεβείς Χριστιανούς, όλην την πόλιν και την Ιεράν Μητρόπολιν και συγχρόνως εύχομαι να με αξιώση ο Θεός να κάνομε και έναν άλλον Ναόν πλησίον εις τον Σιδηροδρομικόν Σταθμόν, να εξυπηρετούνται και εκείνοι οι Χριστιανοί. Θα μου πείτε: "θέλουμε Εκκλησίες;". Πώς δεν θέλουμε! Εκκλησίες δεν θέλουμε; Όσες Εκκλησίες ανοίγουμε, τόσο τα εγκλήματα λιγοστεύουν και θα δώση ο Θεός την χαρά.
Πάντως για την χαρά που μου δώσατε σήμερα, που παραλίγο να γκρεμίσετε το τέμπλον λόγω του συνωστισμού —καί μακάρι να έπεφτε! Φτιάχνομε και άλλο τέμπλον! Ψυχές δεν φτιάχνομεν! Ψυχές να βρη κανείς! Τέμπλα και Εκκλησίες φτιάχνομε όσα θέλουμε. Εύχομαι, λέγω, ο άγιος Νεκτάριος να στάζη νέκταρ εις τας καρδίας σας!
Παρακαλώ δε τον άγιον Αρχιμανδρίτην, τον Ιεροκήρυκα της αγιωτάτης Μητροπόλεως Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης, να παρακαλέση τον αδελφόν και ισάδελφον, λίαν αγαπητόν αδελφόν μου, τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης Κύριον Κύριον Ιερόθεον να μας κάνη την χάρη και να έλθη και ο ίδιος εδώ να λειτουργήση και να μας φέρη άγια λείψανα. Να του πήτε είναι απαίτηση όχι του Επισκόπου μόνον˚ και παντός του λαού! Αμήν δεν λέγει ο λαός; —Αμήν. —Νά, όλος ο λαός. Και να δώση η ώρα να κάνουμε πάλιν ακολουθίες.
Αδελφοί τόσος ο ενθουσιασμός ο δικός μου, όσος και οδικός σας, δεν τελειώνουμε ποτέ, ας κάνουμε απόλυση για να μη εκλύεσθε εν τη οδώ, όπως είπαν οι απόστολοι στον Κύριον˚ τον λαόν, λέγει, δός του απόλυσιν, να μην μείνη κανένας στον δρόμο! Τόσην αγάπην έχουν προς τον Κύριον και την εκκλησίαν.
Και κάθε μέραν μέχρι την Κυριακήν, θα γίνεται θεία Λειτουργία, κάθε μέρα. Την Τετάρτη το βράδυ αγρυπνία”.
Πηγή: parembasis
paraklisi
Ως γνωστόν ο αείμνηστος Μητροπολίτης είχε το χάρισμα της αμεσότητος του λόγου και της ιεραποστολικής και κατηχητικής διδασκαλίας του λαού και μέσα στην ροή της ακολουθίας επεξηγούσε στον λαό τα τελούμενα. Δυστυχώς δεν διασώζεται όλη η συγκεκριμένη ακολουθία, αλλά μερικά ενδεικτικά σημεία, το κήρυγμά του και οι ευχές και ευχαριστίες στο τέλος της θείας Λειτουργίας.
Α) ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΤΗΣ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ
“Οι άγιοι μάρτυρες, των οποίων τα άγια λείψανα βρίσκονται εντός της αργυράς θήκης, εύχομαι να είναι βοήθεια πάντων υμών”.
“Η Αγία Τράπεζα είναι ο Τάφος του Κυρίου. Και όπως ο Νικόδημος ηγόρασε σινδόνα καθαράν, θα βάλωμεν, αφού γίνουν ορισμένες διαδικασίες, την σινδόναν αυτήν, η οποία λέγεται κατασάρκιον και έστω και εάν λιώση πρέπει μόνον ο Αρχιερεύς να την αντικαταστήση, ενδεδυμένος άπασαν την αρχιερατικήν στολήν! όχι απλώς με πετραχήλι και ωμόφορον.
”Και εν τω μεταξύ ο Νικόδημος ηγόρασε σμύρναν και αλόην, αρώματα ωσεί λίτρες εκατόν —τριάντα τρία κιλά αρώματα— γι' αυτό λοιπόν και θα πλύνουμε την Αγία Τράπεζα τώρα με ροδόσταμα και κατόπιν με το Άγιον Μύρον, όπως βαπτίζουμε ένα παιδάκι και το μυρώνουμε, θα μυρώσουμε και την Αγίαν Τράπεζαν.
”Με αυτό (τό ύφασμα) θα σκουπίσωμε την Αγία Τράπεζα και θα κατόπιν θα πάρετε όλοι από ένα φυλακτό, όλοι οι Χριστιανοί”.
“Ο θεμέλιος λίθος της Εκκλησίας είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Δίπλα στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν είναι και οι άγιοι Ευαγγελισταί. Γι' αυτό με κηρομαστίχη θα κολλήσωμε τους αγίους Ευαγγελιστάς εις την Αγίαν Τράπεζαν”.
“Αγαπητοί μου αδελφοί, ο Άγιος Θεός, δια πρεσβειών του εν αγίοις πατρός ημών Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως του θαυματουργού, μας ηξίωσε και ετελέσαμε τα εγκαίνια. Τώρα υπολείπεται και το τρίτον και τελευταίον μέρος της τελετής και αυτή είναι η πρώτη αρχιερατική θεία Λειτουργία. Ποιά θα είναι η τελευταία θεία Λειτουργία δεν ξεύρομε. Εύχομαι να είναι χιλιάδες ετών. Αλλά αυτά είναι του Θεού!
Την πρώτη όμως θεία Λειτουργία, μπορούμε να την παρακολουθήσουμε. Θα κάνουμε κάπως γοργόν ρυθμόν —βέβαια, δεν θα παραλείψουμε τίποτε, διότι δεν έχουμε δικαίωμα να παραλείπουμε από τα ιερά γράμματα— Θα παρακαλέσω ακόμη, αν είναι δυνατόν, όλοι να μείνετε, και θα παρακαλέσω και έξω, που δεν φθάνει η Εκκλησία μέσα, και αυτό γίνεται ό,τι γινότανε και επί της εποχής του ιερού Χρυσοστόμου, έλεγε "εσείς οι Χριστιανοί, λέγει, κάνετε τις Εκκλησίες μικρές!" Απλούστατα! εάν έλθουν όλοι οι ενορίτες οι Εκκλησίες είναι μικρές. Μια και βλέπω αυτήν την ανθρωποθάλασσα, θα παρακαλέσω να μείνετε μέχρι τέλους, να πάρετε το ιερόν αντίδωρον, να πάρετε το φυλαχτόν και να πάτε στην ευλογία του Θεού, διότι κάποτε-κάποτε γίνονται εγκαίνια. Ο Κύριος να είναι μαζί σας και να μας αξιώση να παρακολουθήσουμε την θεία Λειτουργία”.
Β) ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
"Ως φοβερός ο τόπος τούτος. Ουκ έστι τούτο αλλ' οίκος Θεού και αύτη η πύλη του ουρανού".
Επορεύετο, ευλαβές εκκλησίασμα, επορεύετο ο Πατριάρχης Ιακώβ από του φρέατος του Όρχου εις Χαράν της Μεσοποταμίας και έφθασεν εις τόπον λεγόμενον Βαιθήλ και επειδή ενύχτωσε, επήρε μερικούς λίθους από τον τόπον, τους έβαλε σε προσκέφαλον και εκοιμήθη εκεί. Την νύχτα είδε ένα φοβερόν ενύπνιον. Είδε μίαν κλίμακα, είδε μία σκάλα, η οποία εστηρίζετο εις την γήν και έφθανε εις τον ουρανόν και άγγελοι Θεού ανέβαινον και κατέβαινον εις την κλίμακα. Εις δε την κορυφήν ίστατο ο Παντοκράτωρ Κύριος. Και όταν είδε το όραμα αυτό εταράχθη και εφοβήθη, όπως ήταν επόμενον. Και άκουσε την φωνή του Θεού να λέγη: "Εγώ ειμί ο Θεός του πατρός σου Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, μη φοβού! Ο τόπος εις τον οποίον τώρα κοιμάσαι, θα τον δώσω εις σε και εις τους απογόνους σου. Οι απόγονοί σου θα πληθυνθούν σφόδρα, σαν τον άμμο της θαλάσσης, προς δυσμάς, προς βορράν, προς νότον, προς ανατολάς και ενευλογηθήσονται πάσαι αι φυλαί της γης με τον απόγονό σου”, με τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, διότι η Παναγία ήτο εκ του γένους του Αβραάμ, ήτο εκ του γένους Ιακώβ.
Εξύπνησε από το όραμα και είπε, ώ!, λέγει, δεν κατάλαβα ότι είναι Κύριος εις τον τόπον αυτόν! Ετρόμαξε. Και το πρωΐ, όταν εξύπνησε, είπε: "Ως φοβερός ο τόπος ούτος. Ουκ έστι τούτο, αλλ' οίκος Θεού και αύτη η πύλη του ουρανού". Εδώ, λέγει, δεν είναι τυχαία πράγματα. Εδώ είναι φοβερός ο τόπος και η πύλη του ουρανού είναι εδώ, άνοιξε ο ουρανός. Εσηκώθηκε, λοιπόν, το πρωΐ και έχυσε επάνω λάδι και επήρε ένα λιθάρι από αυτά που έβαλε εις προσκέφαλον το καθιέρωσε και αυτό είναι το πρώτον θυσιαστήριον, επίσημο θα λέγαμε θυσιαστήριον.
Και κατόπιν έχομε τους Εβραίους με την Σκηνή του Μαρτυρίου. Δεν είχαν Ναόν. Και ο Δαβίδ, ο Βασιλεύς, εθεώρει μεγάλο κακό να μην έχουν Ναόν και ορκίστηκε και είπε: "Να μη βάλω το κεφάλι μου σε προσκέφαλο, να μην κοιμηθώ, εάν δε κάνω Ναόν Κυρίου!" Αλλά δεν έκανε! Δεν το επέτρεψε ο Θεός, δια δύο φοβερά αμαρτήματα που διέπραξε, δεν το επέτρεψε ο Θεός να κάνη Ναόν. Και ήλθε ο υιός του ο Σολομών, ο οποίος διέθεσε μυθώδη ποσά! Αρκεί να σάς είπω ότι η στέγη του Ναού του Σολομώντος ήτο ολόχρυση. Όλος χρυσός! Και όταν έγιναν τα εγκαίνια, εσφάγησαν είκοσι δύο χιλιάδες βόες και εκατόν είκοσι χιλιάδες πρόβατα. Και έτρωγεν ο λαός επί επτά ημέρας και διασκέδαζε εν τυμπάνω και χορώ με άσματα ιερά εις δόξαν του μεγάλου αυτού γεγονότος.
Και όταν ήλθεν εις την γήν ο Κύριος, πάλιν τον Ναόν ηγάπα, και εις τον Ναόν επήγαινε και εις τας Συναγωγάς. Ο δε πρώτος Χριστιανικός Ναός ήταν το Υπερώον εις τα Ιεροσόλυμα, όπου ο Κύριος παρέδωκε τα Πανάχραντα Μυστήρια.
Οι πρώτοι Χριστιανοί, επήγαιναν και έκαναν την θεία Λειτουργία επάνω στα μνήματα των μαρτύρων. Επάνω εκεί σαν σε Αγία Τράπεζα ετέλουν την θείαν Λειτουργίαν. Επήγαιναν εις τας Κατακόμβας, μέσα, είκοσι μέτρα βαθιά στην γή, επάνω να γυρίζουν μεθυσμένοι Ρωμαίοι και μέσα εις τας κατακόμβας να ψάλλεται ο Θεός και να φωνάζη ο λαός αλληλούϊα, αλληλούϊα, αλληλούϊα, να φωνάζη όλος ο λαός!
Και ήλθεν η εποχή, και όταν πλέον ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο ισαπόστολος εκείνος βασιλεύς, όταν έδωκε ελευθερίαν δια να γίνουν Ναοί, τότε έκτισε η Αγία Ελένη τον περίφημο Ναόν των Ιεροσολύμων της Αναστάσεως, που σώζεται μέχρι σήμερα, την Εκατονταπυλιανή της Πάρου και έτσι έγιναν Ναοί.
Και όταν ήλθε ο Ιουστινιανός θέλησε να αφήση ένα καύχημα, να περάση τον Ναόν του Σολομώντος. Και έγινε ο περίφημος εκείνος Ναός, το όνειρον των Ελλήνων, το όνειρό μας, η Αγια-Σοφιά!... Και όταν είδε τον Ναόν, τον μέγαν αυτόν, το καύχημά το όνειρό μας —πού όταν ακούμε "Αγία Σοφία" πρέπει να περνάη ηλεκτρικόν ρεύμα μέσα στις φλέβες μας— και ετότε είπε το ονομαστόν εκείνο —όταν είδε τον ουρανομήκη Ναόν— είπε εκείνο το συγκινητικόν "Νενίκηκά σε, Σολομών!". Σε ενίκησα, Σολομών˚ διότι έκαμε και κάτι καλύτερο κτίριο και έκαμε Ναόν που δεν συγκρίνεται ποτέ με όλους τους Ναούς των Εβραίων και με όλας τας Συναγωγάς, διότι είναι χριστιανικός Ναός.
Και έκτοτε γίνονται Ναοί, αλλά για ποιόν λόγον να μιλάω γίνονται Ναοί, όταν βλέπω τον περικαλλέστατον αυτόν Ναόν, όταν βλέπω το θαύμα αυτό, διότι μόνον σε θαύμα οφείλεται αυτό που βλέπουμε˚ και ο άγιος Νεκτάριος θαυματούργησε και θαυματουργεί. Ούτε εγώ κατάλαβα, ως Επίσκοπος, ούτε η Επιτροπή κατάλαβε πώς έγινε αυτός ο Ναός! Λέτε και είχαμε ένα νομισματοκοπείον, είχαμε μια βρύση και μόλις θέλαμε κάτι, ανοίγαμε την βρύση και αμέσως έτρεχε χρυσός.
Και έτσι λοιπόν βρεθήκαμε εις τα εγκαίνια σήμερα του ιερού τούτου Ναού.
Και τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω δύο πράγματα. Ίσως μερικοί να υπάρχουν —δέν λέγω απ' εδώ, κανένας ξένος— να περάση και να ιδή τον Ναόν και να μπή μέσα και να μάθη πόσα έδωκαν οι Χριστιανοί —ένας μάλιστα, μια ψυχή, έδωκε τριακοσίας χιλιάδας ανωνύμως, χωρίς να ξέρη ούτε ο Επίσκοπος ποιός είναι! φανταστείτε πόσο ανώνυμος είναι ο άνθρωπος!— όταν περάση, λέγω, θα πή: "Γιατί τόσα χρήματα να ξοδεύωνται για τους Ναούς και να μη γίνωνται νοσοκομεία και σχολεία;". Προδότα Ιούδα, προδότα Ιούδα, προδότα Ιούδα! Όταν ο Ιούδας είδε την αδελφή του Λαζάρου, την Μαρία, να ρίχνη […] Μου λέγεις να κάμω ελεημοσύνη; Σε ερωτώ: φέρε μου όσα ξοδεύονται στο χαρτοπαίγνιο! Αν είχαμε όσα ξοδεύονται στο χαρτοπαίγνιο, θα είμεθα πάμπλουτοι. Εννέα δίς εκατομμύρια, εννιακόσια πενήντα εκατομμύρια δολ. εξοδεύτηκαν εις τα Ηνωμένας Πολιτείας δια καλλυντικά του προσώπου. Αν τα είχαμε στον Νομό Πέλλης θα παίρναμε όλοι περί τις εκατόν χιλιάδας χωρίς να κουραστούμε. Βλέπετε, οικονομία όταν θέλουμε να κάνουμε στην αμαρτία και όχι να μην κάνουμε Ναούς!
Κάθε γενεά θα δίδη το παρόν. Και η γενεά η δική μας, η γενεά η δική σας έδωκε το παρόν. Αφήνετε στα παιδιά σας αυτήν την Εκκλησία για να δείχνετε στα παιδιά σας ότι είσθε άνθρωποι των παραδόσεων, άνθρωποι του Θεού!
Και τέλος, μια παράκληση. Εκάναμε τα εγκαίνια του ιερού Ναού του αγίου Νεκταρίου. Αλλά, μας είπεν ο Απόστολος ότι κάθε ένας είναι και ναός του Θεού˚ "ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω". Θα μπώ λέγει μές στις καρδιές των ανθρώπων και θα κατοικήσω και θα κάνω περίπατο, με όλην μου την ψυχή, όπως θα λέγαμε ανθρωποπαθώς. Έ, λοιπόν, να κάνουμε τα εγκαίνια του ναού μας! Το σώμα μας είναι ναός του Παναγίου Πνεύματος. Τα μάτια μας είναι οι λαμπτήρες, οι πολυέλαιοι. Τα χέρια μας είναι τα μανουάλια ˚ πώς στέκονται τα μανουάλια και κοιτάζουν, έτσι και τα χέρια μας να τα υψώνουμε εις τον ουρανόν. Αγία Τράπεζα είναι η καρδία μας. Ας την πλύνωμε, ας την καθαρίσωμε, με το λουτρό της μετανοίας και της ιεράς εξομολογήσεως, και τότε θα νοιώσουμε διπλά εγκαίνια: τα εγκαίνια του ιερού Ναού του Αγίου Νεκταρίου και τα εγκαίνια της ψυχής μας με την ιερά εξομολόγηση, οπότε θα πάρωμε την θεία Κοινωνία και θα είμεθα έμψυχοι ναοί, και θα μας αξιώση ο Θεός να πάμε στον αχειροποίητον εκείνον Ναόν, επάνω στα Ιεροσόλυμα, στην Άνω Ιερουσαλήμ, όπου ήχος εορταζόντων και βοώντων απαύστως, δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι!”
Γ) ΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
“…Και ήθελα αυτήν την ώρα να εκφράσω τας ευχαριστίας μου προς υμάς (τόν Εφημέριο), προς τα αξιότιμα μέλη της Επιτροπής, προς τον μηχανικόν του ιερού Ναού, προς όλους που εργάσθηκαν χωρίς να λάβουν οβολόν! Αυτήν δε την στιγμήν, αισθάνομαι την υποχρέωση να παρακαλέσω τον Άγιον Θεόν να αναπαύση την ψυχήν της σεβαστής και αγαπητής κεκοιμημένης αδελφής μας Βασιλικής, να την αναπαύση εν σκηναίς δικαίων. Το πνεύμα της τώρα χαίρεται. Αυτή ενόμιζε θα κάνουμε ένα εκκλησάκι, και ενθυμείσθε όλοι θέλατε εκκλησάκι, πλην του Επισκόπου σας, ο οποίος είπε θα γίνη μεγάλος Ναός. Διότι στηρίζομαι σε δύο πόδια γερά˚ το ένα πόδι είναι ο Θεός και το άλλο είναι οι καλοί Χριστιανοί. Έχουμε Χριστιανούς, πάτερ, που μπορούμε όχι Ναούς να χτίζουμε, να κάνουμε θαύματα! Έχουμε και τον άγιο Νεκτάριον, ο οποίος θαυματουργεί. Ακόμη δε ευχαριστώ, από τα βάθη της ψυχής μου τους ανωνύμους και επωνύμους δωρητάς. Πώς να μη θυμηθή κανένας την γερόντισσα που είχε στο μαντήλι της μίαν λίραν και την δίνη στον Άγιον Νεκτάριον; Πώς να μη συγκινηθή κανείς όταν έρχεται και είναι γυναίκα συνταξιούχος, μεγάλης συντάξεως …τού ΟΓΑ! και φέρνει η καϋμένη την σύνταξη στον Άγιον Νεκτάριον; Όχι μονάχα τα μάτια μου κλαίνε, αλλά και τα χέρια μου και τα πόδια μου, αν είναι δυνατόν, θα κλαίνε όταν έχουμε τέτοιους Χριστιανούς. Έ, λοιπόν, ο Ναός αυτός είναι ο καρπός της ευσέβειας των ευλαβών Χριστιανών.
Γι' αυτό σηκώνω τα χέρια μου στον ουρανό, στον Πατέρα μας τον Θεόν, εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και εις το Άγιον Πνεύμα και παρακαλώ να ευλογή όλην την πόλιν αυτήν, όλους τους ευσεβείς Χριστιανούς, όλην την πόλιν και την Ιεράν Μητρόπολιν και συγχρόνως εύχομαι να με αξιώση ο Θεός να κάνομε και έναν άλλον Ναόν πλησίον εις τον Σιδηροδρομικόν Σταθμόν, να εξυπηρετούνται και εκείνοι οι Χριστιανοί. Θα μου πείτε: "θέλουμε Εκκλησίες;". Πώς δεν θέλουμε! Εκκλησίες δεν θέλουμε; Όσες Εκκλησίες ανοίγουμε, τόσο τα εγκλήματα λιγοστεύουν και θα δώση ο Θεός την χαρά.
Πάντως για την χαρά που μου δώσατε σήμερα, που παραλίγο να γκρεμίσετε το τέμπλον λόγω του συνωστισμού —καί μακάρι να έπεφτε! Φτιάχνομε και άλλο τέμπλον! Ψυχές δεν φτιάχνομεν! Ψυχές να βρη κανείς! Τέμπλα και Εκκλησίες φτιάχνομε όσα θέλουμε. Εύχομαι, λέγω, ο άγιος Νεκτάριος να στάζη νέκταρ εις τας καρδίας σας!
Παρακαλώ δε τον άγιον Αρχιμανδρίτην, τον Ιεροκήρυκα της αγιωτάτης Μητροπόλεως Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης, να παρακαλέση τον αδελφόν και ισάδελφον, λίαν αγαπητόν αδελφόν μου, τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης Κύριον Κύριον Ιερόθεον να μας κάνη την χάρη και να έλθη και ο ίδιος εδώ να λειτουργήση και να μας φέρη άγια λείψανα. Να του πήτε είναι απαίτηση όχι του Επισκόπου μόνον˚ και παντός του λαού! Αμήν δεν λέγει ο λαός; —Αμήν. —Νά, όλος ο λαός. Και να δώση η ώρα να κάνουμε πάλιν ακολουθίες.
Αδελφοί τόσος ο ενθουσιασμός ο δικός μου, όσος και οδικός σας, δεν τελειώνουμε ποτέ, ας κάνουμε απόλυση για να μη εκλύεσθε εν τη οδώ, όπως είπαν οι απόστολοι στον Κύριον˚ τον λαόν, λέγει, δός του απόλυσιν, να μην μείνη κανένας στον δρόμο! Τόσην αγάπην έχουν προς τον Κύριον και την εκκλησίαν.
Και κάθε μέραν μέχρι την Κυριακήν, θα γίνεται θεία Λειτουργία, κάθε μέρα. Την Τετάρτη το βράδυ αγρυπνία”.
Πηγή: parembasis
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙ: Εθελοντική Αιμοδοσία στον χώρο του Αγροτικού Ιατρείου.
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
