2020-12-26 13:51:15
Μπορεῖ γιὰ τὸ ἐκσυγχρονιστὰν τὰ Χριστούγεννα νὰ μὴν φαντάζουν τίποτε περισσότερο ἀπὸ μία οἰκουμενιστική πανήγυρη, μία κοσμικὴ συνεστίαση ἢ πολλῷ δὲ μᾶλλον μία συνηθισμένη ἡμέρα «δῆθεν γιορτῆς», ὅπως διατείνονται οἱ διάφοροι Κικίλιες, Παγῶνες καὶ Σῦψες τῆς τρομολαγνικῆς ἐξουσίας. Ἡ Ἐνανθρώπισις ,ὅμως, τοῦ δρακὶ τὴν πᾶσαν Ἔχοντος κτίσιν πόρρω ἀπέχει ἀπὸ τὰ μετανεωτερικὰ φτιασιδώματα τῶν νεοεποχιτῶν. Τὰ Χριστούγεννα δὲν εἶναι οὔτε οἱ τουρκομπαρόκ στολισμοί, οὔτε οἱ ἀγαπουλίστικες ἀγαθοεργίες, οὔτε οἱ οὐδετερόθρησκες εὐχὲς δίκην κοινωνικῆς ὑποχρεώσεως. Ἀλλὰ ἡ ἀνάπλασις τοῦ Ἀδάμ, ἡ ἀφετηρία τῆς καινῆς διαθηκῆς, ἡ θαυματουργός, ἄσπορος καὶ ἀδιάφθορος σύλληψις, κύησις καὶ γέννησις τοῦ βαστάζοντος τὰ ἁμαρτήματα παντὸς τοῦ φθαρτοῦ καὶ πεπερασμένου κόσμου.
Αὐτὸ τὸ διόλου συμβολικό, ἀλλὰ καθ' ὅλα πραγματικὸ γεγονὸς ἀνακαινισμοῦ τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως ζεῖται καὶ βιώνεται ἀείποτε καὶ συνεχῶς μέσα ἀπὸ τὴ μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας
. Ἡ ἐμπειρικὴ μέθεξη στὴν πνευματικότητα τῆς Ἑορτῆς εἶναι ἡ μοναδικὴ ποὺ μᾶς καθιστᾷ ἀληθεῖς κοινωνοὺς τοῦ μηνύματος τῆς Σαρκώσεως τοῦ Θείου Βρέφους. Χωρὶς τὴν ἔμπρακτη συμμέτοχή μας στὸ λειτουργικὸ βίωμα, ἡ θνητότητά μας διατηρεῖ μονάχα μία θλιβερή ψευδαίσθηση εὐτυχίας καὶ μία ἐφήμερη καταναλωτικὴ ἡδονή, ἡ ὁποία σβήνει ἀμέσως, μόλις παρέλθει ἡ ὥρα της, γιὰ νὰ δώσει τὴν θέση στὴν ἀτέρμονη μελαγχολία τῆς καθημερινῆς μας ὀλιγοπιστίας.
Σήμερον οἱ οὐρανοὶ ἀγάλλονται, οἱ γηγενεῖς σκιρτῶνται, οἱ ποιμένες δοξολογοῦσι, οἱ μάγοι δὲ μετ' ἀστέρος ὁδοιποροῦσι, οἱ τάξεις τῶν ἀγγέλων εὐφραίνονται καὶ πᾶσα ἡ κτίσις χαίρεται, ὅτι ἐν σπηλαίῳ ἐσαρκώθη ὁ Λόγος, ὅτι ἐν τῇ Παρθένῳ κατῴκησεν ὁ Ἄναρχος, ὅτι ἐν γαστρὶ ἐχωρήθη ὁ ἐν παντὶ Ἀχώρητος. Μυστήριον ξένον καὶ παράδοξον ὁρῶμεν, τὸ ὁποῖο συγκλονίζει, ἀναμορφώνει καὶ ἀποκαθαίρει τὴν ἐφάμαρτη φύση μας.
Ὁ Χριστὸς ἐν φάτνῃ ἀνακλιθεὶς ἔρχεται παιδίον νέον, ταπεινὸν καὶ ῥακένδυτον ἐφ’ ἡμᾶς, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ φῶς τῆς Βασιλείας Του. Τοῦτο τὸ ἀνέσπερο, ἄϋλο καὶ ἄσβεστο φῶς τῆς καινῆς ζωῆς γίνεται ὁ γλυκὺς καρπὸς τῆς συμμετοχῆς μας στὴν Ἀλήθεια, τὴν Ἀγάπη καὶ τὴν Εὐλογία τοῦ χαρμοσύνου ἀκούσματος, ὅτι «Χριστὸς ὑψώθη!», «Χριστὸς ἐσαρκώθη!», «Χριστὸς ἐτέχθη!».
πηγή
proskynitis
Αὐτὸ τὸ διόλου συμβολικό, ἀλλὰ καθ' ὅλα πραγματικὸ γεγονὸς ἀνακαινισμοῦ τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως ζεῖται καὶ βιώνεται ἀείποτε καὶ συνεχῶς μέσα ἀπὸ τὴ μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας
Σήμερον οἱ οὐρανοὶ ἀγάλλονται, οἱ γηγενεῖς σκιρτῶνται, οἱ ποιμένες δοξολογοῦσι, οἱ μάγοι δὲ μετ' ἀστέρος ὁδοιποροῦσι, οἱ τάξεις τῶν ἀγγέλων εὐφραίνονται καὶ πᾶσα ἡ κτίσις χαίρεται, ὅτι ἐν σπηλαίῳ ἐσαρκώθη ὁ Λόγος, ὅτι ἐν τῇ Παρθένῳ κατῴκησεν ὁ Ἄναρχος, ὅτι ἐν γαστρὶ ἐχωρήθη ὁ ἐν παντὶ Ἀχώρητος. Μυστήριον ξένον καὶ παράδοξον ὁρῶμεν, τὸ ὁποῖο συγκλονίζει, ἀναμορφώνει καὶ ἀποκαθαίρει τὴν ἐφάμαρτη φύση μας.
Ὁ Χριστὸς ἐν φάτνῃ ἀνακλιθεὶς ἔρχεται παιδίον νέον, ταπεινὸν καὶ ῥακένδυτον ἐφ’ ἡμᾶς, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ φῶς τῆς Βασιλείας Του. Τοῦτο τὸ ἀνέσπερο, ἄϋλο καὶ ἄσβεστο φῶς τῆς καινῆς ζωῆς γίνεται ὁ γλυκὺς καρπὸς τῆς συμμετοχῆς μας στὴν Ἀλήθεια, τὴν Ἀγάπη καὶ τὴν Εὐλογία τοῦ χαρμοσύνου ἀκούσματος, ὅτι «Χριστὸς ὑψώθη!», «Χριστὸς ἐσαρκώθη!», «Χριστὸς ἐτέχθη!».
πηγή
proskynitis
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βρέθηκαν εκρηκτικά σε καλύβα - χαρτοπαικτική λέσχη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
