2020-09-10 21:25:44
Εκδήλωση τοῦ Κοινωνικοῦ Ἰατρείου-Φαρμακείου Ἀλληλεγγύης Χανίων. Τὸ Κοινωνικὸ Ἰατρεῖο-Φαρμακεῖο Ἀλληλεγγύης Χανίων διοργάνωσε ἐκδήλωση μὲ θέμα: «Ὁ π. Εὐμένιος Σαριδάκης καὶ ἡ συνοδοιπορία του μὲ τὴ νόσο τοῦ Χάνσεν».
Ἡ ἐκδήλωση πραγματοποιήθηκε στὴν αὐλὴ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γουβερνέτου τὸ Σάββατο 13 Ἰουλίου 2019 καὶ ὥρα 8 μ.μ., μὲ ὁμιλητὴ τὸν π. Εὐάγγελο Παπανικολάου, Ἰατρὸ καὶ Ἱεραπόστολο στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Καμερούν.
Ο κρυφός Άγιος της εποχής μας
Ο Γέροντας Ευμένιος αδιαμφισβήτητα αποτελεί μιά από τις πιό αγιασμένες μορφές των ημερών μας. Ο Γέροντας γεννήθηκε στο χωριό Εθιά των Αστερουσίων το 1931. Σε ηλικία 20 ετών και μετά από τέσσερα χρόνια δοκιμασίας εκάρη ρασοφόρος μοναχός στο ασκητήριο του Αγίου Νικήτα στον Αχεντριά Αστερουσίων με το όνομα Σωφρόνιος, όπου και διέμενε μέχρι το πέρας της στρατιωτικής του θητείας, καθώς την εποχή που εκάρη ο γέροντας οι μοναχοί δεν εξαιρούνταν των στρατιωτικών υποχρεώσεων.
Ο π. Σωφρόνιος σχεδίαζε να επιστρέψει μετά το πέρας της θητείας του στο ησυχαστήριό του, κάτι που θα έκανε αν δεν τον προλάβαινε η δοκιμασία της νόσου του Χάνσεν, της λέπρας, η οποία τον ανάγκασε να διαμείνει στο Νοσοκομείο Λοιμωδών της Αθήνας. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του, ο Γέροντας έλαβε τη μεγάλη ευλογία να διακονήσει τον Άγιο Νικηφόρο τον Λεπρό, ο οποίος είχε μεταφερθεί εκεί από το λεπροκομείο της Χίου.
Ο πόθος του Γέροντα για επιστροφή στη μετάνοιά του ανεστάλη από την επιστολή του Αγίου Ανθίμου της Χίου, που προέτρεπε τον μοναχό Σωφρόνιο να παραμείνει στο Λοιμωδών με τα εξής λόγια: «Πρόσεχε καλά τον θησαυρό που σου έστειλε η Παναγία, διότι έχεις να ωφεληθείς πολύ στη ζωή σου από τη ζωή του, διότι είναι μέν δόκιμος μοναχός, αλλά είναι και τέλειος μοναχός και θα είσαι τέλειος, αν τον υπηρετήσεις μέχρι το τέλος της ζωής του». Έχοντας λοιπόν αυτές τις υποσχέσεις από τον Άγιο Άνθιμο της Χίου και ασκώντας την αγαπημένη του υπακοή, ο Γέροντας παρέμεινε μόνιμα πιά στο Λοιμωδών.
Ο διάβολος, όμως, που αποστρέφεται κάθε έργο αρετής, κορύφωσε τον πόλεμο που είχε ξεκινήσει από τα πρώτα βήματα του Γέροντος στο ασκητήριο του Αγίου Νικήτα. Του παρουσιαζόταν μεταμορφωμένος σε διάφορες μορφές ζώων και με κάθε τρόπο προσπαθούσε να βλάψει τον νέο αγωνιστή. Ο μοναχός Σωφρόνιος με συνεχή αγώνα, νηστεία και προσευχή κατάφερνε κάθε φορά να τον εκδιώκει, ωστόσο η απειρία του δεν άργησε να τον οδηγήσει σε δυσάρεστες καταστάσεις.
Ο Αντώνιος Σαριδάκης, κατά σάρκα εξάδελφος του Γέροντα, αναφέρει: «Ο γέροντας, όμως, νέος τότε μοναχός χωρίς να έχει αποκτήσει την απαιτούμενη διάκριση, νόμισε πως νίκησε τον διάβολο και την παρέα του και ένιωσε μέσα του μιά κούφια ευχαρίστηση.
Έτσι, μιά μέρα που κατέβαινε τα σκαλιά του Νοσοκομείου Λοιμωδών, ένιωσε μέσα του μιά χαρά και μιά ικανοποίηση που κατάφερε να νικά τους δαίμονες και να τους γελοιοποιεί. Αυτό περίμενε και ο διάβολος. Αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή γι’ αυτόν. Τον χτύπησε με μανία στο πρόσωπο και εν συνεχεία αιχμαλώτισε τον νού του και το σώμα του...
Μετά από αυτό το χτύπημα του διαβόλου ο Γέροντας αρρώστησε σοβαρά με πνευματική νόσο. Τον πήραμε στην Κρήτη στο χωριό. Τον πήγαμε σε μοναστήρια, με αγρυπνίες, με νηστείες, με προσευχές και ύστερα από πολλά δάκρυα και πολύ αγώνα ο Κύριος απάλλαξε τον Άγιο Γέροντα από αυτή τη μεγάλη δοκιμασία.
Η χαριστική βολή στον διάβολο δόθηκε από την Παναγία του Κουδουμά. Τον πήγαμε εκεί με συνοδεία πολλών συγγενών και χωριανών. Η Παναγία τον είχε αγκαλιάσει, ως έλεγε και ο ίδιος, και τον τραβούσε πρός τον Κουδουμά, και η ενάντια δύναμη του σατανά τον τραβούσε πρός τα πίσω. Βέβαια δεν μπορούσε παρά να υπερισχύσει η δύναμη της Παναγίας.
Υπήρχε μέγας κίνδυνος να χαθεί για πάντα, αλλά η Παναγία τον προστάτεψε».1 Μετά τη θαυμαστή αυτή επέμβαση της Θεοτόκου, ο Γέροντας συνδέθηκε πολύ με το μοναστήρι και ενεγράφη στην αδελφότητα της μονής, όπου και περνούσε αρκετό καιρό, συνδεόμενος ιδιαίτερα με τον ηγούμενο Γέροντα Νικόδημο τον πνευματικό και τον μακαριστό π. Αναστάσιο. Τό 1975 χειροτονήθηκε ιερέας από τον μακαριστό μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας Τιμόθεο, και επέστρεψε στην Αθήνα όπου και υπηρέτησε στον Ι. Ναό Αγ. Αναργύρων του Νοσοκομείου Λοιμωδών. Αναπαύθηκε στις 23-5-1999 και κηδεύτηκε στο χωριό καταγωγής του, την Εθιά.
Πηγή: Εξαμηνιαίο Περιοδικό της Ιεράς Μονής Κουδουμά Κρήτης, "Κουδουμιανά Μηνύματα" (Ιουλ - Δεκ 2014, Τευχός 26)
paraklisi
Ἡ ἐκδήλωση πραγματοποιήθηκε στὴν αὐλὴ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γουβερνέτου τὸ Σάββατο 13 Ἰουλίου 2019 καὶ ὥρα 8 μ.μ., μὲ ὁμιλητὴ τὸν π. Εὐάγγελο Παπανικολάου, Ἰατρὸ καὶ Ἱεραπόστολο στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Καμερούν.
Ο κρυφός Άγιος της εποχής μας
Ο Γέροντας Ευμένιος αδιαμφισβήτητα αποτελεί μιά από τις πιό αγιασμένες μορφές των ημερών μας. Ο Γέροντας γεννήθηκε στο χωριό Εθιά των Αστερουσίων το 1931. Σε ηλικία 20 ετών και μετά από τέσσερα χρόνια δοκιμασίας εκάρη ρασοφόρος μοναχός στο ασκητήριο του Αγίου Νικήτα στον Αχεντριά Αστερουσίων με το όνομα Σωφρόνιος, όπου και διέμενε μέχρι το πέρας της στρατιωτικής του θητείας, καθώς την εποχή που εκάρη ο γέροντας οι μοναχοί δεν εξαιρούνταν των στρατιωτικών υποχρεώσεων.
Ο π. Σωφρόνιος σχεδίαζε να επιστρέψει μετά το πέρας της θητείας του στο ησυχαστήριό του, κάτι που θα έκανε αν δεν τον προλάβαινε η δοκιμασία της νόσου του Χάνσεν, της λέπρας, η οποία τον ανάγκασε να διαμείνει στο Νοσοκομείο Λοιμωδών της Αθήνας. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του, ο Γέροντας έλαβε τη μεγάλη ευλογία να διακονήσει τον Άγιο Νικηφόρο τον Λεπρό, ο οποίος είχε μεταφερθεί εκεί από το λεπροκομείο της Χίου.
Ο πόθος του Γέροντα για επιστροφή στη μετάνοιά του ανεστάλη από την επιστολή του Αγίου Ανθίμου της Χίου, που προέτρεπε τον μοναχό Σωφρόνιο να παραμείνει στο Λοιμωδών με τα εξής λόγια: «Πρόσεχε καλά τον θησαυρό που σου έστειλε η Παναγία, διότι έχεις να ωφεληθείς πολύ στη ζωή σου από τη ζωή του, διότι είναι μέν δόκιμος μοναχός, αλλά είναι και τέλειος μοναχός και θα είσαι τέλειος, αν τον υπηρετήσεις μέχρι το τέλος της ζωής του». Έχοντας λοιπόν αυτές τις υποσχέσεις από τον Άγιο Άνθιμο της Χίου και ασκώντας την αγαπημένη του υπακοή, ο Γέροντας παρέμεινε μόνιμα πιά στο Λοιμωδών.
Ο διάβολος, όμως, που αποστρέφεται κάθε έργο αρετής, κορύφωσε τον πόλεμο που είχε ξεκινήσει από τα πρώτα βήματα του Γέροντος στο ασκητήριο του Αγίου Νικήτα. Του παρουσιαζόταν μεταμορφωμένος σε διάφορες μορφές ζώων και με κάθε τρόπο προσπαθούσε να βλάψει τον νέο αγωνιστή. Ο μοναχός Σωφρόνιος με συνεχή αγώνα, νηστεία και προσευχή κατάφερνε κάθε φορά να τον εκδιώκει, ωστόσο η απειρία του δεν άργησε να τον οδηγήσει σε δυσάρεστες καταστάσεις.
Ο Αντώνιος Σαριδάκης, κατά σάρκα εξάδελφος του Γέροντα, αναφέρει: «Ο γέροντας, όμως, νέος τότε μοναχός χωρίς να έχει αποκτήσει την απαιτούμενη διάκριση, νόμισε πως νίκησε τον διάβολο και την παρέα του και ένιωσε μέσα του μιά κούφια ευχαρίστηση.
Έτσι, μιά μέρα που κατέβαινε τα σκαλιά του Νοσοκομείου Λοιμωδών, ένιωσε μέσα του μιά χαρά και μιά ικανοποίηση που κατάφερε να νικά τους δαίμονες και να τους γελοιοποιεί. Αυτό περίμενε και ο διάβολος. Αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή γι’ αυτόν. Τον χτύπησε με μανία στο πρόσωπο και εν συνεχεία αιχμαλώτισε τον νού του και το σώμα του...
Μετά από αυτό το χτύπημα του διαβόλου ο Γέροντας αρρώστησε σοβαρά με πνευματική νόσο. Τον πήραμε στην Κρήτη στο χωριό. Τον πήγαμε σε μοναστήρια, με αγρυπνίες, με νηστείες, με προσευχές και ύστερα από πολλά δάκρυα και πολύ αγώνα ο Κύριος απάλλαξε τον Άγιο Γέροντα από αυτή τη μεγάλη δοκιμασία.
Η χαριστική βολή στον διάβολο δόθηκε από την Παναγία του Κουδουμά. Τον πήγαμε εκεί με συνοδεία πολλών συγγενών και χωριανών. Η Παναγία τον είχε αγκαλιάσει, ως έλεγε και ο ίδιος, και τον τραβούσε πρός τον Κουδουμά, και η ενάντια δύναμη του σατανά τον τραβούσε πρός τα πίσω. Βέβαια δεν μπορούσε παρά να υπερισχύσει η δύναμη της Παναγίας.
Υπήρχε μέγας κίνδυνος να χαθεί για πάντα, αλλά η Παναγία τον προστάτεψε».1 Μετά τη θαυμαστή αυτή επέμβαση της Θεοτόκου, ο Γέροντας συνδέθηκε πολύ με το μοναστήρι και ενεγράφη στην αδελφότητα της μονής, όπου και περνούσε αρκετό καιρό, συνδεόμενος ιδιαίτερα με τον ηγούμενο Γέροντα Νικόδημο τον πνευματικό και τον μακαριστό π. Αναστάσιο. Τό 1975 χειροτονήθηκε ιερέας από τον μακαριστό μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας Τιμόθεο, και επέστρεψε στην Αθήνα όπου και υπηρέτησε στον Ι. Ναό Αγ. Αναργύρων του Νοσοκομείου Λοιμωδών. Αναπαύθηκε στις 23-5-1999 και κηδεύτηκε στο χωριό καταγωγής του, την Εθιά.
Πηγή: Εξαμηνιαίο Περιοδικό της Ιεράς Μονής Κουδουμά Κρήτης, "Κουδουμιανά Μηνύματα" (Ιουλ - Δεκ 2014, Τευχός 26)
paraklisi
VIDEO
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι παρουσιάστριες του ALPHA προμοτάρουν τον Παναγιώτη Βασιλάκο...
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μόρια - Ολοκληρωτική η καταστροφή στο ΚΥΤ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
