2020-10-03 09:12:03
Τη δημοτική αρχή της Βιέννης μηνύει ένα μέλος της πανίσχυρης δυναστείας Ρότσιλντ, επιδιώκοντας την αποκατάσταση ενός φιλανθρωπικού ιδρύματος, το οποίο είχε κατασχεθεί από τους Ναζί το 1938, όταν προσάρτησαν την Αυστρία, λίγο πριν από την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το μέγεθος της αρχικής δωρεάς σήμερα υπολογίζεται σε 110 εκατ. ευρώ.
Ο ενάγων ονομάζεται Τζέφρι Χογκέ (Geoffrey Hoguet) και είναι δισέγγονος του Άλμπερτ φον Ρότσιλντ ο οποίος ήταν επικεφαλής της τράπεζας της Βιέννης στην αρχή του 20ου αιώνα. Με μια κολοσσιαία δωρεά, το 1905 δημιούργησε έναν φιλανθρωπικό οργανισμό προκειμένου να τιμήσει τη μνήμη του αδελφού του, Ναθάνιελ φον Ρότσιλντ. Ο σκοπός του ιδρύματος ήταν να μετατρέψει τη Βιέννη σε ένα πρωτοποριακό, παγκόσμιο πρότυπο για τα δεδομένα της εποχής, κέντρο θεραπείας «νευρασθενειών».
Ο κ. Χογκέ εστιάζει τη νομική του επίθεση στην απόκρυψη στοιχείων για το πώς το ίδρυμα του προγόνου του κατέληξε από τους Ναζί στο δήμο της Βιέννης. Το επίδικο είναι ένα σύνολο περιουσιακών στοιχείων, συνολικής αξίας περί τα 110 εκατ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένου και ενός ανακτόρου σε ρυθμό μπαρόκ. Το συγκεκριμένο κτίριο είχε χρησιμοποιηθεί σαν μία από τις πρώτες στον κόσμο κλινικές, ειδικά για τη φροντίδα ψυχικώς νοσούντων.
Οι Ρότσιλντ βρίσκονται σε διαμάχη με το Δήμο Βιέννης εδώ και πολύ καιρό και η μήνυση εκ μέρους του Τζέφρι Χογκέ αναζωπυρώνει την αντιδικία σε μια πολύ ευαίσθητη περίοδο: επίκεινται αυτοδιοικητικές εκλογές στην Αυστρία.
Η μεγάλη δυναστεία των τραπεζιτών και μεγιστάνων του πλούτου κατηγορεί το δήμο της Βιέννης ότι ασχημονεί εις βάρος του κοινωφελούς πνεύματος των Ρότσιλντ, ότι έχει υφαρπάξει σιωπηρά τα περιουσιακά στοιχεία του ιδρύματος, χρησιμοποιώντας διάφορα νομικά τερτίπια.
«Το όνομα της οικογενείας μου έχει εξαφανιστεί. Κι αυτό είναι μια αδικία στην οποία πρέπει να τεθεί ένα τέλος» λέει ο Τζέφρι Χογκέ. Κατά την άποψή του, οι Βιενέζοι δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να διαιωνίζουν ένα έγκλημα που διέπραξαν οι Ναζί.
Το φιλανθρωπικό ίδρυμα των Ρότσιλντ είχε αναπτύξει πολύ σημαντική δράση στον τομέα της έρευνας των ψυχικών παθήσεων και, μάλιστα, είχε βραβευτεί με Νόμπελ. Μετά από τον πόλεμο, υπήρξε αποκατάστασή του, αποδείχθηκε όμως τυπική, καθώς ο δήμος δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να επανενεργοποιήσει πλήρως τη λειτουργία του. Και όχι μόνον αυτό, αλλά το τελευταίο διάστημα, πάντα με ευθύνη της τοπικής δημοτικής αρχής, άρχισε η τμηματική εκποίηση της περιουσίας του ιδρύματος.
Στη μηνυτήρια αναφορά του, ο κ. Χογκέ καταγγέλλει ότι ο δήμος Βιέννης παραβίασε τη διαθήκη του ιδρυτή και τον κανονισμό λειτουργίας του ιδρύματος Ρότσιλντ, αποβάλλοντας από το διοικητικό του συμβούλιο τους εκπροσώπους της οικογένειας. Και πέραν αυτού, όταν οι δικηγόροι του Τζέφρι Χογκέ απαίτησαν να διερευνήσουν τα αρχεία, ο δήμος αρνήθηκε να συνεργαστεί.
Ο κ. Χογκέ επιδιώκει, γενικότερα, να ανακτήσει τον πλήρη έλεγχο του ιδρύματος, αποκλείοντας εντελώς το δήμο από τη διοίκηση και τη διαχείρισή του. Όσο για το κίνητρό του, ο απόγονος των Ρότσιλντ δηλώνει ότι «πάσχω ο ίδιος από μια νευρολογική πάθηση. Έχω Πάρκινσον. Και γι' αυτό επιθυμώ να δω το όραμα των παππούδων μου να πραγματοποιείται, με τη δημιουργία ενός παγκόσμιας κλάσης νευρολογικό κέντρο. Δίνω τη μάχη με το δήμο Βιέννης μόνο για να τιμήσω τη μνήμη των προγόνων μου. Εάν κερδίσουμε, δεν θα υπάρξει το παραμικρό υλικό όφελος για την οικογένειά μου». anatakti
Ο ενάγων ονομάζεται Τζέφρι Χογκέ (Geoffrey Hoguet) και είναι δισέγγονος του Άλμπερτ φον Ρότσιλντ ο οποίος ήταν επικεφαλής της τράπεζας της Βιέννης στην αρχή του 20ου αιώνα. Με μια κολοσσιαία δωρεά, το 1905 δημιούργησε έναν φιλανθρωπικό οργανισμό προκειμένου να τιμήσει τη μνήμη του αδελφού του, Ναθάνιελ φον Ρότσιλντ. Ο σκοπός του ιδρύματος ήταν να μετατρέψει τη Βιέννη σε ένα πρωτοποριακό, παγκόσμιο πρότυπο για τα δεδομένα της εποχής, κέντρο θεραπείας «νευρασθενειών».
Ο κ. Χογκέ εστιάζει τη νομική του επίθεση στην απόκρυψη στοιχείων για το πώς το ίδρυμα του προγόνου του κατέληξε από τους Ναζί στο δήμο της Βιέννης. Το επίδικο είναι ένα σύνολο περιουσιακών στοιχείων, συνολικής αξίας περί τα 110 εκατ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένου και ενός ανακτόρου σε ρυθμό μπαρόκ. Το συγκεκριμένο κτίριο είχε χρησιμοποιηθεί σαν μία από τις πρώτες στον κόσμο κλινικές, ειδικά για τη φροντίδα ψυχικώς νοσούντων.
Οι Ρότσιλντ βρίσκονται σε διαμάχη με το Δήμο Βιέννης εδώ και πολύ καιρό και η μήνυση εκ μέρους του Τζέφρι Χογκέ αναζωπυρώνει την αντιδικία σε μια πολύ ευαίσθητη περίοδο: επίκεινται αυτοδιοικητικές εκλογές στην Αυστρία.
Η μεγάλη δυναστεία των τραπεζιτών και μεγιστάνων του πλούτου κατηγορεί το δήμο της Βιέννης ότι ασχημονεί εις βάρος του κοινωφελούς πνεύματος των Ρότσιλντ, ότι έχει υφαρπάξει σιωπηρά τα περιουσιακά στοιχεία του ιδρύματος, χρησιμοποιώντας διάφορα νομικά τερτίπια.
«Το όνομα της οικογενείας μου έχει εξαφανιστεί. Κι αυτό είναι μια αδικία στην οποία πρέπει να τεθεί ένα τέλος» λέει ο Τζέφρι Χογκέ. Κατά την άποψή του, οι Βιενέζοι δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να διαιωνίζουν ένα έγκλημα που διέπραξαν οι Ναζί.
Το φιλανθρωπικό ίδρυμα των Ρότσιλντ είχε αναπτύξει πολύ σημαντική δράση στον τομέα της έρευνας των ψυχικών παθήσεων και, μάλιστα, είχε βραβευτεί με Νόμπελ. Μετά από τον πόλεμο, υπήρξε αποκατάστασή του, αποδείχθηκε όμως τυπική, καθώς ο δήμος δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να επανενεργοποιήσει πλήρως τη λειτουργία του. Και όχι μόνον αυτό, αλλά το τελευταίο διάστημα, πάντα με ευθύνη της τοπικής δημοτικής αρχής, άρχισε η τμηματική εκποίηση της περιουσίας του ιδρύματος.
Στη μηνυτήρια αναφορά του, ο κ. Χογκέ καταγγέλλει ότι ο δήμος Βιέννης παραβίασε τη διαθήκη του ιδρυτή και τον κανονισμό λειτουργίας του ιδρύματος Ρότσιλντ, αποβάλλοντας από το διοικητικό του συμβούλιο τους εκπροσώπους της οικογένειας. Και πέραν αυτού, όταν οι δικηγόροι του Τζέφρι Χογκέ απαίτησαν να διερευνήσουν τα αρχεία, ο δήμος αρνήθηκε να συνεργαστεί.
Ο κ. Χογκέ επιδιώκει, γενικότερα, να ανακτήσει τον πλήρη έλεγχο του ιδρύματος, αποκλείοντας εντελώς το δήμο από τη διοίκηση και τη διαχείρισή του. Όσο για το κίνητρό του, ο απόγονος των Ρότσιλντ δηλώνει ότι «πάσχω ο ίδιος από μια νευρολογική πάθηση. Έχω Πάρκινσον. Και γι' αυτό επιθυμώ να δω το όραμα των παππούδων μου να πραγματοποιείται, με τη δημιουργία ενός παγκόσμιας κλάσης νευρολογικό κέντρο. Δίνω τη μάχη με το δήμο Βιέννης μόνο για να τιμήσω τη μνήμη των προγόνων μου. Εάν κερδίσουμε, δεν θα υπάρξει το παραμικρό υλικό όφελος για την οικογένειά μου». anatakti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
