2020-09-30 00:07:29
Μια μέρα μπήκε στο κελί του μια Γαλλίδα. Και η ίδια και η οικογένειά της είχαν ζήσει ως άθεοι.
Άκουσε από κασέτες ομιλίες για την Ορθόδοξη πίστη και άρχισε η αναζήτηση μέσα στην καρδιά της. Έτσι βρέθηκε στο κελί του Αγίου.
«Συνομίλησαν.» Πώς, εκείνοι ξέρουν. Στο τέλος της φίλησε το χέρι.
«Για τότε που θα γίνεις αγία», της είπε.
Η Μαρία-Μαγδαληνή ασκήτεψε ολομόναχη στην έρημο του Σινά, στο ίδιο μέρος που είχε ασκητέψει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακας, σε μια σπηλιά. Κάθε Κυριακή πήγαινε στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης να εκκλησιαστεί και να κοινωνήσει.
Εκεί ήταν και ο πνευματικός της, που μια μέρα της εμπιστεύθηκε ένα χελιδονάκι νεοσσό με την εντολή να το μεγαλώσει.
Ήταν συμπαραστάτης της κατά τις νυχτερινές ώρες που έκανε τον «κανόνα» της, και στη συνέχεια δεν την άφηνε να κοιμηθεί, καθώς φώλιαζε δίπλα στο αυτί της.
Η ζωή της εκεί δεν πέρασε χωρίς περιπέτειες.
Ένας βεδουίνος πήγε να την απαγάγει, αλλά ανέλαβε η αγαπημένη του καμήλα να τον τιμωρήσει.
Τον δάγκωσε άσχημα στον ώμο κι έφυγε τρομαγμένος.
Στη σπηλιά έβγαιναν τεράστιοι σκορπιοί που δεν την πείραξαν ποτέ.
Οι βεδουίνοι της περιοχής, που τους γιάτρευε τις πληγές, τη σεβάστηκαν τελικά και αφού ο γυναικείος μοναχισμός είναι άγνωστος στους μουσουλμάνους εκεί την φώναζαν Αμπούνα Μαρία, δηλαδή Γέροντα–Μαρία!…
Ήταν ένα πανευώδη άνθος που άνθισε στην αγιοτόκο Σιναϊτική έρημο και αρωματίζει τις ζωές μας με την απαλή αύρα των προσευχών της, της ταπείνωσης, της απλότητας, της σιωπής και ειρήνης που εκπέμπει ο άγιος βίος της.Η οσιότατη αδελφή Μαρία Μαγδαληνή ερημίτισσα του Σινά
Εκοιμήθη εν Κυρίω την 12ην Δεκεμβρίου 2013, ημέρα Πέμπτη και ώρα 13:00 μ.μ. στην εορτή του αγίου Σπυρίδωνος Τριμυθούντος στο ερημητήριό της πλησίον του σπηλαίου του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος στο όρος Σινά. Απώλεσε την επαφή με το περιβάλλον λίγες ώρες προ της τελευτής της και είχε ένα ειρηνικό τέλος στα χέρια του γέροντός της π. Παύλου Σιναΐτου που έσπευσε να της δώσει την τελευταία Θεία Μετάληψη.
Η ψυχή, που έχει γευθή τη γλύκα της ησυχίας, τη γυρεύει παντού και πάντοτε. Όχι από μίσος ή περιφρόνησι προς τους ανθρώπους, αλλά από έρωτα γι’ αυτή, λέγει ο Αββάς Θεόδωρος της Φέρμης.
Είθε οι άγιες ευχές της να μας στηρίζουν και σκεπάζουν! Αιωνία της η μνήμη!
(Απόσπασμα από το βιβλίο “Η δύναμη της μετανοίας”, εκδ. Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι)
πηγή
proskynitis
Άκουσε από κασέτες ομιλίες για την Ορθόδοξη πίστη και άρχισε η αναζήτηση μέσα στην καρδιά της. Έτσι βρέθηκε στο κελί του Αγίου.
«Συνομίλησαν.» Πώς, εκείνοι ξέρουν. Στο τέλος της φίλησε το χέρι.
«Για τότε που θα γίνεις αγία», της είπε.
Η Μαρία-Μαγδαληνή ασκήτεψε ολομόναχη στην έρημο του Σινά, στο ίδιο μέρος που είχε ασκητέψει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακας, σε μια σπηλιά. Κάθε Κυριακή πήγαινε στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης να εκκλησιαστεί και να κοινωνήσει.
Εκεί ήταν και ο πνευματικός της, που μια μέρα της εμπιστεύθηκε ένα χελιδονάκι νεοσσό με την εντολή να το μεγαλώσει.
Ήταν συμπαραστάτης της κατά τις νυχτερινές ώρες που έκανε τον «κανόνα» της, και στη συνέχεια δεν την άφηνε να κοιμηθεί, καθώς φώλιαζε δίπλα στο αυτί της.
Η ζωή της εκεί δεν πέρασε χωρίς περιπέτειες.
Ένας βεδουίνος πήγε να την απαγάγει, αλλά ανέλαβε η αγαπημένη του καμήλα να τον τιμωρήσει.
Τον δάγκωσε άσχημα στον ώμο κι έφυγε τρομαγμένος.
Στη σπηλιά έβγαιναν τεράστιοι σκορπιοί που δεν την πείραξαν ποτέ.
Οι βεδουίνοι της περιοχής, που τους γιάτρευε τις πληγές, τη σεβάστηκαν τελικά και αφού ο γυναικείος μοναχισμός είναι άγνωστος στους μουσουλμάνους εκεί την φώναζαν Αμπούνα Μαρία, δηλαδή Γέροντα–Μαρία!…
Ήταν ένα πανευώδη άνθος που άνθισε στην αγιοτόκο Σιναϊτική έρημο και αρωματίζει τις ζωές μας με την απαλή αύρα των προσευχών της, της ταπείνωσης, της απλότητας, της σιωπής και ειρήνης που εκπέμπει ο άγιος βίος της.Η οσιότατη αδελφή Μαρία Μαγδαληνή ερημίτισσα του Σινά
Εκοιμήθη εν Κυρίω την 12ην Δεκεμβρίου 2013, ημέρα Πέμπτη και ώρα 13:00 μ.μ. στην εορτή του αγίου Σπυρίδωνος Τριμυθούντος στο ερημητήριό της πλησίον του σπηλαίου του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος στο όρος Σινά. Απώλεσε την επαφή με το περιβάλλον λίγες ώρες προ της τελευτής της και είχε ένα ειρηνικό τέλος στα χέρια του γέροντός της π. Παύλου Σιναΐτου που έσπευσε να της δώσει την τελευταία Θεία Μετάληψη.
Η ψυχή, που έχει γευθή τη γλύκα της ησυχίας, τη γυρεύει παντού και πάντοτε. Όχι από μίσος ή περιφρόνησι προς τους ανθρώπους, αλλά από έρωτα γι’ αυτή, λέγει ο Αββάς Θεόδωρος της Φέρμης.
Είθε οι άγιες ευχές της να μας στηρίζουν και σκεπάζουν! Αιωνία της η μνήμη!
(Απόσπασμα από το βιβλίο “Η δύναμη της μετανοίας”, εκδ. Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι)
πηγή
proskynitis
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σαρλ Μισέλ για Τουρκία: Όλες οι επιλογές στο τραπέζι
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
