ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΟΤΑΜΙ- Ο Θάνατος είν’ μικρός, μπροστά σην θύμηση και σην αγάπην...

2020-07-14 01:06:29

Συγκλονιστικό τέλος. Σκληρό και γλυκό Η ανθρωπιά κάποιων έσωσε τη θεϊκότητα της ύπαρξής μας...

Κύριε Μανούσο Μανουσάκη, η τελευταία σκηνή με τα διασταυρωμένα κορμιά των αδερφικών φίλων, του Τούρκου Κερέμ και του Ρωμιού Μιλτιάδη, νεκρά να κείτονται, ήταν η αποθέωση του συγκλονισμού.

Κι οι τελευταίες κουβέντες της Ιφιγένειας πάνω στο πλοίο, με πλημμύρισαν δάκρυα.

"Αφήνουμε για πάντα τον τόπο μας.

Φεύγουμε. Μακριά από την πατρίδα.

Εδώ γεννηθήκαμε, περπατήσαμε, αγαπήσαμε, ονειρευτήκαμε...

Κυνηγηθήκαμε γιε μου. Μας μίσησαν. Μας σκότωσαν. Η γη μας ποτίστηκε με το αίμα και τα δάκρυά μας.

Όπου και να βρεθούμε όμως, θα νιώθουμε πάντα πίσω μας τα βήματα του αμείλικτου διώκτη μας...

Πάντα θα είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας. Την πίστη μας.

Ποτέ δεν θα στερέψουν τα δάκρυά μας. Πάντα θα κλαίμε για τους ανθρώπους μας,που αγαπήσαμε. Γιατί χωρίς αυτούς δεν υπάρχουμε. Είναι η ζωή μας. Η ψυχή μας.

Θα κλαίμε ακούραστα πάνω από τον τάφο του λαού μας. Ενός λαού όλο δύναμη, ελπίδα, χαρά... Έχει για φίλο του τον Θεό, τ’ αδέρφια και τους εχθρούς του.

Θα θυμόμαστε για πάντα τους αγγέλους μας. Κάθε τους λέξη. Κάθε τους βλέμμα. Κάθε τους χαμόγελο.

Θα ζουν στη σκέψη μας και στην καρδιά μας.

Και με την ευλογία τους θα πορευόμαστε.

Ο Θάνατος είν’ μικρός, μπροστά σην θύμηση και σην αγάπην..."

Κύριε Ιβάν Σαββίδη, κύριε Μανούσο Μανουσάκη... Σας το χρωστάμε... Ευχαριστούμε για τα 32 διαμαντένια επεισόδια.
proskynitis

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ