2020-10-14 07:49:17
Τον Δεκέμβριο θα καθίσουν στο εδώλιο κατηγορούμενοι για βιαιοπραγίες και απόπειρα αναδιοργάνωσης του φασιστικού κόμματος του Μπενίτο Μουσολίνι - Σύνθημά τους «βια, τάξη, πειθαρχία, και άμα λάχει κοκαΐνη» Ήταν προγραμματισμένη να ξεκίνησε τη Δευτέρα 12 Οκτωβρίου στο Μπάρι, τη πρωτεύουσα της νότιας Ιταλικής περιοχής της Απουλίας, η δικαστική διαδικασία κατά 28 ακροδεξιών μελών της Casa Pound που κατηγορούνται για βιαιοπραγίες και απόπειρα αναδιοργάνωσης του φασιστικού κόμματος του Μπενίτο Μουσολίνι.
Η τελευταία κατηγορία βασίζεται σε ένα νομοθετικό διάταγμα του 1952, που εγκρίθηκε από την Ιταλική βουλή και απαγορεύει την αναβίωση του φασισμού που ταλαιπώρησε τη ΄χώρα από το 1922 μέχρι τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου
Η Casa Pound, δηλαδή το “σπίτι του Πάουντ”, αυτοαποκαλείται πότε κόμμα, πότε κίνημα, πότε πολιτιστική ομάδα αλλά στη πραγματικότητα είναι σταθερά μια βίαιη, φασιστική, ρατσιστική, ξενοφοβική οργάνωση.
Το όνομα της προέρχεται από το όνομα του αντισημίτη Αμερικανού ποιητή Έζρα Πάουντ ο οποίος μετανάστευσε στην Ιταλία, κήρυξε και υπερασπίστηκε τις ιδέες του “Ντούτσε” κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Το ακροδεξιό δίκτυο συγκροτήθηκε το 2003 όταν μια ομάδα ακραίων νεαρών έκανε παράνομη κατάληψη σε ένα επταώροφο κρατικό κτίριο γραφείων κοντά στο Roma Termini, το κεντρικό σιδηροδρομικού σταθμό της πόλης αλλά και σε απόσταση αναπνοής από το δημαρχείο της Ιταλικής πρωτεύουσας
Από τη συγκεκριμένη έδρα-ορμητήριο, έξω από την οποία φύτεψαν φαρδιά πλατεία το όνομα της οργάνωσης και κρέμασαν μια σημαία με σύμβολο το καύκαλο μιας χελώνας -το οποίο παραπέμπει σε απόκρυφη φασιστική σημειολογία- τα μέλη ξεκίνησαν την επιθετική “εκκαθαριστική” δράση τους.
Στόχος οι καταυλισμοί των Ρομά, τα στρατόπεδα των προσφύγων, οι γειτονιές των μεταναστών. Στα χρόνια που ακολούθησαν έως σήμερα εγκαινίασαν 106 ακόμη παραρτήματα σε όλη τη χώρα.
Αυτά με τη σειρά τους με πρόσχημα ότι “εξυπηρετούν” τους πολίτες επένδυσαν στο κοινωνικό ”κινηματισμό”. ΄'Άνοιξαν γυμναστήρια, παμπ, βιβλιοπωλεία, λέσχες πολεμικών τεχνών, extreme sports, μοτοσικλετιστών και φιλάθλων, καθώς και εστιατόρια, νυχτερινά κέντρα, στέκια για τατουάζ, καφέ και κουρεία. Με αυτό τρόπο νομιμοποιούσαν τα έσοδα τους αλλά και τα ακροδεξιά μηνύματα που εξέπεμπαν.
Παράλληλα δικτυώθηκαν διεισδύοντας στον χυδαίο τσούρμο των χούλιγκαν με άντρο τις κερκίδες των ακροδεξιών οπαδών της Λάτσιο, ενώ διασυνδέθηκαν με περιθωριακούς και κακοποιούς που διακινούσαν ναρκωτικά. Όλα υπό την διαρκή υποκίνηση φυλετικού μίσους και την εσωτερική διαταγή “βια, τάξη, πειθαρχία, και “άμα λάχει κοκαΐνη”.
Ιδρυτής και αρχηγός της οργάνωσης είναι ο 47χρονος Τζιανλούκα Ιανόνε. Ακροδεξιός από τα νιάτα του, ψηλός, τραχύς, αγριόφατσα με ξυρισμένο κεφάλι, μακριά γενειάδα και τατουάζ στο λαιμό το σλόγκαν του φασιστικού στρατού του Μουσολίνι «me ne frego» - «δεν με νοιάζει».
Με ενδυματολογικό στυλ Hells Angel, είναι διάσημος ως ο κύριος τραγουδιστής της μπάντας ZZA (ZetaΖeroΑlfa) και ως ιδιοκτήτης της παμπ Cutty Sark, στέκι των φασιστικών κύκλων στη Ρώμη.
Πολύ πιο έξυπνος και λιγότερο αρχαϊκός από τούς ομοϊδεάτες και πνευματικά συγγενείς της ναζιστικής “Χρυσής Αυγής”- για την οποία διοργάνωσε διαδήλωση- διαμαρτυρία στη Ρώμη το 2016 μετά την έναρξη της δίκης της – οργάνωσε τη CasaPound σαν τη μαγιά στην φασιστική ζύμη των ποικίλλων Ιταλικών ακροδεξιών μορφωμάτων.
Στόχος του να κάνει το «φασισμό της Τρίτης Χιλιετίας» που πρόβαλλε, ένα mainstream πολιτικό ρεύμα. Επιχειρώντας ένα ασυνήθιστο συνδυασμό ακροδεξιάς ρητορικής , ποπ κουλτούρας και τάχα αριστερού-προοδευτικού στιλ αποσκοπούσε στη παραπλάνηση των πολιτών και τη διασφάλιση της κάλυψης της δράσης της από τα παραζαλισμένα, ως προς τη πραγματική ταυτότητα της, ΜΜΕ.
Εμφάνισε την οργάνωση ως το άσυλο των ιδεολογικά άστεγων. Μασκάρεψε την απεχθή «μαυροπουκαμισάδικη» κληρονομιά της σύμφωνα με τη ρήση του Μουσολίνι ότι «ο φασισμός είναι η εκκλησία όλων των αιρέσεων».
Ανακάτεψε στη προπαγάνδα της οργάνωσης τις φιγούρες του Τσε Γκεβάρα με το κόμικ χαρακτήρα του Κόρτο Μαλτέζε, έσμιξε το Νίτσε με τον Κέρουακ και τον Πλάτωνα με τον ποιητή, προπομπό του φασισμού Γκαμπριέλε Ντ' Ανούντσιο.
Επένδυσε ακόμη μουσικά τον δήθεν “μετά-πολιτικό” αχταρμά με τραγούδια των αναρχικών συνθετών Ρίνο Γκαετάνο και Φαμπρίτσιο Ντε Αντρέ ,ενώ φρόντιζε να κουκουλώνει το ακροδεξιό μίσος της οργάνωσης με τη μουτσούνα της ακτιβιστικής ρουτίνας.
Τα μέλη , άλλωστε, απέφευγαν τη κλισέ κολεξιόν των εξτρεμιστών της ακροδεξιάς. Φορούσαν καθησυχαστικά νορμάλ τζιν και μπλουζάκια αντί για στολές παραλλαγής, φασιστικά παραφερνάλια και καταδρομικές μπότες.
Ωστόσο πίσω από το διφορούμενο προσωπείο της που πήρε μόνο το 0,9% των ψήφων στις γενικές εκλογές του 2018 στην Ιταλία, οικοδομούνταν ένα βίαιο παραστρατιωτικό τάγμα εφόδου. Τα καμουφλαρισμένα ιδεολογικά δόκανα για τη παγίδευση περισσότερων οπαδών βαθμιαία σκούριασαν και φάνηκε – σε στυλ «θέλει η π@υτ@ν@ να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει»- το αποκρουστικό πρόσωπό της.
Στις 21 Σεπτεμβρίου 2018 στο Μπάρι μια ομάδα της Casa Pound με επιτέθηκε με αλυσίδες, ρόπαλα και σιδερογροθιές εναντίον αντιρατσιστών διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά την επίσκεψη στην περιοχή τότε υπουργού Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι.
Τέσσερις νεαροί και μια ευρωβουλευτής κατέληξαν στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα. Έκτοτε ξετυλίχθηκε όλο το κουβάρι της από χρόνια βάναυσης δράσης των θαυμαστών του Μουσολίνι. Και δε υπήρχε πλέον στη πρωθυπουργία ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι να ξεπλύνει τη βίαιη ατζέντα της οργάνωσης δηλώνοντας ότι «Ποτέ δεν σκότωσε κανέναν».
Στη σκιά των καταδικαστικών αποφάσεων στην Αθήνα για την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, η υπόθεση της Casa Pound συγκέντρωσε ευρεία προσοχή των Ιταλικών και Διεθνών ΜΜΕ.
Για την ώρα η ακροαματική διαδικασία αναβλήθηκε για τις 21 Δεκεμβρίου. Ωστόσο το ξήλωμα της οργάνωσης ξεκίνησε.Ήδη η παροιμιώδης για τη γραφειοκρατική της αργοπορία γειτονική χώρα άρχισε μετά από 17 χρόνια την διαδικασία έξωσης της από τη παράνομη κατάληψή της.
anatakti
Η τελευταία κατηγορία βασίζεται σε ένα νομοθετικό διάταγμα του 1952, που εγκρίθηκε από την Ιταλική βουλή και απαγορεύει την αναβίωση του φασισμού που ταλαιπώρησε τη ΄χώρα από το 1922 μέχρι τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου
Η Casa Pound, δηλαδή το “σπίτι του Πάουντ”, αυτοαποκαλείται πότε κόμμα, πότε κίνημα, πότε πολιτιστική ομάδα αλλά στη πραγματικότητα είναι σταθερά μια βίαιη, φασιστική, ρατσιστική, ξενοφοβική οργάνωση.
Το όνομα της προέρχεται από το όνομα του αντισημίτη Αμερικανού ποιητή Έζρα Πάουντ ο οποίος μετανάστευσε στην Ιταλία, κήρυξε και υπερασπίστηκε τις ιδέες του “Ντούτσε” κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Το ακροδεξιό δίκτυο συγκροτήθηκε το 2003 όταν μια ομάδα ακραίων νεαρών έκανε παράνομη κατάληψη σε ένα επταώροφο κρατικό κτίριο γραφείων κοντά στο Roma Termini, το κεντρικό σιδηροδρομικού σταθμό της πόλης αλλά και σε απόσταση αναπνοής από το δημαρχείο της Ιταλικής πρωτεύουσας
Από τη συγκεκριμένη έδρα-ορμητήριο, έξω από την οποία φύτεψαν φαρδιά πλατεία το όνομα της οργάνωσης και κρέμασαν μια σημαία με σύμβολο το καύκαλο μιας χελώνας -το οποίο παραπέμπει σε απόκρυφη φασιστική σημειολογία- τα μέλη ξεκίνησαν την επιθετική “εκκαθαριστική” δράση τους.
Στόχος οι καταυλισμοί των Ρομά, τα στρατόπεδα των προσφύγων, οι γειτονιές των μεταναστών. Στα χρόνια που ακολούθησαν έως σήμερα εγκαινίασαν 106 ακόμη παραρτήματα σε όλη τη χώρα.
Αυτά με τη σειρά τους με πρόσχημα ότι “εξυπηρετούν” τους πολίτες επένδυσαν στο κοινωνικό ”κινηματισμό”. ΄'Άνοιξαν γυμναστήρια, παμπ, βιβλιοπωλεία, λέσχες πολεμικών τεχνών, extreme sports, μοτοσικλετιστών και φιλάθλων, καθώς και εστιατόρια, νυχτερινά κέντρα, στέκια για τατουάζ, καφέ και κουρεία. Με αυτό τρόπο νομιμοποιούσαν τα έσοδα τους αλλά και τα ακροδεξιά μηνύματα που εξέπεμπαν.
Παράλληλα δικτυώθηκαν διεισδύοντας στον χυδαίο τσούρμο των χούλιγκαν με άντρο τις κερκίδες των ακροδεξιών οπαδών της Λάτσιο, ενώ διασυνδέθηκαν με περιθωριακούς και κακοποιούς που διακινούσαν ναρκωτικά. Όλα υπό την διαρκή υποκίνηση φυλετικού μίσους και την εσωτερική διαταγή “βια, τάξη, πειθαρχία, και “άμα λάχει κοκαΐνη”.
Ιδρυτής και αρχηγός της οργάνωσης είναι ο 47χρονος Τζιανλούκα Ιανόνε. Ακροδεξιός από τα νιάτα του, ψηλός, τραχύς, αγριόφατσα με ξυρισμένο κεφάλι, μακριά γενειάδα και τατουάζ στο λαιμό το σλόγκαν του φασιστικού στρατού του Μουσολίνι «me ne frego» - «δεν με νοιάζει».
Με ενδυματολογικό στυλ Hells Angel, είναι διάσημος ως ο κύριος τραγουδιστής της μπάντας ZZA (ZetaΖeroΑlfa) και ως ιδιοκτήτης της παμπ Cutty Sark, στέκι των φασιστικών κύκλων στη Ρώμη.
Πολύ πιο έξυπνος και λιγότερο αρχαϊκός από τούς ομοϊδεάτες και πνευματικά συγγενείς της ναζιστικής “Χρυσής Αυγής”- για την οποία διοργάνωσε διαδήλωση- διαμαρτυρία στη Ρώμη το 2016 μετά την έναρξη της δίκης της – οργάνωσε τη CasaPound σαν τη μαγιά στην φασιστική ζύμη των ποικίλλων Ιταλικών ακροδεξιών μορφωμάτων.
Στόχος του να κάνει το «φασισμό της Τρίτης Χιλιετίας» που πρόβαλλε, ένα mainstream πολιτικό ρεύμα. Επιχειρώντας ένα ασυνήθιστο συνδυασμό ακροδεξιάς ρητορικής , ποπ κουλτούρας και τάχα αριστερού-προοδευτικού στιλ αποσκοπούσε στη παραπλάνηση των πολιτών και τη διασφάλιση της κάλυψης της δράσης της από τα παραζαλισμένα, ως προς τη πραγματική ταυτότητα της, ΜΜΕ.
Εμφάνισε την οργάνωση ως το άσυλο των ιδεολογικά άστεγων. Μασκάρεψε την απεχθή «μαυροπουκαμισάδικη» κληρονομιά της σύμφωνα με τη ρήση του Μουσολίνι ότι «ο φασισμός είναι η εκκλησία όλων των αιρέσεων».
Ανακάτεψε στη προπαγάνδα της οργάνωσης τις φιγούρες του Τσε Γκεβάρα με το κόμικ χαρακτήρα του Κόρτο Μαλτέζε, έσμιξε το Νίτσε με τον Κέρουακ και τον Πλάτωνα με τον ποιητή, προπομπό του φασισμού Γκαμπριέλε Ντ' Ανούντσιο.
Επένδυσε ακόμη μουσικά τον δήθεν “μετά-πολιτικό” αχταρμά με τραγούδια των αναρχικών συνθετών Ρίνο Γκαετάνο και Φαμπρίτσιο Ντε Αντρέ ,ενώ φρόντιζε να κουκουλώνει το ακροδεξιό μίσος της οργάνωσης με τη μουτσούνα της ακτιβιστικής ρουτίνας.
Τα μέλη , άλλωστε, απέφευγαν τη κλισέ κολεξιόν των εξτρεμιστών της ακροδεξιάς. Φορούσαν καθησυχαστικά νορμάλ τζιν και μπλουζάκια αντί για στολές παραλλαγής, φασιστικά παραφερνάλια και καταδρομικές μπότες.
Ωστόσο πίσω από το διφορούμενο προσωπείο της που πήρε μόνο το 0,9% των ψήφων στις γενικές εκλογές του 2018 στην Ιταλία, οικοδομούνταν ένα βίαιο παραστρατιωτικό τάγμα εφόδου. Τα καμουφλαρισμένα ιδεολογικά δόκανα για τη παγίδευση περισσότερων οπαδών βαθμιαία σκούριασαν και φάνηκε – σε στυλ «θέλει η π@υτ@ν@ να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει»- το αποκρουστικό πρόσωπό της.
Στις 21 Σεπτεμβρίου 2018 στο Μπάρι μια ομάδα της Casa Pound με επιτέθηκε με αλυσίδες, ρόπαλα και σιδερογροθιές εναντίον αντιρατσιστών διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά την επίσκεψη στην περιοχή τότε υπουργού Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι.
Τέσσερις νεαροί και μια ευρωβουλευτής κατέληξαν στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα. Έκτοτε ξετυλίχθηκε όλο το κουβάρι της από χρόνια βάναυσης δράσης των θαυμαστών του Μουσολίνι. Και δε υπήρχε πλέον στη πρωθυπουργία ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι να ξεπλύνει τη βίαιη ατζέντα της οργάνωσης δηλώνοντας ότι «Ποτέ δεν σκότωσε κανέναν».
Στη σκιά των καταδικαστικών αποφάσεων στην Αθήνα για την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, η υπόθεση της Casa Pound συγκέντρωσε ευρεία προσοχή των Ιταλικών και Διεθνών ΜΜΕ.
Για την ώρα η ακροαματική διαδικασία αναβλήθηκε για τις 21 Δεκεμβρίου. Ωστόσο το ξήλωμα της οργάνωσης ξεκίνησε.Ήδη η παροιμιώδης για τη γραφειοκρατική της αργοπορία γειτονική χώρα άρχισε μετά από 17 χρόνια την διαδικασία έξωσης της από τη παράνομη κατάληψή της.
anatakti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τουρκία: Επιχείρηση για τη σύλληψη 167 υπόπτων υποστηρικτών του Γκιουλέν
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
