2020-08-02 09:13:53
Νιώθετε κι εσείς όσο περνά ο καιρός, να μην είστε ο άνθρωπος που κάποτε
μπορούσε να διαχειριστεί τις καταστάσεις, να μπορεί να πολεμήσει τις
αντιξοότητες, να αντισταθεί στις αναποδιές, να θέλει να δημιουργήσει;
Με λίγα λόγια να "σέρνεστε" και να μην έχετε όρεξη για τίποτα;
Αντίθετα βιώνετε συμπτώματα που περιλαμβάνουν κακή διάθεση, άσχημο ύπνο, εκνευρισμό, πονοκεφάλους, φοβίες, ευαισθησία στους έντονους θορύβους, αυξημένη όρεξη για αλάτι και γλυκά, μειωμένη αντοχή στο κρύο ή την ζέστη, βουλιμία, κυκλοθυμικότητα, τάση για κλάμα και μειωμένη έως μηδενική σεξουαλική διάθεση;
Πήγατε στον γιατρό σας, σας έκανε ένα κάρο εξετάσεις, οι οποίες σε γενικές γραμμές βγήκαν καλές, σας παρέπεμψε και σε άλλες ειδικότητες, πιθανόν να καταλήξατε με κάποιες βιταμίνες ή ίσως και από αυτά τα μοντέρνα αντικαταθλιπτικά τους λεγόμενους επιλεκτικούς αναστολείς της επαναπρόσληψης σεροτονίνης.
Και σίγουρα από τους περισσότερους ειδικούς ακούσατε την γνωστή φράση "πάψε να αγχώνεσαι".
Και ξέρετε κάτι;
Είχαν δίκιο.
Αλλά, άλλο εντοπίζω την πηγή ενός προβλήματος, άλλο κατανοώ τα αίτια και άλλο τι μπορώ να κάνω για να διορθωθεί η κατάσταση.
Αν σας ενδιαφέρει να πάρετε τα πράγματα στα χέρια σας, διαβάζοντας το υπόλοιπο άρθρο θα σας λυθούν πολλές αν όχι όλες οι απορίες.
Η σύντομη απάντηση για το τι σας συμβαίνει είναι ότι υποβάλλοντας τον εαυτό σας σε συνθήκες χρόνιου στρες έχετε υπερδιεγείρει δύο μικρούς αδένες έναν πάνω από κάθε νεφρό σε σημείο που τους "ξεζουμίσατε" και δεν μπορούν πια να επιτελέσουν την δουλειά για την οποία έχουν προοριστεί.
Αυτοί οι αδένες ονομάζονται επινεφρίδια και σας διαβεβαιώνω ότι δεν έχουν χαρεί καθόλου με την γνωριμία μαζί σας.
Αν μπορούσαν να είχαν μετακομίσει θα το έκαναν ευχαρίστως.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η ιστορία μας ξεκινάει όταν πριν την βιομηχανική επανάσταση και για αρκετές χιλιάδες χρόνια για να επιβιώσουμε στην άγρια φύση κάναμε χρήση ενός μηχανισμού που ονομάζεται μάχη ή φυγή (fight or flight).
Αυτό περιλάμβανε την έντονη κινητοποίηση του οργανισμού με την παραγωγή τριών ορμονών της κορτιζόλης, της αδρεναλίνης και της νοραδρεναλίνης.
Αποτέλεσμα της έκκρισης αυτών των ορμονών ήταν να γίνεται μια στιγμιαία παραγωγή καυσίμου για να δώσει ενέργεια στον θύτη ή θύμα να κινηθεί για να επιτεθεί, να αμυνθεί ή να το βάλει στα πόδια.
Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με την κορτιζόλη γιατί αυτή είναι που σε τέτοιες συνθήκες αυξάνει την γλυκόζη διασπώντας το γλυκογόνο που είναι αποθηκευμένο στο συκώτι και ενισχύει την λιπόλυση δηλαδή την έξοδο των λιπαρών οξέων από τις αποθήκες τους προς το αίμα.
Και τα δύο αποτελούν υψηλής ποιότητας καύσιμα πολλών οκτανίων.
Με λίγα λόγια η κορτιζόλη μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε μία κατάσταση που προκαλεί στρες, όπως όταν δεχόμαστε σωματική επίθεση.
Μας διευκολύνει να χρησιμοποιήσουμε την ενέργεια που έχουμε αποθηκευμένη στο σώμα μας.
Είναι μέρος ενός σημαντικού μηχανισμού επιβίωσης.
Αυτά μέχρι τώρα ήταν τα καλά νέα.
Δυστυχώς τα κακά νέα είναι ότι η κορτιζόλη δεν αυξάνεται στον οργανισμό μας μόνο όταν υπάρχει φυσική απειλή.
ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΡΕΣ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ.
Κακές εργασιακές συνθήκες, συχνή αγωνία για ιατρικές εξετάσεις ή τεστ δεξιοτήτων, αρνητικές διαπροσωπικές σχέσεις με έντονες αντιπαραθέσεις, πόνος, ασθένειες, πυρετός, χειρουργική επέμβαση, δυσάρεστα νέα που προδιαθέτουν για ένα σκοτεινό μέλλον, μόνιμες συνθήκες καταπίεσης, λεκτική κακοποίηση, έντονη ανάγκη για λύση σε οικονομικές δυσπραγίες, χρόνια ανεργία, περιορισμός ελευθερίας ή αυτονόητων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολλά πολλά άλλα.
Στις καταστάσεις αυτές η κορτιζόλη αυξάνεται με σκοπό να κινητοποιήσει τον μεταβολισμό του οργανισμού προς την κατεύθυνση της προσαρμογής του προς τον παράγοντα που προκαλεί το στρες.
Και τελικά ενώ αυτή η απαραίτητη ορμόνη είναι ένας τρόπος επιτυχούς αντιμετώπισης του πρόσκαιρου στρες, από σύμμαχος μετατρέπεται σε εχθρό όταν βιώνουμε καταστάσεις μόνιμου άγχους.
Το επίμονο στρες κάνει αυτόν τον μηχανισμό επιβίωσης να δουλεύει με εντατικούς ρυθμούς και μακροχρόνια τα υψηλά επίπεδα κορτιζόλης έχουν πολύ αρνητικά αποτελέσματα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε:
Προβληματικός ύπνος. Καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος και κυρίως των λεμφοκυττάρων.
Τα πράγματα γίνονται χειρότερα σε μεγάλες ηλικίες γιατί μία σύμμαχος ορμόνη που θα μπορούσε να βοηθήσει, η DHEA παράγεται σε σημαντικά μικρότερες ποσότητες όσο γερνάμε. Ινσουλινοαντίσταση άρα ανωμαλίες στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Αύξηση κοιλιακού και τραχηλικού λίπους. Αποδόμηση μυϊκού ιστού και αδυναμία ανάπτυξης νέου αφού περιορίζεται η πρωτεϊνοσύνθεση. Οστεοπόρωση. Γερασμένο δέρμα λόγω καταστροφής του κολλαγόνου. Παρεμπόδιση των ευεργετημάτων της βιταμίνης/ορμόνης D διότι μειώνει την αποτελεσματικότητα του υποδοχέα της. Αύξηση του κινδύνου για έμφραγμα. Ψυχικές διαταραχές.
Νομίζω ότι πρέπει να πειστήκατε για την ζημιά που επιφέρει το χρόνιο στρες και καταλάβατε πόσο ζωτικής σημασίας είναι να το ελέγξετε ή τουλάχιστον να βρείτε τρόπους να το περιορίσετε.
Πιθανόν τώρα μπορείτε να κάνετε τον λογικό συνειρμό, γιατί ο υπερβολικός φόβος για τα αποτελέσματα μιας πανδημίας, ίσως είναι χειρότερος από την ίδια την πανδημία, χωρίς εννοείται να αγνοούμε τα προτεινόμενα μέτρα προφύλαξης.
Υπάρχει όμως ένας ακόμα σοβαρότερος λόγος να πάρετε σοβαρά το όλο θέμα.
Αυτός λέγεται επινεφριδιακή εξάντληση και είναι το θέμα που θα μας απασχολήσει στο επόμενο μέρος, όπως και αξιόπιστοι τρόποι για να ισορροπήσουν τα πράγματα, όχι μόνο για την σωματική μας υγεία αλλά και για να πετύχουμε μια πιο ουσιαστική ζωή έχοντας τον έλεγχο της ποιότητας ζωής μας σε αυτά τουλάχιστον που περνάνε από το χέρι μας.
Χάρης Μυστακίδης.
Φυσιοπαθητικός.
Ψυχ-αγωγός υγείας.
anatakti
Με λίγα λόγια να "σέρνεστε" και να μην έχετε όρεξη για τίποτα;
Αντίθετα βιώνετε συμπτώματα που περιλαμβάνουν κακή διάθεση, άσχημο ύπνο, εκνευρισμό, πονοκεφάλους, φοβίες, ευαισθησία στους έντονους θορύβους, αυξημένη όρεξη για αλάτι και γλυκά, μειωμένη αντοχή στο κρύο ή την ζέστη, βουλιμία, κυκλοθυμικότητα, τάση για κλάμα και μειωμένη έως μηδενική σεξουαλική διάθεση;
Πήγατε στον γιατρό σας, σας έκανε ένα κάρο εξετάσεις, οι οποίες σε γενικές γραμμές βγήκαν καλές, σας παρέπεμψε και σε άλλες ειδικότητες, πιθανόν να καταλήξατε με κάποιες βιταμίνες ή ίσως και από αυτά τα μοντέρνα αντικαταθλιπτικά τους λεγόμενους επιλεκτικούς αναστολείς της επαναπρόσληψης σεροτονίνης.
Και σίγουρα από τους περισσότερους ειδικούς ακούσατε την γνωστή φράση "πάψε να αγχώνεσαι".
Και ξέρετε κάτι;
Είχαν δίκιο.
Αλλά, άλλο εντοπίζω την πηγή ενός προβλήματος, άλλο κατανοώ τα αίτια και άλλο τι μπορώ να κάνω για να διορθωθεί η κατάσταση.
Αν σας ενδιαφέρει να πάρετε τα πράγματα στα χέρια σας, διαβάζοντας το υπόλοιπο άρθρο θα σας λυθούν πολλές αν όχι όλες οι απορίες.
Η σύντομη απάντηση για το τι σας συμβαίνει είναι ότι υποβάλλοντας τον εαυτό σας σε συνθήκες χρόνιου στρες έχετε υπερδιεγείρει δύο μικρούς αδένες έναν πάνω από κάθε νεφρό σε σημείο που τους "ξεζουμίσατε" και δεν μπορούν πια να επιτελέσουν την δουλειά για την οποία έχουν προοριστεί.
Αυτοί οι αδένες ονομάζονται επινεφρίδια και σας διαβεβαιώνω ότι δεν έχουν χαρεί καθόλου με την γνωριμία μαζί σας.
Αν μπορούσαν να είχαν μετακομίσει θα το έκαναν ευχαρίστως.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η ιστορία μας ξεκινάει όταν πριν την βιομηχανική επανάσταση και για αρκετές χιλιάδες χρόνια για να επιβιώσουμε στην άγρια φύση κάναμε χρήση ενός μηχανισμού που ονομάζεται μάχη ή φυγή (fight or flight).
Αυτό περιλάμβανε την έντονη κινητοποίηση του οργανισμού με την παραγωγή τριών ορμονών της κορτιζόλης, της αδρεναλίνης και της νοραδρεναλίνης.
Αποτέλεσμα της έκκρισης αυτών των ορμονών ήταν να γίνεται μια στιγμιαία παραγωγή καυσίμου για να δώσει ενέργεια στον θύτη ή θύμα να κινηθεί για να επιτεθεί, να αμυνθεί ή να το βάλει στα πόδια.
Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με την κορτιζόλη γιατί αυτή είναι που σε τέτοιες συνθήκες αυξάνει την γλυκόζη διασπώντας το γλυκογόνο που είναι αποθηκευμένο στο συκώτι και ενισχύει την λιπόλυση δηλαδή την έξοδο των λιπαρών οξέων από τις αποθήκες τους προς το αίμα.
Και τα δύο αποτελούν υψηλής ποιότητας καύσιμα πολλών οκτανίων.
Με λίγα λόγια η κορτιζόλη μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε μία κατάσταση που προκαλεί στρες, όπως όταν δεχόμαστε σωματική επίθεση.
Μας διευκολύνει να χρησιμοποιήσουμε την ενέργεια που έχουμε αποθηκευμένη στο σώμα μας.
Είναι μέρος ενός σημαντικού μηχανισμού επιβίωσης.
Αυτά μέχρι τώρα ήταν τα καλά νέα.
Δυστυχώς τα κακά νέα είναι ότι η κορτιζόλη δεν αυξάνεται στον οργανισμό μας μόνο όταν υπάρχει φυσική απειλή.
ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΡΕΣ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ.
Κακές εργασιακές συνθήκες, συχνή αγωνία για ιατρικές εξετάσεις ή τεστ δεξιοτήτων, αρνητικές διαπροσωπικές σχέσεις με έντονες αντιπαραθέσεις, πόνος, ασθένειες, πυρετός, χειρουργική επέμβαση, δυσάρεστα νέα που προδιαθέτουν για ένα σκοτεινό μέλλον, μόνιμες συνθήκες καταπίεσης, λεκτική κακοποίηση, έντονη ανάγκη για λύση σε οικονομικές δυσπραγίες, χρόνια ανεργία, περιορισμός ελευθερίας ή αυτονόητων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολλά πολλά άλλα.
Στις καταστάσεις αυτές η κορτιζόλη αυξάνεται με σκοπό να κινητοποιήσει τον μεταβολισμό του οργανισμού προς την κατεύθυνση της προσαρμογής του προς τον παράγοντα που προκαλεί το στρες.
Και τελικά ενώ αυτή η απαραίτητη ορμόνη είναι ένας τρόπος επιτυχούς αντιμετώπισης του πρόσκαιρου στρες, από σύμμαχος μετατρέπεται σε εχθρό όταν βιώνουμε καταστάσεις μόνιμου άγχους.
Το επίμονο στρες κάνει αυτόν τον μηχανισμό επιβίωσης να δουλεύει με εντατικούς ρυθμούς και μακροχρόνια τα υψηλά επίπεδα κορτιζόλης έχουν πολύ αρνητικά αποτελέσματα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε:
Προβληματικός ύπνος. Καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος και κυρίως των λεμφοκυττάρων.
Τα πράγματα γίνονται χειρότερα σε μεγάλες ηλικίες γιατί μία σύμμαχος ορμόνη που θα μπορούσε να βοηθήσει, η DHEA παράγεται σε σημαντικά μικρότερες ποσότητες όσο γερνάμε. Ινσουλινοαντίσταση άρα ανωμαλίες στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Αύξηση κοιλιακού και τραχηλικού λίπους. Αποδόμηση μυϊκού ιστού και αδυναμία ανάπτυξης νέου αφού περιορίζεται η πρωτεϊνοσύνθεση. Οστεοπόρωση. Γερασμένο δέρμα λόγω καταστροφής του κολλαγόνου. Παρεμπόδιση των ευεργετημάτων της βιταμίνης/ορμόνης D διότι μειώνει την αποτελεσματικότητα του υποδοχέα της. Αύξηση του κινδύνου για έμφραγμα. Ψυχικές διαταραχές.
Νομίζω ότι πρέπει να πειστήκατε για την ζημιά που επιφέρει το χρόνιο στρες και καταλάβατε πόσο ζωτικής σημασίας είναι να το ελέγξετε ή τουλάχιστον να βρείτε τρόπους να το περιορίσετε.
Πιθανόν τώρα μπορείτε να κάνετε τον λογικό συνειρμό, γιατί ο υπερβολικός φόβος για τα αποτελέσματα μιας πανδημίας, ίσως είναι χειρότερος από την ίδια την πανδημία, χωρίς εννοείται να αγνοούμε τα προτεινόμενα μέτρα προφύλαξης.
Υπάρχει όμως ένας ακόμα σοβαρότερος λόγος να πάρετε σοβαρά το όλο θέμα.
Αυτός λέγεται επινεφριδιακή εξάντληση και είναι το θέμα που θα μας απασχολήσει στο επόμενο μέρος, όπως και αξιόπιστοι τρόποι για να ισορροπήσουν τα πράγματα, όχι μόνο για την σωματική μας υγεία αλλά και για να πετύχουμε μια πιο ουσιαστική ζωή έχοντας τον έλεγχο της ποιότητας ζωής μας σε αυτά τουλάχιστον που περνάνε από το χέρι μας.
Χάρης Μυστακίδης.
Φυσιοπαθητικός.
Ψυχ-αγωγός υγείας.
anatakti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κατερίνα Ζαρίφη: Για ποιον σταθμό παίρνει μεταγραφή;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νέο δίδυμο στην πρωινή ζώνη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
