2020-07-12 20:08:51
ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΦΙΛΟΥ
Το καλοκαίρι του 1977 ανέβηκα στο Άγιον Όρος για προσκύνημα, με τρείς φίλους μου δασκάλους από την Κόρινθο. Ο Γέροντας Παΐσιος έμενε τότε στο κελί του Τιμίου Σταυρού, στην Καψάλα. Μας υποδέχτηκε και καθίσαμε στις γνωστές «πολυθρόνες» από κούτσουρα.
Δίπλα ακριβώς ήταν ο τάφος του Γέροντά του π. Τύχωνα, με κρεμασμένο στο σταυρό ένα τεράστιο κομποσχοίνι. Αφού μας κέρασε το παραδοσιακό αγιορείτικο λουκούμι και νεράκι, συμβούλεψε τους δασκάλους φίλους μου πώς να φέρονται στα παιδιά στο σχολείο.
«Πρέπει να καταλάβει το παιδί», έλεγε, «ότι το αγαπάτε. Αν το καταλάβει αυτό, θα έχει μεγάλη επιτυχία το έργο σας.
Μετά το διδακτικό έργο, συμβουλεύετε τα παιδιά να εκκλησιάζονται, να εξομολογούνται από μικρά, αλλά με την θέλησή τους και όχι καταναγκαστικά».
Το 1979 ανέβηκα και πάλι στο Όρος με τον γιό μου Άγγελο. Συναντήσαμε τον Γέροντα στην ρεματιά που ανεβαίνει από την Μονή Ιβήρων και φτάνει στην Παναγούδα. Του έκανα παράπονα για τον γιό μου, ότι είναι «ζωηρός και λίγο ανυπάκουος» (ο Άγγελος ήταν τότε 18 ετών).
Εκείνος τον κοίταξε βαθιά στα μάτια και είπε:
«Ο Άγγελος είναι πολύ καλό παιδί. Θα προκόψει στην ζωή, αρκεί να μείνει μακριά από την σάρκα και να κρατηθεί καθαρός και αμόλυντος. Εσείς δεν πρέπει να του φέρεστε απότομα, όταν παρακούει. Με καλοσύνη και αγάπη μόνο».
Στην συνέχεια, απευθυνόμενος στον ίδιο, είπε:
«Κι εσύ, παιδί μου, έχεις υποχρέωση να ακούς τον πατέρα σου. Ακούγοντας τον πατέρα σου, ευαρεστείς τον Θεό και όλα θα σου έρθουν ευνοϊκά».
«Κι εσείς, όπως είπαμε, στο παιδί μαλακά να φέρεστε, με αγάπη και καλοσύνη, γιατί αυτά που κάνει τώρα ο Άγγελος, τα κάνατε κι εσείς όταν ήσασταν νέος».
Το παιδί γέλασε εκείνη την ώρα όταν τα άκουσε αυτά.
Πήρε θάρρος και τον ρώτησε:
«Γέροντα, να δώσω εξετάσεις στην Σχολή Ικάρων;» ο Γέροντας τον ξανακοίταξε και του απάντησε: «Αφού σ’ αρέσει τόσο πολύ, να δώσεις εξετάσεις.
Μόνο γράψε μου τις ημερομηνίες, να προσευχηθώ κι εγώ από ‘δω, για να τα πας καλά».
Φεύγοντας του είπε: «Άντε, στην ευχή του Θεού, παιδί μου. Οι γυναίκες είναι, ας πούμε, λίγο κουτές. Μία γυναίκα που θα πάει στην αγορά να αγοράσει-ας υποθέσουμε-πιάτα θα δει εδώ, θα ψάξει από εκεί, μέχρις ότου βρει πιάτα με λουλουδάκια. Όμως, λίγο εδώ προσκολλάται, λίγο εκεί προσκολλάται, με αποτέλεσμα η καρδιά της να δίνεται στα μάταια ή στον πειρασμό και στο τέλος δεν μένει τίποτα για τον Χριστό. Μήπως, αν φας το φαγητό σε πιάτα με λουλουδάκια, θα είναι πιο νόστιμο;
- Εσείς που ζείτε στον κόσμο, για να αγαπήσετε τον Χριστό, θα πρέπει πρώτα να αγαπήσετε τους ανθρώπους.
- Φροντίστε να βρείτε ή να φτιάξετε σπίτι έξω από το τρελάδικο των πόλεων. Κάποτε ο πόλεμος έδιωχνε τους ανθρώπους από τις πολυκατοικίες. Σήμερα τους διώχνει ο πολιτισμός, που είναι χειρότερος πόλεμος.
- Το ζωηρό, ανήσυχο παιδί, αν μπλέξει με ήρωες, θα γίνει ήρωας, αν μπλέξει με φονιάδες, θα γίνει φονιάς, αν μπλέξει με αγίους, θα γίνει άγιος. Ενώ το ήσυχο, το φρόνιμο παιδάκι, γενικά έχει σταθερή πορεία στην ζωή του, δηλαδή δύσκολα θα παρασυρθεί.
Οι γυναίκες μιλούν με την καρδιά. Στην δική σου γυναίκα χρησιμοποίησε και λίγη καρδιά. Μην μιλάς μόνο με την λογική.
- Τα μικρά παιδιά έχουν την χάρη του Αγίου Βαπτίσματος. Αν προσπαθήσουν, αν αγωνιστούν, τότε αποκτούν και το διορατικό χάρισμα (την «πνευματική τηλεόραση»), όπως και οι πρωτόπλαστοι, που-συν τοις άλλοις-είχαν και αυτό το χάρισμα.
- Ο Θεός με τον σεισμό κουνάει την γη. Αν υποθέσουν ότι είχε στα χέρια ου μία συσκευή και σιγά-σιγά αύξανε τα ρίχτερ γυρνώντας ένα διακόπτη, θα ταρακουνιόταν όλο και περισσότερο η γη. Τότε, αν μία φωνή εξ ουρανού φώναζε για μετάνοια των ανθρώπων, όσοι μετανοούσαν μ’ αυτόν τον αναγκαστικό τρόπο, θα δημιουργούσαν προβλήματα στον Παράδεισο. Γι’ αυτό, πρώτα δίνουμε εξετάσεις για τον Παράδεισο-κι αυτό γίνεται σ’ αυτήν την ζωή-και μετά πηγαίνουμε εκεί, εφόσον πετύχουμε στις εξετάσεις.
Μόνο να περιμένεις με υπομονή να ωριμάσει ο καρπός και να πέσει. Γι’αυτό οι γονείς εμπιστευτείτε τα παιδιά σας στον Θεό. Όταν τα παιδιά δεν ακούν μία-δύο-τρεις, εμπιστευτείτε τα στον Θεό. Γιατί εσείς δημιουργήσατε την σάρκα τους, αλλά ο Θεός την ψυχή τους. Επομένως, ο Θεός είναι υποχρεωμένος να νοιαστεί γι’ αυτά.
- Για να κάνουμε καρδιακή προσευχή, πρέπει να κάνουμε δικό μας τον πόνο του άλλου.
- Πολλοί άγιοι θα ήθελαν να ζήσουν στην εποχή μας και να κάνουν τον αγώνα μας.
- Ήρθε η εποχή που θα χωρίσουν τα πρόβατα από τα κατσίκια. Άλλοτε, αν σε μία υπηρεσία βρίσκονταν δέκα άτομα, οι μισοί ήταν άνθρωποι πιστοί, οι τρεις αδιάφοροι και οι δύο άπιστοι. Ωστόσο, οι αδιάφοροι έλεγαν στους πιστούς: “Πάρτε δύο δραχμές κι ανάψτε μας ένα κερί την Κυριακή που θα πάτε στην Εκκλησία”. Σήμερα, από εκείνους τους δέκα, μόνον ένας είναι πια πιστός. Κι αυτός, για να βρει κι άλλον, θα πρέπει να ψάξει μακριά. Από την μιά θα έχουμε ακολουθίες και αγρυπνίες και από την άλλη γλέντια και διασκεδάσεις.
- Η αληθινή Ένωση (των Εκκλησιών) θα γίνει από ανθρώπους που είναι πραγματικά ενωμένοι με τον Θεό. Δεν θα γίνει με χαρτιά και συμφωνητικά!
Από το βιβλίο: «ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ«, Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924-1994.
paraklisi
Το καλοκαίρι του 1977 ανέβηκα στο Άγιον Όρος για προσκύνημα, με τρείς φίλους μου δασκάλους από την Κόρινθο. Ο Γέροντας Παΐσιος έμενε τότε στο κελί του Τιμίου Σταυρού, στην Καψάλα. Μας υποδέχτηκε και καθίσαμε στις γνωστές «πολυθρόνες» από κούτσουρα.
Δίπλα ακριβώς ήταν ο τάφος του Γέροντά του π. Τύχωνα, με κρεμασμένο στο σταυρό ένα τεράστιο κομποσχοίνι. Αφού μας κέρασε το παραδοσιακό αγιορείτικο λουκούμι και νεράκι, συμβούλεψε τους δασκάλους φίλους μου πώς να φέρονται στα παιδιά στο σχολείο.
«Πρέπει να καταλάβει το παιδί», έλεγε, «ότι το αγαπάτε. Αν το καταλάβει αυτό, θα έχει μεγάλη επιτυχία το έργο σας.
Μετά το διδακτικό έργο, συμβουλεύετε τα παιδιά να εκκλησιάζονται, να εξομολογούνται από μικρά, αλλά με την θέλησή τους και όχι καταναγκαστικά».
Το 1979 ανέβηκα και πάλι στο Όρος με τον γιό μου Άγγελο. Συναντήσαμε τον Γέροντα στην ρεματιά που ανεβαίνει από την Μονή Ιβήρων και φτάνει στην Παναγούδα. Του έκανα παράπονα για τον γιό μου, ότι είναι «ζωηρός και λίγο ανυπάκουος» (ο Άγγελος ήταν τότε 18 ετών).
Εκείνος τον κοίταξε βαθιά στα μάτια και είπε:
«Ο Άγγελος είναι πολύ καλό παιδί. Θα προκόψει στην ζωή, αρκεί να μείνει μακριά από την σάρκα και να κρατηθεί καθαρός και αμόλυντος. Εσείς δεν πρέπει να του φέρεστε απότομα, όταν παρακούει. Με καλοσύνη και αγάπη μόνο».
Στην συνέχεια, απευθυνόμενος στον ίδιο, είπε:
«Κι εσύ, παιδί μου, έχεις υποχρέωση να ακούς τον πατέρα σου. Ακούγοντας τον πατέρα σου, ευαρεστείς τον Θεό και όλα θα σου έρθουν ευνοϊκά».
«Κι εσείς, όπως είπαμε, στο παιδί μαλακά να φέρεστε, με αγάπη και καλοσύνη, γιατί αυτά που κάνει τώρα ο Άγγελος, τα κάνατε κι εσείς όταν ήσασταν νέος».
Το παιδί γέλασε εκείνη την ώρα όταν τα άκουσε αυτά.
Πήρε θάρρος και τον ρώτησε:
«Γέροντα, να δώσω εξετάσεις στην Σχολή Ικάρων;» ο Γέροντας τον ξανακοίταξε και του απάντησε: «Αφού σ’ αρέσει τόσο πολύ, να δώσεις εξετάσεις.
Μόνο γράψε μου τις ημερομηνίες, να προσευχηθώ κι εγώ από ‘δω, για να τα πας καλά».
Φεύγοντας του είπε: «Άντε, στην ευχή του Θεού, παιδί μου. Οι γυναίκες είναι, ας πούμε, λίγο κουτές. Μία γυναίκα που θα πάει στην αγορά να αγοράσει-ας υποθέσουμε-πιάτα θα δει εδώ, θα ψάξει από εκεί, μέχρις ότου βρει πιάτα με λουλουδάκια. Όμως, λίγο εδώ προσκολλάται, λίγο εκεί προσκολλάται, με αποτέλεσμα η καρδιά της να δίνεται στα μάταια ή στον πειρασμό και στο τέλος δεν μένει τίποτα για τον Χριστό. Μήπως, αν φας το φαγητό σε πιάτα με λουλουδάκια, θα είναι πιο νόστιμο;
- Εσείς που ζείτε στον κόσμο, για να αγαπήσετε τον Χριστό, θα πρέπει πρώτα να αγαπήσετε τους ανθρώπους.
- Φροντίστε να βρείτε ή να φτιάξετε σπίτι έξω από το τρελάδικο των πόλεων. Κάποτε ο πόλεμος έδιωχνε τους ανθρώπους από τις πολυκατοικίες. Σήμερα τους διώχνει ο πολιτισμός, που είναι χειρότερος πόλεμος.
- Το ζωηρό, ανήσυχο παιδί, αν μπλέξει με ήρωες, θα γίνει ήρωας, αν μπλέξει με φονιάδες, θα γίνει φονιάς, αν μπλέξει με αγίους, θα γίνει άγιος. Ενώ το ήσυχο, το φρόνιμο παιδάκι, γενικά έχει σταθερή πορεία στην ζωή του, δηλαδή δύσκολα θα παρασυρθεί.
Οι γυναίκες μιλούν με την καρδιά. Στην δική σου γυναίκα χρησιμοποίησε και λίγη καρδιά. Μην μιλάς μόνο με την λογική.
- Τα μικρά παιδιά έχουν την χάρη του Αγίου Βαπτίσματος. Αν προσπαθήσουν, αν αγωνιστούν, τότε αποκτούν και το διορατικό χάρισμα (την «πνευματική τηλεόραση»), όπως και οι πρωτόπλαστοι, που-συν τοις άλλοις-είχαν και αυτό το χάρισμα.
- Ο Θεός με τον σεισμό κουνάει την γη. Αν υποθέσουν ότι είχε στα χέρια ου μία συσκευή και σιγά-σιγά αύξανε τα ρίχτερ γυρνώντας ένα διακόπτη, θα ταρακουνιόταν όλο και περισσότερο η γη. Τότε, αν μία φωνή εξ ουρανού φώναζε για μετάνοια των ανθρώπων, όσοι μετανοούσαν μ’ αυτόν τον αναγκαστικό τρόπο, θα δημιουργούσαν προβλήματα στον Παράδεισο. Γι’ αυτό, πρώτα δίνουμε εξετάσεις για τον Παράδεισο-κι αυτό γίνεται σ’ αυτήν την ζωή-και μετά πηγαίνουμε εκεί, εφόσον πετύχουμε στις εξετάσεις.
Μόνο να περιμένεις με υπομονή να ωριμάσει ο καρπός και να πέσει. Γι’αυτό οι γονείς εμπιστευτείτε τα παιδιά σας στον Θεό. Όταν τα παιδιά δεν ακούν μία-δύο-τρεις, εμπιστευτείτε τα στον Θεό. Γιατί εσείς δημιουργήσατε την σάρκα τους, αλλά ο Θεός την ψυχή τους. Επομένως, ο Θεός είναι υποχρεωμένος να νοιαστεί γι’ αυτά.
- Για να κάνουμε καρδιακή προσευχή, πρέπει να κάνουμε δικό μας τον πόνο του άλλου.
- Πολλοί άγιοι θα ήθελαν να ζήσουν στην εποχή μας και να κάνουν τον αγώνα μας.
- Ήρθε η εποχή που θα χωρίσουν τα πρόβατα από τα κατσίκια. Άλλοτε, αν σε μία υπηρεσία βρίσκονταν δέκα άτομα, οι μισοί ήταν άνθρωποι πιστοί, οι τρεις αδιάφοροι και οι δύο άπιστοι. Ωστόσο, οι αδιάφοροι έλεγαν στους πιστούς: “Πάρτε δύο δραχμές κι ανάψτε μας ένα κερί την Κυριακή που θα πάτε στην Εκκλησία”. Σήμερα, από εκείνους τους δέκα, μόνον ένας είναι πια πιστός. Κι αυτός, για να βρει κι άλλον, θα πρέπει να ψάξει μακριά. Από την μιά θα έχουμε ακολουθίες και αγρυπνίες και από την άλλη γλέντια και διασκεδάσεις.
- Η αληθινή Ένωση (των Εκκλησιών) θα γίνει από ανθρώπους που είναι πραγματικά ενωμένοι με τον Θεό. Δεν θα γίνει με χαρτιά και συμφωνητικά!
Από το βιβλίο: «ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ«, Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924-1994.
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
