2020-12-16 23:23:14
Ενώπιον Της προσευχόταν καθημερινά ο Άγιος Νεκτάριος.
Η Εικόνα αυτή, έγινε κατά παραγγελία στους Αγιογράφους Δανιηλαίους στο Άγιον Όρος, κατ΄ απομίμηση Εικόνας της Παναγίας στην γενέτειρά του Σηλυβρία, που υπήρχε εκεί σε Ναό και με την οποία ήταν ψυχικά δεμένος στα παιδικά του χρόνια.
Δεν παρέλειπε να αναφέρει συχνά και να θυμάται την άλλη Παναγιά της γενέθλιας γης του, τη Χρυσαφίτισσα, που γιόρταζε τη Δευτέρα του Θωμά και προς τιμήν της ο Άγιος ονόμασε τη μικρή δόκιμη και κατόπιν μοναχή Δημητρούλα Καλαμάκη, Χρυσαφένια.
Στη διάρκεια της παραμονής του στην Αίγινα η μορφή της Παναγίας ήταν παρούσα σε κάθε βήμα του.
Οι δυσκολίες, οι δοκιμασίες, ο πόνος, οι ανάγκες της Μονής τον οδηγούσαν πολύ συχνά μπροστά στο εικόνισμά της.
Αιτείτο την ταχεία αντίληψη, τη βοήθεια, την προστασία.
Μια φορά με δάκρυα είχε πει στην Παναγία:
«Ἰδοὺ Παναγία μου ἐξέλιπον τὰ χρήματα – λέει – σὺ οἶδας».
Και η Παναγία ανταποκρίνεται, παραστέκεται στον αγώνα του Αγίου και αυτό δηλώνει το ακόλουθο περιστατικό: Οι εργάτες οικοδομούσαν το καθολικό της Μονής στην Αίγινα, όταν το μοναδικό πηγάδι της περιοχής από το οποίο αντλούσαν νερό, για να σβήσουν τον ασβέστη, είχε στερέψει.
Η στενοχώρια τους ήταν μεγάλη, οι εργασίες θα καθυστερούσαν πολύ, ο ασβέστης θα πέτρωνε και γενικώς το όλο θέμα θα ήταν καταστροφικό για τα πενιχρά οικονομικά του Αγίου.
Οι εργάτες στενοχωρημένοι αποτραβήχτηκαν κάτω από μια μουριά, αλλά ο Δεσπότης δεν απογοητεύτηκε. Είπε μόνο: «Άμα θέλει η Παναγία θα κάνει το πηγάδι νερό. Καλό ξεγλείτωμα». Απομακρύνθηκε και προσευχήθηκε εκτενώς. Σε λίγο ακούστηκε ξαφνικά ένας υποχθόνιος κρότος και το πηγάδι ανέβλυσε νερό, περισσότερο από όσο χρειαζόταν για τις εργασίες.
Την Κυρία Θεοτόκο πάντα επικαλούνταν ο Άγιος, όταν υπήρχε ανάγκη διακόνου ή ιερέως για τη Μονή.
Ο Άγιος Νεκτάριος λάτρευε την Θεοτόκο και τής απευθυνόταν με το «Εσείς», αλλά την ρώταγε με τέτοια πίστη, σαν να ήταν δίπλα του.
Έλεγε:
- Δέσποινα, Αχραντε Θεοτόκε, βοηθήστε μας, μιλήστε στον Υιό σας. Αλλά χρειαζόμαστε επειγόντως την βοήθεια!
Ο Αρχιερέας έγραψε αρκετές χιλιάδες στίχους αφιερωμένους στην Θεοτόκο, από μερικούς από τους στίχους του συνέθεσε και το άσμα "Αγνή Παρθένε"
Ο Άγιος Νεκτάριος, τόσο στην παιδική ηλικία όσο και ως ενήλικας, ήξερε τι σημαίνει φτώχεια.
Σε όλη του την ζωή αντιμετώπισε συκοφαντίες και διωγμούς.
Έχοντας αφήσει το φτωχό πατρικό σπίτι από την εφηβεία ήδη, εργάστηκε σκληρά, σπούδασε από μόνος του, ξυλοκοπήθηκε από τον εργοδότη του και υπέμεινε άδικες κατηγορίες και μομφές.
Χάρη στο λαμπρό μυαλό του, την ασυνήθιστη έλξη του προς την γνώση, την τεράστια εργατικότητα και την ένθερμη προσευχή του, έλαβε μια άριστη εκπαίδευση και έγινε μητροπολίτης τής Παλαιάς Μητρόπολης Πεντάπολης.
Αλλά ακόμη και εδώ συκοφαντήθηκε από τον ηλικιωμένο Πατριάρχη, πως τάχα ετοιμαζόταν να πάρει το θρόνο του. Τού στερήθηκε κάθε δυνατότητα να υπερασπιστεί και να δικαιολογήσει τον εαυτό του, και διατάχθηκε να εγκαταλείψει την πόλη και να πάει στο «μέσο τού πουθενά».
Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, δεν μπορούσε να βρει το παραμικρό μέρος για να ζήσει και, όπως στην παιδική και νεανική ηλικία του, δεν είχε λεφτά για φαγητό.
Στα πρώτα χρόνια της ίδρυσης τού μοναστηριού τής Αγίας Τριάδας στον τόπο των ερειπίων τού μοναστηριού στην Αίγινα, ο ίδιος ο Άγιος Νεκτάριος μετέφερε νερό, κουβάλαγε πέτρες για την κατασκευή, δούλευε τον κήπο και καθάριζε τα παπούτσια των καλογριών.
Η συκοφαντία δεν τον άφησε στην ησυχία του, ο γέροντας πέρασε τρομακτικές δοκιμασίες, απειλήθηκε με μια άδικη δίκη.
Μετά από έρευνα, οι κατηγορίες κατέρρευσαν, αλλά πόσο πόνο έπρεπε να αντέξει στο μεταξύ!
Προς το τέλος τής ζωής του, 38 μοναχές ζούσαν στο μοναστήρι που ίδρυσε και ο αρχιερέας, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, έλαμπε κατά την διάρκεια τής Λειτουργίας. Πολλοί τον είδαν να στέκεται στον αέρα κατά τη διάρκεια τής προσευχής.
Στα τελευταία χρονια της ζωης του ο Άγιος ηταν πολυ άρρωστος και ταλαιπωρημένος.
Τού άρεσε να φέρνει στην σκέψη του τα πάθη τού Κυρίου, διότι κι η ζωή του ήταν σαν Σταυρός. Έλεγε: «Ο Σταυρός, η Σταύρωση είναι κομμάτι τής ζωής μου».
Όταν η κατάσταση τής υγείας τού αγίου άρχισε να χειροτερεύει, οι αδελφές τον έφεραν στο νοσοκομείο της Αθήνας, και οι γιατροί δεν πίστευαν ότι αυτός ο φτωχικά ενδεδυμένος γεροντάκος ήταν Μητροπολίτης.
Τον βάλανε σε έναν θάλαμο για τούς φτωχούς, όπου υπέστη επί δύο μήνες σοβαρή ταλαιπωρία, χωρίς να παύει να δοξάζει τον Κύριο και να προσεύχεται. Τα θαύματα των προσευχών του άρχισαν αμέσως μετά τον ευλογημένο θάνατό του, και είναι τώρα αναρίθμητα.
Οι αδελφές του πανέμορφου μοναστηριού δηλώνουν πως ο Άγιος Νεκτάριος είναι πάντα δίπλα τους.Τον ρωτάμε - και μάς βοηθάει. Εάν μια από τις αδελφές χρειάζεται βοήθεια με κάτι, ο Άγιος Νεκτάριος την βοηθά να λύσει το πρόβλημα. Πραγματικά τον αισθανόμαστε κοντά μας, αισθανόμαστε την υποστήριξή του, την παρουσία του. Παρακολουθεί τούς πάντες από την αρχή μέχρι το τέλος. Εάν μια από τις αδελφές χρειάζεται γιατρό, τής βρίσκει ακριβώς τον γιατρό που απαιτεί η περίσταση.
Μετά τον ευλογημένο θάνατό του, ο άγιος έμοιαζε σαν να είχε μόλις πεθάνει. Από το 1920 έως το 1953, ανοίξανε το φέρετρο του επανειλημμένα, τον ξαναντύσανε, και αυτός παρέμενε εντελώς άφθαρτος. Ακόμη και τα λουλούδια που βγήκαν στο φέρετρο του ήταν κάθε φορά ζωντανά. Και κάποτε εμφανίστηκε σε μια από τις μοναχές και τής είπε:
- Φορέστε μου τα παλιά άμφια, θα πάω στον κόσμο με τα λείψανα μου.
Και μόνο τότε, μετά από 33 χρόνια, το σώμα του μετατράπηκε σε λείψανα. Τα λόγια τού Αγίου Νεκταρίου είναι επίσης γνωστά: "Τα λείψανα μου είναι το πετραχήλι μου".
Ο Αρχιερέας αγιοποιήθηκε το 1961, η μνήμη του γιορτάζεται στις 9 Νοεμβρίου.
Στο κελί του, σε ένα ορατό μέρος, υπάρχει μια επιστολή-ομολογία της Αλεξανδρινής Εκκλησίας ότι οι κατηγορίες εναντίον τού Αγίου Νεκταρίου ήταν ψευδείς, και μεταξύ των όσων γράφηκαν αντί συγγνώμης υπάρχουν και λόγια όπως: "Η ανθρώπινη αδυναμία μάς έσπρωξε να το κάνουμε, παραδοθήκαμε στον πειρασμό τού κακού". Η επιστολή έφερε την υπογραφή τού Πατριάρχη τής Αλεξάνδρειας και πάσης Αφρικής Πέτρου Β ', τού οποίου η επίσκεψη στην Αίγινα που έμεινε για πάντα στην μνήμη, πραγματοποιήθηκε το 1998.
Ο Άγιος Νεκτάριος βοηθά όλους τους ασθενείς και πονεμένους.
Αναφέρει η ηγουμένη:
Μάς επισκέπτονται πολλοί Ρουμάνοι – αγαπούν πολύ τον Άγιο Νεκτάριο. Τούς ακούτε να λένε: «Αυτός είναι ο άγιος μας!» Ο μεγαλύτερος αριθμός προσκυνητών, όμως, έρχεται σε μάς από τη Σερβία.
Μετά από βομβαρδισμούς με βλήματα των οποίων οι κεφαλές ήταν εμπλουτισμένες σε ουράνιο, στην Σερβία γνώρισαν τεράστια αύξηση τού αριθμού των κρουσμάτων καρκίνου. Και ο Άγιος Νεκτάριος βοηθά τούς ασθενείς αυτούς πάρα πολύ.
Εκτός από τα συνηθισμένα λεωφορεία προσκυνητών, έρχονται ολόκληρα λεωφορεία ασθενών με καρκίνο που τρομάζεις να τούς βλέπεις: εξαντλημένοι άνθρωποι στο 3o – 4o στάδιο τής νόσου, όλοι μιλούν από μόνοι τους γι΄αυτό, μιλούν για μεταστάσεις.
Και δεν είμαστε πλέον έκπληκτοι όταν οι ίδιοι προσκυνητές έρχονται σε μάς λίγους μήνες αργότερα και μιλούν για σημαντική βελτίωση τής κατάστασής τής υγείας τους ή ακόμη θέλουν να ευχαριστήσουν για τη θεραπεία.
Πολλοί ασθενείς μετά από ένα ταξίδι στον Άγιο Νεκτάριο, πριν να συνεχίσουν τη θεραπεία ή να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση, κάνουν ιατρικές αναλύσεις ή υποβάλλονται ξανά σε εξέταση. Και τα αποτελέσματα των αναλύσεων και των εξετάσεων δείχνουν πλήρη θεραπεία!
Ένας ιερέας, από την Σέρβια, μάς διηγήθηκε πώς ήρθαν κάποτε σε αυτόν οι γονείς ενός άρρωστου αγοριού το οποίο παρουσίαζε συμπτώματα εγκεφαλικής βλάβης. Υποβλήθηκε σε αξονική τομογραφία, αποτέλεσμα τής οποίας ήταν ο εντοπισμός τεράστιου όγκου. Το αγόρι έπρεπε να υποβληθεί σε μια περίπλοκη εγχείρηση κρανιοτομίας.
Ο ιερέας ευλόγησε όλους τούς συγγενείς του παιδιού να συμφιλιωθούν, αν κάποτε είχαν χαλάσει τις καρδιές τους, και να διαβάσουν τον Ακάθιστο τού Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης για την θεραπεία τού παιδιού – και το αγόρι θεραπεύτηκε τελείως. Οι γιατροί έμειναν άφωνοι, δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. Και δεν υπήρχε περίπτωση αμφισβήτησης τής αξιοπιστίας τής εξέτασης καθότι η αξονική τομογραφία τού εγκεφάλου είναι υψηλότατης ακρίβειας.
Αυτή την ιστορία μάς την διηγήθηκε ένας άλλος Σέρβος ιερέας. Όταν ήταν ακόμα νεαρός και δεν σκεφτόταν καν την ιεροσύνη, αλλά εργάζονταν ως οικονομολόγος, η μητέρα του τού φανέρωσε ότι είχε διαγνωσθεί με λευχαιμία. Ήταν πολύ ανήσυχος για την αγαπημένη του μητέρα και μια νύχτα είδε σε ένα όνειρο ένα ναό. Μία φωνή τού έλεγε:
– Πήγαινε σε αυτήν την εκκλησία να προσκυνήσεις τον Άγιο Νεκτάριο!
Ο νεαρός αναγνώρισε τον ναό που ήταν στο Βελιγράδι. Μόλις ξύπνησε, άκουσε στο ραδιόφωνο:
– Η θαυματουργή εικόνα τού Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης μεταφέρθηκε στο Βελιγράδι Ο γεμάτος αγάπη γιός πήγε αμέσως στο ναό και προσευχήθηκε στην εικόνα τού Αγίου Νεκταρίου, και ζήτησε την βοήθεια τής προσευχής τού Αγίου. Μετά από την προσευχή, η μητέρα του έπρεπε απλώς να κάνει εξετάσεις ξανά. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι δεν υπήρχε καν ίχνος τής λευχαιμίας. Από τότε η μητέρα του είναι εντελώς υγιής και επισκέπτεται συχνά το μοναστήρι μας.
Άγιε πάτερ Νεκτάριε, προσευχήσου στον Θεό για μάς!
Η προσευχή του Αγίου προς την Υπεραγία Θεοτόκο:
Σε δυσωπώ, Πανάχραντε, χαρίτωσον τον νουν μου,
κατεύθυνον τας σκέψεις μου, φώτισον την ψυχήν μου.
Κόρη με ποίησον αγνόν, πράον, σεμνόν, ανδρείον,
ησύχιον και κόσμιον, ευθύν, όσιον, θείον,
επιεική, μακρόθυμον, των αρετών δοχείον,
άμεμπτον, ανεπίληπτον, των αγαθών ταμείον.
Δος μοι σοφίαν, σύνεσιν και μετριοφροσύνην,
φρόνησιν και απλότητα και ταπεινοφροσύνην.
Δος μοι νηφαλιότητα, όμμα πεφωτισμένον,
διάνοιαν ολόφωτον, πνεύμα εξηγνισμένον.
Απέλασον την οίησιν, την υπερηφανίαν,
τον τύφον, την φυσίωσιν, και την αλαζονείαν,
την ύβριν, το αγέρωχον, την υψηλοφροσύνην,
γλώσσα μεγαλορρήμονα, ισχυρογνωμοσύνην.
Την αστασία την φρικτήν, την περιττολογίαν,
την πονηρία την πολλήν, και την αισχρολογίαν.
Χάρισαί μοι, Πανάχραντε, την ηθικήν ανδρείαν,
το θάρρος, την ευστάθειαν, δος μοι την καρτερίαν.
Δος μοι την αυταπάρνησιν, την αφιλαργυρίαν,
ζήλον μετ’επιγνώσεως και αμνησικακίαν.
Δος μοι ακεραιότητα, ευγένειαν καρδίας,
πνεύμα ευθές, ειρηνικόν, και πνεύμα αληθείας.
Φυγάδευσον, Πανάχραντε, τα πάθη της καρδίας,
τα πολυώνυμα, Αγνή, της ηθικής δειλίας.
Την αναδρίαν την αισχράν, το θράσος, την δειλίαν,
την ατολμίαν την δεινήν και την απελπισίαν.
Άρον μοι, Κόρη, τον θυμόν και πάσαν ραθυμίαν,
την αθυμία, την οργήν, ως και την οκνηρίαν.
Τον φθόνον, την εμπάθειαν, το μίσος, την κακίαν,
την μήνιν, την εκδίκησιν και την μνησικακίαν.
Την έριδα την ευτελή και την πολυλογίαν,
την γλωσσαλγίαν την δεινήν και την βωμολοχίαν.
Δος μοι, Παρθένε, αίσθησιν, δος μοι ευαισθησίαν.
Δος μοι συναίσθησιν πολλήν και ευσυνειδησίαν.
Δος μοι, Παρθένε, την χαράν Πνεύματος του Αγίου.
Δος μοι ειρήνην τη ψυχή, ειρήνην του Κυρίου.
Δος μοι αγάπην, έρωτα θείον, εξηγηγνισμένον,
πολύν, θερμόν και καθαρόν και εξηγιασμένον.
Δος πίστιν ζώσαν, ενεργόν, θερμήν, αγνήν, αγίαν,
ελπίδα αδιάσειστον, βεβαίαν και οσίαν.
Άρον απ’εμού, Παρθένε, τον κλοιόν της αμαρτίας,
την αμέλειαν, την μέθην, την ανελεημοσύνην,
τα κακάς επιθυμίας, την δεινήν ακολασίαν,
γέλωτας της ασελγείας και την πάσαν κακουργίαν.
Σωφροσύνην δος μοι, Κόρη, δος εγκράτειαν, νηστείαν,
προσοχήν και αγρυπνίαν και υπακοήν τελείαν.
Δος μοι προσοχήν εν πάσι και διάκρισιν οξείαν,
σιωπήν και ευκοσμίαν, και υπομονήν οσίαν.
Επιμέλειαν παράσχου, Δέσποινα, προς εργασίαν,
προς τελείωσιν και ζήλον αρετών προς γυμνασίαν.
Την ψυχήν μου, την καρδίαν και τον νουν μου, Παναγία,
τήρει εν αγιωσύνη, φύλαττε εν παρθενία.
Πηγή: Gina Patton/ ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ
paraklisi
Η Εικόνα αυτή, έγινε κατά παραγγελία στους Αγιογράφους Δανιηλαίους στο Άγιον Όρος, κατ΄ απομίμηση Εικόνας της Παναγίας στην γενέτειρά του Σηλυβρία, που υπήρχε εκεί σε Ναό και με την οποία ήταν ψυχικά δεμένος στα παιδικά του χρόνια.
Δεν παρέλειπε να αναφέρει συχνά και να θυμάται την άλλη Παναγιά της γενέθλιας γης του, τη Χρυσαφίτισσα, που γιόρταζε τη Δευτέρα του Θωμά και προς τιμήν της ο Άγιος ονόμασε τη μικρή δόκιμη και κατόπιν μοναχή Δημητρούλα Καλαμάκη, Χρυσαφένια.
Στη διάρκεια της παραμονής του στην Αίγινα η μορφή της Παναγίας ήταν παρούσα σε κάθε βήμα του.
Οι δυσκολίες, οι δοκιμασίες, ο πόνος, οι ανάγκες της Μονής τον οδηγούσαν πολύ συχνά μπροστά στο εικόνισμά της.
Αιτείτο την ταχεία αντίληψη, τη βοήθεια, την προστασία.
Μια φορά με δάκρυα είχε πει στην Παναγία:
«Ἰδοὺ Παναγία μου ἐξέλιπον τὰ χρήματα – λέει – σὺ οἶδας».
Και η Παναγία ανταποκρίνεται, παραστέκεται στον αγώνα του Αγίου και αυτό δηλώνει το ακόλουθο περιστατικό: Οι εργάτες οικοδομούσαν το καθολικό της Μονής στην Αίγινα, όταν το μοναδικό πηγάδι της περιοχής από το οποίο αντλούσαν νερό, για να σβήσουν τον ασβέστη, είχε στερέψει.
Η στενοχώρια τους ήταν μεγάλη, οι εργασίες θα καθυστερούσαν πολύ, ο ασβέστης θα πέτρωνε και γενικώς το όλο θέμα θα ήταν καταστροφικό για τα πενιχρά οικονομικά του Αγίου.
Οι εργάτες στενοχωρημένοι αποτραβήχτηκαν κάτω από μια μουριά, αλλά ο Δεσπότης δεν απογοητεύτηκε. Είπε μόνο: «Άμα θέλει η Παναγία θα κάνει το πηγάδι νερό. Καλό ξεγλείτωμα». Απομακρύνθηκε και προσευχήθηκε εκτενώς. Σε λίγο ακούστηκε ξαφνικά ένας υποχθόνιος κρότος και το πηγάδι ανέβλυσε νερό, περισσότερο από όσο χρειαζόταν για τις εργασίες.
Την Κυρία Θεοτόκο πάντα επικαλούνταν ο Άγιος, όταν υπήρχε ανάγκη διακόνου ή ιερέως για τη Μονή.
Ο Άγιος Νεκτάριος λάτρευε την Θεοτόκο και τής απευθυνόταν με το «Εσείς», αλλά την ρώταγε με τέτοια πίστη, σαν να ήταν δίπλα του.
Έλεγε:
- Δέσποινα, Αχραντε Θεοτόκε, βοηθήστε μας, μιλήστε στον Υιό σας. Αλλά χρειαζόμαστε επειγόντως την βοήθεια!
Ο Αρχιερέας έγραψε αρκετές χιλιάδες στίχους αφιερωμένους στην Θεοτόκο, από μερικούς από τους στίχους του συνέθεσε και το άσμα "Αγνή Παρθένε"
Ο Άγιος Νεκτάριος, τόσο στην παιδική ηλικία όσο και ως ενήλικας, ήξερε τι σημαίνει φτώχεια.
Σε όλη του την ζωή αντιμετώπισε συκοφαντίες και διωγμούς.
Έχοντας αφήσει το φτωχό πατρικό σπίτι από την εφηβεία ήδη, εργάστηκε σκληρά, σπούδασε από μόνος του, ξυλοκοπήθηκε από τον εργοδότη του και υπέμεινε άδικες κατηγορίες και μομφές.
Χάρη στο λαμπρό μυαλό του, την ασυνήθιστη έλξη του προς την γνώση, την τεράστια εργατικότητα και την ένθερμη προσευχή του, έλαβε μια άριστη εκπαίδευση και έγινε μητροπολίτης τής Παλαιάς Μητρόπολης Πεντάπολης.
Αλλά ακόμη και εδώ συκοφαντήθηκε από τον ηλικιωμένο Πατριάρχη, πως τάχα ετοιμαζόταν να πάρει το θρόνο του. Τού στερήθηκε κάθε δυνατότητα να υπερασπιστεί και να δικαιολογήσει τον εαυτό του, και διατάχθηκε να εγκαταλείψει την πόλη και να πάει στο «μέσο τού πουθενά».
Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, δεν μπορούσε να βρει το παραμικρό μέρος για να ζήσει και, όπως στην παιδική και νεανική ηλικία του, δεν είχε λεφτά για φαγητό.
Στα πρώτα χρόνια της ίδρυσης τού μοναστηριού τής Αγίας Τριάδας στον τόπο των ερειπίων τού μοναστηριού στην Αίγινα, ο ίδιος ο Άγιος Νεκτάριος μετέφερε νερό, κουβάλαγε πέτρες για την κατασκευή, δούλευε τον κήπο και καθάριζε τα παπούτσια των καλογριών.
Η συκοφαντία δεν τον άφησε στην ησυχία του, ο γέροντας πέρασε τρομακτικές δοκιμασίες, απειλήθηκε με μια άδικη δίκη.
Μετά από έρευνα, οι κατηγορίες κατέρρευσαν, αλλά πόσο πόνο έπρεπε να αντέξει στο μεταξύ!
Προς το τέλος τής ζωής του, 38 μοναχές ζούσαν στο μοναστήρι που ίδρυσε και ο αρχιερέας, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, έλαμπε κατά την διάρκεια τής Λειτουργίας. Πολλοί τον είδαν να στέκεται στον αέρα κατά τη διάρκεια τής προσευχής.
Στα τελευταία χρονια της ζωης του ο Άγιος ηταν πολυ άρρωστος και ταλαιπωρημένος.
Τού άρεσε να φέρνει στην σκέψη του τα πάθη τού Κυρίου, διότι κι η ζωή του ήταν σαν Σταυρός. Έλεγε: «Ο Σταυρός, η Σταύρωση είναι κομμάτι τής ζωής μου».
Όταν η κατάσταση τής υγείας τού αγίου άρχισε να χειροτερεύει, οι αδελφές τον έφεραν στο νοσοκομείο της Αθήνας, και οι γιατροί δεν πίστευαν ότι αυτός ο φτωχικά ενδεδυμένος γεροντάκος ήταν Μητροπολίτης.
Τον βάλανε σε έναν θάλαμο για τούς φτωχούς, όπου υπέστη επί δύο μήνες σοβαρή ταλαιπωρία, χωρίς να παύει να δοξάζει τον Κύριο και να προσεύχεται. Τα θαύματα των προσευχών του άρχισαν αμέσως μετά τον ευλογημένο θάνατό του, και είναι τώρα αναρίθμητα.
Οι αδελφές του πανέμορφου μοναστηριού δηλώνουν πως ο Άγιος Νεκτάριος είναι πάντα δίπλα τους.Τον ρωτάμε - και μάς βοηθάει. Εάν μια από τις αδελφές χρειάζεται βοήθεια με κάτι, ο Άγιος Νεκτάριος την βοηθά να λύσει το πρόβλημα. Πραγματικά τον αισθανόμαστε κοντά μας, αισθανόμαστε την υποστήριξή του, την παρουσία του. Παρακολουθεί τούς πάντες από την αρχή μέχρι το τέλος. Εάν μια από τις αδελφές χρειάζεται γιατρό, τής βρίσκει ακριβώς τον γιατρό που απαιτεί η περίσταση.
Μετά τον ευλογημένο θάνατό του, ο άγιος έμοιαζε σαν να είχε μόλις πεθάνει. Από το 1920 έως το 1953, ανοίξανε το φέρετρο του επανειλημμένα, τον ξαναντύσανε, και αυτός παρέμενε εντελώς άφθαρτος. Ακόμη και τα λουλούδια που βγήκαν στο φέρετρο του ήταν κάθε φορά ζωντανά. Και κάποτε εμφανίστηκε σε μια από τις μοναχές και τής είπε:
- Φορέστε μου τα παλιά άμφια, θα πάω στον κόσμο με τα λείψανα μου.
Και μόνο τότε, μετά από 33 χρόνια, το σώμα του μετατράπηκε σε λείψανα. Τα λόγια τού Αγίου Νεκταρίου είναι επίσης γνωστά: "Τα λείψανα μου είναι το πετραχήλι μου".
Ο Αρχιερέας αγιοποιήθηκε το 1961, η μνήμη του γιορτάζεται στις 9 Νοεμβρίου.
Στο κελί του, σε ένα ορατό μέρος, υπάρχει μια επιστολή-ομολογία της Αλεξανδρινής Εκκλησίας ότι οι κατηγορίες εναντίον τού Αγίου Νεκταρίου ήταν ψευδείς, και μεταξύ των όσων γράφηκαν αντί συγγνώμης υπάρχουν και λόγια όπως: "Η ανθρώπινη αδυναμία μάς έσπρωξε να το κάνουμε, παραδοθήκαμε στον πειρασμό τού κακού". Η επιστολή έφερε την υπογραφή τού Πατριάρχη τής Αλεξάνδρειας και πάσης Αφρικής Πέτρου Β ', τού οποίου η επίσκεψη στην Αίγινα που έμεινε για πάντα στην μνήμη, πραγματοποιήθηκε το 1998.
Ο Άγιος Νεκτάριος βοηθά όλους τους ασθενείς και πονεμένους.
Αναφέρει η ηγουμένη:
Μάς επισκέπτονται πολλοί Ρουμάνοι – αγαπούν πολύ τον Άγιο Νεκτάριο. Τούς ακούτε να λένε: «Αυτός είναι ο άγιος μας!» Ο μεγαλύτερος αριθμός προσκυνητών, όμως, έρχεται σε μάς από τη Σερβία.
Μετά από βομβαρδισμούς με βλήματα των οποίων οι κεφαλές ήταν εμπλουτισμένες σε ουράνιο, στην Σερβία γνώρισαν τεράστια αύξηση τού αριθμού των κρουσμάτων καρκίνου. Και ο Άγιος Νεκτάριος βοηθά τούς ασθενείς αυτούς πάρα πολύ.
Εκτός από τα συνηθισμένα λεωφορεία προσκυνητών, έρχονται ολόκληρα λεωφορεία ασθενών με καρκίνο που τρομάζεις να τούς βλέπεις: εξαντλημένοι άνθρωποι στο 3o – 4o στάδιο τής νόσου, όλοι μιλούν από μόνοι τους γι΄αυτό, μιλούν για μεταστάσεις.
Και δεν είμαστε πλέον έκπληκτοι όταν οι ίδιοι προσκυνητές έρχονται σε μάς λίγους μήνες αργότερα και μιλούν για σημαντική βελτίωση τής κατάστασής τής υγείας τους ή ακόμη θέλουν να ευχαριστήσουν για τη θεραπεία.
Πολλοί ασθενείς μετά από ένα ταξίδι στον Άγιο Νεκτάριο, πριν να συνεχίσουν τη θεραπεία ή να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση, κάνουν ιατρικές αναλύσεις ή υποβάλλονται ξανά σε εξέταση. Και τα αποτελέσματα των αναλύσεων και των εξετάσεων δείχνουν πλήρη θεραπεία!
Ένας ιερέας, από την Σέρβια, μάς διηγήθηκε πώς ήρθαν κάποτε σε αυτόν οι γονείς ενός άρρωστου αγοριού το οποίο παρουσίαζε συμπτώματα εγκεφαλικής βλάβης. Υποβλήθηκε σε αξονική τομογραφία, αποτέλεσμα τής οποίας ήταν ο εντοπισμός τεράστιου όγκου. Το αγόρι έπρεπε να υποβληθεί σε μια περίπλοκη εγχείρηση κρανιοτομίας.
Ο ιερέας ευλόγησε όλους τούς συγγενείς του παιδιού να συμφιλιωθούν, αν κάποτε είχαν χαλάσει τις καρδιές τους, και να διαβάσουν τον Ακάθιστο τού Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης για την θεραπεία τού παιδιού – και το αγόρι θεραπεύτηκε τελείως. Οι γιατροί έμειναν άφωνοι, δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. Και δεν υπήρχε περίπτωση αμφισβήτησης τής αξιοπιστίας τής εξέτασης καθότι η αξονική τομογραφία τού εγκεφάλου είναι υψηλότατης ακρίβειας.
Αυτή την ιστορία μάς την διηγήθηκε ένας άλλος Σέρβος ιερέας. Όταν ήταν ακόμα νεαρός και δεν σκεφτόταν καν την ιεροσύνη, αλλά εργάζονταν ως οικονομολόγος, η μητέρα του τού φανέρωσε ότι είχε διαγνωσθεί με λευχαιμία. Ήταν πολύ ανήσυχος για την αγαπημένη του μητέρα και μια νύχτα είδε σε ένα όνειρο ένα ναό. Μία φωνή τού έλεγε:
– Πήγαινε σε αυτήν την εκκλησία να προσκυνήσεις τον Άγιο Νεκτάριο!
Ο νεαρός αναγνώρισε τον ναό που ήταν στο Βελιγράδι. Μόλις ξύπνησε, άκουσε στο ραδιόφωνο:
– Η θαυματουργή εικόνα τού Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης μεταφέρθηκε στο Βελιγράδι Ο γεμάτος αγάπη γιός πήγε αμέσως στο ναό και προσευχήθηκε στην εικόνα τού Αγίου Νεκταρίου, και ζήτησε την βοήθεια τής προσευχής τού Αγίου. Μετά από την προσευχή, η μητέρα του έπρεπε απλώς να κάνει εξετάσεις ξανά. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι δεν υπήρχε καν ίχνος τής λευχαιμίας. Από τότε η μητέρα του είναι εντελώς υγιής και επισκέπτεται συχνά το μοναστήρι μας.
Άγιε πάτερ Νεκτάριε, προσευχήσου στον Θεό για μάς!
Η προσευχή του Αγίου προς την Υπεραγία Θεοτόκο:
Σε δυσωπώ, Πανάχραντε, χαρίτωσον τον νουν μου,
κατεύθυνον τας σκέψεις μου, φώτισον την ψυχήν μου.
Κόρη με ποίησον αγνόν, πράον, σεμνόν, ανδρείον,
ησύχιον και κόσμιον, ευθύν, όσιον, θείον,
επιεική, μακρόθυμον, των αρετών δοχείον,
άμεμπτον, ανεπίληπτον, των αγαθών ταμείον.
Δος μοι σοφίαν, σύνεσιν και μετριοφροσύνην,
φρόνησιν και απλότητα και ταπεινοφροσύνην.
Δος μοι νηφαλιότητα, όμμα πεφωτισμένον,
διάνοιαν ολόφωτον, πνεύμα εξηγνισμένον.
Απέλασον την οίησιν, την υπερηφανίαν,
τον τύφον, την φυσίωσιν, και την αλαζονείαν,
την ύβριν, το αγέρωχον, την υψηλοφροσύνην,
γλώσσα μεγαλορρήμονα, ισχυρογνωμοσύνην.
Την αστασία την φρικτήν, την περιττολογίαν,
την πονηρία την πολλήν, και την αισχρολογίαν.
Χάρισαί μοι, Πανάχραντε, την ηθικήν ανδρείαν,
το θάρρος, την ευστάθειαν, δος μοι την καρτερίαν.
Δος μοι την αυταπάρνησιν, την αφιλαργυρίαν,
ζήλον μετ’επιγνώσεως και αμνησικακίαν.
Δος μοι ακεραιότητα, ευγένειαν καρδίας,
πνεύμα ευθές, ειρηνικόν, και πνεύμα αληθείας.
Φυγάδευσον, Πανάχραντε, τα πάθη της καρδίας,
τα πολυώνυμα, Αγνή, της ηθικής δειλίας.
Την αναδρίαν την αισχράν, το θράσος, την δειλίαν,
την ατολμίαν την δεινήν και την απελπισίαν.
Άρον μοι, Κόρη, τον θυμόν και πάσαν ραθυμίαν,
την αθυμία, την οργήν, ως και την οκνηρίαν.
Τον φθόνον, την εμπάθειαν, το μίσος, την κακίαν,
την μήνιν, την εκδίκησιν και την μνησικακίαν.
Την έριδα την ευτελή και την πολυλογίαν,
την γλωσσαλγίαν την δεινήν και την βωμολοχίαν.
Δος μοι, Παρθένε, αίσθησιν, δος μοι ευαισθησίαν.
Δος μοι συναίσθησιν πολλήν και ευσυνειδησίαν.
Δος μοι, Παρθένε, την χαράν Πνεύματος του Αγίου.
Δος μοι ειρήνην τη ψυχή, ειρήνην του Κυρίου.
Δος μοι αγάπην, έρωτα θείον, εξηγηγνισμένον,
πολύν, θερμόν και καθαρόν και εξηγιασμένον.
Δος πίστιν ζώσαν, ενεργόν, θερμήν, αγνήν, αγίαν,
ελπίδα αδιάσειστον, βεβαίαν και οσίαν.
Άρον απ’εμού, Παρθένε, τον κλοιόν της αμαρτίας,
την αμέλειαν, την μέθην, την ανελεημοσύνην,
τα κακάς επιθυμίας, την δεινήν ακολασίαν,
γέλωτας της ασελγείας και την πάσαν κακουργίαν.
Σωφροσύνην δος μοι, Κόρη, δος εγκράτειαν, νηστείαν,
προσοχήν και αγρυπνίαν και υπακοήν τελείαν.
Δος μοι προσοχήν εν πάσι και διάκρισιν οξείαν,
σιωπήν και ευκοσμίαν, και υπομονήν οσίαν.
Επιμέλειαν παράσχου, Δέσποινα, προς εργασίαν,
προς τελείωσιν και ζήλον αρετών προς γυμνασίαν.
Την ψυχήν μου, την καρδίαν και τον νουν μου, Παναγία,
τήρει εν αγιωσύνη, φύλαττε εν παρθενία.
Πηγή: Gina Patton/ ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι δισεκατομμυριούχοι κέρδισαν 1,9 τρισ. δολάρια το 2020
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
