2020-08-27 09:15:43
Ἐσεῖς βέβαια, ἀδελφοί μου, ἴσως πεῖτε, πὼς ἐγὼ ἀναφέρω παραδείγματα μετάνοιας, ποὺ στὶς μέρες μας δὲν μποροῦν νὰ ἀποτελέσουν παράδειγμα. Ἐπίσης ἴσως πεῖτε πὼς ὅλα τὰ παραδείγματα ποὺ ἀναφέρθηκαν ἀνήκουν ὄχι μόνο σὲ παλιότερες ἐποχές, ἀλλὰ καὶ σὲ ἀπομακρυσμένους λαούς, ποὺ ἔζησαν κάτω ἀπὸ διαφορετικὲς συνθῆκες ζωῆς.
Θὰ τὸ τολμήσω ὅμως σὲ αὐτὸ τὸ σχόλιο νὰ ἀπαντήσω ὡς ἑξῆς: Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἄλλαξαν πολὺ οἱ ἐξωτερικὲς συνθῆκες. Ἄλλαξε ὁ τρόπος μεταφορᾶς, ὁ τρόπος φωτισμοῦ μέσω τοῦ ρεύματος, ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἐκδίδονται τὰ βιβλία, ὁ τρόπος ἐπικοινωνίας τῶν ἀνθρώπων, ὁ τρόπος ἐνδυμασίας μας, ὁ τρόπος ποὺ ἐργαζόμαστε, ὁ τρόπος ποὺ πολεμᾶμε.
Ὅλα αὐτὰ εἶναι διαφορετικὰ καὶ δὲν εἶναι ἴδια μὲ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἔζησε ἡ Μαρία τῆς Αἰγύπτου, οὔτε εἶναι ἡ ἴδια μὲ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἔζησε ὁ Αὐγουστῖνος στὴ Ρώμη. Δύο ὅμως πράγματα, ἀδελφοί μου, δὲν ἄλλαξαν: ὁ Θεὸς καὶ ἡ πορεία πρὸς τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς εἶναι σήμερα ἴδιος ὅπως καὶ τότε. Ἡ πορεία πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι σήμερα ἴδια!.
Ὅπως σήμερα ἐπιθυμεῖ νὰ ταξιδέψει ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη στὸ Παρίσι δὲν σελώνει τὸ ἄλογο, οὔτε ἑτοιμάζει ἅμαξα ὅπως παλιά. Κάθεται σὲ μιὰ θέση στὸ τρένο καὶ ταξιδεύει. Ὅποιος σήμερα ἐπιθυμεῖ νὰ γράψει ἕνα βιβλίο, δὲν προετοιμάζει τὸ δέρμα τοῦ ἀρνιοῦ γιὰ νὰ τὸ κάνει περγαμηνή, οὔτε χαράζει μὲ μαχαίρι τὰ γράμματα σὲ ξύλο ἢ σὲ πέτρες ὅπως κάποτε. Παίρνει τὸ φτερὸ καὶ τὸ χαρτὶ καὶ γράφει.
Ὅποιος ὅμως σήμερα θέλει νὰ ξεμεθύσει ἀπὸ τὸ «μεθύσι» τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀνυψώσει τὸ πνεῦμα του στὸ Θεό, αὐτὸς πρέπει νὰ περάσει τὶς ἴδιες δυσκολίες τῆς μετάνοιας ποὺ πέρασαν ἡ Ἁγία Μαρία, ὁ Ἅγιος Βασίλειος, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, ὁ Ἅγιος Μακάριος, ὁ Ἅγιος Αὐγουστῖνος καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι.
. Ἂν ἐπίσης νομίζετε, πὼς ἡ διαφορὰ αἵματος καὶ ἡ διαφορὰ λαοῦ κάνει πιὸ εὔκολο ἢ πιὸ δύσκολο τὸν δρόμο γιὰ τὴν σωτηρία, τότε πρέπει νὰ σᾶς πῶ ὅτι οἱ δικοί σας ἅγιοι, ποὺ ἔχουν τὸ ἴδιο αἷμα καὶ ἀνήκουν στὸν ἴδιο λαὸ μέ σᾶς, ἀνέβηκαν τὸν ἴδιο δρόμο στὴν πορεία τους πρὸς τὸν Θεό, ὅπως καὶ οἱ ἅγιοι ποὺ κατάγονται ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη, ἀπὸ τὴν Συρία, ἀπὸ τὴν Ἀρμενία, ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ἀπὸ τὴν Βουλγαρία, ἀπὸ τὴν Ρωσία.
. Μπορεῖ νὰ νομίζετε, πὼς τὰ παραδείγματά μου ἴσως εἶναι κάπως παλιὰ γιὰ ἐσᾶς. Ἴσως θὰ πεῖτε πὼς οἱ ἅγιοι στοὺς ὁποίους ἀναφέρθηκα, ἔζησαν τὴν ἐποχὴ τοῦ μεσαίωνα. Θὰ πεῖτε πὼς εἶστε ἄνθρωποι τῆς σύγχρονης ἐποχῆς καὶ δὲν σᾶς εἶναι σαφές, γιατί ἡ μετάνοια σήμερα εἶναι τόσο ἀναγκαία ὅσο ἦταν καὶ στὰ παλαιότερα χρόνια. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο ἐγὼ θὰ ἀναφέρω παραδείγματα σημερινὰ ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ζοῦν δίπλα μας.
Ἁγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς
«Ὁμιλίες καὶ Μελέτη γιὰ τὰ σύμβολα καὶ σημεῖα»,
ἐκδ. “Ὀρθόδοξος Κυψέλη”,
Θεσ/νίκη 2014, σελ. 67.
Πηγή: hristospanagia
paraklisi
Θὰ τὸ τολμήσω ὅμως σὲ αὐτὸ τὸ σχόλιο νὰ ἀπαντήσω ὡς ἑξῆς: Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἄλλαξαν πολὺ οἱ ἐξωτερικὲς συνθῆκες. Ἄλλαξε ὁ τρόπος μεταφορᾶς, ὁ τρόπος φωτισμοῦ μέσω τοῦ ρεύματος, ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἐκδίδονται τὰ βιβλία, ὁ τρόπος ἐπικοινωνίας τῶν ἀνθρώπων, ὁ τρόπος ἐνδυμασίας μας, ὁ τρόπος ποὺ ἐργαζόμαστε, ὁ τρόπος ποὺ πολεμᾶμε.
Ὅλα αὐτὰ εἶναι διαφορετικὰ καὶ δὲν εἶναι ἴδια μὲ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἔζησε ἡ Μαρία τῆς Αἰγύπτου, οὔτε εἶναι ἡ ἴδια μὲ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἔζησε ὁ Αὐγουστῖνος στὴ Ρώμη. Δύο ὅμως πράγματα, ἀδελφοί μου, δὲν ἄλλαξαν: ὁ Θεὸς καὶ ἡ πορεία πρὸς τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς εἶναι σήμερα ἴδιος ὅπως καὶ τότε. Ἡ πορεία πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι σήμερα ἴδια!.
Ὅπως σήμερα ἐπιθυμεῖ νὰ ταξιδέψει ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη στὸ Παρίσι δὲν σελώνει τὸ ἄλογο, οὔτε ἑτοιμάζει ἅμαξα ὅπως παλιά. Κάθεται σὲ μιὰ θέση στὸ τρένο καὶ ταξιδεύει. Ὅποιος σήμερα ἐπιθυμεῖ νὰ γράψει ἕνα βιβλίο, δὲν προετοιμάζει τὸ δέρμα τοῦ ἀρνιοῦ γιὰ νὰ τὸ κάνει περγαμηνή, οὔτε χαράζει μὲ μαχαίρι τὰ γράμματα σὲ ξύλο ἢ σὲ πέτρες ὅπως κάποτε. Παίρνει τὸ φτερὸ καὶ τὸ χαρτὶ καὶ γράφει.
Ὅποιος ὅμως σήμερα θέλει νὰ ξεμεθύσει ἀπὸ τὸ «μεθύσι» τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀνυψώσει τὸ πνεῦμα του στὸ Θεό, αὐτὸς πρέπει νὰ περάσει τὶς ἴδιες δυσκολίες τῆς μετάνοιας ποὺ πέρασαν ἡ Ἁγία Μαρία, ὁ Ἅγιος Βασίλειος, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, ὁ Ἅγιος Μακάριος, ὁ Ἅγιος Αὐγουστῖνος καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι.
. Ἂν ἐπίσης νομίζετε, πὼς ἡ διαφορὰ αἵματος καὶ ἡ διαφορὰ λαοῦ κάνει πιὸ εὔκολο ἢ πιὸ δύσκολο τὸν δρόμο γιὰ τὴν σωτηρία, τότε πρέπει νὰ σᾶς πῶ ὅτι οἱ δικοί σας ἅγιοι, ποὺ ἔχουν τὸ ἴδιο αἷμα καὶ ἀνήκουν στὸν ἴδιο λαὸ μέ σᾶς, ἀνέβηκαν τὸν ἴδιο δρόμο στὴν πορεία τους πρὸς τὸν Θεό, ὅπως καὶ οἱ ἅγιοι ποὺ κατάγονται ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη, ἀπὸ τὴν Συρία, ἀπὸ τὴν Ἀρμενία, ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ἀπὸ τὴν Βουλγαρία, ἀπὸ τὴν Ρωσία.
. Μπορεῖ νὰ νομίζετε, πὼς τὰ παραδείγματά μου ἴσως εἶναι κάπως παλιὰ γιὰ ἐσᾶς. Ἴσως θὰ πεῖτε πὼς οἱ ἅγιοι στοὺς ὁποίους ἀναφέρθηκα, ἔζησαν τὴν ἐποχὴ τοῦ μεσαίωνα. Θὰ πεῖτε πὼς εἶστε ἄνθρωποι τῆς σύγχρονης ἐποχῆς καὶ δὲν σᾶς εἶναι σαφές, γιατί ἡ μετάνοια σήμερα εἶναι τόσο ἀναγκαία ὅσο ἦταν καὶ στὰ παλαιότερα χρόνια. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο ἐγὼ θὰ ἀναφέρω παραδείγματα σημερινὰ ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ζοῦν δίπλα μας.
Ἁγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς
«Ὁμιλίες καὶ Μελέτη γιὰ τὰ σύμβολα καὶ σημεῖα»,
ἐκδ. “Ὀρθόδοξος Κυψέλη”,
Θεσ/νίκη 2014, σελ. 67.
Πηγή: hristospanagia
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
