2020-08-14 22:38:16
Τώρα που η ώρα του διαλόγου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, όπως όλα δείχνουν, πλησιάζει, είναι απαραίτητο να ξεκαθαριστεί ποιες είναι οι παράλογες διεκδικήσεις των
Τούρκων και ποια είναι η σκληρή πραγματικότητα της γεωγραφίας. Ποια είναι τελικά η αλήθεια την οποία οι Τούρκοι στρεβλώνουν και προσπαθούν να μας πείσουν με αστεία επιχειρήματα και εντυπωσιακά γραφήματα και πίσω από πομπώδεις ονομασίες όπως «Γαλάζια Πατρίδα»;
Η πιο σοβαρή απόδειξη της στρεβλής ερμηνείας των κυριαρχικών δικαιωμάτων μίας χώρας έγινε με την υπογραφή του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, το οποίο είναι αντίθετο προς κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και λογικής διεθνών σχέσεων, που ορίζει ότι για να υπάρξει συμφωνία οριοθέτησης πρέπει τα κράτη να έχουν γειτονικές ακτές που να είναι είτε αντικείμενες είτε παρακείμενες. Όμως η Λιβύη και η Τουρκία απέχουν τουλάχιστον 620 χλμ., ενώ οι ακτές Ελλάδας-Λιβύης απέχουν λιγότερο από 300 χλμ
. Προφανώς αυτή η συμφωνία είναι αντίθετη προς τη γεωγραφία και φυσικά την κοινή λογική και παραπέμπουν σε ένα κράτος ταραξία που ασφυκτιά κάτω από τις προβλέψεις του διεθνούς δικαίου και λόγω έλλειψης επιχειρημάτων, προτάσσει αστεία επιχειρήματα και την ισχύ των όπλων για να πάρει όλα αυτά που θέλει. Με αυτή τη λογική, πλέον, η φίλη και σύμμαχος Γαλλία μπορεί να επωφεληθεί ζητώντας και αυτή να υπογράψει συμφωνία οριοθέτησης με τη Λιβύη, χωρίς να υπολογίζει την Ιταλία, αφού η Σαρδηνία και η Σικελία είναι νησιά και συνεπώς δεν έχουν υφαλοκρηπίδα ή ΑΟΖ. Ενδιαφέρον...
Η ίδια λογική της αγνόησης των νησιών συνεχίζεται και σε άλλες περιπτώσεις όπως στην προτεινόμενη από την Τουρκία οριοθέτηση με το Ισραήλ και τον Λίβανο. Στην περίπτωση του Ισραήλ, η Τουρκία βασίζεται σε ένα πολύ μικρό τμήμα της ακτογραμμής της για να αγνοήσει την ελληνική υφαλοκρηπίδα αλλά και την κυπριακή ΑΟΖ. Αναφορικά με τον Λίβανο, η πρόταση της Τουρκίας αγνοεί για μία ακόμη φορά την Κύπρο και επίσης δεν υπολογίζει καθόλου την υφαλοκρηπίδα της Συρίας. Που βασίζει την επιχειρηματολογία της η Τουρκία στις διαπραγματεύσεις με αυτές τις χώρες; Ό,τι αν υπογράψουν οι χώρες αυτές με την Τουρκία, δήθεν θα κερδίσουν χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιων εκτάσεων σε σύγκριση με την οριοθέτηση με την Ελλάδα ή την Κύπρο, χώρες που σύμφωνα με τον όψιμο νεοθωμανικό παραλογισμό της γείτονος μειονεκτούν γεωγραφικά, απλά γιατί έτσι βολεύει την Τουρκία!
Πρόταση οριοθέτησης ΑΟΖ με Ισραήλ
Πρόταση οριοθέτησης ΑΟΖ με Λιβανο
Μετά από όλα αυτά είναι να αναρωτιέται κάποιος, «μα ποιος τα σκέφτηκε όλα αυτά;». Η σύλληψη της ιδέας της «Γαλάζιας Πατρίδας» ανήκει στον απόστρατο σήμερα Τούρκο ναύαρχο Γιαϊτζί, ο οποίος παρουσιάζοντας τις γραφικές αυτές ιδέες το 2012, κατάφερε να πείσει τον Τούρκο πρόεδρο και να υιοθετηθούν ως επίσημη θέση της Τουρκίας. Πού βρίσκεται σήμερα όμως αυτός ο κύριος; Πρόσφατα αποστρατεύθηκε έχοντας χάσει την εύνοια του Τούρκου Προέδρου και άρχισε να δίνει συνεντεύξεις, συνεχίζοντας την αστεία προπαγάνδα του, ζητώντας μεταξύ άλλων ακόμα και τη μετονομασία του Αιγαίου σε «Θάλασσα των Νήσων» ή «Βόρεια Μεσόγειο». Και εδώ πλέον η έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα αρχίζει και καθίσταται εμβληματικά προβληματική για τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή.
Σε αντίθεση με τους παραπάνω παραλογισμούς, οι ελληνικές συμφωνίες για οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ιταλία αρχικά και με την Αίγυπτο πρόσφατα σέβονται απόλυτα τις αρχές του διεθνούς δικαίου, γι’ αυτό και χαιρετίστηκαν από τη διεθνή κοινή γνώμη αμέσως μετά την υπογραφή τους. Με τον τρόπο αυτό τα συμβαλλόμενα μέρη και κάνοντας τους αναγκαίους συμβιβασμούς προκειμένου να επιτευχθεί η συμφωνία, άνοιξαν το δρόμο της εποικοδομητικής συνεργασίας και της ειρηνικής συνύπαρξης, σε πλήρη επαφή με τη γεωγραφική πραγματικότητα να σημειώσουμε.
Οι ελληνικές διπλωματικές επιτυχίες που ξεκίνησαν με την Ιταλία και την Αίγυπτο πρέπει τώρα να συνεχιστούν και με άλλες χώρες. Για παράδειγμα, η Ελλάδα πρέπει να επιδιώξει την επανεκκίνηση των συνομιλιών για την αντίστοιχη συμφωνία οριοθέτησης με την Αλβανία. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι δύο χώρες έχουν φτάσει πολύ κοντά στην υπογραφή στο παρελθόν, που θα ισχυροποιούσε τους δεσμούς συνεργασίας τους, αλλά η απαράδεκτη παρέμβαση της Τουρκίας άφησε ανοικτό αυτό το θέμα, επιβεβαιώνοντας το ρόλο της ως αποσταθεροποιητικού παράγοντα στην περιοχή. Η παρούσα γεωπολιτική συγκυρία ευνοεί την σύναψη της συμφωνίας με τα πολλαπλά οφέλη που αυτή θα επιφέρει και για τις δύο χώρες, και ήρθε η ώρα να το καταλάβει και η Αλβανία, γιατί στο κάτω-κάτω δεν υπάρχει και άλλος δρόμος από αυτόν.
Οι παράλογες γεωγραφικές αιτιάσεις της Τουρκίας σχετικά με την βολική γι’ αυτήν παράλειψη των νησιών μας στον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας δεν μπορούν να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Ειδικότερα, μετά τη δημοσιοποίηση των χαρτών της υποτιθέμενης «Γαλάζιας Πατρίδας», τα επιχειρήματα της γείτονος μπορούν να βρουν ευήκοα ώτα μόνο στο εσωτερικό της Τουρκίας. Η πραγματικότητα της γεωγραφίας και της κοινής λογικής δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών σε οποιονδήποτε νοήμονα άνθρωπο. Και βεβαίως η καταγγελία της πραγματικότητας έχει συμβεί και στο παρελθόν, συμβαίνει στο παρόν και θα ξανασυμβεί και στο μέλλον. Όποιος όμως την υιοθέτησε, την υιοθετεί και θα την υιοθετήσει, πλήρωσε, πληρώνει και θα πληρώσει το τίμημα, γιατί στο τέλος η πραγματικότητα πάντοτε σε εκδικείται όταν την αγνοείς και την καταγγέλεις.
anatakti
Τούρκων και ποια είναι η σκληρή πραγματικότητα της γεωγραφίας. Ποια είναι τελικά η αλήθεια την οποία οι Τούρκοι στρεβλώνουν και προσπαθούν να μας πείσουν με αστεία επιχειρήματα και εντυπωσιακά γραφήματα και πίσω από πομπώδεις ονομασίες όπως «Γαλάζια Πατρίδα»;
Η πιο σοβαρή απόδειξη της στρεβλής ερμηνείας των κυριαρχικών δικαιωμάτων μίας χώρας έγινε με την υπογραφή του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, το οποίο είναι αντίθετο προς κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και λογικής διεθνών σχέσεων, που ορίζει ότι για να υπάρξει συμφωνία οριοθέτησης πρέπει τα κράτη να έχουν γειτονικές ακτές που να είναι είτε αντικείμενες είτε παρακείμενες. Όμως η Λιβύη και η Τουρκία απέχουν τουλάχιστον 620 χλμ., ενώ οι ακτές Ελλάδας-Λιβύης απέχουν λιγότερο από 300 χλμ
Η ίδια λογική της αγνόησης των νησιών συνεχίζεται και σε άλλες περιπτώσεις όπως στην προτεινόμενη από την Τουρκία οριοθέτηση με το Ισραήλ και τον Λίβανο. Στην περίπτωση του Ισραήλ, η Τουρκία βασίζεται σε ένα πολύ μικρό τμήμα της ακτογραμμής της για να αγνοήσει την ελληνική υφαλοκρηπίδα αλλά και την κυπριακή ΑΟΖ. Αναφορικά με τον Λίβανο, η πρόταση της Τουρκίας αγνοεί για μία ακόμη φορά την Κύπρο και επίσης δεν υπολογίζει καθόλου την υφαλοκρηπίδα της Συρίας. Που βασίζει την επιχειρηματολογία της η Τουρκία στις διαπραγματεύσεις με αυτές τις χώρες; Ό,τι αν υπογράψουν οι χώρες αυτές με την Τουρκία, δήθεν θα κερδίσουν χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιων εκτάσεων σε σύγκριση με την οριοθέτηση με την Ελλάδα ή την Κύπρο, χώρες που σύμφωνα με τον όψιμο νεοθωμανικό παραλογισμό της γείτονος μειονεκτούν γεωγραφικά, απλά γιατί έτσι βολεύει την Τουρκία!
Πρόταση οριοθέτησης ΑΟΖ με Ισραήλ
Πρόταση οριοθέτησης ΑΟΖ με Λιβανο
Μετά από όλα αυτά είναι να αναρωτιέται κάποιος, «μα ποιος τα σκέφτηκε όλα αυτά;». Η σύλληψη της ιδέας της «Γαλάζιας Πατρίδας» ανήκει στον απόστρατο σήμερα Τούρκο ναύαρχο Γιαϊτζί, ο οποίος παρουσιάζοντας τις γραφικές αυτές ιδέες το 2012, κατάφερε να πείσει τον Τούρκο πρόεδρο και να υιοθετηθούν ως επίσημη θέση της Τουρκίας. Πού βρίσκεται σήμερα όμως αυτός ο κύριος; Πρόσφατα αποστρατεύθηκε έχοντας χάσει την εύνοια του Τούρκου Προέδρου και άρχισε να δίνει συνεντεύξεις, συνεχίζοντας την αστεία προπαγάνδα του, ζητώντας μεταξύ άλλων ακόμα και τη μετονομασία του Αιγαίου σε «Θάλασσα των Νήσων» ή «Βόρεια Μεσόγειο». Και εδώ πλέον η έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα αρχίζει και καθίσταται εμβληματικά προβληματική για τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή.
Σε αντίθεση με τους παραπάνω παραλογισμούς, οι ελληνικές συμφωνίες για οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ιταλία αρχικά και με την Αίγυπτο πρόσφατα σέβονται απόλυτα τις αρχές του διεθνούς δικαίου, γι’ αυτό και χαιρετίστηκαν από τη διεθνή κοινή γνώμη αμέσως μετά την υπογραφή τους. Με τον τρόπο αυτό τα συμβαλλόμενα μέρη και κάνοντας τους αναγκαίους συμβιβασμούς προκειμένου να επιτευχθεί η συμφωνία, άνοιξαν το δρόμο της εποικοδομητικής συνεργασίας και της ειρηνικής συνύπαρξης, σε πλήρη επαφή με τη γεωγραφική πραγματικότητα να σημειώσουμε.
Οι ελληνικές διπλωματικές επιτυχίες που ξεκίνησαν με την Ιταλία και την Αίγυπτο πρέπει τώρα να συνεχιστούν και με άλλες χώρες. Για παράδειγμα, η Ελλάδα πρέπει να επιδιώξει την επανεκκίνηση των συνομιλιών για την αντίστοιχη συμφωνία οριοθέτησης με την Αλβανία. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι δύο χώρες έχουν φτάσει πολύ κοντά στην υπογραφή στο παρελθόν, που θα ισχυροποιούσε τους δεσμούς συνεργασίας τους, αλλά η απαράδεκτη παρέμβαση της Τουρκίας άφησε ανοικτό αυτό το θέμα, επιβεβαιώνοντας το ρόλο της ως αποσταθεροποιητικού παράγοντα στην περιοχή. Η παρούσα γεωπολιτική συγκυρία ευνοεί την σύναψη της συμφωνίας με τα πολλαπλά οφέλη που αυτή θα επιφέρει και για τις δύο χώρες, και ήρθε η ώρα να το καταλάβει και η Αλβανία, γιατί στο κάτω-κάτω δεν υπάρχει και άλλος δρόμος από αυτόν.
Οι παράλογες γεωγραφικές αιτιάσεις της Τουρκίας σχετικά με την βολική γι’ αυτήν παράλειψη των νησιών μας στον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας δεν μπορούν να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Ειδικότερα, μετά τη δημοσιοποίηση των χαρτών της υποτιθέμενης «Γαλάζιας Πατρίδας», τα επιχειρήματα της γείτονος μπορούν να βρουν ευήκοα ώτα μόνο στο εσωτερικό της Τουρκίας. Η πραγματικότητα της γεωγραφίας και της κοινής λογικής δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών σε οποιονδήποτε νοήμονα άνθρωπο. Και βεβαίως η καταγγελία της πραγματικότητας έχει συμβεί και στο παρελθόν, συμβαίνει στο παρόν και θα ξανασυμβεί και στο μέλλον. Όποιος όμως την υιοθέτησε, την υιοθετεί και θα την υιοθετήσει, πλήρωσε, πληρώνει και θα πληρώσει το τίμημα, γιατί στο τέλος η πραγματικότητα πάντοτε σε εκδικείται όταν την αγνοείς και την καταγγέλεις.
anatakti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
