2020-10-17 19:24:05
Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας,του νέου Αγίου της Εκκλησίας μας:
Ὁ Ἅγιος Καλλίνικος (8/8), Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας, ἐγεννήθη στίς 29 Ἰανουαρίου 1919 στά Σιταράλωνα τοῦ δήμου Θέρμου τῆς Αἰτωλοακαρνανίας καί τό ὀνοματεπώνυμό του ἦτο Δημήτριος Ποῦλος.
Οἱ εὐσεβέστατοι γονεῖς του, Γεώργιος καί Αἰκατερίνα, μετέδωσαν καί σ᾿ αὐτόν τόν υἱόν τους, ὅπως καί στόν ἐπίσης Ἀρχιερέα-Μητροπολίτην Διδυμοτείχου Κωνσταντῖνον, τήν ευλάβεια καί τήν πίστη τους εἰς τόν Θεόν, καθώς ἐπίσης, τήν ἀγάπη τους εἰς τόν ἀσκητισμόν καί τήν ἐκκλησιαστικήν πολιτείαν. Επίσης, τούς εδίδαξαν την άμετρον φιλαδελφίαν, ως τρόπον έμπράκτου χριστιανικού βίου.
Ο νεαρός Δημήτριος, αφού τελείωσε τήν βασικήν εκπαίδευσή του, συνέχισε τις σπουδές του εις την Θεολογικήν Σχολήν Αθηνών, όπου διεκρίθη –εκτός των άλλων- εις την χαρισματικήν θεολογίαν, αποσπών επαίνους γιά το ήθος και τις ικανότητές του, τόσον από τους καθηγητάς, όσο και από τους συμφοιτητάς του.
Μετά την αποφοίτησή του, υπηρέτησε τήν στρατιωτικήν θητεία του, ως Ιεροκήρυξ, εις την 37ην Ταξιαρχίαν (Λόχον Ορεινών Καταδρομών), όπου εξαιτίας τοῦ θερμού ζήλου, της ανδρείας και του φιλοτίμου του, απεκλήθη από τους συστρατιώτας του «ἱεραπόστολος τοῦ στρατιωτικοῦ ἀντισκήνου».
Με τήν λήξη της στρατιωτικής θητείας του, ο Άγιος, επιτέλους, μπορεί να αφιερωθῇ εξ ολοκλήρου σε αυτό που από μικρός επιθυμούσεν. Έτσι, κείρεται μοναχός και λαμβάνει, κατόπιν δικής του επιθυμίας, το όνομα Καλλίνικος, προκειμένου να μιμηθή τους καλλινίκους Μάρτυρας της Ορθοδόξου Πίστεως.
Κατά το έτος 1957, χειροτονείται Διάκονος και κατόπιν Πρεσβύτερος, από τον κατά σάρκα ἀδελφόν του Μητροπολίτην Διδυμοτείχου Κωνσταντίνον Ποῦλον.
Ως Ιερομόναχος, ο Άγιος Καλλίνικος, υπήρξεν υπόδειγμα ασκητού και η φήμη του, ως αόκνου εργάτου του Χριστού, έγινε γνωστή σε όλη την περιφέρεια της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλοακαρνανίας, την οποίαν, αρχικώς υπηρέτησεν ως Γραμματεύς και Ιεροκήρυξ και κατόπιν ως Πρωτοσύγκελλος. Διεκρίνετο ιδιαιτέρως για την φιλακολουθία του, καθώς επίσης για την αυταπάρνησιν, τον ζήλο και την ηθικήν, τις οποίες επεδείκνυε κατά την άσκηση της αγρύπνου διακονίας του προς το πιστό πλήρωμα της Εκκλησίας.
Μετά την απόσπαση της επαρχίας Αλμωπίας από την Μητρόπολη Φλωρίνης, η οποία διενεργήθη με απόφαση της Ιεράς Συνόδου στις 22/6/1967 και την προσάρτησή της εις την Μητρόπολιν Εδέσσης και Πέλλης, ο Άγιος Καλλίνικος, χειροτονείται –στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου Αθηνών- Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας (25/6/1967).
Ως Αρχιερεύς, υπήρξεν σεμνός, ταπεινόφρων, αφιλάργυρος και πατήρ των καταπονουμένων και αναξιοπαθούντων, ενώ η καθαρότης του βίου του ἐφήλκυε την χάρη τοῦ Θεού κι έκανε την προσευχή του ισάξια με αυτή των μεγάλων ασκητών!
Αυτή η ὁσιακή μορφή τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, όπως τον αποκαλούσεν ο μακαριστός Ἀρχιμανδρίτης Ἑπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ἐμερίμνησε με ιδιαίτερον ζήλον για τον καταρτισμό των κληρικών της Μητροπόλεώς του, διοργανώνοντας θεολογικά συνέδρια και συνάξεις, ενώ περιόδευε συνεχώς εις όλες τις ενορίες, καλλιεργώντας το έδαφος, ώστε να αναπτυχθῇ το κήρυγμα και το μυστήριον της εξομολογήσεως.
Η αγάπη του προς τον συνάνθρωπον, τον οδήγησε να ιδρύσῃ Γηροκομείον, ώστε να περιθάλπωνται οι ηλικιωμένοι, ενώ επίσης με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε και Οικοτροφείο για τους νέους, οι οποίοι σπούδαζαν και δεν είχαν τήν δυνατότητα στέγης. Η δράση τοῦ ασκητικού Επισκόπου, δεν περιορίσθηκε μόνον εις την φιλανθρωπίαν, αλλ᾿ ανέδειξε και τις τοπικές Αγίες, Νεομάρτυρα Χρυσή και τήν Μάρτυρα Βάσσαν την Εδεσσαίαν. Επίσης, με πρωτοβουλία του, ανασυστάθηκε η Μονή Αρχαγγέλου Μιχαήλ Αριδαίας, ενώ, έδωσε μεγάλην βαρύτητα στην εκλογή και χειροτονία καταλλήλων Κληρικῶν.
Επί σειράν ετών, ο ἅγιος Επίσκοπος, ηργάσθη κοπιάζοντας εις τήν διακονίαν της Εκκλησίας, ώσπου προσεβλήθη από την ασθένεια του καρκίνου (γλοίωμα εγκεφάλου), της οποίας η αντιμετώπισις, ανέδειξεν εις όλο το μέγεθος, το μεγαλείον της ψυχής του. Μιμούμενος τους καλλινίκους Μάρτυρας, τους οποίους πάντοτε θαύμαζε, αφέθηκε, κυριολεκτικώς εις την Πρόνοια του Θεού, του οποίου το όνομα δεν έπαυσε να δοξάζῃ καθ’ όλη τήν διάρκεια της δοκιμασίας του… Οι λόγοι του σκιαγραφούν το επίπεδο της αγιότητός του: «Δέν μέ ἐνδιαφέρει πολύ ἡ ἀρρώστια. Ἄς ἤμουν ἅγιος καί ἄς ἤμουν μέ ἕνα πόδι ἤ μέ ἕνα μάτι».
Εκοιμήθη οσιακώς εις την Αθήνα (7/8/1984) και ο ενταφιασμός του –κατόπιν επιθυμίας του, προκειμένου να βρίσκεται πλησίον του ποιμνίου του- έγινεν εις το δημοτικόν Κοιμητήριον τῆς Εδέσσης.
Ο Θεός, ο Οποίος δοξάζει τους αξίους εργάτας Του, δεν επέτρεψε τήν διάσπαση του Αγίου Επισκόπου από τα αγαπημένα τεκνία του κι έτσι το μνήμα του έγινε τόπος προσευχής και παρηγορίας για όλους αυτούς, οι οποίοι επιζητούσαν τήν βοήθειά του. Επίσης, πολλές εμφανίσεις του και θαυμαστές ιάσεις σε ασθενείς (οι οποίες είναι καταγεγραμμένες), έκαναν ζωντανή την παρουσία τοῦ Θεού, μέσω του μακαριστού Ἀρχιερέως Καλλινίκου.
Τα αδιάσειστα στοιχεία της αγιότητός του, οδήγησαν, ὅπως ἀνέφερα στήν ἀρχή -στις 23/6/2020- την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου να προβῇ στην κατάταξιν εις το αγιολόγιον της Εκκλησίας, τοῦ Μητροπολίτου Εδέσσης Καλλινίκου.
Η μνήμη του, αποφασίσθηκε να τιμάται την ημέρα της κοίμησεώς του, δηλαδή στις 8 Αυγούστου.
Να έχουμε την ευχήν και τις θεοπειθείς πρεσβείες τοῦ νεοφανούς αγίου Επισκόπου της Εκκλησίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, Καλλινίκου Μητροπολίτου Εδέσσης, .
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄Τῆς ἐρήμου πολίτης
Τῆς Ἐδέσσης ποιμένα, Ἀρχιθύτην πανεύφημον, καὶ τῆς Ἐκκλησίας ἁπάσης, τὸ λαμπρὸν σεμνολόγημα, Καλλίνικον τιμήσωμεν πιστοί, τοῦ κλήρου καὶ λαοῦ τὸν ποδηγόν, ὡς πρεσβεύοντα ἀπαύστως ὑπὲρ αὐτῶν, τῶν πίστει ἐκβοώντων σοι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἀναδείξαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Κοντάκιον.
Ἦχος β ́.Τοῖς τῶν αἱμάτων σου
Τὸν μιμητὴν τοῦ Σωτῆρος Καλλίνικον, καὶ τῆς Ἐδέσσης ποιμένα τὸν ἄριστον, καὶ Ἐκκλησίας ἁπάσης τὸ σέμνωμα, ὑμνολογήσωμεν πάντες φιλάγιοι, ἡμῶν γὰρ ἐδείχθη τὸ στήριγμα.
Κείμενο Μα ν ώ λ η ς M ε λ ι ν ό ς
Θεολόγος συγγραφεύς Δ/ντής Bιβλιοθήκης, τῆς῾Iερᾶς Συνόδου τῆς ᾿Eκκλησίας τῆς ῾Eλλάδος
Πηγή: Φίλοι Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Νικαίας
paraklisi
Ὁ Ἅγιος Καλλίνικος (8/8), Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας, ἐγεννήθη στίς 29 Ἰανουαρίου 1919 στά Σιταράλωνα τοῦ δήμου Θέρμου τῆς Αἰτωλοακαρνανίας καί τό ὀνοματεπώνυμό του ἦτο Δημήτριος Ποῦλος.
Οἱ εὐσεβέστατοι γονεῖς του, Γεώργιος καί Αἰκατερίνα, μετέδωσαν καί σ᾿ αὐτόν τόν υἱόν τους, ὅπως καί στόν ἐπίσης Ἀρχιερέα-Μητροπολίτην Διδυμοτείχου Κωνσταντῖνον, τήν ευλάβεια καί τήν πίστη τους εἰς τόν Θεόν, καθώς ἐπίσης, τήν ἀγάπη τους εἰς τόν ἀσκητισμόν καί τήν ἐκκλησιαστικήν πολιτείαν. Επίσης, τούς εδίδαξαν την άμετρον φιλαδελφίαν, ως τρόπον έμπράκτου χριστιανικού βίου.
Ο νεαρός Δημήτριος, αφού τελείωσε τήν βασικήν εκπαίδευσή του, συνέχισε τις σπουδές του εις την Θεολογικήν Σχολήν Αθηνών, όπου διεκρίθη –εκτός των άλλων- εις την χαρισματικήν θεολογίαν, αποσπών επαίνους γιά το ήθος και τις ικανότητές του, τόσον από τους καθηγητάς, όσο και από τους συμφοιτητάς του.
Μετά την αποφοίτησή του, υπηρέτησε τήν στρατιωτικήν θητεία του, ως Ιεροκήρυξ, εις την 37ην Ταξιαρχίαν (Λόχον Ορεινών Καταδρομών), όπου εξαιτίας τοῦ θερμού ζήλου, της ανδρείας και του φιλοτίμου του, απεκλήθη από τους συστρατιώτας του «ἱεραπόστολος τοῦ στρατιωτικοῦ ἀντισκήνου».
Με τήν λήξη της στρατιωτικής θητείας του, ο Άγιος, επιτέλους, μπορεί να αφιερωθῇ εξ ολοκλήρου σε αυτό που από μικρός επιθυμούσεν. Έτσι, κείρεται μοναχός και λαμβάνει, κατόπιν δικής του επιθυμίας, το όνομα Καλλίνικος, προκειμένου να μιμηθή τους καλλινίκους Μάρτυρας της Ορθοδόξου Πίστεως.
Κατά το έτος 1957, χειροτονείται Διάκονος και κατόπιν Πρεσβύτερος, από τον κατά σάρκα ἀδελφόν του Μητροπολίτην Διδυμοτείχου Κωνσταντίνον Ποῦλον.
Ως Ιερομόναχος, ο Άγιος Καλλίνικος, υπήρξεν υπόδειγμα ασκητού και η φήμη του, ως αόκνου εργάτου του Χριστού, έγινε γνωστή σε όλη την περιφέρεια της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλοακαρνανίας, την οποίαν, αρχικώς υπηρέτησεν ως Γραμματεύς και Ιεροκήρυξ και κατόπιν ως Πρωτοσύγκελλος. Διεκρίνετο ιδιαιτέρως για την φιλακολουθία του, καθώς επίσης για την αυταπάρνησιν, τον ζήλο και την ηθικήν, τις οποίες επεδείκνυε κατά την άσκηση της αγρύπνου διακονίας του προς το πιστό πλήρωμα της Εκκλησίας.
Μετά την απόσπαση της επαρχίας Αλμωπίας από την Μητρόπολη Φλωρίνης, η οποία διενεργήθη με απόφαση της Ιεράς Συνόδου στις 22/6/1967 και την προσάρτησή της εις την Μητρόπολιν Εδέσσης και Πέλλης, ο Άγιος Καλλίνικος, χειροτονείται –στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου Αθηνών- Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας (25/6/1967).
Ως Αρχιερεύς, υπήρξεν σεμνός, ταπεινόφρων, αφιλάργυρος και πατήρ των καταπονουμένων και αναξιοπαθούντων, ενώ η καθαρότης του βίου του ἐφήλκυε την χάρη τοῦ Θεού κι έκανε την προσευχή του ισάξια με αυτή των μεγάλων ασκητών!
Αυτή η ὁσιακή μορφή τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, όπως τον αποκαλούσεν ο μακαριστός Ἀρχιμανδρίτης Ἑπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ἐμερίμνησε με ιδιαίτερον ζήλον για τον καταρτισμό των κληρικών της Μητροπόλεώς του, διοργανώνοντας θεολογικά συνέδρια και συνάξεις, ενώ περιόδευε συνεχώς εις όλες τις ενορίες, καλλιεργώντας το έδαφος, ώστε να αναπτυχθῇ το κήρυγμα και το μυστήριον της εξομολογήσεως.
Η αγάπη του προς τον συνάνθρωπον, τον οδήγησε να ιδρύσῃ Γηροκομείον, ώστε να περιθάλπωνται οι ηλικιωμένοι, ενώ επίσης με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε και Οικοτροφείο για τους νέους, οι οποίοι σπούδαζαν και δεν είχαν τήν δυνατότητα στέγης. Η δράση τοῦ ασκητικού Επισκόπου, δεν περιορίσθηκε μόνον εις την φιλανθρωπίαν, αλλ᾿ ανέδειξε και τις τοπικές Αγίες, Νεομάρτυρα Χρυσή και τήν Μάρτυρα Βάσσαν την Εδεσσαίαν. Επίσης, με πρωτοβουλία του, ανασυστάθηκε η Μονή Αρχαγγέλου Μιχαήλ Αριδαίας, ενώ, έδωσε μεγάλην βαρύτητα στην εκλογή και χειροτονία καταλλήλων Κληρικῶν.
Επί σειράν ετών, ο ἅγιος Επίσκοπος, ηργάσθη κοπιάζοντας εις τήν διακονίαν της Εκκλησίας, ώσπου προσεβλήθη από την ασθένεια του καρκίνου (γλοίωμα εγκεφάλου), της οποίας η αντιμετώπισις, ανέδειξεν εις όλο το μέγεθος, το μεγαλείον της ψυχής του. Μιμούμενος τους καλλινίκους Μάρτυρας, τους οποίους πάντοτε θαύμαζε, αφέθηκε, κυριολεκτικώς εις την Πρόνοια του Θεού, του οποίου το όνομα δεν έπαυσε να δοξάζῃ καθ’ όλη τήν διάρκεια της δοκιμασίας του… Οι λόγοι του σκιαγραφούν το επίπεδο της αγιότητός του: «Δέν μέ ἐνδιαφέρει πολύ ἡ ἀρρώστια. Ἄς ἤμουν ἅγιος καί ἄς ἤμουν μέ ἕνα πόδι ἤ μέ ἕνα μάτι».
Εκοιμήθη οσιακώς εις την Αθήνα (7/8/1984) και ο ενταφιασμός του –κατόπιν επιθυμίας του, προκειμένου να βρίσκεται πλησίον του ποιμνίου του- έγινεν εις το δημοτικόν Κοιμητήριον τῆς Εδέσσης.
Ο Θεός, ο Οποίος δοξάζει τους αξίους εργάτας Του, δεν επέτρεψε τήν διάσπαση του Αγίου Επισκόπου από τα αγαπημένα τεκνία του κι έτσι το μνήμα του έγινε τόπος προσευχής και παρηγορίας για όλους αυτούς, οι οποίοι επιζητούσαν τήν βοήθειά του. Επίσης, πολλές εμφανίσεις του και θαυμαστές ιάσεις σε ασθενείς (οι οποίες είναι καταγεγραμμένες), έκαναν ζωντανή την παρουσία τοῦ Θεού, μέσω του μακαριστού Ἀρχιερέως Καλλινίκου.
Τα αδιάσειστα στοιχεία της αγιότητός του, οδήγησαν, ὅπως ἀνέφερα στήν ἀρχή -στις 23/6/2020- την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου να προβῇ στην κατάταξιν εις το αγιολόγιον της Εκκλησίας, τοῦ Μητροπολίτου Εδέσσης Καλλινίκου.
Η μνήμη του, αποφασίσθηκε να τιμάται την ημέρα της κοίμησεώς του, δηλαδή στις 8 Αυγούστου.
Να έχουμε την ευχήν και τις θεοπειθείς πρεσβείες τοῦ νεοφανούς αγίου Επισκόπου της Εκκλησίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, Καλλινίκου Μητροπολίτου Εδέσσης, .
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄Τῆς ἐρήμου πολίτης
Τῆς Ἐδέσσης ποιμένα, Ἀρχιθύτην πανεύφημον, καὶ τῆς Ἐκκλησίας ἁπάσης, τὸ λαμπρὸν σεμνολόγημα, Καλλίνικον τιμήσωμεν πιστοί, τοῦ κλήρου καὶ λαοῦ τὸν ποδηγόν, ὡς πρεσβεύοντα ἀπαύστως ὑπὲρ αὐτῶν, τῶν πίστει ἐκβοώντων σοι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἀναδείξαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Κοντάκιον.
Ἦχος β ́.Τοῖς τῶν αἱμάτων σου
Τὸν μιμητὴν τοῦ Σωτῆρος Καλλίνικον, καὶ τῆς Ἐδέσσης ποιμένα τὸν ἄριστον, καὶ Ἐκκλησίας ἁπάσης τὸ σέμνωμα, ὑμνολογήσωμεν πάντες φιλάγιοι, ἡμῶν γὰρ ἐδείχθη τὸ στήριγμα.
Κείμενο Μα ν ώ λ η ς M ε λ ι ν ό ς
Θεολόγος συγγραφεύς Δ/ντής Bιβλιοθήκης, τῆς῾Iερᾶς Συνόδου τῆς ᾿Eκκλησίας τῆς ῾Eλλάδος
Πηγή: Φίλοι Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Νικαίας
paraklisi
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Vice Special: «Το κυνήγι των ανέμων»
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Γιώργος Καπουτζίδης στον ΑΝΤ1...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
