2020-11-14 13:31:01
Πολιτικός μηχανικός, επισκέπτης καθηγητής του Harvard Graduate School of Design, οδηγός αγώνων αυτοκινήτου και ιδρυτής του Μουσείου Αυτοκινήτου - Ο «αμετανόητος» συλλέκτης ετοιμάζει ένα ακόμη μουσείο, αυτή τη φορά με αγωνιστικά οχήματα που απέκτησε σε διεθνείς δημοπρασίες
Γεννήθηκε στην Καστέλλα, μία από τις προνομιούχες περιοχές του Πειραιά, φοίτησε στη Ράλλειο και μετά στην πρότυπο Ιωνίδειο Σχολή. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο ΕΜΠ και η μετεκπαίδευσή του στο Harvard αφορούσε την Πολεοδομία και στο Stanford τη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Την υπογραφή του έχουν τα πρώτα εμπορικά κέντρα στην Ελλάδα, για τα οποία έχει κερδίσει και διεθνές βραβείο. Γόνος, από την πλευρά της μητέρας του, των οικογενειών Παλαιοκρασσά και Εμπειρίκου, με καταγωγή από την Ανδρο, θα μπορούσε να είναι ένας από τους λίγους γνήσιους εναπομείναντες κοσμοπολίτες μολονότι τον προσελκύει περισσότερο η δημιουργία. «Στη διαδρομή της ζωής μου έχω διασταυρωθεί με ανθρώπους που καταξιώθηκαν σε διάφορους τομείς. Με τον Γιάννη Αγγελικούση υπήρξαμε συμμαθητές στο σχολείο, ενώ με τον Γιώργο Προκοπίου, που είναι για μένα φίλος ζωής, ήμασταν συμφοιτητές στο Πολυτεχνείο και έφεδροι αξιωματικοί στον Στρατό», αναφέρει.
Το Πολυτεχνείο ήταν μια απόφαση του πατέρα του, στην οποία όχι μόνο δεν αντιτάχθηκε αλλά τη δέχθηκε με ενθουσιασμό, όπως απέδειξε με τη μετέπειτα πορεία του στον κλάδο. «Τη δεκαετία του ’50 ο πατέρας μου αρχίζει να ασχολείται με την ανέγερση πολυκατοικιών και κτιρίων γραφείων. Υπολόγιζε ότι ο ένας του γιος θα γινόταν οπωσδήποτε μηχανικός, ενώ ο άλλος, εγώ δηλαδή, οικονομολόγος. Τελικά αποφάσισε ότι καταλληλότερος για το Πολυτεχνείο ήμουν εγώ. Μόλις ολοκλήρωσα τις σπουδές μου θυμάμαι τον πατέρα μου να μου λέει: “Λοιπόν, τη μισή μέρα θα είσαι στον Στρατό και την άλλη μισή στο γραφείο εδώ”». Από τα πρώτα του έργα ήταν το κτίριο ΦΙΞ στη συμβολή Πανεπιστημίου και Εμμανουήλ Μπενάκη και το κατάστημα “Λαμπρόπουλος” στον Πειραιά. Λίγα χρόνια αργότερα, η ΦΙΞ αποφάσισε να αξιοποιήσει ένα ακίνητό της στην οδό Συγγρού μετατρέποντάς το σε εμπορικό κέντρο. «Hταν τότε που διαπίστωσα ότι η γνώση που μας έλειπε εκείνη την εποχή για τα εμπορικά κέντρα ήταν μεγάλη», παραδέχεται σήμερα. Με τα χρόνια ο Θεόδωρος Χαραγκιώνης μετατράπηκε στον κυρίαρχο του παιχνιδιού στην κατασκευή εμπορικών κέντρων. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 έγινε μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου Εμπορικών Κέντρων με έδρα το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη. Το 1990 βραβεύτηκε για τη δουλειά του στην ανάπλαση του εμπορικού κέντρου «Μέλαθρον» στο Κολωνάκι, ενώ το 1993 τον κάλεσαν ως μέλος της κριτικής επιτροπής που απονέμει το Ευρωπαϊκό Βραβείο για τα πιο σημαντικά εμπορικά κέντρα. «Το γεγονός ότι σχεδιάζουμε ένα νέο κτίριο και αμέσως μετά την ολοκλήρωση του project ξεκινάμε ένα άλλο, εντελώς διαφορετικό από το προηγούμενο, είναι πρόκληση για μένα, αλλά ταυτόχρονα μου δίνει και μια αίσθηση συνεχούς ανανέωσης», λέει στο «Gala».
Το τιμόνι και το τηλέφωνο ενδοεπικοινωνίας με τον σοφέρ της κορυφαίας Lincoln 7-Passenger Limousine, με μοναδική για την εποχή της πολυτέλεια
Ιδιαίτερα ανοικτός στις επιχειρηματικές προκλήσεις και έχοντας ως μότο τη φράση «Αν δεν ρισκάρεις, δεν επιτυγχάνεις», ήταν αυτός που πριν από χρόνια έφερε τον οίκο Gucci στην Ελλάδα. «To 1985 η Ελλάδα άρχισε να γίνεται περισσότερο Ευρώπη και η ανάγκη να έρθουν εδώ οι μεγάλοι οίκοι μόδας ήταν επιτακτική. Η ιταλική μόδα κυριαρχούσε σε ολόκληρο τον κόσμο και οι Ελληνες που τότε είχαν την οικονομική άνεση και ήθελαν κάτι φινετσάτο πεταγόντουσαν μέχρι τη Ρώμη για μια τσάντα ή ένα ζευγάρι παπούτσια. Με τον Gucci φέραμε την Ιταλία στα πόδια τους», διηγείται καθώς δειπνούμε στο «Athénée Αthens». «Το γεγονός ότι υπήρχε μια προσωπική γνωριμία με την οικογένεια Γκούτσι έπαιξε σίγουρα τον ρόλο του. Μετά ήρθε η εποχή όπου το τιμόνι του οίκου ανέλαβε ο ταλαντούχος Τομ Φορντ και ο οίκος εκτοξεύτηκε». Πλέον, το μεγαλύτερο μερίδιο ιδιοκτησίας του brand στην Ελλάδα διατηρούν οι Ιταλοί, με τον Ομιλο Χαραγκιώνη να διαθέτει ποσοστά.
Bugatti Type 44 και Bugatti Ventoux, δύο από τα πιο σημαντικά μοντέλα του μουσείου
Αυτοκίνητα που διηγούνται ιστορίες
Ανθρωπος χαμηλών τόνων, αποφεύγει τις άσκοπες κοινωνικές συναναστροφές μοιράζοντας τον χρόνο του μεταξύ αγαπημένων του προσώπων, βιβλίων, εργασίας και αυτοκινήτων. Τα αυτοκίνητα ήταν πάντα το πάθος του. «Ηθελα να τρέξω σε αγώνες, αλλά δεν είχα ενηλικιωθεί και ο πατέρας μου δεν μου το επέτρεπε. Αρχισα να συμμετέχω μετά τα 21 μου. Τα αυτοκίνητα τα αγαπούσα από παιδί», εξομολογείται. Σήμερα συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους συλλέκτες αυτοκινήτων διεθνώς. Του ζητώ να μοιραστεί τις ιστορίες που συνδέονται με τα αυτοκίνητά του: «Ο Πολ Νιούμαν υπήρξε ένας θαυμάσιος οδηγός αγώνων, ο οποίος έτρεχε και στο Λε Μαν. Είχε αγοράσει λοιπόν για προσωπική του χρήση μια Mercedes 300 SL, η οποία έχει το παρατσούκλι Gull-wing (φτερά γλάρου) καθώς οι πόρτες της ανοίγουν προς τα πάνω. Αυτό το αυτοκίνητο το βρήκαμε στο Τζέρσεϊ, από εκεί μεταφέρθηκε στη Βρετανία και μετά στην Ελλάδα. Επειτα έχουμε μια Αston Martin Lagonda, πρώτος ιδιοκτήτης της οποίας ήταν ο δούκας του Γουεστμίνστερ, ένας σημαντικός Ευρωπαίος αριστοκράτης, τρίτος στη λίστα των πλουσιότερων Βρετανών και από τους πιο δυνατούς businessmen του κόσμου στον κλάδο της κτηνοτροφίας και του real estate.
Alfa Romeo Berlinetta Sport, μοντέλο από το οποίο βγήκαν μόλις 680 οχήματα
Σε κάποια δημοπρασία εντόπισα το αυτοκίνητο και το απέκτησα. Αλλο ιδιαίτερο αυτοκίνητο είναι η Chevrolet Two Ten, η επονομαζόμενη “Γουρούνα” του Τζώννυ Πεσμαζόγλου, που μου έχει παραχωρηθεί από την οικογένειά του. Για τους λάτρεις των παλαιών αυτοκινήτων σημαντική είναι και η Lancia Aurelia της δεκαετίας του '50, η οποία ανήκε στον οδηγό της F1 Λορέντσο Μπαντίνι. Πρόκειται για ένα αυτοκίνητο με ιδιαίτερη ιστορία για τη χώρα μας αφού το 1958 είχε κερδίσει το Ράλλυ Ακρόπολις. Γνωστό είναι και το Chrysler Imperial, ένα ογκώδες αυτοκίνητο του οποίου ιδιοκτήτης ήταν ο διάσημος Ρόμπερτ Πλαντ των Led Zeppelin. Λατρεύω ακόμα μια Bugatti του '57, αυτοκίνητο που είχε κάποτε ο Νικόλαος Εμπειρίκος, πρώτος ιδιοκτήτης της περίφημης διεθνώς Embiricos Bentley, μια Cadillac Seville Gucci του '79, της οποίας το σαλόνι είχε σχεδιαστεί ειδικά από τον οίκο Gucci, αλλά και μια Rolls-Royce που ανήκε παλαιότερα στον Αλέξανδρο Ανδρεάδη, δεύτερο σύζυγο της Χριστίνας Ωνάση».
BMW 328 Camo, το πιο ακριβό αυτοκίνητο της συλλογής είναι και χειροποίητο
Τον ρωτώ αν ασχολείται ο ίδιος με τα αυτοκίνητά του. «Oχι», απαντά, «γιατί δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος. Υπάρχει μια ολόκληρη ομάδα από έμπειρους ανθρώπους. Προΐσταται ένας μηχανολόγος μηχανικός που ψάχνει την ιστορία και την αυθεντικότητά τους, ένας φανοποιός, ένας μηχανικός και ο οδηγός μου. Oταν φτιάχνονται εγώ κάνω το πρώτο test drive γιατί λόγω εμπειρίας γνωρίζω πώς θα συμπεριφερθεί το αυτοκίνητο».
Το Μουσείο Αυτοκινήτου, το οποίο θεωρείται κορυφαίο στο είδος του σε διεθνές επίπεδο, βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Ιουλιανού. Ανάμεσα στους στόχους του είναι να μυήσει τους νέους στην οδική ασφάλεια. Ταυτόχρονα ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να θαυμάσει επιβλητικά κομμάτια του παρελθόντος που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία. «Τις δημοπρασίες ακόμη τις παρακολουθώ, η αλήθεια όμως είναι ότι σπάνια αγοράζω αυτοκίνητα πια, αφού η συλλογή μου ξεπερνά τα 350 μοντέλα. Κάποια βρίσκονται στο μουσείο, ενώ υπάρχουν και πολλά άλλα που είναι προφυλαγμένα σε διάφορα γκαράζ», επισημαίνει ο ιδρυτής του.
Lamborghini Espada 400 GTE, με διαφανείς πόρτες για τα καλλίγραμμα πόδια της κυρίας Λαμποργκίνι
Στα επόμενα χρόνια ο Θεόδωρος Χαραγκιώνης, που στον ελεύθερό χρόνο του διαβάζει φιλοσοφία και μελετά κείμενα σχετικά με τη δουλειά του ώστε να εξελίσσεται συνεχώς, ετοιμάζει ένα νέο μουσείο αυτοκινήτου στην Πλάκα. «Εκεί πρόκειται να στεγαστούν τα αγωνιστικά αυτοκίνητα», διευκρινίζει. «Θα είναι ένα μουσείο διαφορετικό από το ήδη υπάρχον αλλά εξίσου ενδιαφέρον, καθώς θα εκτεθούν στο κοινό “κυρίες” που πρωταγωνίστησαν σε σημαντικούς αγώνες γράφοντας ιδιαίτερη ιστορία. Εύχομαι η νέα προσπάθεια να βρει ακόμη και στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε την απαραίτητη ανταπόκριση. Οι αγώνες αυτοκινήτου και οι πρωταγωνιστές τους έχουν πάντα να μας διηγηθούν ενδιαφέρουσες ιστορίες».
Η ξύλινη ζάντα του Hudson Super Six anatakti
Γεννήθηκε στην Καστέλλα, μία από τις προνομιούχες περιοχές του Πειραιά, φοίτησε στη Ράλλειο και μετά στην πρότυπο Ιωνίδειο Σχολή. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο ΕΜΠ και η μετεκπαίδευσή του στο Harvard αφορούσε την Πολεοδομία και στο Stanford τη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Την υπογραφή του έχουν τα πρώτα εμπορικά κέντρα στην Ελλάδα, για τα οποία έχει κερδίσει και διεθνές βραβείο. Γόνος, από την πλευρά της μητέρας του, των οικογενειών Παλαιοκρασσά και Εμπειρίκου, με καταγωγή από την Ανδρο, θα μπορούσε να είναι ένας από τους λίγους γνήσιους εναπομείναντες κοσμοπολίτες μολονότι τον προσελκύει περισσότερο η δημιουργία. «Στη διαδρομή της ζωής μου έχω διασταυρωθεί με ανθρώπους που καταξιώθηκαν σε διάφορους τομείς. Με τον Γιάννη Αγγελικούση υπήρξαμε συμμαθητές στο σχολείο, ενώ με τον Γιώργο Προκοπίου, που είναι για μένα φίλος ζωής, ήμασταν συμφοιτητές στο Πολυτεχνείο και έφεδροι αξιωματικοί στον Στρατό», αναφέρει.
Το Πολυτεχνείο ήταν μια απόφαση του πατέρα του, στην οποία όχι μόνο δεν αντιτάχθηκε αλλά τη δέχθηκε με ενθουσιασμό, όπως απέδειξε με τη μετέπειτα πορεία του στον κλάδο. «Τη δεκαετία του ’50 ο πατέρας μου αρχίζει να ασχολείται με την ανέγερση πολυκατοικιών και κτιρίων γραφείων. Υπολόγιζε ότι ο ένας του γιος θα γινόταν οπωσδήποτε μηχανικός, ενώ ο άλλος, εγώ δηλαδή, οικονομολόγος. Τελικά αποφάσισε ότι καταλληλότερος για το Πολυτεχνείο ήμουν εγώ. Μόλις ολοκλήρωσα τις σπουδές μου θυμάμαι τον πατέρα μου να μου λέει: “Λοιπόν, τη μισή μέρα θα είσαι στον Στρατό και την άλλη μισή στο γραφείο εδώ”». Από τα πρώτα του έργα ήταν το κτίριο ΦΙΞ στη συμβολή Πανεπιστημίου και Εμμανουήλ Μπενάκη και το κατάστημα “Λαμπρόπουλος” στον Πειραιά. Λίγα χρόνια αργότερα, η ΦΙΞ αποφάσισε να αξιοποιήσει ένα ακίνητό της στην οδό Συγγρού μετατρέποντάς το σε εμπορικό κέντρο. «Hταν τότε που διαπίστωσα ότι η γνώση που μας έλειπε εκείνη την εποχή για τα εμπορικά κέντρα ήταν μεγάλη», παραδέχεται σήμερα. Με τα χρόνια ο Θεόδωρος Χαραγκιώνης μετατράπηκε στον κυρίαρχο του παιχνιδιού στην κατασκευή εμπορικών κέντρων. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 έγινε μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου Εμπορικών Κέντρων με έδρα το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη. Το 1990 βραβεύτηκε για τη δουλειά του στην ανάπλαση του εμπορικού κέντρου «Μέλαθρον» στο Κολωνάκι, ενώ το 1993 τον κάλεσαν ως μέλος της κριτικής επιτροπής που απονέμει το Ευρωπαϊκό Βραβείο για τα πιο σημαντικά εμπορικά κέντρα. «Το γεγονός ότι σχεδιάζουμε ένα νέο κτίριο και αμέσως μετά την ολοκλήρωση του project ξεκινάμε ένα άλλο, εντελώς διαφορετικό από το προηγούμενο, είναι πρόκληση για μένα, αλλά ταυτόχρονα μου δίνει και μια αίσθηση συνεχούς ανανέωσης», λέει στο «Gala».
Το τιμόνι και το τηλέφωνο ενδοεπικοινωνίας με τον σοφέρ της κορυφαίας Lincoln 7-Passenger Limousine, με μοναδική για την εποχή της πολυτέλεια
Ιδιαίτερα ανοικτός στις επιχειρηματικές προκλήσεις και έχοντας ως μότο τη φράση «Αν δεν ρισκάρεις, δεν επιτυγχάνεις», ήταν αυτός που πριν από χρόνια έφερε τον οίκο Gucci στην Ελλάδα. «To 1985 η Ελλάδα άρχισε να γίνεται περισσότερο Ευρώπη και η ανάγκη να έρθουν εδώ οι μεγάλοι οίκοι μόδας ήταν επιτακτική. Η ιταλική μόδα κυριαρχούσε σε ολόκληρο τον κόσμο και οι Ελληνες που τότε είχαν την οικονομική άνεση και ήθελαν κάτι φινετσάτο πεταγόντουσαν μέχρι τη Ρώμη για μια τσάντα ή ένα ζευγάρι παπούτσια. Με τον Gucci φέραμε την Ιταλία στα πόδια τους», διηγείται καθώς δειπνούμε στο «Athénée Αthens». «Το γεγονός ότι υπήρχε μια προσωπική γνωριμία με την οικογένεια Γκούτσι έπαιξε σίγουρα τον ρόλο του. Μετά ήρθε η εποχή όπου το τιμόνι του οίκου ανέλαβε ο ταλαντούχος Τομ Φορντ και ο οίκος εκτοξεύτηκε». Πλέον, το μεγαλύτερο μερίδιο ιδιοκτησίας του brand στην Ελλάδα διατηρούν οι Ιταλοί, με τον Ομιλο Χαραγκιώνη να διαθέτει ποσοστά.
Bugatti Type 44 και Bugatti Ventoux, δύο από τα πιο σημαντικά μοντέλα του μουσείου
Αυτοκίνητα που διηγούνται ιστορίες
Ανθρωπος χαμηλών τόνων, αποφεύγει τις άσκοπες κοινωνικές συναναστροφές μοιράζοντας τον χρόνο του μεταξύ αγαπημένων του προσώπων, βιβλίων, εργασίας και αυτοκινήτων. Τα αυτοκίνητα ήταν πάντα το πάθος του. «Ηθελα να τρέξω σε αγώνες, αλλά δεν είχα ενηλικιωθεί και ο πατέρας μου δεν μου το επέτρεπε. Αρχισα να συμμετέχω μετά τα 21 μου. Τα αυτοκίνητα τα αγαπούσα από παιδί», εξομολογείται. Σήμερα συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους συλλέκτες αυτοκινήτων διεθνώς. Του ζητώ να μοιραστεί τις ιστορίες που συνδέονται με τα αυτοκίνητά του: «Ο Πολ Νιούμαν υπήρξε ένας θαυμάσιος οδηγός αγώνων, ο οποίος έτρεχε και στο Λε Μαν. Είχε αγοράσει λοιπόν για προσωπική του χρήση μια Mercedes 300 SL, η οποία έχει το παρατσούκλι Gull-wing (φτερά γλάρου) καθώς οι πόρτες της ανοίγουν προς τα πάνω. Αυτό το αυτοκίνητο το βρήκαμε στο Τζέρσεϊ, από εκεί μεταφέρθηκε στη Βρετανία και μετά στην Ελλάδα. Επειτα έχουμε μια Αston Martin Lagonda, πρώτος ιδιοκτήτης της οποίας ήταν ο δούκας του Γουεστμίνστερ, ένας σημαντικός Ευρωπαίος αριστοκράτης, τρίτος στη λίστα των πλουσιότερων Βρετανών και από τους πιο δυνατούς businessmen του κόσμου στον κλάδο της κτηνοτροφίας και του real estate.
Alfa Romeo Berlinetta Sport, μοντέλο από το οποίο βγήκαν μόλις 680 οχήματα
Σε κάποια δημοπρασία εντόπισα το αυτοκίνητο και το απέκτησα. Αλλο ιδιαίτερο αυτοκίνητο είναι η Chevrolet Two Ten, η επονομαζόμενη “Γουρούνα” του Τζώννυ Πεσμαζόγλου, που μου έχει παραχωρηθεί από την οικογένειά του. Για τους λάτρεις των παλαιών αυτοκινήτων σημαντική είναι και η Lancia Aurelia της δεκαετίας του '50, η οποία ανήκε στον οδηγό της F1 Λορέντσο Μπαντίνι. Πρόκειται για ένα αυτοκίνητο με ιδιαίτερη ιστορία για τη χώρα μας αφού το 1958 είχε κερδίσει το Ράλλυ Ακρόπολις. Γνωστό είναι και το Chrysler Imperial, ένα ογκώδες αυτοκίνητο του οποίου ιδιοκτήτης ήταν ο διάσημος Ρόμπερτ Πλαντ των Led Zeppelin. Λατρεύω ακόμα μια Bugatti του '57, αυτοκίνητο που είχε κάποτε ο Νικόλαος Εμπειρίκος, πρώτος ιδιοκτήτης της περίφημης διεθνώς Embiricos Bentley, μια Cadillac Seville Gucci του '79, της οποίας το σαλόνι είχε σχεδιαστεί ειδικά από τον οίκο Gucci, αλλά και μια Rolls-Royce που ανήκε παλαιότερα στον Αλέξανδρο Ανδρεάδη, δεύτερο σύζυγο της Χριστίνας Ωνάση».
BMW 328 Camo, το πιο ακριβό αυτοκίνητο της συλλογής είναι και χειροποίητο
Τον ρωτώ αν ασχολείται ο ίδιος με τα αυτοκίνητά του. «Oχι», απαντά, «γιατί δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος. Υπάρχει μια ολόκληρη ομάδα από έμπειρους ανθρώπους. Προΐσταται ένας μηχανολόγος μηχανικός που ψάχνει την ιστορία και την αυθεντικότητά τους, ένας φανοποιός, ένας μηχανικός και ο οδηγός μου. Oταν φτιάχνονται εγώ κάνω το πρώτο test drive γιατί λόγω εμπειρίας γνωρίζω πώς θα συμπεριφερθεί το αυτοκίνητο».
Το Μουσείο Αυτοκινήτου, το οποίο θεωρείται κορυφαίο στο είδος του σε διεθνές επίπεδο, βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Ιουλιανού. Ανάμεσα στους στόχους του είναι να μυήσει τους νέους στην οδική ασφάλεια. Ταυτόχρονα ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να θαυμάσει επιβλητικά κομμάτια του παρελθόντος που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία. «Τις δημοπρασίες ακόμη τις παρακολουθώ, η αλήθεια όμως είναι ότι σπάνια αγοράζω αυτοκίνητα πια, αφού η συλλογή μου ξεπερνά τα 350 μοντέλα. Κάποια βρίσκονται στο μουσείο, ενώ υπάρχουν και πολλά άλλα που είναι προφυλαγμένα σε διάφορα γκαράζ», επισημαίνει ο ιδρυτής του.
Lamborghini Espada 400 GTE, με διαφανείς πόρτες για τα καλλίγραμμα πόδια της κυρίας Λαμποργκίνι
Στα επόμενα χρόνια ο Θεόδωρος Χαραγκιώνης, που στον ελεύθερό χρόνο του διαβάζει φιλοσοφία και μελετά κείμενα σχετικά με τη δουλειά του ώστε να εξελίσσεται συνεχώς, ετοιμάζει ένα νέο μουσείο αυτοκινήτου στην Πλάκα. «Εκεί πρόκειται να στεγαστούν τα αγωνιστικά αυτοκίνητα», διευκρινίζει. «Θα είναι ένα μουσείο διαφορετικό από το ήδη υπάρχον αλλά εξίσου ενδιαφέρον, καθώς θα εκτεθούν στο κοινό “κυρίες” που πρωταγωνίστησαν σε σημαντικούς αγώνες γράφοντας ιδιαίτερη ιστορία. Εύχομαι η νέα προσπάθεια να βρει ακόμη και στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε την απαραίτητη ανταπόκριση. Οι αγώνες αυτοκινήτου και οι πρωταγωνιστές τους έχουν πάντα να μας διηγηθούν ενδιαφέρουσες ιστορίες».
Η ξύλινη ζάντα του Hudson Super Six anatakti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ντόναλντ Τραμπ: Τα λάθη που τον «έστειλαν» σπίτι του
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
