2020-12-10 21:32:09
Τω αυτώ μηνί ΙΑ’, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Δανιήλ του Στυλίτου.
Και γήϊνον παν, αλλά και γην εκκλίνων,
Οικεί Δανιήλ πριν στύλον και νυν πόλον.
Ενδεκάτη Δανιήλ στυλοβάμων εύρατο τέρμα.
Ούτος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Λέοντος του μεγάλου, του επικαλουμένου Μακέλλη, εν έτει υξζ’ [467], καταγόμενος από την Μεσοποταμίαν της Συρίας, εκ της ενορίας Σαμοσάτων, από χωρίον καλούμενον Μαρουθά, υιός, πατρός μεν Ηλία, μητρός δε Μάρθας.
Ούτος λοιπόν εγεννήθη δια μέσου τινός θαυμαστής οπτασίας, η οποία εφάνη εις την μητέρα του, προ του ακόμη να συλληφθή εις την κοιλίαν της. Όταν δε έγινε πέντε χρόνων, επροσφέρθη υπό των γονέων του εις ένα Μοναστήριον, ίνα ο ιερός παις και εις ιερόν τόπον δεχθή το όνομα. Εν τω Μοναστηρίω γαρ εκείνω επωνομάσθη Δανιήλ υπό του προεστώτος, δια μέσου τινός σημείου. Και βέβαια από τότε ήθελεν αφιερωθή εις τον Θεόν, κατά την υπόσχεσιν των γονέων του, καθώς νηπιόθεν αφιερώθη και ο Προφήτης Σαμουήλ, ανίσως ο προεστώς του Μοναστηρίου ήθελε στέρξη να τον δεχθή εις τοιαύτην νηπιώδη πολλά ηλικίαν. Αλλ’ επειδή εκείνος δεν έστερξε, δια τούτο και ο Δανιήλ δεν αφιερώθη τότε εις τον Θεόν.
Όταν δε έφθασεν εις τον δωδέκατον χρόνον της ηλικίας του, τότε καταφρονήσας όλα του κόσμου τα πράγματα, επήγεν εις ένα Κοινόβιον, και εκεί ενεδύθη το των Μοναχών σχήμα. Όθεν ήτον εκεί ο Δανιήλ προκόπτων και κραταιούμενος, τόσον κατά την σωματικήν ηλικίαν όσον και κατά την πνευματικήν της αρετής. Έπειτα επήγεν εις τον Άγιον Συμεών τον Στυλίτην, και ευλογήθη από αυτόν. Επιστρέψας δε εις το Μοναστήριον, εύρεν αποθανόντα τον εκείνου Ηγούμενον. Όθεν εβιάζετο από τους αδελφούς του Μοναστηρίου να γένη εις αυτούς Ηγούμενος. Αυτός όμως δεν επείσθη εις τούτο τελείως. Αλλ’ επειδή είχε παλαιόν σκοπόν να υπάγη εις τους Ιερούς Τόπους των Ιεροσολύμων, δια τούτο ευγαίνωντας κρυφίως από το Μοναστήριον και περιπατών, εστοχάσθη ως εύλογον, το να ανταμώση τον προρρηθέντα Άγιον Συμεών τον Στυλίτην. Ανταμώσας λοιπόν αυτόν, εμποδίσθη παρ’ αυτού να μη υπάγη εις τα Ιεροσόλυμα. Αλλά μάλλον να υπάγη εις την Κωνσταντινούπολιν. Όθεν πηγαίνωντας πλησίον της Κωνσταντινουπόλεως, εις τον καλούμενον Ανάπλον, εκεί έκλεισε τον εαυτόν του μέσα εις ένα ναόν των ειδώλων, και πολλούς πειρασμούς έπαθεν από τους δαίμονας.
Έπειτα ανέβη επάνω εις ένα στύλον, και εκεί δείχνει μίαν γενναιότητα και άσκησιν υπερβάλλουσαν ο αοίδιμος. Ασκεπής γαρ και άστεγος ων, εταλαιπωρείτο από το καύμα του θέρους, και από την ψύχραν του χειμώνος. Όθεν έλαβε χάρισμα παρά Κυρίου να ποιή πολλά θαύματα. Ώστε οπού εφημίσθη η αρετή αυτού και το όνομα, τόσον κοντά εις τον βασιλέα Λέοντα, όσον και εις τον διάδοχόν του Ζήνωνα, τον εν έτει υοδ’ [474] βασιλεύσαντα, και τον μετ’ αυτόν τύραννον Βασιλίσκον. Οι οποίοι επήγαν οι ίδιοι μόνοι και επροσκύνησαν αυτόν. Και ήκουσαν από το στόμα του εκείνα τα πράγματα, οπού έμελλον να τους ακολουθήσουν. Ούτος ο Άγιος εβοήθησε και εις την Εκκλησίαν του Χριστού, η οποία τότε επολεμείτο από τους αιρετικούς. Όθεν οσίως και αμέμπτως την ζωήν του διαπεράσας, προς Κύριον εξεδήμησεν. Τελείται δε η αυτού Σύναξις εν τω Ανάπλω. (Τον κατά πλάτος Βίον του Οσίου τούτου όρα εις το Εκλόγιον (1).)
(1) Τον δε ελληνικόν Βίον αυτού συνέγραψεν ο Μεταφραστής, ου η αρχή· «Ώσπερ επί των αριστέων». (Σώζεται εν τη Λαύρα, εν τη των Ιβήρων, και εν άλλαις.)
Πηγή: koinoniaorthodoxias
paraklisi
Και γήϊνον παν, αλλά και γην εκκλίνων,
Οικεί Δανιήλ πριν στύλον και νυν πόλον.
Ενδεκάτη Δανιήλ στυλοβάμων εύρατο τέρμα.
Ούτος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Λέοντος του μεγάλου, του επικαλουμένου Μακέλλη, εν έτει υξζ’ [467], καταγόμενος από την Μεσοποταμίαν της Συρίας, εκ της ενορίας Σαμοσάτων, από χωρίον καλούμενον Μαρουθά, υιός, πατρός μεν Ηλία, μητρός δε Μάρθας.
Ούτος λοιπόν εγεννήθη δια μέσου τινός θαυμαστής οπτασίας, η οποία εφάνη εις την μητέρα του, προ του ακόμη να συλληφθή εις την κοιλίαν της. Όταν δε έγινε πέντε χρόνων, επροσφέρθη υπό των γονέων του εις ένα Μοναστήριον, ίνα ο ιερός παις και εις ιερόν τόπον δεχθή το όνομα. Εν τω Μοναστηρίω γαρ εκείνω επωνομάσθη Δανιήλ υπό του προεστώτος, δια μέσου τινός σημείου. Και βέβαια από τότε ήθελεν αφιερωθή εις τον Θεόν, κατά την υπόσχεσιν των γονέων του, καθώς νηπιόθεν αφιερώθη και ο Προφήτης Σαμουήλ, ανίσως ο προεστώς του Μοναστηρίου ήθελε στέρξη να τον δεχθή εις τοιαύτην νηπιώδη πολλά ηλικίαν. Αλλ’ επειδή εκείνος δεν έστερξε, δια τούτο και ο Δανιήλ δεν αφιερώθη τότε εις τον Θεόν.
Όταν δε έφθασεν εις τον δωδέκατον χρόνον της ηλικίας του, τότε καταφρονήσας όλα του κόσμου τα πράγματα, επήγεν εις ένα Κοινόβιον, και εκεί ενεδύθη το των Μοναχών σχήμα. Όθεν ήτον εκεί ο Δανιήλ προκόπτων και κραταιούμενος, τόσον κατά την σωματικήν ηλικίαν όσον και κατά την πνευματικήν της αρετής. Έπειτα επήγεν εις τον Άγιον Συμεών τον Στυλίτην, και ευλογήθη από αυτόν. Επιστρέψας δε εις το Μοναστήριον, εύρεν αποθανόντα τον εκείνου Ηγούμενον. Όθεν εβιάζετο από τους αδελφούς του Μοναστηρίου να γένη εις αυτούς Ηγούμενος. Αυτός όμως δεν επείσθη εις τούτο τελείως. Αλλ’ επειδή είχε παλαιόν σκοπόν να υπάγη εις τους Ιερούς Τόπους των Ιεροσολύμων, δια τούτο ευγαίνωντας κρυφίως από το Μοναστήριον και περιπατών, εστοχάσθη ως εύλογον, το να ανταμώση τον προρρηθέντα Άγιον Συμεών τον Στυλίτην. Ανταμώσας λοιπόν αυτόν, εμποδίσθη παρ’ αυτού να μη υπάγη εις τα Ιεροσόλυμα. Αλλά μάλλον να υπάγη εις την Κωνσταντινούπολιν. Όθεν πηγαίνωντας πλησίον της Κωνσταντινουπόλεως, εις τον καλούμενον Ανάπλον, εκεί έκλεισε τον εαυτόν του μέσα εις ένα ναόν των ειδώλων, και πολλούς πειρασμούς έπαθεν από τους δαίμονας.
Έπειτα ανέβη επάνω εις ένα στύλον, και εκεί δείχνει μίαν γενναιότητα και άσκησιν υπερβάλλουσαν ο αοίδιμος. Ασκεπής γαρ και άστεγος ων, εταλαιπωρείτο από το καύμα του θέρους, και από την ψύχραν του χειμώνος. Όθεν έλαβε χάρισμα παρά Κυρίου να ποιή πολλά θαύματα. Ώστε οπού εφημίσθη η αρετή αυτού και το όνομα, τόσον κοντά εις τον βασιλέα Λέοντα, όσον και εις τον διάδοχόν του Ζήνωνα, τον εν έτει υοδ’ [474] βασιλεύσαντα, και τον μετ’ αυτόν τύραννον Βασιλίσκον. Οι οποίοι επήγαν οι ίδιοι μόνοι και επροσκύνησαν αυτόν. Και ήκουσαν από το στόμα του εκείνα τα πράγματα, οπού έμελλον να τους ακολουθήσουν. Ούτος ο Άγιος εβοήθησε και εις την Εκκλησίαν του Χριστού, η οποία τότε επολεμείτο από τους αιρετικούς. Όθεν οσίως και αμέμπτως την ζωήν του διαπεράσας, προς Κύριον εξεδήμησεν. Τελείται δε η αυτού Σύναξις εν τω Ανάπλω. (Τον κατά πλάτος Βίον του Οσίου τούτου όρα εις το Εκλόγιον (1).)
(1) Τον δε ελληνικόν Βίον αυτού συνέγραψεν ο Μεταφραστής, ου η αρχή· «Ώσπερ επί των αριστέων». (Σώζεται εν τη Λαύρα, εν τη των Ιβήρων, και εν άλλαις.)
Πηγή: koinoniaorthodoxias
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σύνοδος Κορυφής: Συμφωνία για το ταμείο ανάκαμψης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
